شیمی کاربردی
سال:1399 | دوره:15 | شماره:55 |تعداد مقالات:24

4، '4-دی آمینو دی فنیل اتر 2، '2-دی سولفونیک اسید (ODADS) به عنوان یک دی آمین سولفونه به وسیله سولفونه شدن مستقیم دی آمین 4، '4-در آمینودی فنیل اتر در حضور اسیدسولفوریک دود کننده تهیه می شود. علاوه بر آن، مونومر دی آمین حاوی زانتن در چهار مرحله به وسیله تراکم بتا-نفتول و 4-نیتروبنزالدئید در حضور کاتالیزور پارا-تولوئن سولفونیک اسید، کاهش ترکیب دی نیترو، واکنش جانشینی نوکلئوفیلی آمین و 5، 3-دی نیترو بنزوئیل کلرید و متعاقبا کاهش ترکیب دی نیترو سنتز می گردد. سپس یک سری نانوکامپوزیت های کوپلی ایمید سولفونه / سیلیکا جدید با درصدهای مختلف سیلیکا به طور موفقیت آمیزی از طریق تشکیل درجای سیلیکا درون ماتریس پلیمر به روش سل-ژل سنتز شدند. محلول پلی(آمیک اسید) از 8، 5، 4، 1-نفتالن تتراکربوکسیلیک دی انیدرید، ODADS و دی آمین سولفونه نشده 5، 3-دی آمینوبنزوئیل آمینوفنیل-H14-دی بنزو[a، j]زانتن درحلال N-متیل پیرلیدون تهیه شدند. در نهایت، فیلم های هیبریدی به وسیله هیدرولیز-پلیمر شدن تراکمی پیش ماده های سیلیکا، (3-امینوپروپیل)تری اتوکسی سیلان و تترا اتوکسی سیلان در محلول پلی(امیک اسید) بدست آمدند و سپس جهت تولید نانوکامپوزیت های پلی ایمید سولفونه/سیلیکا به طور گرمایی ایمیده شدند. ساختار شیمیایی و مورفولوژی نانوکامپوزیت های هیبریدی حاصل به وسیله طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، تفرق اشعه X و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) بررسی شدند. هدایت الکتریکی مواد به وسیله پتانسیومتر اندازه گیری شد. نتایج TEM نشان داد که ذرات سیلیکا به خوبی با اندازه ذرات بین 50 الی 70 نانومتر در ماتریس پلیمر پخش شده اند. نتایج آنالیز گرماسنجی نشان داد که افزایش سیلیکا درون ماتریس پلی ایمید سولفونه، پایداری حرارتی نانوکامپوزیت های بدست آمده را به دلیل افزایش برهمکنش و پخش خوب سلیکا درون ماتریس پلی ایمید افزایش می دهد. پایداری حرارتی نانوکامپوزیت های تهیه شده با افزایش درصد سیلیکا افزایش پیدا می کند. نانوکامپوزیت های تهیه شده پایداری خوب در برابر آب و هدایت الکتریکی بالایی را نشان دادند.

در این مقاله بر هم کنش بین متیل اتیل کتون و برخی الکل های نوع دوم (2-پروپانول، 2-بوتانول، 2-پنتانول، 2-هگزانول و 2-هپتانول) با استفاده از روش تجربی و با به کار گیری انتگرال های کرک وود – باف در مطالعه ترمودینامیک محلول ها و پدیده انحلال ترجیحی مورد بررسی قرار گرفته است. برای سیستم های دو جزئی شامل متیل اتیل کتون با برخی الکل های نوع دوم، پارامترهای Gii، Gjj، Gij، δ ii، δ jj و δ ijدر دمای K 15/298 محاسبه گردید و این پارامترها بر اساس ساختار و نوع پیوند های تشکیل شده در محلول ها تفسیر گردید. نتایج بر اساس برهم کنش های مولکولی و اثر طول زنجیره کربنی الکل ها مورد بحث قرار گرفت سپس مخلوط های دو جزئی در قالب تئوری کرک وود – باف محلول ها بررسی شدند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که برهم کنش ها در محلول نسبت به حالت خالص ضعیف تر می باشد و با افزایش طول زنجیره یک الکل این برهم کنش ها ضعیف تر می گردد زیرا با بلندتر شدن طول زنجیره، قسمت غیر قطبی مولکول به قسمت قطبی که در بر گیرنده گروه هیدروکسیل است غلبه یافته و باعث کاهش برهم کنش ها می شود. نتایج بدست آمده از انتگرال های کرک وود-باف با استفاده از مقادیر تجربی حجم مولی فزونی تأیید گردید.

واکنش کمپلکس [PtMe2(4, 4ʹ-Me2bpy)] (4, 4ʹ-Me2bpy = 4، ´ 4-دی متیل-2، ´ 2-بی پیریدین) و [SnMe2(NCS)2] با نسبت مولی 1: 1 منجر به تشکیل کمپلکس [PtMe2(SnMe2NCS)(SCN)(4, 4ʹ-Me2bpy)] از طریق شکسته شدن پیوند Sn-NCS شد. این کمپلکس به طور کامل به وسیله تجزیه عنصری، طیف سنجی فروسرخ (IR)، طیف سنجی رزونانس مغناطیس هسته NMR (HSQC، ° 135-DEPT، Pt195، Sn119، C13، H1) و طیف سنجی مرئی فرابنفش (UV-Vis) شناسایی شد. داده های حاصل از NMR نشان می دهند که محصول عمده واکنش اکسایش افزایش، محصول سینتیکی ترانس است. نتایج IR، نشان دهنده ی تشکیل پیوند های تیوسیانات Pt-SCN و ایزوتیوسیانات Sn-NCS در کمپلکس trans-[PtMe2(SnMe2NCS)(SCN)(4, 4ʹ-Me2bpy)] است. اثر سمیت کمپلکس trans-[PtMe2(SnMe2NCS)(SCN)(4, 4ʹ-Me2bpy)] و دو کمپلکس هم خانواده trans-[PtMe2(SnMe2Cl)Cl(4, 4ʹ-Me2bpy)] و trans-[PtMe2(SnEt2Cl)Cl(4, 4ʹ-Me2bpy)] بر زیستایی دو رده سلولی MDA-MB-468 سرطان پستان و U-87MG گلیوبلاستوما چند شکلی در غلظت های مختلف به وسیله روش MTT ارزیابی شد. نتایج نشان می دهند که کمپلکس trans-[PtMe2(SnEt2Cl)(Cl)(4, 4ʹ-Me2bpy)] بیشترین اثر سمیت سلولی نسبت به رده های سلولی MDA-MB-468 و U-87MG به ترتیب با IC50 برابر با 02/28 و μ M 52/27 از خود نشان داد.

در این پژوهش اثر بازدارندگی تیونین (Thn) و هم افزایی آن با یون Zn2+ بر روی خوردگی یک نمونه فولاد کربنی بنام A106 در محیط سولفوریک اسید M 5/0 بوسیله آزمون های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و اندازه گیری های کاهش وزن بررسی شده است. با استفاده از نمودار های پلاریزاسیون تافل و محاسبات سرعت خوردگی معلوم گردید که Thn همانند یک بازدارنده مؤثر عمل می کند. مشخص شد که نتایج آزمایش کاهش وزن با روش پلاریزاسیون در توافق خوبی هستند. اثر هم افزایی یون های روی بر روی بازدارندگی خوردگی فولاد در حضور غلظت های مختلف Thn نیز برررسی شد. افزایش یون های روی بازده بازدارندگی را بطور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد. بیشترین بازده بازدارندگی در حدود 97% برای سیستم شامل ppm 20 Thn و mM 7/16 Zn2+ بدست آمد. حضور یون های روی درجه پوشش سطحی را افزایش می دهد. پارامتر هم افزایی ""S، که از پوشش سطحی محاسبه شد، برای برخی از غلظت های Thn بزرگتر از واحد بدست آمد. Thn به عنوان یک بازدارنده مختلط در محلول H2SO4 رفتار می کند. بررسی ایزوترم های جذب نشان داد که جذب سطحی Thn بر روی فولاد از ایزوترم لانگمویر پیروی می کند و جذب سطحی بصورت خودبخودی انجام می شود. بررسی مکانیسم جذب سطحی ثابت کرد که امکان تشکیل کمپلکس بین لایه اولیه Zn2+ موجود بر سطح فولاد با فرم پروتونه شده تیونین وجود دارد.

سنتز 3-آمینو ایمیدازو[2، 1-a]پیریدین ها طی واکنش سه جزئی بین آلدهیدهای آروماتیک، 2-آمینوپیریدین ها و ایزوسیانیدها در دمای اتاق و سیستم دو حلالی آب/2، 2، 2-تری فلوئورو اتانول توصیف شده است. در روش ارائه شده بازده بالا فرآورده در سیستم دو حلالی نسبت به 2، 2، 2-تری فلوئورو اتانول خالص حاصل شده است. پیوند هیدروژنی قوی در سیستم دو حلالی سبب عدم استفاده از کاتالیست اسید لوئیس در این واکنش شده است و همچنین استفاده از سیستم دوحلالی سبب کاهش 75 درصدی استفاده از 2، 2، 2-تری فلوئورو اتانول شده است که تاثیر قابل توجهی در کاهش قیمت و اثرات سمی دارد. بازده بالا، کاهش زمان واکنش، جداسازی محصول واکنش با صاف کردن و شرایط ملایم و دوستدار محیط زیست از مزایای روش ارائه شده جهت سنتز این ترکیبات با خواص بیولوژیکی می باشد.

در این تحقیق از روش آندی کردن تحت جریان ثابت و در الکترولیت اسید فسفریک در دمای ثابت oC 0 برای سنتز قالب های نانومتخلخل آلومینا با قطر حفرات دلخواه استفاده شده است. یک سیستم ابداعی جدید جهت کنترل دمایی و همچنین ایجاد شرایط همگن در محلول الکترولیت به کار برده شده است. طراحی آزمایشات و شناسایی متغیرهای مهم بر روی قطر حفرات آلومینای سنتز شده با استفاده از طراحی ترکیب مرکزی انجام شده و روش اندازه گیری سطح پاسخ برای ارزیابی تعامل پارامترها و تعیین اهمیت آنها بر روی قطر منافذ آلومینای آندی متخلخل سنتز شده استفاده شده است. شدت جریان اعمال شده، غلظت الکترولیت و مدت زمان آندی کردن به عنوان پارامترهای متغیر در نظر گرفته شده است. به منظور تعیین اندازه قطر حفرات از تصاویر FE-SEM استفاده گردید. هدف اصلی این تحقیق ارایه مدلی برای تعیین شرایط مناسب آزمایشگاهی برای سنتز قالب های نانومتخلل آلومینای آندی با قطر حفرات دلخواه است.

دو ترکیب پلیمری جدید [Cd(OAc)2(L)]n، (1) و [Cd(OAc)2(L)(H2O)]n، (2) از واکنش نمک کادمیوم استات و لیگاند باز شیف 1و2-بیس(1-(پیریدین-4-ایل)اتیلیدین)هیدرازین، L، تهیه و ساختار آن ها با آنالیز پراش پرتو ایکس تک بلور شناسایی شد. بررسی های ساختاری نشان داد که هر دو ترکیب در سیستم بلوری مونوکلینیک و به ترتیب در گروه های فضایی P21/c و I2/a متبلور شده اند. پلیمر کوئوردیناسیونی 1 در حلال دی متیل سولفوکساید به روش تبخیر آرام حلال سنتز شد و دارای ساختاری با زنجیرهای یک بعدی نردبانی است. در مقابل پلیمر کوئوردیناسیونی 2 به روش لایه نشانی در مخلوطی از حلال های متانل و آب سنتز شد و ساختار بلوری آن حاصل از انباشتگی زنجیرهای یک بعدی خطی است. همچنین با بررسی آنالیز سطح هرشفلد هر دو ترکیب، تاثیر برهم کنش های موثر در انباشتگی بلوری ترکیب های سنتز شده و میزان مشارکت هریک از این برهم کنش ها تعیین گردید.

در این تحقیق یک لیگاند باز شیف دو دندانه ی جدید از تراکم فروسن کربوکسی آلدئید با ٣ ، 4-دی آمینوبنزوفنون با نسبت استوکیومتری 2: 1 سنتز شد. کمپلکس های باز شیف تک هسته ای از واکنش بین لیگاند باز شیف دو دندانه ی N2 با پالادیم(II) استات، نیکل(II) استات چهار آبه و مس(II) استات یک آبه با نسبت های مولی 1: 1 سنتز شدند. در این کمپلکس ها لیگاند از طریق اتم های نیتروژن ایمینی به فلز کوئوردینه می شود. خواص فلورسانس لیگاند باز شیف و کمپلکس های آن در حلال DMSO مورد مطالعه قرار گرفتند. مقادیر هدایت مولی کمپلکس ها در حلال استون غیر الکترولیت بودن این کمپلکس ها را تأیید می کند. خواص الکتروشیمیایی لیگاند وکمپلکس های آن در حلال DMSO مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات الکتروشیمیایی نشان داد که کمپلکس ها می توانند به گونه های مختلف اکسید و احیا شوند. کمپلکس های سنتزی بوسیله ی طیف سنجی های FT-IR، 1H NMR، UV-Vis، آنالیز عنصری و هدایت سنجی شناسایی شدند.

گگیاه بهمن (stipacapensis) از جمله گیاهان جنس stip است که به خانواده گندمیان تعلق دارد و تاکنون در مورد آن هیچ گونه بررسی فیتوشیمیایی صورت نگرفته است. این تحقیق با هدف جداسازی، خالص سازی و تعیین ساختمان ترکیبات موجود در عصاره ی گیاه بهمن انجام گرفته است. تست های فیتوشیمیایی، جهت شناسایی اولیه ی انواع مواد مؤثره ی گیاهی انجام شد. وجود ترپنوئیدها به وسیله ی تست های شناسایی تأیید شد. پس از عصاره گیری و استخراج، عصاره ی تهیه شده به وسیله ی ستون کروماتوگرافی جداسازی گردید. جهت تعیین میزان رنگدانه ها از اسپکتروفتومتر استفاده گردید و عصاره های اتانولی و متانولی با یکدیگر مقایسه گردید. جهت خالص سازی اجزاء مختلف عصاره خام، پس از آزمون پایداری ترکیبات بر روی سیلیکاژل، کروماتوگرافی ستونی سیلیکاژل مورد استفاده قرار گرفت و برای شناسایی ترکیبات موجود در جزء ها، از روش های LC-MS و GC-MS استفاده گردید. بر پایه ی بررسی های طیفی، چندین ترکیب ترپنوئیدی از گیاه بهمن جداسازی و شناسایی شد. این تحقیق، اولین تحقیق صورت گرفته جهت بررسی ترکیبات این گیاه بوده است. ترکیبات ترپنی یافت شده در گیاه شامل استروئید ها، کاردیاک گلیکوزیدها، کاروتنوئیدها و پرنیل کینون ها (پرنول لیپیدها) می باشند.

در این تحقیق ابتدا نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن به روش همرسوبی سنتز شد. سپس نانوذرات قالب یونی مغناطیسی جدید به عنوان جاذب اختصاصی برای استخراج مقادیر جزئی یون کادمیم در نمونه های آب، خاک و غذا مورد استفاده قرار گرفت و میزان کادمیم در این نمونه ها با دستگاه جذب اتمی شعله ای تعیین مقدار شد. پارامترهای موثر بر بازده استخراج از قبیل pH محلول، زمان جذب، میزان جاذب، نوع حلال شویشی و غلظت آن، حجم حلال شویشی و زمان واجذب مورد بررسی قرار گرفت و مقادیر بهینه تعیین شد. تحت شرایط بهینه، منحنی کالیبراسیون در گسترهµ g L-1100-1 خطی بود و ضریب همبستگی برای آن 9981/0 به دست آمد. حد تشخیص برای یون کادمیم µ g L-13/0 به دست آمد و همچنین درصد انحراف استاندارد نسبی(RSD%) روش برای غلظت µ g L-1 20 با سه تکرار پیاپی در یک روز و بین چند روز به ترتیب 45/3 و 63/5 به دست آمد بود. برای این روش، بیشترین میزان جذب پلیمر قالب یونی مغناطیسی برای یون کادمیم µ g g-1 35/66 بود. در نهایت نتایج رضایت بخشی برای اندازه گیری یون کادمیم در نمونه های آب، خاک و غذا با روش پیشنهادی حاصل شد.

نانو ذرات تری فلورید بور تثبیت شده بر روی سیلیکا (BF3. SiO2 NPs) تهیه و به عنوان یک کاتالیزور اسیدی ملایم و سبز در واکنش بین آلدئیدهای آروماتیک با اتیل سیانو استات و اسید باربیتوریک در اتانول برای سنتز مشتقات پیرانو [d-2، 3] پیریمیدین استفاده شد. این واکنش به وضوح به وسیله نانو ذرات BF3. SiO2 پیش رفت و کاتالیزور ناهمگن برای سه بار در این واکنش بدون از دست دادن فعالیت کاتالیزوری خود، بازیافت شد. قابلیت بازیابی کاتالیزور و سازگاری آن با محیط زیست، روش کار ساده، جداسازی آسان محصول از مخلوط واکنش، واکنش ایمن و تمیز که منجر به تولید پیرانو [d-2، 3] پیریمیدین مربوطه با بازده بالا در زمان کوتاه می شود، از مزایای این روش می باشد.

در این پژوهش با هدف بهبود بازده بارگذاری واندازه ذرات، نانوکامپوزیت کیتوزان مونت موریلونیت (CS-MMT)، به وسیله روش ژل سازی یونی جهت کنترل رهایش کارکامین تهیه گردید. فرمول بندی های مختلف و متغیرهای متفاوت فرایند (غلظت پلی ساکارید، درصد مونت موریلونیت، غلظت سورفکتانت، مقدار دارو و مدت زمان سونیکیت) جهت تعیین فرمولاسیون بهینه بررسی شد. غلظت پلی ساکارید، غلظت سورفکتانت و زمان سونیکیت بیشترین تاثیر را بر اندازه ذرات داشت. افزودن مونت موریلونیت به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش بازده بارگذاری کارکامین شد. درصد مطلوب برای مونت-موریلونیت 3٪ بود. همچنین، افزایش مقدار کارکامین تا مقدار بهینه (میلی گرم/ میلی لیتر) منجر به افزایش بازده بارگذاری شد. شاخصه های فیزیکوشیمیایی فرمولاسیون بهینه نانوسامانه از منظر بازده درون گیری، پروفایل رهایش دارو، اندازه، پتانسیل زتا، مورفولوژی سطح و طیف FTIR تعیین گردید. فرمولاسیون 2A با اندازه ذرات nm6/31-8/23، بازده بارگذاری 71/93% و پتانسیل زتا m 18/0 ± 73/38-به عنوان فرمول بهینه انتخاب شد. بررسی های SEM و FTIRنشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهمکنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است. نتایج نشان داد سرعت رهایش کارکامین از نانوکامپوزیت در pH 4/7 آهسته و پایدار بوده و به میزان قابل توجهی در pH اسیدی 5/4 افزایش می یابد. حداکثر رهایش دارو از نانوکامپوزیت در شرایط C° 37، pH 5/4 بعد از گذشت 24 ساعت، ٪ 80 بوده است.

نانوکاتالیزور هیبریدی مغناطیسی ZnS/CuFe2O4 برای نخستین بار و با روشی ساده سنتز شد. بررسی و شناسایی این کاتالیزور با استفاده از تکنیک های آنالیز تفرق پرتو ایکس (EDX)، میکروسکوب الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM)، پراش پرتو ایکس (XRD) و مغناطیس سنجی نمونه ارتعاشی (VSM) صورت گرفت. نانوذرات سنتزی به عنوان کاتالیزور مغناطیسی و ناهمگن برای سنتز تک ظرف مشتقات 2-آمینو-3-سیانو-H4-پیران با تراکم دیمدون، آلدهیدهای آروماتیک و مالونونیتریل در حلال اتانول و در دمای اتاق به کار گرفته شد. روش گزارش شده دارای مزایایی چون شرایط ملایم، بازده مناسب، جداسازی ساده فرآورده ها از مخلوط واکنش و استفاده از حلال زیست سازگار و کاتالیزور ارزان می باشد. نانوکاتالیزور ZnS/CuFe2O4 به راحتی با استفاده از یک میدان مغناطیسی خارجی از محیط واکنش جدا شده و چندین بار در واکنش های متوالی بدون کاهش چشمگیر در فعالیت کاتالیزوری مورد استفاده قرار گرفت.

مهم ترین کانی های اقتصادی تیتانیوم، روتایل و ایلمنیت می باشند که به دلیل افزایش تقاضای دی اکسید تیتانیوم و کاهش ذخایر روتایل طبیعی در سال های اخیر استفاده از ایلمنیت فرآوری شده با نام روتایل مصنوعی جایگزین روتایل طبیعی شده است. در این مطالعه، استخراج و خالص سازی نانو ذرات تیتانیوم دی اکسید از کنسانتره ایلمنیت منطقه کهنوج واقع در استان کرمان از بزرگترین معادن جهان و رتبه اول خاورمیانه با دو روش فرآیند کلراید و فرآیند تجزیه قلیایی انجام شده است. این کنسانتره از نوع کنسانتره های کم عیار با 43% تیتانیوم دی اکسید به شمار می آید. بررسی و مطالعه روش های فرآوری تیتانیوم نشان داد که در فرآیند تجزیه قلیایی، لیچینگ اسیدی تحت فشار اتمسفریک و دمای پایین تر از روش های قبلی صورت می پذیرد و از طرفی در این روش قادر به بازیابی واکنشگر اولیه و برگشت آن به چرخه تولید هستیم، لذا این روش نسبت سایر روش ها، از مزایای زیست محیطی بهتری برخوردار است. ذرات دی اکسید تیتانیوم حاصل در این روش سفید و درخشان بود و پس از نانو شدن مورد بررسی آنالیز فلوئورسانس پرتو ایکس (XRF)، طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، پراش پرتو ایکس(XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراش انرژی پرتو ایکس(EDX) قرار گرفت.

در این کار پژوهشی اثر بازدارندگی 5-(3، 4، 5 تری متوکسی فنیل)-2H تترازول بر روی خوردگی فولاد نرم در محلول اسید کلریدریک 1 مولار مورد بررسی قرار گرفت. جهت مشخص نمودن میزان بازدارندگی آن، از میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون استفاده گردید. غلظتهای مختلف از بازدارنده در محیط اسیدکلریدریک و در دماهای مختلف بررسی شده است. مطالعات پلاریزاسیون نشان داد که بازدارنده به صورت مختلط عمل کرده و انرژی آزاد گیبس برای بازدارنده برابر با 29. 912 kJ/mol به دست آمده است. مطالعات ایزوترم جذب بازدارنده روی فولاد نرم نشان داد که جذب بازدارنده از ایزوترم جذبی لانگمویر تبعیت می کند. نتایج نشان می دهد با افزایش غلظت بازدارنده تا ppm 300 درصد بازدارندگی حدود 90 درصد بدست می آید. نتایج امپدانس نشان دهنده افزایش بیش از 10 برابری مقاومت به خوردگی نسبت به عدم حضور بازدارنده است.

در سالهای اخیر افزایش رو به رشد آگاهی عمومی از موضوعات زیست محیطی این حقیقت را آشکار کرده است که منابع طبیعی در جهان رو به کاهش بوده و ظرفیت محدودی برای اداره کردن حجم ضایعاتی که فعالیت های بشر تولید کرده است، وجود دارد. موضوع بازیافت مواد پلیمری به خصوص فوم پلی یورتان به سبب استفاده وسیع در اغلب زمینه هاو به موازات آن تولید حجم انبوهی از ضایعات بسیار مورد توجه می باشد. از میان انواع روشهای بازیافت ضایعات پلی یورتانی، فرایند گلیکولیز که از روشهای بازیافت شیمیایی به حساب می آید، به سبب سهولت اجراء و نیز تبدیل ضایعات به مواداولیه، به ویژه پلی اُل، اصلی ترین مسیر بازیافت فومهای پلی یورتان به شمار می آید. این فرایند نسبتاً آسان انجام می شود و به میزان وسیعی برای بازیافت فوم های پلی یورتان سخت و نرم به کار می رود. انجام این فرایند باعث ایجاد دو فاز می شود که فاز بالا شامل پلی اُل نرم و فاز پایین شامل ترکیبات هیدروکسیلی و آمینی آروماتیک و عامل گلیکولیزکننده اضافی می باشد. مشاهدات نشان دادند که با افزایش مقدار کاتالیزور سرعت انحلال فوم بیشتر شده و شکست اتصالات یورتان در زمان کوتاهتری انجام شد. در این مطالعه از درصدهای وزنی مختلف کاتالیست Mo/MgO به منظور بازیافت فوم نرم پلی یورتان استفاده شد. بعدازانحلال کامل ذرات فوم، ساختار شیمیایی پلی اُل بازیابی شده توسط روشهای اسپکتروسکوپی و تجزیه ای مختلف مورد بررسی قرارگرفت. کلیه نتایج مؤید بازیابی کامل پلی اُل از ضایعات فومهای پلی یورتان بوده و افزایش درصد وزنی کاتالیست باعث افزایش درصد فاز بالا و کاهش درصد ترکیبات آروماتیکی می شود.

در کار پژوهشی حاضر، 4-برومو-2، 1-بیس[2-هیدروکسی-5-(4-نیترو فنیل آزو) بنزیلیدن آمینو] بنزن (H2L) از خانواده ترکیبات آزو شیف باز از واکنش تراکمی 1-(3-فرمیل-4-هیدروکسو فنیل آزو)-4-نیترو بنزن و 4-برومو-2، 1-دی آمینو بنزن تهیه و با تکنیک های مختلف طیف سنجی و آنالیز عنصری شناسایی شد. مطابق منابع موجود، ترکیباتی که دارای گروههای آزو در موقعیت پارای حلقه فنولی می باشند، می توانند در محلول به دو شکل توتومری آزوفنل و کینون-هیدرازون وجود داشته باشند. عوامل زیادی مانند نوع حلال، دما و نوع استخلاف می توانند شکل های توتومری را تحت تاثیر قرار دهند. بررسی طیف های UV-Vis لیگند H2L در حلال DMSO و مخلوط حلال های آب و DMSO نشان داد که سولواتوکرومی برای این نوع لیگندها می تواند متاثر از انتقال پروتون یا تغییر ممان دو قطبی حلال باشد، طوریکه وجود یک باند جذبی پهن در ناحیه بالاتر از 500 نانومتر و با شدت زیاد در حلال DMSO خالص می تواند مربوط به جابجا شدن تعادل فرم های توتومری باشد. همچنین با افزایش pH و دپروتونه شدن گروههای هیدروکسیل، تعادل کتو-انول در محلول تحت تاثیر قرار گرفت و در نتیجه شدت باندهای جذبی اصلی و رنگ محلول به طرز چشمگیری تغییر یافت. بالاخره بررسی طیف های UV-Vis لیگند در حضور کاتیون های Cu2+، Ni2+، Co2+، Pb2+، Na+، Ag+، Ca2+، Cd2+، Zn2+ وHg2+ در مخلوط حلال های DMSO و آب نشان داد که با افزایش همه کاتیون های ذکر شده، شدت جذب های اصلی به طور قابل ملاحظه ای تغییر می کند. در حالت عمومی شدت انتقالات n→ π * افزایش و π → π * کاهش یافت. چنین به نظر می رسد که تشکیل کمپلکس با فلزات ذکر شده، شکل های توتومری را تحت تاثیر قرار می دهد، اما فلزات مختلف به یک میزان این تعادل را به سمت تشکیل کینون-هیدرازون جابجا نمی کنند، هر چند که دلیل آن کاملا مشخص نیست. در نهایت خصوصیات الکترونی و ساختاری لیگند H2L با استفاده از محاسبات DFT و TD-DFT تجزیه و تحلیل گردید.

هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه قابلیت استفاده از نانوالیاف های کیتوسان اصلاح شده با مزوپروس سیلیسی عامل دار شده به روش الکتروریسی برای حذف رنگ زرد مستقیم از محلول های آبی است. نانوالیاف های تهیه شده با استفاده از دستگاه های FT-IR، XRD، Fe-SEM، TEM و تست کشش مورد پایش و شناسایی قرار گرفت. سپس تاثیر پارامترهای عملیاتی مختلف با هدف به دست آوردن شرایط مطلوب برای انجام فرآیند جذب از جمله نوع و مقدار نانوجاذب، pH، غلظت اولیه رنگ و زمان تماس مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت یافتن ایزوترم های مناسب جذب رنگ زرد مستقیم انجام شد. شرایط مطلوب برای حذف توسط نانوالیاف های کیتوسان مزوپروس های سیلیسی با جاذب SBA-15-NH2 در40 دقیقه تماس، pH=2، مقدار جاذب 0. 05 گرم با غلظت اولیه 20 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد حذف رنگ زرد مستقیم از مدل ایزوترم لانگمویر و فرندلیچ تبعیت می کند. نتایج این پژوهش نشان داد که نانوالیاف هایCTS/SBA-15-NH2 به طور موثری رنگ زرد مستقیم را جذب می نماید و دارای پتانسیل خوبی برای تصفیه پساب های آلوده به رنگزاها می باشد.

در این پژوهش، روشی سبز و کارآمد جهت سنتز ترکیبات فعال زیستی بنزوکوئینولین ها از تراکم مشتقات مالونیتریل با حضور آلدئید های مختلف و نفتیل آمین در حضور کاتالیزور ناهمگن نانوسلولزی عاملدار شده با گروه سولفور Fe3O4@ Cellulose-OSO3H شرح داده می شود. سنتز مشتقات بنزوکوئینولین ها در شرایط بدون حلال در حضور کاتالیزور Fe3O4@ Cellulose-OSO3H تحت شرایط التراسونیک به سرعت و عالی پیش می ر ود. نانوکاتالیزور سنتز شده حداقل چهار بار می تواند به صورت متوالی در شرایط بهینه واکنش تراکمی نوناگل با کاهش جزئی فعالیت کاتالیزور بازیافت شده مورد استفاده قرار گیرد. تهیه محصولات با بهره های خوب تا عالی، نیاز به مقادیر کم کاتالیزور، انجام واکنش در زمانهای کوتاه، قابلیت بازیافت کاتالیزور و عدم استفاده از حلال سمّی در سنتز مشتقات بنزوکوئینولینون ها از مزایای این روش سبز هستند.

اندازه گیری الکتروشیمیایی ترشیو-بوتیل هیدروکینون در سطح الکترود خمیر کربن اصلاح شده با نانوذرات طلا و مایع یونی 1-متیل-3-اکتیل ایمیدازولنیم تترافلوروبورات مورد بررسی قرار گرفت. نانوذرات طلا با استفاده از عصاره گیاه گزنه و روش بیوسنتز تهیه شده و با استفاده از روش میکروسکوپ الکترونی عبوری مورد انالیز قرار گرفت. الکترود اصلاح شده فرایند اکسایش ترشیو-بوتیل هیدروکینون به عنوان یک آنتی اکسیدانت غذایی را تسریع کرده است. در شرایط بهینه و در سطح سنسور طراحی شده، گستره خطی 0/5 نانومولار تا 450 میکرومولار با حدتشخیص 0/1 نانومولار برای اندازه گیری ترشیو بوتیل هیدروکینون گزارش شد. سنسور طراحی شده برای آنالیز ترشیو-بوتیل هیدروکینون در نمونه های غذایی با موفقیت به کار گرفته شد.

هیدروکسید لایه ای دوگانه کبالت-آلومینیوم با روش مکانوشیمیایی با موفقیت تهیه شد. این ماده در یک هاون ساده با عمل خردایش دستی نمک های آبدار کبالت و آلومینیوم همراه سود سنتز شد. با توجه به آنالیزهای FT-IR، XRD وBET ماده ی سنتز شده ویژگی های مربوط به هیدروکسیدهای لایه ای دوگانه را نشان داد. Co-Al-LDH تازه تهیه شده جذب سطحی بالایی نسبت به نارنجی متیل نشان داد. آزمایش های جذب سطحی یکپارچه در دمای اتاق و در شرایط گوناگون مانند زمان تماس، مقدار جاذب و غلظت آلاینده انجام شد. همچنین مدل های هم دمای اصلاح-شده لانگمویر و فروندلیچ برای بررسی جذب سطحی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج مطالعه هم دمایی نشان داد که جذب سطحی رنگ بر روی LDH متناسب با معادله ی اصلاح شده لانگمویر با ظرفیت جذب mg/g 656. 96 است.

حسگرهای شیمیایی نوری( اپتودها) به لحاظ کاربرد آنها در حوزه های گوناگون دانش بشری از جایگاه پر اهمیتی در پژوهش های شیمی برخوردار هستند. مطالعه و بررسی این حسگرها منجر به توسعه در تجزیه های درون سلولی و نیز در محل شده است. ردیابی و اندازه گیری آنیون نیتریت به عنوان یک گونه ی شیمیایی با قابلیت ایجاد سرطان، همیشه در کانون توجه شیمیست ها برای ارائه و توسعه ی روش های ساده، ارزان و سریع و نیز دوست دار محیط زیست بوده است. درکار حاضر که در حیطه شیمی سبز قرار دارد هدف، ارائه یک راهکار تجزیه ای ساده، حساس، پرتابل و ارزان به روش حسگری نوری در تعیین کَمّی آنیون نیتریت است. یک حسگر نوری بر پایه شناساگر طبیعی زعفران تثبیت شده بر روی غشاء پلیمری طراحی شده که برای اندازه گیری آنیون نیتریت در محیط های شیمیایی مختلف قابل کاربرد باشد. بر این اساس، رنگدانه ی زعفران تثبیت شده در عشا ء نازک پلیمری در یک محیط اسیدی با آنیون نیتریت واکنش می دهد و میزان کاهش جذب حسگر در طول موج 440 نانومتر به عنوان علامت تجزیه ای ثبت می گردد. متغیرهای تاثیرگذار بر روی عملکرد حسگر نوری شامل نحوه ی فعال سازی غشاء پلیمری، غلظت زعفران، میزان اسیدیته محیط آنالیت، زمان پاسخ مورد مطالعه قرار گرفته است. در شرایط بهینه شده، محدوده ی دینامیکی حسگر از 3-10  0/1 تا 0/50 میکروگرم بر میلی لیتر خطی بوده و حد تشخیص آن برابر 4-10  0/7 میکروگرم برمیلی لیتر از نیتریت، حاصل شده است. انحراف معیار نسبی در اندازه گیری تکراری نیتریت با غلظت 0/5 میکروگرم بر میلی لیتر برابر 4 درصد به دست آمده است. اثر گونه های شیمیائی مختلف بر پاسخ تجزیه ای حسگر بررسی شده و در اندازه گیری محتوی نیتریت نمونه های حقیقی مثل آب شرب و نمونه ای از آب چاه از حسگر تهیه شده با موفقیت استفاده شده است.

هدف از این تحقیق، مطالعه و بررسی چارچوب های فلز-آلی ZIF-8، نقاط کوانتومی گرافنی و هیبریدهای حاصل از آن ها (GQD@ZIF-8) در راستای تشخیص فلزات سنگین است. ویژگی بارز نقاط کوانتومی گرافن در گسیل فلورسانس با شدت بالا و ZIF-8 با تخلخل و سطح مقطع زیاد (به عنوان جاذب) محرک های خوبی بودند تا از این مواد برای ساخت حسگر استفاده شود. ماده هیبریدی تهیه شده در این تحقیق به طور موفقیت آمیزی در اندازه گیری فلزات سنگین از قبیل سرب در نمونه های آبی مورد استفاده قرار گرفت. غلظت سرب در نمونه های مختلف به کمک GQD@ZIF-8 و از طریق روش یک متغیر در زمان اندازه گیری شد. در راستای شناسایی هیبریدهای GQD@ZIF-8، میکروسکوپی روبشی الکترونی (SEM)، طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FT-IR) و جذب / واجذب نیتروژن (تحلیل های BET و BJH) در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. عوامل مختلف از قبیل زمان، PH و غلظت جاذب در این تحقیق بهینه سازی شدند. مقادیر بهینه برای غلظت جاذب، زمان و PH به ترتیب mg/ml 05/0، 5 دقیقه و 5 به دست آمد. از همه مهم تر، حد تشخیص (LOD) برای سرب به اندازه ppm 86/0 محاسبه شد و مقدار پایین LOD می تواند به شدت بالای فلورسانس و سطح مقطع خوب حسگر ارائه شده مربوط باشد. نتایج به دست آمده برای LOD با روش های موجود در مقالات برای تشخیص سرب مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ماده هیبریدی ارائه شده قابلیت بالایی را برای تشخیص و حذف سرب از نمونه های حقیقی دارا می باشد.

در این تحقیق لایه نازک اکسیدروی(ZnO) به عنوان لایه ضد بازتاب به روش سل-ژل و با استفاده از تکنیک پوشش دهی چرخشی بر روی سیلیکون p-n لایه نشانی، و اثر آن به عنوان لایه ضد بازتاب در سلول خورشیدی و افزایش راندمان سلول خورشیدی مورد توجه و بررسی قرار گرفت. در این روش از استات روی دوآبه به عنوان پیش ماده، و از مونواتانول آمین(MEA) و دی اتانول آمین(DEA) به عنوان پایدار کننده، و از ترکیبات دو متوکسی اتانول، ایزو پروپیل الکل و اتانول به عنوان حلال استفاده شد. بعد از لایه نشانی، نمونه ها توسط سشوار صنعتی در دمای150 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه پیش حرارت داده شد و سپس نمونه ها در دمای 470 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت در داخل کوره الکتریکی حرارت داده شدند و سپس اتصالات فلزی پشت (Al) و اتصالات فلزی جلوی سلول خورشیدی(Ag) را به ترتیب با روش PVD و تکنیک چاپ سطحی (شابلونی) بر روی سلول خورشیدی نصب گردید. برای مشخصه یابی لایه های نازک ZnO از پراش اشعه ایکس ( XRD)، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی ( FESEM) و از دستگاه پراب چهار نقطه ای برای اندازه گیری مقاومت سطحی نمونه ها کمک گرفته شد. همچنین برای بررسی خواص الکتریکی و تعیین پارامترهای قطعه سلول خورشیدی از دستگاه شبیه ساز خورشیدی استفاده شد. نتایج حاصل نشان دادند که نانو ساختار ZnO با ساختار شش گوشی با اندازه 30-50 نانومتر بر روی سطح سیلیکون تشکیل شده و بعنوان یک لایه ضدبازتاب باعث شده که راندمان سلول خورشیدی سیلیکونی افزایش یابد.