علوم غذایی و تغذیه
سال:1399 | دوره:17 | شماره:3 (پیاپی 67) |تعداد مقالات:10

مقدمه: پپتیدهای زیست فعال در ساختار پروتئین به صورت غیرفعال وجود داشته اما پس از پروتئولیز توانایی کاهش فشارخون، اثرات ضدانعقادی، آنتیاکسیدانی، آرام بخشی، تاثیر بر سیستم ایمنی بدن و تاثیرات ضدمیکروبی از خود نشان میدهند. بادام زمینی یکی از مغزهای رایج مصرفی میباشد که میزان پروتئین بالایی داشته که میتواند به عنوان منبع استخراج پپتیدهای زیست فعال با توالی جدید و عملکرد خاص مورد بررسی قرار گیرد. مواد و روشها: فعالیت آنتیاکسیدانی محصولات حاصل از هیدرولیز پروتئین بادام زمینی خام بوسیله آنزیمهای پپسین و آلکالاز در زمانهای مختلف هیدرولیز مورد بررسی قرار گرفت. پروتئین استخراج شده از بادام زمینی با روش استخراج با آب، به مدت 5 ساعت در معرض هیدرولیز بوسیله آنزیمهای پپسین و آلکالاز) با نسبت آنزیم به سوبسترا 1: 10 ( به ترتیب در دمای 37 و 60 درجه سانتی گراد و pH برابر 2 و 5/ 8 قرار گرفت سپس در طی زمان، پیشرفت هیدرولیز آنزیمی با روش OPA و فعالیت آنتیاکسیدانی با روشهای مهارکنندگی رادیکالهای DPPH و ABTS مورد بررسی قرار گرفتند. یافتهها: مقادیر گروههای آمین آزاد تولید شده توسط آنزیمهای پپسین و آلکالاز به ترتیب از مقادیر μ M leu/mg protein 415 / 0 و 167 / 0 در زمان صفر به μ M leu/mg protein517 / 0 و 263 / 0 بعد از 5 ساعت هیدرولیز رسیدند. حداکثر فعالیت مهارکنندگی رادیکال DPPH در محصول هیدرولیز پپسین و آلکالاز به ترتیب mM TE/mg protein 2751 / 0 و 3644 / 0 و حداکثر فعالیت مهارکنندگی رادیکال ABTS برای دو آنزیم mM TE/mg protein756 / 0 و 087 / 1 اندازه گیری شد. نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که آنزیمهای پپسین و آلکالاز دارای توانایی هیدرولیز پروتئینهای بادامزمینی و تولید پپتیدهای آنتیاکسیدان هستند. نتایج حاصل از این تحقیق نشاندهنده پتانسیل استفاده از محصول هیدرولیز پروتئین بادام زمینی بوسیله آنزیمهای پپسین و آلکالاز، در فرمولاسیون غذاهای فراسودمند میباشد.

مقدمه: تعیین خصوصیات حرارتی مواد غذایی به منظور طراحی فرآیندهای حرارتی صورت میگیرد. از جمله مهمترین خواص حرارتی مواد غذایی، گرمای ویژه و هدایت حرارتی میباشد. مواد و روشها: در این تحقیق، گرمای ویژه و هدایت حرارتی پوره کدوتنبل در پنج سطح رطوبتی ) 25، 30، 35، 40 و 45 درصد(، پنج سطح دمایی ) 25، 35، 45، 50 و 55 درجه سانتیگراد(، درصدهای وزنی مختلف نمک ) 0، 5 / 0، 1، 5 / 1 و 2 درصد( و درصدهای وزنی مختلف شکر ) 0، 10، 15، 20 و 25 درصد( بررسی گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که درجه حرارت و درصد رطوبت سبب افزایش مقدار گرمای ویژه و هدایت حرارتی محصول میشود در حالیکه افزودن نمک و شکر سبب کاهش مقدار گرمای ویژه و هدایت حرارتی در پوره کدو تنبل میشود. برای پیشبینی تغییرات گرمای ویژه و هدایت حرارتی برحسب متغیرهای دما، درصد وزنی رطوبت، درصد وزنی نمک و درصد وزنی شکر از مدلهای رگرسیونی استفاده شد. ضریب تعیین مدلهای خطی در مورد گرمای ویژه پوره کدوتنبل و متغیرهای دما، درصد وزنی رطوبت، درصد وزنی نمک و درصد وزنی شکر به ترتیب برابر با 920 / 0، 941 / 0، 949 / 0 و 961 / 0 تعیین شد. ضریب تعیین مدل خطی در مورد هدایت حرارتی پوره کدوتنبل و متغیرهای دما، درصد رطوبت، درصد نمک، درصد شکر به ترتیب برابر با 851 / 0، 962 / 0، 956 / 0 و 979 / 0 میباشد. نتیجهگیری: درجه حرارت و درصد رطوبت اثر مستقیم بر خواص حرارتی پوره کدو تنبل و میزان نمک و شکر اثر معکوس بر خصوصیات حرارتی پوره کدو تنبل دارند.

مقدمه: سیب، یکی از محصولات با ارزش کیفی بالاست که در سطح کشور و جهان، جایگاه ویژهای در سبد غذایی خانوار دارد. تعیین خواص فیزیکوشیمیایی و مکانیکی آن، بهمنظور استفاده در حمل و نقل و جابجایی، انبارمانی و صنایع مختلف تبدیلی از اقدامات مهم در راستای کاهش ضایعات و افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده محصولات نهایی است. مواد و روشها: در این پژوهش، خصوصیات فیزیکوشیمیایی چون رطوبت، رنگ، سفتی بافت، مواد جامد محلول ) TSS (، ازت، اسیدیته، پکتین، میزان قند کل و قندهای احیا، و pH سه رقم سیب بومی ایران )گلاب، شفیعآبادی، و عروس مشکینشهر( تعیین شد. یافتهها: نتایج نشان داد که رقم گلاب دارای پکتین بیشتر، قند کمتر، بریکس بیشتر، pH پایینتر و سفتی بافت )بدون پوست( بالاتری است. حال آن که رقم عروس مشکینشهر، دارای پکتین کم، قند بالا، کمترین میزان رطوبت، کمترین میزان سفتی بافت، و بریکس پایینی بود. هر سه رقم دارای ویتامین C به میزان نسبتا مساوی بوده و میزان ازت کمی داشتند. میزان اسیدیته در رقم شفیعآبادی بالا بود. شاخص رنگ نیز، میزان سبزی بیشتر برای رقم گلاب و قرمزی بیشتر برای دو رقم دیگر را نشان داد. نتیجهگیری: بهطور کلی در این مطالعه، با توجه به مجموعه خصوصیات مورد اندازهگیری، رقم گلاب با دارا بودن درصد بالایی از میزان پکتین، میتواند در صنایعی چون کمپوت، مربا و غیره؛ و داشتن مقدار ازت بالاتر میتواند در تهیه سرکه اهمیت بیشتری داشته باشد. رقم شفیعآبادی نیز به دلیل دارا بودن مواد جامد محلول بیشتر و قند کل بالاتر، در تهیه برگه و چیپس مهمتر است.

مقدمه: آرد جو یک ماده غذایی ارزان، مغذی و پرفیبر بوده و کاربرد فراوانی در صنایع غذایی به ویژه در محصولات پخت دارد. امروزه نقش فیبر در رژیم غذایی انسان و تأثیر آن در سلامت و پیشگیری از بیماریهای مزمن نظیر چاقی، بیماریهای قلبی و عروقی، دیابت و سرطانهای دستگاه گوارش حایز اهمیت است. در خمیرترش، باکتریهای اسید لاکتیک نقش کلیدی در فرآیند تخمیر را بر عهده دارند، تخمیر به واسطه خمیر ترش با اثرات متقابل باکتریهای اسید لاکتیک و مخمرها نقش مهمی در بهبود طعم، بافت و ماندگاری فراوردههای نانوایی ایفا می کند. مواد و روشها: در این تحقیق از تخمیر لاکتیکی حاوی باکتریهای لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس روتاری به عنوان مخلوط آغازگر جهت بهبود خصوصیات نان جو استفاده شد. به این منظور لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس روتاری در محیطی شامل آب و آرد کشت شد و از خمیر ترش حاصل برای تولید نان جو استفاده گردید. پس از پخت نان، میزان بیاتی و خصوصیات فیزیکوشیمیایی و ارگانولپتیکی محصول تعیین گردید. یافتهها: نتایج حاصل نشان داد که استفاده از آغازگرها منجر به افزایش محتوای رطوبت و حفظ بهتر آن، کاهش pH، افزایش حجم مخصوص، و کاهش میزان سفتی و بیاتی نسبت به نمونه شاهد گردید. نانهای خمیرترشی حاوی مخلوط آغازگرها امتیاز ارگانولپتیکی بالاتری نسبت به نمونه شاهد داشتند. نتیجهگیری: استفاده از ترکیب دو آغازگر لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس روتاری میتواند کشت آغازگر مناسبی برای تولید خمیرترش و نانی با کیفیت مطلوب مدنظر قرار گیرد.

مقدمه: روغن زیتون به عنوان یکی از منابع اصلی چربی در رژیم غذایی علاوه بر داشتن سطح بالایی از اسید چرب غیر اشباع، حاوی ترکیبات بیولوژیکی مانند آنتیاکسیدانهای فنولی بوده که قادر به جلوگیری از تأثیر مخرب رادیکالهای آزاد و جهشهای حاصل بر ساختارهای سلولی میباشد. ترکیبات غیر صابونی شونده روغنهای گیاهی منبع غنی از ترکیبات اختصاصی مختلف از جمله استرولها، توکوفرولها، اسکوالن و اسیدهای چرب آزاد میباشد. هدف از انجام این تحقیق شناسایی و اندازهگیری ترکیبات غیر صابونی شونده میباشد که در زمان بوگیری از روغن خارج و در تقطیرات بیبو کننده تجمیع میگردد. مواد و روشها: نمونه روغنهای زیتون و تقطیرات بی بو کننده از کارخانه روغن زیتون در زمانهای مختلف جمعآوری شد. بر این اساس ترکیبات استرولی و توکوفرولی موجود در روغن زیتون قبل و بعد از بوگیری و در تقطیرات بی بو کننده مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از استخراج و جداسازی ترکیبات غیر صابونی شونده، بر روی صفحه کروماتوگرافی لایه نازک، شناسایی و اندازهگیری استرولها و توکوفرولها به کمک روش کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گردید. یافتهها: نتایج آزمایشها نشان دادند که در اثر فرایند بوگیری ترکیبات غیرصابونی روغن زیتون که شامل استرولها، توکوفرولها، هیدروکربنها و ترکیبات دیگری از جمله اسیدهای چرب آزاد، 4-متیل استرولها، تریترپن الکلها، تریترپن دیولها، کاروتنوئیدها و غیره هستند کاهش یافته و در تقطیرات بیبو کننده جمعآوری میشوند. شایان ذکر است که به دلیل درجه حرارت بوگیری روغن زیتون که نسبتاً پایینتر از درجه حرارت بوگیری متداول برای روغنهای نباتی دیگر چون سویا و آفتابگردان است تجمع این ترکیبات در تقطیرات بیبو کننده کمتر از روغنهای ذکر شده میباشد درصد ترکیبات استرولی جمعآوری شده در تقطیرات بی بو کننده با درصد ترکیبات استرولی موجود در روغنهای آزمایش شده تفاوت معنیداری نداشت. نتیجهگیری: تقطیرات بی بو کننده جمعآوری شده در زمان بوگیری روغن زیتون که منبع غنی از استرولهای گیاهی و آلفا توکوفرول میباشد میتواند در فرمولاسیون مواد غذایی و دارویی مورد استفاده قرار گیرند.

مقدمه: پروبیوتیکها میکروارگانیسمهای زندهای هستند که با استقرار در محیط روده، مانع از فعالیت میکروارگانیسمهای غیر مفید و پاتوژن می شوند. در بین غذاهای مناسب برای افزودن پروبیوتیکها تقاضا برای فرآورده های پروبیوتیک غیرلبنی افزایش یافته است که محصولات آبمیوه پروبیوتیک در سالهای اخیر بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روشها: در تحقیق حاضر از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و کازئی )سطوح 0، 35، 50، 65 %، 100 ( با تراکم 710 در آبمیوه تهیه شده از مخلوط آلبالو، کرنبری و سیب استفاده گردید. نمونه شاهد )فاقد باکتری( نیز تولید شد. خواص میکروبی، فیریکوشیمیایی و حسی نمونهها طی 28 روز نگهداری مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: تعداد باکتری پروبیوتیک در آبمیوه مذکور با گذشت زمان افزایش یافت. خواص فیزیکوشیمیایی نظیر بریکس، قند، اسیدیته، کدورت، رنگ و pH تغییرات معنیداری داشت. بریکس، قند و pH کاهش و اسیدیته و کدورت آبمیوه افزایش یافت. همچنین مشخص گردید که افزودن باکتری تا حدودی باعث تضعیف ویژگیهای حسی )ارگانولپتیکی( شده است. نتیجهگیری: در میان نمونهها، نمونه حاوی % 100 باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به عنوان بهترین تیمار از نظر زنده مانی باکتری و از نظر ویژگیهای حسی بعد از نمونه شاهد، نمونه حاوی % 35 اسیدوفیلوس و % 65 کازئی به عنوان نمونه برتر معرفی شد.

مقدمه: ماهیسفید دریای خزر ) Rutilus frisii ( از لحاظ مصرف اهمیت بالایی دارد. از آنجا که ترکیب بیوشیمیایی و اسیدهای چرب عضله ماهی میتواند متاثر از محل صید باشد، هدف از این پژوهش بررسی تغییرات ترکیب اسیدهای چرب و ترکیبات فیله ماهی سفید در دو ساحل شرق )ساری( و غرب )نوشهر( دریای خزر در فصول زمستان و بهار است. مواد و روشها: تعداد 6 قطعه از هر جنس ماهی سفید در شرق )ساری( و غرب )نوشهر( استان مازندارن در زمستان و بهار خریداری شد. اسیدهای چرب به روش ترانس آمیلیشن و با کمک کروماتوگرافی گازی شناسایی، و ترکیبات عضله با دستگاه سوکسله و روشهای استاندارد تعیین شدند. یافتهها: اسیدهای چرب استئاریک اسید، اولئیک اسید و DHA در ماهی نر ساری در زمستان با تفاوت معناداری نسبت به سایر اسیدهای چرب، بیشترین بودند ) 05 / 0p < (. مجموع اسیدهای چرب در ماهیان سفید نر و ماده نوشهر و ماهیان نر ساری در بهار به طور چشمگیری کمتر از بقیه موارد برآورد شد و ماهیان سفید نر و ماده نوشهر در زمستان حاوی مقادیر نسبتا بالاتری از کل اسیدهای چرب بودند. حداکثر مقادیر DHA در هردو جنس، هر دو فصل و هر دو منطقه بیشتر از EPA برآورد گردید. درصدهای SFA در هر دو جنس و منطقه در زمستان بالاتر از بهار بودند در حالی که PUFA در هر دو جنس و منطقه درصدهای بالاتری در بهار نسبت به زمستان داشتند. درصد کل ω-3 ها در نمونههای زمستان نوشهر ) 12 / %41 ( بالاتر از ساری ) 91 / %30 (، و در نمونههای بهار ساری ) 27 / %55 ( بیشتر از نوشهر ) 29 / %17 ( بود. کمترین نسبت مجموع نسبت ω-3/ω-6 در ماهیان سفید ماده ساری ) 12 / 3 ( در زمستان و نر نوشهر ) 23 / 3( در بهار بدست آمد. بیشترین نسبت PUFA/SFA در ماهیان سفید ماده ساری ) 9 / 1 ( و ماده نوشهر ) 74 / 0( به ترتیب در بهار و زمستان برآورد گردید. ترکیبات بیوشیمیایی عضله ماهیان نر و ماده در دو فصل و منطقه مختلف تفاوت معنیداری نداشتند ) 05 / 0p >. ) نتیجهگیری: ماهیان صید شده در زمستان اسیدهای چرب )مخصوصاً DHA و EPA ( بیشتری در عضله داشتند و بنابر این برای مصارف انسانی دارای اهمیت بیشتری هستند. دو منطقه، دو فصل، و دو جنس مختلف بر پروفایل اسیدهای چرب ماهیان سفید دریای خزر اثرات بارزی دارند.

مقدمه: پودر کدوحلوایی به دلیل ارزش تغذیهای بالا، عطر و طعم بسیار مطلوب، شیرینی و رنگ مناسب جهت بهبود کیفیت محصولات نانوایی و انواع کیکها استفاده میشود. در این مطالعه از صمغ دانه گیاه بالنگو جهت بهبود خصوصیات کیک کدوحلوایی استفاده شد. مواد و روشها: ابتدا خمیر کیک کدوحلوایی حاوی درصدهای مختلف صمغ دانه بالنگو )در چهار سطح 0، 5 / 0، 0 / 1 و 5 / 1 درصد( تهیه و گرانروی آنها اندازهگیری شد. سپس کیکها پخته و خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها شامل وزن، خاکستر، رطوبت، حجم، دانسیته، رنگ مغز، بافت و خصوصیات حسی اندازهگیری شد. یافتهها: خمیر کیکهای کدوحلوایی جزء سیالهای غیر نیوتنی و از نوع وابسته به برش و وابسته به زمان بودند. با افزایش درصد صمغ دانه بالنگو در فرمولاسیون کیک کدوحلوایی، گرانروی خمیر افزایش یافت ) 05 / 0 > p (. با افزایش درصد صمغ دانه بالنگو از 0 به 5 / 1 درصد، گرانروی خمیر کیک کدوحلوایی در سرعت برشی برابر 1-s40 از 93 / 16 تا 21 / 32 پاسکال ثانیه افزایش یافت ) 05 / 0 > p ). مقادیر رطوبت و حجم کیکها با افزایش درصد صمغ افزایش یافت ) 05 / 0 > p (. با افزودن صمغ بالنگو روشنایی کیکها به دلیل افزایش حجم، افزایش یافت و همچنین از زردی نمونهها کاسته شد ) 05 / 0 > p. ) نتیجهگیری: با افزایش درصد صمغ مقدار سفتی کیکها کاهش یافت اما مقادیر فنریت، انسجام و خاصیت ارتجاعی کیکها به طور معنیداری افزایش یافت که به دلیل ایجاد بافت مناسب و نرم توسط صمغ در کیکها بود ) 05 / 0 > p(. شاخصهای L*، a* و b* برای نمونه حاوی 5 / 1 درصد صمغ به ترتیب برابر 25 / 85، 491 / 3 و 25 / 50 به دست آمد. کیک کدوحلوایی حاوی 5 / 1 درصد صمغ دانه بالنگو به طور معنیداری مقبولیت حسی بالاتری نسبت به سایر نمونهها داشت ) 05 / 0 > p ).

مقدمه: روند افزایشی ضایعات مواد غذایی، یکی از چالشهای جدی در اکثر کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه برای تامین نیازهای غذایی کافی جامعه است. دراین تحقیق، عملکرد ترمودینامیکی دو زنجیره تولید نانهای سنتی مورد بررسی قرار میگیرد. این دو زنجیره شامل زنجیره تولید نان تازه و زنجیره تولید نان با دو بار پخت )بدون ضایعات( میگردد. مواد وروشها: محاسبات براساس فرآوری 1000 کیلوگرم خمیر برای هر هشت زنجیره نان انجام میگیرد. نانهای لواش، بربری، تافتون و سنگک تولید شده به ترتیب جرمی در حدود 145 / 0، 410 / 0، 220 / 0 و 500 / 0 کیلوگرم داشتند. به منظور مقایسه اکسرژتیک برابر بین زنجیرههای تولید نان، مقدار رطوبت در هر دو تکنولوژی برای تمام نانهای لواش، بربری، تافتون و سنگک به ترتیب 5 / 9، 1 / 34، 9 / 19 و 8 / 17 درصد در نظر گرفته شد. از نرم افزار ees و e! sankey برای تحلیل استفاده شده است. یافتهها: جریانهای اکسرژی شیمیایی بسیار از اکسرژی فیزیکی مصرف شده در تمام زنجیرههای بررسی شده نان بزرگتر است. در زنجیره تولید نانهای سنتی از لحاظ کارایی اکسرژی بترتیب نان لواش به روش دوبار پخت با مقدار ) 52 / 78 درصد(، نان سنگک با مقدار ) 06 / 76 درصد(، نان بربری با مقدار ) 64 / 70 درصد( و نان سنگک تازه با مقدار ) 29 / 70 درصد( بهترین کارایی اکسرژی را داشتند. کمترین مجموع اکسرژی تلف شده و برگشتناپذیر در 1000 کیلوگرم خمیر فرآوری شده بترتیب در نان لواش به روش دوبار پخت با مقدار ) 2910 مگاژول(، نان سنگک با مقدار) 3288 مگاژول(، نان سنگک تازه با مقدار) 3862 مگاژول( و نان تافتون دوبار پخت با مقدار ) 3921 مگاژول( مشاهده گردید. پایینترین اتلاف اکسرژی ویژه و بهترین عملکرد ترمودینامیکی بترتیب در نان لواش دوبارپخت با مقدار ) 80 / 3 (، نان سنگک با مقدار ( 91 / 3 (، نان تافتون با مقدار ) 23 / 5 ( و نان بربری با مقدار ) 24 / 5( مشاهده شد. ترکیب تحلیل اکسرژی و بکارگیری آن در حوزه مدیریت زنجیره تامین و علوم مدیریت از جمله نوآوری های تحقیق حاضر می باشد. نتیجهگیری: اکثر اتلاف اکسرژی )غیر ماده( در مراحل پخت کردن، سرد کردن و منجمد کردن رخ میدهد. بنابراین هرگونه پیشرفت در تولید نان سنتی میبایست در طراحی فرایندهای موثر ترمودینامیکی این سه مرحله و بکارگیری تکنولوژیهای مناسب متمرکز گردد.

مقدمه: امروزه جایگزین کردن آفت کش ها و ترکیبات ضدقارچی با مواد طبیعی برای کاهش پوسیدگی در محصولات کشاورزی یک چالش برای صنعت پس از برداشت می باشد. مواد و روشها: به منظور بررسی تاثیر آلژینات سدیم و عصاره پوست انار بر کاهش پوسیدگی و خصوصیات کیفی پس از برداشت میوه لیموشیرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل کنترل، آلژینات سدیم یک درصد، عصاره پوست انار ) 100 درصد و بهصورت رقیق شده با آب به نسبتهای ) 1 به 2 و 2 به 1 ( همراه با پوشش آلژینات بود. میوهها پس از تیمار به مدت 35 روز در انبار معمولی نگهداری و هر هفت روز یکبار نمونهبرداری از صفات مورد نظر صورت گرفت. صفاتی شامل درصد کاهش وزن، سفتی بافت، اسیدیته، pH، درصد مواد جامد محلول، ویتامین C، شمارش کپکها، شدت رنگ پوست میوه و خواص حسی میوه اندازهگیری گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره پوست انار و آلژینات سدیم تاثیر معنیداری بر خصوصیات کیفی میوه لیموشیرین در مقایسه با میوه های تیمار نشده دارد. میوه های تیمار شده با پوشش آلژینات سدیم و عصاره پوست انار کمترین میزان کپک زدگی را در طی دوره نگهداری نشان دادند. میوه های تیمار شده با عصاره پوست انار و آلژینات سدیم کمترین میزان کاهش وزن ) 15% ( را در مقایسه با میوه های تیمار نشده ) 47 %( را داشتند. بیشترین میزان ویتامین C آب میوه در پایان دوره نگهداری در میوه های تیمار شده با عصاره پوست انار و آلژینات سدیم مشاهده گردید. همچنین نتایج حاصل از رنگ سنجی نشان داد که با افزایش غلظت عصاره پوست انار شاخص a* کاهش ولی شاخصهای b* و l* افزایش یافتند. نتایج آزمونهای حسی نشان داد که با افزایش غلظت عصاره پوست انار تا 100 درصد به همراه پوشش آلژینات سدیم مقبولیت مصرف کنندهگان به طور معنیداری افزایش یافته است. نتیجهگیری: نتایج نهایی نشان داد که استفاده از عصاره پوست انار به همراه پوشش آلژینات سدیم برای نگهداری بهتر و عمر انبارداری میوه لیموشیرین مناسب میباشد.