مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1397 | دوره:17 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: ژیاردیازیس یک بیماری انگلی ایجاد توسط ژیاردیا لامبلیا است که باعث سوء جذب ویتامین Dشده و کمبود این ویتامین احتمال ابتلا به دیابت نوع2 را افزایش می دهد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ژیاردیازیس مزمن بر وضعیت ویتامینD و خطر ابتلاء به دیابت نوع 2 در بیماران صورت پذیرفت. روش بررسی: در مطالعه مورد شاهدی(Case-Control) حاضر تعداد 60 نفراز مراجعین به آزمایشگاه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بررسی شدند. پس از تایید آلودگی به انگل ژیاردیا به روش مسقیم و خونگیری از بیماران، نمونه ها بدست آمده، سپس پلاسما جدا شده و مقادیر ویتامینD، گلوکز، انسولین، فاکتورهای لیپیدی و آنزیم های کبدی، شاخص های مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، عملکرد سلول های بتا (HOMA-β ) و بررسی حساسیت به انسولین (QUICKI) مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها: سطح پلاسمایی ویتامینD در گروه بیمار نسبت به افراد سالم کاهش یافت (05/0P<). اگر چه انسولین و پروفایل لیپیدی پلاسما در این بیماران تغییر معنی داری ننمود اما گلوکز (001/0P<) و HOMA-IR (05/0P<) افزایش پیدا کرد. همچنین HOMA-β ، QUICKIو DIدر گروه بیمار در مقایسه با کنترل کاهش یافت (05/0P<). آنزیم های کبدیAST (001/0P<)، ALT (01/0P<) و ALP (05/0P<) در بیماران مبتلا به ژیاردیازیس افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: به طور کلی ژیاردیازیس مزمن منجر به کاهش ویتامینD و افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 گردید. همچنین مشخص شد که رابطه مستقیمی بین ژیاردیازیس مزمن، کاهش ویتامینD و افزایش آنزیم های کبدی وجود دارد.

زمینه و هدف: پژوهش از پایه های اساسی در توسعه جوامع محسوب میگردد، به طوری که هیچ گونه حرکت علمی و منطقی بدون پشتوانه تحقیقات امکانپذیر نیست. از طرفی دانشگاه ها مهمترین محل تولید علم محسوب میشوند و از اینرو ساماندهی به تحقیقات دانشگاهی از عوامل مؤثر در پیشرفت جامعه است. هدف از این مطالعه بررسی موانع انجام پژوهش از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشگاههای علوم پزشکی ایران است.، Magiran روش بررسی: در این مرور نظاممند ابتدا با جستجو در پایگاههای اطلاعاتی، ISI Web Of Science، SID، Civilica، سامانه دانش گستر برکت، Noormags و Google scholar و موتورهای جستجو Science Direct، Scopus، PubMed با استفاده از کلیدواژههای استاندارد، همه ی مقالات منتشر شده مرتبط بدون اعمال Elmnet محدودیت زمانی جستجو شدند. در مجموع 111 مدرک بازیابی شد. با حذف 111 مدرک غیرمرتبط، تکراری و غیر قابل استفاده 11 مقاله پس از کنترل کیفی وارد مطالعه شد. یافته ها: در این مطالعه 9 طبقه موضوعی موانع انجام پژوهش استخراج گردید که موانع آموزشی بالاترین موانع و موانع امکاناتی پایینترین موانع بودند. سایر موانع به ترتیب اهمیت عبارتاند از: مالی، علمی، فرهنگی-اجتماعی، فردی، مدیریتی-سازمانی، حرفهای، راهبردی-سیاستگذاری. نتیجه گیری: بسیاری از موانع گزارش شده عملکرد نظام آموزشی قبل از دانشگاه و نظام آموزشی دانشگاه را در بر میگیرد. آماده سازی افراد در نظام آموزشی قبل از دانشگاه، تربیت علمی و فرهنگی افراد برای انجام امور پژوهشی و اتخاذ راهکارهای لازم در نظام آموزشی دانشگاه ضروری به نظر میرسد. همچنین اصلاح راهبردها و قوانین رایج در حوزه پژوهش برای تسهیل انجام پژوهش و فراغت خاطر مادی و معنوی پژوهشگران ضروری است.

مقدمه: انتقال دهنده ویتامین C وابسته به سدیم نوع 2 (SVCT2) نقش مهمی در انتقال اسید اسکوربیک به تارهای کند انقباض دارد. با توجه به اهمیت اسید اسکوربیک در تارهای عضلانی و نقش SVCT2 در انتقال این ویتامین، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی بر سطح اسید اسکوربیک سرمی و بافتی و SVCT2 در عضله سولئوس رت های آزمایشگاهی بود. روش کار: در تحقیق تجربی حاضر 10 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به صورت 6 هفته دویدن هوازی روی تریدمیل، 5 جلسه در هفته و هر جلسه تمرین به مدت 40-20 دقیقه در روز، با سرعت 20-10 متر در دقیقه انجام شد. بافت هموژن شده عضله سولوئوس و سرم به منظور بررسی اثر ورزش بر متابولیسم اسید اسکوربیک بررسی شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های تی مستقل و تحلیل کواریانس استفاده شد (05/0 ≥ P). نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطح SVCT2 عضله سولئوس و همچنین سطوح اسید اسکوربیک سرمی و عضلانی در دو گروه تمرین و کنترل وجود نداشت (05/0 < P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که 6 هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر سطوح اسید اسکوربیک سرمی و عضلانی و سطح SVCT2 عضلانی در رت های آزمایشگاهی ندارد و عضله کندانقباض رت های سالم محدودیتی در برداشت اسید اسکوربیک سرمی و تأمین اسید اسکوربیک مورد نیاز خود ندارد.

زمینه و هدف: افزایش بیان TLR4در سیستم عصبی، از عوامل پاتوفیزیولوژیکی نوروپاتی محیطی دیابت است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژنTLR4 و میانجی های التهابی در بخش حسی نخاع موش های صحرایی نر دارای درد نوروپاتی دیابت بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای(محدوده وزنی2/10± 220 گرم) در چهار گروه نوروپاتی دیابتی، نوروپاتی دیابتی تمرین، کنترل سالم تمرین و کنترل سالم قرار گرفتند. دیابت با تزریقSTZ(mg/kg 50) ایجاد شد. پس از تایید ایجاد نوروپاتی دیابت توسط تست های رفتاری، گروه های تمرین، 6 هفته تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط 15متر در دقیقه برای30 دقیقه روی تردمیل اجرا کردند. میزان بیان ژن-هایTLR4، TNF-α و IL-1β در نرون های حسی L4-L6 نخاع با تکنیک ریل تایم اندازه گیری شد. آزمون آنالیز واریانس دو راهه و آزمون تعقیبی LSD برای تحلیل آماری استفاده گردید. یافته ها: بیان ژن هایTLR4، TNF-α و IL-1β در بخش حسی نخاع گروه نوروپاتی دیابت تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه نوروپاتی دیابت کمتر بود(P<0. 05). . همچنین بین گروه های سالم کنترل و نوروپاتی دیابت تفاوت معنی داری بود و بیان ژن در گروه نوروپاتی دیابت افزایش یافتP<0. 05)). نتیجه گیری: تمرین هوازی می تواند میزان بیان ژن TLR4 و نشانه گرهای التهابی را در بخش حسی نخاع کاهش دهد و حساسیت نوسیسپتورها به عوامل دردزا که در نتیجه تخریب پیشرونده نرون های حسی در اثر دیابت رخ می دهد را بهبود بخشد. پیشنهاد می شود که تمرین هوازی به عنوان یک مداخله درمانی غیردارویی برای بیماران دیابتی به منظور کاهش درد نوروپاتیک استفاده شود.

مقدمه: موفقیت درمان ریشه دندان به عواملی مانند پاکسازی شیمیایی کانال ریشه با محلولهای شستشودهنده بستگی دارد که این محلولها ممکن است موجب تغییر ویژگی های عاج دندان از جمله سختی آن شود که هنوز بطور وسیعی بررسی نشده است از همین رو در این مطالعه به بررسی تاثیر محلول های شستشودهنده اندودنتیک رایج وجدید بر میکروهاردنس عاج ریشه دندان پرداختیم. روش کار: ریشه های50 دندان پرمولار تک ریشه دریک سوم میانی ریشه دندان عرضی برش داده شدند. قطعه اپیکالی در رزین آکریلی ثابت و پالیش شد. نمونه ها به 5 گروه بر اساس نوع محلول شست و شو دهنده تقسیم شدند: 5. 25% NaOCl، CHX 2% تتراکلین، هیپوکلین و کلراکسترا. مقادیر میکروهاردنس نمونه ها قبل و بعد ازغوطه وری در محلولها بر اساس معیار ویکرز اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-20 و ازمون های Pair T Test و آنالیز واریانس One Way ANOVA استفاده شد. نتایج: مقادیر میکروهاردنس عاج ریشه دندان بعد از غوطه وری در همه گروه ها بجز CHX بطورمعناداری کاهش یافته بود (p< 0. 05). بیشترین کاهش میکروهاردنس عاج ریشه دندان مربوط به NaOCl بود و تتراکلین و هیپوکلین و کلراکسترا با اختلاف کمی بعد از NaOCl قرار داشتند که اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار نبود (p > 0. 05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج محلول های شستشودهنده اندودنتیک جدید میکروهاردنس عاج ریشه دندان را پس از شستشو به اندازه ای که NaOCl 5. 25% کاهش می داد، کاهش دادند. محلول CHX 2% برمیکروهاردنس عاج ریشه دندان بی تاثیر بود.

زمینه و هدف: کاهش مدت اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان ها موجب ارتقای کارایی بیمارستان ها می شود. هدف این پژوهش شناسایی متوسط اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان های کشور و عوامل مؤثر بر آن بوده است. روش کار: برای انجام این پژوهش مروری منظم، کلیه مقالات مرتبط با سنجش متوسط اقامت نامناسب بیمار در بیمارستان های ایران منتشر شده در بازه زمانی (1385-1396) در 8 پایگاه داده ای جستجو، جمع آوری و ارزیابی کیفیتی شدند. در نهایت، تعداد 13 مقاله با استفاده از نرم افزارComprehensive Meta-Analysis تحلیل شدند. نتایج: در این مطالعه، میزان بروز متوسط اقامت نامناسب در بیمارستان های ایران 5. 4 درصد (11. 4-2. 4درصد: حدود اطمینان 95%) به دست آمد. بیشترین میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در تهران در سال 1394 با 49. 0 درصد 62. 5-35. 7 درصد: حدود اطمینان95%) و کمترین میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در شیراز در سال 1389 با 0. 5 درصد (1. 1-0. 2درصد: حدود اطمینان95%) به دست آمد. عوامل مربوط به بیمار، پزشک و بیمارستان منجر به بروز متوسط مدت اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان شده است. متوسط اقامت نامناسب به ترتیب منجر به افزایش هزینه، افزایش زمان انتظار سایر بیماران و کاهش کیفیت خدمات شده بود. مهم ترین راهکارهای کاهش مدت اقامت نامناسب، اصلاح نظام بیمه و شیوه پرداخت، گسترش خدمات سرپایی و اصلاح عملکرد سیستم ارجاع بیماران بود. نتیجه گیری: میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان های ایران تقریباً بالا است. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی به منظور کاهش میزان بروز متوسط اقامت نامناسب در بیمارستان ها بکار گیرند.

زمینه و هدف: بیماران سرطانی، به واسطه ماهیت بیماری، مراحل درمان و درد متحمله، مشکلات روان شناختی را تجربه می کنند؛ بنابراین کاهش این مشکلات به منظور تسهیل روند درمان سرطان حائز اهمیت است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور بر افسردگی، اضطراب و استرس نوجوانان مبتلا به سرطان در مرحله ی شیمی درمانی انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری نوجوانان مبتلا به سرطان در مرحلهی شیمی 79 بودند؛-درمانی مراجعه کننده به مراکز خصوصی درمان سرطان شهر اصفهان در سال 79 که تعداد 03 نفر از آنان به شیوه در دسترس انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند و از طریق پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش، هشت جلسه هفتگی 93 دقیقه DASS-پرسشنامه 21 ای آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور دریافت کردند، لیکن برای گروه کنترل درمانی انجام نشد. پس از اتمام مداخله، پس آزمون، پیگیری هفت روزه و پیگیری یک ماهه اجرا شد. یافته ها: یافته ها حاکی از تفاوت معنادار بین دو گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه های اثرات این درمان در دوره پیگیری اول و. )P>3/ افسردگی، اضطراب و استرس بودند ) 330 دوم ثابت بوده است. نتیجه گیری: آموزش ذهن آگاهی نوجوان محور در کاهش افسردگی، اضطراب و استرس در نوجوانان مبتلا به سرطان در مرحله ی شیمی درمانی تاثیر دارد. بنابراین، این روش تلویحاتی به منظور بهبود وضعیت روان شناختی نوجوانان مبتلا به سرطان در مرحله ی شیمی درمانی دارد.

زمینه و هدف: به علت فراوانی زیاد موارد تیروئیدکتومی و برداشته شدن اتفاقی پاراتیروئیدها به عنوان عارضه در این عمل و در نتیجه هیپوپاراتیروئیدی گذرا و دائمی، بر آن شدیم تا به بررسی شیوع پاراتیروئیدکتومی اتفاقی در افراد تحت تیروئیدکتومی پارشیال یا توتال بپردازیم. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-مقطعی و گذشته نگر بوده و اطلاعات بیماران تحت تیروییدکتومی قرار گرفته شده به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مورد نیاز شامل: سن، جنس، نوع پاتولوژی، وضعیت برداشتن پاراتیروئید، فیلد جراحی پزشک، وضعیت بدخیمی، سایز تیرویید برداشته شده و نوع عمل جراحی انجام شده از پرونده های بیمارستانی و بخش پاتولوژی توسط چک لیست از قبل تهیه شده جمع آوری شدند. اطلاعات بدست آمده وارد نرم افزار SPSS ورژن 17 شده و با استفاده از تست های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 1159 بیمار مورد بررسی، 1002 نفر(5/86%)زن و 157 نفر(5/13%) مرد بودند. از کل تیروئیدکتومی ها 81 مورد(7 % ) یک غده پاراتیروئید بصورت پاراتیروئیدکتومی اتفاقی مشاهده شد. میانگین سنی بیماران 20/6± 01/41 سال، میانگین قطر تیروئید 16/2± 620/6 سانتیمتربود. شایع ترین نوع پاتولوژی در بیماران مورد بررسی، گواتر مولتی ندولر با 52. 8% فراوانی بود. اختلاف آماری معناداری بین توزیع فراوانی برداشتن غده پاراتیروئید با وضعیت بدخیمی ضایعه، نوع بخش بستری و نوع پاتولوژی گزارش شده وجود داشت. بین میانگین سابقه جراح با برداشتن اتفاقی غده پاراتیروئید هم تفاوت آماری معناداری دیده شد (05/0 P-<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت پاراتیروئیدکتومی اتفاقی به دنبال جراحی تیروئیدکتومی از فراوانی بالایی برخوردار نبوده و فاکتورهای وضعیت بدخیمی ضایعه، نوع بخش بستری، سابقه جراح و نوع پاتولوژی ضایعه بر روی فراوانی آن موثرمی باشد.

زمینه و هدف: کمردرد یکی از اختلالات اسکلتی عضلانی است که 80 درصد افراد در طول زندگی خود تجربه می کنند. تعادل و ثبات وضعیتی شرط لازم برای انجام فعالیت های روزمره و زندگی است. یکی از روش های کاربردی برای بررسی تعادل پویا و ثبات وضعیتی استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس است. روش بررسی: دراین مطالعه که 24 فرد سالم و 24 فرد مبتلا به کمردرد مزمن اختصاصی شرکت داشتند، شاخص های ثبات وضعیتی(APSI، MLSI، OSI) از طریق دستگاه بایودکس در وضعیت ایستاده بر روی یک پا بررسی شد. یافته ها: طبق نتایج مطالعه حاضر دوگروه در انحراف معیار متغیرهای شاخص ثبات وضعیتی مجموع و داخلی _ خارجی، تفاوت معنادار وجود داشته که نشان دهنده عملکردثباتی بهتر گروه سالم نسبت به گروه مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در این دو جهت می باشد. نتیجه گیری: وجوداختلاف در صفحه فرونتال می تواند به علت نقش مهم عضلات ابداکتور هیپ درهنگام حفظ تعادل در وضعیت ایستاده بر روی یک پا و عملکردهای داینامیکی مانند راه رفتن باشد. عضله گلوتئوس مدیوس نقش ابداکتورهیپ و ثبات دهنده لگن در صفحه فرونتال را برعهده دارد. ازسوی دیگر براساس مطالعات گذشته ضعف عضله گلوتئوس مدیوس در افراد مبتلا به کمردردمزمن اختصاصی شایع می باشد، که وجود این موارد می تواند موید اختلاف معنادار در صفحه فرونتال باشد.