کومش
سال:1398 | دوره:21 | شماره:2 (پیاپی 74) |تعداد مقالات:26

هلیکوباکترپیلوری باکتری میکروآئروفیلیک گرم منفی که به عنوان عامل القای التهاب مخاطی و سرطان معده معرفی شده است. از مهم ترین عوامل بیماری زای این باکتری فاکتورهای VacA و CagA که در سویه های بالینی با افزایش حدت بیماری همراه هستند. اتوفاژی یک مسیر تجزیه لیزوزومی محافظت شده که تخریب کننده محتوای سیتوپلاسمی بوده و در دفاع سلولی میزبان، بقا، تمایز و توسعه سلولی دارای اهمیت می باشد. اتوفاژی می تواند به هر دو شکل فعالیت سرکوب کننده توموری و یا کمک به پیشرفت سرطان داشته باشد و نقش مهمی در ایمنی میزبان و نگهداری هومئوستاتیک دارد. هلیکوباکترپیلوری می تواند مسیر اتوفاژی میزبان را از طریق فاکتورهای ویرولانس VacA و CagA تحت تاثیر قرار دهند و پیامدهای مهمی در سرطان زایی هلیکوباکتر پیلوری داشته باشد. افزایش اتوفاژی در سلول های تومور مانع انباشت میتوکندری های غیرکارآمد می شود که می توانند تومورزایی را مختل سازند. در این مقاله مروری نتایج به دست آمده به این صورت بود که توانایی هلیکوباکترپیلوری برای دست کاری در مسیر اتوفاژی میزبان به عنوان یکی از جنبه های مهم پاتوژنز آن در نظر گرفته می شود و این که عفونت با هلیکوباکتر پیلوری سبب ایجاد اتوفاژی در هر دو سلول های اپیتلیال معده و فاگوسیت های حرفه ای می شود. در سلول های اپیتلیال معده VacA فاکتور لازم برای ایجاد اتوفاژی می باشد. در حالی که CagA تنظیم کننده منفی این پدیده می باشد که با حذف این ژن از هلیکوباکتر پیلوری اتوفاژی افزایش یافته و تولید سایتوکین های التهابی کاهش پیدا می کند.

سرطان معده یکی از جدی ترین سرطان ها محسوب می شود و در ایران نیز به دلیل عوامل محیطی در مناطق مختلف، دارای فراوانی بالایی می باشد. به غیر از عوامل محیطی، عوامل ژنتیکی و اپی ژنتیک نیز نقش کلیدی در ایجاد کارسینوژنزیز سرطان معده دارد. در همین راستا، بررسی عملکرد مکانیسم های مولکولی درگیر در روند سرطان زایی و تومورزایی این بدخیمی در مسیرهای مولکولی متفاوت جهت شناسایی بیومارکرهای کاربردی در تشخیص زودهنگام از اهمیت بالایی برخوردار است. بدین سان که مسیرهای مولکولی زیادی در ایجاد این نوع سرطان دخالت دارد. در این مقاله مروری تلاش شده است که عملکرد تغییر نوسانات بعضی از این ژن های مهم در مسیر سونیک هچحاک (Sonic hedgehog، SHH) مورد بررسی قرار گیرد.

هدف: دیابت شیرین بیماری متابولیک شایعی است و ارتباط آن با تستوسترون سرم در مطالعات متعدد بررسی شده است. با توجه به نقش هورمون تستوسترون در کاهش میل جنسی و باروری و کاهش توده عضلانی و پوکی و شکستگی استخوان بر آن شدیم تا در بیماران دیابت نوع دو سطح سرمی تستوسترون آزاد اندازه گیری و ارتباط آن با شاخص کنترل قند خون مورد بررسی قرار گیرد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 50 نفر از مردان دیابتی بالای 20 سال بر اساس معیارهای ورود وارد مطالعه شدند ابتلا به بدخیمی زمینه ای، سابقه رادیاسیون و تروما یا جراحی سر و گردن و اختلال عملکرد کلیوی، تیرویید، هیپوفیز یا هر گونه بیماری مزمن قبلی و نیز مصرف داروهایی که ممکن بود با سطح تستوسترون سرم تداخل داشته باشند به عنوان معیارهای خروج از مطالعه لحاظ شدند. برای تمام افراد، آزمایش نمونه خون ناشتا جهت اندازه گیری سطح سرمی تستوسترون آزاد، قند خون ناشتا و HbA1C انجام شد. اطلاعات دموگرافیک نیز توسط بیمار تکمیل شد. یافته ها: میانگین± انحراف معیار سن بیماران 6/10± 5/57 بود. 22% بیماران چاق (شاخص توده بدنی 30 کیلوگرم بر مربع یا بیش تر) بودند. 54% از بیماران چاقی شکمی داشتند. تنها 14% بیماران کنترل قند خون مطلوب (HbA1C کمتر از 7%) داشتند. هم بستگی معنی داری بین سطح تستوسترون آزاد با شاخص توده بدنی (007/0=، r 963/0=p)، دور کمر (206/0=، r 152/0=p) و شاخص کنترل قند خون (172/0=، r232/0=p) وجود نداشت. نتیجه گیری: اگر چه یافته های ما نشان داد که سطح سرمی تستوسترون آزاد با شاخص کنترل قند خون در مردان دیابتی نوع دو ارتباط معنی داری نداشت ولی با توجه به حجم کم نمونه منطقی است که مطالعات وسیع تر با حجم نمونه بیش تر جهت قضاوت دقیق تر انجام شود.

هدف: سندرم درد کشککی رانی (Patellofemoral Pain Syndrome، PFPS)، یکی از شایع ترین آسیب های زانو است که 25-%40 از مراجعین به مراکز طب ورزشی را شامل می شود. دو روش درمانی بریس و نواربندی برای این بیماران پیشنهاد شده است که نحوه اثربخشی آن ها روی سینماتیک زانو هنوز دقیق شناخته نشده است. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر دو روش درمانی فوق بر سینماتیک سه بعدی زانوی زنان مبتلا به PFPS در فاز اتکای دویدن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 14 زن مبتلا به PFPS در محدوده سنی 20 تا40 سال در این مطالعه شرکت داشتند. زوایای سه بعدی مفصل زانو طی مرحله اتکای دویدن در سه وضعیت بدون مداخله، نواربندی و بریس با استفاده از دوربین های آنالیز حرکت ثبت، سپس با استفاده از نرم افزار MATLAB محاسبه شدند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان دادند زاویه والگوس زانو در بیماران مبتلا به PFPS طی دویدن با بریس نسبت به حالت بدون مداخله درمانی کاهش معنی داری یافته است (05/0>P). در حالی که نواربندی کشکک اختلاف معناداری را به لحاظ آماری در مقادیر سینماتیکی مفصل زانو در مقایسه با دو شرایط دیگر زانو نشان نداد (05/0 نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد استفاده از بریس پاتلوفمورال طی دویدن بتواند بیش از نواربندی کشکک در متغیرهای بیومکانیکی زانو تغییر ایجاد کند. به طوری که مکانیزم های بیومکانیکی از جمله کاهش زاویه ابداکشن زانو هنگام استفاده از بریس زانو می تواند از علل احتمالی کاهش درد زانو در زنان دارای درد کشککی رانی باشد.

هدف: یکی از مقولات مطرح در زمینه زبان پریشی که توجه عصب شناسان، زبان شناسان و روان شناسان زبان را متوجه خود ساخته، زبان پریشی در افراد دوزبانه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اختلالات ساخت واژی مقولات شمار اسم (مفرد، جمع و «اسم جمع») در بیماران زبان پریش بروکای دوزبانه کردی-فارسی انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی، گزارش موارد بوده و آزمودنی ها شامل پنج بیمار آفازی دوزبانه کردی-فارسی بوده، که به علت سکته مغزی و آسیب در نیم کره چپ مغز (ناحیه بروکا)، در بیمارستان شهید مصطفی خمینی استان ایلام بستری شدند. در این پژوهش از آزمون استاندارد زبان پریشی افراد دوزبانه (BAT)، و هم چنین از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اختلالات ساخت واژی مقولات شمار اسم، در بیماران زبان پریش دوزبانه، در دو زبان کردی و فارسی دارای تفاوت معناداری بودند. میزان اختلال این بیماران در اسم مفرد 30%، در اسم «جمع» 48% و در «اسم جمع» 47% بود. در مجموع در این سه مقوله بیماران 41. 66% اختلال داشته اند. نتیجه گیری: نوع زبان پریشی در آزمودنی های پژوهش از نوع بروکا تشخیص داده شد. در آزمون فرضیات پژوهش، هر دو فرضیه تایید شده و افراد مورد مطالعه دارای اختلال ساخت واژی در مقوله اسم بودند. بیماران در زبان کردی به عنوان زبان مادری عملکرد بهتر و اختلال کم تری داشتند. میزان اختلالات از بیش ترین به کم ترین درصد به ترتیب مربوط به مقولات «اسم جمع»، «جمع»، اسم مفرد بودند.

هدف: هدف از این مطالعه ارائه یک فرمول تابع بتای تغییر یافته جهت پیش بینی فورم قوس ماگزیلا در بیماران مبتلا به شکاف لب و کام (Cleft Lip/or Palate، CLP) و نیز ارزیابی دقت آن می باشد. از آن جا که این اطلاعات می تواند برای پیش بینی فورم ایده ال قوس ماگزیلا در بیماران CLP مورد استفاده قرار بگیرد، لذا می تواند راهنمای مناسبی برای کلینیسین در جهت ارائه درمان ایده ال ارتودنتیک و جراحی برای این گروه از بیماران باشد. مواد و روش ها: 46 نوجوان با شکاف لب و کام انتخاب شدند. اندازه گیری ها بر روی کست های دندانی شامل عرض بین مولری (Inter-Molar Width، IMW) و عمق بین مولری (IMD) در هر دو قوس بود. فرمول تابع بتای تغییر یافته توسط نرم افزار انطباق منحنی MATLAB ارائه شده و دقت آن در پیش بینی فورم قوس ماگزیلا مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: مقادیر میانگین IMW و IMD در ماگزیلا و مندیبل بیماران مبتلا به شکاف دهانی به ترتیب، 57/3± 21/56، 17/3± 79/51، 46/3± 64/31 و 20/2± 21/28 بوده است. این مقادیر هم بستگی مثبتی با یک دیگر داشته اند (00/0=P). دقت پیش بینی فورم قوس بر اساس فرمول تابع بتای تغییر یافته با کاربرد Delta R 69/1 میلی متر بوده است. تفاوت عرض بین مولری ماگزیلا و مندیبل بین دو جنس و IMD مندیبل بین افراد با شکاف یک یا دوطرفه از نظر آماری معنادار بود (05/0P<). نتیجه گیری: این مطالعه یک فرمول تابع بتای تغییر یافته برای پیش بینی فورم قوس ماگزیلا در بیماران مبتلا به شکاف لب و کام را پیشنهاد می دهد که از سطح قابل قبولی از دقت برخوردار می باشد.

هدف: سالمندان اغلب برای دستیابی به یک خواب راحت با مشکلاتی مواجه اند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر رایحه درمانی با اسطوخودوس بر کیفیت خواب سالمندان بستری در بخش های داخلی بیمارستان های منتخب شهید بهشتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 64 نفر از سالمندان بستری در بخش های داخلی بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که دارای اختلال خواب بودند به روش تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله 3 قطره اسانس اسطوخودوس و گروه کنترل 3 قطره نرمال سالین را به مدت یک هفته از دو ساعت قبل از خواب تا زمان بیدار شدن استنشاق نمودند. کیفیت خواب هر دو گروه قبل و بعد از پایان مداخله با استفاده از پرسش نامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبرگ و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تعیین و مقایسه گردید. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره کیفیت خواب گروه کنترل قبل از مداخله (28/2) 25/12 و بعد از مداخله (46/2)12 و در گروه مداخله قبل از مداخله برابر با (87/2) 18/13 و بعد از مداخله برابر با (71/3) 96/8 بود و میانگین نمره کل کیفیت خواب در گروه مداخله در پایان مطالعه نسبت به گروه کنترل با استفاده از آزمون من ویتنی کم تر بود (001/0= P) که نشان دهنده معنادار بودن بودن مداخله بود. نتیجه گیری: با توجه به این که طب مکمل به طور روزافزون قسمتی از مراقبت های پرستاری را به خود اختصاص داده است رایحه درمانی با اسطوخودوس با تاثیر مثبت بر کیفیت خواب سالمندان می تواند به عنوان یک اقدام مکمل مورد استفاده قرار بگیرد.

هدف: امروزه معیار درمان بیماری عروق کرونر، بهبود کیفیت زندگی بیماران می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مراقبت معنوی مبتنی بر الگوی قلب سلیم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد حاد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی یک سوکور بوده که بر روی 92 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد حاد بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب بیمارستان چمران اصفهان در سال 1395 انجام شده است. پس از تخصیص تصادفی نمونه ها به دو گروه مداخله و کنترل، مداخله معنوی مبتنی بر الگوی قلب سلیم به مدت سه روز به صورت منظم در ساعات 20-17 برای بیماران گروه مداخله انجام شد. قبل و یک ماه پس از انجام مداخله، کیفیت زندگی بیماران به وسیله پرسش نامه سازمان جهانی بهداشت، ارزیابی شد. یافته ها: 50% نمونه ها زن بودند. میانگین و انحراف معیار سن بیماران تحت مراقبت معنوی 9/8± 3/61 و در گروه کنترل 9/7± 6/62 سال بود. برنامه مراقبت معنوی توانست نمرات سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی را به ترتیب به طور متوسط 8/19، 5/6، 17/11و2/27 افزایش دهد. هم چنین تفاوت نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، معنادار بوده است (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر موید تاثیر مراقبت معنوی مبتنی بر الگوی قلب سلیم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد حاد بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب است. لذا کاربرد آن به عنوان یک رویکرد مراقبتی کل نگر در بهبود علائم و ابعاد کیفیت زندگی بیماران ایسکمیک قلب به ویژه انفارکتوس میوکارد پیشنهاد می گردد.

هدف: بقای بیماران در بیماری مزمن کلیوی، به دلیل وابستگی آن ها به همودیالیز حائز اهمیت می باشد. لذا، هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای 5 ساله و عوامل موثر بر بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان سینای شهرستان کامیاران بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت هم گروهی تاریخی و بر روی 60 بیمار مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان سینای شهرستان کامیاران انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از روش منحنی کاپلان مایر، آزمون لگ رتبه ای جهت مقایسه بقاء گروه ها و هم چنین از رگرسیون کاکس به منظور تعیین عوامل موثر بر بقای بیماران استفاده شد. یافته ها: میانگین و میانه بقا به ترتیب 31 و 34 ماه حاصل شد. میزان بقای 1 ساله، 2 ساله، 3 ساله، 4 ساله و 5 ساله برای بیماران به ترتیب 84%، 60%، 49%، 25% و 10% به دست آمد. رگرسیون کاکس نشان داد که متغیر میانگین آلبومین از لحاظ آماری معنی دار است. (05/0>p). نتیجه گیری: نتایح حاصل از رگرسیون کاکس نشان می دهد متغیر میانگین آلبومین به عنوان مهم ترین عامل تاثیر گذار، دارای اثر محافظتی برای بیماران همودیالیزی است. اگر این مقدار افزایش یابد بقای بیمار نیز افزایش خواهد یافت.

هدف: ایدز به سرعت در خاورمیانه و ایران در حال گسترش است. یکی از مدل های مناسب جهت بررسی رفتارهای پیشگیرانه از ایدز، الگوی اعتقاد بهداشتی است که شامل پنج سازه حساسیت، شدت، منافع، موانع و خودکارآمدی درک شده می باشد. هدف این مطالعه طراحی و ارزیابی روایی و پایایی ابزار سنجش رفتارهای پیشگیرانه ایدز از نظر دبیران و والدین دانش آموزان دبیرستان های شهر زنجان بود. مواد و روش ها: ابتدا با بررسی متون، تعداد 58 گویه متناسب با رفتارهای پیشگیرانه از ایدز تدوین شد و به دو روش کمی و کیفی، با مشارکت گروه هدف و پانل خبرگان، روایی صوری و محتوایی ابزار ارزیابی شد. هم بستگی درونی گویه ها و ثبات ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ و آزمون-بازآزمون تایید شد. یافته ها: با ارزیابی روایی صوری و محتوایی، و محاسبه ی شاخص تاثیر آیتم بالای 5/1، نسبت روایی محتوای بالای 49/0 و شاخص روایی بالای 79/0، ابزار تحقیق با 46 گویه طراحی شد. با تحلیل عاملی اکتشافی تعداد 35 گویه، با بار عاملی بیش تر از 40/0 و در شش گروه شامل حساسیت و شدت درک شده، منافع و موانع درک شده فردی و آموزشی و خودکارآمدی درک شده و قدرت پیشگویی کنندگی مابین 49/59% تا 20/67% تایید شد. پایایی ابزار با آلفای کرونباخ 80/0 تا 85/0 و شاخص ضریب هم بستگی 86/0 تا 96/0 تایید شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد ابزار سنجش سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در مورد رفتارهای پیشگیرانه از ایدز دانش آموزان، از نظر دبیران و والدین، از روایی و پایایی مناسب برخوردار است و با ویژگی های فرهنگی و اجتماعی جمعیت ایران تناسب دارد.

هدف: هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر مصرف مکمل منیزیم بر شاخص های خستگی مرکزی و محیطی افراد فعال به دنبال یک وهله فعالیت بی هوازی بود. مواد و روش ها: 16 دانشجوی مرد به صورت داوطلبانه در این مطالعه نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. آزمون وینگیت به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نمونه خونی در چهار مرحله (قبل و بعد از هر آزمون) از آزمودنی ها گرفته شد. فاکتورهای اندازه گیری شده در نمونه های خونی عبارت بودند از: لاکتات، کلسیم، فسفر، پتاسیم و منیزیم. آزمون روی دوچرخه ارگومتر (لوده ساخت هلند) انجام و هم زمان فعالیت الکتریکی عضلات پای راست توسط دستگاه EMG ثبت شد. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان می دهد فعالیت الکتریکی عضله دو سر رانی در مقایسه با گروه شبه دارو کاهش معنی داری داشت (05/0P<). در حالی که کاهش در شاخص های لاکتات، پتاسیم، منیزیم، شاخص خستگی و زمان رسیدن به اوج توان تنها در گروه مصرف کننده منیزیم معنادار شد (05/0P<). کلسیم در هر دو گروه افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: مصرف منیزیم می تواند در به تاخیر انداختن خستگی مرکزی و محیطی در طول فعالیت های بی هوازی شدید موثر باشد.

هدف: اختلال نقص توجه/بیش فعالی (Attention deficit hyperactivity disorders، ADHD) یک اختلال رفتاری رشدی است که کودک به علت تحرک زیاد و غیرمعمول توانایی دقت و تمرکز بر روی یک موضوع را ندارد. علی رغم تاثیرات منفی، مطالعات در حیطه همه گیرشناسی این اختلال، محدود می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع اختلال نقص توجه/بیش فعالی، در کودکان پایه اول تا سوم مدارس ابتدایی شهر سمنان می باشد. مواد و روش ها: پس از اخذ مجوز جهت ورود به مدارس شهر سمنان، از بین 69 دبستان، 20 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. پرسش نامه کانرز نسخه مربوط به معلمین از طریق مدیران در اختیار معلمین قرار گرفت. بعد از سه روز کاری، پرسش نامه های تکمیل شده جمع آوری گردید و نمرات برای هر کودک محاسبه شد. نقطه برش برای تشخیص احتمالی ADHD، 60 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که 5/44 درصد از کودکان پایه اول تا سوم درجه ای از اختلال نقص توجه/بیش فعالی داشتند که در 9/10 درصد موارد شدید (نمره ی 60 یا بیش تر) بوده است. 13 درصد پسران و 6/8 درصد دختران اختلال کمبود توجه / بیش فعالی شدید داشتند که تفاوت معنی دار بود (049/0=p)، هم چنین در بخش "رفتار در کلاس"، دختران به طور معنی دار عملکرد بهتری در مقایسه با پسران داشتند (014/0=p). نتیجه گیری: حدود نیمی از دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر سمنان در پایه های اول تا سوم به درجات مختلف علائم اختلال نقص توجه/بیش فعالی را از خود نشان می دهند که در 9/10 درصد موارد از نوع شدید بوده است. بنابراین انجام غربالگری تشخیصی نقص توجه/بیش فعالی در ابتدا و نیز میانه سال تحصیلی، می تواند در شناسایی سریع تر این کودکان، ارائه به موقع خدمات آموزشی و توان بخشی به آن ها، با اولویت در پسران، می تواند راه حل موثری در پیشگیری از عواقب منفی این اختلال در دانش آموزان باشد.

هدف: سکته مغزی اولین عامل ایجادکننده ناتوانی در جمعیت سالمند جهان است که اختلالات تعادلی وترس از زمین خوردن یکی ازمهم ترین عوارض این بیماری است، که درمواردی منجربه اختلالات روانی می شود. درارزیابی اختلالات تعادلی کسب اطلاعاتی درمورد تاثیر اختلال بر شیوه ی زندگی و ناتوانی درک شده توسط خود بیمار، امری ضروری به نظر می رسد که می توان از طریق پرسش نامه های مربوطه این مهم را بررسی نموده هدف از این مطالعه بررسی پایایی نسخه فارسی پرسشنامه های "مقیاس اطمینان به حفظ تعادل در فعالیت های خاص"و"مقیاس کارآمدی افتادن" در سالمندان مبتلا به سکته مغزی بود مواد و روش ها: مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی، که شامل 150سالمند مبتلا به سکته مغزی، که حداقل6 ماه از زمان ابتلا به سکته در آن ها سپری شده بود، ودرمحدوده سنی 60 تا 94 سال قرارداشتند. و این افراد قادر به راه رفتن با یابدون کمک بودندو هیچگونه آفازی نداشتند، که با استفاده از نمونه گیری از نوع غیرتصادفی و دردسترس گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. افرادی که هردو پرسش نامه را کاملا تکمیل نمودند وارد مطالعه شدند. داده ها بااستفاده از آزمون های آماری، اعتبار سازه توسط تحلیل عامل اکتشافی، پایایی آزمون-بازآزمون توسط ضریبICC، پایایی از نوع همسانی درونی توسط ضریب آلفا کرونباخ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مقادیرICC درپرسش نامه "ABC"94/0 و "FES-Iنسخه فارسی" 99%و ضریب آلفاکرونباخ به ترتیب در دو پرسش نامه مذکور 98/0 و 96/0 به دست آمد. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه می توان بیان نمود که، نسخه فارسی پرسش نامه های "مقیاس اطمینان به حفظ تعادل درفعالیت های خاص"و" مقیاس کارآمدی افتادن" در جمعیت سالمندان ایرانی مبتلا به سکته مغزی از پایایی خوبی برخوردار است و می توان با استفاده از این دو پرسش نامه در سالمندان مبتلا به سکته مغزی فارسی زبان، به اطلاعاتی خوبی درمورد اطمینان به حفظ تعادل در فعالیت های خاص وترس از زمین خوردن دست یافت.

هدف: متاستاز عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان محسوب می شود اما مکانسیم های آن به میزان زیادی ناشناخته باقی مانده است. کموکاین SDF1 ( stromal cell-derived factor 1) و فرایند گذر از حالت اپی تلیالی به مزانشیمی (Epithelial mesenchymal transition، EMT) هر دو به عنوان عوامل مهم در پیشرفت متاستاز معرفی شده اند، لیکن ارتباط بین این دو عامل به خوبی شناخته نشده است. به علت اهمیت شناخت عوامل درگیر در متاستاز به منظور ارائه رویکردهای جدید درمانی، در این مطالعه تاثیر SDF1 بر روی بیان فاکتورهای رونویسی درگیر درEMT در سلول های سرطانی پستان، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: سلول های MDA-MB-361 با SDF1 به غلظت ng/ml 100 در بازه های زمانی 24، 48، 72 و 96 ساعت تیمار شدند. سپس بیان نشانگرهای EMT به روش Real time PCR و وسترن بلات مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: به دنبال تیمار با SDF1 بیان ژن های Snail و Zeb1 افزایش یافتند (05/0P<). هم چنین نتایج وسترن بلات افزایش بیان نشانگرهای Zeb1 و Vimentin و کاهش بیان E-cadherin و Claudin1 را در سلول های سرطانی پستان نشان دادند (05/0P<، 01/0P<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که SDF1 سبب تغییر در بعضی از فاکتورهای کنترل کننده EMT در سلول های سرطانی پستان می شود و این ممکن است یکی از مکانیسم های تاثیر SDF1 بر روند متاستاز در سلول های سرطانی پستان باشد.

هدف: شبکه های اجتماعی به طور فزاینده وارد زندگی افراد نوجوان شده است که در حال حاضر بیش از 90 درصد نوجوانان در شب و روز از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند. شواهد حاکی از آن است که به طور روزافزون یک ارتباط بین استفاده شبکه های اجتماعی و جنبه های مختلف از سلامتی افراد نوجوان شامل خواب و سلامت روان وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر شبکه های اجتماعی بر کیفیت خواب، افسردگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی شهر سمنان بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کاربردی می باشد که به صورت مقطعی در سال1396 در شهر سمنان انجام گرفت. جامعه آماری در این مطالعه، مدارس مقطع متوسطه (دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی) شهر سمنان بود. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه استاندارد کیفیت خواب پیترزبورگ و سلامت روان PHQ استفاده شد و یک پرسش نامه برگرفته از پرسش نامه استاندارد اعتیاد به اینترنت یانگ استفاده شد که پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین عملکرد تحصیلی دانش آموزان با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی رابطه معنی دار وجود داشت. هم چنین بین کیفیت خواب و میزان افسردگی دانش آموزان با میزان استفاده آنان از شبکه های اجتماعی رابطه معنی دار وجود داشت (000/0= P). دیگر مطالعه نتایج نشان داد 41 درصد دانش آموزان از شبکه اجتماعی تلگرام استفاده می کردند. هم چنین 4/36 درصد از دانش آموزان در طول روز یک تا دو ساعت استفاده می کردند. نتیجه گیری: بنابر نتایج مطالعه استفاده از شبکه های اجتماعی در طول روز توسط دانش آموزان تاثیرات منفی بر روی عملکرد تحصیلی آنان دارد. هم چنین مدت زمان استفاده روزانه دانش آموزان از شبکه های اجتماعی باعث کاهش کیفیت خواب و افزایش میزان افسردگی آنان منجر می شود.

هدف: فلاپ های پوستی امروزه برای ترمیم زخم ها، ضایعات پوستی و در جراحی های ترمیمی ایجاد می شوند. مشکل اساسی در این میان، از دست رفتن بافت فلاپ و نکروز آن به دلیل فرآیندهای حاصل از آسیب ایسکمی-خون رسانی مجدد و گونه های واکنش گر اکسیژن است. . هدف این پژوهش اثر تجویز ایوپاتیلین (Eupatilin)، یک ترکیب مشتق از گیاه Artemisia با اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی، را روی بقای فلاپ پوستی و استرس اکسیداتیو، به وسیله اندازه ناحیه نکروزی فلاپ و مارکرهای استرس اکسیداتیو در موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش ها: چهل موش به چهار گروه ده تایی شامل گروه Sham، گروه فلاپ، گروه ایوپاتیلین فلاپ (دریافت قبل از انجام فلاپ)، و گروه فلاپ ایوپاتیلین (دریافت بعد از انجام فلاپ) تقسیم شدند. ایوپاتیلین با دوز mg/kg 10 به صورت خوراکی، به موش ها تجویز شد. یک هفته پس از جراحی فلاپ انجام شده در ابعاد 3×8 سانتی متر، درصد نکروز فلاپ، میزان مالون دی آلدئید (MDA)-با استفاده از روش تیوباربتوریک اسید-و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)-با استفاده از یک روش آنزیمی اکسیداز-اندازه گیری شد. یافته ها: درمان با ایوپاتیلین چه پیش از انجام فلاپ و چه بعد از آن، باعث کاهش میزان نکروز فلاپ شد (05/0>P در مقابل گروه فلاپ). کاهش میزان MDA (05/0>P در مقابل گروه فلاپ) و افزایش فعالیت سوپراکساید دیسموتاز (SOD) دیده شد (01/0>P در مقابل گروه فلاپ). نتیجه گیری: داده های حاصله از این پژوهش، نشان دهنده ی بهبود بقای فلاپ پوستی در موش های صحرایی و کاهش میزان نکروز بافتی و استرس اکسیداتیو توسط درمان با ایوپاتیلین، چه پیش از انجام فلاپ و چه بعد از آن، در فلاپ های پوستی می باشد.

هدف: از زمان شناسایی مالتیپل میلوما، دومین بدخیمی شایع هماتولوژیک، پیش رفت های شگرفی در جهت افزایش میزان طول عمر بیماران صورت گرفته است. در دوره ای که استفاده راه کارهای درمانی جدید رو به افزایش است، کلون کردن ژن های القاءکننده آپوپتوز در ژنوم سلول های بدخیم به طور چشمگیری مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، اثر ضد سرطانی وکتور بیان کننده ژن آپوپتین را در رده سلولی مشتق شده از مالتیپل میلوما (KMM-1) بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، به منظور انتقال ژن آپوپتین به رده سلولی KMM-1، وکتور لنتی ویروسی بیان کننده آپوپتوتین ساخته شد. سپس از با استفاده از تکنیک فلوسیتومتری و quantitative real-time PCR به ترتیب کارایی ترانس داکشن و بیان ژن آپوپتین مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه، اثر ضدسرطانی بیان ژن آپوپتین در رده سلولی KMM-1 به روش MTT و تریپان بلو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج فلوسایتومتری نشان داد که وکتور بیان کننده آپوپتین به صورت موفقیت آمیز و با کارایی ترانس داکشن بیش از 90% به درون سلول های KMM-1 انتقال یافته است. هم چنین دریافتیم که بیان بیش از حد آپوپتوتین، که با افزایش میزان mRNA به حدود 8 برابر مشخص شد، می تواند سبب القا اثر سایتوتوکسیک در سلول های مالتیپل میلوما گردد. نتایج نشان داد که بیان آپوپتوتین نه تنها زنده-مانی سلول ها را به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد (001/0P<)، بلکه به طور به طور مشخص فعالیت متابولیک را نیز مهار کرد (001/0P<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که وکتور بیان کننده ژن آپوپتین دارای اثر ضد سرطانی در مالتیپل میلوما بوده و می تواند در آینده نزدیک از نظر بالینی قابل دسترس باشد.

هدف: سرطان معده چهارمین سرطان شایع در جهان و دومین عامل مرگ ناشی از سرطان می باشد. اگرچه میزان بروز این سرطان در سال های اخیر در اغلب کشورها کاهش یافته است ولی در ایران شاهد افزایش میزان بروز این سرطان هستیم. ترکیبات سنتزی حاوی وانادیوم داروهایی امیدوار کننده با شرایط فارماکودینامیکی مطلوب و سمیت نسبتا کم می باشند. با توجه به کاربردهای امید بخشی که ترکیبات سنتزی وانادیوم در سیستم های پزشکی و بیولوژیکی دارند هدف این مطالعه بررسی اثرات ترکیبات سنتزی جدید وانادیوم و نحوه عملکرد آن ها را روی سلول های سرطان معده بود. مواد و روش ها: به منظور بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی ترکیبات سنتزی وانادیوم از تست هایFRAP (Ferric reducing ability of plasma) و DPPH(2، 2-diphenyl-1-picryl-hydrate) استفاده شد. هم چنین رده سلولیMKN45 به عنوان نماینده سلول های سرطان معده کشت داده شد. سپس، برای به دست آوردن IC50(The half maximal inhibitoryconcentration) ترکیبات سنتزی وانادیوم از غلظت های 1، 10، 50، 100 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر جهت تست MTT (3-(4، 5-dimethylthiazol-2-yl)-2، 5 diphenyltetrazolium bromide)استفاده شد. در ادامه، اثر ترکیبات سنتزی وانادیوم بر مرگ سلولی با بررسی مورفولوژی سلول ها و قدرت تهاجم سلول ها مطالعه شد. یافته ها: با افزایش دوز ترکیبات سنتزی وانادیوم به طور معنی داری درصد زنده مانی سلول هایMKN45 کاهش و خاصیت خاصیت آنتی اکسیدانی آنها افزایش یافت. دوز موثر برایIC50 سلول هایMKN45، دوز 1 میکروگرم بر میلی لیتر بود. ترکیبات وانادیوم با غلظت? g/ml 1 به صورت وابسته به زمان باعث القای مرگ برنامه ریزی شده (Apoptosis)در سلول های سرطانی شده که تایید کننده آن تغییرات مورفولوژی سلول های سرطانی تحت تیمار با ترکیبات وانادیوم می باشد. همچنین بررسی قدرت تهاجم سلولهای تیمار شده نشان داد که در غلظت? g/ml 1 از این ترکیبات با گذشت زمان قدرت متاستازی به شکل چشمگیری کاهش یافته است. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه ما نشان داد که کمپلکس های سنتزی می توانند به طور موثری موجب کاهش رشد، تکثیر و تهاجم سلول هایMKN45 شوند و شرایط افزایش مرگ برنامه ریزی شده در سلول ها را ایجاد کنند.

هدف: دوستاکسل (DTX) به عنوان یکی از قوی ترین داروهای ضد سرطان از خانواده تاکسوئیدها می باشد. فرمولاسیون تجاری این دارو که در بالین استفاده می شود، حاوی غلظت بالای تویین 80 می باشد که مشکلات زیادی برای بیماران ایجاد می کند. لذا تهیه اشکال نوین دارویی با قابلیت هدف مندی روی بافت سرطانی و بدون تویین 80 می تواند منجر به اثربخشی بهتر و کاهش عوارض جانبی شود. این مطالعه تهیه، بررسی خصوصیات و ارزیابی سمیت سلولی نانو ذرات داروی دو سه تاکسل (DTX) و پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA) روی یک رده سلول سرطانی می باشد. مواد و روش ها: نانوذرات داروی DTX و PLGA با استفاده از روش امولسیفیکاسیون/انتشار حلال ساخته شد. سپس خصوصیات آن ارزیابی شد. تعداد 104 سلول در چاهک های پلیت 96 خانه کاشته شد و بعد 24 ساعت انکوبه شدن، غلظت های مختلف از داروی آزاد و نانوذرات به چاهک ها اضافه شد. سپس تعداد سلول های زنده از طریق ارزیابی فعالیت آنزیم دهیدروژناز میتوکندریایی با روش MTT Assay در زمان های 24، 48 و 72 ساعت بررسی شد. یافته ها: اندازه قطر متوسط نانوذرات 6/14± 3/184 نانومتر با شاخص پراکندگی 15/0 به دست آمد. نتایج MTT افزایش معنی دار سمیت دارو در نانوذرات روی رده سلولی A549 را نشان داد. غلظت مهاری برای داروی اصلی و نانوذرات در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 22/0± 66/20، 45/0± 28/16، 38/0± 64/10 و 04/0± 57/0، 04/0± 16/0، 01/0± 07/0 میکرو گرم در میلی لیتر می باشد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان دهنده سمیت بالای نانو ذرات DTX-PLGA روی رده سلولی سرطان ریه انسانی می باشد. این فرمولاسیون می تواند برای مطالعه بیش تر به صورت برون تن در نظر گرفته شود.

مقدمه: امروزه از فلاپ های پوستی در بسیاری از جراحی های ترمیمی و التیام آسیب دیدگی های مربوط به پوست به عنوان یکی از روش های اصلی درمان، استفاده می شود ولی علی رغم پیشرفت های صورت گرفته در زمینه های مربوط به بهبود میزان بقای فلاپ های پوستی، کماکان بقای فلاپ ها و اثر بخشی آن ها با مسائلی مانند اثرات ناشی از ایسکمی-خون رسانی مجدد (Ischemia-Reperfusion)، استرس اکسیداتیو (Oxidative Stress)، نکروز بافتی (Tissue Necrosis)، و حتی آپوپتوز سلولی (Apoptosis) در بافت آسیب دیده، تهدید می شود. لذا این تهدیدات طرح کننده ی زمینه های تحقیق و پژوهش، برای افزایش میزان بقای هر چه بیش تر فلاپ های پوستی و محافظت آن ها در برابر آسیب های مطروحه هستند و تلاش ها برای مدیریت یا حذف این تهدیدات باید انجام پذیرد. هدف ما تاثیر تجویز زعفران قبل و بعد از جراحی فلاپ پوستی، بر روی درصد نکروز بافتی و استرس اکسیداتیو، در موش صحرایی بود. مواد و روش ها: زعفران به میزان mg/kg/day 40، یا mg/kg/day 80، به صورت گاواژ به مدت دو هفته قبل و یک هفته بعد از جراحی فلاپ در موش ها تجویز شد. یک هفته پس از جراحی، درصد نکروز فلاپ (با اندازه گیری و تقسیم ناحیه نکروزی بر طول کل فلاپ)، میزان مالون دی آلدئید (MDA) و کاتالاز (CAT) اندازه گیری شد. یافته ها: درمان قبل و بعد از جراحی با زعفران، در هر دو دوز استفاده شده موجب کاهش نکروز فلاپ (P<0. 01) در مقایسه با گروه کنترل شد. هم چنین میزان MDA به عنوان نمایی از میزان پراکسیداسیون لیپیدی کاهش نشان داد. فعالیت کاتالاز نیز به عنوان نمایی از میزان عملکرد آنتی اکسیدانی افزایش یافت (P<0. 01). نتیجه گیری: داده های حاصله از این آزمایش نشان دهنده بهبود بقای فلاپ پوستی و کاهش استرس اکسیداتیو توسط درمان با زعفران قبل و بعد از جراحی بودند.

هدف: هدف این مطالعه بررسی دخالت سیستم نیتریک ارژیک بر تغییرات متابولیک ناشی از القای استرس، در پوسته هسته اکومبنس با تزریق ال-آرژینین (پیش ساز NO) و L-NAME (مهار کننده NO) در موش صحرایی نر بود. مواد و روش ها: موش های نر نژاد ویستار در دستگاه استریو تاکسی قرار گرفتند و پوسته هسته اکومبنس چپ آن ها کانول گذاری شد. در چهار روز متوالی 5 دقیقه قبل از هر القای استرس60 ثانیه ای شوک الکتریکی 40 میلی آمپری به کف پای حیوانات، نرمال سالین (25/0 میکرولیتر در هر موش) یا دوزهای مختلف ال-آرژینین یا L-NAME (1، 5 و 10 میکروگرم در موش) تزریق شد. در روز اول و چهارم سطح کورتیزول پلاسما و هر روز میزان مصرف آب و غذا و زمان شروع غذا خوردن و در آخر وزن غده فوق کلیه اندازه گیری شد. یافته ها: بعد از چهار روز که به طور مشخص کورتیزول در گروه کنترل مثبت افزایش یافت. تزریق ال-آرژینین 1میکروگرم در موش سطح کورتیزول پلاسما، آب و غذای دریافتی را کاهش داد. اما L-NAME در همان دوز باعث افزایش آن ها شد. ال-آرژینین و L-NAME ده میکروگرم در موش در هر دو شرایط به طور معناداری باعث کاهش سطح کورتیزول پلاسما و افزایش آب نوشی و غذا خوردن شده بودند. فاکتورهای متابولیک بین روز اول و چهارم در گرو ه ها متفاوت بود. افزایش وزن غده آدرنال به دنبال تزریق ال-آرژینین 1میکروگرم در موش در هر دو شرایط با و بدون استرس دیده شد. استرس و دارو در تغییر زمان شروع غذا خوردن اثر تداخلی بر هم داشتند. نتیجه گیری: نیتریک اکساید در بخش پوسته هسته اکومبنس چپ در عملکرد متابولیک و تغییرات آن به د نبال استرس نقش دارد.

هدف: وابستگی به مرفین و عوارض آن به عنوان مشکل عمده بهداشتی جهان در نظر گرفته می شود، با این حال، تلاش برای غلبه بر این مشکل به دلیل شدت وابستگی به مواد مخدر با شکست مواجه شده است. هسته مرکزی آمیگدال (Central Amygdala، CeA) یکی از مهم ترین مناطق موثر بر اثرات پاداشی مرفین است. سیستم گابائرژیک موجود در این هسته؛ خصوصا گیرنده های GABAB، نقش مهمی در تعدیل اثرات سرخوشی آور مورفین دارد. در این تحقیق اثرات تزریق داخل هسته ای باکلوفن (آگونیست گیرنده GABAB) و CGP35348 (آنتاگونیست گیرنده GABAB) در ناحیه CeA بر روی بیان حساسیت به مرفین به روش ترجیح مکان شرطی شده (Conditional Place Preference، CPP) مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: پنج روز پس از جراحی، به منظور تعیین دوزهای موثر و بی اثر مورفین، دوزهای مختلف مورفین (0. 5، 1، 2، 2. 5، 5، 7. 5 و mg/kg10) به صورت زیر جلدی (S. C) تجویز شد. به منظور القاء حساسیت، دوز موثر مورفین (mg/kg 5/7) به مدت 3 روز، روزی یک بار تزریق شد؛ به دنبال 5 روز استراحت، در روز نهم، اعمال CPP با دوز بی اثر مورفین (mg/kg 5/2) آغاز شد. دوزهای 5/1، 6 و 12 μ g/rat از باکلوفن و CGP35348، 10 دقیقه قبل از تست CPP درون CeA تزریق می شدند. یافته ها: هر دو آگونیست و آنتاگونیست به طور معنی داری سبب کاهش بیان حساسیت به مورفین در موش های ماده شدند. نتیجه گیری: گیرنده های GABAB موجود در CeA ممکن است در بیان ترجیح مکان شرطی شده رت های ماده حساس شده به مورفین دخالت داشته باشند. احتمال دارد بتوان از چنین گیرنده هایی به عنوان اهداف درمانی سوء مصرف مواد استفاده کرد.

هدف: ملاقات بیمار در بخش مراقبت ویژه از چالش های مهم حوزه درمان است. اعتقاد به این که ملاقات باعث افزایش اضطراب بیمار و آثار مخرب بر شاخص های فیزیولوژیک می شود، باعث شده در بسیاری از این بخش ها از رویکرد ملاقات محدود استفاده شود. لذا این مطالعه به بررسی تاثیر رویکرد ملاقات منعطف (برنامه ریزی شده) و رویکرد ملاقات محدود بر فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و فشار متوسط شریانی پرداخته است. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 60 بیمار بستری در چهار بخش مراقبت ویژه بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) در مشهد در سال 97-96 انجام شده است. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه کنترل ملاقات روتین بخش و در گروه مداخله ملاقات برنامه ریزی شده اجرا شد. شاخص های فیزیولوژیک بیمار قبل و بعد از ملاقات در هر دو گروه اندازه گیری شد. یافته ها: در گروه مداخله فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیماران در زمان های 10 و 30 دقیقه بعد از ملاقات کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت (آزمون تی مستقل 05/0P<)، اما فشار متوسط شریانی اختلاف معناداری در هیچ یک از مراحل اندازه گیری در بین دو گروه نداشت (05/0P>). نتیجه گیری: افزایش مدت و دفعات ملاقات در بخش های مراقب ویژه نه تنها اثر مخرب بر بیمار نداشته بلکه شاخص های فیزیولوژیک بیماران را به محدود نرمال نزدیک تر می کند. از نتایج این مطالعه می تواند جهت طراحی خط مشی ملاقات در این بخش ها استفاده کرد.

هدف: ایمنی آب آشامیدنی یکی از شاخص های بحرانی مرتبط با سلامت و بهداشت جامعه است. لذا پایش و کنترل شاخص های کیفی آب از اهمیت بالایی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت آب های بطری شده در سطح عرضه و آب آشامیدنی شهری از نظر مقادیر یون های آلاینده نیتریت و نیترات و نیز مقدار یون با ارزش تغذیه ای فلوراید و مقایسه آن ها با استانداردهای ایران و جهان انجام یافته است. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت توصیفی مقطعی بر روی 30 نمونه آب آشامیدنی شهری و 150 نمونه آب بطری شده (با 15 نام تجاری مختلف) از سطح عرضه شهر سمنان انجام شد. میزان یون های نیترات، نیتریت و فلوراید به روش کروماتوگرافی یونی اندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج نشان داد مقدار نیتریت در تمامی نمونه های آب مورد بررسی برابر با صفر و میانگین مقدار نیترات در آب های بطری شده در دامنه 316/1 الی 75/11 میلی گرم بر لیتر و در آب شهر برابر 27/7 میلی گرم بر لیتر بود. هم چنین میانگین مقدار فلوراید در آب بطری شده در دامنه 010/0 الی 214/0 میلی گرم بر لیتر و در آب شهر 452/0 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. نتیجه گیری: مقدار یون های نیتریت و نیترات در نمونه ها در محدوده استاندارد قرار داشت. وجود مقادیر نیترات در چهار نوع آب بطری شده بالاتر از میزان آن در آب شهر یک هشدار جدی در خصوص احتمال آلودگی نیترات آب های بطری شده است. میزان فلوراید نمونه آب های مورد بررسی از حداکثر و حداقل مجاز پایین تر بود. با توجه به کم تر بودن مقدار فلوراید آب از حداقل مجاز (5/0 میلی گرم بر لیتر) و نظر به اهمیت این یون در ایجاد بیماری های دهان و دندان لذا می بایست در برنامه های غنی سازی آب مد نظر قرار گیرد.

هدف: «سندرم ژوبرت» یک بیماری ژنتیکی نادربا الگوی اتوزومال مغلوب است. هایپوتونی، آتاکسی و تاخیر حرکتی به عنوان تظاهرات بالینی این بیماری شناخته می شود. چهره بیماران، با دهان باز و بزرگ، تمپورال فرورفته، پل بینی فرورفته، گوش های پایین تر از حد چشم، بیرون آمدگی زبان (30%) و پلی داکتلی (15%) مشخص شده است. در معدود گزارش های این سندرم بیش تر به مولفه های ساختاری و عملکردی موجود در تصاویر رادیوگرافی توجه شده و کم تر به علائم تاخیر رشدی نظیر گفتار و زبان پرداخته شده است. آسیب شناس گفتار و زبان در مواجهه با این سندرم نیازمند آگاهی از علایم و نشانه های آن است تا بتواند در تعیین اولویت های درمان و پیش آگهی موفق عمل نماید. گزارش حاضر به توصیف علایم گفتاری این سندرم در دو خواهر3 و7 ساله می پردازد. گزارش مورد: فاطمه زهرا (7ساله) به علت مشکلات گفتار و زبان توسط روان پزشک به یک کلینیک خصوصی گفتاردرمانی در مشهد ارجاع شده و در اولین جلسه، ابتلای خواهر کوچک تر (یسنا) به این سندرم نیز مشخص گردید. در نامه ی روان پزشک به علت شدت کم تر مشکلات گفتار اشاره ای به خواهر کوچک تر نشده بود. یسنا و فاطمه زهرا توسط دو آسیب شناس گفتار و زبان ارزیابی شدند. ویژگی های گفتاری فاطمه زهرا شامل موارد زیر است: وضوح پایین گفتار، بلندی پایین و صوت زیر، افزایش کیفیت کلی صدا با افزایش بلندی، حداکثر زمان آواسازی برابر 5 ثانیه، هایپرنیزالیتی خفیف. قابلیت فهم گفتار برای والدین 70 و برای غریبه ها 50% است. بیش تر صداهای سایشی تبدیل به انفجاری شده و خطای هم خوان های انفجاری کم تر است. فرآیند رایج گفتار قدامی سازی است و فشار ضعیف داخل دهانی منجر به تولید ضعیف هم خوان های /p/ و /t/ می شود. نتایج ارزیابی ها شامل این ویژگی ها در گفتار یسنا است: قابلیت فهم گفتار برای والدین 70 و برای غریبه ها 50%، حداکثر زمان آواسازی حدود 7ثانیه، الگوی تنفس سینه ای-شکمی، تبدیل بیش تر واج های سایشی، سایشی انفجاری و غلتان به انفجاری. فرآیند غالب واج شناختی نیز قدامی سازی است. نتیجه گیری: با توجه به عدم تطابق برخی از ویژگی های گفتاری این دو مراجع، علامت های گفتاری این سندرم نیاز به بازبینی و بررسی بیش تر دارد. انجام مطالعات باحجم نمونه بیش تر پیشنهاد می شود.

ترومبوز ورید عمقی یکی از تظاهرات شایع و تهدید کننده حیات در بیماران بی حرکت و بستری در بیمارستان می باشد. یکی از فاکتورهای خطرساز احتمالی بروز ترومبوز ورید عمقی، دیابت و کتواسیدوز دیابتی می باشد. در این مقاله یک بیمار دیابتی با تظاهرات اولیه کتواسیدوز دیابتی و ترومبوز ورید عمقی گزارش شده است که در طی درمان مقاومت به وارفارین وابسته به کم کاری تیروئید نیز دیده شد.