تولیدات دامی
سال:1399 | دوره:22 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

هدف از این تحقیق شناسایی تنوع تعداد کپی (CNV) در سطح ژنوم یکی از نژادهای گوسفند کشور افغانستان به نام نژاد عربی و بررسی ارتباط مناطق ژنومی حامل این نوع تنوع، با مسیرهای بیولوژیکی مختلف بود. برای این منظور 15 نمونه حیوان با سن های مختلف از محیط پرورش این دام ها در استان هرات افغانستان جمع آوری و سپس با استفاده از آرایه هایIllumina Ovine 50kSNP تعیین ژنوتیپ شدند. پس از اجرای مراحل مختلف کنترل کیفیت داده ها، شناسایی تنوع CNV در سطح ژنوم این حیوانات با استفاده از مدل Hidden Markov نرم افزار PennCNV (نسخه 1/0/3) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که تمام حیوانات مورد مطالعه دارای تغییر در تعداد کپی در سطح ژنوم بودند. در مجموع، 306 تنوع CNV در تمام کروموزوم های اتوزومی شناسایی شد. کل طول توالی این مناطق ژنومی معادل 128 مگاجفت باز و متوسط CNV به ازای هر گوسفند 20/4 مگا جفت باز بودند. پس از ادغام مناطق همپوشان در مجموع 286 ناحیه CNVR شناسایی شد. این مناطق ژنومی به منظور بررسی مسیرهای متابولیکی مرتبط با آن ها مورد ارزیابی های بیوانفورماتیکی قرار گرفت. نتایج مطالعه هستی شناسی، نشان داد که بسیاری از این مناطق با مسیرهای بیولوژیکی مختلفی مانند باروری و عملکرد تولیدمثلی، خصوصیات لاشه و وزن بدن، توسعه سیستم ایمنی و سیستم اسکلتی-ماهیچه ای در ارتباط هستند.

به منظور بررسی صحت ارزیابی ژنومی صفات تولید شیر گاوهای هلشتاین ایران در حضور اثر متقابل ژنوتیپ و محیط، از تعداد 344170، 135000و 156840 رکورد روزانه به ترتیب برای مقدار شیر، چربی و پروتئین در دوره شیردهی اول از 34417، 13500 و 15684 راس گاو ماده و 1935 پدر ژنوتیپ شده بر اساس نشانگرهای SNP استفاده شد. این داده ها طی سال های 1392 لغایت 1397 از بانک اطلاعات مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور استخراج گردید. جهت در نظر گرفتن اثر متقابل ژنوتیپ و محیط از متوسط شاخص دما-رطوبت نسبی (THI) طی سه روز قبل از روز رکوردگیری، به عنوان عوامل محیطی با خصوصیت پیوسته، مربوط به 35 ایستگاه هواشناسی در مجاورت 139 گله گاو هلشتاین با رکورد روز آزمون از 13 استان استفاده شد. مولفه های (کو)واریانس از طریق مدل تابعیت تصادفی یک صفته با استفاده از نرم افزار AIREMLF90 و در تابع لژاندر مرتبه دو برای روزهای شیردهی و THI، برآورد گردید. نتایج نشان داد تغییر THI طی دوره شیردهی، منجر به تغییر مقدار واریانس ژنتیکی افزایشی می شود. تغییرات وراثت پذیری صفات تولید شیر در طول دوره شیردهی نیز مشابه واریانس ژنتیکی افزایشی بود. آنالیز اعتبار سنجی برای مقایسه صحت پیش بینی شده در مدل هایی با و بدون THI منجر به افزایش صحت با قراردادن اطلاعات ژنومی و بهبود نااریبی با وجود THI در مدل می شود. با توجه به تغییر عملکرد دختران گاوهای نر طی روزهای شیردهی و با مقادیر مختلف THI، برای انتخاب گاونر در شرایط مختلف باید اثر متقابل ژنوتیپ و محیط در نظر گرفته شود.

هدف از این پژوهش مطالعه اثر جیره حاوی کربوهیدرات های غیرالیافی زیاد (40/7 درصد) بر بیان برخی از ژن های مرتبط با التهاب و سیستم ایمنی ذاتی در گاوهای شیرده جرسی بود. برای انجام آزمایش از هفت رأس گاو چند شکم زا (0/5± 2/5) جرسی با میانگین روزهای شیردهی 3± 71 و میانگین تولید شیر 6/6 ± 28 کیلوگرم استفاده شد. گاو در دو هفته اول آزمایش جیره شاهد( حاوی 34 درصد کربوهیدرات غیرالیافی ) و در هفته سوم، جیره حاوی کربوهیدرات غیرالیافی زیاد( 40/7 درصد کربوهیدرات غیرالیافی) دریافت کردند. نمونه های خون در روز صفر (انتهای روز 14، که گاوها جیره شاهد دریافت کرده بودند) و روزهای چهارم و هفتم (پس از تغییر جیره) تهیه شد. بیان نسبی هفت ژن مرتبط با سیستم ایمنی شامل ژن های TNF-α ، IL1β ، TLR2، SELL، CD74، MNDA و TGFβ اندازه گیری شد. بر اساس نتایج حاصل، مصرف جیره حاوی کربوهیدرات های غیرالیافی زیاد موجب القاء التهاب و تأثیر بر سیستم ایمنی ذاتی می شود.

این پژوهش به منظور بررسی اثر افزودن ساکارز به جیره با و بدون نمک کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی بر عملکرد، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای در گوساله های نر هلشتاین انجام شد. تعداد 36 راس گوساله با میانگین وزنی 57± 269 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چینش فاکتوریل 2×2 به مدت 128 روز و با جیره های آزمایشی شامل 1) کنترل، 2) جیره حاوی 5/2 درصد نمک کلسیمی روغن ماهی، 3) جیره حاوی 5 درصد ساکارز و 4) جیره حاوی 5 درصد ساکارز و 5/2 درصد کلسیمی روغن ماهی تغذیه شدند. افزایش وزن روزانه تحت تاثیر افزودن ساکارز افزایش یافت (p<0/05). برهمکنش ساکارز و روغن ماهی بر ماده خشک مصرفی معنی دار بود (p<0/05)، بدین ترتیب که استفاده از روغن ماهی کاهش ماده خشک مصرفی روزانه را در پی داشت، در حالی که در جیره حاوی ساکارز، افزودن روغن ماهی مصرف خوراک را افزایش داد. هضم پذیری ماده آلی در جیره های حاوی چربی تمایل به افزایش داشت (p<0/05). افزودن روغن ماهی افزایش غلظت استات را در پی داشت (05/0P=)، در حالی که افزودن ساکارز موجب کاهش غلظت پروپیونات (01/0P=) و افزایش نسبت استات به پروپیونات (04/0P=) در مایع شکمبه شد. تیمارهای حاوی ساکارز pH شکمبه بالاتری نسبت به سایر تیمارها داشتند (p<0/05). افزودن نمک کلسیمی روغن ماهی سبب افزایش غلظت تری گلیسرید و کلسترول پلاسما را افزایش داد(p<0/05). براساس نتایج حاصل افزودن ساکارز به جیره های حاوی نمک کلسیمی روغن ماهی می تواند با تحریک مصرف خوراک افزایش وزن روزانه گوساله های پرواری را بهبود بخشید.

تأثیر ترکیب عصاره آبی گیاه آویشن و برگ اکالیپتوس بر عملکرد و سلامت گوساله های شیرخوار نژاد هلشتاین، با استفاده از 32 رأس گوساله (16رأس ماده و 16 رأس نر) با سن3 ± 7 روز و میانگین وزن 3± 40/4 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار جیره آزمایشی و هشت تکرار به مدت 70 روز بررسی شد. جیره های آزمایشی شامل شاهد (بدون افزودنی)؛ و تیمارهای 10، 15 و 20 میلی لیتر عصاره در شیر مصرفی (50 درصد آویشن+50 درصد اکالیپتوس) بودند. به منظور سنجش تغییرات وزن بدن، اندازه دور سینه و قد، گوساله ها در روزهای هفت، 28، 49، 70 ساعت 10 صبح وزن کشی و ابعاد بدن آنها اندازه گیری و ثبت شد. جهت تعیین فراسنجه های خونی در روز هفتاد نمونه های خون از ورید گردنی اخذ شد. گوساله های دریافت کننده جیره های حاوی 15 و 20 میلی لیتر عصاره نسبت به گروه شاهد میانگین افزایش وزن بالاتر و ابعاد بدنی بزرگ تری داشتند(0/05>P). افزودن عصاره های آویشن و اکالیپتوس به جیره اثری بر قابلیت هضم و میزان خوراک مصرفی نداشت ولی بازده مصرف خوراک در گوساله های دریافت کننده جیره حاوی 20 میلی گرم عصاره بهبود یافت (0/05>P). شاخص مدفوع و ترشح چشم در گوساله های دریافت کننده جیره های حاوی 15 و 20 میلی لیتر عصاره نسبت به گروه شاهد بهبود یافت (0/05>P). همچنین افزودن 20 میلی لیتر عصاره باعث کاهش میزان گلوکز و افزایش تعداد گلبول های قرمز و هماتوکریت در خون گوساله های دریافت کننده نسبت گروه های آزمایشی دیگر شد (0/05>P). بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن 20 میلی لیتر عصاره برگ اکالیپتوس وآویشن به شیر مصرفی روزانه می تواند باعث بهبود عملکرد و سلامت گوساله های شیرخوار شود.

در این پژوهش، ارزش غذایی گونه های مرتعی مورد چرای شتر از چهار گونه خارشتر، زردتاغ، اشنان و سرخ گز در سه مرحله فنولوژیکی رویشی، گلدهی و بذردهی مراتع شهرستان بیرجند ارزیابی شد. از گونه های مذکور در مراحل مختلف رشد به صورت تصادفی نمونه برداری و ترکیب شیمیایی آن ها اندازه گیری شد. گوارش پذیری شکمبه ای ماده خشک با استفاده از یک شتر فیستوله گذاری شده بررسی شد. میزان پروتئین خام خارشتر و اشنان بالاتر از سایر گونه ها بود و پایین ترین میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شویند اسیدی و تانن در اشنان مشاهده شد (p <0/05). بخش کند تجزیه، ثابت نرخ تجزیه و تجزیه پذیری موثر ماده خشک اشنان بالاتر از سایر گونه ها بود(p <0/05). اشنان با بالاتر بودن پروتئین خام و تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پایین تر بودن الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی نسبت به سایر گونه ها با ارزش تر بوده و جایگزین یونجه در سه سطح صفر، 50 و 100 درصد در جیره شترهای شیریشد. تغذیه اشنان سبب ایجاد تفاوت معنی دار در عملکرد تولید و ترکیب شیمیایی شیر نشد. مصرف ماده خشک با افزایش سطح جایگزینی اشنان کاهش ولی مقدار پروتئین و نیتروژن اوره ای شیر افزایش یافت(p <0/05). با توجه به نتایج این آزمایش جایگزینی یونجه با گونه مرتعی اشنان در تغذیه شترهای شیری با حفظ عملکرد تولیدی دام منجر به کاهش هزینه تغذیه شتر و اقتصادی تر شدن پرورش این دام با ارزش می شود.

تاثیر کیلات مس-متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتی بیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجه های بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلی گرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات مس-متیونین (صفر و 118 میلی گرم در کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در پایان دوره (42 روزگی) از هر تکرار یک پرنده نر برای انجام آزمایشات کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجه های بیوشیمیایی خون نمونه گیری شد. پرندگانی که جیره حاوی کیلات مس-متیونین با فلاووفسفولیپول دریافت کردند وزن زنده بالاتری نشان دادند (0/05>P). پرندگانی که با جیره حاوی کیلات مس-متیونین تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). همچنین پرندگان تغذیه شده با جیره های فاقد افزودنی و آنتی بیوتیک با و بدون کیلات مس-متیونین در مقایسه با سایر گروه ها اکسیداسیون اسید های چرب بیشتری داشتند (0/05>P). در سنین 28 و 42 روزگی بالاترین پاسخ ایمنی (تیتر آنتی بادی) در گروه کیلات مس-متیونین با اسانس پونه مشاهده شد (0/05>P). نشان داده شد، اسانس پونه به ترتیب سبب کاهش و افزایش LDL و HDL خون گردید (0/05>P). نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از کیلات مس-متیونین با آنتی بیوتیک، باعث بهبود بهره وری تولید و استفاده مکمل های کیلات مس-متیونین و اسانس پونه در جیره پرندگان سبب بهبود کیفیت گوشت و افزایش ایمنی گردید.

اثر پری بیوتیک و عصاره ی سه گیاه دارویی بابونه، پونه و مرزنجوش بر عملکرد، ریخت شناسی روده و برخی فراسنجه های خونی مرغ های تخم گذار در اواخر دوره تولید، با استفاده از 60 قطعه مرغِ تخم گذار سویه تترا-اس ال قهوه ای با سن 80 هفتگی، در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و تعداد سه قطعه پرنده در هر تکرار به مدت هشت هفته بررسی شد. پری بیوتیک به مقدار نیم گرم در هر کیلوگرم خوراک و عصاره های گیاهان دارویی به نسبت یک به 1000 به آب آشامیدنی پرندگان اضافه شدند. شاخص های کمّی در پایان هر هفته و شاخص های کیفی در هفته آخر دوره آزمایش، اندازه گیری شدند. در پایان آزمایش در هر واحد آزمایشی، از یک پرنده خون گیری شد و به منظور بررسی جمعیت باکتریایی و ریخت شناسیِ روده، پرندگان کشتار شدند. اثر تیمارهای آزمایشی بر کمیت و کیفیت تخم های تولیدی معنی دار نبود. کلسترول خون و کلسترول زرده در پرندگانی که عصاره ی بابونه دریافت کردند کمتر از سایر گروه های آزمایشی بود (0/05>P ). جمعیت ای کلای و کلی فرم ها در روده پرندگانی که عصاره ی مرزنجوش دریافت کردند از سایر تیمارها کمتر بود (0/05>P ). تیمار پری بیوتیک موجب افزایش ارتفاع پرزها در دودنوم و ایلئوم شد و عصاره مرزنجوش ارتفاع پرزها را در ایلئوم افزایش داد (0/05>P ). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از عصاره گیاه بابونه می تواند میزان کلسترول زرده تخم مرغ را کاهش دهد، و مصرف پری بیوتیک و عصاره گیاه مرزنجوش موجب بهبود فلور میکروبی و ریخت شناسی روده در مرغ های تخم گذار می شود.

تأثیر روش های مختلف تغذیه در سه روز اول دوره پرورش بر صفات تولیدی و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه جوجه یک روزه راس 308 در هرتکرار به مدت 49 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) آب معمولی و جیره آغازین 2) آب معمولی و پودر ذرت در 48 ساعت 3) آب حاوی پنج درصد شکر و پودر ذرت در 48 ساعت 4) آب حاوی پنج درصد شکر و پودر ذرت در 72 ساعت 5) آب حاوی پنج درصد شکر و جیره آغازین در 48 ساعت 6) آب حاوی پنج درصد شکر و جیره آغازین در 72 ساعت 7) آب حاوی گلوکوپلاس و پودر ذرت در 48 ساعت 8) آب حاوی گلوکوپلاس و جیره آغازین در 48 ساعت بودند. افزایش وزن روزانه و وزن زنده 42 روزگی در پرندگانی که با تیمارهای یک وهشت تغذیه شدند از سایر تیمارها (به جز تیمار شش) بیشتر بود(p <0/05). بالاترین مصرف خوراک روزانه مربوط به تیمار یک بود که با سایر تیمار ها (به جز شش و هشت) اختلاف معنی داری داشت(p <0/05). درصد تلفات بین تیمارهای مختلف در 42 و 49 روزگی تفاوت نداشت. شاخص کارایی تولید در 42 روزگی در جوجه های که با آب حاوی گلوکوپلاس و جیره آغازین در 48 ساعت دریافت کردند بالاتر از سایر تیمارها (به جز یک و 5) بود(p <0/05). تینارهای آزمایشی اثری بر وزن نسبی اندام های داخلی و قسمت های مختلف لاشه و هم چنین بر گلبول های سفید خون نداشتند. با توجه به نتایج حاصل و ملاحظات اقتصادی تغذیه اولیه با جیره آغازین و آب معمولی در مزارع برورش جوجه گوشتی قابل توصیه است.

این پژوهش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر شوید بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فلور میکروبی روده جوجه های گوشتی و با استفاده از 420 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد، جیره های حاوی سطوح 0. 2، 0. 5 و یک درصد پودر شوید و جیره حاوی 200 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک فلاوومایسین بود. افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی آنتی بیوتیک و سطوح 0. 5 و یک درصد پودر شوید بیشتر از سایر پرندگان بود (0. 05>P). میزان چربی شکمی در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی یک درصد پودر شوید کمتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی آنتی بیوتیک و شاهد بود (0. 05>P). شمار کلنی های اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی تمامی سطوح پودر شوید به ترتیب کمتر و بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد و حاوی آنتی بیوتیک بود (0. 05>P). تیتر ثانویه پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند در پرندگان تغذیه شده با یک درصد پودر شوید بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد بود (0. 05>P). پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی پودر شوید در چالش با ویروس نیوکاسل و آنفلوآنزا تیتر آنتی بادی بالاتری نسبت به پرندگان تغذیه شده با آنتی بیوتیک و شاهد تولید کردند (0. 05>P). بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از 0. 5 یا یک درصد پودر شوید در جیره عملکرد رشد، پاسخ سیستم ایمنی و محیط میکروبی روده جوجه های گوشتی را بهبود می بخشد و می تواند به عنوان جایگزین مناسب با آنتی بیوتیک محرک رشد استفاده شود.

اثر سطوح مختلف کلسیم، عصاره هیدروالکلی گیاه دارویی پنیرباد، و روغن کتان بر عملکرد، ابقاء مواد معدنی و ریخت شناسی استخوان با استفاده از 480 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس 308 یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 2×3×2 با دو سطح کلسیم (کلسیم در سطح توصیه شده و کلسیم در حد 30 درصد کمتر از سطح توصیه شده)، سه سطح عصاره پنیرباد (صفر، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم جیره غذایی) و دو سطح روغن کتان (صفر و دو درصد جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار و به مدت 24 روز بررسی شد. افزودن 100 میلی گرم در کیلوگرم عصاره پنیرباد به جیره، سبب افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن شد(0/05>p). معدنی شدن صفحه رشد استخوان پرندگان تغذیه شده با مکمل عصاره پنیرباد، افزایش یافت(0/05>p). افزودن روغن کتان به جیره تاثیری بر عملکرد و فراسنجه های استخوانی نداشت. میزان خاکستر تحت تاثیر اثرات متقابل عصاره پنیرباد و روغن کتان قرار گرفت و میزان آن ها در جوجه های تغذیه شده با جیره های فاقد عصاره پنیرباد و روغن کتان کاهش نشان داد. در 24 روزگی میزان فسفر خون در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی کلسیم در حد نیاز و 200 میلی گرم عصاره پنیرباد افزایش یافت(0/05>p). براساس نتایج این تحقیق افزودن 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم عصاره هیدروالکلی میوه پنیرباد به جیره جوجه های گوشتی سبب بهبود عملکرد و برخی از شاخص های استخوانی می شود.

اثر منابع مختلف روغن گیاهی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و شاخص های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی، با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه و روغن سویا، 2-جیره پایه و روغن آفتابگردان، 3-جیره پایه و روغن کانولا و 4-جیره پایه و روغن کنجد بودند. اثر منبع روغن بر مصرف خوراک در دوره های مختلف پرورش معنی دار نبود. در دوره رشد، پایانی و کل دوره پرورش، جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری را در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با دیگر منابع روغن داشتند (p>0/05). هزینه خوراک مصرفی در جیره های حاوی روغن کنجد بالاتر از سایر جیره های آزمایشی بود و پرنده های تغذیه شده با جیره حاوی روغن کنجد سود کم تری در مقایسه با پرنده های تغذیه شده با روغن سویا و کانولا داشتند(p>0/05). وز ننسبی لاشه، سینه و ران در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا بیشتر بود(p>0/05). کلسترول سرم خون جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد کمتر از سایر تیمارها بود(p>0/05). باتوجه به مشاهده عملکرد بهتر در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا با در نظر گرفتن هزینه پایین تر و سود بالاتر جیره حاوی روغن کانولا در مقایسه با روغن کنجد مصرف آن در جیره جوجه های گوشتی توصیه می شود.

به منظور بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی گیاه چویر، آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و مخلوط ویتامین-سلنیوم بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی، آزمایشی با استفاده از 350 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و پنج تکرار (10 جوجه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار فاقد تنش و بدون افزودنی در جیره (شاهد منفی)، تیمار تحت تنش گرمایی و بدون افزودنی در جیره (شاهد مثبت)، شاهد مثبت + آنتی بیوتیک، شاهد مثبت + پروبیوتیک، شاهد مثبت + مخلوط ویتامین-سلنیوم، و شاهد مثبت + 200 یا 400 میلی گرم در کیلوگرم عصاره چویر. نتایج نشان داد همه مکمل های مورد مطالعه اثر منفی تنش گرمایی بر عملکرد را کاهش دادند (p>0/05). در مقایسه با گروه شاهد مثبت، همه تیمارهای آزمایشی به استثنای تیمار آنتی بیتیک، میزان لنفوسیت را افزایش ولی میزان هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت را کاهش داد(p>0/05). تیتر کلی و IgG ثانیوه برعلیه SRBC در جوجه هایی که مکمل دریافت کردند در شرایط تنش گرمایی بیش تر بود(p>0/05). سطح بالای عصاره چویر ایمنی سلولی در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین در پوست پرده پا را افزایش داد(p>0/05). براساس نتایج این آزمایش استفاده از 400 میلی گرم ئر کیلوگرم عصاره چویر در جوجه های گوشتی عملکرد رشد و پاسخ ایمنی را در شرایط تنش گرمایی بهبود می بخشد و می تواند به عنوان ی جایگزین مناسب برای آنتی بیوتیک ها و مکمل های رایج در شرایط تنش گرمایی استفاده شود.

به منظور بررسی اثر تغذیه آنتی بادی زرده تخم مرغ اختصاصی (IgY) علیه باکتری اشریشیاکلی انتروتوکسیینیک K99 بر عملکرد رشد، سلامت و شیوع اسهال گوساله های شیرخوار، آزمایشی با استفاده از 60 راس گوساله تازه متولد شده در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار انجام شد. گوساله ها در جایگاه های انفرادی با شرایط کاملا مشابه قرار داده شدند. گوساله های گروه کنترل به مدت 30 روز تنها شیر یا آغوز دریافت کردند و گوساله های گروه تیمار شیر یا آغوز به همراه IgY علیه باکتری K99 غیرفعال شده دریافت کردند. در طول انجام آزمایش فراسنجه های سلامتی و شیوع اسهال به صورت روزانه ثبت شد و عملکرد رشد به صورت هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش وزن روزانه، مقدار ماده خشک مصرفی خوراک آغازین و بازده خوراک و شیر مصرفی در گروه IgY بالاتر از گروه کنترل بود (0/05>P). امتیاز وضعیت سلامت در گروه IgY بالاتر از گروه کنترل بود و امتیاز مدفوع و امتیاز گوش در این گروه به-طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (0/05>P). شمار کلی فرم های مدفوع در گروه IgY نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (0/05>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تغذیه IgY علیه اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک K99 اثرات مفیدی بر سلامت و افزایش وزن روزانه گوساله شیرخوار هلشتاین دارد و می تواند راهکار مناسبی جهت جایگزینی آنتی بیوتیک ها باشد.

هدف از این آزمایش بررسی مقایسه ای عملکرد پروار و خصوصیات کمی لاشه بره های لری بختیاری و آمیخته های رومانفΧ لری بختیاری بود. به همین منظور از 44 راس بره لری بختیاری 100 روزه و 44 راس بره آمیخته رومانف با لری بختیاری 100 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2Χ 2Χ 2 با دو گروه ژنتیکی(لری بختیاری و آمیخته رومانفΧ لری بختیاری)جنس (نر و ماده) و سال (1395 و 1396) استفاده شد. افزایش وزن روزانه، جیره های مورد مصرف، ، ضریب تبدیل خوراک و نیز ویژگی های کمی لاشه دام ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری و نیز وزن در سن 100 روزگی (پایان شیرگیری) در بره های آمیخته رومانفΧ لری بختیاری بیشتر از بره های لری بختیاری بود(p>0/05). اما میانگین افزایش وز نروزانه طی دوره پروار، وزن دوره پروار، مصرف خوراک، وزن لاشه و درصد دنبه بره های لری بختیاری بیشتر از آمیخته های رومانفΧ لری بختیاری بود(p>0/05). بره های نر، میانگین افزایش وزن روزانه دوره پروار بیشتر و ضریب تبدیل کمتری نسبت به بره های ماده داشتند(p>0/05). درصد دنبه و چربی لاشه بره های نربیشتز از ماده ها بود(p>0/05). نتایج این مطالعه نشان داد که عملکرد قبل از شیرگیری بره های آمیخته از بره های لری بختیاری بهتر ولی عملکرد دوره پروار آن ها کمتر است. لذا به نظر می رسد پروار بره های لری بختیاری مناسب تر از آمیخته ها در استان چهارمحال و بختیاری باشد.