پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1398 | دوره:23 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

اهداف: گونه های کاندیدا فلور نرمال بدن انسان و عامل بیشترین عفونت های بیمارستانی در افراد دارای زمینه هستند. با توجه به اهمیت تشخیص صحیح آنها، مطالعه حاضر با هدف مقایسه روش های رایج با روش مولکولی در تشخیص گونه های مختلف کاندیدا به منظور یافتن روش بهینه انجام شد. مواد و روش ها: 60 ایزوله کاندیدای جداشده از بیماران مبتلا به اوروفارنژیال کاندیدیازیس با استفاده از روش های رایج شامل تولید جرم تیوب، کشت روی محیط کروم آگار، استفاده از کیت API 20 C AUX و روش مولکولی ITS sequencing شناسایی شدند. میزان توافق (ضریب k) بین روش های رایج در مقایسه با روش مولکولی با استفاده از نرم افزار SPSS 16. 0 محاسبه شد. یافته ها: از 60 ایزوله کاندیدای مورد مطالعه، 10 ایزوله (16/6%) در تست جرم تیوب، 8 ایزوله (13/33%) در تست API و 9 ایزوله (15%) در تست کشت روی محیط کروم آگار دارای تشخیص متفاوت در مقایسه با روش مولکولی ITS sequencing بودند. روش جرم تیوب بیشترین (0/90 =k) و کشت روی کروم آگار کمترین (0/66 =k) توافق را در مقایسه با روش مولکولی در شناسایی گونه کاندیدا آلبیکنس نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روش های معمولی به تنهایی قادر به تشخیص همه گونه های کاندیدا نیستند و روش های مولکولی مانند ITS sequencing، می توانند برای تشخیص قطعی به کار برده شوند.

اهداف: کوکسیدیوزیز از شایع ترین بیماری های عفونی در طیور است که هر ساله خسارت زیادی وارد می کند. گیاه شیرین بیان در طب سنتی برای موارد متعددی استفاده می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی عصاره های آبی و الکلی این گیاه بر اووسیست های آیمریا تنلا در شرایط آزمایشگاهی بود. مواد و روش ها: ابتدا پس از خوراندن تعداد 75000 اووسیست به جوجه های 14 روزه اووسیست های غیر اسپوروله به دست آمد. برای به دست آوردن اووسیست اسپوروله مقدار 9گرم از مدفوع جوجه ها در بی کرومات پتاسیم 2% خیسانده و به مدت 72 ساعت در دمای ° C27 انکوبه شد. غلظت های 1، 2 و 5% عصاره های آبی و الکلی شیرین بیان تهیه و اووسیست ها به مدت 48 ساعت در تماس با این عصاره ها قرار گرفتند و تعداد اووسیست های اسپوروله و غیر اسپوروله در ساعت های 1، 12، 24 و 48 شمارش شدند. به منظور جلوگیری از هر خطا، آزمایشات سه بار تکرار شدند. یافته ها: عصاره های شیرین بیان در مقایسه با گروه کنترل در همه غلظت های مورد استفاده اثر بهتری در کاهش تعداد اووسیست های اسپوروله و غیر اسپوروله آیمریا تنلا داشتند (0/05

اهداف: خاک یکی از منابع مهم آلودگی انسان به آکانتامبا است. با توجه به افزایش موارد کراتیت آمیبی در سال های اخیر در ایران، توجه بیشتری نسبت به بررسی این آمیب در حال حاضر شده است. مطالعه حاضر با هدف جداسازی گونه های آکانتامبا با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و تعیین ژنوتایپ های آنها در شهر ورامین انجام شد. مواد و روش ها: به طور کلی 18 نمونه از 12 پارک شهر ورامین جمع آوری شد. نمونه ها از فیلترهای نیتروسلولز 0/45میکرونی عبور داده شدند. پس از فیلترکردن نمونه ها، آنها روی محیط آگار غیرمغذی 1/5% همراه با باکتری اشریشیا کلی کشته شده کشت داده شدند. DNA ژنومیک با محلول DNG-plusTM از پلیت های مثبت استخراج شد و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی 18S rRNA با تکثیر قطعه 500جفت بازی به روش PCR مورد شناسایی قرار گرفت. نمونه های مثبت برای تعیین ژنوتایپ، تعیین ترادف شدند. یافته ها: از 18 نمونه خاک، 6 ایزوله (33/3%) آکانتامبا، در محیط کشت از نظر مورفولوژی شناسایی شدند که از این تعداد 4 ایزوله (22/2%) با استفاده از پرایمرهای اختصاصی جنس آکانتامبا تایید شدند. ژنوتایپ تمامی نمونه ها T4 گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به این نتیجه، خاک پارک ها احتمال دارد یک عامل خطر برای افراد، مخصوصا کودکان در این منطقه باشد. از این رو، توجه بیشتری به نکات بهداشت عمومی توصیه می شود.

اینترلوکین15 (IL-15)، سایتوکاینی است که به واسطه فعالیت های فیزیولوژیکی آن می تواند در درمان های ضدسرطان نقش ایفا کند. IL-15 باعث تمایز، تکثیر، فعال شدن و بقای سلول های کشنده طبیعی می شود و بقای لنفوسیت های T خاطره ای را بهبود می بخشد. از آنجایی که راندمان تولید و تخلیص این سایتوکاین عمدتا پایین است، علی رغم پیشرفت های اخیر، همچنان بهینه کردن شرایط تولید، ارزشمند است. بنابراین در مطالعه حاضر، اقدام به کلون و بیان ژن IL-15 انسانی در باکتری متفاوت با سویه های قبلی شد و به جای بیان در باکتری E. coli سویه رایج BL21، از سویه Rosetta (DE3) استفاده شد که قادر است با استفاده از کدون های نادری که در باکتری کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، بیان ژن های یوکاریوتی را بهتر از سویه های دیگر انجام دهد، به طوری که پروتیین بیان شده شباهت بیشتری به پروتیین انسانی داشته باشد. پس از سنتز ژن IL-15، توالی مورد نظر در وکتور بیانی باکتریال pET28a کلون شد و پس از تایید با کلنیPCR، هضم آنزیمی با آنزیم های BamHI و XhoI و مشاهده باند 391 بازی روی ژل آگارز و تعیین توالی، در باکتری E. coli سویه Rosetta (DE) ترانسفورم شد. القای بیان در جذب نوری 6/0 در OD600 و در حضور 1میلی مولار ایزوپروپیل-بتا-دی-تیوگالاکتوپیرانوزید (IPTG) انجام شد. مشاهده باند 15کیلودالتونی روی ژل SDS-PAGE و سپس انجام وسترن بلات به کمک آنتی بادی اختصاصی تجاری علیه IL-15، نشان از درستی فرآیند بیان داشت. راندمان بیان به کمک دانسیتومتری با نرم افزار Fiji حدود 37% تخمین زده شد. با توجه به اینکه بیان ژن انسانی IL-15 در سویه باکتریایی E. coli Rosetta (DE3) انجام شده است، انتظار می رود که در مطالعات بعدی، عملکرد مناسبی از خود نشان دهد. . .

اهداف: هنوز درمان قطعی و یا واکسن موثری علیه ویروس مرس ارایه نشده که این امر نشان دهنده اهمیت روزافزون مطالعه این ویروس است. در میان پروتیین های این ویروس گلیکوپروتیین S به علت عملکرد و ساختار آن همواره به عنوان یک کاندید اصلی برای تحقیقات واکسن علیه آن مطرح بوده است. هدف مطالعه حاضر نیز بررسی ساختار، عملکرد و خواص ایمنی زایی پروتیین S با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی است که نتایج آن می تواند راه را برای طراحی واکسنی موثر علیه این ویروس هموار سازد. مواد و روش ها: 35 توالی گلیکوپروتیین S ویروس مرس از بانک ژنی دریافت و تغییرات در سطح اسیدآمینه بررسی شد. علاوه بر این توالی ها با نرم افزارهای متعددی برای بررسی تغییرات پس ترجمه ای مورد آنالیز قرار گرفتند. از نرم افزارهای متعددی برای بررسی خواص ایمنی زایی و آلرژیک پروتیین استفاده شد و درنهایت ساختار این پروتیین با استفاده از نرم افزار SOPMA مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بیشترین تغییرات در اسیدآمینه های 95، 123 و 696 نشان داده شد و نتایج نشان دهنده وجود چهار اپی توپ سلول B در گلیکوپروتیین S بود. همچنین تغییرات پس از ترجمه ای از جمله گلیکوزیلاسیون و فسفوریلاسیون در مناطق متعددی یافت شد. این پروتیین فاقد خاصیت آلرژیک بود و قسمت اعظم آن از مارپیچ آلفا تشکیل شده است. نتیجه گیری: گلیکوپروتیین S مخصوصا در منطقه RBD ناحیه S1 دارای قابلیت بالایی برای تحریک سیستم ایمنی میزبان است و همچنین تمام ویژگی ها برای ساخت یک پروتیین نوترکیب از جمله پایداری در سلول های میزبان را دارد. استفاده از گلیکوپروتیین S، به ویژه ناحیه S1، به عنوان کاندید مناسبی برای طراحی واکسن پیشنهاد می شود.

اهداف: در سال های اخیر نانولوله های کربنی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده اند. در مطالعه حاضر، نانولوله های کربنی با استفاده از PEI پوشش داده شدند. سپس توانایی آنها برای انتقال ژن به سلول های باکتری اشریشیاکلی ارزیابی شد. مواد و روش ها: نانوذرات نانولوله-PEI از طریق برهمکنش بین گروه های آمین موجود در PEI با گروه های کربوکسیل نانولوله ها سنتز شدند. به منظور تهیه سازه ژنی مناسب برای انتقال به باکتری E. coli ژن Gus A از وکتور pBI121 به وکتور PUC-18 انتقال یافت (pUC-Gus). سپس کمپلکس های نانولوله-PEI-DNA با ترکیب نسبت های متفاوت وزنی (درصد وزنی/وزنی) از نانوذرات نانولوله-PEI (0/5، 1 و 2) با مقدار ثابت از وکتور pUC-Gus تهیه شدند و توسط ژل آگارز مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور ترانسفورماسیون باکتری E. coli، مقدار مناسبی از کمپلکس نانولوله-PEI-DNA به باکتری های E. coli اضافه شد. سپس به مدت 7 ساعت در دمای ° C37 شیک شدند. بازده ترانسفورماسیون باکتری ها از طریق شمارش کلنی و با استفاده از محیط LB جامد حاوی آنتی بیوتیک آمپی سیلین بررسی شد. علاوه بر این از رنگ آمیزی Gus به منظور تایید عملکرد پلاسمید ترانسفورم شده استفاده شد. تعیین سمیت نانولوله-PEI با استفاده از روش MTT و در بازه های زمانی 6، 24 و 72 ساعت با غلظت های مختلف 10، 100 و 500میکروگرم بر میلی لیتر مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نانوذرات نانولوله-PEI با موفقیت سنتز شدند. نانولوله های کربنی کاتیونی از قابلیت بالایی برای محافظت از DNA در برابر آسیب های ناشی از آنزیم های برشی برخوردار بودند. با افزایش غلظت نانوذرات نانولوله-PEI و همچنین مدت زمان انکوباسیون، درصد زنده مانی باکتری ها کاهش یافت. نتایج حاصل از الکتروفورز ژل آگارز از پلاسمید استخراج شده از باکتری های ترانسفورم شده پس از برش توسط آنزیم EcoRΙ نشان داد که پلاسمید pUC-Gus با موفقیت توسط نانوذرات نانولوله-PEI به سلول های باکتری E. coli انتقال یافته اند. نتیجه گیری: نانولوله های کربنی کاتیونی توانایی بالایی در انتقال ژن به باکتری E. coli دارند.

اهداف: هدف مطالعه حاضر، طراحی و بیان قطعه آنتی بادی تک زنجیره علیه پروتیین HER2 در سلول E. coli BL21 (DE3) و بررسی توانایی آن در شناسایی پروتیین HER2 بود. مواد و روش ها: ژن کدکننده این قطعه آنتی بادی به طول تقریبی 746جفت باز در وکتور بیانی pET28a کلون و پروتیین نوترکیب در سویه E. coli BL21 DE3 بیان شد. به دنبال تخلیص قطعه آنتی بادی به روش کروماتوگرافی تمایلی، از روش های وسترن بلاتینگ و الایزا برای بررسی واکنش آنتی بادی scFv علیه پروتیین HER2 استفاده شد. یافته ها: E. coli قادر به بیان قطعه آنتی بادی scFv با عملکرد مناسب علیه HER2 است، به طوری که می تواند این پروتیین را در سطح سلول های سرطان پستان نیز شناسایی کند. نتیجه گیری: می توان از این پروتیین در روش های تشخیصی آزمایشگاهی برای تشخیص اختصاصی پروتیین HER2 استفاده کرد. قابلیت این پروتیین در تشخیص HER2 با استفاده از روش های ایمونوهیستوشیمی و یا روش های تصویربرداری بایستی مورد بررسی قرار گیرد.