تحقیقات تولیدات دامی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف از این تحقیق ارزیابی مدل های حیوانی مختلف در سناریوهای متفاوت ژنومی جهت برآورد ارزش های اصلاحی ژنومی و تشخیص وجود اثر متقابل ژنوتیپ و محیط (G × E) بود. داده های ژنومی با تراکم های متفاوت جایگاه های صفات کمّی (100 و 500) و سطوح مختلف عدم تعادل پیوستگی (کم و زیادLD =) با تراکم K10 برای 30 کروموزم شبیه سازی شدند. صفتی در سه محیط مختلف با وراثت پذیری های 10/0، 25/0 و 50/0 روی این ژنوم شبیه سازی شد. در مرحله بعد، همبستگی ژنتیکی ضعیف (47/0) و قوی (83/0) بین محیط سه (50/0h2=) با محیط های یک (10/0h2=) و دو (25/0h2=) ایجاد شد. نتایج نشان داد صحت پیش بینی ژنومی با افزایش هر یک از عوامل سطح LD، وراثت پذیری و همبستگی ژنتیکی بین صفات افزایش یافت. استفاده از مدل چند صفتی نسبت به مدل تک صفتی باعث افزایش صحت پیش بینی ژنومی شد. صحت پیش بینی های ژنومی هنگامی که ارزش های اصلاحی ژنومی حیوانات محیط سوم با استفاده از اطلاعات ژنومی خویشاوندانشان در محیط دوم برآورد شد بالاتر بود و بیش ترین صحت پیش بینی ژنومی (422/0) برای سناریو با تعداد پایین QTL و عدم تعادل پیوستگی بالا مشاهده شد. همچنین، با افزایش درصد حیوانات از 25 به 75 درصد، صحت پیش بینی ژنومی افزایش یافت. به طور کلی در صورت وجود اثر متقابل G × E، سطح LD، نوع حیوانات موجود در جمعیت مرجع و همبستگی ژنتیکی بین محیط های مختلف نقش مهمی را ایفا می کنند. در نتیجه می توان بیان کرد که با لحاظ کردن اثر متقابل ژنوتیپ و محیط، صحت پیش بینی ژنومی بیشتر و فهم بهتری از تنوع ژنتیکی صفات کمّی حاصل می شود.

تجزیه شجره ابزاری مفید برای بررسی ساختار جمعیت، تنوع ژنتیکی و تاریخچه جمعیتی است. در این پژوهش به منظور پایش ساختار شجره بزهای مرخز از تعداد 5726 رکورد جمع آوری شده در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد بز مرخز سنندج، طی سال های 1366 تا 1395 استفاده شد. خطایابی و آمار توصیفی شجره با برنامه CFC، تخمین اندازه مؤثر جمعیت و فاصله نسل با بسته نرم افزاری ENDOG و بررسی روند تغییرات همخونی با استفاده از نرم افزارEVA انجام شد. نسبت قابل توجهی از جمعیت بز مرخز (معادل 3/54 درصد جمعیت) همخون بود. میانگین رابطه خویشاوندی و میانگین همخونی در کل جمعیت به ترتیب 61/2 و 68/2 درصد برآورد شد که نشان داد سطح همخونی در جمعیت بیشتر از حد مورد انتظار است. اندازه موثر افراد جمعیت بنیان گذار برابر 65/80 حیوان برآورد شد که بیانگر مشارکت نامتوازن حیوانات جمعیت پایه در تولیدمثل بود. روند تغییرات همخونی نامطلوب و افزایشی بود که می تواند ناشی از بسته بودن جمعیت و استفاده نامحدود از شمار اندکی از والدین باشد. فاصله نسل جمعیت کل 23/3 سال و فاصله نسل جمعیت بنیان گذار 73/5 سال محاسبه شد که بیانگر سرعت بیشتر جایگزینی حیوانات در نسل های اخیر است. اندازه مؤثر جمعیت بز مرخز معادل 41/60 حیوان برآورد شد و به حداقل تعداد افراد پیشنهاد شده برای یک جمعیت بهینه (یعنی50 فرد) نزدیک بود. نتایج بیانگر همخونی بالا و افت تنوع ژنتیکی در جمعیت است و پیشنهاد می شود برنامه های حفاظتی، جایگزین برنامه های اصلاحی در بز مرخز شوند.

در این آزمایش اثر جایگزینی سطوح مختلف (صفر، 33، 66 و 100 درصد) گل کربنات کلسیم چغندرقند با کربنات کلسیم در جیره های غذایی پلت یا آردی بر عملکرد و ذخیره کلسیم و فسفر استخوان درشت نی جوجه های گوشتی بررسی شد. مدل آماری طرح به صورت یک آزمایش فاکتوریل دو عامله در قالب طرح کاملاً تصادفی بود. طول دوره آزمایش42 روز بود و جوجه ها طی این دوره، دسترسی آزاد به آب و غذا داشتند. نتایج حاصله نشان داد که میانگین مصرف روزانه خوراک، افزایش وزن روزانه و وزن بدن در جیره های غذایی پلت نسبت به جیره های آردی برای تمام سطوح جایگزینی معنی دار بود (05/0P<) و بهترین ضریب تبدیل غذایی در سطح صفر جایگزینی جیره پلت مشاهده شد که تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0P<). راندمان لاشه، درصد وزن چربی محوطه بطنی، پیش معده و روده کور تفاوت معنی داری در جیره پلت نسبت به جیره آردی نشان ندادند، اما درصد وزن سنگدان در جیره پلت به طور معنی داری (05/0P<) کمتر از جیره آردی و وزن کبد و روده ها به طور معنی داری بیشتر بودند (05/0P<). درصد خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت نی در جیره پلت تفاوت معنی داری نسبت به جیره آردی نشان نداد، اگرچه سطح 33 درصد جایگزینی پلت، بالاترین درصد فسفر را نسبت به سایر تیمارها داشت (05/0P<). به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد جیره پلت حاوی گل کربنات کلسیم عملکرد بهتری نسبت به جیره آردی داشته و تأثیر معنی داری بر ذخیره کلسیم و فسفر استخوان درشت نی جوجه های گوشتی نداشت.

مطالعه ای به منظور بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف عصاره های اتانولی، متانولی و اتانولی-متانولی (50: 50) بره موم بر فراسنجه های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و جمعیت پروتوزوآ شکمبه و تولید متان در شرایط آزمایشگاهی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. بره موم از منطقه رامیان جمع آوری و عصاره گیری با اتانول، متانول و مخلوط اتانول و متانول انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد (جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره 50: 50 (تیمار 1))، تیمارهای 2 تا 5 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره اتانولی)، تیمارهای 6 تا 9 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره متانولی)، تیمارهای 10 تا 13 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول) بودند. بالاترین و پایین ترین مقدار پتانسیل تولید گاز به ترتیب مربوط به تیمارهای دارای سطوح 200 و 25 میکرولیتر عصاره متانولی بره موم بود (05/0>P). تیمار دارای عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول با سطح 200 میکرولیتر بالاترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را داشت (05/0>P). همچنین در این آزمایش، بین تیمارهای آزمایشی از نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P). از این نظر، تیمارهای دارای سطوح 25 و 100 میکرولیتر عصاره متانولی و تیمار شاهد به ترتیب دارای بالاترین و پایین ترین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی بودند (05/0>P). بیشترین کاهش در جمعیت هولوتریش ها در تیمارهای دارای سطوح 25 و 200 میکرولیتر عصاره اتانولی – متانولی مشاهده شد (05/0>P). تیمارهای دارای عصاره بره موم به طور قابل ملاحظه ای مقدار تولید متان را کاهش دادند. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت سطوح مختلف عصاره متانولی بره موم توان تغییر فرآیندهای تخمیر شکمبه ای را دارند، هر چند آزمایش های بیشتری برای دستکاری کردن تخمیر میکروبی شکمبه موردنیاز است.

پژوهش حاضر به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و ارزش تغذیه ای تفاله هویج و سپس تعیین تأثیر گنجاندن سطوح مختلف آن در جیره بر قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیر برون تنی انجام شد. ابتدا ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تخمیر برون تنی تفاله هویج با کاه گندم و یونجه مقایسه شد. سپس، اثرات جایگزینی بخش علوفه جیره با سطوح صفر، 50، 100، 150 و 200 گرم تفاله هویج در کیلوگرم ماده خشک بر فراسنجه های تخمیر برون تنی بررسی شد. بیشترین حجم تولید گاز در زمان های اولیه انکوباسیون (16 و 24 ساعت) و نرخ تولید گاز (c) با انکوباسیون تفاله هویج و کمترین مقدار آن برای کاه گندم مشاهده شد (05/0P<). به هر حال، بیشترین مقدار تولید گاز در سایر زمان های انکوباسیون و نیز بیشترین پتانسیل تولید گاز (b) مربوط به یونجه و کمترین آن مربوط به کاه گندم بود (05/0P<). بیشترین مقدار گوارش پذیری ماده خشک و ماده آلی، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و پروتئین میکروبی به وسیله تفاله هویج و کمترین مقدار آن با انکوباسیون کاه گندم مشاهده شد (05/0P<)، هر چند بین تفاله هویج و یونجه اختلاف معنی داری وجود نداشت. با جایگزینی تفاله هویج به جای بخش علوفه ای جیره تا سطح 20 درصد، به جز غلظت نیتروژن آمونیاکی که به طور خطی کاهش و سنتز پروتئین میکروبی که به طور خطی افزایش یافت، سایر فراسنجه های تخمیر تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0

هدف از این پژوهش ارزیابی اثرات عمل آوری بر فراسنجه های پروتئین و نشاسته جو پوشینه دار و بدون پوشینه با استفاده از سیستم نورفور (NorFor) بود. دو رقم جو با استفاده از سود، فرمالدئید و اوره به ترتیب به مقدار 35، 4 و 35 گرم در کیلوگرم ماده خشک عمل آوری شدند. با استفاده از داده های آزمایش حاصل از اندازه گیری تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین خام و نشاسته دانه جو، اجزای پروتئین شامل پروتئین محلول، پروتئین با پتانسیل تجزیه پذیری، نرخ ثابت تجزیه و فراسنجه های نشاسته شامل نشاسته محلول، نشاسته با پتانسیل تجزیه پذیری و ثابت تجزیه نشاسته در سیستم نورفور برآورد شد. به منظور اندازه گیری تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین خام از روش کیسه های نایلونی و سه راس قوچ در زمان های انکوباسیون 0، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 استفاده شد. نتایج نشان داد که جو بدون پوشینه و جو پوشینه دار عمل آوری شده با اوره بیشترین مقدار پروتئین محلول را (به ترتیب 561 و 610 گرم در کیلوگرم پروتئین خام) در مقایسه با بقیه تیمارها داشتند. بخش نشاسته محلول در جو بدون پوشینه بدون عمل آوری با بیشترین مقدار با دیگر تیمارها اختلاف معنی داری داشت (05/0>P). بخش نشاسته با پتانسیل تجزیه پذیری در جو پوشینه دار بدون فرآوری نسبت به تیمارهای جو بدون پوشینه بیشتر بود. به طور کلی، کمترین مقدار پروتئین محلول و نشاسته محلول را به ترتیب جو بدون پوشینه عمل آوری شده با سود و جو پوشینه عمل آوری شده با اوره در سیستم نورفور داشت که حایز اهمیت برای عبور پروتئین و نشاسته از شکمبه است.

هدف مطالعه حاضر بررسی کارآیی فنی واحدهای پرواربندی گوساله نر در استان گیلان و تعیین بازدهی نسبت به مقیاس آن ها از راه بکارگیری روش تحلیل پوششی داده بود. اطلاعات هزینه ای و درآمدی مورد نیاز از راه تکمیل پرسشنامه به وسیله 52 واحد پرواربندی در استان گیلان جمع آوری شد. نتایج نشان داد میانگین کارآیی فنی با استفاده از رویکرد بازده متغیر و ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 961/0 و 941/0 بوده که کارآیی بالای تولید واحدهای پرواربندی را نشان می دهند. به منظور تعیین عوامل اثرگذار بر عملکرد فنی واحدهای پرواربندی از دو مولفه امتیاز تجهیزات و تأسیسات واحدهای پرواربندی و امتیاز دانش پرواربندی استفاده شد. با استفاده از روش فاصله انحراف معیار از میانگین (ISDM)، نمرات کسب شده برای این دو مولفه به چهار گروه دسته بندی شد. سپس با استفاده از روش تجزیه واریانس و مقایسه زوجی گروه های تعیین شده بر اساس روش ISDM به کمک آزمون توکی به بررسی تاثیر امتیازات تاسیسات و تجهیزات و دانش پرواربندی بر نمره کارآیی فنی واحدهای پرواربندی پرداخته شد. نتایج نشان داد زوج های گروه های چهارگانه امتیازات تاسیسات، تجهیزات و دانش پرواربندی به طور معنی داری بر نمره کارآیی فنی واحدها تاثیرگذار هستند.

گرلین هورمون پپتیدی 28 اسید آمینه ای است که در معده و اکثر بافت های محیطی بیان می شود. با توجه به عدم انجام تحقیقی در خصوص وجود گرلین در غدد جنسی حیوانات، در این تحقیق موقعیت یابی گرلین در بافت غدد پروستات، وزیکول سمینال و آمپولای گاو هلشتاین به وسیله تکنیک ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. از آنتی بادی مونوکلونال موشی ضد گرلین به عنوان آنتی بادی اولیه و آنتی بادی پلی کلونال الاغی ضد ایمنوگلوبین G هورس رادیش پروکسیداز به عنوان آنتی بادی ثانویه استفاده شد. نمونه های بافتی غدد ضمیمه جنسی از پنج گاو هلشتاین بالغ دو ساله جمع آوری شد و برای آزمایش ایمونوهیستوشیمی در فرمالین 10% نگهداری شدند. سپس بلوک های پارافینی و مقاطع بافتی تهیه شدند. نتایج نشان داد که واکنش ایمونوهیستوشیمی در سیتوپلاسم سلول های ترشحی غده پروستات، وزیکول سمینال و آمپولا مثبت بود، اما شدت رنگ پذیری در غده پروستات نسبت به دیگر غدد خیلی ضعیف بود. بر اساس نتایج این تحقیق بیان گرلین در برخی غدد ضمیمه جنسی گاو نر می تواند نشان دهنده نقش احتمالی این هورمون در پارامترهای باروری اسپرم و اثر آن بر فرآیند لقاح باشد.