مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1398 | دوره:74 | شماره:2 |تعداد مقالات:22

زمینه مطالعه: ترکیبات آنتی اکسیدان و اسیدهای چرب غیراشباع نقش مهمی در بهبود پاسخ ایمنی و فلور میکروبی روده در جوجه های گوشتی دارند. هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات منابع مختلف آنتی اکسیدان و روغن های کلزا و سویا بر پاسخ های ایمنی هومورال، میکروبیولوژی روده و برخی از فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی بود. روش کار: از 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 به صورت آزمایش فاکتوریل 5×2 در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 10 تیمار و 4 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) به مدت 42 روز استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل منابع مختلف آنتی اکسیدان (اسانس های رزماری، آویشن و مرزه هر کدام در سطح mg/ kg 300 و ویتامین E به میزان mg/ kg 200 و بدون آنتی اکسیدان) و روغن گیاهی (روغن سویا و کلزا به میزان 4 درصد جیره) بودند. خصوصیات ایمنی و جمعیت میکروبی روده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: استفاده از منابع مختلف روغن های کلزا و سویا تأثیری بر تیتر آنتی بادی نداشت (05/0P). همچنین استفاده از جیره های حاوی اسانس های آویشن، رزماری و مرزه سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا سرم خون را افزایش و سطح لیپوپروتئین با چگالی پایین خون را کاهش داد (001/0>P). بعلاوه غلظت های کلسترول و تری گلیسیرید در تیمار بدون آنتی اکسیدان افزایش معنی داری داشت (001/0>P). همچنین نسبت هتروفیل به لنفوسیت در تیمارهای حاوی آنتی اکسیدان کاهش معنی داری داشت (05/0>P)، که با پاسخ آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل مطابقت داشت. بعلاوه، نسبت باکتری های اشرشیاکلی به لاکتوباسیل ها، در تیمارهای حاوی اسانس رزماری و آویشن نسبت به تیمار بدون آنتی اکسیدان کاهش معنی داری داشت (05/0>P). نتیجه گیری نهایی: اگرچه استفاده از روغن های کلزا و سویا تأثیر معنی داری بر روی صفات مختلف مورد بررسی نداشت اما افزودن آنتی اکسیدان های تغذیه ای باعث بهبود صفات ایمنی و میکروبیولوژی روده گردید و در میان ترکیبات آنتی اکسیدانی مختلف، استفاده از اسانس های گیاهی نسبت به ویتامین E سبب بهبود معنی دار اغلب صفات مورد بررسی گردید.

زمینه مطالعه: ماهی پاکو ﺑ ﻪ ﻋ ﻠ ﺖ ﺳ ﺮ ﻋ ﺖ رﺷ ﺪ زﻳ ﺎ د، ﺗ ﻮ ﻗ ﻊ ﻏ ﺬ ایی ﻛ ﻢ و ﻣ ﻘ ﺎ وﻣ ﺖ زﻳ ﺎ د از ﻣ ﻨ ﺎ ﺑ ﻊ ﻣ ﻬ ﻢ ﻏ ﺬ اﻳ ی ﻛ ﺸ ﻮ رهای ﺣ ﻮ ضه رودﺧ ﺎ نه آﻣ ﺎ زون ﻣ ﺤ ﺴ ﻮ ب می ﺷ ﻮ د و ایده استفاده از پربیوتیک اینولین در جیره غذایی آن می تواند موجب بهبود عملیات پرورش این گونه شود. هدف: در این مطالعه تأثیر سطوح مختلف اینولین بر میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و پارامترهای خونی در ماهی پاکوی سیاه بررسی شد. روش کار: بدین منظور120 قطعه ماهی پاکوی سیاه (g 05/0± 50/6) طی یک دوره 60 روزه با سطوح g/kg 1، 2 و 3 پربیوتیک اینولین تغذیه شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه و فاکتور وضعیت در تیمار g/kg 3 حاصل شد که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0>P). افزودنg 3 اینولین تأثیر مثبتی بر میزان ضریب تبدیل غذایی و نسبت کارآیی پروتئین داشت، بطوری که باعث کاهش معنی دار میزان ضریب تبدیل غذایی و افزایش معنی دار نسبت کارایی پروتئین شد. همچنین در کل دوره پرورش تلفاتی در بین تیمارهای تحت بررسی مشاهده نشد و نرخ بقاء ماهیان100 درصد بود. افزودن اینولین به جیره باعث بهبود ترکیبات مغذی ماهیان شد ودر تیمار g/kg 3 پربیوتیک، درصد پروتئین و چربی حداکثر و درصد رطوبت حداقل بود. در بررسی پارامترهای خونی اگرچه تفاوت معنی دار در تعداد گلبول های قرمز، MCV، MCH و MCHC مشاهده نشد اما بیشترین تعداد گلبول های سفید و مقدار هموگلوبین و هماتوکریت با تفاوت معنی دار نسبت به سایر تیمارها در گروه g/kg 3 اینولین مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: در نتیجه افزودن g/kg 3 پربیوتیک اینولین می تواند سبب بهبود میزان رشد، ترکیبات مغذی بدن و سطح ایمنی در پاکوی سیاه شود.

زمینه مطالعه: افزایش جمعیت و تأمین غذا یکی از مهم ترین مشکلات جهان بوده و در این راستا پرورش آبزیان نقش مهمی را در تولید و تأمین غذای مورد نیاز انسان ایفا می کند. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر پربیوتیک سلماناکس بر عملکرد رشد، فاکتورهای هماتولوژیکی و بیوشیمیایی بچه ماهیان ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام شد. روش کار: برای این منظور 780 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی g 2± 18 در چهار گروه هرکدام با سه تکرار به صورت تصادفی تقسیم شدند. سلماناکس به میزان 0، 2، 4 و 6 درصد به جیره های غذایی افزوده شد و ماهیان به مدت 8 هفته به میزان 5 درصد وزن بدن در 3 وعده مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش بررسی شاخص های رشد، خون گیری و تهیه سرم برای آزمایش های هماتولوژیکی و بیوشیمیایی انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 4 درصد پربیوتیک سلماناکس دارای شاخص های رشد (طول نهایی، وزن نهایی، افزایش وزن، درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه) بهتری در مقایسه با ماهیان شاهد داشتند (05/0≥ P). مقایسه تیمارهای آزمایش نشان داد که شاخص های ایمنی با افزایش سطح پربیوتیک سلماناکس در جیره افزایش معنی داری (05/0≥ P) داشتند. به طوری که بیشترین میزان هموگلوبین، گلبول قرمز، گلبول سفید و نوتروفیل مربوط به ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 6 درصد پربیوتیک سلماناکس بود. همچنین بیشترین میزان ایمنوگلوبین، آلبومین، گلوکز و لیزوزیم و کمترین میزان کلسترول و تری گلیسیرید در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 6 درصد پربیوتیک سلماناکس مشاهده شد که تفاوت معنی داری (05/0≥ P) با تیمار شاهد داشتند. نتیجهگیری نهایی: افزایش سطوح پربیوتیک سلماناکس در جیره غذایی باعث بهبود رشد و سیستم ایمنی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان گردید.

زمینه مطالعه: اکسیداسیون چربی منجر به تغییراتی در کیفیت تغذیه ای روغن، رنگ، عطر و طعم و بافت غذا می شود. روغن کانولا بخاطر داشتن اسیدهای چرب غیر اشباع بالا، مستعد فساد اکسیداسیونی می باشد و نیز استفاده از آنتی اکسیدان های سنتزی به علت امکان سمی و سرطان زا بودن محدود شده است، بنابراین مطالعات برای استفاده از آنتی اکسیدان های طبیعی به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان های سنتزی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. هدف: هدف از این مطالعه، شناسایی ترکیبات اسانس زنیان، ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی و قدرت آنتی رادیکالی این اسانس با استفاده از آزمون های مهار رادیکال آزاد (◦ DPPH)، بی رنگ شدن بتا کاروتن و تعیین اثر آنتی اکسیدانی آن در روغن کانولا بود. روش کار: اجزای اسانس با GC/MS آنالیز شدند و فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس، با اندازه گیری عدد پراکسید و اسید تیوباربیتوریک نمونه های روغن کانولای حاوی غلظت های مختلف اسانس و آنتی اکسیدان سنتزی (BHT) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مواد تشکیل دهنده عمده اسانس، تیمول (4/36 درصد)، گاماترپینن (73/21 درصد) و پاراسیمن ( 3/31 درصد) بودند و 50 IC اسانس زنیان µ g/ml 2/0± 21 محاسبه شد. در دو سامانه ی ◦ DPPH و بیرنگ شدن بتاکاروتن، بعد از BHT، اسانس در سطح ppm 400 از لحاظ فعالیت آنتی اکسیدانی قوی تر عمل کرد. همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی با افزایش غلظت، به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). نتیجهگیری نهایی: اسانس زنیان دارای فعالیت آنتی اکسیدانی می باشد و با انجام آزمایش های تکمیلی می توان به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی درموادغذایی به ویژه روغن های خوراکی استفاده کرد.

زمینه مطالعه: در دهه های گذشته از گیاهان دارویی به منظور ارتقاء مکانیسم دفاع غیر اختصاصی و اختصاصی و افزایش مقاومت در برابر بیماری ها استفاده می نمودند. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از ماده مؤثره گیاه زردچوبه (Curcuma longa L) بر فاکتورهای هماتولوژی فیل ماهی جوان (Huso huso) انجام شد. روش کار: در این تحقیق تعداد ٩ 0 عدد فیل ماهی پرورشی با متوسط وزنی 006/0 ± 40٣ /2 کیلوگرم در مرکز تکثیر و پرورش و بازسازی ذخایر آبزیان شهید رجایی به مدت 20 روز نگه داری شدند. این تعداد ماهی در٣ گروه با نام های کورکومین، کنترل (+) و کنترل (-) با ٣ تکرار توزیع شدند. پس از یک هفته آداپتاسیون با محیط آزمایشی ماهیان به صورت داخل صفاقی مورد تزریق قرار گرفتند. در گروه کورکومین از عصاره کورکومین به میزان mg/Kgbw 400 در حجم حداکثر 5/0میلی لیتر، در گروه کنترل مثبت به میزان 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی و در گروه کنترل منفی نیز ماهیان بدون تزریق فقط جهت بررسی شرایط آزمایشی نگه داری شدند. خونگیری از ماهیان در روزهای 0، ٣ ، 6، ٩ و 12 پس از تزریق به شکل داخل صفاقی انجام شد. نتایج: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که میزان گلبول قرمز، گلبول های سفید، هماتوکریت، هموگلوبین و اندیس های خونی نظیر MCV، MCH و MCHC در تیمارهای دریافت کننده کورکومین از میزان بالاتری نسبت به گروه کنترل ( کنترل + و کنترل-) برخوردار بود (05/0>P). نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از کورکومین در فیل ماهی قابلیت تأثیرگذاری بالایی بر افزایش شاخص های هماتولوژی دارد.

زمینه مطالعه: بیماری لاکتوکوکوزیس به علت لاکتوکوکوس گارویه در مزارع پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان، یکی از مهم ترین باکتری های بیماریزای مشترک بین ماهی و انسان به حساب می آید. هدف: هدف این مطالعه، ارزیابی اثر اسانس دارچین (Cinnamomum verum) و نایسین در کنترل رشد لاکتوکوکوس گارویه (Lactococcus garvieae) بود. روش کار: در این بررسی، اسانس گیاه دارچین به روش تقطیر با بخار با دستگاه کلونجر تهیه شد. جهت آماده سازی نایسین از اسید کلریدریک 02/0 نرمال استفاده شد. غلظت های (0، 4/0 و 8/0 درصد) اسانس دارچین و (µ g/ mL 0، 25/0 و 75/0) نایسین و ترکیب غلظت های فوق با هم به فیله های قزل آلای رنگین کمان اضافه شد. شمارش باکتری ها به ازای هر گرم در روزهای 0، 3، 6، 9، 12 و 15 پس از تلقیح صورت پذیرفت. نتایج: در نمونه های نگهداری شده در دما º C 4، رشد باکتری هنگام استفاده اسانس دارچین یا نایسین به تنهایی تا روز پانزدهم به تعویق افتاد و در مورد دارچین میزان رشد باکتری در دو روز نهم و پانزدهم به زیر log cfu/g 2 رسید. ترکیب µ g/ mL 8/0 نایسین و 75/0 درصد اسانس دارچین توانست در روز سوم رشد را به تعویق بیاندازد. در دمای 8 درجه سانتی گراد، نایسین و اسانس دارچین به حالت مجزا و در حال ترکیب (مشابه º C 4) تا روز ششم توانستند جلوی رشد باکتری را بگیرند. همچنین نتایج نشان داد ترکیب نایسین و اسانس دارچین به شکل معنی داری (05/0>P) عملکرد بالاتری در مقایسه با حالت منفرد آن ها داشت. نتیجهگیری نهایی: نایسین و اسانس دارچین رشد لاکتوکوکوس گارویه را به خصوص در غلظت 8/0 درصد اسانس و µ g/ mL 75/0 نیسین در فیله قزل آلای رنگین کمان مهار کردند.

زمینه مطالعه: سیانید آزاد یک سم قوی در محیط هایی آبزیان می باشد. ماهیان آب شیرین حساس ترین گروه آبزیان به سیانید هستند که در غلظت های بالا تر از g/L 20 مرگ و میر بالایی ایجاد می شود. تماس ماهیان با یون سیانید سبب بروز استرس، افزایش مرگ و میر و بالا رفتن قابل توجه بار متابولیکی می شود. رودناز یک آنزیم میتوکندریایی عمومی در پروکاریوت ها و یوکاروت ها می باشد که یون سیانید را با تبدیل آن به تیوسیانات، سم زدایی می نماید. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه توزیع بافتی آنزیم رودناز در بافت های مختلف 4 گونه از ماهیان بومی شامل برزم، بنی، شیربت و گطان می باشد. روش کار: در مطالعه حاضر 10 نمونه از هر گونه ماهی (در مجموع 40 نمونه) با میانگین طول 5/6± 5/32 و میانگین وزن110 ± 440 گرم از چهار منطقه ذخیره صید رودخانه کارون شامل گتوند، شوشتر، دارخوین و اهواز جداسازی شدند. فعالیت آنزیم رودناز در بافت های کبد، کلیه، آبشش و روده ها اندازه گیری شد. واحد فعالیت آنزیم بر اساس میکرومول تیوسیانات تولید شده در مدت یک دقیقه در دمای 37 درجه سانتی گراد و 2/9= pH محاسبه و بر اساس واحد U/mg پروتئین ارایه گردید. نتایج: فعالیت آنزیم رودناز در تمام بافت های مورد مطالعه و با مقادیر متفاوت تایید گردید. بیشترین میزان فعالیت آنزیم در کبد و کلیه و پس از آن در آبشش و روده ها بدست آمد. فعالیت ویژه آنزیم در محدوده 337/0-135/0 در کبد، 262/0-113/0 در کلیه، 157/0-121/0 در آبشش و162/0-094/0در روده ها بدست آمد. نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان می دهد که آنزیم رودناز در بافت های مختلف گونه های مورد مطالعه بیان می شود و ممکن است در اعمال فیزیولوژیک مختلف نقش داشته باشد که تعیین دقیق این اعمال نیازمند تحقیقات بیشتر می باشد.

زمینه مطالعه: با توجه به اهمیت اندام حرکتی لگنی در جلو بردن بدن دام، مفصل مچ پا یک مرکز قوی حرکتی را تشکیل می دهد و ماهیچه های بازکننده قوی که بدن را به جلو می رانند، اکثر انرژی خود را از روی نقطه ای در بالای این مفصل منتقل می کنند و درگیری های این مفصل از شایع ترین علل آسیب های اندام های حرکتی گاومیش می باشد. هدف: دستیابی به جزییات دقیق استخوان شناسی و رادیوگرافی مچ پای گاومیش رودخانه ای خوزستان بود. روش کار: مفصل مچ پای 5 گاومیش با سن تقریبی 2 تا 3 سال از کشتارگاه اهواز مطالعه شد. افزون براین، از 10 مفصل سالم مچ پای 5 گاومیش ارجاعی به دانشکده دامپزشکی، پنج حالت گماری (پشتی-کف پائی، مورب پشتی میانی-کف پایی جانبی، مورب پشتی جانبی-کف پایی میانی، جانبی-میانی و جانبی خمیده) رادیوگرافی تهیه شد. نتایج: برخلاف شتریک کوهانه، طرح کلی شکل استخوان های مچ پای گاومیش و گاو بسیار شباهت دارند ولی اختلاف های در شکل و وسعت سطوح مفصلی استخوان های کوتاه این مفصل بین گاومیش و گاو وجود دارد. برخلاف گاو، در رادیوگرافی استخوان کنجدی قلم پایی در گاومیش دیده نشد که از این نظر مشابه شتر یک کوهانه و اسب بود. نمای پشتی-کف پائی برای بررسی فضاهای مفصلی درشت نی-مچ پائی و مفاصل بین مچ پائی، نمای جانبی-میانی برای بررسی مفصل قاپی-پاشنه ای، نمای پشتی جانبی-کف پائی میانی برای بررسی بخش میانی مفصل درشت نی ای-مچ پائی و نمای پشتی میانی-کف پائی جانبی برای بررسی بخش کف پائی مسند قاپ و قرقره جانبی قاپ بهترین حالت گماری ها می باشند. نتیجه گیری نهایی: یافته های این پژوهش می تواند به عنوان اطلاعات پایه جهت شناسائی و تشخیص اختلالات مفصل مچ پا گاومیش مفید باشد

زمینه مطالعه: آسیب های ناشی از ضربه های مغزی (Traumatic brain injury) یکی از مشکلات پزشکی است. یکی از پیامدهای آسیب مغزی، دچار شدن به بیماری صرع (Post Traumatic Epilepsy; PTE) می باشد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تغییرات پارامترهای کیندلینگ در مدل آزمایشگاهی صرع الکتریکی کلاسیک پس از ضربه مغزی می باشد. روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با استفاده از مدل صرعی کیدلینگ الکتریکی کلاسیک صرعی شدند. جهت ایجاد کیندلینگ باجراحی استریوتاکسی یک الکترود در ناحیه آمیگدال مغز موش ها کار گذاشته می شد. بعد از 5 روز در روز 6 ترومای مغزی به آن ها وارد شد. تروما بر اساس مدل CCIا(Controlled Cortical Impact) ایجاد شد که آسیبی به قطر 2mm االکترود کاشته شده در آمیگدال مغز به موش ها انجام شد. شدت تحریکات در حد µ A 200 تا 500 با بسامد 50Hz و موج قطاری مربعی بود. در گروه شاهد، بدون ایجاد تروما موش ها فقط تحریک الکتریکی کیندلینگ دریافت کردند. در گروه شم، به جای تروما برشی به استخوان سر داده شد و 24 ساعت بعد تحریکات کیندلینگ آغاز گردید. در این پژوهش شمار تحریکات لازم برای صرعی شدن، آستانه تحریک، امواج پس از تخلیه در مرحله 5 (ADD5)، مرحله 3 (ADD3)، طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D) و طول دوره تشنج (SD) را بررسی شد. نتایج: در گروه شاهد و شم موش ها بطور میانگین بعد از 14 تحریک صرعی شدند. تعداد تحریکات الکتریکی لازم برای صرعی شدن در موش های دچار تروما بطور معنی داری کاهش یافت ( 5 تحریک) (0. 001> P). امواج متعاقب تخلیه در مرحله 5(ADD5)، مرحله 3 (ADD3)، طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D) و طول دوره تشنج (SD) در گروه شم تغییر معنی داری با گروه کنترل نداشت ولی در گروه تروما بیشتر از گروه کنترل شد (0. 001> P). در گروه شاهد و شم آستانه تحریکات در حد µ A 200 تا 500 بود ولی در موش های ترومایی شدت تحریکات در حد µ A 100 تا 200 بود (0. 001> P). نتیجه گیری نهایی: شروع کیندلینگ الکتریکی کلاسیک متعاقب تروما باعث تغییر معنی داری در پارامترهای کیندلینگ می شود.

زمینه مطالعه: اکوکاردیوگرافی روش غیرتهاجمی بوده و ابزاری سودمند در تشخیص بیماری های قلبی است. تفسیر نتایج اکوکاردیوگرافی نیازمند داشتن آگاهی کافی از آناتومی قلب است. هدف: هدف از این مطالعه تهیه مقاطع آناتومیکی قلب به روشی ساده و بر اساس نماهای اکوکاردیوگرافی بوده تا به عنوان الگویی برای آموزش اکوکاردیوگرافی سگ مورد استفاده قرار گیرد. روش کار: پس از خارج سازی قلب از شش قلاده سگ، اتساع و فیکساسیون قلب ها در فرمالین 10 درصد صورت گرفت. برش های آناتومیکی قلب بر اساس نماهای پاراسترنال راست با محور بلند و کوتاه ایجاد و با تصاویر اکوکاردیوگرافی که از سه قلاده سگ سالم و بدون علائم بیماری اخذ شد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: در تمام قلب های تهیه شده با این روش، آناتومی خارجی قلب و نیز ساختارها و حفرات داخلی قلب در هنگام برش بخوبی حفظ شده و انطباق کافی با تصاویر اکوکاردیوگرافی برای تفسیر آن وجود داشت. در نماهای بلند، چهارحفره قلبی، دریچه های دهلیزی بطنی و دیواره قلبی قابل مشاهده بود. خروجی بطن چپ و دریچه آئورت نیز در نماهای عمقی تر مشاهده شد. نماهای کوتاه قلب، بطن های قلبی و مورفولوژی داخلی آن ها را نشان داد. نتیجه گیری نهایی: برش های مناسب از قلب های فیکس شده در فرمالین را می توان برای تفسیر اکوکاردیوگرافی مورد استفاده قرار داد.

زمینه مطالعه: رشد روز افزون جمعیت و نیاز به تهیه مواد غذائی به ویژه پروتئین ها، علاقه به استفاده از مکمل های ارزان و در دسترس، جهت افزایش بازدهی تولید پروتئین را افزایش داده است. هدف: هدف این مطالعه بررسی تأثیر مصرف زئولیت منطقه قم بعنوان مکمل بر ساختار هیستولوژیکی و هیستوشیمیائی روده باریک مرغ گوشتی و مقایسه با زئولیت تجاری است. روش کار: در این مطالعه تجربی 200 جوجه گوشتی از مرغداری های قم خریداری و به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شد که شامل: گروه کنترل؛ گروه آزمایشی زئولیت قم که بر اساس دوز دریافتی به سه زیر گروه مختلف (5/0درصدZ1=، 1درصدZ2=، 5/1درصد Z3=) تقسیم شدند و گروه آزمایشی آنزیمیت (که زئولیت تجاری را دریافت کرد) بود. 42 روز بعد، از هر گروه 10 نمونه انتخاب شد و پس از پاساژ بافتی، لام ها با هماتوکسیلین-ائورین، پریودیک اسید شیف (PAS) و تلوئیدین بلو رنگ آمیزی و مطالعات میکروسکوپی با کمک نرم افزار1. 49f Image-j انجام شد و داده ها با استفاده SPSS ورژن 20 تجزیه و تحلیل شدند. 05/0> P به عنوان سطح معنی دار، در نظر گرفته شد. نتایج: در گروه آنزیمیت ارتفاع سلول های پوششی کاهش ولی تعداد غدد مخاطی و گابلت سل ها افزایش معنی داری داشت. تعداد گابلت سل پرزها به جز گروه Z1 در سایر گروه های تیماری افزایش معنی دار داشت (05/0> P). گابلت سل پرزها در گروه های زئولیت (Z1 و Z2) نسبت به گروه آنزیمیت و نیز در Z3 نسبت به Z1 افزایش معنی داری داشتند(05/0> P). نتیجه گیری نهایی: نتایج ما نشان داد که زئولیت در افزایش سطح جذب ساختار روده کوچک اثر ندارد؛ ولی فعالیت غدد و گابلت سل ها را تحریک می کند باعث بهبود گوارش می شود که در این مورد زئولیت قم نیز با درصد بالاتر، تأثیری مشابه آنزیمیت دارد.

زمینه مطالعه: بیماری نوزاد گچی زنبورعسل یکی از بیماری های دوران نوزادی آن است که در مناطق شمالی ایران شیوع نسبی داشته و در برخی مواقع می تواند مشکلاتی برای کلنی های زنبورعسل ایجاد نماید. جهت کنترل و مبارزه با این بیماری از مواد شیمیائی استفاده می شود که می توانند وارد محصولات کلنی ها شده و مشکلاتی برای مصرف کنندگان آن ها در پی داشته باشند، لذا بررسی اثرات مواد طبیعی و بی ضرر برای زنبورها و مصرف کنندگان فراورده های آن از اولویت ویژه ای برخوردار است. هدف: در این بررسی اثرات ضد قارچی باکتری های لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم روی قارچ آسکوسفرا آپیس جداسازی شده از کلنی های زنبورعسل مبتلا به بیماری نوزاد گچی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: باکتری های اسیدلاکتیک در محیط MRS و قارچ آسکوسفرا آپیس در محیط SDAکشت داده شدند و با استفاده از روش های Simultaneous Inoculation، Agar Spot، Confrontation Assay، Overlay assay اثرات ضد قارچی آن ها روی قارچ آسکوسفرا آپیس بررسی شد. نتایج: مشخص گردید که باکتری های لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس موجب مهار رشد قارچ آسکوسفرا آپیس می گردند ولی باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم تأثیری در مهار رشد قارچ مذکور نداشت، همچنین مایع روئی عاری از باکتری این باکتری ها موجب مهار رشد قارچ آسکوسفرا آپیس نشدند. نتیجه گیری نهائی: نتایج این بررسی نشان می دهد که برخی از باکتری های اسیدلاکتیک قادر به مهار رشد قارچ آسکوسفرا آپیس در محیط کشت بوده و در صورت مهار رشد این قارچ در داخل بدن نوزادان زنبورعسل، می توانند به عنوان یکی از روش های کمکی در کنترل بیماری نوزاد گچی در کلنی های زنبورعسل بکار برده شده و تا حدودی از مصرف مواد شیمیائی و اثرات سوء آن ها بر سلامتی زنبورعسل و مصرف کنندگان فراورده های آن بکاهند.

زمینه مطالعه: در سال های اخیر میزان بروز مسمومیت غذایی ناشی از کمپیلوباکتر به تدریج افزایش یافته است. این باکتری یکی از علل اصلی بیماری های عفونی گسترده در قرن گذشته می باشد. اگر چه ماکیان مهم ترین مخازن و منبع انتقال کمپیلوباکتر به انسان می باشند، اما آلودگی محیط با گونه های مختلف کمپیلوباکتر و ایجاد عفونت در انسان و حیوانات به وسیله مدفوع پرندگان آزاد وحشی مانند اردک را نمی توان نادیده گرفت. هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی مدفوعی کمپیلوباکتر ژوژنی و کمپیلوباکتر کولای در اردک های آزاد برخی مناطق شمال ایران می باشد. روش کار: در اردیبهشت ماه سال 95، تعداد 75 نمونه از مدفوع اردک های آزاد شهر های ساری، آمل، قائم شهر و بابل در استان مازندران جمع آوری شده و میزان حضور گونه های کمپیلوباکتر ژژونی و کولای بوسیله واکنش زنجیرهای پلیمرازسه گانه مورد سنجش قرار گرفت. ژن های 16srRNA، mapA و ceuE به ترتیب برای تشخیص جنس کمپیلو باکتر وگونه های کمپیلوباکتر ژژونی و کولای انتخاب شدند. نتایج: از میان هفتاد و پنج نمونه مورد بررسی در این مطالعه، 13 مورد (17. 33درصد) واجد کمپیلوباکتر تشخیص داده شدند. از این تعداد یازده نمونه (84. 6درصد) حاوی ژن mapA و دو نمونه (15. 4درصد) واجد ژن ceuE بودند که به ترتیب به عنوان کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولای معرفی گردیدند. میزان حضور کمپیلوباکتر ژژونی به طور معنی داری بیشتر از کمپیلوباکتر کولای گزارش گردید (0. 5-0>P). نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع کمپیلوباکتر در مدفوع اردک های آزاد مناطق شمالی ایران نسبتاًً بالاست و خطر بالقوه ای برای عفونت ناشی از این باکتری در انسان و بخصوص کودکان محسوب می شود.

ارزن یکی از گیاهانی است که به فراوانی در ایران کشت می گردد و مواجهه گله های گوسفند با این مزارع هرساله موجب مسمومیت ها و تلفات و خسارات عمده می گردد. علایم مسمومیت با ارزن بعلت انسداد مجاری صفراوی است و علایم حساست به نور بیشترین نمود را در حیوان دارد. علت اصلی انسداد مجاری صفراوی در این مسمومیت، وجود مقادیر سمی از ساپوژنین های استروییدی در ارزن است. ساپوژنین ها در بدن حیوانات به مشتقلت گلوکورونیدیِ اپسیمیلاژنین متابولیزه می شوند و در مجاری صفراوی رسوب می نمایند و باعث انسداد مجاری صفراوی می شوند. در این گزارش، تعداد 170 رأس گوسفند پس از چرا در پس چر یک مزرعه ارزن دچار مسمومیت شدند که تعداد 7 رأس دام تلف شدند. علایم مشاهده شده در حیوانات مبتلا، شامل بی حالی و بی اشتهایی و طیفی از نشانه های حساسیت به نور از سرخی و تورم پوست تا زخم شدید در نواحی متأثره بود. بررسی پارامترهای بیوشیمیایی در حیوانات مبتلا، افزایش گاماگلوتامیل ترانسفراز (GGT) و کاهش پروتیین تام سرم بعلت عدم کفایت کبدی را نشان می دهد. علاوه بر این افزایش میزان بیلی روبین تام بعلت عدم دفع مناسب بیلی روبین از مجاری صفراوی نیز مشخص است. گله از مزرعه دور شد و سرم درمانی و تزریق کلسیم و منیزیم و فسفر نیز در حیوانات صورت پذیرفت و پس از یک هفته بهبودی در گله مشاهده گردید.