تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1400 | دوره:34 | شماره:1 (پیاپی 130) |تعداد مقالات:17

در پیوند با رخداد مرگ حدود چهل هزار پرنده آبزی مهاجر در تالاب میانکاله در سال 1398 مقاله ای در توصیف این واقعه که می توان آن را یک بلای طبیعی در حد فاجعه ای ملی به شمار آورد، در مجله تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک منتشر شده است (Maken Ali et al., 2020). نحوه ثبت، گزارش و تفسیر نتایج در این مقاله با اشکالاتی روبرو است؛ لذا ارزیابی نقادانه آن ضروری به نظر می رسد.

موثرترین راه پیشگیری بیماری آبله طیور واکسیناسیون می باشد و هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان ایمنی ایجاد شده توسط واکسن آبله طیور موسسه رازی و نیز مشخص نمودن کارایی واکسن مذکور در مقابل عامل بیماری زا می باشد. مطالعه حاضر در دو مرحله شامل واکسیناسیون جوجه های تحت آزمایش در فارم و مرحله دوم شامل آزمایش چالش بود که در پولت های واکسینه شده انجام گرفت. بدین منظور جوجه های یک سالن شصت هزارتایی پولت نژاد مرغ تخمگذار بونز (Bovans) با واکسن آبله طیور موسسه رازی به روش تلقیح در پرده بال واکسینه شدند. هفت تا 10 روز پس از انجام واکسیناسیون پاسخ گله به واکسن با بررسی %10 کل سالن مرغداری صورت پذیرفت و میزان وجود Take % 7/96 بود. جهت آزمایش چالش در دو گروه پولت 30 تایی در دو سالن مجزا که گروه اول شامل پولت واکسینه و گروه دوم که واکسنی دریافت نکرده بودند ویروس آبله تلقیح شد. گروه شاهد همگی علائم بیماری ولی تمام پرندگان گروه واکسینه فاقد علائم بیماری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که واکسن آبله موسسه رازی دارای ایمنیت و کارایی بسیار بالایی می باشد.

آنفلوآنزای پرندگان بیماری ویروسی واگیردار و مشترک بین انسان و دام می باشد و عامل آن ویروسی از خانواده ارتومیکسوویریده می باشد. امروزه ویروس آنفلوانزا تحت تیپ H9N2 یکی از معضلات اصلی و مهم صنعت طیور کشور ما می باشد. این مطالعه که با هدف بررسی وضعیت آلودگی طیور بومی استان های شمالی به آنفلوانزای H9N2 و از 1393 تا 1394 انجام گرفت. بر روی نمونه های سرمی آزمایش ممانعت از هماگلوتیناسیون (HI) جهت ردیابی ویروس آنفلوانزای H9 انجام گرفت. برای جدا سازی ویروس ها نمونه های سواب، پس از آماده سازی به تخم مرغ تلقیح شدند. جهت آنالیز مولکولی ویروس جدا شده پس از استخراج RNA، واکنش RT-PCR به صورت یک مرحله ای جهت تکثیر ژن های HA و NA انجام شد. با استفاده از دو جفت پرایمر کلی هافمن تمام open reading frame هر دو ژن HA و NA سکانس و در خت فیلوژنیک برای هر دو ژن رسم شد. در مجموع در سه استان از 70 روستا (استان مازندران 20 روستا، استان گیلان 20 روستا و استان گلستان 30 روستا) و 993 پرنده ( استان مازندران 276 پرنده، استان گلستان 370 پرنده و استان گیلان 347 پرنده) نمونه برداری شد. در مجموع سه استان از مجموع 70 روستای نمونه برداری شده تعداد 67 روستا (96%) و از مجموع 993 پرنده تعداد 557 پرنده (56%) سرم مثبت بودند. نتایج مطالعه جاری نشاندهنده شیوع بالای ویروس آنفلوانزای H9N2 در طیور بومی در استان های شمالی کشور می باشد.

کلستریدیوم شامل طیف گسترده ای از باکتری های میله ای شکل بی هوازی گرم مثبت و اسپورزا است که دارای 203 گونه بوده و بر اساس چهار توکسین اصلی یوتا (iA)، آلفا (cpa)، بتا (cpb) و اپسیلون، به پنج تایپ (A، B، C، D، E) طبقه بندی می شود. این باکتری ها یکی از مهم ترین عوامل بیماری زایی در حیوانات هستند. توکسین های متنوع این باکتری نقش مهمی در بیماری زایی دارند که از جمله جدیدترین آن ها می توان به NetB و TpeL اشاره نمود. این توکسین ها در ایجاد بیماری های متنوعی از جمله انتریت نکروتیک نقش دارند. در این مقاله مروری بر مطالعات انجام یافته بر روی کلیات توکسین های NetB و TpeL ارائه می گردد. همچنین پیشرفت های اخیر جهت تولید واکسن های نسل جدید را ارائه و تجزیه و تحلیل هایی که توسط دانشمندان با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیک روی توالی های tpeL و netB برای تولید پروتئین نوترکیب انجام یافته، مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا محققین در آزمایشات مختلف ژن فیوژن را توسط PCR سنتز نموده و پلاسمید نوترکیب را در باکتری E. coli ترانسفورم کرده اند. پروتئین فیوژن حاصله توسط نیکل(Ni-NTA) خالص شده و جهت تأیید از تکنیک های SDS-PAGE و وسترن بلات استفاده گردیده و جهت سنجش ایمنی، آزمایش خنثی سازی سرم در خرگوش استفاده شده است. همچنین در مطالعات دیگر موتانت هایی با فعالیت سایتوتوکسیک کمتر توسط کیت به صورت site-directed mutagenesis طراحی شده و با توالی سازی تأیید شدند. نتایج مطالعات آنان حاکی از آن است که واکسن های نسل جدید می توانند به عنوان کاندید واکسن علیه انتریت نکروتیک طیور مورد استفاده قرار گیرند.

از جمله بیماری هایی که علاوه بر خسارات و هزینه های زیاد منجر به تهدید سلامت انسان نیز می گردد، می توان به ورم پستان دام اشاره کرد. استفاده از آنتی بیوتیک ها برای درمان این بیماری علاوه بر فواید، مضررات زیادی همچون ایجاد سویه های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک و ایجاد بقایای دارویی در شیر را در این صنعت ایجاد می کند. امروزه استفاده از جایگزین های طبیعی همچون پپتیدهای ضد میکروبی و اسانس های گیاهی بجای آنتی بیوتیک موردتوجه قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه ی اثرات ضد باکتریایی دو پپتید باکتریوسین اینتروسین p و تاناتین با دو اسانس گیاهی نعناع و زیره سبز می باشد. پپتید نوترکیب باکتریوسین انتروسین p در سلول های تخمدان همستر چینی (CHO) بیان شد. فرآیند اسانس گیری نیز توسط دستگاه کلونجر انجام شد. در نهایت تست حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) بر روی باکتری ها صورت گرفت. نتایج نشان داد دو پپتید باکتریوسین اینتروسین p و تاناتین دارای اثرات ضد باکتری قوی تری در غلظت های کمتری نسبت به دو اسانس نعناع سبز و زیره سبز بر روی باکتری های Staphylococcus aureus، E. coli 0157 H7 و E. coli هستند. به طوریکه باکتری Staphylococcus aureus نسبت به پپتید باکتریوسین انتروسین p و E. coli 0157 H7 نسبت به پپتید تاناتین حساسیت بیشتری داشتند. از آنجاییکه از مزایای استفاده از پپتیدها نسبت به اسانس ها می توان به مقاومت نسبت به حرارت، اکسیداسیون و امکان دست ورزی از طریق اتصال به سایر پپتیدها جهت افزایش فعالیت آن اشاره کرد، امید است بتوان از این پپتیدها در آینده به عنوان داروی جایگزین آنتی بیوتیک ها در درمان بیماری های دامی از جمله ورم پستان دام استفاده کرد.

هدف از انجام مطالعه کنونی بررسی شیوع و شناسایی مرفومتریک و مولکولی دیکروسلیوم دنتدریتیکوم در گاو، گوسفند و بزهای کشتار شده در کشتارگاه صنعتی شهر اسلام آباد غرب (کرمانشاه) طی سال های 1394 تا 1396بود. به منظور تعیین شیوع و شدت آلودگی به انگل مذکور، در مجموع 2160 راس گاو، 4320 راس گوسفند و 3240 راس بز از هر دو جنس نر و ماده به نسبت مساوی و به شکل کاملا تصادفی طی مدت 3 سال نمونه برداری شدند. خصوصیات مرفولوژیک و مرفومتریک انگل با استفاده از میکروسکوپ نوری مطالعه شد. سپس جهت تایید تشخیص، از هر میزبان، 20 کرم بالغ دیکروسلیوم با ویژگی های متفاوت مرفولوژیک و مرفومتریک و در مجموع60 نمونه برای استخراج DNA انتخاب گردید و ناحیه ای از ژن هدف NAD1 با استفاده از واکنش زنجیره پلی مراز (PCR) تکثیر گردید. طبق نتایج به دست آمده، شیوع آلودگی در گوسفند (20/10%، 85/4% و 01/7% به ترتیب سال) همواره بیشتر از گاو (05/3%، 80/1% و 22/2% به ترتیب سال) بود. همچنین بیشترین میزان آلودگی در فصل پاییز مشاهده شد. آنالیز دو به دوی توالی های به دست آمده برای هر 3 میزبان و همچنین مقایسه با موارد ثبت شده در بانک جهانی ژن، نشان دهنده مشابهت ژنتیکی ایزوله ها، بین 97 تا 99 درصد بود و به این ترتیب دیکروسلیوم دندریتیکوم تنها گونه آلوده کننده جنس دیکروسلیوم دربین نشخوارکنندگان شهرستان اسلام آباد تعیین گردید. با توجه به شیوع نسبتا زیاد آلودگی در دام های منطقه و توان بالقوه سرایت انگل به انسان، اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی شدیدتری باید اتخاذ گردد.

مواد غذایی حاصل از فرآورده های حیوانی به دلیل امکان انتقال عوامل بیماری زای میکروبی و باقیمانده داروهای آنتی بیوتیکی به بدن انسان می توانند علاوه بر اختلال در سیستم ایمنی و گوارش، باعث ایجاد مقاومت میکروبی نیز شوند. به منظور مطالعه اثر تغذیه ی سطوح مختلف پروبیوتیک و لاکتوفرین بر وضعیت سلامت و میزان آلودگی به باکتری اشرشیاکلای در بره های شیرخوار نژاد قزل، تعداد 36 بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل دو در سه، به شش گروه تیماری اختصاص یافتند. طی دوره 56 روزه ی آزمایش، بره ها با تیمارهای آزمایشی که شامل دو سطح پروبیوتیک (صفر و یک گرم به ازای هر رأس در روز) و سه سطح لاکتوفرین (صفر، 25/0 و 50/0 گرم به ازای هر رأس در روز) بود، به صورت انفرادی تغذیه شدند. نتایج نشان داد که با وجود عدم تفاوت معنی دار بین نمره قوام مدفوع و دمای بدن، استفاده همزمان پروبیوتیک و لاکتوفرین، تعداد روزهای تحت درمان را در گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش داد (05/0>P). افزون بر این، برهمکنش بین سطوح مختلف پروبیوتیک و لاکتوفرین باعث کاهش دفع باکتری اشرشیاکلای از مدفوع شد (05/0>P). تغذیه ی لاکتوفرین باعث افزایش خطی غلظت پلاسمایی آهن نسبت به گروه شاهد شد، به طوری که بالاترین سطح لاکتوفرین، بیشترین افزایش غلظت آهن را به دنبال داشت (05/0>P). به طور کلی، یافته های این پژوهش نشان داد که تغذیه ی پروبیوتیک و لاکتوفرین، وضعیت سلامت را در بره های شیرخوار بهبود بخشیدند، با این حال تغذیه ی همزمان این دو ترکیب، اثر مثبت بیشتری را در کاهش تعداد روزهای تحت درمان به دنبال داشت.

زمینه مطالعه: خشکی چشم را می توان با آزمایش شیرمر، زمان گسست اشک (TBUT)، اندازه گیری موسین اشک، شمارش یاخته های گابلت و نیز اندازه گیری اسمولاریته، لیزوزیم و لاکتوفرین اشک مورد بررسی قرار داد. به دلیل آسان و در دسترس بودن روش شیرمر و اندازه گیری TBUT، این دو روش به عنوان روش های متداول بررسی خشکی چشم در مطالعات چشم پزشکی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در حال حاضر در بین بی حسی های موضعی معمول، قطره چشمی تتراکائین هیدورکلراید یکی از پرمصرف ترین داروهایی است که می تواند باعث حذف ترشح اشک رفلکسی شود. هدف: این مطالعه با هدف اندازه گیری میزان ترشح اشک پایه ای در اسبچه ی خزر می باشد. روش کار: به همین منظور تعداد 20 راس اسبچه خزر به ظاهر سالم، نر و ماده، 5 تا 14 ساله و با متوسط وزنی بین 28 ± 203 کیلوگرم انتخاب شدند. اسبچه ها به طور تصادفی به دو گروه 10 راسی تقسیم شدند. بعد از معاینات بالینی و بررسی تاریخچه اسبچه های خزر و اطمینان از سلامتی آنها تست نوار شیرمر در هر دو چشم انجام شد. تست نوار شیرمر در دقایق 10، 20، 30، 40 و 50 بعد از ریختن قطره تتراکائین در گروه تیمار و در گروه شاهد قطره دارونما (سالین نرمال % 9/0) مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج: مطالعه نتایج گروه شاهد و تیمار نشان دهنده کاهش معنی دار ترشح اشک در گروه تیمار است. مطالعه قیاس STT2 در زمان صفر و زمان های دیگر گروه تیمار نشان می دهد که کاهش معنی دار ترشح اشک تا دقیقه 40 ادامه پیدا می کند. بر اساس نتایج این مطالعه سن و جنسیت تاثیر معنی داری بر میزان ترشح اشک پایه ای و رفلکسی در اسبچه های خزر ندارد. نتیجه گیری نهایی: با در نظر داشتن اهمیت تشخیص سریع سندرم خشکی چشم و بیماری های در ارتباط با ترشح اشک پایه ای و رفلکسی و پیشگیری از اختلالات متاثر از این شرایط مانند کراتوکونژنکتویت سیکا، این تحقیق می تواند استفاده و تاثیرات قطره تتراکائین % 5/0 در چشم اسبچه های خزر سالم را شرح دهد.

بیماری اسهال در گوساله های شیری یکی از مشکلات عمده در صنعت دامپروری است که اغلب استفاده از آنتی بیوتیک ها برای درمان آن کارآمد نیستند و نیز ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی نظیر مقاومت به آنتی بیوتیک شوند، در نتیجه استفاده از جایگزینی طبیعی برای آن ها همانند ایمونوگلوبولین (Y (IgY زرده ی تخم مرغ ممکن است راه حل مناسبی باشد. هدف از تحقیق حاضر، تولید ایمونوگلوبولین های اختصاصی Y علیه پاتوژن های مهم اسهال گوساله از قبیل کروناویروس، روتاویروس، اشریشیا کلی و کلستریدیوم پرفرجنس در زرده تخم مرغ بود. این آزمایش بر روی مرغان تخم گذار نژاد های لاین W36 با دو تیمار (گروه شاهد و گروه واکسینه شده با واکسن سه گانه ی کروناویروس، روتاویروس، اشرشیا کلی و همچنین واکسن کلستریدیوم پرفرجنس) و هفت تکرار در هر گروه انجام شد. از SDS-PAGE جهت بررسی کیفی و از روش بردفورد به منظور بررسی کمی ایمونوگلوبولین Y استفاده گردید. نتایج نشان داد، باندهای مربوط به زنجیره ی سبک و سنگین IgY در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد اختلاف قابل مشاهده ای داشت. بررسی با روش بردفورد نشان داد که غلظت IgY ترشح شده در زرده ی تخم مرغ گروه تیمار mg/mL 4. 729 بود. نتایج مربوط به روش های پودر کردن نیز نشان داد که خشک نمودن پاششی موجب تخریب ولی خشک نمودن انجمادی باعث حفظ IgY زرده ی تخم مرغ شد. مطالعات تکمیلی در مورد سنجش فعالیت زیستی IgY اختصاصی تولید شده در این تحقیق ضروری است.

استفاده از لیزرها و پلاسماهای سرد روند ترمیم را به شکل معنی داری در مقایسه با حالت عادی بهبود می بخشند. هدف از این مطالعه ارزیابی مقایسه ای هیستوپاتولوژی و هیستومورفولوژی تاثیر اشعه ماورای بنفش و پلاسمای سرد هلیوم بر روی زخم تمام ضخامت عفونی شده با استافیلوکوکوس اورئوس در موش های صحرایی نر دیابتی شده با آلوکسان است. در این مطالعه تعداد 60 موش صحرایی نر ویستار بالغ دیابتی شده با تزریق داخل صفاقی آلوکسان به میزان 120 mg/kg با زخم های ایجاد شده و عفونی شده توسط ml1 از سوسپانسیون حاوی cfu/ml به108 استافیلاکوکوس اورئوس آلوده در زخم به قطر cm 1 در بین دوکتف مورد استفاده قرار گرفت. موش ها به سه گروه کنترل، درمان با هلیوم پلاسما وماورابنفش تقسیم شدند. تمام گروه های درمان به مدت 21 روز با پلاسمای سرد و اشعه ماورا بنفش به مدت 3 دقیقه در روز مورد درمان قرار گرفتند. پس از پایان دوره نمونه های پوستی مورد بررسی آسیب شناسی بافتی قرار گرفتند و شاخص های تجمع کلاژن، نفوذ سلول های التهابی و ضخامت اپیتلیوم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آماری با نرم افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که پلاسمای سرد هلیوم و اشعه ماورابنفش تاثیر مثبتی بر حضور سلول های التهابی تک هسته ای، تشکیل کلاژن و نوسازی اپیتلیوم دارند. با توجه به نتایج این مطالعه میتوان از پلاسمای سرد و اشعه ماورابنفش در بهبود زخم استفاده کرد، که البته تاثیر پلاسمای سرد در بهبودی زخم بیشتر است.

تاخیر زمانی بین نمونه برداری تا آنالیز نمونه ها هنگامی می تواند اتفاق افتد که نمونه های خون از راه های دور به آزمایشگاه های مرجع ارسال می شوند یا هنگامی که آنالیز نمونه ها در آزمایشگاه به دلایلی با تاخیر انجام می شود. هدف از این مطالعه بررسی پایداری آنالیت های خون شناسی در نمونه خون سگ با استفاده از آنالایزر هماتولوژیNihon Kohden MEK-6450 در هنگام ذخیره نمونه ها تا 48 ساعت در دو دمای 4 و 24 درجه سانتی گراد بود. نمونه های خون از 40 قلاده سگ از نظر بالینی سالم در لوله های حاوی EDTA جمع آوری شدند و ابتدا در طی یک ساعت از زمان جمع آوری با استفاده از آنالایزر Nihon Kohden MEK-6450 مورد بررسی قرار گرفتند. سپس نمونه ها در دماهای 4 و 24 درجه سانتی گراد ذخیره شده و در 3، 6، 24 و 48 ساعت پس از جمع آوری مجدداً مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تغییرات قابل توجه و معنی دار در آنالیت های خونی شناختی در نمونه های خون سگ نگهداری شده شامل افزایش HCT و MCV در 24 ساعت در هر دو دما (4 و 24 درجه) و کاهش MCHC از شش ساعت در دمای 4 درجه و 24 ساعت در دمای 24 درجه و افزایش MPV در 6 ساعت در هر دو دما بودند و تعداد پلاکت ها از شش ساعت در هر دو دما کاهش یافت. تغییر معنی داری در شمارش گلبول قرمز، سفید و غلظت هموگلوبین در طول مدت مطالعه مشاهده نشد. اگرچه بیشتر تغییرات در آنالیت های خون شناختی در خون سگ هنگام نمونه گیری در دو دمای4 و 24 درجه از نظر تحلیلی قابل قبول و از نظر بالینی ناچیز و جزئی است، اما بهترین روش در اندازه گیری آنالیت های خون شناختی در این حیوان، آنالیز به موقع نمونه خون ترجیحا در مدت یک ساعت پس از جمع آوری است.

هدف از این مطالعه، بررسی نقش گیرنده های اپیوئیدرژیک در بروز اثر هیستامین بر تنظیم مرکزی مصرف خوراک جوجه های گوشتی بود. در این مطالعه، با انجام سه آزمایش مجزا، نقش گیرنده های مو، کاپا و دلتای اپیوئیدی بر هایپوفاژی ناشی از تزریق (ICV(IntraCerebroVentricular هیستامین مورد مطالعه قرار گرفت. در هر آزمایش، تعداد 48 قطعه جوجه گوشتی 5 روزه ی نژاد راس 308 به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم و پس از 3 ساعت محرومیت از خوراک، یکی از چهار تیمارهای آزمایشی به-صورت ICV دریافت کردند. گروه های آزمایشی شامل 1) تزریق سرم فیزیولوژی (شاهد)، 2) تزریق 300 نانومول هیستامین 3) تزریق 5 میکروگرم آنتاگونیست گیرنده اپیوئیدی (آنتاگونیست گیرنده مو در آزمایش اول، کاپا در آزمایش دوم و دلتا در آزمایش سوم) و 4) تزریق همزمان هیستامین (300 نانومول) و آنتاگونیست گیرنده ی اپیوئیدی (5 میکروگرم) بود. مصرف تجمعی خوراک طی زمان های 30، 60 و 120 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تزریق هیستامین موجب کاهش مصرف خوراک نسبت به گروه شاهد در هر سه آزمایش شد (05/0>P). تزریق همزمان آنتاگونیست گیرنده ی مو اپیوئیدی و هیستامین اثر هایپوفاژی ناشی از تزریق هیستامین را کاهش و مصرف خوراک را افزایش داد (05/0>P). با این وجود، تزریق همزمان هیستامین همراه با آنتاگونیست گیرنده کاپا و یا دلتا نتوانست کاهش مصرف خوراک ناشی از تزریق هیستامین را افزایش دهد(05/0>P). در کل، یافته های این پژوهش نشان می دهد که حداقل بخشی از اثرات هایپوفاژی ناشی از اثر هیستامین در جوجه های گوشتی توسط گیرنده ی مو اپیوئیدی میانجی گری می شود.

گاوهای شیری طی دوره ی انتقال به طور معمول تحت تنش های مختلف مربوط به زایمان، شیردهی و تنش های اکسیداتیو قرار می گیرند. کنترل تنش های مختلف طی این دوره و همچنین تنش های مرتبط با درمان و واکسیناسیون می تواند کمک شایانی به بهبود سلامت و تداوم شیردهی نماید. هدف این پژوهش، مطالعه ی اثر تغذیه اسکوربیک اسید و سالیسیلات طی دوره ی انتقال بر سلامت و تولید حیوان و همچنین تخفیف پاسخ های التهابی ناشی از واکسیناسیون تب برفکی به عنوان یک عامل تنش زا بود. تعداد 44 راس گاو شیری تازه زا به طورتصادفی به چهار گروه (11=n) آزمایشی تقسیم و با جیره ی پایه (شاهد)، و یا جیره های مکمل سازی شده با اسکوربیک اسید (30 گرم در روز)، سالیسیلیک اسید (10 گرم در روز) و اسکوربیک اسید + سالیسیلات (به ترتیب 30 و 10 گرم در روز) به ازای هر راس دام به مدت30 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد تغذیه سالیسیلات موجب افزایش تولید شیر شد (05/0>P). مکمل سازی اسکوربیک اسید باعث افزایش درصد چربی شیر شد (05/0>P)، اما بر تولید شیر اثر نداشت. بیشترین غلظت گلوکز در سرم گاوهای تغذیه شده با آسکوربیک اسید و کمترین مقدار نیتروژن اوره ای سرم در گاوهای تغذیه شده با آسکوربیک اسید + سالیسیلات مشاهده شد (05/0>P). تغذیه ی سالیسیلات، آسکوربات و یا ترکیب سالیسیلات و آسکوربات موجب کاهش غلظت هاپتوگلوبین و سرم آمیلوئید A در گاوهای واکسینه شده علیه تب برفکی شد، در حالی که TNFα تنها در گاوهای گروه سالیسیلات و سالیسلات + آسکوربات نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (05/0>P). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مکمل سازی جیره با آسکوربیک اسید و سالیسیلات موجب بهبود سلامت، تولید و کاهش واکنش های التهابی ناشی از واکسیناسیون در گاوهای تازه زا می شود.

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی تأثیر بیماری سپتی سمی هموراژیک ویروسی بر صفات بیومتری ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام شد. تعداد 281 قطعه ماهی با وزن اولیه 38/3 ± 88 گرم بعد از 18 روز دوره عادت دهی به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. همه گروه های آزمایشی با جیره غذایی تجاری تغذیه شدند. گروه اول به عنوان شاهد (بدون تزریق) در نظر گرفته شد، اما گروه های دوم تا پنجم به ترتیب با سرم فیزیولوژی سه صدم میلی لیتر، سرم فیزیولوژی شش صدم میلی لیتر، ویروس سپتی سمی سه صدم میلی لیتر و ویروس سپتی سمی شش صدم میلی لیتر با غلظت-1 4. 5xx104 pfu. ml، تزریق شدند. جهت تشخیص بیماری از تست RT-PCR استفاده شد. مدت دوره ی پژوهش 35 روز و رکورد برداری صفات وزن بدن و طول ماهیان (طول استاندارد، طول چنگالی و طول کل)، در روز های 28 و 35 پرورش انجام شد. مقایسات میانگین این صفات در بین گروه های مختلف با استفاده از آزمون توکی (HSD) و نرم افزار R انجام شد. در نتایج مربوط به وزن بدن در هفته اول بعد از چالش (روز 28) بین گروه شاهد با گروه های تزریق شده با ویروس سپتی سمی در سطح (001/0>P) و همچنین بین گروه تزریق سرم فیزیولوژی و گروه تزریق ویروس سپتی سمی اختلاف معنی دار مشاهده شد (05/0>P). در هفته دوم بعد از چالش (روز 35) بین گروه های تزریق سپتی سمی با دیگر گروه های آزمایشی (گروه شاهد، گروه های تزریق سرم فیزیولوژی) برای صفت وزن بدن تفاوت معنی دار مشاهده شد (001/0>P). در هفته دوم بعد از چالش بین گروه های مختلف آزمایشی برای صفات مرتبط با طول ماهی (طول استاندارد، طول چنگالی و طول کلی) تفاوت معنی دار وجود داشت (05/0>P). با توجه به نتایج مشاهده شده بروز بیماری VHS باعث کاهش رشد ماهیان شده و زیان اقتصادی در برخواهد داشت.

کرم لیگولا اینتستینالیس عامل بیماری لیگولوز است. این بیماری شایع ترین عفونت انگلی ماهیان آب شیرین در اکثر نقاط جهان بوده و باعث ایجاد زیان های اقتصادی فراوانی از جمله، کاهش وزن، کاهش باروری و مرگ و میر در بچه ماهیان می شود. بنابراین شناخت و کنترل آن برای مدیریت استخرهای پرورشی و مزارع ماهی از اهمیت خاصی برخوردار است. کرم بالغ لیگولا اینتستینالیس در روده باریک پرندگان ماهی خوار و مرحله نوزادی این کرم (پلروسرکوئید) در محوطه شکمی ماهیان یافت می شود. هدف از انجام این بررسی، تشخیص آلودگی انگل لیگولا اینتستینالیس، ماهی سفید رودخانه ای، در سد البرز، استان مازندران می باشد. برای این منظور، در شهریور 1396 به صورت تصادفی، 60 ماهی از گونه مورد نظر صید؛ و جهت بررسی مورفومتریک و انگل به آزمایشگاه ارجاع داده شدند. نتایج بررسی نشان داد که تمام ماهیان صید شده آلوده بودند. از آنجائی که پلروسرکوئید لیگولا اینتستینالیس می تواند باعث کاهش و یا عدم باروری در ماهیان جوان شود، لزوم بررسی راهکارهای مقابله با این انگل ضروری است.

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که به راحتی در بدن میزبان رشد کرده و سلامتی را به میزبان خود اعطاء می کنند. تعادل مطلوب میکروارگانیسم ها در دستگاه گوارش به خصوص روده بسیار مهم بوده و باکتری های خاصی، مانند لاکتوباسیلوس کازئی به حفظ چنین تعادل مطلوبی کمک می کنند. امروزه افزایش تقاضا در توسعه روش ایمن و جدید نگهداری مواد غذایی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تلقیح Lactobacillus Casei، به عنوان نگهدارنده زیستی بر کیفیت میکروبی و شیمیایی ماهی شیر بود. پس از تهیه ماهی از بازار و انتقال به آزمایشگاه، نمونه ها در دمای 4 درجه سانتی گراد (دمای یخچال) تا زمان انجام آزمایش نگهداری شد. در روز های اول، سوم و هفتم و پانزدهم و سی ام مورد بررسی آزمون های شیمیایی TVN و pH میکروبی شمارش توتال میکروبی انجام شد. استفاده از پروبیوتیک در ماهی شیر جهت ممانعت از تغییرات میکروبی و شیمیایی ماهی شیر بررسی شد. نتایج نشان داد که باکتری Lactobacillus Casei در بازدارندگی از فساد ماهی موثر است. نتایج نشان داد که سویه Lactobacillus Casei کاندیدای مناسبی جهت استفاده بعنوان نگهدارنده ماهی شیر می باشد. سویه Lactobacillus Casei در مواد غذایی براحتی رشد می کند و تلقیح آن در حفظ خصوصیات شیمیایی و میکروبی فیله ماهی شیر در طول نگهداری بسیار موثراست.

شازده رود یکی از رودخانه های استان مازندران در شهرستان بابلسر است که به دریای خزر منتهی می شود. در گذشته این رودخانه از نظر تنوع انواع ماهی ها و محل مهاجرت آنها یکی از رودخانه های با ارزش محسوب می شد، اما امروزه به دلیل ورود آلاینده ها، ماهی های ساکن و مهاجر در این رودخانه کاهش چشمگیری پیدا کرده است. مطالعه حاضر به بررسی آلودگی باکتریایی ماهی های کپورچه (Carassius gibelio) صید شده از رودخانه شازده رود پرداخته است. به این منظور ماهی های صیدشده به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از کشت باکتریایی، رنگ آمیزی گرم و آزمون های بیوشیمیایی، باکتری آئروموناس هیدروفیلا مورد شناسایی قرار گرفت. در بررسی آسیب شناسی بافت پوست و عضله تخریب اپیتلیوم پوست، تجمع ملانوماکروفاژ، نفوذ یاخته های آماسی، ادم، پرخونی و استحاله فیبرهای عضلانی، در بافت کبد تجمع مراکز ملانوماکروفاژ، نفوذ سلول های آماسی، افزایش فضاهای سینوزوئیدی، دژنرسانس واکوئولی، هیپرپلازی مجاری صفراوی و فیبروز و در بافت کلیه نفوذ سلول های آماسی، دژنرسانس واکوئولی، ادم، پرخونی، تخریب لوله های ادراری و فیبروز مشاهده گردید. آئروموناس هیدروفیلا یک باکتری فرصت طلب است که در شرایط تنش زا مانند تغییر و کاهش کیفیت آب، تبدیل به یک باکتری بیماری زا می شود و ایجاد بیماری می کند. همچنین یک باکتری زئونوز است که از طریق مصرف آب و آبزیان آلوده به انسان منتقل می شود و سبب بروز علائمی از جمله دل درد شدید، تهوع، استفراغ و اسهال آبکی تا خونی در انسان می گردد. بنابراین پیشگیری از ورود آلاینده ها و فاضلاب ها به آب رودخانه ها علاوه بر ضرورت حفاظت از بوم سامانه های آبی، به جهت حفظ سلامت انسانی بسیار حائز اهمیت و ضروری است.