پژوهش در پزشکی
سال:1399 | دوره:44 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: امروزه چاقی دارای روندی فزاینده در اکثر جوامع است که مشکلات و عوارض زیادی به دنبال دارد. با تشخیص دقیق تر چاقی شکمی می توان اقدام های مناسبی را در بیماران در راستای بهبود شرایط آن ها و کاهش عوارض ناشی از سندرم متابولیک انجام داد. این مطالعه برای بررسی همبستگی چربی احشایی شکمی توسط سونوگرافی با اندازه گیری دور کمر در مکان های مختلف در جمعیت بزرگسال انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 155 نفر از جمعیت 20 تا 70 سال بالغان تهران sequential انتخاب شدند و اندازه دور کمر در اندازه گیری درست زیر پایین ترین دنده (Wc1)، در باریک ترین ناحیه (Wc2) و در نقطه وسط بین پایین دنده ها و ایلیاک کرست (Wc3) اندازه گیری وارتباط آن با چربی شکمی توسط سونوگرافی بررسی شد. یافته ها: همبستگی معناداری بین اندازه های دور کمر در هر سه نقطه با میزان چربی احشایی وجود نداشت (r=0. 6). بر اساس Wc1 و Wc2 و Wc3 میزان فراوانی سندرم متابولیک به ترتیب 9/ 22 درصد، 8/ 21 درصد و 7/ 25 درصد بود که تفاوت معناداری نداشت (P>0. 05). نتیجه گیری: کارآیی اندازه گیری دور کمر در مکا نهای مختلف در جمعیت بزرگسال برای تشخیص چاقی شکمی مشابه بوده و اندازه گیری در هر یکاز این سه محل قابل انجام است.

سابقه و هدف: IBD بیماری چندین عاملی است که در دو عنوان عمومی بیماری کرون و کولیت اولسراتیو طبقه بندی می شود. تاکنون مدل های حیوانی ابزارهای گسترده ای برای شناسایی علل سببی این بیماری ارائه داده است. روش های متعددی از جمله استفاده از ترکیب های شیمیایی برای ایجاد مدل حیوانی کولیت معرفی شده اند. در این مطالعه، از سویه موشی C57BL / 6 برای ایجاد کولیت با استفاده از دکستران سدیم سولفات (DSS) استفاده شد و به دلیل اثر این ماده در شدت علایم بالینی و بقای حیوانات، آثار دوزهای مختلف 5/1، 2 و 3٪ DSS، برای ایجاد مدل موشی ارزیابی شد. روش ها: در این مطالعه تجربی، برای القای بیماری کولیت آزمایشگاهی، موش ها به چهار گروه مورد و شاهد ( در هر گروه پنج موش) تقسیم شده و DSS به مدت چهار روز به آب آشامیدنی موش ها اضافه شد و به مدت هفت روز با آب معمولی پیگیری شد. برای ایجاد مدل مزمن بیماری، این روند در سه دوره تکرار شد. تظاهر بالینی کولیت در موش ها از جمله: کاهش وزن بدن، خونریزی و اسهال به طور روزانه بررسی شد، موش ها در روز 34 قربانی شده و مورد بررسی های میکروسکوپی و ماکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج مطالعه با استفاده از نرم افزار Graphpad Prism نسخه پنج تجزیهو تحلیل و گزارش شد. یافته ها: در گروه 3درصد DSS، بروز بالای مرگ و میر با علایم بالینی شدید مشاهده شد، چهار موش از پنج موش در گروه مطالعه، (05/0 >p-Value) ولی در گروه 5/1 درصد DSS تفاوت معنا داری در مقایسه با گروه سالم مشاهده نشد. همچنین استفاده از 2درصد DSS منجر به القای کولیت با علایم متوسط و بدون مرگ و میر در موش ها شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از 2درصد DSS، با پروتکل ارائه شده می تواند به عنوان یک دوز بهینه سبب القای کولیت تجربی در موش C57BL/6 ماده شود.

سابقه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از شای عترین سرطان ها و عامل مرگ بر اثر سرطان در جهان است. دگزامتازون، یک داروی گلوکوکورتیکوئیدی و دارای خواص ضد تکثیری و ضد التهابی است که قادر به مهار رشد و القا آپوپتوز در رده های سلولی سرطان میلوما انسانی است. هدف از این تحقیق تعیین اثر این دارو روی رده سلولی HT-29 سرطان کولورکتال انسانی با تکیه بر روی بیان ژن های مسیر خارجی آپوپتوزی ) Fas و FasL ( و بیان ژن های مسیر داخلی آپوپتوزی Bax و Bcl-2 است. مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی انجام شد. پس از کشت رده سلولی HT-29، سلول ها تحت تیمار با غلظت های مختلف دگزامتازون ) 1/ 0 میکرومول الی 1000 میکرومول( و زمان های مختلف ) 24، 48 و 72 ساعت( قرار گرفتند. بررسی سمیت با تست MTT ارزیابی و IC50 تعیین شد. برای بررسی کمی تغییر بیان رونوشت ژ نهای Fas/FasL و RNA، Bax/Bcl-2، از سلول های تیمار شده و تیمار نشده استخراج شد و پس از سنتز cDNA، بیان رونوشت ژن ها توسط quantitative Real time-PCR ارزیابی و آنالیز داده ها با استفاده از روش لیواک سنجیده شد. یافته ها: دگزامتازون در غلظت 1000 میکرومول به کاهش سلول های زنده در هر سه بازه زمانی 24، 48 و 72 ساعت منجرشده است، اما این غلظت بعد از 48 ساعت انکوباسیون به عنوان IC50 تعیین شد. پس از تیمار سلول ها در غلظت IC50، سطح بیان رونوشت ژ نهای Fas و FasL در مقایسه با سلول های تیمار نشده تغییر معنا دار مشاهده نشد( p <0. 05 ). در حالی که سطح بیان رونوشت ژ نهای Bax و Bcl-2 به طور معنا دار در مقایسه با سلول های تیمار نشده به ترتیب افزایش و کاهش یافت( p <0. 05 ). دگزامتازون به روش وابسته به دوز و زمان روی رده سلولی HT-29 سرطان کولورکتال انسانی اعمال اثر کرده است. نتیجه گیری: دگزامتازون می تواند سبب مهار رشد در رده سلولی HT-29 سرطان کولورکتال انسانی و همچنین به القا آپوپتوز از طریق مسیر داخلی منجر شود، درحالی که تاثیری روی القا آپوپتوز از طریق مسیر خارجی ندارد. بنابراین تیمار رده سلولی HT-29 سرطان کولورکتال انسانی با غلظت معینی از دگزامتازون میتواند بیان ژن های دخیل در مسیر داخلی آپوپتوز را در راستای مرگ برنامه ریزی سلول تغییر دهد.

سابقه و هدف: فعالیت ورزشی و مصرف آنتی اکسیدا نها یکی از عوامل پیشگیری از بروز سارکوپنی و آپوپتوزی در عضلات افراد سالمند به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرین های هوازی و مصرف مکمل ویتامین D بر عوامل آپوپتوز و سارکوپنی در رت های سالمند است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 سر رت نر مسن (20 تا 22 ماهه) 220 20) گرم وزن ) به صورت تصادفی به 5 گروه 10 سری شامل: کنترل (C)، سالین (S)، ویتامین (VD) D، تمرین (T) و تمرین تداومی+ویتامین (VDT) D تقسیم شدند. گرو ه های تمرینی به مدت هشت هفته و چهار روز در هفته با سرعت 8 تا 20 m/min و شیب ثابت 10 درصد و مدت 30 تا 60 دقیقه روی تریدمیل دویدند و ویتامین D نیز روزانه به مقدار 0. 5 میکروگرم تزریق شد. میزان پروتیین های 2-BAX, BCL، فولیستاتین و میوستاتین، 24 ساعت بعد از آخرین تمرین از عضله تمامی رت ها و در حالت بی هوشی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنووای یک راهه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 05 / 0 استفاده شد. نتایج: میزان پروتیین های BAX و میوستاتین در گروه های VDT و T نسبت به گروه کنترل در حد معناداری کاهش یافته بود P=0. 013)، برای میوستاتین و P=0. 03، برای BAX در گروه VDT و P=0. 017، برای میوستاتین و P=0. 027 برای BAX در گروه (T. همچنین میزان پروتیین های 2-BCL و فولیستاتین در این گروه ها در حد معناداری افزایش یافته بود P=0. 01)، برای فولیستاتین و P=0. 01، برای 2-BCL در گروه VDT و P=0. 005، برای فولیستاتین و P=0. 024، برای 2-BCL در گروه (T. نسبت 2-BAX/BCL نیز کاهش معناداری داشت، ولی در نسبت میوستاتین بر فولیستاتین تفاوت معنا داری بین گروه ها مشاهده نشد (P>0. 05). نتیجه گیری: به نظر می رسد که هشت هفته تمرین های هوازی سبب کاهش عوامل آپوپتوزی شامل پروتیین BAX و 2-BCL و عوامل سارکوپنی میوستاتین و فولیستاتین در عضلات رت های سالمند می شود و اگر انجام این تمرین ها همراه با دریافت ویتامین D باشد شاید از ایجاد سارکوپنی یا آپوپتوز عضلانی در رتهای سالخورده جلوگیری میکند.

سابقه و هدف: مطالعه هایی که در گذشته روی خون مبتلایان به سرطان پروستات با استفاده از روش DLS و بررسی تغییرهای اندازه پروتیین کرونا انجام شده، نشان داده است که این آزمایش با اختصاصیت و حساسیت زیاد، کاربردی است، اما این روش در ایران تاکنون بررسی نشده بود و بنابراین در این مطالعه قصد بر این است تا با انجام این روش توسط نانوذره طلا، به تشخیص سرطان پرستات در بین بیماران ایرانی بپردازیم. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام شد. سرم خون 60 مرد ایرانی با سن بین 40 تا 90 سال شامل 20 نمونه سالم، 20 نمونه مبتلا به خو شخیمی و 20 نمونه مبتلا به سرطان پروستات جمع آوری شد. تغییرهای پراکنش نوری توسط DLS از سطح نانوذرات طلا مخلوط شده با این سر مها اندازه گیری شده و پاسخ ها با شاخص PSA افراد مقایسه شد. تحلیل نتایج نسبت D2/D1 با استفاده از آزمون های t-test & ANOVA انجام شد. یافته ها: بعد آزمون های آماری تفاوت معناداری در اندازه ساختار پروتویین کرونا در بین سه گروه مردان مبتلا به سرطان و مردان مبتلا به خو شخیمی و مردان سالم مشاهده نشد. ارتباط بین میزان پراکنش نور و سطح سرم PSA نیز یافت نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد از آنجا که انجام این آزمون نیاز به تجهیزات پیشرفته ثابت نگه داشتن دما دارد و همچنین محدودی تهایی DLS برای تشخیص سرطان پروستات این آزمون نمی تواند روشی ساده و دقیق برای تشخیص زودهنگام این سرطان باشد، پیشنهاد می شود از روش های دیگری برای تشخیص استفاده شود.

سابقه و هدف: مننژیت یکی از عفونت های جدی و تهدید کننده حیات در نوزادی محسوب می شود و عامل مهم موربیدتی و مورتالیتی در نوزادان است و به دلیل هم پوشانی تظاهرات کلینیکی سپسیس و مننژیت تشخیص به موقع آن با علایم اولیه و تست های آزمایشگاهی دشوار است. با توجه به اهمیت روزافزون موضوع، فراوانی مننژیت، علایم بالینی، یافته های پاراکلینیک و ریسک فاکتورهای احتمالی مرتبط و نتیجه نهایی و درمان در نوزادان که با تشخیص مننژیت در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از سال 1392تا 1396 بستری شده اند، بررسی شد. هدف اصلی این طرح برنامه ریزی مناسب برای ارتقای سلامت نوزادان با استفاده از این یافته ها ونتایج است. مواد و روش بررسی: در این مطالعه داده های موجود پرونده های نوزادان مبتلا به مننژیت و سپسیس که در سال های 1392تا 1396 در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بستری شده بودند، بررسی شد و میزان شیوع مننژیت و سپسیس، علایم بالینی نوزادان مبتلا به مننژیت، نتایج پاراکلینیک، ریسک فاکتورها و نتایج درمان و عوارض بررسی شد. یافته ها: از بین 3612 نوزاد با تشخیص سپسیس در 5 سال شیوع مننژیت، 2/2 درصد بود. شایع ترین علایم کلینیکی 43 Poor feeding درصد (خوب شیر نخوردن) و تب 42 درصد بود. نوزادان پره ترم مبتلا به مننژیت، به طور معناداری بیشتر از نوزادان ترم مبتلا به آپنه شدند Pvalue: 0. 004. همچنین نوزادان پره ترم مبتلا به مننژیت، در مقایسه با نوزادان ترم مبتلا با اختلاف معناداری دچار early meningitis (مننژیت زودرس) در سن کمتر از هفت روز با 26 درصد Pvalue: و B/C مثبت با Pvalue: 0. 005 و CSF/C مثبت با 40 درصد Pvalue: شدند. 12. 36 CSF/C درصد مننژیت مثبت بود. 7/3 درصد نوزادان فوت کردند و 9/4 دیرصد دچار سکل نورولوژیک شدند. نتیجه گیری: در این پژوهش، شیوع مننژیت در سپسیس کمتر از سایر مقاله های منتشر شده در سایر نقاط جهان است. علایم بالینی عفونت در نوزادان غیر اختصاصی بود. بنابراین در همه نوزادانی که شک به سپسیس در آن ها وجود دارد، بررسی های ضروری و آزمایش های لازم و Lp برای تعیین کانون عفونت باید انجام شود.

سابقه و هدف: دیابت شایعترین بیماری متابولیک در جهان است. مهمترین عامل در کنترل این بیماری خودمراقبتی است. هدف از این مطالعه ارزیابی عوامل شخصیتی و سبک های مقابله ای بر رفتار خودمراقبتی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بوده که در آن 121 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 از طریق نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات شامل پرسش نامه دموگرافیک، پرسش نامه شخصیت سرشت و منش کلونینجر و همچنین پرسش نامه سبک های مقابله لازاروس م یباشد. نتایج: به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمون های توصیفی، همبستگی به دست آمد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که بین ویژگی های شخصیت و سبک های مقابله و خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع 2 ارتباط معنی دار وجود دارد و برخی از مولفه های شخصیتی و سبک های مقابله توانستند خودمراقبتی دیابتی را پیش بینی کنند. خود مراقبتی دیابتی با مولفه شخصیتی خودراهبردی (r=0. 23, P>0. 05) و از بین سبک های مقابله، با جستجوی حمایت اجتماعی (r=0. 52, P>0. 001) مسئولیت پذیری (r=-0. 20, P>0. 05) رابطه دارد. وهمچنین در این مطالعه تمام سبک های شخصیتی به غیر از وابستگی به پاداش با سبک های مقابله داراری رابطه معنی دار بودند. نتیجه گیری: می توان از ارتباط بین ویژگی های شخصیت و سبک های مقابله در بیماران مبتلا به دیابت به منظور پیشگیری، غربالگری وهمچنین آموزش در افراد مبتلا و همچنین خانواده های آنها استفاده کرد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت نوع دوستی و عوارض شناخته شده نداشتن آن و خلا اطلاعاتی در مورد وضعیت آن در دانشجویان رد ه های مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، این تحقیق در سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی روی 224 نفر شامل 80 نفر سال اول، 74 نفر پس از آزمون جامع علوم پایه، 70 نفر سال آخر انجام شد. این افراد به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ویژگی شخصیتی نوع دوستی در 18 شاخص در یک طیف پنج گزینه ای؛ هرگز، گاهی، معمولا، بیشتر اوقات و همیشه سنجش شد و نقش سال تحصیلی، سن، جنس و. . . به عنوان عوامل مرتبط در سه طبقه نوع دوستی محدود، نوع دوستی ریسک پذیر و نوع دوستی ساده با آزمون کای دو قضاوت آماری شد. یافته ها: این تحقیق روی تعداد 224 نفر دانشجوی پزشکی در مقاطع تحصیلی مختلف انجام شد. دانشجویان نوع دوستی خود را در 30. 3 درصد هرگز و 15. 3 درصد گاهی اعلام کردند و شدت نوع دوستی در 43 درصد ساده بوده است. نوع دوستی ریسک پذیر با افزایش سن کاهش و در زنان کمتر از مردان بوده است P<0. 001. نتیجه گیری: به نظر می رسد با افزایش مقطع تحصیلی، ویژگی شخصیتی نوعدوستی افزایش سال اول 3. 78 و پس از آزمون جامع علوم پایه 4. 02 و سال آخر4. 12 می یابد و نیز رفتار نوع دوستانه ساده 43 درصد، رفتار نوع دوستانه محدود 26 درصد و رفتار نوع دوستانه ریسک پذیری 31 درصد بوده و نشان می دهد که رفتار نوع دوستانه ریسک پذیر کاهش یافته و این برای آینده پزشکی جای نگرانی دارد زیرا اگر بیماری مشکل دار باشد، پزشکان در درمان ریسک نم یپذیرند زیرا اساس پزشکی باید بر اساس نوع دوستی باشد و وظیفه پزشک با نوع دوستی همگن است، لازمه پزشکی نوع دوستی است و البته در معیار ورود لحاظ نمی شود. به علاوه مطالعه ای نشده است که این ویژگی شخصیتی در دانشجویان چگونه است خلا اطلاعات بنابراین این تحقیق روی دانشجویان پزشکی در سه مقطع اول، پس از آزمون جامع علوم پایه و آخر در سال 1397 انجام شد. بیمار مشکل ساز خواهد شد. این تحقیق به بررسی علل و اقدام های لازم برای ارتقای پدیده نوع دوستی بویژه نو عدوستی ریسک پذیر توصیه می کند.

سابقه و هدف: Amniotic band syndrome (ABS) یک ناهنجاری مادرزادی نادر است که ممکن است هر ناحیه ای از بدن جنین را درگیر کند. در این مقاله ما به گزارش یک بیمار دچار ABS با درگیری در اندام فوقانی پرداختیم. ABS سبب آمپوتاسیون، syndactyly و lymphedema در انگشتان دست شده بود. یکی از انگشتان قطع شده دوباره در بخش فوقانی پشت جنین، بین دو اسکاپولا چسبیده بود. در این توده شبیه انگشت هیچ گونه بافت استخوانی وجود نداشت.

سابقه و هدف: عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان یک ریسک فاکتور مهم در ایجاد اولسر، گاستریت و بدخیمی شناخته شده است، ولی به تازگی اثر سیستمیک عفونت هلیکوباکترپیلوری روی ارگان های دیگر مانند عفونت کبد و ایجاد کبد چرب غیرالکلی، پیدا شده است. پیدا کردن شیوع HPI دربیماران NAFLD به دلیل اینکه شیوع NAFLD در جهان رو به افزایش است، مورد توجه قرارگرفته است. هدف از انجام این پژوهش تعیین شیوع هلیکوباکترپیلوری در بیماران کبد چرب غیرالکلی مراجعه کننده به کلینیک گوارش بیمارستان لقمان حکیم در سال 97-1396 بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود که بیماران کبد چرب غیرالکلی مراجعه کننده به کلینیک گوارش بیمارستان لقمان حکیم به روش نمونه گیری با مراجعه مستمر انتخاب شدند. روش: نمونه گیری با مراجعه مستمر انتخاب شدند. بعد از تایید کبد چرب غیرالکلی به وسیله سونوگرافی، تست سرولوژی آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری IgG درخواست شد. سپس داده های گردآوری شده کد بندی و وارد کامپیوتر شد. از آزمون های کای دو و تی-مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شده است. شیوع با سطح اطمینان 95 درصد تعیین شد و آزمون های آماری در سطح معناداری 5 درصد انجام شده است. یافته ها: در این مطالعه 181 بیمار کبد چرب غیرالکلی بررسی شدند. سن بیماران 44. 15 11. 95 سال بود. 70 نفر (7/ 38 درصد) مرد و 111 نفر (3/ 61 درصد) زن بودند. یک نفر0. 55) درصد) از بیماران کبد چرب گرید چهار، 15 نفر 8. 29) درصد) کبد چرب گرید سه، 51 نفر 28. 18) درصد) کبد چرب گرید دو و اغلب بیماران (114 نفر (63 درصد)) کبد چرب گرید یک داشتند. هلیکوباکترپیلوری در بین 114 نفر (63 درصد) از بیماران مثبت بود. شیوع تست IgG مثبت در بین زنان 64 درصد و در بین مردان 4/ 61 درصد بود. تفاوت آماری معناداری در شیوع تست IgG مثبت بین زنان و مردان مشاهده نشد (0. 731=p). اگرچه شیوع هلیکوباکترپیلوری در بین افرادی که از دخانیات استفاده نمی کردند کمتر از سایر افراد بود، ولی از نظر آماری تفاوت آماری معناداری در شیوع هلیکوباکترپیلوری برحسب وضعیت مصرف دخانیات بیماران مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران کبد چرب غیرالکلی به نسبت بالاست. این شیوع زیاد می تواند دلیلی برای وجود رابطه احتمالی بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و کبد چرب غیرالکلی باشد.

سابقه و هدف: میکروبیوتا شامل انواع انگل ها، ویروس ها، آرکیی باکترها و باکتری هاست. بین میکروبیوتای افراد و سیستم ایمنی آن ها ارتباط دوطرفه وجود دارد و یکدیگر را تنظیم می کنند. در مطالعه های زیادی پیوندمیکروبیوتای مدفوع Fecal Microbiota Transplantation (FMT) درانواع بیماری های گوارشی و غیر گوارشی استفاده شده و آثار مفیدی در بیماران مبتلا به کلستریدیوم دیفیسیل داشته است. هدف از نگارش این مقاله مروری، آشنایی با میکروبیوتای انسان و عوامل تاثیرگذار بر آن، بررسی رابطه بین میکروبیوتا و انواع بیماری های انسانی، آشنایی با روش درمانی FMT وکاربرد آن در برخی از بیماری های گوارشی و غیر گوارشی است. مواد و روش بررسی: برای نگارش این مقاله مروری با استفاده از واژگان کلیدی، Fecal Microbiota Transplantation، میکروبیوتا، سیستم ایمنی به جست وجو در پایگاه های اطلاعاتی Scopus، Google Scholar، Pub Med وScience Direct پرداختیم. در پایان 127 مقاله انگلیسی زبان که در آن ها کلمه های کلیدی موردنظر به کار رفته بود، انتخاب شدند. نتیجه گیری: پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT) یکی از روش های درمانی جدید در حیطه پزشکی است که سبب بهبود و تعدیل میکروبیوتای دستگاه گوارش می شود. به همین دلیل، پزشکان و محققان در تلاش هستند تا از این روش برای درمان انواع بیماری های گوارشی و غیر گوارشی استفاده کنند. میکروبیوتای دستگاه گوارش در متابولیسم، تعدیل سیستم ایمنی، سنتز انواع ویتامین ها و. . . حایز اهمیت هستند. در حال حاضر FDA، روش FMT را در مورد بیماران مبتلا به کلستریدیوم دیفیسیل که به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند، پیشنهاد کرده است. در حال حاضر کاربرد روشFMT در سایر بیماری ها از جمله IBD بسیار کم است اما با این وجود، هنوز یک روش درمانی موثر در برخی از این بیماران است. همچنین هنوز نگرانی هایی در ارتباط با استفاده بالینی از FMT وجود دارد که برطرف کردن آن ها مستلزم اجرای مطالعه های دقیق بیشتری در این زمینه است.

سابقه و هدف: تمرینات ورزشی منظم با حجم متفاوت در سطح گلوکز خون نوسان ایجاد کرده، بیان ژن را تعدیل می کند و هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن­ های MMP-2، COL-III و عملکرد قلبی میوکارد موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع2 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور 16 سر موش نر دیابتی به دو گروه 8 تایی; تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C) تقسیم شدند. القاء دیابت به صورت پلت با رژیم غذایی پرچرب (30 درصد چربی و 25 درصد فروکتوز) به مدت 24 هفته انجام شد. پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن، آزمودنی­ ها قربانی و بطن چپ آن ها استخراج شد. جهت تعیین بیان ژن های MMP-2 و COL-III از روش PCRReal time-و برای سنجش عملکرد قلبی از M-mode اکوکاردیوگرافی استفاده شد. جهت مقایسه گروه ها از آزمون t مستقل در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. یافته ها: بیان ژن های MMP-2 و COL-III در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به ترتیب (001/0P=) و (02/0P=)کاهش معناداری را نشان دادند. وزن در هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری نداشت. گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری را نشان دادند. کسر تخلیه ای(EF) و کسر کوتاه شدگی(FS) به ترتیب (001/0P=) و (01/0P=) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که احتمالا تمرین HIIT می تواند با کاهش بیان ژن های MMP-2 و COL-III کاردیومیوپاتی دیابتی را کاهش داده و عملکرد قلب را بهبود بخشد.