پژوهش های تولیدات دامی
سال:1398 | دوره:10 | شماره:23 |تعداد مقالات:15

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسانس مرزه و فلاوومایسین بر عملکرد، کیفیت لاشه، پارامترهای ایمنی و هماتولوژی جوجه های گوشتی بود. در این تحقیق تعداد 400 قطعه جوجه جنس نر سویه تجاری راس 308، در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر واحد آزمایش مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (فاقد اسانس مرزه و آنتی بیوتیک فلاوومایسین)، جیره حاوی آنتی بیوتیک فلاوومایسین 6/0 درصد و سطوح متفاوت اسانس مرزه (200، 400 و 600 میلی گرم در کیلوگرم خوراک) بود. نتایج نشان داد افزودن اسانس مرزه در مقایسه با فلاوومایسین به جیره جوجه های گوشتی در هفته های اول و پنجم پرورش باعث کاهش معنی دار مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی شد و در هفته نخست باعث بهبود معنی دار افزایش وزن در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0p<). تاثیر اسانس مرزه و آنتی بیوتیک فلاوومایسین بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی در کل دوره معنی دار نبود. بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ میزان آب مصرفی در کل دوره پرورش تفاوت معنی داری وجود داشت، جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 200 و 400 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه به ترتیب بیشترین و کمترین مصرف آب را داشتند (05/0p<). تاثیر اسانس مرزه و فلاوومایسین بر کیفیت لاشه، فرآسنجه های خونی، پارامترهای ایمنی و کیفیت گوشت سینه معنی دار نبود. با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان بیان نمود که آنتی بیوتیک فلاوومایسین و اسانس مرزه تاثیر معنی داری در جهت بهبود شاخص های تولید، پارامتر های ایمنی و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی ندارند.

این آزمایش، به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پودر گوجه فرنگی (صفر، 4، 8 و 12 درصد) و مولتی آنزیم ناتوزیم پی (صفر و 05/0 درصد) بر عملکرد، فراسنجه های خونی و وضعیت آنتی اکسیدانی بلدرچین های ژاپنی طی دوره آغازین و رشد انجام شد. تعداد 320 قطعه جوجه بلدرچین یک روزه در 8 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4 مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزودن سطوح مختلف پودر گوجه فرنگی، سبب افزایش خوراک مصرفی شد (05/0>p) به نحوی که این افزایش در تیمار تغذیه شده با 12 درصد پودر گوجه فرنگی بیشتر از سایر تیمارها بود. اثر متقابل پودر گوجه فرنگی و آنزیم ناتوزیم پی بر افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی معنی دار بود (05/0>p) و در گروه تغذیه شده با 8 درصد پودر گوجه فرنگی و سطح صفر آنزیم، بیشترین افزایش وزن و بهترین ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد. غلظت گلوکز، تری گلیسرید، LDL، HDL، VLDL و ﺁ ﻧ ﺰ ﻳ ﻢ ﻫ ﺎ ﻯ کبدی ﺁ ﻻ ﻧ ﻴ ﻦ ﺁ ﻣ ﻴ ﻨ ﻮ ﺗ ﺮ ﺍ ﻧ ﺴ ﻔ ﺮ ﺍ ﺯ و ﺁ ﺳ ﭙ ﺎ ﺭ ﺗ ﺎ ﺕ ﺁ ﻣ ﻴ ﻨ ﻮ ﺗ ﺮ ﺍ ﻧ ﺴ ﻔ ﺮ ﺍ ﺯ نیز تحت تاثیر اثر متقابل پودر گوجه فرنگی و آنزیم ناتوزیم قرار گرفتند (05/0>p). در بلدرچین های تغذیه شده با 4 درصد پودر گوجه فرنگی و سطح صفر آنزیم، بیشترین غلظت گلوکز پلاسما و کمترین غلظت ﺁ ﻧ ﺰ ﻳ ﻢ ﻫ ﺎ ﻯ ﺁ ﻻ ﻧ ﻴ ﻦ ﺁ ﻣ ﻴ ﻨ ﻮ ﺗ ﺮ ﺍ ﻧ ﺴ ﻔ ﺮ ﺍ ﺯ و ﺁ ﺳ ﭙ ﺎ ﺭ ﺗ ﺎ ﺕ ﺁ ﻣ ﻴ ﻨ ﻮ ﺗ ﺮ ﺍ ﻧ ﺴ ﻔ ﺮ ﺍ ﺯ و سوپر اکسید دیسموتاز به دست آمد. غلظت تری گلیسرید و VLDL در تیمار دارای 12درصد پودر گوجه فرنگی با آنزیم ناتوزیم، کمتر از سایر تیمارها بود اما در تیمار حاوی 12 درصد پودر گوجه فرنگی با سطح صفر آنزیم، کمترین غلظتLDL و بیشترین غلظت HDL مشاهده شد. همچنین با افزودن سطوح مختلف پودر گوجه فرنگی، غلظت مالون دی آلدئید و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به ترتیب در گروه های تغذیه شده با 4 درصد و 12درصد پودر گوجه فرنگی، کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). بر مبنای یافته های تحقیق می توان بیان نمود که افزودن توام پودر گوجه فرنگی و آنزیم به جیره بلدرچین های ژاپنی می تواند سبب بهبود عملکرد و تقویت فعالیت آنتی اکسیدانی شود.

این آزمایش به منظور تعیین اثر افزودن روغن های گیاهی به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و الگوی اسیدهای چرب گوشت سینه و ران جوجه های گوشتی انجام گرفت. جهت انجام زمایش تعداد 300 قطعه جوجه یک روزه سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (روغن های سویا، کتان، کانولا، ذرت و آفتابگردان)، پنج تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار و به مدت 42 روز بر روی بستر پرورش داده شدند. در انتهای آزمایش و پس از چهار ساعت گرسنگی، دو پرنده از هر تکرار (یک مرغ و یک خروس) کشتار شد و پس از تعیین خصوصیات لاشه، از گوشت ران و سینه خروس ها، نمونه گیری صورت گرفت. استفاده از منابع مختلف روغن گیاهی تاثیر معنی داری بر افزایش وزن (42-1 روزگی)، ضریب تبدیل غذایی (42-1 روزگی) و خصوصیات لاشه نداشت. اضافه کردن روغن کتان به جیره باعث افزایش مقدار اسیدهای چرب غیراشباع، اسیدهای چرب غیراشباع دارای چند پیوند دوگانه، اسیدهای چرب امگا-3 و افزایش نسبت اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع و اسیدهای چرب غیراشباع دارای چند پیوند دوگانه به اسیدهای چرب اشباع و کاهش نسبت اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 در ماهیچه سینه و ران جوجه های گوشتی شد (05/0>p). بیشترین مقدار اسیدهای چرب امگا-6 در گوشت ران جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی روغن های ذرت و کتان و کمترین مقدار آن در جیره حاوی روغن کانولا، مشاهده شد (05/0>p). نتایج آزمایش نشان داد افزودن منابع مختلف روغن های گیاهی به جیره تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی پرندگان نداشت ولی استفاده از روغن کتان باعث افزایش اسیدهای چرب امگا-3 در گوشت سینه و ران جوجه های گوشتی شد.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تغذیه جنینی ال-کارنیتین و عصاره مرزه خوزستانی بر قابلیت جوجه درآوری و شاخص های رشد جوجه های گوشتی پس از تفریخ انجام شد. برای انجام تحقیق 560 عدد تخم مرغ نطفه دار سویه راس 308 (سن مرغ های مادر 36 هفته و میانگین وزن تخم مرغ ها 30/64 گرم) در قالب هفت تیمار، چهار تکرار و تعداد 20 عدد تخم مرغ در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق)، تزریق خشک، تزریق سرم فیزیولوژی (نیم میلی لیتر)، تزریق درون تخم مرغی ال-کارنیتین (20 و 30 میلی گرم) و تزریق درون تخم مرغی عصاره مرزه (10 و 20 میلی گرم) بود. تزریق در روز 17 جوجه کشی در کیسه هوایی با استفاده از سرنگ انسولین انجام شد. بیشترین درصد جوجه درآوری با تزریق 30 میلی گرم ال-کارنیتین و در گروه شاهد (بدون تزریق) مشاهده شد و کمترین درصد جوجه درآوری در تخم مرغ های تزریق شده با 20 میلی گرم عصاره مرزه بدست آمد (05/0>p). تزریق 20 میلی گرم ال-کارنیتین در دوره جوجه کشی سبب افزایش وزن تولد جوجه ها شد و کمترین وزن تولد در جوجه های تفریخ شده از تخم مرغ های تحت تزریق با 20 میلی گرم عصاره مرزه بدست آمد (05/0>p). در کل دوره پرورش بیشترین افزایش وزن روزانه با استفاده از تغذیه جنینی 30 میلی گرم ال-کارنیتین حاصل شد (05/0p<). تزریق 30 میلی گرم ال-کارنیتین به تخم مرغ های نطفه دار سبب بهبود معنی دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش شد (05/0p<). بطور کلی بر مبنای نتایج مشاهده شده می توان بیان کرد که تغذیه جنینی جوجه های گوشتی با ال-کارنیتین در مقایسه با عصاره مرزه خوزستانی سبب بهبود قابلیت جوجه درآوری، وزن پس از هچ و ضریب تبدیل غذایی در طی دوره پرورش می شود.

هدف از این طرح بررسی اثرات مکمل سازی سیلاژ یونجه با افزودنی لاکتوباسیلوس بوچنری، تفاله پرتقال و ملاس روی قابلیت تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی به روش کیسه های نایلونی بود. تیمارهای آزمایشی شامل: سیلاژ یونجه (تیمار شاهد)، سیلاژ یونجه فرآوری شده با افزودنی باکتریایی cfu/g108×3، مخلوط سیلاژ یونجه و تفاله پرتقال، مخلوط سیلاژ یونجه و تفاله پرتقال فرآوری شده با افزودنی باکتریایی cfu/g108×3، سیلاژ یونجه فرآوری شده با 5 درصد ملاس و سیلاژ یونجه فرآوری شده با 5 درصد ملاس و افزودنی باکتریایی cfu/g 108×3 بودند. علوفه یونجه در مرحله گلدهی برداشت و پس از 24 ساعت پلاسیده شدن به همراه تفاله پرتقال با سطح ذکر شده لالسیل با نسبت وزنی 2100 گرم یونجه پلاسیده و760 گرم تفاله پرتقال به مدت 90 روز سیلو گردید. پس از باز کردن سیلوها به منظور بررسی تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی سیلاژها در ساعات 0، 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 48، 72، 96 و 120 از دو راس گوسفند نر بالغ فیستولا گذاری شده استفاده گردید. داده های به دست آمده در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 4 تکرار (2 تکرار در هر گوسفند) آنالیز گردید. با افزودن ملاس، تفاله پرتقال و افزودنی باکتریایی به یونجه قابلیت ناپدید شدن ماده خشک و پروتئین خام به روش کیسه های نایلونی به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0>p). به طور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودنی باکتریایی، ملاس و تفاله پرتقال به تنهایی و در کنار هم، سیلاژی با کیفیت تخمیری بهتر تولید کرد و استفاده از ملاس و یا تفاله پرتقال به عنوان منبع کربوهیدراتی قابل استفاده برای جمعیت باکتریایی مفید در تهیه سیلاژ با کیفیت از یونجه، به دلیل کمبودهای این گیاه ارزشمند، موثر بود.

در این مطالعه تأثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیک و پپتید بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و نمره قوام مدفوع بره های شیرخوار زلدر قالب یک طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل3×2 روی 36 رأس بره شیرخوار نر زل در سن 10 روزگی با میانگین وزن 53/0± 4/4 کیلوگرم به مدت 70 روز مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل 1) تیمار شاهد (بدون پری بیوتیک و پپتید)، 2) تیمار حاوی صفر گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، 3) تیمار حاوی 5/1 گرم پری بیوتیک و صفر گرم پپتید، 4) تیمار حاوی 5/1 گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، 5) تیمار حاوی 3 گرم پری بیوتیک و صفر گرم پپتید و 6) تیمار حاوی 3 گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، روزانه به ازای هر رأس دام آزمایشی در جایگزین شیر مصرفی بودند. نتایج میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه بره های آزمایشی نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>p)، به صورتی که سطوح 2 گرم پپتید و 5/1 گرم پری بیوتیک دارای مقادیر بالاتری بودند. در نتایج میانگین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی اختلاف معنی داری در ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در اثرات متقابل پپتید و پری بیوتیک وجود داشت (05/0>p). در نتایج میانگین نمره قوام مدفوع، به طور معنی داری در سطح 5/1 گرم پری بیوتیک نمره قوام کمتری مشاهده شد (05/0>p). سطح 2 گرم پپتید و 5/1 گرم پری بیوتیک به طور معنی داری صفات لاشه را بهبود بخشید. همچنین در نتایج ضریب تبدیل غذایی و ابعاد بدن اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p).

در پژوهش کنونی از 15 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2/1 ± 9/31 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار به مدت 10 هفته شامل 2 هفته عادت پذیری به جیره پایه و 8 هفته آزمایش، استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل گروه شاهد (عدم تغذیه با مکمل کروم)، گروه تغذیه شده با 5/1 میلی گرم کروم در هر کیلو گرم خوراک با استفاده از مکمل آلی کروم-متیونین و گروه تغذیه شده با 3 میلی گرم کروم در کیلو گرم خوراک با استفاده از مکمل کروم-متیونین، بودند. نتایج نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه در بره های تغذیه شده با 5/1 میلی گرم (002/0=p)و 3 میلی گرم (0004/0=p) کروم کمتر از گروه شاهد بود. وزن نهایی و متوسط افزایش وزن روزانه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تغذیه بره ها با 3 میلی گرم کروم سبب کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (04/0=p). تیمارهای آزمایشی تاثیری بر قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، چربی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نداشتند، اما قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در بره های پرواری تغذیه شده با 5/1 (003/0=p) و 3 میلی گرم کروم (02/0=p) در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود. تغذیه بره ها با مکمل کروم تاثیری بر غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه و غلظت گلوکز، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین، اوره و تری گلیسرید خون نداشت. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از مکمل کروم به میزان 3 میلی گرم در کیلوگرم جیره سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک بره های پرواری می شود.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر تغذیه نشاسته مقاوم به عنوان نوعی پری بیوتیک و عصاره حاوی ترکیبات پلی فنولی پوسته پسته بر عملکرد، فراسنجه های هماتولوژی و خونی گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. برای انجام این مطالعه تعداد 54 رأس گوساله شیرخوار هلشتاین (27 نر و 27 ماده) در قالب طرح فاکتوریل کاملاً تصادفی در 9 تیمار و 6 تکرار، به صورت تصادفی در هر یک از تیمارها شامل تیمار شاهد (بدون افزودنی)، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم، تیمار دریافت کننده 1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 3600 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم+1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم+3600 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم+1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم+3600 میلی گرم ترکیبات فنولی مورد استفاده قرار گرفتند. افزایش وزن، میانگین مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی گوساله ها، فراسنجه های هماتولوژی و خونی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که رشد گوساله ها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفته و افزودن نشاسته مقاوم و عصاره حاوی ترکیبات فنولی تأثیری بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل غذایی گوساله های هلشتاین نداشت. همچنین هیچکدام از فراسنجه های هماتولوژی و متابولیکی خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. اما اثر دوره بر گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول و پروتئین کل خون معنی دار بود.

در طول دوره ذخیره سازی منی، آسیب های ناشی از اکسیداسیون یکی از علل مهم کاهش تحرک و قدرت باروری اسپرم ها می باشد. بنابراین تصور می شود آنتی اکسیدان هایی مثل روی و ویتامین C موجود در پلاسمای منی به علت خاصیت آنتی اکسیدانی بالقوه و با جلوگیری از اثرات مخرب گونه های فعال اکسیژن بتوانند تأثیر مهمی در زمینه کاهش پراکسیداسیون لیپید اسپرم داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف ویتامین C و عنصر روی در رقیق کننده تریس بر خصوصیات اسپرم قوچ عربی در شرایط مایع به صورت فاکتوریل 4×3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف ویتامین C (صفر، 150 و 300 میکروگرم در میلی لیتر)، عنصر روی (صفر، 90 و 180 میکروگرم در میلی لیتر) و زمان های مختلف نگهداری منی رقیق شده (صفر، 2، 4 و 8 ساعت) در 5 درجه سانتی گراد بودند. اسپرم گیری از 8 رأس قوچ عربی 3-2 ساله به طور هفتگی در فصل تولیدمثلی به عمل آمده و بلافاصله منی آن ها مخلوط شدند. نمونه منی مخلوط پس از رقیق سازی با تریس به 9 قسمت تقسیم شده و سطوح مختلف ویتامین C و عنصر روی را دریافت کردند. خصوصیات اسپرم شامل درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و ناهنجاری های مورفولوژیکی در زمان های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تأثیر ویتامین C، عنصر روی و مدت نگهداری منی بر تحرک پیش رونده، زنده مانی و ناهنجاری اسپرم ها معنی-دار بود (05/0p<). همچنین مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون دانکن نشان داد که بیشترین درصد تحرک و زنده مانی و کمترین ناهنجاری اسپرم ها مربوط به سطوح صفر ویتامین C و عنصر روی بود (05/0p<). بنابراین ویتامین C و عنصر روی در شرایط نگهداری اسپرم قوچ عربی به حالت مایع موجب بهبود تحرک، زنده مانی و ناهنجاری اسپرم نشدند.

در این پژوهش تاثیر اسیدلینولئیک کنژوگه بر بیان ژن های هدف درگیر در سوخت و ساز چربی اووسایت بالغ شده ی گوسفند در شرایط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت. بلوغ برون تنی اووسایت ها در چهار غلظت متفاوت شامل غلظت صفر (شاهد)، غلظت های 50، 100و 200 میکرو مولار اسیدلینولئیک کنژوگه و در پنج تکرار انجام شد. پس از بلوغ برون تنی اووسایت ها، باروری برون تنی و رشد نمو رویان برای تمامی گروه های آزمایشی انجام و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که غلظت 50 میکر ومولار اسیدلینولئیک کنژوگه نسبت به تیمار شاهد، شمار اووسایت هایی را که گامه متافاز میوز 2 رسیدند را به طور معنی دار افزایش داد (94/1 ± 3/85 درصد در مقابل 04/3 ± 68 درصد). اما با افزایش غلظت اسیدلینولئیک کنژوگه در محیط تکامل برون تنی اووسایت، نرخ تکامل برون تنی در غلظت 200 میکرومول برابر 45/1 ± 6/35 درصد به دست آمد. بیشترین درصد نرخ کلیواژ و بلاستوسیست در غلظت 50 میکرومول دیده شد، همچنین غلظت 200 میکرو مول اسید لینولییک کنژوگه به طور معنی داری (05/0p≤ ) نرخ کلیواژو درصد بلاستوسیست را کاهش داد (87/32 و 69/13 درصد). غلظت 50 میکرومولار اسید لینولییک کنژوگه افزایش معنی دار (05/0p≤ ) دو برابری و غلظت های زیاد اسیدلینولییک کنژوگه بیان نسبی ژن های پریلیپین 2 و لیپاز حساس به هورمون را نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری (05/0p≤ ) کاهش داد. از سوی دیگر بیان نسبی ژن کارنیتین پالمیتوییل ترانسفراز 1 تحت تاثیر غلظت های مختلف اسیدلینولییک کنژوگه قرار نگرفت (05/0p> ). در نتیجه می توان گفت که غلظت های اندک اسیدلینولیک کنژوگه تاثیر مثبت اما غلظت های بیش از اندازه اسیدلینولئیک کنژوگه در محیط برون تنی بلوغ تخمک برای تکامل تخمک زیان بار بوده و موجب توقف بلوغ برون تنی اووسایت گوسفند و کاهش تولید رویان برون تنی شد.

هدف از این آزمایش اثرات مصرف مکمل های افزودنی پروبیوتیکی و پری بیوتیکی در جیره گاوهای شیری، بر عملکرد کمی وکیفی تولید شیر، مصرفخوراک، قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه های خون بود. تعداد 40 رأس گاو شیری نژاد هلشتاین با تولید شیر روزانه 5 ± 37 کیلوگرم و وزن اولیه 40± 700 کیلوگرم در چهار گروه در قالب طرح کاملا تصادفی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: 1-گروه شاهد (جیره پایه)، 2-گروه پروبیوتیک (جیره پایه + چهار گرم پروبیوتیک به ازای هر رأس در روز)، 3-گروه پری بیوتیک (جیره پایه + 14گرم پری بیوتیک به ازای هر رأس در روز)، 4-گروه سین بیوتیک (جیره پایه + چهار گرم پروبیوتیک + 14گرم پری بیوتیک به ازای هر رأس در روز) بود. مقدار خوراک مصرفی هر گاو در کل دوره ثبت شد. جهت تعیین ترکیبات شیر، هفته ای دو مرتبه از شیر هر وعده شیردوشی شده، نمونه برداشته شد و ترکیبات شیر (درصد چربی، پروتئین، لاکتوز و مواد جامد بدون چربی) اندازه گیری شد. مدفوع درهفت روز آخر آزمایش برای تعیین قابلیت هضم جمع آوری شد. نمونه های خون ساعت 9. 00 صبح (دو ساعت بعد از خوراک دهی صبح) در هفته پایانی آزمایش از گاوها برای تعیین غلظت کلسترول، گلوکز، تری گلیسرید، پروتئین کل و آلبومین با استفاده از لوله های تحت خلا دارای ماده ضد انعقاد از سیاهرگ گردنی وداج گرفته شد. چهار ساعت پس از خوراک دهی صبح مایع شکمبه گرفته شدو بلافاصله pH آن تعیین گردید. نتایج آزمایش نشان داد مقدار تولید شیرخام روزانه و میزان چربی افزایش پیدا کرد و اختلاف معنی داری با گروه شاهد (جیره پایه بدون افزودنی) داشت (05/0p<). نتایج مربوط به میانگین ماده خشک مصرفی نشان داد که هیچ گونه اختلاف معنی داری بین جیره های مختلف وجود نداشت. بیشترین ضریب قابلیت هضم ماده خشک، چربی و ماده آلی مربوط به گروهی بود که پروبیوتیک مصرف کرده بودند و با سایر گروه ها اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). غلظت گلوکز پلاسما با افزایش مقدار پروبیوتیک افزایش پیدا کرد، بطوری که باعث کاهش معنی داری در گروه شاهد در مقایسه با سایر جیره ها شد (05/0p<). با مصرف پروبیوتیک مقدارpH مایع شکمبه دام های آزمایشی تغییر نکرد و هیچ گونه اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشت (05/0

نظریه اطلاعات، شاخه ای از ریاضیات است. از تئوری اطلاعات در تجزیه و تحلیل های ژنتیکی و بیوانفورماتیکی استفاده گردیده و میتوان از آن در آنالیز های مربوط به ساختارها و توالی های زیستی نیز استفاده نمود. در این پژوهش بعد از استخراج توالی DNA ژن و اگزونهای موثر بر تولید شیر در گاو شیری، فراسنجه آنتروپی در مراتب یک الی چهار برای هر ژن و اگزونهای هر ژن محاسبه شد. برای استخراج تشابه میان ژنها از یکدیگر، از اطلاعات متقابل بین ژن ها استفاده شد. نتایج با استفاده از هفت روش معمول خوشهبندی شدند. با توجه به تعدد نتایج، جهت افرایش دقت و تجمیع نتایج حاصل، از الگوریتم آدابوست استفاده گردید. در پایان جهت تایید نتایج حاصل از آدابوست و پیش-بینی عملکرد ژن ها و ارتباط بین آنها، با مراجعه به تارگاه GeneMANIA نتایج بر اساس حاشیه نویسی ژنومی آن ها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. تجمیع نتایج هر خوشهبندی که با الگوریتم آدابوست انجام شد و خود نوعی درخت ژنی را تداعی می کند، نشان داد که روش پیشنهادی برای خوشهبندی مجموعهای از ژنها، از نظر زیستی جواب معقولی را حاصل میکند چرا که با نتایج حاشیه نویسی ژنومی ژنهای حاصل در تارگاه GeneMANIA مطابقت داشت. اعتقاد بر این است که روش ارائه شده برای ایجاد درخت ژنی با سایر روشهای متکی به توالی DNA برای خوشه بندی مجموعهای از ژنها، میتواند رقابت نماید و لذا میتواند در گروهبندی ژنهای سایر گونهها نیز به کار رود.

حفظ تنوع ژنتیکی در جمعیت های بومی بز در نقاط مختلف ایران برای انجام برنامه های اصلاح نژادی، افزایش تولید، بقاء، مقاومت به بیماری ها و تغییرات شرایط محیطی مختلف ضروری است. هدف از مطالعه حاضر تعیین توالی ناحیه HVR1 از ژنوم میتوکندری از بز های بومی ایران شامل اکوتیپ های سیستانی، پاکستانی، لری سیاه و عدنی (هر کدام 4 رأس)، بررسی میزان تنوع محتمل در این جمعیت ها و ترسیم رابطه فیلوژنی آن ها در مقایسه با برخی گونه های حیوانی بود. استخراج DNA کل به روش فنل-کلروفرم انجام شد و به عنوان الگو جهت تکثیر ناحیهHVR1 ژنوم میتوکندری مورد استفاده قرار گرفت و باندهای بدست آمده به روش سانگر تعیین توالی شدند. توالی های نوکلئوتیدی مذکور به همراه 30 توالی از ناحیه مشابه ژنوم میتوکندری مربوط به برخی گونه های حیوانی بدست آمده از بانک جهانی ژن (NCBI) جهت تجزیه ژنتیکی و ترسیم درخت فیلوژنتیکی مورد استفاده قرار گرفت. میانگین تنوع هاپلوتایپی و تنوع نوکلئوتیدی در بین گونه ها به ترتیب 994/0 و 12891/0 و در اکوتیپ های مورد بررسی 1و 02929/0 محاسبه شد. میزان عددی نسبت جایگزینی dn/ds برای اکوتیپ های مورد بررسی و سایر گونه ها به ترتیب 17/1 و 12/1 محاسبه شد که نشان دهنده انتخاب مثبت در فرایند تکامل این ژن است. نتایج حاصل از درخت فیلوژنی توالی نوکلئوتیدی ناحیه HVR1 شامل دو شاخه اصلی و تعداد 7 زیر شاخه فرعی بودند. در بین گونه های مورد بررسی اکوتیپ های بز با گونه گوسفند شباهت بیشتری داشتند. تجزیه ژنتیکی و فیلوژنی گونه های مورد بررسی بیانگر تمایز و مسیر تکاملی متفاوت هر گونه است و ناحیه HVR1 می تواند موجب گروه بندی صحیح گونه ها و زیر گونه های انشقاق یافته از آنها شود.

در تحقیق حاضر به منظور تعیین ساختار مناسب کو(واریانس) ژنتیکی بین میزان تولید شیر در پنج دوره شیردهی گاوهای هلشتاین ایران از رکورد 35167 رأس حیوان مربوط به 1098 پدر و 27236 مادر استفاده شد. این داده ها طی سال های 1394-1390 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور از 110 گله جمع آوری شده است. برای تمامی دوره های شیردهی اثرات سال تولد، ماه تولد، سال زایش، فصل زایش، ماه زایش، سن و گله به عنوان اثرات ثابت در نظر گرفته شدند. همچنین از سن حیوان به عنوان یک متغیر کمکی استفاده شد. در این تحقیق، علاوه بر اثر ژنتیکی حیوان، اثرات ژنتیکی و غیر ژنتیکی مادری و اثر توأم گله-سال زایش-فصل زایش نیز به عنوان اثرات تصادفی در نظر گرفته شدند. از مدل حیوانی یک متغیره برای بررسی اهمیت اثرات ثابت و تصادفی برای هر دوره ی شیردهی استفاده شد. برای تعیین بهترین مدل برای آنالیز توأم پنج دوره ی شیردهی از مدل های چند متغیره ی معین و نامعین و مدل تکرارپذیری استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در مقایسه با مدل های چند متغیره معین، مدل های چند متغیره ی نامعین و همچنین مدل تکرارپذیری، برای آنالیز ژنتیکی میزان تولید شیر در دوره های مختلف شیردهی از کارایی کمتری برخوردارند. نتایج حاصل از بهترین مدل مورد استفاده نشان داد میزان تولید شیر از نظر ژنتیکی تا دوره ی سوم شیردهی تغییر می کند، اما پس از آن بدون تغییر باقی می ماند، بنابراین استفاده از رکورد میزان تولید شیر در دوره های دوم و سوم علاوه بر دوره ی اول می تواند موجب افزایش دقت ارزیابی ژنتیکی گاوهای هلشتاین ایران گردد. البته با توجه به هزینه بر بودن رکوردگیری لازم است این موضوع از نظر اقتصادی نیز مورد بررسی قرار گیرد. به علاوه پیشنهاد می گردد جهت افزایش دقت برآورد پارامترهای ژنتیکی از مدل مناسب استفاده گردد.

با افزایش جمعیت تقاضا برای گوشت سفید افزایش یافته و محدودیت منابع تولید سبب شده که افزایش تولید با تاکید بر ارتقاء بهره وری عوامل تولید و انرژی انجام پذیرد لذا مطالعه مصرف انرژی در تولید مرغ گوشتی مهم و ضروری است. اطلاعات مورد استفاده در تحقیق از طریق پرسش نامه و مصاحبه حضوری با مرغداران به دست آمد. شاخص های انرژی شامل کارآیی، بهره وری و شدت انرژی می باشند. نهاده های اصلی ورودی شامل خوراک، سوخت (گاز و گازوئیل)، الکتریسیته، نیروی انسانی، ماشین ها و جوجه یک روزه و نهاده خروجی گوشت مرغ بود. واحدهای پرورش مرغ گوشتی در سه سطح جوجه ریزی کوچک، متوسط و بزرگ طبقه بندی شدند. کل انرژی های ورودی و خروجی برای هزار قطعه مرغ به ترتیب 2/125 و 9/24 گیگاژول به دست آمد. نهاده سوخت با 85/50 درصد و خوراک با 44/42 درصد کل انرژی مصرفی نهاده ها بیشترین سهم را برداشتند. کارآیی انرژی 199/0 و بهره وری انرژی 019/0 کیلوگرم بر مگاژول به دست آمد. اثر سطح جوجه ریزی بر انرژی مصرفی نیروی کار، سوخت، ماشین ها، خوراک، الکتریسیته و کارآیی و بهره وری انرژی در سطح 1 درصد معنی دار شد. برای سه سطح جوجه ریزی کوچک، متوسط و بزرگ، انرژی مصرفی ورودی به ترتیب 35/139، 55/130 و 71/105 گیگاژول بر هزار قطعه جوجه، کارآیی انرژی به ترتیب 179/191، 0/0 و 236/0 و بهره وری انرژی به ترتیب 017/0، 019/0 و 02/0 کیلوگرم بر مگاژول به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیونی انرژی نهاده های ورودی و عملکرد گوشت مرغ مشخص کرد اثر متغیرهای انرژی جوجه یک روزه و سوخت بر عملکرد گوشت مرغ در سطح 1 درصد معنی دار و با افزایش یک مگاژول بازاء هزار قطعه جوجه یک روزه، 68/2 کیلوگرم بر عملکرد گوشت مرغ تولیدی اضافه می شود. نتایج نشان داد شاخص های انرژی در سطوح جوجه ریزی بالاتر ارتقاء می یابد که علت آن کاهش مقدار انرژی ورودی در سطوح بالاتر جوجه ریزی و ثابت ماندن انرژی ستانده می باشد، لذا توسعه مکانیزاسیون واحدهای پرورش مرغ گوشتی و افزایش سطح جوجه ریزی توصیه می شود.