مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1399 | دوره:29 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

در این مطالعه اثر جیره های آزمایشی حاوی سطوح مختلف کربوهیدرات و نیاسین بر شاخص های رشد و ترکیب لاشه و شاخص های بیوشیمیایی همولنف میگوی جوان پاسفید(Litopenaeus vannamei) در پژوهشکده میگوی بوشهر به مدت 45 روز مورد بررسی قرار گرفت. میانگین وزن اولیه میگوها 33/0± 5 گرم و پرورش در تانک های 300 لیتری و در 8 تیمار انجام شد. تغذیه 4 بار در روز و با استفاده از جیره آزمایشی فرموله شده حاوی دو سطح 15 و 30 درصد کربوهیدرات و سه سطح 100، 150 و 200 میلی گرم در کیلوگرم نیاسین انجام شد. همچنین دو تیمار 30 و 15 درصد کربوهیدرات بدون نیاسین به عنوان شاهد استفاده شد. در انتهای دوره، شاخص های رشد، ترکیب لاشه و شاخص های بیوشیمیایی همولنف در تیمارها اندازه گیری شد. بهترین عملکرد رشد شامل بالاترین مقدار وزن نهایی (5/0± 05/14 گرم)، طول نهایی (05/0± 38/13 سانتی متر) و نرخ رشد ویژه (07/0± 23/2 درصد) در تیمار حاوی 15 درصد کربوهیدرات و 100 میلی گرم نیاسین در هر کیلوگرم غذا اندازه گیری شد (05/0

صید غیر مجاز میگو در آبهای استان هرمزگان موجب وارد آمدن خسارت های زیاد به بیش از سه هزار صیاد و نیز افرادی می شود که به طور غیر مستقیم در زمینه صنایع فرآوری، بسته بندی و صادرات این آبزی فعالیت دارند. مطالعه حاضر با هدف ارایه الگوی مدیریت فرهنگی مبتنی بر سیاست های فرهنگی کاهش صید غیر مجاز در نوار ساحلی استان هرمزگان، صورت گرفت. روش انجام تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بود و به شیوه پیمایشی انجام پذیرفت. جامعه آماری در این مطالعه شامل متخصصان و کارشناسان شیلات استان هرمزگان بود. روش جمع آوری داده ها براساس پرسشنامه و نیز مطالعه مستندات و پژوهش های صورت گرفته بود. نتایج حاصل از بررسی معیارهای اصلی نشان داد که معیار"مدیریت و برنامه ریزی" با وزن 277/0 دارای بیشترین اهمیت و معیارهای "مسایل فرهنگی"، "آگاهی بخشی"، "آموزش"، "مشارکت" و "قانون گذاری" با اوزان بترتیب 218/0، 161/0، 142/0، 109/0 و 092/0 در رتبه های دوم الی ششم قرار داشتند. بررسی معیارهای فرعی نیز نشان داد که معیار "مدیریت صیادان غیر مجاز" با وزن نهایی 1213/0 در رتبه نخست از نظر اهمیت و جایگاه قرار داشت و معیار "تدوین قوانین" با وزن نهایی 0153/0 از کمترین اهمیت برخوردار بود. بر اساس اطلاعات بدست آمده در این مطالعه یک الگوی مدیریت فرهنگی جهت کاهش صید غیر مجاز ارایه شد که این الگو می تواند به عنوان مبنایی برای مدیران شیلاتی جهت مدیریت دقیق تر و صحیح تر صید غیر مجاز در استان هرمزگان مورد استفاده قرار گیرد.

امروزه استفاده از عصاره های طبیعی به منظور بهبود کیفیت ماهی به دلیل داشتن ویژگی های ضدمیکروبی رو به افزایش است. در این تحقیق به منظور تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) از عصاره اتانولی پوست پرتقال، روش رقیق سازی در آگار بر باکتری های سودوموناس آیروجینوزا، اشرشیاکلی و آیروموناس هیدروفیلا استفاده شد. سپس فیله های فیل ماهی با محلول های عصاره اتانولی پوست پرتقال (بترتیب به نسبت 5، 6 و 7 درصد وزنی/ وزنی) و نمونه شاهد در آب مقطر به مدت 30 دقیقه تیمار شدند. نمونه ها در فواصل زمانی معین (صفر، 5، 10 و 15 روز) از نظر ویژگی های میکروبی (شمارش کل باکتری های هوازی مزوفیل، سرماگرا وکلی فرم) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان MIC عصاره اتانولی پوست پرتقال در شرایط in vitro برای هر سه باکتری، 5 درصد تعیین گردید. بر اساس تجزیه و تحلیل آزمون میکروبی، عصاره های پوست پرتقال به طور معنی داری سبب کاهش بار میکروبی در فیله فیل ماهی در مقایسه با نمونه کنترل شدند (01/0

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر متقابل سطوح مختلف شوری بر شاخص های مقاومت موکوسی و سرمی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در رویارویی با آفت کش کلریپریفوس بود. بر این اساس تعداد 250 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 20 گرم در چهار تیمار و هر تیمار با سه تکرار شامل: شوری صفر، شوری ppt 4، شوریppt 8 و شوری ppt 12 توزیع و به مدت 7 روز قرار گرفتند. سپس یک گروه به مدت 4 روز در مجاورت آفت کش کلریپریفوس با غلظت حاد ppm 150 قرار گرفته و گروه دوم به مدت 7 روز در مجاورت آفت کش کلریپریفوس با غلظت تحت حاد ppm 15 قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استرس شوری و آفت کش دارای اثرات کشندگی با سمیت شدید و نامطلوب فیزیولوژیک بر ماهی کپور معمولی می باشند. نتایج بررسی شاخص های بیوشیمیایی موکوس و سرم نشان داد که تیمارهای آزمایشی بر میزان ALT سرم، لیزوزیم موکوس و سرم، آلبومین سرم و غلظت گلوکز سرم تاثیر معنی داری (0/05> p) دارد. جمع بندی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استرس شوری و آفت کش کلریپریفوس اثر مخربی بر فعالیت های حیاتی، شاخص های بیوشیمیایی، آنزیم های کبدی و سیستم ایمنی ماهی کپور معمولی دارد.

این مطالعه، به منظور ارزیابی اثر عصاره زنجبیل (Zingiber officinale) بر فعالیت آنزیم های گوارشی (کیموتریپسین، تریپسین، پروتیاز، لیپاز و آمیلاز) و برخی پارامتر های بیوشیمیایی (آلکالین فسفاتاز، پروتیین تام، آلبومین، گلوبولین و لیزوزیم) میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) انجام شد. تعداد 600 پست لارو میگو (با وزن اولیه 7/0± 06/1 گرم) به طور تصادفی در 12 مخزن فایبرگلاس در4 تیمار با تراکم 50 میگو در هر تانک توزیع شدند. میگوهای گروه شاهد با غذای پایه بدون عصاره زنجبیل تغذیه شدند. میگوهای سایر گروه ها با غذاهای پایه حاوی 5/0، 0/1 و 5/1 گرم بر کیلوگرم غذا تغذیه شدند. رژیم های غذایی به میزان 10 درصد وزن زنده بدن میگو به مدت 8 هفته مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های آمیلاز، لیپاز و پروتیاز و میزان پروتیین تام، آلبومین و گلوبولین در گروه 5/0 و 0/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا به طور معنی داری در مقایسه با گروه شاهد و 5/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا افزایش یافت (5/ 0>p). بیشترین میزان فعالیت آنزیم های آمیلاز (05/0± 35/1 واحد بر میلی گرم پروتیین) و لیپاز (0± 09/0 واحد بر میلی گرم پروتیین) در گروه 1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از سطوح 5/0 و0/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا جهت افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی و برخی پارامترهای بیوشیمیایی در جیره غذایی میگوی پاسفید غربی توصیه می گردد.

گاماروس ها از انواع سخت پوستان ناجورپا متعلق به خانواده Gammaridae بوده که نقش و اهمیت زیادی در زنجیره غذایی، پالایش محیط از مواد آلی و حساسیت بالایی نسبت به آلودگی های محیطی دارند. بنابراین، شناسایی آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. از آنجایی که شناسایی جنس گاماروس به دلیل ویژگی های ریخت شناسی شبیه به هم بسیار مشکل می باشد، هدف مطالعه حاضر شناسایی دقیق مولکولی و بررسی روابط فیلوژنی گونه komareki Gammarusاز رودخانه جاجرود در شرق استان تهران در مقایسه با سایر نقاط ایران و جهان بود. بدین منظور، جمع آوری و نمونه برداری با استفاده از تور دستی کوچک از گونه G. komareki رودخانه جاجرود به صورت فصلی از مهر 1392 لغایت تیر 1393 صورت پذیرفت. به منظور مطالعات مولکولی مقداری بافت از هر نمونه با اسکالپل جدا و در الکل اتیلیک 95 درجه تثبیت گردید. سپس DNA نمونه ها با استفاده از روش CTAB استخراج و قطعه ژنی زیر واحد یک سیتوکروم اکسیداز میتوکندری (COI) تکثیر و توالی یابی شد. پس از تکثیر قطعه ژن و توالی یابی آن، درخت های تبارشناسی Neighbor Joining وMaximum Likelihood با استفاده از نرم افزارهای MEGA7 ترسیم گردیدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد، اگرچه نمونه های موردنظر از نظر ریخت شناسی متعلق به گونه komareki Gammarus می باشند که از سایر مناطق ایران گزارش شده است، با این حال بررسی های مولکولی نشان داد نمونه های مطالعه حاضر با قرار گرفتن در دو کلاد مختلف به دو دسته تقسیم شدند. بنابراین، این احتمال وجود دارد که شاید این نمونه ها متعلق به گونه های جداگانه باشند. که اثبات این امر نیازمند بررسی های دقیق تر با سایر نشانگرهای ژنتیکی می باشد.

در دهه اخیر استفاده از خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک ها مورد توجه پرورش دهندگان آبزیان قرار گرفته و یکی از موارد مورد توجه روش افزودن پروبیوتیک ها به خوراک آبزیان از جمله میگو می باشد. در این پژوهش، اثربخشی روش های مختلف آماده کردن جیره خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک بومی تک سل بر عملکرد رشد میگوی سفید غربی مورد مقایسه قرار گرفت. بدین منظور پست لاروهای میگو در هشت تیمار آزمایشی با پروبیوتیک تک سل (دوز های 106، 107 و 108 واحد تشکیل دهنده کلونی در هر کیلوگرم (CFU kg-1) به دو صورت جیره های حاوی پروبیوتیک مخلوط شده در پلت و جیره های حاوی پروبیوتیک اسپری شده بر پلت و جیره فاقد پروبیوتیک (شاهد)، به مدت 40 روز در تانک مورد تغذیه قرار گرفتند. تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک عملکرد بهتری در نرخ رشد ویژه، نرخ رشد نسبی، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه های شاهد نشان دادند (05/0>p). بیشترین افزایش شاخص های رشد در تیمار پروبیوتیک اسپری شده بر پلت با دوز CFU kg-1 108 مشاهده گردید که با تیمارهای حاوی پروبیوتیک مخلوط شده در پلت اختلاف معنی داری نداشت (05/0

این مطالعه با هدف بررسی اثرات عمق و زمان غوطه وری گرگورها بر صید در واحد تلاش صیادی (CPUE) ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis) صورت پذیرفت. منطقه نمونه برداری بندر بوشهر و زمان آن اسفند 1395 مقارن با فصل صید ماهی مرکب با شناورهای گرگوری بود. در مجموع، از 20 شناور صید گرگور نمونه برداری تصادفی صورت گرفت. برای رسیدن به برآوردهایی مطمین تر شیوه بازنمونه گیری جک نایف[1] (مشابه نتایج میدانی) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین جهت تعیین روابط میان عمق و زمان غوطه وری (متغیر توضیحی) با صید در واحد تلاش صیادی (متغیر پاسخ)، از مدل خطی تعمیم یافته (GLM) استفاده شد. طبق مشاهدات بازنمونه گیری جک نایف میانگین صید در واحد تلاش ماهی مرکب ببری زمان های غوطه وری 8-2 روز بیشتر از زمان های غوطه وری 14-8 روز (720/545>759/509) و میانگین صید در واحد تلاش اعماق40-25 متر بیشتر از اعماق 25-10 متر (940/536>494/516) بود. به علاوه، براساس بازنمونه گیری مذکور فواصل اطمینان صید در واحد تلاش برای زمان های غوطه وری 8-2 روز و 14-8 روز به ترتیب برابر با 768/708-671/382 و 293/633-225/386 گرم/گرگور و برای اعماق 25-10 متر و 40-25 متر به ترتیب 166/685-822/347 و 535/693-345/410 گرم/گرگور بدست آمد. از سویی، نتایج مدل خطی تعمیم یافته نیز نشان داد که عمق و زمان غوطه وری گرگورها اثر معنی داری بر پارامتر صید در واحد تلاش داشت (1/0>p)، به طوری که افزایش عمق و کاهش زمان غوطه وری سبب افزایش صید در واحد تلاش صیادی می گردند. بنابراین، براساس داده های میدانی موجود، انتظار می رود که شناورهای گرگوری با فعالیت در اعماق 40-25 متر و با غوطه وری گرگورهای در مدت زمان 8-2 روز بتوانند نسبت به تلاش صیادی انجام شده برای صید ماهی مرکب ببری عملکرد مطلوب تری از خود نشان دهند.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر عصاره الکلی سه گیاه بن سرخ (Allium jesdanum)، شنگ (Tragopon carcifolus) و شاتره (Fumaria parviflora) در سه غلظت 250، 500 و 750 میلی گرم بر لیتر بر خصوصیات شیمیایی و میکروبی فیله ماهی سفید (Rutilus kutum) در یخچال طی 15 روز انجام گرفت. pH، TVB-N (مجموع بازهای نیتروژنی فرار)، TBA (تیوباربیتیوریک اسید)، PV (پراکسید)، TMA (تری متیل آمین) و بار میکروبی (TVC) در روزهای صفر، 3، 6، 9، 12 و 15 مورد بررسی قرار گرفتند. Neophytadiene در عصاره شنگ و شاتره و Di Methyl Tri Sulfide در عصاره بن سرخ ترکیب اصلی بودند. pH، TVB-N، TBA، PV، TMA و بار میکروبی با افزایش زمان نگهداری در تیمارهای 250، 500 و 750 میلی گرم در لیتر عصاره هر 3 گیاه افزایش یافتند (05/0

در مطالعه حاضر، اثرات مجزا و تلفیقی مانان الیگوساکارید[1] (MOS) و باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) جیره بر برخی شاخص های رشد و فاکتورهای خونی بچه ماهی آزاد دریای خزر مورد بررسی قرار گرفت. ماهیان با وزن اولیه 6/0± 10 گرم توسط جیره های شامل: 1) جیره شاهد فاقد هرگونه ماده افزودنی، 2) جیره حاوی cfu/g 108×8 باکتری L. plantarum، 3) جیره حاوی g/kg4 مانان الیگوساکارید، 4) جیره حاوی ترکیبی از cfu/g 108×8 باکتری L. plantarum، و g/kg-14 مانان الیگوساکارید، به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره و انجام نمونه برداری، نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی g/kg-14 مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و جیره تلفیقی شامل مانان الیگوساکارید و باکتری L. plantarum، از لحاظ شاخص های افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، شاخص رشد روزانه و کارایی پروتیین در بین تیمارها نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری نشان دادند (05/0>p). بیشترین میزان ضریب تبدیل غذایی و مصرف روزانه غذا در تیمار شاهد، مشاهده گردید و از این نظر تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0>p). همچنین از نظر فاکتور وضعیت تفاوت معنی داری بین تیمارهای مجزا و تلفیقی و گروه شاهد، مشاهده نشد (05/0p) به طوری که بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب مربوط به تیمار حاوی L. plantarum و شاهد بود در حالیکه تعداد گلبول سفید تفاوت معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان نداد (05/0

آهن و مس دو عناصر کم نیاز ضروری یا ریزمغذی هستند که در بسیاری از فرایندهای حیاتی بیولوژیکی، آنزیم های کلیدی و سیستم ایمنی نقش مهمی ایفا می کنند. در مطالعه حاضر اثرات تغذیه با منابع مختلف مکمل آهن و مس بر عملکرد رشد و برخی شاخص های خون شناسی ماهی سفیدک سیستان Schizothorax zarudnyi با میانگین وزنی 45/0± 97/23 گرم بررسی شد. تیمارهای غذایی طی 60 روز تحقیق شامل ماهیان تغذیه شده با (1) جیره شاهد فاقد هرگونه مکمل مس و آهن، (2) جیره حاوی 150 میلی گرم در کیلوگرم مکمل آهن معدنی، (3) جیره حاوی 3 میلی گرم در کیلوگرم مکمل مس معدنی، (4) جیره حاوی 150 و 3 میلی گرم در کیلوگرم مکمل آهن و مس معدنی، (5) جیره حاوی 150 میلی گرم در کیلوگرم مکمل نانوذره آهن، (6) جیره حاوی 3 میلی گرم در کیلوگرم مکمل نانوذره مس و (7) جیره حاوی 150 و 3 میلی گرم در کیلوگرم مکمل نانوذره آهن و نانوذره مس بودند. نتایج نشان داد که افزودن آهن و مس به جیره غذایی باعث بهبود شاخص های رشد و خون شناسی در مقایسه با شاهد می گردد و اشکال نانویی آهن و مس، خصوصا استفاده توام آنها موثرتر از اشکال معدنی آنها عمل می کند به طوریکه ماهیان تیمار هفت بهترین نتایج را در مقایسه با دیگر تیمارها از نظر شاخص های عملکرد رشد و تغذیه نشان دادند (05/0

لاکتوباسیلوس ها متداول ترین باکتری های پروبیوتیک هستند. هدف این مطالعه، جداسازی و ارزیابی ویژگی های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس های روده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) برای تقویت دستگاه گوارش این ماهی بود. پس از تهیه 75 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی، محتویات روده آنها در محیط آبگوشتMRS (de MAN, ROGOSA and SHARPE) کشت شده و 56 پرگنه لاکتوباسیلوس با آزمون های بیوشیمیایی مشخص شدند. سویه های لاکتوباسیلوس با آزمون های بیوشیمیایی و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) شناسایی و فعالیت ضدباکتریایی، حساسیت در برابر آنتی بیوتیک ها، مقاومت در برابر صفرا و شرایط اسیدی (3=pH) مورد بررسی قرار گرفت. جمعا شش سویه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (Lactobacillus acidophilus)، لاکتوباسیلوس روتری (Lactobacillus reuteri)، لاکتوباسیلوس انیمالیس (Lactobacillus animalis)، لاکتوباسیلوس فرمنتوم (Lactobacillus fermentum)، لاکتوباسیلوس لیشمانیا (Lactobacillus Leishmania) و لاکتوباسیلوس دلبروکی (Lactobacillus delbrueckii) شناسایی شدند. فعالیت ضد باکتریایی لاکتوباسیلوس لیشمانیا در برابر یرسینیا راکری (Yersinia ruckeri) به طور معنی داری (05/0˂ p) بیشتر از آنتی بیوتیک انروفلوکساسین بود. همه سویه های جداسازی شده در برابر آنتی بیوتیک های اکساسیلین و وانکومایسین مقاوم و به تتراسایکلین حساس بودند. لاکتوباسیلوس انیمالیس، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس دلبروکی بترتیب بیشترین مقاومت را در برابر صفرا (05/0˂ p) و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بیشترین مقاومت را در برابر شرایط اسیدی از خود نشان دادند. بر اساس نتایج در مجرای گوارشی قزل آلای رنگین کمان، لاکتوباسیلوس هایی پروبیوتیک وجود دارد که از میان آنها لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس روتری و لاکتوباسیلوس دلبروکی از ویژگی های پروبیوتیک بهتری برخوردارند.

تالاب انزلی مهمترین اکوسیستم حد واسط حوضه آبریز دریای خزر بوده و نقش بسزایی در پالایش مواد ورودی رودخانه های این منطقه دارد و به عنوان یک صافی طبیعی عمل می کند. در این مطالعه بار کلی میکروبی و باکتری های Yersinia enterocolitica و Listeria monocytogenes و ارتباط آن با pHو هدایت الکتریکی آب مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از پاییز 97 لغایت تابستان 98 از لایه سطحی، براساس روش های استاندارد نمونه برداری آب انجام شد. بیشترین میانگین لگاریتمی شمارش کل باکتری ها 513/5 در میلی لیتر، در ایستگاه علی آباد در تابستان و کمترین میانگین لگاریتمی شمارش کل باکتری ها 914/3 در میلی لیتر، در ایستگاه آبکنار در پاییز و بالاتر از حد استاندارد بودند. در مقایسه میزان آلودگی باکتری های Y. enterocolitica و L. monocytogenes با استفاده از محیط کشت های اختصاصی بترتیب 41 درصد و 50 درصد و در روش PCR با زوج پرایمرهای اختصاصی بترتیب 7/35 درصد و 8/42 درصد بودند. بیشترین میزان pH در ایستگاه سنگاچین 86/8 و بالاترین میزان EC در ایستگاه طالب آباد 1050 بود. با استفاده از آزمون دانکن، اختلاف آماری معنی داری در اغلب ایستگاه ها با درصد کشت های اختصاصی، فاکتورهای pH و EC و میانگین لگاریتمی شمارش کل باکتری ها مشاهده شد (05/0(p<. همچنین با استفاده از آزمون دانکن در روش PCR، L. monocytogenes در فصل پاییز از نظر آماری اختلاف معنی داری با سایر فصل ها نشان داد (05/0(p< و Y. enterocolitica در فصل پاییز و تابستان از نظر آماری اختلاف معنی داری با سایر فصل ها نشان داد (05/0(p<. بالا رفتن دمای محیط، رشد جمعیت شهری در اطراف تالاب ها و ورود فاضلاب ها از دلایل اصلی افزایش بار آلودگی در تالاب انزلی و انتقال آن از طریق چرخه غذایی و نیز خطر بیماری زایی را نشان می دهد.

خارپوستان[1] یکی از شناساگرهای بسیار خوب برای بررسی سلامت و وضعیت سواحل و صخره های مرجانی در آبهای دریایی هستند. هدف از این مطالعه بررسی تنوع و پراکنش ستاره های دریایی[2] و ستاره های شکننده دریایی[3] در منطقه پایین و میانی جزر و مدی[4] سواحل خلیج فارس در محدوده ی استان بوشهر شامل ایستگاه های نیروی هوایی، بندر رستمی، اولی شمالی و جنوبی بود. نمونه برداری از فروردین لغایت اسفند سال 1396 به صورت فصلی در 4 نوبت و توسط کوادرات یک متر در یک متر و در 2 ترانسکت عمود بر دریا با عرض 30 متر و با فاصله تقریبی 100 متر از هم انجام گرفت. در مجموع 184 فرد، 7 گونه شامل 4 گونه ستاره دریایی، 3 گونه ستاره شکننده متعلق به خانواده های Astropectinidae (گونه های Astropecten polyacanthus phragmorus و Astropecten monacanthus)، Asterinidae (گونه Aquilonastra iranica)، Ophidiasteridae (گونه Linckia multifora)، Ophiotrichidae (گونه Ophiothrix sp. ) و Ophiocomidae (گونه های Ophiocoma scolopendrina و Ophiocoma sp. ) جمع آوری شدند. فراوان ترین گونه شناسایی شده Ophiothrix sp. بود و کمترین فراوانی به گونه L. multiflora تعلق داشت. زیستگاه گونه A. polyacanthus phragmorus سواحل زیر جزر و مدی ماسه ای، A. monacanthus سواحل جزر و مدی ماسه ای، گونه A. iranica بسترهای صخره ای جزر و مدی بود و گونه های L. multifora، Ophiothrix sp.، O. scolopendrina و Ophiocoma sp. در بسترهای صخره ای-مرجانی یافت شدند. الگوی پراکنش 54/90 درصد از گونه ها خوشه ای بود در حالیکه سایر گونه ها پراکنش یکنواختی داشتند. نتایج شاخص های تنوع گونه ای شانون H’ = 1. 7672 و اونس 0. 8754= نشانگر تنوع یکنواختی مناسب ستاره ها و ستاره های شکننده در سواحل خلیج فارس در استان بوشهر است.

در مطالعه حاضر تاثیر تاخیر در یخ گذاری بر کیفیت و مدت ماندگاری میگوی سرتیز (Metapenaeus affinis) طی یک دوره 18 روزه نگهداری در یخ مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور میگوهای تازه صید شده در سه تیمار تقسیم بندی گردید. گروه اول بلافاصله در یخ قرار داده شد در حالی که گروه های دوم و سوم به ترتیب یک ساعت و دو ساعت پس از صید با یخ مخلوط شده و پوشانده شدند و مدت زمان ماندگاری با بررسی شاخص های میکروبی (شمارش کلی باکتری های مزوفیل و سرمادوست)، فاکتورهای شیمیایی (pH، TVB-N و TBARS) و ارزیابی حسی تعیین گردید. ارزیابی میکروبی نشان داد، کمترین رشد باکتریایی در اولین گروه از میگوها که بلافاصله پس از صید در یخ نگهداری شدند، رخ داده است (p<0. 05). در میان شاخص های شیمیایی، بیش ترین میزان افزایش pH، TVB-N و TBARS در میگوهای یخ گذاری شده با دو ساعت تاخیر مشاهده گردید. نتایج ارزیابی حسی نشان داد، مدت ماندگاری میگوهای گروه اول که به طور مداوم در یخ نگهداری شدند، دوازده روز بود در حالی که در مورد گروه های دوم و سوم که با یک ساعت و دو ساعت تاخیر پس از صید در یخ نگهداری شدند، به ترتیب به 10 و 8 روز کاهش یافت. در اکثر روزهای این مطالعه همبستگی بالایی میان شاخص های حسی، میکروبی و شیمیایی وجود داشت. بررسی شاخص های حسی، میکروبی و شیمیایی تیمارهای مورد بررسی نشان داد، هر یک ساعت تاخیر در یخ گذاری منجر به کاهش دو روزه زمان ماندگاری میگو در مقایسه با نمونه های با یخ گذاری بلافاصله شده است.

در این مطالعه، ساختار غده جنسی و تخمک زایی در خرچنگ Ocypode rotundata از لحاظ ماکروسکوپی و میکروسکوپی در مدت یکسال از دی 1395 لغایت بهمن 1396 بررسی شد. خرچنگ های ماده ماهانه از سواحل ماسه ای بندر صلخ، جزیره قشم جمع آوری شدند. در آزمایشگاه، تخمدان خرچنگ ها از ناحیه سفالوتراکس جدا شد و به منظور مطالعات بافت شناسی آماده سازی شدند. مراحل رشد و توسعه هر غده جنسی براساس خصوصیات ظاهری رنگ و اندازه بررسی شد و سپس هر مرحله با توجه به ویژگی های میکروسکوپی توصیف شد. با توجه به نتایج، شش مرحله رشد تخمدان برای خرچنگ O. rotundata تشخیص داده شد که شامل مرحله اول: نابالغ، مرحله دوم: ابتدایی، مرحله سوم: درحال رشد، مرحله چهارم: واسطه، مرحله پنجم: پیشرفته، مرحله ششم: تخلیه بود. طی مرحله تخمک زایی، تعداد اووسیت ها طی رشد دوم افزایش یافت که همزمان با تغییر رنگ و افزایش حجم غدد جنسی بود. روند رشد اووسیت نیز شامل شش مرحله بود: مرحله اولیه نخستین رشد، مرحله انتهایی نخستین رشد، اوایل مرحله رشد دوم، مرحله میانی رشد دوم، انتهای مرحله رشد دوم، مرحله رشد کامل اووسیت. براساس نتایج، شکل گیری مجموعه زرده دور هسته ای تنها در مرحله انتهایی نخستین رشد مشاهده شد. بعلاوه، آغاز رشد دوم همزمان با پدیدار شدن گلبول های زرده در اووپلاسم بود. همچنین بیشتر اووسیت ها در مرحله پایان رشد به رنگ صورتی روشن قابل مشاهده بودند.

سلامت جوامع مرجانی اطراف جزیره هندورابی به روش Coral Watch، و عکس برداری خطی در تابستان 96، مطالعه و پدیده سفید شدگی مرجان ها مشاهده شد. درجه حرارت ثبت شده در پیرامون کلنی های مرجان 1/33 درجه سانتی گراد و شاخص سلامت مرجان ها دارای صددرصد مرجان های جنس Acropora spp.، شاخص E1 (سفیدشدگی کامل)، و برای 80 درصد مرجان های جنس Hydnophora spp. شاخص E6 (سلامتی کامل) و 20 درصد همین جنس شاخص E4(در حال سفید شدن)، تخمین زده شد. نتایج این بررسی نشان داد کلنی مرجان های شاخه ای، کاملا سفیدشده اند، اما مرجان های توده ای توانسته اند در برابر استرس های دمای محیطی تحمل بیاورند، هرچند که برخی از آنها دارای شاخص E4 بوده و در شرایط بحرانی تر تصور بر آن است که این گونه ها نتوانند خود را از استرس های دمای محیطی برهانند. از آنجایی که اکوسیستم مرجانی، به ویژه مرجان های شاخه ای به دلیل زیستگاه های کوچکی که برای ماهیان زینتی و لارو برخی از ماهیان تجاری به وجود می آورند دارای ارزش زیست محیطی و شیلاتی می باشد، لذا پایش سلامت این زیست بومها به منظور مدیریت زیست محیطی پیشنهاد می گردد.

اهمیت و ارزش غذایی ماهی کاملا مشخص می باشد. گوشت ماهی تازه منبع غنی از پروتیین (حدود 20 درصد پروتیین) و املاح و اسیدهای چرب ضروری است که در در رژیم غذایی و حفظ سلامت انسان ضروری و نقش مهمی دارد. در این بررسی روند تغییرات قیمت خرده فروشی ماهی طی سال های 97-1381 در ایران و همزمان با حداقل دستمزد مصوب و رسمی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه نشان داد با روند افزایش قیمت ماهی صید شده در سه منبع آبهای شمال و جنوب کشور و پرورشی طی سالهای گذشته، از قدرت خرید مردم کاسته و عملا ماهی به عنوان یک غذای لوکس و مختص گروه های خاصی از جامعه قرار گرفته است.