مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1397 | دوره:40 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

شاخص نسبت فعالیت عضلات سرینی به کشنده پهن نیام در توانبخشی بیماری هایی همچون کمردرد یافته با ارزشی محسوب می شود. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات عمومی و منتخب منطقه کمری-لگنی بر درد، کنترل حرکت و میزان فعالیت عضلات سرینی و کشنده پهن نیام در افراد دارای نقص کنترل حرکت کمر بود. روش کار: 39 آزمودنی با میانگین سن 13/6± 4/33 سال مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و دارای اختلال کنترل حرکت کمر برای انجام تحقیق فراخوانده شد. قبل و بعد از اجرای دو نوع متفاوت پروتکل تمرینی عمومی و منتخب کمری-لگنی، سنجش درد، کنترل حرکت و میزان فعالیت عضلانی به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، آزمونهای Lumajoki و الکترومیوگرافی سطحی از آزمودنی ها بعمل آمد. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه تمرینی باعث افزایش میزان فعالیت عضلات سرینی شد اما فقط پروتکل منتخب باعث کاهش درد و بهبود کنترل حرکت کمر گردید. گروه تمرینی منتخب متشکل از تمرینات گام برداری به طرفین، CLAM، پل زدن به طرفین، اکستنشن ران در حالت چهار دست و پا با زانوهای باز شده و یا اکستنشن ران در حالت چهار دست و پا با زانوهای خم شده باعث افزایش بیشتری در شاخص فعالیت عضلات سرینی به کشنده پهن نیام شده است که علت آن افزایش فعالیت عضلات سرینی و کاهش فعالیت کشنده پهن نیام بعد از انجام این تمرینات می باشد که این مورد، یافته بالینی بسیار مهمی است. نتیجه گیری: توصیه می شود در صورتی که هدف توانبخشی، فعالسازی و تقویت ترجیهی عضلات سرینی و کاهش فعال شدگی کشنده پهن نیام باشد، تمرینات ذکر شده بسیار مناسب هستند.

زمینه: در طول تاریخ محققین داروها و مواد حاصل از طب سنتی و جایگزین زیادی را در شرایط (InVito) علیه اجرام کاندیدایی تحت بررسی قرار داده و برای درمان ضایعات کاندیدیازیز جلدی ناشی از کاندیدا آلبیکنس پیشنهاد کرده اند. در این مطالعه، عصاره اتانولی بره موم (Ethanolic Extract of، EEP) جهت بررسی InVivo روی مدل حیوانی بز مورد مطالعه هیستوپاتولوژیک قرار گرفت. روش کار: تعداد 4 بز جوان سالم و بدون علائم عفونت جلدی قارچی از گله های مختلف انتخاب شد. موهای مناطق سینه ای راست و چپ و تهیگاه راست و چپ همه بزها در هر دو طرف تراشیده شد. بطور داخل جلدی به هر ناحیه از محلول سوسپانسیون کاندیدا آلبیکنس (PTCC5027) تلقیح گردید. 8 روز پس از تلقیح در همه این مناطق به تعداد 64 عدد جوش و آبسه در محل تزریق ایجاد شد. در روز هشتم درمان با تیمارها و کنترل شروع گردید. به ترتیب جوشهای هر سمت از هر ناحیه جداگانه، تحت درمان با داروهای مورد مطالعه قرار گرفتند. . نمونه های بیوپسی در روزهای مشخصی از بعد از روز تلقیح، با بی حسی موضعی، برداشته شدند. اندازه قطر ضایعات ماکروسکوپیک با یک خط کش در طول مطالعه حین عکسبرداری سنجیده شد. برای مطالعه میکروسکوپیک مقاطع رنگ آمیزی H&E و اختصاصی GMS برای تعیین درجه آلودگی قارچی بکار برده شد. یافته ها: ماکروسکوپیک: در گروه جوشهای درمان شده با عصاره اتانولی بره موم از لحاظ کاهش دهندگی علائم التهاب و اندازه جوشها به طور محسوسی از گروه درمانی با گلیسیرین (شم)، نیستاتین و گروه عدم درمان متفاوت بود (05/0≥ P). میکروسکوپیک: اثرات ضد التهابی، ترمیم ضایعات، بازسازی غدد عَرَق، سباسه و فولیکولهای مو و حذف کامل کیست آبسه از درم، در گروه درمانی عصاره اتانولی بره موم که به مدت حداقل یک هفته با استعمال خارجی انجام شده بود، نسبت به گروه درمان نشده بطور معنی دار واضح تر بودند (05/0≥ P). نتیجه گیری: عصاره اتانولی بره موم دارای اثرات ضد قارچی و ضد التهابی قابل مقایسه با نیستاتین در درمان کاندیدیا زیر جلدی تجربی مدل حیوانی بز داشت. اثرات ضد قارچی این عصاره در درمان زخم کاندیدائی نسبت به گروه نیستاتین بهتر بوده به طوریکه در این گروه اثرات جانبی (ایجاد بافت اسکار همراه با دفع کروست آلوده و ازدیاد حساسیت وابسته به درمان) که در گروه نیستاتین ایجاد شده بود دیده نشد.

زمینه: هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر IL-6 و افسردگی زنان 50-65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک و ارتباط آن با شاخص های خطر متابولیک می باشد. روش کار: 24 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، هفته اول سه ست 8 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی ها خونگیری و آزمون بک انجام شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تی مستقل، تی جفتی و همبستگی پیرسون استفاده گردید سطح معنی داری (05/0≥ P) در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان سطوح پلاسمایی IL-6 و افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط کاهش معنی داری یافتند (05/0˂ P) امتیاز Z سندرم متابولیک نیز افزایش معنی داری یافت(05/0˂ P). همچنین رابطه ی معنی داری بین بهبود سندرم متابولیک، کاهش IL-6 و کاهش افسردگی وجود داشت (05/0˂ P). نتیجه گیری: در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط افسردگی کاهش و سندرم متابولیک بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که کاهش افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط در ارتباط با کاهش IL-6 باشد.

زمینه: جراحی رادیکال پروستاتکتومی درمان انتخابی سرطان پروستات بوده است و اختلال جنسی یکی از عوارض آن می باشد. علل مختلفی از جمله بیماریهای ایسکمیک قلبی، دیابت و سیگار نیز می تواند باعث اختلال جنسی در افراد سالم شود. بررسی اثر همزمان این عوامل خطر قلبی عروقی با جراحی بر میزان اختلال جنسی در ایران انجام نشده است. هدف این مطالعه مقایسه عوامل خطر بیماریهای ایسکمیک قلبی-عروقی در بیماران سرطان پروستات لوکالیزه، با و بدون اختلال جنسی پس از جراحی رادیکال پروستاتکتومی بود. روش کار: در این مطالعه طولی (Longitudinal) 96 بیمار تحت رادیکال پروستاتکتومی قرار گرفتند. وجود عوامل خطر بیماری قلبی و عروقی از جمله سیگار، دیابت، هیپرکلسترولمی، فشارخون بالا، سابقه سکته قلبی از بیماران سوال شد. یافته های نوار قلبی، اکوکاردیوگرافی، تست ورزش و اسکن تالیوم قلبی توسط متخصص قلب مورد بررسی قرار گرفت. وضعیت عملکرد جنسی بیماران قبل از جراحی و 6 ماه پس از جراحی با پرسشنامه فارسی IIEF مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای کیفی بصوت فراوانی گزارش و مقایسه بین آنها به روش آزمون Fisher''s Exact test و آزمون Chi-square انجام شد. سپس تمام داده ها با spss نسخه 19 آنالیز شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران مطالعه سال بود. بیماران با و بدون اختلال جنسی به ترتیب 22 نفر (9/22%) 74 نفر (77%) بودند. تعداد عوامل خطر قلبی عروقی بین دو گروه با و بدون اختلال جنسی از نظر آماری معنی دار بود بیمار تحت تست ورزش و 12 بیمار تحت اسکن تالیوم قلبی قرار گرفتند. از 84 نفر 32 نفر (7/40 درصد) نتیجه تست ورزش مثبت و 52 نفر (3/59 درصد) منفی بود. مقایسه نمره IIEF دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (003 /0=P). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه عوامل خطر بیمارهای قلبی عروقی و وضعیت بد قلبی عروقی بیماران کاندید جراحی رادیکال پروستاتکتومی، بر میزان توانایی جنسی بیماران پس از جراحی اثر سوء می گذارند.

زمینه: بیماری عروق کرونری (CAD، Coronary Artery Disease) در اثر آترواسکلروزیس به وجود می آید. مطالعات نشان می دهند فاکتورهای متعددی وجود دارند که ارتباط تنگاتنگی با ایجاد و پیشرفت CAD دارند که شامل مولکول های اتصال سلولی مانند پلاسمینوژن اکتیویتور اینهیبیتور-1 (PAI-1)، ریسک فاکتورهای متعدد قلبی و هموستاز می باشند. در مطالعه حاضر ما بر آن شدیم، تا ارتباط پلی مورفیسم PAI-1(4G/4G) و مارکرهای فیبرینولیز مانند PAI-1 را در بیماران عروق کرونری غیردیابتی و غیرسیگاری در مقایسه با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار دهیم. روش کار: در مطالعه حاضر تعداد 140 نفر، شامل 70 نفر به عنوان گروه بیمار و 70 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. از همه افراد شرکت کننده نمونه خون گرفته شد. DNA ژنومی از خون استخراج شده و برای ارزیابی پلی مورفیسم از PAI-1(4G/4G) از پرایمر مخصوص استفاده گردید. پلی مورفیسم در موقعیت 675-در پروموتور PAI-1 به وسیله روش PCR-RFLP تشخیص داده شد. سطح سرمی PAI-1 در نمونه به وسیله روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: سطح سرمی فاکتور PAI-1 در دو گروه با هم اختلاف معنی داری داشت. توزیع ژنوتیپ PAI-1 به این صورت است که فروانی ژنوتیپ 4G/4G در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد در سطح بالاتری قرار داشت. PAI-1 در گروه بیماران که دارای ژنوتیپ 4G بودند در مقایسه با هموزیگوت 5G سطح بالاتری داشت (01/0(p=. اختلاف معنی داری بین سطح سرمی PAI-1 و پلی مورفیسم ژن PAI-1 با ریسک ابتلا به CAD مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که پلی مورفیسم 4G/4G ژن PAI-1 یک مارکر مفید برای فعالیت فیبرینولیتیک است. این پلی مورفیسم به علت افزایش سطح پلاسمایی PAI-1 باعث نقص در فعالیت فیبرینو لیتیک می شود. بنابراین احتمال وقوع بیماری قلبی عروقی افزایش می یابد.

زمینه: یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی زنان است که با ناپایداری وازوموتور و آتروفی دستگاه ادراری تناسلی همراه است. خونریزی بعد از یائسگی یکی از شایعترین علل مراجعه خانم های مسن به متخصصین زنان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی پاتولوژی خونریزیهای بعد از یائسگی در زنان مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج بود. روش کار: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی است که تمامی 48 خانم یائسه شاکی از خونریزی مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج را در مدت یکسال مورد بررسی قرار داده است. با بررسی پرونده ها مشخصات در چک لیست ثبت گردید. داده های استخراج شده با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آمارهای توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 98/6 ± 04/58 سال است. شایعترین نتیجه پاتولوژی (6/39درصد) آتروفیک آندومتریوم بوده است. سایر نتایج به ترتیب شیوع هیپرپلازی ساده (8/20درصد)، اختلال هومورنی (6/14درصد)، پولیپ (5/12درصد)، سرطان آندومتر (1/2درصد) بوده است. آتروفی آندومتر در گروه سنی 48 تا 59 سال شایعتر بوده است. در واحدهای مورد پژوهش که 10-6 سال از یائسگی آنها گذشته بود، 7/6 درصد مبتلا به کانسر و 40 درصد آتروفیک آندومتریوم بودند. بیماران با تعداد بارداری 5-1 مورد فاقد کانسر اما 6/28 درصد دچار آتروفیک آندومتریوم بوده اند در حالیکه بیماران با 10-6 فرزند 8/4 درصد کانسر و 6/47 درصد آتروفیک آندومتریوم داشته اند. نتیجه گیری: نتایج پاتولوژی می تواند به تشخیص و درمان بیماران مبتلا به خونریزی کمک می کند.

زمینه: آرسنیک از جمله عناصر سمی است. از آن جا که تحقیقات پیشین تجمع این عنصر را در کبد به اثبات رسانیده اند، بررسی آرسنیک بر فعالیت آنزیم آلکالن فسفاتاز و نیز ایزوآنزیم های سبک و سنگین آن به عنوان یکی از شاخص های بیماری های کبدی، ضروری به نظر می رسد. روش کار: تعداد 36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار در 6 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. گروه های تقسیم شده به ترتیب در یک دوره ی 15 روزه شامل گروه های کنترل، آرسنیک به مقدار mg/l 40 و 80 و در یک دوره ی 45 روزه گروه ها نصف دوز دوره ی کوتاه مدت را به صورت تجویز خوراکی دریافت کردند. خون گیری بعد از اتمام یک دوره ی 15 و 45 روزه انجام شد و مقادیر آلکالن فسفاتاز تام سرم تعیین و با استفاده از روش کروماتوگرافی از نوع ژل فیلتراسیون ایزوآنزیم های سبک و سنگین آلکالن فسفاتاز اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه دوز های مختلف آرسنات سدیم باعث کاهش فعالیت آلکالن فسفاتاز تام سرم نسبت به گروه کنترل شد. و همچنین سبب کاهش52 % و 2% وزن مولکولی سبک و سنگین آلکالن فسفاتاز نسبت به گروه کنترل شد ( 05/0p < ). نتیجه گیری: یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که آرسنیک می تواند با آسیب رساندن به سلول های کبدی سبب کاهش آنزیم سرمی آلکالن فسفاتاز گردد.

زمینه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) سندرمی است با اختلالات اندوکرینی و متابولیکی پیچیده و نیز با تغییرات اندومتر همراه است. با توجه به اثرات آنتی-اکسیدانی و ضد التهابی کورکومین، هدف از این مطالعه بررسی اثر کورکومین بر هیستومورفومتری اندومتر در موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش سوری به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. شاهد سالم، شاهد PCOS و تجربی PCOS تیمار شده با کورکومین (غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم). سندرم تخمدان پلی کیستیک در گروه های شاهد PCOS و تجربی PCOS با یک بار تزریق عضلانی استرادیول والرات القاء شد. کورکومین به صورت داخل صفاقی به گروه های تجربی PCOS به مدت 16 روز تزریق شد. به حیوانات گروه شاهد سالم و شاهد PCOSمحلول سالین تزریق شد. در پایان دوره تیمار، بیوپسی آندومتر توسط هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی و تغییرات پاتولوژیک بررسی شد. داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شد (05/0>p). یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد سالم، تعداد غدد و ضخامت اندومتر به طور معنی داری کاهش و ضخامت سلول های اپی تلیال و ضخامت سلول های اپی تلیال غدد اندومتر در گروه شاهد PCOS به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). تزریق وابسته به دوز کورکومین موجب بهبود معنی دار پارامترهای بافتی در مقایسه با گروه شاهد PCOS شد (05/0>p). نتیجه گیری: تجویز کورکومین به صورت وابسته به دوز آسیب های بافتی اندومتر موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک را بهبود می بخشد.

زمینه: سفتی عضلانی و محدودیت دامنه حرکتی تعادل عضلانی و راستای بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر کوتاهی عضله ایلیوسواس روی دامنه حرکتی مفصل هیپ، قدرت عضلانی و راستای ناحیه کمری لگنی نوجوانان 11-14 ساله است. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی 15 نوجوان 11-14 ساله با کوتاهی عضله ایلیوسواس و 15 نوجوان سالم بر اساس معیارهای همتا سازی به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. دامنه حرکتی با گونیامتر یونیورسال (95/0-85/0=r)، کایفوز و لوردوز با خط کش منعطف (82/0=r)، قدرت عضلانی با دینامومتر دستی (98/0=r) و تیلت لگن با عکسبرداری دیجیتال (98/0=r) اندازه گیری شد. آزمون آماری تی مستقل، همبستگی پیرسون و تعیین اندازه اثر به روش دی کوهن برای تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: بین دامنه حرکتی اکستنشن هیپ، لوردوز کمری، تیلت لگن و قدرت عضله ایلیوسواس و نسبت قدرت گلوتئوس ماکزیموس به قدرت ایلیوسواس در افراد دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد. بین دامنه حرکتی فلکشن هیپ، کایفوز پشتی، قدرت عضلات گلوتئوس ماکزیموس، رکتوس فموریس و دوسر رانی در گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. همچنین بین لوردوز کمری و تیلت لگن با سایر متغیرها همبستگی معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: افراد با کوتاهی ایلیوسواس، دامنه حرکتی اکستنشن محدودتر، لوردوز کمری و تیلت قدامی لگن بیشتر و قدرت عضله ایلیوسواس کمتری نسبت به همتایان سالم دارند. توجه به تمرینات کششی، اصلاح هایپرلوردوزیس و افزایش تیلت قدامی لگن و تقویت عضله ایلیوسواس در ورزشکاران فوتبالیست مهم است.

زمینه: فعالیت های ورزشی هوازی موجب افزایش تولید رادیکال آزاد می شود. عصاره هسته انگور دارای پتانسیل بسیار بالایی در از بین بردن رادیکال های آزاد است. بر این اساس هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر همزمان تمرینات هوازی و عصاره هسته انگور بر ظرفیت ضد اکسایشی تام و مالون دی آلدهید مردان جوان بود. روش کار: در این مطالعه ی نیمه تجربی 40 مرد غیر ورزشکار سالم با میانگین (سن 98/0± 60/22 به سال، وزن 11/5 ± 07/76 کیلوگرم و درصد چربی 64/1± 06/18 درصد به صورت تصادفی در چهار گروه تمرین-مکمل (10 نفر)، تمرین – دارونما (10 نفر)، مکمل (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. پیش و پس از مداخله، وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، حداکثر اکسیژن مصرفی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دی آلدهید اندازه گیری شدند. داده ها، با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد (05/0P<). یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات هوازی همراه با مصرف عصاره هسته انگور باعث افزایش معنی دار ظرفیت ضد اکسایشی تام و کاهش معنی دار مالون دی آلدهید در گروه های تمرین – مکمل، تمرین – دارونما و مکمل، و افزایش معنی دار مالون دی آلدهید در گروه کنترل گردید. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج تحقیق نشان داد 8 هفته تمرینات هوازی و مصرف عصاره هسته انگور باعث افزایش ظرفیت ضد اکسایشی تام و کاهش مالون دی آلدهید می شود.

زمینه: ترخیص با رضایت شخصی یک مشکل جهانی است که عواقب و عوارض ناخوشایندی دارد. از این رو شناسایی عوامل موثر بر آن بسیار ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر ترخیص با رضایت شخصی بیماران صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در سال 1393 در یک مرکز آموزشی درمانی شهر تبریز انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه بود که علل منجر به ترخیص را بررسی می کرد و روایی صوری، محتوایی و پایایی آن از بعد انسجام درونی تایییید شده بود. از کلیه بیمارانی که با رضایت شخصی مرخص می شدند، خواسته شد تا پرسشنامه را تکمیل نمایند. داده ها با نرم افزارSPSS نسخه 19و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که ترخیص با رضایت شخصی در مردان، افراد متاهل، بومی و بیمارانی که تحصیلات زیر دیپلم داشته و در محدوده سنی 19 تا 39 سال بودند، بیشتر است. طولانی شدن مدت بستری (2/13%)، پیشنهاد سایر پرسنل بیمارستان (8/6%) و نارضایتی از امکانات (3/12%) عمده ترین دلایل ترخیص عنوان شدند. دلایل ترخیص فقط با نوع بخش ارتباط آماری معنی داری داشتند. نتیجه گیری: طبق نتایج آموزش افراد، تسهیل شرایط زندگی جوانان، ادامه ی درمان های لازم بصورت سرپایی و ارتقای امکانات بیمارستانی از عوامل مهمی است که باید به منظور کاهش آمار ترخیص با رضایت شخصی انجام داد.

زمینه: الکتروآنسفالوگرافی کمی وسیله مناسبی در جهت تشخیص و بررسی تفاوت در الگوی فعالیت های مغزی بیماران است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت الگوهای فعالیت مغزی در کودکان مبتلا به انواع صرع با کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD) است. روش کار: جامعه پژوهشی مطالعه حاضر همه کودکان مبتلا به ADHDو همچنین صرع در نیمه ی دوم سال 1393بود که به متخصصان روان پزشکی کودک و نوجوان و هم چنین متخصصان و درمانگاه های مغز و اعصاب شهرستان تبریز مراجعه کرده بودند که تعداد 72 نفر(37 نفر با تشخیص ADHD و 35 نفر با تشخیص صرع) با روش نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه بالینی به وسیله روانپزشک و متخصص مغز و اعصاب و با استفاده از پرسشنامه علایم مرضی کودک (CSI-4) انتخاب شدند و سپس الگوی فعالیت مغزی هر دو گروه به وسیله QEEG ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میزان فعالیت توان مطلق باند دلتا (001/0>p)، تتا (05/0>p)، آلفای بالا(05/0>p) و بتای پایین (05/0>p) در دو گروه صرع و ADHD در بخشهای مختلف مغز تفاوت معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: بین الگوی فعالیت مغزی کودکان مبتلا به انواع مختلف صرع و کودکان ADHD تفاوت وجود دارد. بنابراین استفاده از QEEG به منظور تعیین الگوی فعالیت مغزی در تمایز بین این دو اختلال پیشنهاد می شود

زمینه: هدف این پژوهش بررسی مشکلات حافظه ای افراد مبتلا به نوع وارسی و شستشو کننده اختلال وسواسی جبری ازنظر فراحافظه، حافظه، سوگیری به حافظه و میزان اطمینان به حافظه است. روش کار: 30 فرد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری (15 وارسی کننده، 15 شستشو کننده) و 30 نفر به عنوان گروه گواه (15 نفر به عنوان اضطراب منتشر، 15 نفر بهنجار) انتخاب شدند. گروه گواه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با گروههای وارسی کننده و شستشو کننده همتا شدند. از نظر نوع افکار و اعمال وسواسی اجباری با استفاده از سیاهه وسواسی اجباری و مصاحبه روانپزشکی بررسی شدند. حافظه ی آزمودنی ها به کمک تکالیف رایانه ای مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: این بررسی نشان داد که گروهها از نظر میزان فرا حافظه با یکدیگر تفاوت دارند و گروه وارسی کننده از نظر میزان یادآوری با یکدیگر تفاوت دارند. همچنین وارسی کننده ها، شستشو کننده ها، نسبت به یادآوری واژه های مرتبط با وارسی و شستشو از خود سوگیری مثبتی نشان ندادند و افراد گروه وارسی کننده به صورت معنی داری اطمینان کمتری نسبت به حافظه ی خود نشان دادند. تلویحات نظری و عملی یافته ها مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: مشکلات حافظه ای بیماران وسواسی جبری در چارچوب نظریه های روانشناختی به ویژه دیدگاه شناختی رفتاری تبیین پذیر است.