آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1389 | دوره:11 | شماره:4 (مسلسل 44) |تعداد مقالات:15

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی فرهنگ سازمانی موجود و مطلوب از دیدگاه کارکنان مراکز روزانه توانبخشی بهزیستی شهر تهران انجام شده است.روش بررسی: در این تحقیق توصیفی-تحلیلی که از نوع مقطعی و مقایسه ای است، 116 نفر به روش تمام شمار از کارکنان مراکز روزانه توانبخشی شهر تهران شرکت داشتند. داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه محقق ساخته شامل سه بخش اطلاعات فردی، فرهنگ سازمانی موجود و مطلوب توسط تمامی جامعه مورد مطالعه به دست آمد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط اساتید مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با روش پیش آزمون-پس آزمون با میزان همبستگی 83.5 درصد بین پاسخ ها تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آزمون تی زوجی انجام شد.یافته ها: میانگین کلی وضعیت موجود با وضعیت مطلوب اختلاف معناداری داشت (P<0.001). در 9 مورد از اجزای 10 گانه فرهنگ سازمانی شامل: خلاقیت و نوآوری، ریسک پذیری کارکنان، سیستم پاداش و تشویق، میزان سازش با تعارض و الگوهای ارتباطی تفاوت معناداری بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب وجود داشت (P<0.001). اختلاف وضعیت موجود با وضعیت مطلوب در مورد جزء «میزان کنترل کارکنان» معنادار نبود.نتیجه گیری: بین فرهنگ سازمانی موجود و مطلوب از دیدگاه کارکنان در مراکز روزانه توانبخشی شکاف وجود دارد. ارتقا فرهنگ سازمانی این مراکز و نزدیک کردن آن به وضعیت مطلوب امری ضروری بوده و توجه مسوولین و مدیران سازمان به این مقوله را جهت ارتقای بهره وری و اثربخشی و ارتقای کیفیت خدمات به جامعه هدف طلب می کند.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی مهارتهای ادراک بینایی در کودکان عادی 7 تا 13 ساله شهر تهران و تعیین تاثیر جنسیت، سن و موقعیتهای اجتماعی-تحصیلی مختلف بر آن انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی و مقطعی، از بین دانش آموزان 7 تا 13 ساله کلیه مدارس مناطق مختلف آموزش و پرورش شهر تهران، به روش خوشه ای پنج منطقه و چهل مدرسه ابتدایی و راهنمایی انتخاب و متناسب با جمعیت آنها، 788 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه سنی طبقه بندی شده و توسط آزمون مهارتهای ادراک بینایی-تجدید نظر شده (تی.وی.پی.اس-آر) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، بارتلت، آنالیز واریانس، آزمون تی مستقل، کروسکال والیس، یومن ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نمرات استاندارد در کلیه مهارتهای ادراک بینایی در حد متوسط بود. بین گروههای سنی، بجز در مورد حافظه بینایی و حافظه توالی بینایی، در بقیه مهارتها اختلافی معنادار وجود داشت (مقدار احتمال از 0.045 تا کمتر از 0.001). بین دانش آموزان مناطق مختلف آموزش و پرورش، در تمام مهارتها، اختلاف معنادار وجود داشت (0.001>P). بین کودکان دختر و پسر در ثبات شکل بینایی (0.009=P)، تشخیص شکل از زمینه (0.001>P) و بهره ادراک بینایی (0.011=P) اختلاف معنادار وجود داشت، در حالی که در سایر مهارتها، بین آنها تفاوت معنادار مشاهده نشد. همبستگی بین خرده آزمونها با کل آزمون (Rho>0.617)، از همبستگی بین خرده آزمونها با یکدیگر (Rho<0.508) کمتر بود.نتیجه گیری: برخلاف انتظار، افزایش سن کودکان با ادراک بینایی ارتباط معنادار، ولی معکوس داشت. جنسیت و موقعیت اجتماعی-شهری منطقه آموزش و پرورش نیز در برخی از خرده آزمونهای مهارتهای ادراک بینایی موجب تفاوت معنادار بین کودکان عادی شد. ضمن این مطالعه، برای هر یک از مهارتها نمره هنجار به دست آمد که می تواند به عنوان معیاری در مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: نشانگان درد ناحیه ای مزمن یکی از مهمترین و شاید بدخیم ترین اشکال مشکلات عصبی به خصوص در اندام فوقانی می باشد. تعیین تاثیر توانبخشی با تلفیق روشهای فیزیوتراپی و کاردرمانی در درمان نشانگان درد ناحیه ای مزمن هدف این مطالعه بود.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی که از نوع قبل و بعد می باشد، 20 بیمار مبتلا به نشانگان درد ناحیه ای مزمن (سی.آر.پی.اس.) نوع یک با نمونه گیری ساده انتخاب و میزان درد، دامنه حرکتی، ادم و قدرت عضلانی آنها ثبت شد. سپس مداخلات درمانی که ترکیبی از مدالیته های فیزیوتراپی و کاردرمانی بود، طی 20 جلسه و یک روز در میان توسط یک گروه درمانگر انجام شد. پس از دوره درمانی بیماران مجددا بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی تحلیل شد.یافته ها: پس از درمان مشاهده شد که میانگین میزان درد و ادم بیماران به طور معناداری کاهش و دامنه حرکتی و قدرت گیرش به طور معناداری افزایش یافت (0.05>P).نتیجه گیری: اجرای به موقع و تلفیق روشهای فیزیوتراپی و کاردرمانی همزمان در بیماران مبتلا به نشانگان درد ناحیه ای مزمن نوع اول موجب کاهش درد و تورم و افزایش دامنه حرکتی مفاصل و قدرت گرفتن دست می شود.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تحول نظریه ذهن دانش آموزان عقب مانده ذهنی و رابطه آن با تعداد خواهران و برادران انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی که از نوع تعیین همبستگی است، تمامی دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی 8 تا 14 سال (59 نفر) که در سال تحصیلی 88-87 در پایه های اول تا پنجم دبستان در مرکز آموزشی میعاد شهر تربت حیدریه (تنها مرکز آموزشی پسرانه) مشغول به تحصیل بودند، شرکت داشتند. برای جمع آوری داده های مربوط به نظریه ذهن از تکلیف جعبه گول زننده (محتوای غیرمنتظره) و آزمون نظریه ذهن 38 سوالی استفاده شد. داده های بدست آمده با آزمونهای آماری تحلیل واریانس یک طرفه، شفه، همبستگی پیرسون و مجذور کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تحول نظریه ذهن سطح اول و دوم دانش آموزان عقب مانده ذهنی تا 12 سالگی صعودی (0.001<P) و پس از آن ثابت است (0.87=P). ولی تحول نظریه ذهن که با تکلیف محتوای غیرمنتظره سنجیده می شود، صعودی است (0.02=P). همچنین تعداد خواهران و برادران با تحول نظریه ذهن دانش آموزان عقب مانده ذهنی رابطه معناداری ندارد (0.52=P).نتیجه گیری: تحول نظریه ذهن دانش آموزان عقب مانده ذهنی بسته به اینکه چه نوع تکلیفی برای سنجش نظریه ذهن استفاده شود، متفاوت است. در مجموع ادعای رویکرد «نظریه نظریه» مبنی بر اینکه تحول نظریه ذهن بر اساس بلوغ فرایندهای ضروری صورت می گیرد، مورد پذیرش است. ادعای نظریاتی که بر پایه نظریه های اجتماعی-فرهنگی هستند، مبنی بر اینکه تجربه با سایر افراد به عنوان منشا رشد درک ذهن است، باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

هدف: آزمون مستقیم بالا آوردن پا (اس.ال.آر.) به صورت فعال در تشخیص اختلال عملکردی مفصل خاجی-خاصره ای به عنوان یک آزمون معتبر تشخیصی، کیفیت انتقال نیرو بین تنه و پا را بررسی می کند. هدف این مطالعه، مقایسه تغییرات تون و مقدار فعالیت عضلات ثبات دهنده لگن در حین انجام آزمون مستقیم بالا آوردن پا به صورت فعال بین زنان سالم و مبتلا به درد مفصل خاجی-خاصره ای می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقایسه ای، به صورت مورد-شاهدی، بر روی 11 زن مبتلا به درد مفصل خاجی-خاصره ای و 15 زن سالم که همگی در محدوده سنی 19 تا 50 سال قرار داشته و به صورت ساده انتخاب شدند، انجام شد. الکترومیوگرافی سطحی از عضلات مستقیم شکمی، مایل خارجی، مایل داخلی، نزدیک کننده طویل، دوسر رانی، سرینی بزرگ و راست کننده ستون مهره ها در دو وضعیت استراحت و حین آزمون فعال به عمل آمده و تونوسیته عضلات ثبت شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون تی مستقل مقایسه شد.یافته ها: عضله دوسر رانی به طور معناداری در گروه بیمار نسبت به گروه سالم از تون استراحت بالاتری برخوردار بود (P>0.05). در گروه مبتلایان به درد مفصل خاجی-خاصره ای، میزان فعالیت برخی از عضلات ثبات دهنده لگن به طور معناداری در حین انجام آزمون اس.ال.آر. فعال کمتر از گروه سالم بود (.(P>0.05نتیجه گیری: افزایش تون استراحت عضله دوسر رانی و کاهش فعالیت عضلات ثبات دهنده لگن حین آزمون مستقیم بالا آوردن پا به صورت فعال در بیماران مبتلا به درد مفصل خاجی-خاصره ای، نمایانگر تغییر استراتژی کنترل حرکت در ثبات ناحیه کمری-لگنی می باشد. این مساله می تواند در انتقال نیرو از خلال لگن اختلال ایجاد نماید.

هدف: ارزیابی کیفیت مهارتهای حرکتی کودکان خردسال با استفاده از ابزاری استاندارد، راهکار تشخیصی مهمی برای کشف ناتوانایی های حرکتی و تاخیر رشدی می باشد. از این رو این مطالعه با هدف استاندارد کردن مقیاس رشدی-حرکتی پی بادی جهت بررسی مهارتهای حرکتی کودکان خردسال انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و اعتبارسنجی 150 کودک عادی دختر و پسر با دامنه سنی 60 تا 71 ماه، به روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین مهدکودکهای موجود در 6 منطقه شهری شهرستان شیراز انتخاب و مهارتهای حرکتی درشت و ظریف آنها با آزمون پی بادی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا پایایی و روایی آزمون بررسی شد و سپس به منظور استاندارد کردن آن مطابق توانایی های حرکتی کودکان مورد بررسی، نمرات خام بدست آمده از سنجش عملکرد حرکتی به نمرات استاندارد تبدیل گردید. تحلیل نتایج از طریق تعیین همبستگی پیرسون و محاسبه ضریب همبستگی درون طبقه ای صورت گرفت.یافته ها: ضرایب همبستگی بالا حاکی از روایی و پایایی مناسب آزمون بود، به طوری که در مورد پایایی، ضریب همبستگی درون طبقه ای برای توافق در یک آزمونگر 0.987 در مقیاس حرکتی درشت و 0.971 در مقیاس حرکتی ظریف بدست آمد. تالیف جداول نمرات استاندارد از دیگر یافته های مهم پژوهش حاضر می باشد.نتیجه گیری: درمانگران توانبخشی می توانند به وسیله آزمون پی بادی به معاینه دقیق ویژگیهای حرکتی کودکان 60 تا 71 ماهه پرداخته و پس از مطابقت نمرات آنها با جداول استاندارد حاصل از این پژوهش، به تشخیص مناسب برسند.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین تاثیر یک دوره حرکات اصلاحی ویژه بر روی انعطاف پذیری و قدرت در دختران نوجوان اسکولیوتیک انجام گرفت.روش بررسی: مطالعه شبه تجربی حاضر یک کارآزمایی بالینی است که بر روی چهل نفر از دختران اسکولیوتیک 12 تا 15 ساله انجام شد. نمونه ها به صورت ساده و در دسترس از کانون حرکات اصلاحی آموزش و پرورش منطقه 4 انتخاب شده و به طور تصادفی ساده به دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. روی گروه آزمایش یک دوره حرکات اصلاحی به مدت 30 روز اعمال شد، ولی برای گروه کنترل این حرکات اصلاحی انجام نشد و انعطاف پذیری و قدرت دختران قبل و بعد از حرکات اصلاحی در دو گروه، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اختلاف معناداری در انعطاف پذیری و قدرت قبل و بعد از حرکات اصلاحی در گروه آزمایش وجود داشت (0.001>P)، ولی بین دو گروه بعد از اعمال مداخله اختلاف معناداری در انعطاف پذیری و قدرت دیده نشد (0.6=(P.نتیجه گیری: انجام حرکات اصلاحی موجب بهبود انعطاف پذیری و قدرت دختران اسکولیوتیک می شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر ارزیابی رابطه سبکهای مقابله با استرس و خودکارآمدی با رضایت دانشجویان کارورز توانبخشی از تجارب بالینی خود به عنوان یک درمانگر بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و مقطعی، 318 دانشجوی کارورز رشته های توانبخشی شامل 140 دانشجوی فیزیوتراپی، 97 دانشجوی کاردرمانی و 81 دانشجوی گفتاردرمانی از دانشکده های توانبخشی کشور به صورت نمونه گیری طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سبک های مقابله، خودکارآمدی عمومی و رضایت از تجربیات بالینی جمع آوری و با استفاده از محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.یافته ها: محاسبه همبستگی بین متغیر ها نشان داد که سبک مقابله ارزیابی مجدد مثبت با رضایت از تجربیات بالینی در دانشجویان هر سه رشته همبستگی مثبت معنی دار دارد (0.05>P). سبکهای مقابله جستجوی حمایت اجتماعی و حل مدبرانه مساله نیز با رضایت از تجربیات شغلی دانشجویان کارورز فیزیوتراپی و کار درمانی همبستگی مثبت معنادار داشت (0.05>P). همچنین رضایت از تجارب بالینی در دانشجویان کارورز هر سه رشته فیزوتراپی، کار درمانی و گفتار درمانی با خودکارآمدی آنها همبستگی مثبت معنیادار داشت (0.001>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشانگر این بود که در هر سه رشته، خودکارآمدی در مرحله اول وارد معادله رگرسیون شده و بیشترین سهم را در پیش بینی واریانس رضایت از تجربیات بالینی دانشجویان دارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سبک های مقابله و خودکارآمدی به طور مشخص و قابل اعتماد، قادر به پیش بینی رضایت از تجربیات بالینی در دانشجویان فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی هستند.

هدف: مطالعه حاضر به مقایسه تاثیر روشهای رایج گفتاردرمانی و پکس بر رشد مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده بی کلام 4 تا 8 ساله می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی-مداخله ای، 10 کودک درخودمانده بی کلام با نمونه گیری ساده و طبق معیارهای ورود و خروج انتخاب و بر اساس سن و شاخصه های رشدی نیوشا جور شده و با انتخاب خانواده ها، در گروه های 5 نفره همتاسازی شده پکس و گفتاردرمانی قرار گرفتند. متغیرهای گوش کردن، زبان دریافتی و بیانی، شناخت، گفتار و ارتباط اجتماعی، در دو گروه، قبل و بعد از مداخله به وسیله شاخص رشدی نیوشا بررسی شد. مداخله در هر دو گروه به مدت 3 ماه، شامل 3 جلسه 40 دقیقه ای در هفته انجام شد. داده های حاصل با کمک آزمون مجموع رتبه ها و آزمون رتبه ای-نشانه دار ویلکاکسون مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: هر دو گروه در شاخصه های رشدی پیشرفت داشتند. رشد گروه پکس در گوش کردن، زبان دریافتی، شناخت و ارتباط اجتماعی بیشتر از گروه گفتاردرمانی بود. اما آزمونهای آماری تفاوت معناداری بین دو گروه نشان ندادند و مجموع رتبه ها (تی) در حد فاصل ارزشهای بحرانی تی.1 و تی.2 قرار داشت.نتیجه گیری: پکس برای آموزش ارتباط به کودکان درخودمانده بدون کلام روش موثری است و می تواند در کنار روشهای رایج گفتاردرمانی به عنوان روش آموزشی مکمل مورد استفاده قرار گیرد و به عنوان تسهیل کننده ارتباط قبل از دریافت مداخلات گفتاردرمانی و یا همزمان با آن به کار رود.

هدف: سالهاست که بررسی ضایعات مغزی همراه با نشانگان های گوناگون زبان پریشی اساس پژوهش های مربوط به سازمان بندی زبان در مغز را شکل می دهد. پژوهش حاضر با هدف سنجش ارتباط میان جایگاه ضایعات مغزی و زبان پریشی بروکا و ورنیکه در بیماران فارسی زبان تک زبانه سکته مغزی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی، از نوع مطالعات تک سیستمی (مطالعه با نمونه کوچک) می باشد. از میان 120 بیمار دارای سکته مغزی مراجعه کننده به کلینیکهای رفیده، تبسم، مغز و اعصاب کرج، بیمارستانهای لقمان حکیم و امام خمینی شهر تهران، تنها 9 بیمار (5 مرد و 4 زن) دارای زبان پریشی بروکا و 2 بیمار (2 مرد) دارای زبان پریشی ورنیکه واجد شرایط شرکت در پژوهش حاضر بودند. برای تشخیص نوع زبان پریشی بیماران از آزمون زبان پریشی فارسی (اف.ای.تی.)، زیرآزمون درک دستوری نسخه فارسی آزمون زبان پریشی دوزبانگی (بی.ای.تی.)، آزمون زبان پریشی نامیدن فارسی و ارزیابی کنش پریشی (ضمیمه آزمون نامیدن) استفاده شد. تشخیص جایگاه ضایعات مغزی بیماران نیز از طریق تصاویر ام.آر.آی. انجام شد.یافته ها: در بیماران زبان پریش بروکا (12.51±46 ساله)، نواحی کپسول خارجی–اینسولا، آپرکولوم رولاندیک، شکنج پیشانی تحتانی، ناحیه مرکزی (شکنج پیش مرکزی و پس مرکزی) و بخش قدامی شکنج گیجگاهی دچار ضایعه شده بود. در بیماران زبان پریش ورنیکه (8.48±66 ساله) نواحی کپسول خارجی-اینسولا، بخش خلفی شکنج گیجگاهی، بخش قدامی شکنج گیجگاهی و لوبول آهیانه ای تحتانی ضایعه دیده بود.نتیجه گیری: با توجه به جایگاه ضایعات مغزی در بیماران پژوهش حاضر، در هیچ یک از بیماران زبان پریش بروکا و ورنیکه، ضایعات مغزی تنها به ناحیه بروکا و ورنیکه محدود نشده بود. البته با توجه به تعداد اندک بیماران زبان پریش شرکت کننده در پژوهش حاضر، تعمیم نتایج آن به سایر افراد دارای زبان پریشی بروکا و ورنیکه دشوار است.

هدف: هدف این تحقیق، بررسی نظریه منابع چندگانه و منبع مرکزی توجه در اجرای تکلیف ثانویه صحبت با دو نوع تلفن همراه حین رانندگی بود.روش بررسی: با استفاده از نمونه گیری در دسترس، تعداد 25 شرکت کننده مرد انتخاب و زمان واکنش آنان به محرک شنوایی با استفاده از نرم افزار و سخت افزار زمان واکنش در سه حالت مختلف رانندگی، بدون مکالمه با تلفن همراه، مکالمه با تلفن همراه با دست و مکالمه با تلفن همراه از طریق دوگوشی (هدفون) ثبت شد. به منظور کنترل اثر ترتیب و آشنایی شرکت کنندگان با آزمونها، ترتیب شرایط مختلف رانندگی به طور منظم از یک شرکت کننده به شرکت کننده دیگر تغییر یافت.یافته ها: نتایج حاصل داده های حاصل با آزمونهای کرویت ما و خطی، تی زوجی و تحلیل واریانس تک عاملی با اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. نشان داد که شرایط مختلف رانندگی بر زمان واکنش تاثیر می گذارد (P<0.001). مکالمه با تلفن همراه دستی زمان واکنش ساده رانندگان به محرک شنوایی را افزایش داد (P<0.001). مکالمه با تلفن همراه هدفون دار زمان واکنش ساده رانندگان به محرک شنوایی را افزایش داد P<0.001)). همچنین، استفاده از تلفن همراه دستی زمان واکنش رانندگان به محرک شنوایی را بیش از تلفن همراه هدفون دار افزایش نداد (0.861=P).نتیجه گیری: نتایج بدست آمده موید این است که مکالمه با تلفن همراه، چه دستی، چه هدفون دار، زمان واکنش رانندگان را افزایش می دهد. اجرای تکالیف دوگانه و چندگانه با مدل چهار بعدی نظریه منابع چندگانه قابل پیش بینی است. پیشنهاد می شود که قوانین راهنمایی و رانندگی که در ارتباط با تلفن همراه دستی اعمال می شود به استفاده از تلفن همراه هدفون دار نیز تسری یابد.

هدف: این مطالعه، با هدف ترجمه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 به زبان فارسی و ارزیابی روایی و پایایی نسخه ترجمه شده، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه استانداردسازی و اعتبارسنجی، از روش پیشرو-پسرو جهت ترجمه پرسشنامه استفاده شد. در مطالعه مقدماتی، از یک نمونه 60 نفری از دانشجویان برای ارزیابی تکرارپذیری و همچنین روایی هم زمان بهره گرفته شد. سپس، 500 فرد سالم و 500 فرد معلول به صورت چندمرحله ای، به تصادف انتخاب شدند. پایایی درونی نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 با استفاده از آلفای کرونباخ در این نمونه مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، برای سنجش روایی تشخیصی این ابزار، یک مدل رگرسیون خطی چندگانه به کار رفت.یافته ها: نتایج آزمون-بازآزمون مطالعه مقدماتی نشان داد که نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 قابلیت تکرارپذیری قابل قبولی دارد (ضرایب همبستگی درون گروهی تمامی شش بعد بالاتر از 0.7 بود). همچنین محاسبه ضرایب هم بستگی ابعاد مختلف دو پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-فرم کوتاه، روایی همزمان رضایت بخشی را نشان داد. تحلیل داده های 500 فرد سالم و 500 فرد معلول آشکار ساخت که تمامی ابعاد پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 ترجمه شده، حداقل مقدار قابل قبول برای پایایی درونی را احراز نموده اند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان دهنده روایی تشخیص قابل پذیرشی برای تمامی ابعاد این ابزار به غیر از بعد معنوی بود.نتیجه گیری: نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت-100 روایی و پایایی رضایت بخشی برای ارزیابی کیفیت زندگی فارسی زبانان دارد. تحقیقات بیشتر در خصوص بعد معنوی توصیه می شود.