مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1389 | دوره:32 | شماره:5 |تعداد مقالات:17

زمینه و اهداف: پیشنهاد شده است که یک رابطه اپیدمیولوژیک بین عفونت با هپاتیت C و دیابت نوع دو وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع عفونت هپاتیت C در بیماران با دیابت (DM) نوع دو می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی، 400 بیمار با تشخیص قطعی دیابت قندی نوع دو بررسی شدند. شرح حال و معاینه کامل در این بیماران بعمل آمد و نمونه خون وریدی ناشتا اخذ گردید. قند خون ناشتا و سطح سرمی تری گلیسیرید و کلسترول تعیین شد. تیتر سرمی آنتی بادی بر علیه هپاتیت C به روش الیزای نسل سوم اندازه گردید.یافته ها: چهارصد بیمار، 268 مرد و 132 زن با سن متوسط 54.87±8.36 سال وارد مطالعه شدند. متوسط زمان تشخیص بیماری 9.26±7.04 سال بود. سابقه مصرف سیگار در 154 (38.5%) بیمار وجود داشت. متوسط شاخص توده بدنی بیماران 26.59±4.53 کیلوگرم بر مجذور متر بود. متوسط فشار خون سیستولی و دیاستولی بترتیب 141.50±25.46 و 77.93±18.47 میلی متر جیوه اندازه گیری گردید. متوسط قند خون ناشتا و سطوح سرمی تری گلیسیرید و کلسترول بترتیب 133.30±20.61، 229.02±112.14 و 197.53±75.66 میلی گرم در دسی لیتر بود. بر اساس نتایج الیزا، 10 (2.5%) بیمار دچار عفونت با هپاتیت C بودند (%95CI:%0.9-%4.1).تیجه گیری: شیوع عفونت با هپاتیت C در جمعیت عمومی ایران کمتر از 1% تخمین زده می شود. ما، شیوع بالایی از عفونت را دربیماران دیابتی نوع دو (تقریبا 2.5 برابر) پیدا کردیم.

زمینه و اهداف: تاندونیت روتاتور کاف از علل عمده شانه دردناک محسوب می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر لیزر کم توان در کنار سایر اقدامات فیزیوتراپی در درمان این بیماران می باشد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، از میان بیمارانی که با درد شانه به بخش طب فیزیکی وتوانبخشی مراجعه می نمودند پنجاه بیمار با تشخیص تاندنیت روتاتور کاف به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از آن پرسشنامه ای با تمرکز به سه هدف اصلی، بررسی شدت درد بیماران با مقیاس نمره بندی بصری، اندازه گیری دامنه حرکتی شانه در ابدوکسیون و روتاسیون با گونیومتر و بررسی عملکرد روزانه بیماران بر مبنای پرسشنامه 22 سوالی، تکمیل شد. سپس به طور تصادفی 25 نفر وارد گروه شاهد شده و تحت فیزیوتراپی معمولی قرار گرفتند. 25 نفر دیگر وارد گروه مورد شده و تحت درمان روتین به انضمام لیزر کم توان گالیوم - آرسناید قرار گرفتند. در پایان سه هفته مداخلات درمانی، پرسشنامه مجددا تکمیل شد و نتایج قبل و بعد از درمان تحت آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: آنالیز نتایج داخل هر گروه نشان می دهد که درد، تعداد مشکلات عملکردی شانه و دامنه حرکتی مفصل شانه، همگی بهبودی نسبی را بعداز درمان نشان می دهند (P<0.05). از نظر مقایسه بین دو گروه، نتایج حاکی ازآن است که گروه مورد یا لیزرتراپی شده نتایج بهتری ازنظر کاهش متوسط شدت درد در مقیاس مربوطه (3.1±2.2 درمقابل 5±2.6) با P=0.09، تعداد مشکلات فانکشنال شانه (4.4±3.1 در مقابل 8.5±5.1) با P=0.031 و کاهش علایم مثبت درمعاینه (P<0.0001) نسبت به گروه شاهد یا فیزیوتراپی معمولی داشته است. اما درافزایش متوسط دامنه حرکتی ابدوکسیون (160.7±25.9 درمقابل 159.1±29.1) و روتاسیون خارجی (78.0±19.5 در مقابل 76.3±19.1) تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: لیزر کم توان گالیوم - آرسناید به عنوان یک مودالیته فیزیکی، در کنار سایر اقدامات روتین فیزیوتراپی از نظر کاهش میزان درد و بهبودی فانکشنال، ارجحیت درمانی نسبت به فیزیوتراپی معمول دارد اما از نظر بهبودی دامنه حرکتی مفصل شانه و حساسیت لمسی تفاوت بارزی نسبت به سایر مودالیته ها ندارد.

زمینه و اهداف: سندرم رت یک بیماری نورودژنراتیو پیشرونده نادر است که تنها در دختران دیده می شود. از ویژگی های آن رفتار اوتیستیک، حرکات تشنجی، فقدان حرکات هدفمند و وجود حرکات کلیشه ای در دستها می باشد. تشخیص بیماری بر اساس یافته های بالینی بوده و این بیماری باید از عقب ماندگی ذهنی ایدیوپاتیک، فلج مغزی و اوتیسم افتراق داده شود.روش بررسی: در این بررسی توصیفی گذشته نگر 20 بیمار با معیارهای بالینی سندرم کلاسیک که به بخش اعصاب کودکان ارجاع داده شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. ارزیابی ژنتیکی در مرکز ما مقدور نبود.یافته ها: سن بیماران، سن هنگام تشخیص و سن شروع علایم به ترتیب 4.75±3.17 سال، 3.90±2.36 سال و 10.95±3.52 ماه بود. تاخیر زمانی قابل توجه بین شروع علایم و تشخیص بیماری وجود داشت. تنها در یک مورد (5 درصد) قبل از ارجاع تشخیص درست مطرح شده بود. یافته های بالینی بیماران عبارت بود از: دوره تکامل طبیعی تا 6 ماهگی (90% موارد)، ازدست رفتن حرکات هدفمند دستها (100% موارد)، حرکات کلیشه ای دستها (95% موارد)، الگوی تنفسی غیر عادی (30% موارد)، نوار مغزی غیرطبیعی (100% موارد)، حرکات تشنجی (70% موارد)، رفتار اوتیستیک (100% موارد) و دندان قروچه (50% موارد). شرح حال به نفع وجود مورد مشابه در خانواده در تمام موارد منفی بود.نتیجه گیری: سندرم رت در کشور ما کمتر ازمیزان مورد انتظار تشخیص داده می شود. برای تشخیص به موقع این سندرم آشنایی با سرنخهای بالینی ویژه و داشتن ظن قوی ضروری است.

زمینه و اهداف: مرز بین یک ضایعه درجا و مهاجم چیست؟ پاسخ به این سوال گاهی از نظر هیستولوژیکی مشکل است. در این مطالعه ما بروز مارکرهای P27، P53 Ki-67 را در کارسینوم سلول سنگفرشی و کراتوز اکتینیک و بیماری بوون ارزیابی می کنیم.روش بررسی: در این بررسی 60 نمونه بیوبسی پوستی توسط رنگ آمیزی ایمونوهیستوکمیکال برای یافتنP27،Ki- P53 67  آزمایش می شود. از کل 60 بیمار 15 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی، 15 بیمار مبتلا به بیماری بوون و 15 بیمار مبتلا به کراتوز آکتینیک بوده اند. باید متذکر شد که 15 مورد از پوست نرمال بیمارانی که ماموپلاستی شده اند برداشته شده است.یافته ها: شاخص Ki-67 در نمونه های بافت طبیعی، کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 0.8، 23.7، 12.3 و 19.3 درصد مثبت بود. براین اساس مثبت شدن شاخص Ki-67 در نمونه های بافت طبیعی بطور معنی داری کمتر از نمونه های دیگر است. شاخص P27 در نمونه های بافت طبیعی، کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 23.4، 26.2، 25.9 و 4.5 درصد مثبت بود. براین اساس شاخص P27 در نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی بطور معنی داری کمتر از نمونه های دیگر مثبت شده است. شاخص P53 در نمونه های کراتوز آکتینیک، بیماری بوون و کارسینوم سلول سنگفرشی بترتیب در 26.6، 41.8 و 54.6 درصد مثبت بود. در نمونه های بافت طبیعی مورد مثبتی از این نظر وجود نداشت. براین اساس شاخص P53 در نمونه های بافت طبیعی کمتر از نمونه های دیگر و در نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی بیشتر از نمونه های دیگر مثبت شده است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ما، بررسی کمی و کیفی (الگوی انتشار) بروز Ki-67،P27  و P53 می تواند در افتراق ضایعات بدخیم و غیربدخیم اپیدرمی کمک کننده باشد.

زمینه و اهداف: در بین مایتهای گرد و غبار خانگیDermatophagoides pteronyssinus  و Dermatophagoides farinae  در نقاط مختلف دنیا نقش مهمی بعنوان آلرژن در رابطه با آسم، رینیت آلرژیک و سایر بیماریهای آلرژیک ایفا می کنند. از اینرو در این مطالعه حساسیت بیماران آسم و رینیت آلرژیک به مایتهای گرد و غبار خانگی در شهر تبریز مورد مطالعه قرار گرفته است.روش بررسی: سرم خون 101 بیمار دارای سابقه بیماری آلرژیک که توسط پزشک متخصص معرفی شده بودند از نظر وجود Immunoglobulin E (IgE) اختصاصی علیه مایتهای گرد و غبار خانگی با روش ایمونولوژیکی Radio Allergo Immuno Sorbent Test, RAST  مورد آزمایش قرار گرفتند.یافته ها: از 101 بیمار، 60 نفر (59.41%) فقط دارای آسم، 15 نفر (14.85%) فقط دارای رینیت آلرژیک و 26 نفر (25.74%) دارای سابقه هر دو بیماری بودند. از 101 بیمار فوق الذکر سرم خون 11 نفر (10.89%) علیه مایتهای گرد و غبار خانگیIgE+  تشخیص داده شدند.نسبت حساسیت بیماران به آلرژنهای D. pteronyssinus و D. farinae به ترتیب 7.92% و 2.97% بود. در بین افراد کنترل که از نظر جنس و سن با بیماران جور بودند فقط 7 مورد (7%) IgE+ تشخیص داده شدند. نسبت حساسیت در افراد کنترل به مایتهای D. pteronyssinus و D. farinae به ترتیب 5% و 2% بود.نتیجه گیری: رابطه معنی داری بین گروه های سنی و مواردIgE+، نوع بیماری آلرژیک و وجود IgE  ضد مایت، جنس و موارد IgE+ و بالاخره بیماری آلرژیک و نوع مایت وجود ندارد. یکی از دلایل مهم در پایین بودن میزان حساسیت بیماران آلرژیکی به مایتهای گرد و غبار خانگی در این مطالعه در مقایسه با مطالعات انجام گرفته قبلی در جهان پایین بودن میانگین رطوبت نسبی می باشد.

زمینه و اهدف: پـژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه سطح دریافت کلسیم، فعالیت فیزیکی و نمایه توده بدن در زنان سنین باروری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 399 نفر از زنان سنین باروری غیر باردار و غیر شیرده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی تبریز و 200 نفراز ارایه دهندگان خدمات در این مراکز انجام شد. از طریق مصاحبه با افراد، اطلاعات در مورد ویژگی های عمومی، یاد آمد غذایی 24 ساعته و دریافت غذا های لبنی در پرسشنامه مربوطه ثبت گردیدند.یافته ها: نتایج بدست آمده، کمبود دریافت کلسیم درهر دو گروه را نشان داد. میانگین بار مصرف روزانه شیر و پنیر در گروه ارایه دهنده خدمات بطور معنی دار بیشتر از گروه مراجعه کننده بود (بترتیب P<0.001 و P<0.01) در کل افراد، 38.4% افراد فعالیت کم، 43.7% متوسط و 17.9% فعالیت زیاد داشتند و بین دو گروه مورد مطالعه از نظر فعالیت فیزیکی تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. میانگین BMI در گروه مراجعه کننده بطور معنی دار بیشتر از گروه ارایه دهنده خدمات بود (27.4±4.95 در مقابل 26.07±3.92، P<0.001). با کنترل سن بین BMI افراد هر دو گروه مورد مطالعه با کلسیم دریافتی روزانه و فعالیت فیزیکی همبستگی آماری معنی داری بدست نیامد.نتیجه گیری: در این مطالعه، اکثریت زنان دارای کمبود سطح دریافت کلسیم و فعالیت فیزیکی بوده و همچنین اضافه وزن داشتند.

زمینه و اهداف: ضایعات اختلال دریافت بافتی اکسیژن و گلوکز سبب بروز آسیب نورونی و نشانه ها و علایم بالینی عصبی گذرا می گردد و در صورت طولانی شدن توقف جریان خون موجب آسیب ایسکمیک برگشت ناپذیر (انفارکتوس) و نقایص نرولوژیک دایمی می گردد با افزایش فشار نسبی اکسیژن در هوای تنفسی می تواند گزینه درمانی موثری برای استروک حاد باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی نقش اکسیژن تراپی در استروکهای ایسکمیک حاد بود.روش بررسی: در این مطالعه 60 بیمار مبتلا به سکته ایسکمیک حاد در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (گروه مداخله) از روز بستری تا روز سوم تحت درمان قرار می گرفتند و گروه دوم (گروه شاهد) اکسیژن دریافت نمی کردند. stroke scaling و یافته های CT اسکن مغزی روز اول و روز سوم بستری بیماران دو گروه مقایسه شد.یافته ها: از مجموع 60 نفر بیمار 27 زن و 33 نفر مرد بودند. در گروه A 16 نفر زن و 14 نفر مرد با میانگین سنی 67.43±15.27 و گروه 17B مرد و 13 زن با میانگین سنی 70±13.28 بودند نمره NIHSS در گروه مداخله در روز بستری میانگین 13.46 داشت که در روز سوم بستری 12.03 رسید. در گروه شاهد نمره NIHSS در روز بستری در محدوده میانگین 13.60 بود که روز سوم به 12.06 رسید (P=0.86). و همچنین بین دریافت اکسیژن وRankin Scale بیماران ارتباط آماری معنا داری وجود نداشت. (P=0.35) میانگین میزان گسترش ضایعه از روز اول تا سوم در گروه مداخله 39.74 سانتیمتر مکعب و در گروه شاهد 45.67 سانتیمتر مکعب بود. بین دریافت اکسیژن و میانگین میزان گسترش ضایعه ایسکمیک در بیماران ارتباط وجود داشت ولی این ارتباط به لحاظ آماری معنی دار نبود (P=0.05).نتیجه گیری: مطالعات اخیر نشان داد که اکسیژن تراپی در روزهای اول ایسکمیک استراک حاد نتایج نوید بخشی دارد ولی برای نتایج قطعی تر نیاز به مطالعات وسیعتری داریم.

زمینه و اهداف: مطالعه ای مقطعی در جهت بررسی وجود تغیرات سیستم عصبی محیطی با لحاظ کردن تغییرات پارامتر های نوروفیزیولوژیک و بالینی در تعدادی خانم باردار سالم صورت گرفت تا اثرات ادعا شده قبلی بر افزایش بروز سندرم کارپال تونل ویا پلی نوروپاتی بررسی گردد.روش بررسی: در طول یک سال 30 خانم حامله سالم کلا دوبارمورد مطالعه قرار گرفتند. معاینه حسی اندام فوقانی و تحتانی، تست های مربوط به سندرم کارپال تونل و تست های الکترودیاگنوزتیک شامل مطالعات سنسوری، موتور و امواج F از اعصاب مدیان، اولنار، سورال و تیبیال انجام گردیدند و بیماران با هرگونه اختلال در این اعصاب در اولین بررسی از مطالعه حذف شدند.نتایج: در طول زمان مطالعه هیچ کدام از افراد دچار شکایت حسی نگردیدند. همچنین پارامتر های الکترودیاگنوزتیک هم نرمال باقی ماند. تنها پارامتر افزایش یافته، تاخیر عصب مدیان در تحریک 14 سانتیمتر از الکترود فعال بود که از نظر آماری معنی دار بود. (برای سمت راست و چپ P=0.008 و P=0.003 به ترتیب) که آن هم البته در دامنه طبیعی معیارهای الکترودیاگنوزتیک قرار داشت.نتیجه گیری: از لحاظ بالینی و الکترودیاگنوزتیک زنان حامله مورد مطالعه، دچار سندرم کارپال تونل ویا پلی نوروپاتی نشدند ولی میزان تاخیر اعصاب محیطی افزایش یافته بود.

زمینه و اهداف: دیابت تیپ یک شایع ترین بیماری متابولیک دوران کودکی است. 40-20 درصد تظاهر این بیماری می تواند به صورت کتواسیدوز دیابتی باشد، که در این صورت باعث افزایش میزان مرگ و میر می شود. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک، بالینی و آزمایشگاهی کتواسیدوز دیابتی در کودکان می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه گذشته نگر، پرونده 175 کودک مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز در طی سالهای 86-80 مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای مورد نیاز، بر مبنای فرم جمع آوری اطلاعات از پرونده ها استخراج شدند. علایم اپیدمیولوژیک، بالینی و آزمایشگاهی بررسی شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 8.0±2.3 سال بود که شامل 43.4 درصد پسر (76 نفر) و 56.6 درصد دختر (99 نفر) بودند. 32 درصد بیماران (56 بیمار) در فصل پاییز بستری شده بودند. علایم اولیه شایع به ترتیب پلی دیپسی و پلی اوری (44.6%، 87 مورد)، استفراغ و ضعف (%17.1، 30 مورد) و درد شکم (9.1%، 16 مورد) بودند. در زمان پذیرش 64.6 درصد (113 مورد) هوشیار 34.9 درصد (61 مورد) خواب آلود و 0.6 درصد (1 مورد) در کومای عمیق بودند. مدت زمان بین شروع علایم اولیه و تشخیص کتواسیدوز دیابتی 9.5±9.4 روز بود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه تظاهر کتواسیدوز شدید در مطالعه ما بالا بود، باید با افزایش آگاهی عمومی مردم سعی شود تا در کمترین زمان ممکن تشخیص بیماری داده شود و همواره کتواسیدوز در تشخیص افتراقی با بیماریهای حاد کودکان قرار گیرد.

زمینه و اهداف: بیماری آلزایمر اختلالی نورودژنراتیو است که بواسطه کاهش حافظه و عملکردهای شناختی مشخص می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان منیزیم سرم در بیماران مبتلا به آلزایمر و ارتباط آن با شدت بیماری می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی - مقایسه ای، 69 بیمار با تشخیص قطعی آلزایمر (گروه مورد) طی 15 ماه بررسی شدند. 71 فرد سالم که از نظر سن و جنس با گروه مورد همسان بودند نیز بعنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. شدت بیماری توسط مقیاس زوال کلی(GDS) Global deterioration scale تعیین گردید. میزان منیزیم سرم با استفاده از روش جذب اتمی در گروه بیمار و شاهد اندازه گیری شده و مقایسه گردید همچنین رابطه آن با شدت بیماری ارزیابی شد.یافته ها: 69 بیمار (38 مذکر و 31 مونث) با سن متوسط 71.12±5.81 سال و 71 فرد سالم (37 مذکر و 34 مونث) با سن متوسط 69.73±5.18 سال وارد مطالعه شدند و بین دو گروه تفاوت معنی داری نبود (P=0.069 و P=0.072). متوسط میزان منیزیم سرم در گروه مورد شاهد بترتیب 1.7±0.2 ppm و  1.8±0.3 ppmبود (P=0.001). بطوری که میزان منیزیم سرم بطور معنی داری در بیماران مبتلا به آلزایمر کمتر از گروه شاهد بود. ارتباط معنی داری بین میزان منیزیم سرم و شدت بیماری وجود نداشت (P=0.75).نتیجه گیری: مطالعه فعلی نشان داد که از نظر میزان منیزیم سرم تفاوت معنی دار آماری بین بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم وجود داشت، ولی بین میزان منیزیم و شدت بیماری یا محل و شدت آتروفی مغز ارتباطی وجود نداشت.

زمینه و اهداف: در جوامع با شیوع بالای سرطان معده، بویژه در منسوبین درجه اول بیماران دچار سرطان معده دیس پپسی می تواند اولین علامت بروز بدخیمی باشد. هدف این مطالعه، بررسی تغییرات مخاط معده در بیماران دیس پپتیک با سابقه سرطان معده در منسوبین درجه اول و مقایسه آن با گروه کنترل می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی، 200 بیمار با شکایت دیس پپسی (99 نفر گروه مورد با سابقه مثبت فامیلی سرطان معده و 101 نفر گروه شاهد بدون سابقه فامیلی) بررسی گردیدند. در تمام بیماران اندوسکوپی و بیوپسی از 5 نقطه متفاوت معده انجام و بررسی های هیستوپاتولوژیک صورت گرفت. نتایج حاصله در دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: 99 بیمار درگروه مورد (50 مرد و 49 زن) و 101 بیمار در گروه شاهد (48 مرد و 53 زن) بررسی شدند. ضایعه قابل مشاهده در آندوسکوپی در 38.9% گروه مورد و 69.3% گروه شاهد (P=0.0001) و آلودگی با هلیکو باکتر پیلوری در 76.8% گروه مورد و در 69.13% گروه شاهد (P=0.26) وجود داشت. گاستریت مزمن فعال و گاستریت مزمن به ترتیب در 67.7% و 24.2% بیماران گروه مورد و در 72.3% و 23.8% بیماران گروه شاهد گزارش گردید (P=0.45) میانگین نمره گاستریت مزمن برای گروه مورد 9.7 و برای گروه شاهد 8.5 (P=0.0001) و میانگین نمره گاستریت مزمن فعال برای گروه مورد و شاهد به ترتیب 6.9 و 3.4 (P=0.031) می باشد. آتروفی (P=0.19)، متاپلازی (P=0.97) و دیس پلازی (P=0.22) در بین دو گروه تفاوت معنی داری آماری نداشت. میانگین نمره ضایعات پیش سرطانی برای گروه مورد 0.39±1.64 و برای گروه شاهد 0.15±0.64 که با P=0.007 تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه مشهود بود. الگوی گاستریت در بیماران گروه مورد و شاهد به ترتیب در 77.8% و 63.4% به صورت پان گاستریت و کورپوس پره دامینت است (P=0.0001).نتیجه گیری: مطالعه فعلی نشان داد که ضایعات پیش سرطانی مخاط معده در بیماران دیس پپتیک با سابقه خانوادگی مثبت سرطان معده بطور قابل ملاحظه ای بیشتر دیده می شود.

زمینه و هدف: پلیمریزاسیون ناقص سمان رزینی باعث کاهش خواص فیزیکی آن، افزایش قابلیت جذب آب آن، حلالیت و تحریک پالپ می شود. سنجش سختی سطح یکی از روشهای بررسی میزان پلیمریزاسیون می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر دو دستگاه سخت کننده نوری با دو زمان تابش بر روی ریز سختی دو سمان رزینی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 80 عدد دیسک پرسلنی ساخته شد. پس از اچ کردن با اسید هیدروفلوئوریک و استفاده از سایلن و عامل باندینگ، نمونه ها به صورت تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند (n=10) سمان های دوال کیور و لایت کیور به ترتیب در گروه های 1 تا 4 و 5 تا 8 استفاده شدند. در نمونه های آماده شده از هر نوع سمان، 20 نمونه تحت تابش(QTH) Quartz Tungsten Halogen  قرار گرفت (که 10 تای آنها به مدت 30 ثانیه، (گروه های 1 و 5) و 10 تای آنها به مدت 60 ثانیه، (گروه های 2 و 6) کیور شدند. 20 نمونه باقیمانده، مشابه  QTHبا (LED) light-emitting diode کیور گردیدند (به ترتیب گروه های 3 و 7 و گروه های 4 و 8). ریزسختی سمان ها اندازه گیری شد. برای مقایسه ریزسختی در گروههای مطالعه از تحلیل واریانس سه عامله استفاده گردید.یافته ها: تفاوت آماری معنی داری بین مقادیر میانگین ریزسختی گروه ها بر اساس زمان، نوع سمان و نوع دستگاه نوری وجود داشت (P<0.0005).نتیجه گیری: با افزایش زمان کیور، ریزسختی سمانها با هر دو دستگاه سخت کننده نوری افزایش یافت. استفاده از LED منجر به ریزسختی بیشتر در هر دو نوع سمان شد. بدون در نظر گرفتن زمان و نوع دستگاه سخت کننده نوری، ریزسختی سمان دوال کیور بیشتر از سمان لایت کیور بود.

زمینه و اهداف: هیپربیلیروبینمی شدید دوره نوزادی یکی ازعوامل خطرزای مهم برای ابتلا به کم شنوایی می باشد. در این مطالعه شنوایی کودکان که دارای سابقه هیپربیلیروبینمی شدید بوده اند را بررسی می نماییم.روش بررسی: در این مطالعه شیوع و شدت کاهش شنوایی در یک گروه از کودکانی که سابقه هیپربیلیروبینمی شدید نوزادی داشتند را بررسی نمودیم و نتایج را با گروه همسانی از کودکان که سابقه هیپربیلیروبینمی شدید نوزادی نداشتند. مقایسه کردیم. شدت کاهش شنوایی با ABR (Auditory Brain Stem Respouse) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه 102 کودک (24.5±8.9 58.44 M/R ماه سن) با سابقه هیپربیلیروبینمی (33.3±5.02mg/dl). گروه شاهد شامل 100 کودک سالم بودند. (MR 61.39 23.6±8.6) ABR غیرطبیعی در 23 کودک در گروه هیپربیلیروبینمی یافت شد که موارد ضعیف، متوسط و شدید کاهش شنوای به ترتیب در 7 مورد (6.9%) و 8 مورد (7.8%) و 8 مورد (7.8%) یافت شد. هیچ یک از افراد گروه کنترل ABR غیرطبیعی ندارند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، شنوایی سنجی در مورد کودکانی که سابقه هیپربیلیروبینمی نوزادی دارند توصیه می شود.

فیستول رکتوواژینال معمولا بعنوان عارضه زایمان واژینال، بیماریهای التهابی روده، رادیوتراپی، بیماریهای نئوپلازیک و جراحی های خاص دیده می شود. تجاوزات جنسی نیز بعنوان علت این عارضه گزارش شده است. در این مقاله ما دو بیمار با فیستول رکتوواژینال گزارش می کنیم که بدنبال فعالیت جنسی بعد از ازدواج قانونی اتفاق افتاده است.این موارد نشان می دهد که برای زوجهای جوان در جامعه ما قبل از ازدواج بایستی برنامه های آموزشی لازم تنظیم شود..