مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1396 | دوره:72 | شماره:2 |تعداد مقالات:19

زمینه مطالعه: هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های میکروبی در انسان است که با زخم معده و دوازدهه، التهاب و سرطان معده ارتباط دارد. هلیکوباکتر پیلوری از از طریق آب و غذا و راه مدفوعی- دهانی و دهانی- دهانی منتقل می شود و در معده و روده انسان و چند گونه حیوانی از جمله سگ و گربه کلونیزه می شود و بنابراین احتمال انتقال این عفونت از حیوانات به انسان نیز وجود دارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ و گربه در اهواز و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. روش کار: نمونه های سرمی از 356 نفر، شامل 147 نفر افراد مرتبط و 209 نفر افراد غیر مرتبط با سگ و گربه جمع آوری گردید و به روش الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: شیوع سرمی ظاهری و واقعی هلیکوباکتر پیلوری در افراد تحت بررسی به ترتیب 58.4% ( فاصله اطمینان 95%: %53.3-63.5) و %44.53 (فاصله اطمینان95%: %39.33-49.73) بود. شیوع ظاهری در افراد در تماس با سگ و گربه 72.1% ( فاصله اطمینان 95%: %64.8-79.4) و در افراد بدون تماس 48.8% ( فاصله اطمینان 95% %42-55.6) بود (p<0.001) شانس آلودگی در افراد در تماس با سگ و گربه 2.71 برابر افراد بدون تماس (فاصله اطمینان 95%: 1.73-4.26) بود (p<0.001) این بررسی نشان داد که تماس با سگ و گربه، تحصیلات، سابقه زخم معده و اختلالات گوارشی و وضعیت تاهل ارتباط معنی داری با آلودگی دارد. نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که تماس با سگ و گربه فاکتور خطر برای آلودگی انسان به هلیکوباکتر پیلوری می باشد و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مد نظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

زمینه مطالعه: استفاده ازآنتی اکسیدان های تجاری در جیره جوجه های گوشتی دارای چربی به دلیل سرطان زا بودن، تورم جگر و تغییر در فعالیت آنزیم ها محدود شده است. جایگزین های گیاهی دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی،با افزایش خوشخوراکی، بهبود عملکرد دستگاه گوارش و بهبود در سیستم ایمنی سبب بهبود عملکرد پرندگان شده اند. هدف: بررسی اثر افزودن عصاره پوست انار به جیره دارای روغن سویا بر عملکرد و تیتر آنتی بادی جوجه های گوشتی و مقایسه عصاره پوست انار با آنتی اکسیدان تجاری، هدف این آزمایش بود. روشکار: این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با سه عامل عصاره پوست انار، آنتی اکسیدان تجاری و روغن سویا بر پایه ی طرح کاملا تصادفی انجام شد. سیصد و بیست قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 به طور تصادفی به هشت تیمار (دارای چهار تکرار و هر تکرار شامل ده پرنده).اختصاص داده شدند. داده ها با رویه GLM نرم افزار SAS واکاوی، و میانگین حداقل مربعات گروه ها در سطح معنی داری %5 مقایسه شدند.نتایج: روغن سویا سبب نا مطلوب شدن ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد و کل دوره شد و فلور میکروبی مضر دستگاه گوارش را افزایش داد. عصاره پوست انار موجب بهبود افزایش وزن روزانه و خوراک مصرفی در کل دوره شد ولی بر ضریب تبدیل خوراک اثری نداشت. عصاره پوست انار سبب بهبود گوارش پذیری مواد مغذی، فلور میکروبی مفید لاکتوباسیلوس و افزایش تیتر آنتی بادی در 39 روزگی شد. آنتی اکسیدان تجاری بر افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی روزانه، ضریب تبدیل خوراک و تیتر آنتی بادی اثری نداشت و فلور میکروبی مفید دستگاه گوارش را کاهش داد.نتیجهگیرینهایی: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که عصاره پوست انار در جیره های با و بدون چربی می تواند با بهبود خوراک مصرفی روزانه، گوارش پذیری مواد غذایی، فلور میکروبی مفید و سیستم ایمنی، بدون اینکه تاثیر نامطلوبی بر ضریب تبدیل خوراک مصرفی داشته باشد، سبب افزایش وزن روزانه پرنده ها شود.

زمینه مطالعه: تنش گرمایی از طریق تغییرات فیزیولوژیک در بدن باعث کاهش عملکرد در طیور می گردد. هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تریپتوفان بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تحت تنش صورت گرفت. روش کار:دویست و پنجاه قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار (پن) به ازای هر تیمار و 10 جوجه در هر تکرار پرورش داده شد. جوجه های گوشتی گروه شاهد با جیره ی پایه و سایر تیمارها با جیره ی پایه همراه با سطوح مختلف 110، 120، 130 و 140 % نیاز سویه راس تغذیه شدند. جیره های آزمایشی در دوره پایانی (25-42 روزگی) و در شرایط تنش حرارتی (32±1oC) به صورت دوره ای از 9 صبح تا 5 بعد از ظهر) استفاده شدند. نتایج: نتایج نشان داد که افزایش وزن در دوره پایانی با افزایش سطح تریپتوفان به 110 % به طور خطی افزایش یافت اما افزایش سطح تریپتوفان جیره به 120، 130 و 140 % منجر به بدتر شدن افزایش وزن گردید (p<0.05)ضریب تبدیل خوراک در هر دو دوره پایانی و کل، با افزودن سطح تریپتوفان به 110 و 120 %، به صورت خطی کاهش پیدا کرد ولی سطوح بالاتر تریپتوفان (130 و 140 %) در هر دوره باعث افزایش ضریب تبدیل خوراک شدند (p<0.05)افزایش سطح تریپتوفان به 130 % نیاز سویه راس باعث افزایش خطی میزان هر سه آنزیم لاکتات دهیدروژناز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز گردید (p<0.05) مکمل سازی جیره با سطوح مختلف تریپتوفان اثری بر اوره، پروتئین، کراتینین، آلبومین،گلوکز و کلسترول خون در 42 روزگی بجز تری گلیسرید نداشت (p>0.05)افزایش سطح تریپتوفان تا 140 % باعث کاهش میزان تری گلیسرید گردید. نتیجهگیری نهایی: به طور کلی، نتایج آزمایش اخیر نشان می دهد که سطوح تریپتوفان 110 و 120 % نیاز سویه راس بهترین سطوح برای بهبود عملکرد جوجه های تحت تنش گرمایی است.

زمینه مطالعه: یکی از روش های کاهش یا حذف باکتری های بیماریز ای آغوز، استفاده از روش گرمادهی است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر گرمادهی آغوز گاو بر انتقال ایمنی غیر فعال در گوساله های نوزاد انجام پذیرفت. روش کار: ابتدا با جمع آوری L 96 آغوز دوشش اول از گاوهای هولشتاین چند شکم زا، یک بانک آغوز همگن تهیه شد، سپس 24 رأس گوساله نوزاد قبل از دریافت آغوز در 4 گروه درمانی مورد مطالعه قرارگرفتند. به گروه اول آغوز خام (6رأس)، به گروه دوم آغوز گرمادهی شده در دمای 60oC به مدت min30(6 رأس)، به گروه سوم آغوز گرمادهی شده در دمای 60oC به مدتmin 60 (6 رأس) و به گروه چهارم آغوز گرمادهی شده در دمای 60oC به مدت min 90 (6 رأس) خورانده شد. گوساله ها در نوبت اول L 2 و در نوبت دوم نیز L 2 آغوز را به ترتیب 2 و 12 ساعت بعد از تولد به وسیله بطری پستانک دار دریافت نمودند. به منظور شمارش باکتریایی تام و تعیین غلظت IgG آغوز، قبل و بعد از گرمادهی از بانک آغوز نمونه برداری شد. جهت بررسی غلظت سرمی پروتئین تام و IgG در ساعت های صفر (قبل از خوردن آغوز)، 6، 24، 48 و 72 (پس از خوردن آغوز) از گوساله ها خون گیری به عمل آمد. نتایج:غلظت پروتئین تام و IgG سرم در گروه های مختلف درمانی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما توان ظاهری جذب IgG در ساعت 6 در گوساله هایی که آغوز گرمادهی شده دریافت نموده بودند در مقایسه با گروهی که آغوز خام دریافت نموده بودند به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجهگیری نهایی: گرمادهی مخزنی آغوز در سطح گاوداری و در دمای 60oC تا 90minتاثیری بر غلظت سرمی IgG نداشت.

زمینه مطالعه: بیوسنتز داخلی کارنیتین مستلزم وجود اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ویتامین های نیاسین و اسیداسکوربیک می باشد و استفاده از ال کارنیتین و ویتامین C ممکن است بتواند اثرات ال کارنیتین به تنهایی را بهبود بخشد. هدف: در این مطالعه، تاثیر سطوح مختلف ال کارنیتین و ویتامین C بر شاخص های رشد، ترکیب بدن و فراسنجه های سرمی در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. روش کار:بدین منظور، 540 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 40±2g، در تیمارهای آزمایشی حاوی ویتامین C در سه سطح صفر، 500، 1000 و ال کارنیتین در دو سطح صفر و 800 mg/kg) جیره) با سه تکرار قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی در تیمار با ویتامین500C و ال کارنیتین 800mg نسبت به تیمار فاقد مکمل (شاهد) افزایش معنی داری (p<0.05)یافت. بیشترین و کمترین میزان چربی به ترتیب در تیمار شاهد و در تیمار حاوی ویتامین1000C و ال کارنیتین 800 mg/kg جیره مشاهده شد (p<0.05) بیشترین مقدار پروتئین لاشه در تیمار حاوی ویتامین C 500 و ال کارنیتین 800 مشاهده گردید (p<0.05) کلسترول و گلوکز نیز تحت تاثیر ترکیب ویتامین C 500 و ال کارنیتین 800mg ، کاهش معنی داری (p<0.05) یافت، ترکیب ویتامین 1000C و ال کارنیتین800mg ، موجب کاهش معنی داری در میزان تری گلیسرید خون گردید (05/0>p). نتیجهگیری نهایی: در نهایت مشخص شد که استفاده از ویتامین C به میزان 500 و ال-کارنیتین به میزان 800mg/kg در جیره غذائی ماهی قزل آلای رنگین کمان می تواند موجب بهبود فراسنجه های رشد گردد.

زمینه مطالعه: فیبر نامحلول موجود در خوراک طیور اغلب به عنوان عاملی نامطلوب در نظر گرفته می شود که ارزش غذایی جیره را کاهش می دهد، اما شواهدی نیز در دست است که این نوع فیبر باعث بهبود صفات تولیدی می شود. هدف: پوسته خارجی جو از نظر اثر بر عملکرد تولیدی جوجه گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این آزمایش از 200 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. جیره ها شامل جیره شاهد فاقد پوسته جو و چهار جیره آزمایشی حاوی پوسته جو در دو سطح 0.75% یا 1.5%، هر یک در دو اندازه کوچکتر از 1mm و یا بین 1mm تا 2 بودند. نتایج: نوع جیره اثری بر میزان مصرف خوراک در گروههای آزمایشی نداشت. بهترین افزایش وزن زنده و ضریب تبدیل خوراک در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی 1.5% پوسته جو با اندازه ذرات 1-2mm ثبت شد و در کل دوره آزمایش، تفاوت مشاهده شده با گروه شاهد معنی دار بود (p<0.05)مصرف فیبر منجر به افزایش تعداد سلول گابلت در ژژنوم در مقایسه با گروه شاهد شد (p<0.05) بر خلاف انتظار، مصرف پوسته جو باعث کاهش ارتفاع پرز در مقایسه با گروه شاهد در همه بخش های روده کوچک شد (p<0.05)در ژژنوم، عمق کریپت جوجه های شاهد بیشتر از جوجه های تغذیه شده با 1.5% پوسته جو با اندازه ذرات کوچکتر از mm 1 بود (p<0.05)نسبت عمق کریپت به ارتفاع پرز در ژژنوم جوجه های شاهد بیشتر از پرنده های تغذیه شده با جیره حاوی گروه 1.5% پوسته جو با اندازه ذرات کوچکتر از 1 mm بود (p<0.05) در ایلئوم، جوجه های تغدیه شده با جیره شاهد حاوی تعداد کمتری لاکتوباسیلوس و تعداد بیشتری اشریشیا کولی در مقایسه با اکثر تیمارهای حاوی پوسته جو بودند (p<0.05)نتیجه گیری نهایی:سطح 1.5% پوسته جو با اندازه ذرات 1-2mm موجب بهبود صفات تولیدی جوجه های گوشتی گردید، ضمن آنکه وارد نمودن مقادیر تا 1.5% از پوسته جو به عنوان یک منبع لیگنوسلولزی به جیره جوجه های گوشتی باعث تحریک رشد لاکتوباسیلوس ها و کاهش تعداد اشریشیا کولی در مجرای گوارش شد و این تغییر ترکیب میکروفلور روده پیشنهاد کننده اثر پری بیوتیکی پوسته جو در مجرای گوارش جوجه های گوشتی است.

زمینه مطالعه: علیرغم فواید بسیار ترکیبات طبیعی از جمله عصاره چای سبز، استفاده از آن ها در تولید مواد غذایی و دارویی کاربرد محدودی دارد. امروزه کپسولاسیون ترکیبات طبیعی در نانولیپوزوم ها به عنوان یک روش مناسب و کارامد جهت محافظت این مواد طی فرایند تولید و نگهداری، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف: در این مطالعه، خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانولیپوزوم های عصاره چای سبز و فعالیت پری بیوتیکی آن بر روی دو پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم لاکتیسدر محیط کشت و بستنی بررسی شد. روش کار: ابتدا عصاره آبی چای سبز به روش فیلم نازک کپسوله شده و توسط امواج مافوق صوت به اندازه های نانو در آمدند. به منظور بررسی خواص پری بیوتیکی نانولیپوزوم های عصاره چای سبز، 1 % از این عصاره در حضور دو پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم لاکتیس به محیط کشت و بستنی اضافه شدند. نتایـج: میانگین قطر نانولیپوزوم های بدست آمده، حدود 44.7±1.9nm با شاخص پراکندگی 0.203±0.014، و میزان محصور سازی عصاره چای سبز نانولیپوزومی تحت شرایط بهینه 97% بود. علاوه بر این، افزودن 1% عصاره چای سبز نانولیپوزومی در محیط کشت، رشد لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم لاکتیس را به طور معنی داری افزایش داد. در بین گروه های مورد مطالعه، کمترین کاهش در میانگین لگاریتم تعداد لاکتوباسیلوس کازئی در طول مدت زمان نگهداری در بستنی های حاوی 1% عصاره چای سبز نانولیپوزومی معادل 1.59 log و بیشترین کاهش در بستنی های گروه کنترل برابر با 4.16 log مشاهده شده است. همچنین کمترین اختلاف در میانگین لگاریتم تعدادبیفیدوباکتریوم لاکتیس در بستنی های حاوی 1% عصاره چای سبز نانولیپوزومی معادل 0.84 log و بیشترین اختلاف در بستنی های گروه کنترل برابر با 4.4 log بدست آمده است. نتیجه گیری نهایی: نانو کپسولاسیون عصاره چای سبز اثر معنی داری در رشد و زنده مانی پروبیوتیک ها در محیط کشت و بستنی دارد و می توان از این روش به منظور افزایش بقای پروبیوتیک ها طی فرایند تولید و نگهداری مواد غذایی استفاده کرد.

زمینه مطالعه: گلدفیش (Carassius auratus) از کپور ماهیان Cyprinidae، یکی از پرطرفدارترین ماهیان آکواریومی در ایران و جهان است. قدمت تجارت ماهیان زینتی به ویژه گلدفیش به بیش از صد سال می رسد.اگر بر این باور باشیم که هر گونه موجود آبزی و هر کشوری فون بیماریزای خاص مشخص و نیز ناشناخته ای دارا می باشد،خطرات احتمالی انتقال این عوامل بیماریزا توسط وارادات ماهیان زینتی (چه در سطح کشوری، استانی، شهری) را بیشتر آشکار می سازد. با این وجود تحقیقات محدودی در زمینه آلودگی انگلی آن ها صورت گرفته است. هدف:بنابراین شناسایی و بررسی عوامل بیماری زای ماهیان به ویژه انگل ها قبل از نقل و انتقال ماهیان به محیط جدید به منظور کنترل و پیشگیری از نقل و انتقال ماهیان آلوده و به تبع آن انگل ها به محیط جدید از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش کار: در این بررسی پوست و آبشش 100 عدد ماهی گلدفیش، پس از انتقال به آزمایشگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، از نظر ظاهری بررسی شدند. سپس با تهیه لام مرطوب از پوست و آبشش، از نظر آلودگی به انگل های مونوژن مورد بررسی دقیق قرار گرفتند. نتایج: در مجموع تعداد 9 گونه انگل از 3 خانواده داکتیلوژیریده، ژیروداکتیلیده و انسیلودیسکوئیده، شامل، 4 گونه ژیروداکتیلوس (ژیروداکتیلوس کوبایاشی، ژیروداکتیلوس گورلئی و ژیروداکتیلوس sp.)،4 گونه داکتیلوژیروس (داکتیلوژیروس واستاتور، داکتیلوژیروس فورموزوس، داکتیلوژیروس بائری و داکتیلوژیروس sp.) و 1 گونه آنسیلودیسکوئیدس sp. از ماهیان مذکور جدا سازی شده و شناسایی گردیدند. ژیروداکتیلوس کوبایاشی در بین انگل های یافت شده شایعترین انگل (%10) بود و بعد از آن داکتیلوژیروس واستاتور (%9) قرار داشته است. نتیجه گیری نهایی: اگرچه مقاوت این ماهیان در برابر عوامل بیماری زا بالا است، اما نقل و انتقال این ماهیان به یک بوم سازگان آبی جدید، می تواند عامل انتقال عوامل بیماریزا باشد و باعث شیوع بیماری های جدید در محیط تازه شده و با ایجاد همه گیری در بین ماهیان سالم خسارات جبران ناپذیری را ایجاد نماید.

زمینه مطالعه: کروناویروس ها طیف گسترده ای از بیماری های تنفسی، روده ای، کبدی، عصبی با حدت های مختلف در گربه، سگ، خوک، جوندگان،گاو، پرندگان و انسان ایجاد می کنند. توانایی بالای کروناویروس ها در جهش و نوترکیبی به آن ها این امکان را می دهد که در میزبان های مختلف و شرایط اقلیمی متفاوت، فعال باشند. با توجه به احتمال وجود گاماکروناویروس در جمعیت پرندگان کشور از جمله کبوتران و همچنین عدم وجود اطلاعات کافی در این مورد، انجام مطالعه ای به منظور جداسازی و شناخت خصوصیات مولکولی کروناویروس کبوتر ها ضروری به نظر می رسید. هدف: هدف از این مطالعه ردیابی مولکولی کروناویروس پرندگان درجمعیت کبوتران استان تهران بود. روش کار: از 25 گله های کبوتر تعداد 250 سواب نای و 250 سواب کلواک، 20 نمونه از هر گله در سال 1393 در محدوده استان تهران به صورت تصادفی به منظور ردیابی گاما کرونا ویروس جمع آوری گردید. پس از استخراج RNA، ردیابی ویروس با استفاده از پرایمر های ژن های نوکلئوکپسید (N) و ناحیه غیر قایل ترجمه ناحیه ‘3 (‘UTR3) و با استفاده از کیت One-step RT-PCR شرکت کیاژن انجام گرفت. نتایج: نمونه نایی در یک گله کبوتر از 25 گله مورد مطالعه (4%) مثبت گردید. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه حضور گاما کروناویروس در جمعیت کبوتران ایران را اثبات و قسمتی از نقشه اپیدمیولوژی این ویروس را تکمیل نمود. همچنین با توجه به میزان پایین شیوع عفونت گاما کروناویروس در کبوتر، پیشنهاد می شود نمونه گیری از کبوتر هایی که دارای علایم بالینی از جمله علایم تنفسی و گوارشی هستند و همچنین از کبوتر هایی که در تماس باسایر گونه های پرندگان و یا نزدیک به مرغداری ها می باشند، صورت بگیرد.

زمینه مطالعه: کبوترها می توانند حامل پاتوژن های انسانی و حیوانی باشند که یکی از مهمترین این پاتوژن ها باکتری اشریشیا کلی است. این باکتری عامل ایجاد بیماری های مختلفی در انسان می باشد. هدف: هدف این مطالعه بررسی فراوانی حضور باکتری اشریشیا کلی در ناحیه کلواک کبوتران شهر تهران و بررسی حضور ژن های حدت و همچنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها می باشد. روش کار: در مجموع 117 نمونه مدفوع از ناحیه کلواک کبوتر اخذ گردید. شناسایی باکتری با کشت بر روی محیط های افتراقی صورت گرفت. سپس برای جدایه ها تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار در آگار انجام شد. حضور ژن های حدت stx1، stx2،eaeA و hlyA در جدایه ها با روش Multiplex PCR تعیین گردید. نتایج: تتراسایکلین و سولفامتوکسازول به ترتیب با 83.5% و 85.6 % مقاومت، غیرمؤثرترین آنتی بیوتیک ها بودند و هیچ کدام از جدایه ها به آنتی بیوتیک کوآموکسی کلاو مقاوم نبودند. فراوانی ژن stx1،stx2 و hly به ترتیب 3.09، 6.18 و 2.06 گزارش شد. ژن hlyA در هیچ کدام از جدایه ها حضور نداشت. نتیجه گیری نهایی: تناوب ژن های stx1 و stx2 در حیوانات و پرندگان و ارتباط آن ها با ایجاد بیماری در انسان، در ایران به خوبی مشخص نشده است، بنابر این ارتباط نزدیک انسان با پرندگانی مانند کبوتر و حضور سویه های مولد شیگا توکسین در این پرندگان به ظاهر سالم، نیاز به بررسی دقیق تر و جامعی برای شناسایی سویه های مولد شیگاتوکسین در جهت کنترل و پیشگیری از انتشار مستقیم و غیر مستقیم این عامل مشترک بین انسان و دام می باشد.

زمینه مطالعه: اسبچه خزر نژادی از اسب های کوچک جثه بوده که متعلق به ایران می باشد. انقباضات ریتمیک قلب وابسته به دستگاه هدایتی است که شامل گره سینوسی، گره دهلیزی بطنی، باند دهلیزی بطنی و رشته های پورکینژ می باشد. هدف: با توجه به اهمیت گره سینوسی دهلیزی در تنظیم ریتم انقباضی ضربان قلب نبودن سابقه مطالعه بر روی وضعیت این گره در اسبچه خزر اهمیت انجام این مطالعه را مشخص می سازد. روش کار: در این مطالعه از قلب 6 راس اسبچه خزراستفاده گردید. به منظور بررسی موقعیت گره سینوسی دهلیزی و سرخرگ تغذیه کننده آن از تزریق ژلاتین کروم اپاک به داخل سرخرگ های کرونری و همچنین قالب گیری از این سرخرگ ها توسط ردوپاس کمک گرفته شد و با مشخص نمودن شیار انتهایی، محدوده گره سینوسی دهلیزی بطور ماکروسکوپی مشخص و سپس به کمک مقاطع بافت شناسی تهیه شده از این محدوده محل آن به دقت مشخص و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: این گره در اسبچه توده بسیار کوچکی ازماهیچه قلبی تغییر یافته است که در زیر اپیکارد دهلیز راست در محل باز شدن سیاهرگ میانخالی قدامی در محدوده ای بین سیاهرگ میانخالی قدامی و گوشک راست قرار گرفته است و سرخرگ تغذیه کننده آن بصورت چند شاخه در این گره قرار گرفته است. نتیجه گیری نهایی: سرخرگ تغذیه کننده گره سینوسی دهلیزی در واقع شاخه گوشکی راست منشعب از شاخه پروگزیمال دهلیزی چپ می باشد که خود از شاخه چرخشی سرخرگ کرونری چپ منشعب می گردد که از این نظر با اسب مطابقت دارد.

زمینه مطالعه: بیماری پارکینسون یک اختلال ناشی از تخریب عصبی است که در حدود 1% از جمعیت بالای 50 سال اثر می گذارد. به طور کلاسیک پارکینسون به عنوان یک بیماری مربوط به سیستم حرکتی در نظر گرفته می شود و تشخیص آن بر مبنای گروهی از علائم حرکتی نظیر سفتی عضلات، کندی حرکت و اختلال در رفلکس های حرکتی و وضعی بنا نهاده می شود. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی موش های صحرایی مدل شبه بیماری پارکینسون است. روش کار: موش های صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند (n=7) علائم بیماری پارکینسون قبل از تجویز عصاره اسطوخدوس به وسیله تزریق درون صفاقی (ip) رزرپین (5mg/kg) ایجاد شد. سه گروه از موش های صحرایی مقادیر مختلف عصاره اسطوخدوس (200, 300, 400 mg/kg, po) و گروه شاهد نیز به مدت 6 روز و روزی دوبار به همان حجم آب مقطر دریافت کردند. در روز هفتم، سختی عضلات و دیگر علائم پارکینسون به وسیله بار تست، روتارود و میدان باز اندازه گرفته شد. نتایج: در این مطالعه بهبود علائم ناشی از بیماری پارکینسون با استفاده از عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس مشاهده نشد و اختلالات حرکتی آن ها در مقایسه با گروه شاهد کاهش نیافت. نتیجه گیری نهایی: عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون بی تاثیر است.

زمینه مطالعه: ماهی بنی از خانواده ی کپورماهیان از گونه های مهم و تجاری در منطقه جنوبی ایران و خلیج فارس محسوب شده و از لحاظ تغذیه ای و اقتصادی بسیار حائز اهمیت می باشد. هدف: با توجه به اهمیت سازگاری ماهیان با شوری های مختلف در محیط های متفاوت و قدرت تنظیم یونی و اسمزی و حفظ هموستاز بدن مطالعه اخیر صورت گرفته است. روش کار: برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم با میانگین وزنی 350±2.36g و طول 25±1.25Cm در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان شاهد در آب معمولی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظت هایی شوری 12, 8, 4ppt و 16 در شرایط یکسان نگهداری شدند. در روزهای 1، 3، 7، 14، 21 و 28 از کمان آبششی دوم از سمت چپ نمونه هایی به ضخامت حداکثر cm 5/0 تهیه و در محلول بوئن قرار داده شدند. سپس به روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی برش هایی به ضخامت 5-6mm تهیه و رنگ آمیزی H&E بر روی آن ها انجام گرفت. نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انتقال تدریجی ماهی بنی به آب با شوری بالا باعث تغییرات واضح در تعداد و نحوه توزیع سلول های کلراید در روزهای مختلف نمونه برداری همراه بوده است. بویژه این تغییرات در اندازه این سلول ها در دو موضع فیلامنتی و لاملایی مشهود بوده است. نتیجه گیری نهایی: با توجه به روند کاهشی منابع آب شیرین از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ماهی بنی تا چه اندازه می تواند بدون تغییر در ساختار آبشش در مقابل شوری مقاومت کند. این یافته ها نشان داد که ماهی بنی شوری پسند بوده و غلظت4g/l برای آن بهینه و غلظت های12g/l و 8 برای آن قابل تحمل می باشد.

زمینه مطالعه: محرک های ایمنی با منشأ گیاهی در آبزی پروری دارای مزایای زیادی نسبت به واکسن ها و آنتی بیوتیک درمانی هستند.هدف: در این تحقیق اثر تجویز خوراکی و تزریقی سرخارگل (Echinacea purpurea) بر برخی پارامترهای ایمنی و خونی ماهی کپور علفخوار ارزیابی شد. روش کار: بدین منظور 240 عدد ماهی آمور به چهار گروه در سه تکرار تقسیم شدند. تیمار اول عصاره اکیناسه را به میزان 400 mg/kg.b.w به روش i.p دریافت نمودند. تیمار دوم میزان 0.5% پودر سرخارگل در خوراک روزانه خود دریافت نمودند. تیمار سوم و چهارم نیز بترتیب، به عنوان کنترل تزریقی و کنترل خوراکی در نظر گرفته شدند. ماهی ها به مدت 40 روز نگهداری شده و در روزهای صفر، 10، 20، 30 و 40 از ماهی ها خونگیری شده و شاخص های ایمنی سرم شامل: میزان فعالیت لایزوزیم، قدرت باکتری کشی، فعالیت کمپلمان و احیای نیتروبلوتترازولیوم (NBT) و شاخص های خونی شامل: هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز و تعداد و نسبت گلبول های سفید بررسی گردیدند. در روز 40 تیمارها با باکتری آئروموناس هیدروفیلا مواجهه داده شدند. نتایج: نتایج نشان داد که میزان فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم، فعالیت کمپلمان و احیای NBT در تیمار تزریقی افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت (p<0.05)درحالیکه در تیمار خوراکی افزایش قدرت باکتری کشی سرم و احیای NBT در روز 30 و 40 مشاهده گردید (p<0.05) پارامترهای خونی مرتبط به گلبول های قرمز در هیچکدام از تیمارها تفاوت معنی داری را نشان ندادند (p>0.05) ، لیکن تعداد لوکوسیت ها و نسبت هتروفیل ها در تیمار تزریقی افزایشی را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (0.05>p). تلفات بعد از چالش در تیمار تزریقی کاهش معنی داری نسبت به تیمار کنترل داشت. نتیجه گیری نهایی: عصاره سرخارگل به عنوان کاندیدی برای تحریک ایمنی غیر اختصاصی ماهی مناسب به نظر می رسد.

زمینه مطالعه: آنکسین ها پروتئین های مهمی هستند که نقش هایی همانند هدایت سیگنال های داخل سلولی، اتصال اسکلت سلولی غشاء، تکثیر، تمایز و خصوصا عملکرد ممانعتی در فرآیند التهاب در بدن موجودات زنده را برعهده دارند. پاستورلا مولتیسیدا به عنوان معمول ترین بیماریزای باکتریایی مطرح بوده و شیوع بالایی را در پنومونی ها به خود اختصاص می دهد. هدف: تعیین آنکسین آ-1 و آنکسین آ-2 در سرم گوساله های مبتلا به پنومونی به صورت تجربی با باکتری پاستورلا مولتیسیدا. روش کار: در تحقیق حاضر 10 راس گوساله نر را در محدوده سنی دو تا چهار ماهه انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم نموده، به یک گروه به عنوان گروه تیمار باکتری پاستورلا مولتیسیدا به میزان ml 300 در رقت 2´109 CFU/ml و به گروه شاهد 300 ml نرمال سالین از راه دهان و توسط کاتتر مخصوص لاواژ در ناحیه نای تلقیح گردید. بر اساس جداول مخصوص، امتیازات بالینی ثبت گردید و حدود 18 تا 24 ساعت پس از تلقیح باکتری در گوساله های گروه تیمار و همزمان با بروز تغییرات بالینی در این گروه، شستشوی برونشی حبابچه ای جهت آزمایشات باکتری شناسی و سلول شناسی از مایعات حاصل از شستشو انجام و خون گیری از ورید وداج گوساله های هر دو گروه انجام شده و سرم آن ها با استفاده از کیت الایزای آنکسین مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج:میزان آنکسین آ-1 و آنکسین آ-2 در سرم خون گروه تیمار، افزایش معنی داری را (با استفاده از آزمون تی مستقل) نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.05)نتیجه گیری نهایی: بنابراین به نظر می رسد آنکسین آ-1 و آنکسین آ-2 می توانند به عنوان یک بیومارکر مهم در سرم خون برای تشخیص فرآیند های التهابی همچون پنومونی استفاده شود.