سابقه و هدف ماینوسیکلین آنتی بیوتیکی است که نقش ضد التهابی و ضدتشنجی دارد. در مورد اثر ماینوسیکلین بر روی نورون های پورکنژ هیچ گزارشی مشاهده نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ماینوسیکلین بر روی ساختار نورون های پورکنژ مخچه موش صحرایی صرعی شده می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به سه گروه 8 تایی تقسیم شدند. موش های گروه 1 و 2 توسط پنتیلن تترازول (PTZ) mg/kg 40 صرعی شدند. در گروه اول تجربی صرعی شده، ماینوسیکلین (mg/kg 25) به مدت دو هفته تزریق شد، گروه دوم تجربی صرعی شده به جای ماینوسیکلین، سرم فیزیولوژیک (mg/kg 25) دریافت کردند. گروه سوم، گروه کنترل (صرعی نشده) بود که فقط سرم فیزیولوژیک می گرفتند. موش ها پس از دوره ی درمان به طور عمیق بی هوش شدند، مخچه آن ها خارج شد و با روش متداول و اختصاصی با استفاده از-1 APAF-1 (Apoptotic Peptidase Activating Factor رنگ آمیزی شدند. نورون های سالم با استفاده از تستDunnet تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها کاهش معنی داری در میانگین تعداد نورون های سالم پورکنژ بین دو گروه صرعی شده (صرعی ماینوسیکلین و صرعی سرم فیزیولوژیک) نسبت به گروه کنترل (صرعی نشده) مشاهده شد (001/0 p<). هم چنین افزایش معنی داری در میانگین تعداد نورون های سالم پورکنژ قشر مخچه در گروه آزمایشی صرعی شده که ماینوسیکلین mg/kg 25 دریافت می کردند نسبت به گروه صرعی شده که سرم فیزیولوژیک (mg/kg 25) می گرفتند، دیده شد (01/0p<). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ماینوسیکلین نقش محافظتی بر روی نورون های پورکنژ قشر مخچه موش های صحرایی صرعی شده دارد.