گام های توسعه در آموزش پزشکی
سال:1392 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل موثر در یادگیری دانشجویان، سبک یادگیری آن ها است که شناسایی سبک یادگیری به تهیه یک برنامه آموزشی در راستای یادگیری مطلوب و موثر کمک می کند. این پژوهش، با هدف تعیین سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان صورت گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در سال 1390 بر روی 276 دانشجوی پزشکی که به روش نمونه گیری طبقه ای سهمی انتخاب شدند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بود که شامل سه قسمت عوامل دموگرافیک، پرسش نامه یادگیری Kolb و قسمت سوالات مربوط به روش های تدریس بود. داده ها پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سبک یادگیری اکثر دانشجویان جذب کننده (47.1 درصد) بود و پس از آن، به ترتیب سبک واگرا (26.8 درصد)، همگرا (18.5 درصد) و انطباق یابنده (7.6 درصد) بود. مناسب ترین الگوی تدریس از دیدگاه دانشجویان، روش دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی بود. بین سبک یادگیری و متغیرهای سن، جنس، سال تحصیلی و وضعیت تاهل رابطه معنی داری یافت نشد، اما با محل سکونت دانشجو و تمایل به ادامه تحصیل ارتباط معنی دار وجود داشت، به گونه ای که سبک یادگیری در افراد ساکن در شهر، جذب کننده و در افراد ساکن در روستا، بیشتر واگرا بود. همچنین در کسانی که تمایل به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر را داشتند، سبک یادگیری واگرا بود. نتیجه گیری: دانشجویان پزشکی، روش های آموزشی دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی را الگوی مناسب تدریس برای آموزش خود انتخاب کرده اند که این یافته، برای سیستم آموزش پزشکی و استادان مفید می باشد. استادان و مدرسان بهتر است به جای استفاده از روش های آموزشی یکنواخت مانند سخنرانی، به منظور ارتقا و بهبود یادگیری دانشجویان، از روش های دانشجو محور که فراگیران در آن ها نقش فعالی دارند، استفاده کنند.

زمینه و هدف: بیشتر صاحب نظران طب سنتی ایران بر ضرورت به کارگیری استناد به شواهد در امر آموزش دانشجویان و درمان بیماران توافق دارند و آن را امری اجتناب ناپذیر در روزآمد کردن این رشته می دانند. از این رو، مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت به کارگیری استناد به شواهد در کوریکولوم دانشکده های طب سنتی ایران انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه کیفی بود که به روش تحلیل محتوا با استفاده از روش مصاحبه نیمه سازمان یافته، عمیق، انفرادی و رودررو، دیدگاه صاحب نظران طب سنتی ایران را در مورد وضعیت به کارگیری استناد به شواهد، در کوریکولوم دانشکده های طب سنتی ایران بررسی می کند. یافته ها: یافته های این پژوهش در 2 درون مایه اصلی وضعیت EBM ((Evidence based medicine در کوریکولوم موجود طب سنتی ایران و نحوه به کارگیری آن در دانشکده های طب سنتی و تعدادی دسته فرعی طبقه بندی گردید. نتیجه گیری: بخشی از محتوای برنامه آموزشی دکترای تخصصی طب سنتی به نوعی با استناد به شواهد مرتبط اما ناکافی است. بنابراین، مفهوم عملکرد مبتنی بر شواهد باید در طول دوره و به صورت کاربردی آموزش داده شود.

زمینه و هدف: عوامل متعددی در ارتقای کیفیت آموزش عالی کشور و بهبود فرایند آن دخیل می باشند. الگوهای حرفه ای یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده در دستیابی به اهداف آموزشی و یادگیری بهتر دانشجویان به شمار می روند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و منفی در بین مدرسین دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه دانشجویان رشته های داروسازی و دندانپزشکی بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-  تحلیلی - مقطعی، 94 دانشجوی سال آخر رشته های داروسازی و دندانپزشکی نمونه پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بود که در سه بخش به بررسی خصوصیات شخصیتی و دموگرافیک فرد پاسخ دهنده، خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای منفی می پرداخت. یافته ها: از نظر دانشجویان، بیشترین میانگین الگوهای مثبت معرفی شده، به ترتیب مربوط به ویژگی های احترام به همکار (8.75)، با سواد بودن (8.52)، داشتن فن معلمی (8.49)، خوش اخلاقی (8.45) و مهربانی (8.43) بود. بین الگوهای مثبت از نظر متغیرهای سن، جنسیت، مقطع تدریس (پایه و بالینی) و رتبه علمی هیچ تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیشترین میانگین الگوهای منفی معرفی شده، به ترتیب مربوط به ویژگی های قابل نکوهش بودن (6.97-)، نداشتن فن معلمی (6.41-)، مهربان نبودن (6.09-)، مدیر خوب نبودن (6.08-) و احترام نگذاشتن به دانشجویان (6.03-) بود. بین الگوهای منفی، تنها از نظر متغیر رتبه علمی (0.029=P) تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد. در مجموع، 2 دسته خصوصیات مثبت و 3 دسته خصوصیات منفی در قالب منش های اخلاقی و ارتباطی، مهارت های مدیریتی و آموزشی و شایستگی های علمی و شخصیتی، برای الگوهای حرفه ای و غیر حرفه ای معرفی گردید. در خصوص ارتباط بین خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و منفی و ویژگی های عمومی دانشجویان پاسخ دهنده، مشخص گردید که از نظر متغیر سن، هیچ ارتباط معنی داری بین الگوهای مثبت و منفی معرفی شده و ویژگی های عمومی دانشجویان وجود ندارد. نتیجه گیری: خصوصیات و ویژگی های مثبت و منفی مدرسین، نقش به سزایی در مقبولیت و الگو قرار دادن آنان از جنبه های شخصیتی، حرفه ای و علمی، از سوی دانشجویان دارد و جهت دستیابی به اهداف آموزشی و ارتقای نظام آموزش عالی، باید مورد توجه ویژه قرار گیرند.

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهم ترین عناوین آموزش عالی، موضوع جهانی سازی در آموزش است که می تواند چالش ها و فرصت های بالقوه ای برای دانشگاه های علوم پزشکی به همراه داشته باشد. با وجود اهمیت این موضوع، در زمینه دیدگاه ونظرات دانشجویان علوم پزشکی، اطلاعات اندکی در دست است. این پژوهش با هدف بررسی و توصیف نگرش دانشجویان نسبت به پدیده جهانی شدن انجام گردید. روش کار: این مطالعه، پژوهشی توصیفی - تحلیلی بود. جامعه آماری مشتمل بر دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی بود و تعداد 180 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته بود که جهت تعیین روایی آن، از روایی سازه به روش تحلیل عاملی و جهت تعیین پایایی آن، از همسانی درونی به روش Cronbach's alpha استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات، از نرم افزار SPSS نسخه 19 و روش های آمار توصیفی مانند فراوانی و درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون های Student-t، تحلیل عاملی، آنالیز واریانس و همبستگی Pearson استفاده شد. یافته ها: در مجموع، 150 دانشجوی شرکت کننده در مدارس تابستانی در این مطالعه شرکت نمودند که 64 نفر (42.7 درصد) مونث و 86 نفر (57.3 درصد) مذکر بودند. در کل، شرکت کنندگان رویکردی موافق یا مثبت نسبت به پدیده جهانی شدن ابراز نمودند. در بررسی آمار توصیفی پرسش نامه ها (کل سوالات)، انحراف معیار ± میانگین 0.61±3.42 با حداکثر 4.27 و حداقل 2.27 از میانگین واقعی 3 بود. در پرسش نامه جهانی شدن، چهار عامل اصلی قابل قبول به ارزش ویژه بالاتر از یک و درصد و واریانس کلی 70.11 درصد شناسایی شدند که 25 گویه با بار عاملی قابل قبول (بیشتر از 0.4) در زیر این چهار عامل قرار گرفتند. این عوامل، عبارت از مقوله نگرش فردی - اجتماعی با 15 پرسش، مقوله نگرش اجتماعی - سیاسی با 7 پرسش، مقوله عملکرد با دو پرسش و مقوله دانش مدیریت منابع تنها با یک پرسش در پرسش نامه جهانی شدن بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان و متغیرهای زمینه ای جنسیت، دانشکده و سن، تفاوت معنی داری وجود ندارد (0.05>P). نتیجه گیری: درک مثبت از جهانی شدن و ضرورت آموزش صلاحیت های سلامت جهانی، روش های مورد استفاده در مدارس پزشکی و نیاز به تسهیل اجماع بیشتری در میان مربیان ودانشجویان پزشکی به عنوان ارایه دهندگان خدمت در آینده را ایجاب می کند. این فرایند، منجر به یکپارچه سازی جهان، از آگاهی بشر و شکل گیری فرهنگ آموزش سلامت به عنوان مقوله ای جهانی می شود.

زمینه و هدف: روش های مرسوم سخنرانی و آموزش تئوری، از سال ها قبل برای آموزش روانپزشکی به دانشجویان دوره پزشکی عمومی استفاده شده است. اما در سالیان اخیر، استفاده از تکنولوژی ها جدید مانند فیلم های ویدئویی برای این منظور، به تدریج راهی نو در آموزش روانپزشکی باز کرده است. استفاده از فیلم های ویدئویی در آموزش روانپزشکی فوایدی از جمله فراهم آوردن بازخورد و ارزیابی دانشجویان، افزایش مواجهه دانشجویان با ارزیابی های تشخیصی و سایکوپاتولوژی، ایجاد بحث در مورد جنبه های تئوری آموزشی، ارتقای آموزشی بیمار و پیشگیری از بیماری ها دارد. روش کار: از بیست علامت روانپزشکی در بیماران واقعی، فیلم تهیه شد. سپس دانشجویان پزشکی به دو گروه تقسیم و برای آموزش آن ها از دو روش سخنرانی و آموزش با فیلم استفاده شد و به وسیله آزمون، میزان یادگیری دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: 80 دانشجو شامل 43 نفر در گروه آموزش با روش سخنرانی و 37 نفر در گروه آموزش با فیلم وارد مطالعه شدند. دو گروه از نظر سن، جنسیت، تاهل و مقطع تحصیلی تفاوت معنی دار نداشتند. دو گروه، تفاوت آماری معنی داری از نظرنمرات کل داشتند و نمرات در گروه آموزش با فیلم بالاتر بود. همچنین از میان 20 علامت مقایسه شده در بین دو گروه، میزان پاسخ دهی صحیح به 5 علامت در گروه آموزش با فیلم به صورت معنی د اری از گروه دیگر بیشتر بود که شامل Delusional memory، Delusional mood، Intermetamorphosis، Double orientation و Passivity feeling بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تایید کننده پژوهش های قبلی در این زمینه می باشد و آموزش با فیلم در مجموع، موثرتر از آموزش با سخنرانی بود. میزان تاثیر استفاده از فیلم های آموزشی، به عواملی مانند روش مورد مقایسه با روش آموزش با فیلم، هدف از آموزش و کیفیت و نحوه آماده سازی ویدئو بستگی دارد.

زمینه و هدف: دکترای تخصصی پژوهشی به عنوان یکی از بالاترین مقاطع تحصیلی آموزش عالی تعریف شده است. با توجه به عدم تشریح دروس و وجود اختلاف نظر در ین مورد، نیاز به بازنگری این دوره وجود داشت. پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن درس های مورد نیاز، تعداد واحد و سرفصل های هر درس انجام شد. روش کار: پژوهش با استفاده از روش دلفی در دو دور انجام گرفت. در دور اول، نظرسنجی در مورد دوره فعلی و دروس پیشنهادی برای دوره در قالب نظرسنجی اینترنتی و کارگروه تخصصی انجام گرفت. کارگروه تخصصی شامل استادان راهنما و دانشجویان رشته های دکترای تخصصی پژوهشی دانشگاه های علوم پزشکی کشور بودند. در پایان دور اول، برنامه درسی شامل عناوین دروس و شرح دروس اجباری و اهداف دروس تخصصی مشخص شد و در دور دوم، به صورت عمومی از استادان و دانشجویان سراسر کشور نظرسنجی انجام گرفت. یافته ها: در پایان پژوهش، لیست دروس قبلی، مورد تایید قرار گرفت. دروس آمار زیستی و اپیدمیولوژی پیشرفته (3 واحد)، روش تحقیق پیشرفته (2 واحد)، اخلاق در پژوهش (1 واحد) و مستندسازی و گزارش نویسی (2 واحد) به عنوان دروس اجباری پیشنهاد شدند. پیشنهاد شد دروس مدیریت پروژه و سامان دهی پژوهش (2 واحد) و واحدهای آموزشی تحقیقاتی پیشنهادی در قالب کارگاه های آموزشی (4 واحد) از حالت اجباری به اختیاری تبدیل شوند. همچنین برخی دروس مانند فعالیت های تحقیقاتی در قالب پایان نامه (4 واحد) به عنوان واحدهای اختیاری پیشنهاد شدند. نتیجه گیری: با توجه به ماهیت پویای محیط آموزش و پژوهش، نیاز به بازنگری دوره ها و اصلاح بنا بر مقتضیات در سال های آینده نیز وجود دارد.

زمینه و هدف: هدف از اجرای این پژوهش، تعیین میزان مهارت تشخیص خطاهای رادیوگرافی های داخل دهانی و راه های برطرف کردن آن توسط دانشجویان دندانپزشکی بود. روش کار: تعداد 7 رادیوگرافی داخل دهانی شامل 1 بایت وینگ و 6 پری اپیکال که شامل رایج ترین خطاها بودند، انتخاب شد. اسلاید های تهیه شده تحت شرایط یکسان و استاندارد به دانشجویان نمایش داده شد. تمام دانشجویان انتخاب شده، واحد های مربوط را گذرانده بودند. رادیوگرافی ها شامل 4 خطای پراسسینگ و 7 خطای تکنیکال بودند. از هر دانشجو، خواسته شد تا با بررسی رادیوگرافی ها نوع خطا و روش برطرف کردن آن را درون چک لیست بنویسد. از تست های آماری توصیفی وآزمون t برای تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: حداقل و حداکثر نمره کسب شده به ترتیب 9 و 19 از کل نمره 22 بود. میانگین نمره کسب شده در قسمت تشخیص نوع خطا، 7.7 و در قسمت تعیین روش برطرف کردن آن، 5.8 بود. نتیجه آزمون t، اختلاف معنی داری بین نمرات دانشجویان دختر و پسر نشان نداد (0.05<P). نتیجه گیری: به طور کلی میزان مهارت دانشجویان در تشخیص نوع خطا از تعیین روش برطرف کردن آن بالاتر بود. در حالی که اختلاف آماری معنی زداری بین دانشجویان پسر و دختر مشاهده نشد.

زمینه و هدف: در محیط های آموزشی به ویژه دانشگاه ها وجود شرایط عادلانه و رعایت عدالت آموزشی می تواند در روحیه و عملکرد تحصیلی دانشجویان موثر باشد، از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین عدالت آموزشی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان است. روش کار: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی سهمیه ای، تعداد 210 نفر انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه عدالت آموزشی گل پرور (2010) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) بود. که هر دو پرسشنامه از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار هستند. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین ادراک دانشجویان زن و مرد از عدالت آموزشی در دانشگاه وجود ندارد. همچنین بین دانشجویان زن و مرد از نظر سطح فرسودگی تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده نشد. به علاوه یافته ها نشان داد که بهبود عدالت آموزشی موجب کاهش فرسودگی تحصیلی در ابعاد مختلف (خستگی هیجانی، بی علاقه گی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی) می گردد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده بهبود عدالت آموزشی می تواند با کاهش میزان فرسودگی دانشجویان رابطه داشته باشد. بنابراین مسوولان دانشگاه ها باید به ایجاد فرصت های برابر آموزشی توجه داشته باشند.

زمینه و هدف: شناخت مسایل آموزش بالینی از جمله چالش ها ارزشیابی در تربیت افراد کارآمد و پذیرش نقش حرفه ای سهم عمده ای دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی درک مدرسین پرستاری از چالش های ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری در بخش های داخلی جراحی طراحی و اجرا گردید. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی توصیفی بود. مشارکت کنندگان 14 نفر از استادان دانشکده پرستاری بودند و نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف و تارسیدن به اشباع داده ها انجام شد. گردآوری داده ها از طریق انجام مصاحبه بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دستنویس و سپس تحلیل شد. از نرم افزار 2010 One note برای ثبت مصاحبه ها و کدهای استخراج شده استفاده گردید. به منظور تحلیل داده ها، از روش تحلیل محتوای آشکار (Manifest) استفاده شد. یافته ها: از تجزیه و تحلیل داده ها چهار درون مایه و 14 طبقه حاصل شد که شامل ارزشیابی سطحی نگر (ارزشیابی صوری، ارزشیابی با ابزار غیر معتبر، ارزشیابی فاقد الگو و ارزشیابی جزء نگر)، ارزشیابی بالینی مبتنی بر اهداف غیر واقعی (ارزشیابی بالینی مبتنی بر دانش نظری، ارزشیابی مبتنی بر فعالیت های غیر حرفه ای، ارزشیابی بر مبنای سلیقه فردی و ارزشیابی بر مبنای کمک به افزایش معدل)، ارزشیابی شرطی (ارزشیابی محافظه کارانه، ارزشیابی تلافی جویانه استاد توسط دانشجو، ارزشیابی کلیشه ای) و ارزشیابی ناکامل (ارزشیابی از هم گسیخته، ارزشیابی غیر شفاف، ارزشیابی دور از ملاک محوری) بود. نتیجه گیری: ارزشیابی فاقد الگو و ابزار، سلیقه ای، غیر شفاف و محافظه کارانه از جمله مواردی بود که بیشتر مورد تاکید مدرسین قرار گرفت. انجام مداخلات به منظور ارزشیابی منصفانه با تاکید بر استفاده از ابزارها و شیوه های مناسب و متناسب با اهداف، اعم از کوتاه مدت و دراز مدت، در تربیت دانش آموختگان شایسته، جهت ورود به نظام مراقبت بهداشتی نقش مهمی دارد.

زمینه و هدف: دوره مدیریت عالی بهداشت عمومی که به اختصار MPH نامیده می شود با هدف توانمندسازی پزشکان خانواده شاغل در نظام سلامت کشور ایران طراحی شده است. محتوای آموزشی این دوره در ارتباط با مدیریت، حفظ و ارتقای سلامت عمومی است که بر اساس آن دانش آموختگان، توانمندی هایی را در زمینه های مدیریت مراقبت های عمومی خط اول مبتنی بر نیازهای خانواده، جامعه و نظام سلامت به صورت جامع و پیوسته کسب می کنند. این مطالعه جهت ارزشیابی دوره آموزش مجازی برنامه MPH پزشک خانواده در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. روش کار: این مطالعه یک مطالعه کیفی و کمی است. ارزشیابی به روش کرک پاتریک انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه پزشکان شرکت کننده ورودی بهمن 88 در طرح پزشک خانواده (25 نفر) در دانشگاه علوم پزشکی شیراز بودند که کلیه فرم های دستیابی به اهداف، مقایسه میزان یادگیری دروس، سنجش کیفیت CD ها و سنجش محیط آموزشی را تکمیل نموده، سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین آزمون OSCE جهت ارزشیابی سطح سوم مدل کرک پاتریک توسط مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی برگزار شد. جهت ارزیابی کیفی دوره از اساتید مدرس برنامه مصاحبه نیمه ساختارمند به عمل آمد و فرم های نظرسنجی باز توسط فراگیران تکمیل شد. سپس تم ها به روش کیفی استخراج گردید. یافته ها: تعداد 15 نفر از پزشکان شرکت کننده در تکمیل پرسشنامه و 12 نفر در آزمون OSCE شرکت نمودند. در بین دروس ارائه شده مطلوب ترین و کاربردی ترین درس ارائه شده از نظر حجم مطالب و مداخلات تشخیصی ودرمانی مربوط به مدیریت سرپایی بیماری های سالمندان و مبانی اپیدمیولوژی بود و کمترین میزان مطلوبیت از نظر محتوا، کاربرد و مداخلات تشخیصی و درمانی مربوط به دروس اصول ارتقاء و ترویج سلامت، Case management و ارائه خدمات و مراقبت های مدیریت شده بود. در آزمون OSCE برگزار شده بهترین میانگین نمرات فراگیران مربوط به درس زنان و کمترین آن مربوط به درس اطفال بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده چنین نتیجه گیری می شود که فراگیران نامناسب بودن کیفیت CD ها، شروع دوره MPH به صورت سریع و کارشناسی نشده، وجود نکات ابهام فراوان در دستورالعمل و آینده رشته MPH پزشک خانواده و شیوه برگزاری آزمون ها را از مهمترین نقاط ضعف برنامه و افزایش دانش و میزان یادگیری شرکت کنندگان را مهمترین نقطه قوت برنامه برشمردند.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که سوء رفتار با دانشجوی پزشکی به احتمال زیاد تاثیرات منفی قابل توجهی دارد. دانشجویانی که با رفتارهای آزار دهنده در محیط های آموزشی مواجه می شوند، در مقایسه با دانشجویانی که این رفتارها را تجربه نمی کنند، اضطراب، افسردگی، اشکال در یادگیری، فکر کردن به ترک تحصیل و مصرف الکل را بیشتر گزارش کرده اند. مطالعات دیگر نشان دادند که استرس همراه با تجربه رفتارهای آزار دهنده، تاثیر منفی در تصمیم گیری های شغلی دانشجویان در آینده دارد. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی بود که توسط دفتر توسعه آموزشی دانشکده پزشکی کرمان انجام شد. تمامی دانشجویان پزشکی در مقطع بالینی به روش سرشماری انتخاب شدند. نظرات دانشجویان نسبت به رفتار با آن ها در محیط بالینی با استفاده از پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفت. اعتبار پرسش نامه توسط تعدادی از کارشناسان مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن در یک مطالعه پایلوت با استفاده از Cronbach's alpha برابر 0.67 تعیین شد. یافته ها: در مجموع، 168 پرسش نامه تکمیل گردید. 93 درصد از پاسخ دهندگان گزارش کردند که در طول مقطع بالینی فعلی خود با رفتارهایی مواجه شده اند که برای آن ها آزار دهنده بوده است و یا فکر کردند که مورد سوء رفتار قرار گرفته اند. بیشترین سوء رفتار گزارش شده، سوء رفتار هیجانی- کلامی بود و بعد از آن به ترتیب، سوء رفتار آکادمیک، تبعیض جنسیتی و سوء رفتار فیزیکی بود. دستیاران پزشکی بیشترین گروهی بودند که به عنوان مرتکبین سوء رفتار گزارش شدند. شایع ترین پاسخ عاطفی به رفتارهای آزار دهنده، ناراحتی و عصبانیت بود. نتیجه گیری: تجربه سوء رفتار با دانشجویان پزشکی در محیط های بالینی شایع است. به منظور بهبود محیط یادگیری، سیستم آموزشی نیازمند اقدام برای حل و فصل این مساله جدی است.

یکی از ویژگی های بارز آموزش پزشکی، لزوم یادگیری مهارت های عملی و ارتباطی در کنار آموزش های نظری و دانش تئوریک می باشد. پرورش مهارت های بالینی، عنصر پایه آموزش پزشکی و بخش مهمی از برنامه های محوری کلیه، دانشکده های پزشکی را تشکیل می دهد. کلیه دانشجویان پزشکی می بایست مهارت هایی را که برای آینده حرفه ای خود به آن نیاز دارند مانند مهارت گرفتن شرح حال، معاینه فیزیکی، مهارت های ارتباطی، تشخیصی و درمانی، مهارت های مدیریتی در زمینه های بهداشتی درمانی، طبابت مبتنی بر شواهد، توانایی استدلال و تصمیم گیری بالینی، کار تیمی، توانایی سرپرستی تیم بهداشتی و نیز توانایی مراقبت از بیماران را به نحو احسن آموخته، در عمل به کار گیرند.

روش تدریس مجموعه تدابیر منظمی است که تعلیم دهنده برای رسیدن به هدف، با توجه به شرایط و امکانات اتخاذ می کند. سال هاست که تدریس دروس نظری در رشته پزشکی و رشته های وابسته، به شیوه سخنرانی استاد در کلاس ادامه دارد، عملی که هم برای استاد و هم برای دانشجو، فقط به عنوان رفع تکلیف قلمداد می گردد و موجب شده است دانشجویان با انگیره بالا در کلاس های درس حاضر نشوند و تنها دلیل حضور آن ها در کلاس، اغلب بحث حضور و غیاب است. به نظر می رسد امروزه فقط تعداد اندکی از دانشجویان برای کسب دانش در کلاس حاضر می شوند. نوع کلاس در آموزش آن ها بسیار موثر بوده است و در صورت عدم توجه به روش صحیح در آموزش آن ها، این امکان وجود دارد که آن ها نیز کم کم بی انگیزه شوند.