پژوهش در پزشکی
سال:1399 | دوره:44 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: دیابت نوعی بیماری سوخت و سازی است که مبتلایان به آن همواره در معرض ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند. با توجه به اینکه فعالیت ورزشی و رژیم غذایی دو عامل مهم در مدیریت این بیماری هستند، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی تمرین های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن های PGC-1α و UCP1 بافت قلب رت های دیابتی است. سابقه و هدف: دیابت نوعی بیماری سوخت و سازی است که مبتلایان به آن همواره در معرض ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند. با توجه به اینکه فعالیت ورزشی و رژیم غذایی دو عامل مهم در مدیریت این بیماری هستند، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی تمرین های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن های PGC-1α و UCP1 بافت قلب رت های دیابتی است. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 56 سر رت نر دیابتی (القا شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استروپتوزتوسین) انتخاب و در 7 گروه 8 سری 1) تمرین تناوبی خیلی شدید، 2) تمرین تناوبی خیلی شدید و مصرف کروسین، 3) تمرین تداومی کم شدت، 4) تمرین تداومی کم شدت و مصرف کروسین، 5) شم، 6) مصرف کروسین و 7) کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به ترتیب با شدت 80 تا 85 و 50 تا 55 درصد حداکثر سرعت دویدن به تمرین روی نوارگردان ویژه جوندگان پرداختند و گروه­ های مصرف کروسین به مدت هشت هفته روزانه mg/kg 25 کروسین را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون های t همبسته، تحلیل واریانس دوراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد (05/0≥ p). یافته ­ ها: تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت (001/0=p) و مصرف کروسین (001/0=p) اثر معناداری بر افزایش بیان ژنی α PGC-1 و UCP1 داشت. همچنین تمرین همراه با مصرف کروسین دارای آثار تعاملی در افزایش بیان ژنی α PGC-1 (001/0=p) و UCP1 (001/0=p) بود و تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت آثار یکسانی بر افزایش بیان ژنی UCP1 دارند (02/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین های خیلی شدید و تداومی کم شدت همراه با مصرف کروسین دارای آثار تعاملی در بهبود مقادیر بیان ژنی PGC-1α و UCP1 در بافت قلب رت های دیابتی هستند.

سابقه و هدف: لپتین شاخص مهمی در تنظیم انرژی ومتابولیسم است که بر وزن بدن نیز موثرمیباشد. تاکنون تحقیقات کمی در مورد تاثیر تمرینات بادی پامپ بر کاهش وزن و سطوح لپتین صورت گرفته است. هدف از انجام این پژوهش این بود که آیا تمرینات بادی پامپ می تواند سطوح لپتین و وزن را در دختران غیر فعال را تغییر دهد؟ همچنین آیا مصرف مکمل زنجبیل می تواند سطوح لپتین و وزن را در دختران غیر فعال را تغییر دهد؟ مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی تعداد 48 دختر دانشجوی غیر فعال دانشگاه اصفهان با شاخص توده بدن (28 . 83) و سن (23 . 24) در این پژوهش شرکت کردند. سپس، آزمودنی ها به 5 گروه تمرین، تمرین و مکمل، مکمل، کنترل و دارو نما تقسیم شدند. آزمودنی ها سه روز در هفته در تمرینات بادی پامپ با شدت متوسط شرکت و گروه مکمل نیز روزانه 3 عدد کپسول حاوی 250 میلی گرم زنجبیل در سه نوبت مصرف نمودند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها: لپتین و شاخص توده بدن در گروه های تمرین و تمرین و مکمل نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی دار بود (p=0. 003, t=5. 23, p=0. 001, t=10. 33). علاوه بر این سطوح لپتین در گروه تمرین و مکمل نسبت به گروه تمرین به تنهایی کاهش بیشتری یافت (p=0. 002, F=13. 11). نتیجه گیری: به نظر می رسد که ترکیب تمرین بادی پامپ و دریافت مکمل زنجبیل موجب کاهش وزن و سطوح لپتین می شود.

سابقه و هدف: اخیراً گونه های کاندیدا با ظهور سویه های مقاوم در برابرعوامل ضد قارچ مورد توجه قرار گرفته اند. داروهای ضد قارچ معمولاً با عوارض جانبی همراه هستند. محصولات گیاهی بطور سنتی به عنوان داروی جایگزین برای درمان کاندیدیازیس مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین به نظر می رسد یافتن مواد ضد میکروبی جدید که عوارض جانبی کمتری دارند، حیاتی می باشد. در این مطالعه ما به بررسی اثرات ضد قارچی عصاره های آبی گیاه پونه (Mentha longifolia) بر روی گونه های کاندیدا بیماریزای دهان پرداختیم. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی کاندیدا آلبیکنس (10261 ATCC ) و ده گونه کاندیدا آلبیکنس جدا شده ازحفره دهانی بیماران لوسمی AML) و(ALL مبتلا به برفک انجام شد. فعالیت ضد قارچی و حداقل غلظت مهار کننده عصاره Mentha longifolia مورد بررسی قرار گرفت و سپس نتایج MIC با کلرهگزیدین و نیستاتین مقایسه شد. نتایج با آزمون ANOVA بررسی شد و از نرم افزار(21: Ver) SPSS برای تحلیل یافته های میانگین و انحراف از معیار استفاده شد. نتایج: به نظر می رسد نتایج MIC عصاره در محدوده 25/31 تا 125 میکروگرم بر میلی لیتر بود. در حالی که MIC کلرهگزیدین در محدوده 125 تا 250 میکروگرم بر میلی لیتر بود. همچنین اختلاف معنی داری بین MIC گونه های استاندارد و ایزوله های بالینی کاندیدا آلبیکنس مشاهده نشد (05/0 P) موفق تر بود. نتیجه گیری: اثرات مهاری عصاره گیاه پونه نشان داده است که این گیاه می تواند بصورت بالقوه به عنوان یک کاندید برای توسعه داروی ضد قارچی در درمان برفک در نظر گرفته شود.

سابقه و هدف: شناسایی مجلات هسته می تواند کتابخانه ها را در تعیین نیاز واقعی مراجعان، بهبود روند تامین منابع موردنیاز، حذف موارد غیرضروری و بهینه سازی تخصیص بودجه یاری نماید. لذا هدف این مطالعه این است که با بررسی استنادات تولیدات علمی دانشگاه پزشکی شهید بهشتی در پایگاه های وب آو ساینس و اسکاپوس(2017 میلادی)، مجلات هسته را شناسایی کرده و وضعیت دسترسی و کیفیت آن ها را مورد بررسی قرار دهد. مواد و روش ها: پژوهش به روش تحلیل استنادی و برای تعیین مجلات هسته از قانون پراکندگی برادفورد استفاده شد. جامعه مطالعه استنادات موجود در 3961 مقاله نمایه شده دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پایگاه های استنادی وب آو ساینس و اسکاپوس است. وضعیت دسترسی مجلات هسته شناسایی شده با استفاده از سایت منبع یاب وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی تعیین شد و جهت تعیین کیفیت مجلات از شاخص Q گزارش استنادی مجلات پایگاه ISI استفاده شد. یافته ها: از مجموع 10155 مجله استناد شده در تولیدات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، 104 عنوان مجله به عنوان مجلات هسته شناسایی شد. بررسی وضعیت دسترسی و کیفیت مجلات هسته نشان داد که 2/69% مجلات از طریق منابع مشترک شده توسط کنسرسیوم منابع علمی وزارت بهداشت قابل دسترسی هستند و 3/93% مجلات هسته در پایگاه ISI نمایه می شوند. نتیجه گیری: با توجه به تامین دوسوم مجلات هسته شناسایی شده از طریق کنسرسیوم منابع علمی، به نظر می رسد مسیولان امر انتخاب و تهیه مجلات در وزارت بهداشت، عملکرد مناسبی داشته اند. همچنین قرار گرفتن 3/93% مجلات هسته در فهرست گزارش استنادی مجلات حاکی از این است که پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی از مجلات معتبری در تالیفات خود استفاده می کنند.

سابقه و هدف: یکی از اهداف درمانی علم پزشکی در جوامع کنونی، ترمیم زخم در زمان کوتاهتر و با عوارض جانبی کمتر می باشد. هدف از این پژوهش تشکیل فیلم از عصاره ی گیاه گزنه در بستری از پلیمر طبیعی کیتوسان است که خاصیت ضد میکروبی و ترمیم کنندگی داشته و با عوارض کمتر و در زمان کوتاه تر و سریعتر زخم را بهبود می بخشد. مواد و روش ها: جهت مطالعه تجربی و آزمایش های مختلف، فیلم کیتوزان حاوی درصد های مختلف 10%، 20%، 40% عصاره گزنه و یک نمونه شاهد بدون عصاره گیاه تولید کردیم. این آزمایشات شامل میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، درصد جذب آب، خاصیت ضد باکتریایی، درصد تورم، میزان تجزیه پذیری است. یافته ها: نمونه با درصد بالای عصاره گیاه نسبت به سایر نمونه ها تخلخل بالاتری دارد و می تواند به عنوان پانسمان مناسب زخم در نظر گرفته شود. با استفاده از دو باکتری گرم مثبت (استافیلوکوکوس اوریوس) و گرم منفی (سودوموناس آیروژینوزا) از بدن بیماران در بیمارستان طالقانی تهران فعالیت ضد میکروبی فیلم حاوی عصاره گزنه و کیتوزان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر فیلم بر باکتری استافیلوکوکوس اوریوس بهتر از سودوموناس آیروژینوزا است. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری پریسم محاسبه شد. نتیجه گیری: زخم پوش قابل کنترل باید قادر به جذب ترشحات اضافی از زخم، اثر ضد باکتری، صاف و بدون اثر آسیب رسانی به زخم، قابلیت زیست تخریب پذیر باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که پانسمان زخم تهیه شده در این پروژه می تواند شرایط یک پانسمان مناسب زخم را داشته باشد.

سابقه و هدف: بیشترین پرتوگیری مردم از منابع مصنوعی از طریق دستگاه های پرتو نگاری تشخیصی به علت افزایش این آزمایشات در جامعه و اجتناب ناپذیر بودن این آزمایشات است. بهینه کردن میزان دوز ورودی پوست می تواند نقش مهمی در کاهش پرتوگیری بیماران داشته باشد، که با پایش دوز ورودی پوست به عنوان یک پارامتر اصلی، قابل دستیابی است. مواد و روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر در بیمارستان دولتی لقمان حکیم تهران و با 235 بیمار 100زن و 135مرد با بازه وزنی 10 60 کیلو گرم انجام شد. در این مطالعه دوز پوستی بیماران با استفاده از چهار دستگاه رادیولوژی تشخیصی دارای استانداردهای سازمان انرژی اتمی، در 12 نمای رادیوگرافی رایج و با استفاده از تراشه های ترمولومینسانس و دزیمتر گایگر مولر اندازه گیری شد. یافته ها: دوز پوست برای هر روش رادیوگرافی مورد مطالعه برحسب میلی گری به ترتیب زیر به دست آمد: قفسه سینه (خلفی-قدامی) 0. 34، قفسه سینه (نیمرخ) 1. 85، شکم (قدامی-خلفی) 3. 31، لگن (قدامی-خلفی) 4. 79، مهره های گردنی(قدامی-خلفی) 1. 95، مهره های گردنی (نیمرخ) 1. 24، مهره های پشتی (قدامی-خلفی) 2. 38، مهره های پشتی (نیمرخ) 4. 68، مهره های کمری (قدامی-خلفی) 3. 95، مهره های کمری (نیمرخ) 9. 53، جمجمه (قدامی-خلفی) 2. 29 و جمجمه (نیمرخ) 1. 89. نتیجه گیری: انجام دزیمتری در فواصل زمانی منظم و انجام دوره ای و منظم آزمایشات کنترل کیفی دستگاه های رادیوگرافی می تواند در فرآیند بهینه سازی، نظارت، کاهش دوز و حفاظت از بیماران و همچنین ارزیابی آسیب های بالقوه ناشی از تشعشعات موثر باشد.

سابقه و هدف: از آنجایی که استرس و تأثیرات آن بر عملکردهای ذهنی یکی از عوامل تأثیرگذار بر سلامت روان است، بنابراین اتخاذ راهکارهایی به ویژه از نوع غیرداروئی برای پیشگیری از آثار آن می تواند سودمند باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر استرس بی حرکتی و شنا بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. بدین منظور 28 سر رت از نژاد آلبینوویستار، به صورت تصادفی به چهار گروه (استرس، شنا، استرس+شنا و کنترل) تقسیم شدند. گروه استرس در معرض مداخله استرس از نوع محدودیت بی حرکتی (2 ساعت در روز × 7 روز) و گروه شنا تحت تمرین شنا (2 ساعت در روز × 7 روز) قرار گرفتند. گروه استرس+شنا نیز پس از مداخله استرس مشابه گروه استرس، تمرینات شنا را مشابه گروه شنا به مدت هفت روز دریافت کردند. گروه کنترل نیز بدون هیچ مداخله ای تحت آزمون های رفتاری قرار گرفتند. آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس طی اکتساب و فراخوانی انجام شد. یافته ها: پیشرفت معنی داری در مسافت و زمان سپری شده در همه گروه ها در مرحله اکتساب مشاهده شد(05/0≤ P). با این حال، تحلیل واریانس یک راهه، نشان داد گروه شنا و استرس+شنا نسبت به گروه تحت استرس (007/0= P؛ 03/0=P) و کنترل (0001/0= P؛ 001/0=P) مسافت کمتری را طی کردند. همچنین، گروه شنا نسبت به گروه استرس و کنترل (006/0= P؛ 0003/0=P) زمان معنی­ دار کمتری را برای رسیدن به هدف سپری کردند. گروه استرس+شنا نیز نسبت به گروه استرس و کنترل (01/0= P؛ 001/0=P) زمان کمتری را برای رسیدن به سکو صرف کردند. نتیجه گیری: تمرین شنا به تنهایی به شکل چشمگیری می تواند عملکرد شناختی را بهبود بخشد. همچنین، در شرایطی که استرس وجود دارد، بکارگیری تمرینات شنا در کنار شرایط استرس زا می تواند منجر به کاهش مسافت و زمان رسیدن به سکو شود.

سابقه و هدف: درد پس از عمل یک موضوع مهم بالینی است. تاکنون روش های متفاوتی برای کاهش درد پس از عمل بررسی شده است. با توجه به شیوع عمل سزارین و اینکه درد پس از سزارین می تواند روی سلامت مادر و نوزاد اثر بگذارد این مطالعه با هدف مقایسه اثر انفیلتراسیون لیدوکایین و اپی نفرین با لیدوکائین در محل انسزیون در پایان عمل سزارین در میزان درد، نیاز به مسکن و زمان شروع شیردهی و راه افتادن بیمار و زمان ترخیص بیمار پس از سزارین انجام شد. روش بررسی: مطالعه روی 100 خانم باردار با حاملگی ترم کاندید سزارین الکتیو تحت بی حسی اسپاینال انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه انفیلتراسیون 20 میلی لیتر لیدوکائین 2 % یا 20 میلی لیتر محلول حاصل از اضافه کردن یک چهارم آمپول یک میلی گرم در میلی لیتر آدرنالین در 50 سی سی لیدوکائین 2 % (رقت 200000/1 ) در زیرجلد پس از اتمام سزارین و قبل از بستن جدار تقسیم شدند. میزان درد و مصرف مسکن پس از عمل و زمان شیردهی، راه افتادن و ترخیص بیماران در دو گروه با آزمون های آماری تی مستقل، دقیق فیشر، و مجذور کی مقایسه شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که افرادی که در پایان عمل سزارین در محل انسزیون برای آنها لیدوکائین و اپی نفرین انفیلتره شد نسبت به گروهی که تنها لیدوکائین دریافت کردند به طرز معنی داری زودتر شیردهی را آغاز کرده (018/0=P) و زودتر ترخیص شدند (010/0=P). هم چنین این افراد از 4 ساعت پس از عمل تا پایان روز اول پس از عمل نسبت به گروه لیدوکائین تنها شدت درد کمتری را تجربه کردند (001/0>P) و مصرف پتیدین آنها نیز در روز اول کمتر از گروه مقابل بود (001/0>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد اضافه کردن اپی نفرین به بی حس کننده های موضعی مانند لیدوکائین سبب طولانی کردن اثر بی حس کنندگی آن و کاهش مصرف میزان مخدر مورد نیاز پس از عمل و هم چنین کوتاه تر کردن زمان جراحی تا شیردهی و ترخیص بیمار می شود.

سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین موارد عود در بیماران مبتلا به کانسر معده با سیتولوژی لاواژ پریتونیال مثبت در مقایسه با لاواژ منفی در بیماران بیمارستان ایت الله طالقانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی می باشد. 59 بیمار مبتلا به کانسر معده وارد مطالعه می شوند. لاواژ حفره صفاقی با 150 سی سی نرمال سالین گرم انجام می شود. 4 عدد لام از هر بیمار تهیه می شود. Follow upبیماران پس از جراحی و بررسی موارد عود بیماری بدون توجه به مرحله بیماری در بیماران با سیتولوژی لاواژ مثبت و منفی انجام شد. یافته ها: در این مطالعه 59 بیمار دچار سرطان معده وارد شدند که 20 نفر مرد و 39 نفر زن بودند. نتایج مطالعه نشان داد که میان سیتولوژی مایع پریتونیال و عود بیماری نیز ارتباط معنی داری وجود دارد (P value=0. 943). نتیجه گیری: در این مطالعه ارزش سیتولوژی صفاقی در تعیین پیش آگهی سرطان های معده، کولون و پانکراس بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته و ارتباط سیتولوژی مثبت لاواژ صفاقی با پیش آگهی نامناسب به تایید رسیده است. همچنین از این روش جهت تعیین عود سرطان های شکمی استفاده شده که نتایج سودمندی به همراه داشته است.

سابقه و هدف: درد بعد از عمل از مهمترین مشکلات پس از اعمال جراحی سزارین محسوب می شود و کاهش آن اهمیت بسزایی در راستای افزایش رضایتمندی بیماران و بهبود شرایط آنها دارد. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر پاراستامول تزریقی پروفیلاکتیک روی کاهش درد بیماران بعد سزارین انجام شده است. روش مطالعه: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار، 60 نفر از خانمهای باردار کاندید سزارین در سالهای 96 و 97 که به بیمارستان طالقانی مراجعه نمودند، مورد بررسی قرار گرفته و به صورت تصادفی با متد Block در یکی از 2 گروه دریافت کننده پاراستامول (1 گرم) یا پلاسبو قبل از عمل قرار گرفتند و سپس شدت درد بر اساس VAS و نیز میزان رضایتمندی بیماران در ساعات یک و شش و 18 و 24 بعد از عمل، در دو گروه تعیین و مقایسه شد. یافته ها: شدت درد در گروه پاراستامول به میزان معناداری در قیاس با گروه شاهد طی 24 ساعت نخست پس از عمل کاهش یافته بود (P=0. 0001). میزان رضایتمندی بیماران در ساعتهای اول و ششم، 18 و 24 در گروه پاراستامول به میزان معناداری در قیاس با گروه شاهد بیشتر بود (P < 0. 05). نتیجه گیری: در مجموع، بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، چنین استنباط می شود که پاراستامول تزریقی پروفیلاکتیک تاثیر خوبی بر روی کاهش درد بعد از عمل سزارین در خانمهای باردار دارد و لذا استفاده از آن برای این منظور توصیه می شود.

سابقه و هدف: مطالعات اخیر بر روی BEZ235 (مهارکننده مسیر (PI3K/AKT و XAV939 (مهارکننده بتاکاتنین)، نتایج امیدبخشی را در درمان سرطان روده بزرگ نشان داده اند. مطالعات بسیاری بررسی اثر پاسخ سیتوکین های محیطی تومور بر نوع پاسخ سلول های سرطانی روده بزرگ به روش های درمانی جدید را پیشنهاد می دهند. هدف از این تحقیق بررسی اثر سایتوکاین التهابی محیطی مانند IL-1 اطراف تومور بر کارایی این دو دارو و همچنین بررسی واکنش سلول های توموری روده بزرگ به درمان های جدید می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول های سرطانی با IL-1 , BEZ235 و XAV939 به صورت تنها و در ترکیب با هم تیمار شدند. درصد بقای سلول ها با استفاده از روش MTT ارزیابی شد. از روش فلوسایتومتری برای تشخیص مرگ سلولی استفاده شد. هر گروه سلولی به صورت سه بار تکرار انجام شده است. تمامی آنالیز های آماری با استفاده از گراف پد پریسم 6 انجام شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که BEZ235 به طور معنی داری تکثیرسلول های توموری روده بزرگ را کاهش داد، در حالی که تیمار با XAV939 به مدت 72 ساعت مرگ سلولی را به میزان 22. 5 درصد افزایش داد (p<0. 05). سیتوکین التهابی IL-1 به طور معنی داری حساسیت سلول ها را نسبت به XAL939 افزایش داد (p<0. 05, 31%). نتیجه گیری: به نظر می رسد که حضور سایتوکاین پیش التهابی IL-1 اثر مهاری XAV939 بر روی سلولهای سرطانی را تقویت می کند، در حالیکه تاثیر چشم گیری بر روی افزایش خواص مهاری BEZ235 ندارد.

سابقه و هدف: سرطان کلورکتال (سرطان روده بزرگ) به عنوان یک علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان، از طریق مسیر چند مرحله ای توسعه می یابد. میکروRNAها (microRNAs) گروهی از RNA های کوچک غیر کد کننده می باشند که باعث مهار ترجمه mRNA هدف می شوند. بررسی ها نشان می دهد که بیان غیر طبیعی این ژن ها با سرطان کلورکتال مرتبط هستند miR-195 به نظر می رسد فاکتور اصلی تنظیمی در سرطان های مختلف از جمله کلورکتال است. مطالعات بیشتری برای تعیین دقیق نقش تنظیمی miR-195 در سرطان کلورکتال نیاز است. هدف از این مطالعه، تعیین سطح بیان miR-195 درنمونه های توموری آدنوکارسینوم روده بزرگ و بافت های طبیعی و بدنبال آن تایید این بیومارکر در نمونه های بافتی درایران است. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی موردی-شاهدی انجام گرفت. ابتدا تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیکی in silico بر روی بیان ژن انجام شد و نتایج آن با تجزیه و تحلیل تجربی وآزمایشگاهی بر روی نمونه های بالینی تایید شد. در این بررسی به دنبال استخراج RNA و ستزcDNA، بیان ژن ها با استفاده از پرایمر های طراحی شده با روش PCR زمان واقعی(Real time PCR) اندازه گیری شد و سپس مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: آغاز مسیرهای تهاجم و متاستاز می تواند ناشی از کاهش بیان miR-195 باشد. نتایج تست q RT-PCR که برای بررسی بیان ژن ها انجام شد، نشان داد که بیان miR-195 به طور بالقوه در بافت های تومور نسبت به بافت های نرمال مجاور کاهش می یابد (p<0. 00001) همچنین سطح بیان miR-195 به طور بالقوه با ویژگی های کلینیکو پاتولوژیک طراحی تومورها مرتبط است هرچند P-value میزان معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان دهنده نقش بالقوه miR-195 در پیشرفت سرطان کولون است.

سابقه و هدف: تصادفات جاده ای معمولا باعث ایجاد آسیب شدیدی در قربانیان خود می شوند و تاثیر مستقیمی بر اعضای جامعه دارند. کشور ایران بالاترین میزان تصادفات جاده ای را دارد. هدف این مطالعه تعیین الگویی برای پیش بینی مرگ ها و آسیب های ناشی از سوانح جاده ای استان آذربایجان غربی براساس داده های سال های(1390-1396) بصورت سری زمانی: مدل باکس-جنکینز است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تمام مرگ و آسیب های ناشی از سوانح ترافیکی در فاصله سال های 1390-1396 مورد آنالیز قرار گرفت. و برای تعیین روند مرگ و آسیب ناشی از سوانح ترافیکی در استان آذربایجان غربی از مدل های سری زمانی باکس و جنکینز استفاده شد و روند مرگ و آسیب ناشی از سوانح ترافیکی در استان پیش بینی شد. یافته ها: در این مطالعه مشاهده شد که روند تصادفات در بازه زمانی مورد مطالعه نا ایستا بوده و بهترین مدل جهت پیش بینی که هر کدام کمترین مقدار را داشته باشد بهتر می باشد مدل ARIMA (2، 0، 1) با توجه به AIC=78/38 به عنوان مدل مناسب برای برازش سری انتخاب گردید که با توجه به عدم وجود روند فصلی تصادفات جاده ای در استان آذربایجان غربی روند کاهشی است که در سال 1397، حدود 269 مورد مرگ که نسبت به سال1396، 4/7 درصد کاهش داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده روند تصادفات برای سال آینده نیز کاهشی بوده است که روند مناسبی است.

سابقه و هدف: کشاله درد یکی از مشکلات شایع در ورزشهای مولتی دایرکشن است. پیچیدگی و شناخت ناکافی از این آسیب دیدگی منجر به طولانی شدن و نرخ بالای آسیب دیدگی مجدد در این آسیب دیدگی شده است. با این وجود تا کنون مطالعه که بررسی دقیق فعالیت عضلانی در طی فعالیت های عملکردی و پویا پرداخته باشد وجود ندارد. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین فعالیت عضلانی عضلات منتخب تنه و ران در افراد مبتلا به کشاله درد مزمن و افراد سالم در طی راه رفتن همراه با چرخش است. مواد و روش ها: الکترومایوگرافی سطحی از عضلات اینترنال اوبلیک/ترنسورس ابدومینوس، مولتی فیدوس، اداکتور لانگوس و گلتوس مدیوس برای تحلیل میانگین فعالیت عضلانی و نسبت هم انقباضی از 16 نفر مبتلا به کشاله و 16 نفر فرد سالم در 4 فاز حرکتی در طول راه رفتن همراه با چرخش گرفته شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد در میانگین فعالیت عضلانی (AEMG) بجز در فاز سوم در عضله اینترنال اوبلیک/ترنسورس ابدومینوس و در فاز دوم در عضله مولتی فیدوس در تنه و در فاز سوم در عضله اداکتور لانگوس و فاز چهارم در عضله گلتیوس مدیوس پای چپ در بقیه فازها اختلاف معنی داری وجود داشت. و در بررسی نسبت هم انقباضی نیز بجز در فاز دوم تنه و فاز چهارم پای چپ در بقیه فازها اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد در افراد مبتلا به کشاله درد مزمن، فعالیت عضلانی و نسبت هم انقباضی در طی تغییر جهت تغییر می کند، که ممکن است منجر به استراتژی های جبرانی و نقص های کنترل حرکتی بشود که می تواند یک ابزار مفید برای پیش بینی وقوع و یا تداوم کشاله درد در افراد با سابقه کشاله درد باشد.

سابقه و هدف: در سالهای اخیر پژوهش های زیادی در زمینه تاثیر تمرینات مقاوتی بر عملکرد جسمانی سالمندان انجام شده است. اما در زمینه تمرینات مقاومتی-سرعتی بر کارکرد و کیفیت عصبی-عضلانی افراد سالمند، پژوهش های کمی انجام شده است. در این مطالعه تاثیر12 هفته تمرین مقاومتی-سرعتی بر سطوح سرمی P3NP، CAF و عملکرد جسمانی افراد مسن بررسی شد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با شیوه پیش آزمون-پس آزمون بود. 21 نفر از افراد مسن در دسترس هدفمند و به شکل تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه کنترل (10 نفر) و گروه تمرین مقاومتی-سرعتی (11 نفر) بودند. تمرینات ترکیبی از 3 ست تمرین مقاومتی-سرعتی با شدت 60-50 درصد 1RMو10-8 تکرار (13-10 ثانیه) همراه با راه رفتن در چهار جهت با شدت های متفاوت بود. قبل و بعد از دوره تمرینی آزمون های تن سنجی و عملکرد جسمانی شامل تعادل پویا، قدرت پویا، استقامتی تنفسی و مقادیر سرمی شاخص های P3NP و CAF در دو گروه به شیوه الایزا ارزیابی گردید. از آنالیز واریانس (ANOVA) با اندازه گیری های مکرر برای تحلیل تفاوت متغیرها در گروه های تحقیق استفاده شد. یافته ها: تعادل پویا (16 درصد)، قدرت پویا (28 درصد) و استقامت قلبی تنفسی (4 درصد) در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت (p<0. 05) و تغییری در شاخص توده بدنی مشاهده نشد. همچنین برنامه تمرینی روی سطوح سرمی P3NP و CAF تاثیر معناداری نداشته است p=0. 124) و (p=0. 146. نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد به نظر می رسد که عامل مداخله ای سبب بهبود قدرت پویا و استقامت قلبی-تنفسی می شود و بهبود تعادل احتمالا نشان دهنده کند شدن روندکاهش کیفیت عصبی-عضلانی در افراد سالمند باشد.