مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1388 | دوره:18 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

در پژوهش حاضر که در سال 1382 و در مرکز آموزش و بازسازی ذخایر آبزیان بندر کلاهی انجام گردید، کارآیی تکثیر مولدین پرورشی و دریایی میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) از طریق اندازه گیری هم آوری کاری نسبی، درصد لقاح، درصد تخم گشایی، تعداد ناپلیوس حاصل از هر مولد، مدت زمان لازم برای طی شدن هر یک از مراحل تخم گشایی ناپلیوس، زوآ، مایسیس و پست لاروی، میزان بازماندگی در مراحل ناپلیوس، زوآ، مایسیس و پست لاروی، همچنین وزن و طول کل پست لاروها در مرحله PL12 و با استفاده از طرح آزمایشی بلوک های تصادفی در قالب فاکتوریل مورد مقایسه قرار گرفت. در این بررسی تعداد 30 میگوی مولد دریایی و 30 میگوی مولد پرورشی که در مرحله 2 رسیدگی جنسی قرار داشتند، در سه تکرار منظور شدند (هر تکرار شامل 10 میگوی مولد دریایی و 10 میگوی مولد پرورشی) و القای رسیدگی جنسی در آنها از طریق قطع پایه چشمی انجام گردید. پس از یک هفته، 3 مولد دریایی و 3 مولد پرورشی که در مرحله 4 رسیدگی جنسی قرار داشتند از هر تکرار انتخاب و به اطاق تخمریزی و مخازن تخمریزی منتقل شدند. زاده های حاصل از هر مولد تا مرحله PL12 بصورت جداگانه نگهداری شده و پارامترهای فوق الذکر به تفکیک در مورد هر مولد اندازه گیری گردید. آزمون میانگین دانکن نشان داد که مولدین دریایی از نظر تولید ناپلیوس و وزن پست لاروهای تولید شده، برتری داشتند (P<0.05). مولدین پرورشی نیز از نظر میزان هم آوری کاری نسبی و سرعت رشد در مراحل مایسیس و پست لاروی، نسبت به مولدین دریایی ارجح بودند (P<0.05). در این بررسی مولدین دریایی احتمالا بدلیل وزن بیشتری که نسبت به مولدین پرورشی داشتند، در بعضی پارامترهای کمی بهتر از مولدین پرورشی ارزیابی شدند، اما از نظر پارامترهای کیفی، تفاوت قابل ملاحظه ای بین این دو گروه ملاحظه نگردید.

در این پژوهش ترکیب های ناقطبی و نیمه قطبی موجود در خیار دریایی (Holothuria sp.) جمع آوری شده از سواحل بندرلنگه، با استفاده از روش Bligh & Dyer استخراج شد. استخراج مواد طبیعی ناقطبی موجود ابتدا بوسیله نرمال هگزان و سپس ترکیبات نیمه قطبی با استفاده از دی اتیل اتر انجام شد. پس از تغلیظ شدن، نمونه های تهیه شده به دستگاه گاز کروماتوگرافی مجهز به طیف سنج جرمی (GC/MS) تزریق شد و طیف های جرمی بدست آمد. با استفاده از مراجع (Eight peak) و محاسبه اندیس کواتس (KI) و مطابقت آنها با اندیسهای کواتس استاندارد، ترکیبات موجود در فازهای هگزانی واتری شناسایی گردید. براساس نتایج بدست آمده ، در فاز هگزانی بافت خیار دریایی 9 ماده شامل: -2 اکتانول 5.23) درصد)، -5 متیل -2 هگزانول 8.05) درصد)، -2 نونانول 2.50) درصد)، -2 دکامتیل سیکلوهگزاسیلوکسان 2.09) درصد)، -3 هیدروکسی استئاریک اسید 1.66) درصد)، متیل آرچیدونات 20.65) درصد)، 1 و 4 و 8، -2 دکاتری ان 21.71) درصد)، اولئیک اسید 30.27) درصد)، -2-1 دکانول 2.52) درصد) و همچنین در فاز اتری آن، 7 ماده شامل: تترادکان 0.63) درصد)، پالمیت اولئیک اسید 1.23) درصد)، پالمیتیک اسید 1.63) درصد)، اولئیک اسید 40.31) درصد)، استئاریک اسید 3.40) درصد)، متیل آرچیدنات 28.62) درصد) و 1 و -2 بنزن دی کربوکسیلیک اسید 2.17) درصد) شناسایی گردید در هر دو فاز بیشترین درصد را اولئیک اسید بخود اختصاص داده است. بررسی اثر آنتی اکسیدانی نیز به روش SIO و توسط دستگاه Rancimat انجام گرفت، که در بررسی انجام شده هیچگونه اثر آنتی اکسیدانی در ترکیبات مورد نظر دیده نشد.

توسعه فعالیت های پرورش میگو در سواحل جنوبی کشور خصوصا در استان هرمزگان در دهه اخیر از رشد نسبتا بالایی برخوردار بوده است. این تحقیق به منظور بررسی اثرات زیست محیطی ناشی از فعالیت مجتمع های پرورش میگو بر آبهای ساحلی منطقه تیاب استان هرمزگان در سال 1382 به اجرا درآمد. در این تحقیق، برخی از پارامترهای کیفی آب از 9 ایستگاه انتخاب شده در کانالهای آبرسانی سایت های تیاب جنوبی و شمالی (ایستگاههای 1، 2، 3 و (4 و آبهای ساحلی مجاور مجتمع های پرورش میگو (ایستگاههای 5، 6، 7، 8 و (9 بصورت ماهانه در یک دوره پرورش شش ماهه (تیرماه تا آذرماه) مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل پارامترها از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه توسط نرم افزار آماری SPSS15 استفاده گردید. در این تحقیق محدوده تغییرات بدست آمده برای دمای هوا، دمای آب، شوری، pH، اکسیژن محلول، اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (COD)، نیترات، نیترت، آمونیاک کل، فسفات و فسفر کل بترتیب برابر با 21) تا 40 درجه سانتیگراد)، 22) تا 39 درجه سانتیگراد)، 37 ppt) تا 54)، 7.85) تا 8.38)، 4) تا 8.1 میلیگرم بر لیتر)، 0.2) تا 8.5 میلیگرم بر لیتر)، 0.11) تا 0.186 میلیگرم بر لیتر)، 0.001) تا 0.029 میلیگرم بر لیتر)، (صفر تا 0.016 میلیگرم بر لیتر)، صفر تا 0.043 میلیگرم بر لیتر) و 0.014) تا 1.4 میلیگرم بر لیتر) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مقادیر اکثر پارامترهای اندازه گیری شده در ایستگاههای متعلق به پسابهای خروجی 2) و 4) بیشتر از کانالهای ورودی (ایستگاههای 1 و 3) و آبهای ساحلی مجاور مجتمع های پرورش میگو (ایستگاههای 5، 6، 7، 8 و 9) بوده است. نتایج آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که بین ایستگاههای مربوط به پسابهای خروجی، کانال های آبرسانی و آبهای ساحلی مجاور مجتمع ها اختلاف معنی داری برای اکثر پارامترهای مورد مطالعه وجود دارد (P<0.05). با استفاده از نتایج بدست آمده می توان گفت خور تیاب بدلیل قرار گرفتن در حد فاصل مجتمع های پرورش میگو و آبهای ساحلی، توانسته است بار آلودگی ناشی از ورود پسابها را تعدیل و مانع از اثرات سوء زیست محیطی بر آبهای ساحلی گردد. لذا می توان گفت در حال حاضر تمام پارامترهای مورد مطالعه در آبهای ساحلی مجاور مجتمع های پرورش میگو در وضعیت مطلوب خود قرار دارند.

مراحل تکامل و رشد و نمو جنینی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) بر حسب وضعیت دمایی زمان تکثیر مصنوعی ماهیان دریایی در دو میانگین دمایی 20±1 و 23±1 درجه سانتیگراد مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین قطر تخم در ابتدای لقاح 739.35±0.0081 میکرون و در زمان تفریخ نهایی 792.36±0.0095 میکرون و به طور کلی میانگین قطر تخم از مرحله تخم لقاح یافته تا زمان تفریخ تخم 763.49±0.0016 میکرون محاسبه شد. میانگین قطر تخم در مرحله مورولا 751.81±0.0064 میکرون، در مرحله نورولا 767.55±0.0074 میکرون، در مرحله ظهور قلب 779.97±0.0084 میکرون و در مرحله افزایش رنگدانه ها 780.84±0.0086 میکرون ثبت شد. طول مدت انکوباسیون تخم و تکامل جنین این ماهی نیز در دمای 20±1 درجه سانتیگراد 31 ساعت و 15 دقیقه و در دمای 23±1 درجه سانتیگراد 26 ساعت و 15 دقیقه ثبت گردید. از مرحله لقاح تخم تا مرحله تفریخ، 20 مرحله، شامل مراحل تکامل جنینی ماهی شانک زرد باله و نیز مرحله رهاسازی پوسته در شرایط انکوباسیون شناسایی گردید. بنظر می رسد درجه حرارت آب یک عامل محیطی موثر بر روند تکامل جنینی درماهی شانک زرد باله است. بطوریکه تفریخ تخم در دمای 20±1 درجه سانتیگراد 5 ساعت دیرتر از دمای 23±1 درجه سانتیگراد صورت می پذیرد، اگر چه در تعداد و مشخصات مراحل رشد و نمو جنینی این گونه بدنبال تغییر دما تفاوتی ایجاد نشد. لذا هر گونه برنامه ریزی در امر مدیریت تکثیر مصنوعی این گونه اقتصادی، مسلما بر ارتقای کمی و کیفی فرآیند تولید آن اثر گذار خواهد بود.

کیفیت غذایی سویه های تجاری آرتمیا از نظر میزان آراشیدونیک اسید ARA، ایکوزاپنتانوئیک اسید EPA و مخصوصا دکوزاهکزانوئیک اسید DHA نسبتا فقیر می باشند و لازم است این غذاهای زنده با کمک امولسیونها یا روغن های خاص غنی شوند.به منظور بهبود در محتوای EPA, DHA، نسبت DHA/EPA و ARA ناپلیوس آرتمیا ارومیانا، امولسیون تجاری ICES30.4 ساخت بلژیک، روغن بذر کتان بعنوان روغن گیاهی، روغن کبد ماهی کاد و روغن تخمدان ماهی خاویاری بعنوان دو روغن حیوانی که در آنها میزان EPA بترتیب 6.29، 0.03، 11.39 و 7.55 و میزان DHA بترتیب 20.90، 0.00، 7.64 و 2.76 میلی گرم در لیتر وزن خشک می باشد با سه غلظت 100)، 200 و 300 واحد درمیلیون) در دو زمان مختلف 12) و 24 ساعت) بعنوان ماده غنی ساز مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج نشان دادند که امولسیون روغن گیاهی در سطوح و زمانهای مختلف تاثیر چندانی در افزایش محتوای اسیدهای چرب فوق غیراشباع و نسبت DHA/EPA ندارند ولی روغن های حیوانی و امولسیون در غنی سازی این اسیدها تاثیر مثبت داشته، روغن تخمدان ماهی خاویاری ضعیفترین نسبت DHA/EPA 0.40) در سطح 300 واحد در میلیون و زمان 24 ساعت) و امولسیون تجاری بهترین نسبت DHA/EPA 1.20) در سطح 300 واحد در میلیون و زمان 24 ساعت) را سبب شدند. روغن کاد 0.53) در سطح 100 واحد در میلیون و زمان 24 ساعت) بهترین روغن می باشد که با توجه به قیمت و قابلیت دستیابی می تواند برای بهبود نسبت جایگزین امولسیون تجاری گردد. بطور کلی میزان HUFA در سطح 200 واحد در میلیون و زمان 24 ساعت افزایش یافت. همچنین تمام روغن های مورد استفاده باعث افزایش درصد پروتئین و چربی در ناپلیوس آرتمیا ارومیانا گردیدند.

این تحقیق با اهداف بررسی و تعیین دوره تولید مثل، زمان اوج تخمریزی، طول بلوغ جنسی (Lm50) و اندازه چشمه تور مناسب برای صید ماهی گیش کاذب (Lactarius lactarius) به مدت 12 ماه در آبهای ساحلی دریای عمان از آبان 1386 تا مهر 1387 انجام شد. طی این مدت 702 عدد ماهی گیش کاذب بصورت ماهانه و تصادفی از ترکیب صید تورهای گوشگیر و شناور ترالر فردوس 3 نمونه برداری شد. میانگین (± انحراف معیار) طول و وزن کل این ماهی بترتیب برای جنس ماده 22.7±2.13 سانتیمتر و 142.2±41.64 گرم و برای جنس نر بترتیب 20.4±1.89 سانتیمتر و 103.1±29.07 گرم محاسبه شد. نسبت جنسی نر به ماده 0.37 به 1 بود و به جز ماههای خرداد و مرداد همواره فراوانی ماهیان ماده بیش از ماهیان نر بود. ماهیان نر از اندازه ای به مراتب کوچکتر از جنس ماده برخوردار بودند و در ماهیان با طول کل بیش از 25.5 سانتیمتر تمامی نمونه ها ماده بودند. بیشترین مقدار شاخص گنادی برای جنس ماده با 3.69 در خرداد ماه و برای جنس نر با 0.89 در تیرماه مشاهده شد. براساس روند تغییرات شاخص گنادی و فراوانی مراحل مختلف رسیدگی جنسی دوره تولید مثلی این ماهی از بهمن ماه تا شهریور ماه و اوج تخمریزی آن در مرداد ماه تعیین شد. مقدار هماوری مطلق 102032 عدد تخمک و مقدار هماوری نسبی به طول کل و وزن کل بترتیب 4491.9 و 780.7 عدد تخمک محاسبه شد. طول بلوغ جنسی 24.4 سانتیمتر (طول کل) و اندازه چشمه استاندارد صید آن 3.9 سانتیمتر (گره تا گره مجاور) تعیین شد.

این مطالعه به منظور کیفیت آب منطقه خوریات ماهشهر در سواحل خوزستان در سال 1384-85 انجام شد. با توجه به شرایط ویژه خوریات ماهشهر چه از نظر اهمیت شیلاتی و چه از نظر شدت بهره برداری ها و فشارهای صنعتی و انسانی در این منطقه ساحلی، به منظور تعیین وضعیت سلامت اکولوژیک، از شاخص کیفیت آب (Water Quality Score) WQS استفاده شد. این مطالعه در هشت خورغنام، زنگی، دورق، احمدی، درویش، پاتیل، غزاله و بیحد انجام گردید. نمونه برداری آب جهت آنالیز فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی بصورت ماهانه و با استفاده از بطری نمونه بردار روتنر از عمق میانه ستون آب انجام شد. این شاخص با استفاده از چند پارامتر کیفیت آب و ارزش گذاری هر پارامتر با توجه به نقش و تاثیر آنها در آبهای ساحلی از نظر سلامت حیات و تکثیر جوامع فلور و فون محاسبه می گردد. شش پارامتر مورد استفاده در این شاخص شامل اکسیژن محلول (DO)، BOD5، نیتروژن کل غیرآلی (TN)، فسفر کل (TP)، آمونیاک (NH3) و pH است. طبق نتایج آنالیز واریانس دوطرفه (ANOVA)، تمامی پارامترها به استثنای یون نیتریت در فصول مختلف دارای تغییرات معنی دار بود و پارامترهای pH، آمونیم، یون نیتریت و فسفر کل در خورهای مختلف اختلاف معنی داری را در سطح P<0.05 نشان می دهند. پارامترهای pH، آمونیاک و اکسیژن محلول دررتبه 5 یا وضعیت مطلوب، نیتروژن کل در رتبه 3 یا وضعیت ضعیف و پارامترهای فسفر کل و BOD5 در رتبه 1 یا نامطلوبترین شرایط ارزیابی شده اند. با استفاده از این شاخص، تشابه بالای خورهای مورد مطالعه از نظر کیفیت پارامترهای مختلف آب کاملا مشخص شده و رتبه کلی برای تمامی خورهای منطقه 3.33 تعیین شد که طبق تعریف شاخص بیان کننده کیفیت پایین آب است.

برخی از شاخصهای بیوشیمیایی مایع سلومیک شامل ترکیبات یونی، آلی و روابط آنها با اسمولاریته در ماهی شیپ (Acipener undiventris) در حوضه جنوب شرقی دریای خزر مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین تحرک اسپرماتوزوآی ماهی شیپ در درصدهای مختلف 5)، 10، 25، 50 و 100) مایع سلومیک 6) نمونه بصورت مخلوط) بررسی شد. مایع سلومیک حاوی 104.78±32.12 میلی مول در لیتر سدیم، 3.43±1.08 میلی مول در لیتر پتاسیم، 3.26±0.87 میلیگرم در دسی لیتر کلسیم، 7.32±1.06 میلی اکی والان در لیتر منیزیم، 0.606±0.207 میلیگرم در دسی لیتر پروتئین، 24.88±13.02 میلیگرم در دسی لیتر کلسترول و 60.35±14.49 میلیگرم در دسی لیتر گلوکز بود. دامنه pH مایع سلومیک از 7.29 تا 8.10 و دامنه اسمولالیته از 185 تا 212 میلی اسمول بر کیلوگرم بود. همچنین رابطه معنی دار مثبتی بین سدیم با اسمولاریته مایع سلومیک r=0.835) و (P<0.01 وجود داشت. زمانیکه منی ماهی شیپ در مایع سلومیک 50 و 100 درصد رقیق شد، اسپرماتوزوآها بی حرکت باقی ماندند. طول دوره حرکت و درصد اسپرماتوزوآ متحرک در نسبتهای بیشتر از 5 درصد مایع سلومیک بصورت چشمگیری کاهش یافت. در کل اسپرماتوزوآ ماهی شیپ در مایع سلومیک به جهت ترکیبات مایع سلومیک از جمله غلظتهای بالای یون پتاسیم و فشار اسمزی بی حرکت باقی می ماند.

ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی (± انحراف استاندارد) 4.16±0.25 گرم با جیره های آزمایشی دارای 42 درصد پروتئین خام، انرژی خام 4400 کیلوکالری بر کیلوگرم جیره و 10 درصد چربی خام به مدت 16 هفته تغذیه شدند. جیره های آزمایشی دارای درصدهای مختلف کنجاله کانولا (دارای 35 درصد پروتئین خام) بودند که با آرد ماهی جایگزین شد. این تحقیق در قالب طرح آماری کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در پایان دوره رشد، شاخصهای رشد (مانند وزن نهایی، افزایش وزن، غذای مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، نسبت بازده پروتئین و ضریب رشد ویژه)، ترکیب لاشه شامل رطوبت، خاکستر، چربی، پروتئین لاشه، سطح هورمونهای تری یدوتیرونین (T3)، تترایدوتیرونین پلاسما (T4)، کلسترول و پروفیل اسید چرب کبد ماهیهای تغذیه شده با جیره های آزمایشی اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که جایگزینی آرد ماهی با کنجاله کانولا 10) تا 57 درصد جایگزینی) تاثیری بر عملکرد رشد ماهیها نداشت. ترکیب لاشه ماهیها متاثر از ترکیب جیره ها بود. این مطالعه نشان می دهد که کنجاله کانولا پتانسیل آنرا دارد که جایگزین درصدی آرد ماهی در جیره ماهیان گوشتخوار شود بدون اینکه تاثیری منفی بر عملکرد رشد ماهی داشته باشد. همچنین در پایان هفته شانزدهم سطح کلسترول پلاسمای تمامی تیمارها نسبت به هفته هشتم در همان تیمارها کاهش یافته بود. سطح T4 پلاسما در پایان هفته شانزدهم، در ماهیان تغذیه شده با جیره های دارای کنجاله کانولا نسبت به تیمار شاهد، افزایش معنی داری را در سطح 95 درصد (P<0.05) نشان دادند، اما هیچ اختلاف معنی داری در سطح T3 مشاهده نشد (P>0.05). پروفیل اسید چرب کبد ماهیها نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره های دارای کنجاله کانولا، دارای میزان زیادی اسیدهای چرب اشباع نشده (n-6) بودند ولی ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد دارای نسبت بالاتر n-3/n-6 بودند.

تحقیق حاضر، در پاییز 1385، به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین (Cd, Pb, Cu, Ni) در بافتهای عضله، کبد و آبشش ماهی هامور معمولی (Epinephlus coioiedes) صید شده از آبهای هندیجان در استان خوزستان صورت گرفت. بافت 30 نمونه هامور پس از انجام زیست سنجی، تفکیک شدند. برای استخراج فلزات از این بافتها از روش هضم شیمیایی توسط اسید نیتریک استفاده گردید و غلظت فلزات توسط دستگاه جذب اتمی (AAS) تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات (بر حسب ppm وزن خشک) با استانداردهای جهانی نظیر: سازمان بهداشت جهانی (WHO)، وزارت کشاورزی- شیلات و غذای انگلستان (UKMAFF) و انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا (NHMRC) مقایسه شد. میانگین غلظت کادمیوم و سرب بالاتر از حد مجاز (به استثناء بافت عضله) بود. یک رابطه خطی مثبت و معنی دار (P<0.05) بین تجمع نیکل، سرب و مس با وزن و طول کل در بافت عضله دیده شد. بین میزان تجمع عنصر کادمیوم در بافت عضله با فاکتورهای طول و وزن کل رابطه معنی داری وجود نداشت (P>0.05).

این تحقیق در بهار سال 1383 جهت بررسی تاثیر نفت خام محلول در آب بر تجمع PAHs در بافت عضله چهار گونه از ماهیان تجاری در آزمایشگاه سم شناسی پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندرعباس انجام شد. دو محلول با دوزهای صفر ppm (دوز شاهد) و 12ppm از نفت خام تهیه گردید. این ماهیان در آزمایشات زیست سنجش بلندمدت در هر یک از غلظت های تهیه شده از نفت خام قرار گرفتند. پس از پایان 8 روز در معرض گذاری ماهیان مورد آزمایش بطور جداگانه منجمد و بسته بندی شده و جهت تعیین میزان تجمع PAHs در عضله به آزمایشگاه بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران ارسال شدند. اندازه گیری PAHs بوسیله دستگاه کروماتوگراف گازی با شناساگر شعله یونشی (GC-FID) انجام شد. در این تحقیق میزان هر یک از ترکیبات مختلف PAHs و نیز مجموع کل ترکیبات PAHs در هر یک از دوزها بطور جداگانه برای هر گونه ماهی محاسبه گردید. نتایج حاصله از آنالیز داده ها نشان می دهد که میانگین تجمع  PAHs( (SD±`x در عضله ماهیان کفشک چپ رخ (Pseudorhombus elevatus)، کفشک راست رخ (Euryglossa orientalis)، صافی موجدار (Siganus javus) و صافی قهوه ای (Siganus sutor) شاهد (دوز صفر  (ppmبترتیب برابر با 929.66±2.51ppb، 1009±11.71ppb، 1131±35.0ppb و 487.6±4.0ppb می باشد. همچنین میانگین تجمع PAHs( (SD±`x در عضله ماهیان کفشک چپ رخ، کفشک راست رخ، صافی موجدار و صافی قهوه ای قرار گرفته در معرض دوز 12ppm از نفت خام نیز بترتیب برابر با 3843±13.52ppb، 4272±18.77ppb، 2911±35.5ppb و 2309.6±11.3ppb می باشد. مقایسه میانگین مقادیر بدست آمده با استفاده از آزمون t-test نشان می دهد که بین دو دوز صفر ppm و 12ppm از نفت خام از نظر میانگین PAHs موجود در بافت عضله هر یک از چهار گونه ماهی مورد مطالعه اختلاف معنی دار آماری مشاهده می شود (P<0.05). از طرفی زیاد بودن تجمع ترکیبات PAHs در ماهیان شاهد را می توان به آلوده بودن آب محل زیست این ماهیان (خلیج فارس) نسبت داد.

بی مهرگان کفزی (موجودات ماکروبنتوز) در خورهای شمالی استان بوشهر، شناسایی و وضعیت پراکنش و فراوانی آنها از طریق نمونه برداری فصلی از پاییز 1379 تا تابستان 1380 مطالعه شد. نمونه برداری از رسوبات بستر در نه ایستگاه واقع در خورها و یک ایستگاه در دریا بعنوان شاهد بوسیله گرب ون وین صورت گرفت. در مجموع هشت گروه از موجودات ماکروبنتوز شناسایی و جداسازی گردیدند که بیشترین فراوانی بترتیب مربوط به شکم پایان با 51 درصد، دو کفه ایها و پرتاران هر یک با 17.4 درصد و ناجورپایان با 5.3 درصد نسبت به کل جمعیت موجودات ماکروبنتوز برآورد گردید. حداکثر فراوانی موجودات ماکروبنتوز مربوط به فصل بهار و معادل 2378 جانور در مترمربع و حداقل آن مربوط به فصل پاییز معادل 1174 جانور در مترمربع برآورد گردید. میزان توده زنده موجودات ماکروبنتوز نیز براساس وزن تر در ایستگاههای مختلف برآورد گردید که حداکثر توده زنده موجودات ماکروبنتوز در فصل تابستان و معادل با 79.06 گرم در مترمربع و حداقل آن در فصل زمستان و معادل با 17.72 گرم در مترمربع می باشد. همچنین میانگین وزن تر موجودات ماکروبنتوز 49.95±33.6 گرم در مترمربع بود.

مطالعه اثر اندازه تخمک بر روند رشد، حجم کیسه زرده و درصد بازماندگی مراحل پیش لاروی و تغذیه آغازین لارو، تعداد 19 عدد مولد ماده تاسماهی ایرانی نشان داد که اندازه تخمک (قطر) بدست آمده از مولدین با طول کل، وزن و حجم کیسه زرده در هنگام تفریخ لارو دارای همبستگی مثبت است. همبستگی اندازه تخمک با طول کل لارو تازه تفریخ شده، 2، 4، 6، 8 و 10 روزه معنی دار است (P<0.05). علاوه بر آن اندازه تخم با حجم کیسه زرده لارو تازه تفریخ شده 2، 4، 6، 8 و 10 روزه همبستگی مثبت را نشان داد. نتایج بررسیهای آماری، همبستگی اندازه تخم با وزن لارو تازه تخم گشایی شده را معنی دار (P<0.05) و برای وزن لارو 10 روزه همبستگی معنی دار را نشان نداد (P≥0.05). همبستگی درصد تلفات دوره جذب کیسه زرده و دوره تغذیه فعال با قطر تخمک معنی دار نبود (P≥0.05). رابطه معنی داری بین طول کل مولدین با قطر تخمک مشاهده نشد (P≥0.05). میانگین تعداد تخمک در هر گرم برابر مقدار عددی 49.98 بود و همچنین میانگین قطر تخمک تازه لقاح یافته از هر مولد برابر 3.52 میلیمتر و میانگین تخم آب کشیده برابر 4.44 میلیمتر بود.

در این تحقیق، ترکیب شیمیایی و سطوح اسیدهای چرب گناد (تخمدان) کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفت. پروتئین، لیپید، ترکیب اسیدهای چرب و رطوبت محتوای تخمدان در کپور دریایی در 4 فصل سال (تابستان، پاییز و زمستان سال 1386 و بهار (1387 تعیین شد. آزمایشات مورد نظر بر روی تخمدان 10 ماهی، در هر فصل انجام گرفت. میانگین (±انحراف استاندارد) ضریب گنادوسوماتیک ماهیان دریایی در طول سال 7.53±5.02 بود. ترکیب تقریبی تخمدان در طول سال بترتیب: لیپید 8.06±2.20؛ پروتئین 23.26±4.85؛ رطوبت 67.12±3.85 تعیین شد. لیپید محتوای تخمدان ماهی کپور دریایی از تابستان تا بهار افزایش یافت (تابستان 6.875±0.53؛ پاییز 7.07±2.12؛ زمستان 7.96±1.22؛ بهار (9.44±3.62، پروتئین از تابستان تا بهار افزایش یافت (تابستان 12.92±0.09؛ پاییز 23±1.32؛ زمستان 25.16±0.63؛ بهار (27.11±0.63 در حالیکه رطوبت از تابستان تا بهار کاهش یافت (تابستان 75.235±1.75؛ پاییز 68.25±2.28، زمستان 65.685±0.40؛ بهار (63.43±0.11. تغییرات پروتئین و رطوبت محتوای تخمدان در طول سال معنی دار بود (P<0.05)، اما لیپید محتوای تخمدان در طول آزمایش تغییر معنی داری نداشت (P>0.05). اسیدهای چرب اشباع و چند غیراشباع از تابستان تا بهار (فصل تخمریزی) افزایش یافتند، اسیدهای چرب اصلی محتوای گناد کپور دریایی بترتیب اولئیک (C18:1)، پالمتیک (C16:0)، دکوزاهگزانوئیک (C22:6 DHA)، پالمیت اولئیک (C16:1)، آراشیدونیک اسید (C20:4)، استئاریک (C18:0)، اکوزاپنتاانوئیک (C20:5 EPA) و لینولئیک (C18:2) بودند. لیپید، پروتئین و اسیدهای چرب امگا 3 طی بلوغ تخمک افزایش یافتند. به نظر می رسد این منابع انرژی در رشد جنینی مورد نیاز هستند.

Litopenaeus vannamei از خانواده Penaiaed و جنسLitopenaeus  است که مخازن اصلی آن کشورهای اکوادور، مکزیک و برزیل می باشند (Wyban & Sweeney, 1991). این گونه در سال 1978-1979 بصورت آزمایشی وارد آسیا شد اما از سال 1996 بصورت تجاری به کشورهای چین و تایوان معرفی گردید و بدنبال آن در سالهای 2000-2001 کشورهای ساحلی آسیا نیز شروع به پرورش این گونه نمودند. هم اکنون کشور چین بزرگترین تولید کننده وانامی شده است؛ در سال 2004، 52 درصد از کل تولیدات تمام کشورهای تولید کننده میگو در آسیا، گونه وانامی بوده است (Briggs et al., 2005). در خصوص معرفی میگوی وانامی به صنعت تکثیر و پرورش کشور، موسسه تحقیقات شیلات ایران در سال 1383 اقدام به ورود این گونه و پرورش آن نمود و نتایج موفقیت آمیزی به دنبال داشت ودر سال 1385 به منظور احیا مجدد پرورش میگو در استان خوزستان اقدام به پرورش این گونه در مرکز آموزش و ترویج میگوی شیهد کیانی (چوئبده- آبادان) گردید.هدف از انجام این تحقیق شناسایی فلور باکتریایی و قارچی از مرحله پست لاروی تا زمان صید است که می تواند اطلاعاتی را در مورد گونه های میکروبی میگوهای سالم در اختیار ما بگذارد و این می تواند گامی موثر در بهبود صنعت پرورش میگو در ایران باشد. بدین منظور از اوایل تیرماه سال 1385 لغایت اواخر شهریورماه 1385 (کل دوره پرورش) بصورت هفتگی و بطور تصادفی از چهار استخر واقع در ایستگاه پرورش میگوی شهید کیانی (چوئبده- آبادان) نمونه برداری انجام گردید. از پست لاروهای انتقالی به منطقه قبل و بعد از ذخیره سازی، تعداد 48 عدد و در مرحله غذادهی تعداد 96 عدد با حداقل استرس، نمونه گیری گردید. سپس نمونه ها با حفظ دمای مناسب آب، به صورت زنده، سریعا به آزمایشگاه میکروبیولوژی پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور منتقل گردیدند. جهت انجام آزمایشات باکتری شناسی و قارچ شناسی از میگوی هموژن در مرحله پست لارو (PL17) و بافتهای آبشش و هپاتوپانکراس در میگوهای با وزن بیش از 2 گرم، از روش تلقیح بر روی محیط کشت باکتری (TSA) حاوی 1.5 تا 2.5 درصد نمک و محیط قارچ حاوی کلرامفنیکل (SDA+C) همراه نمک استفاده گردید. همچنین جهت تشخیص تفریقی از محیطهای انتخابی مانند TCBS (جهت تشخیص ویبریوها) و جهت تشخیص جنس و گونه باکتریها از تستهای بیوشیمیایی مرسوم استفاده گردید (Buller, 2004). پلت های حاوی کشت قارچ روزانه بررسی شده و نحوه رشد و رنگ پرگنه قارچی ثبت گردید. سپس به منظور مشاهده میکروسکوپی نمونه با لاکتوفنل رنگ آمیزی گردید (Murray et al., 1998).

رودخانه بهمنشیر در جنوب غربی ایران و در استان خوزستان واقع شده که مهمترین منبع تامین آب شرب و کشاورزی منطقه خرمشهر و آبادان می باشد. این رودخانه از انشعابات رودخانه کارون بوده که رونق نسبی کشاورزی (عمدتا بصورت عمل آوری خرما و فرآورده های جالیزی) در حاشیه آن وجود دارد. استفاده زراعی از آب این رودخانه برای زمینهای کشاورزی بیانگر اهمیت آن در بهبود بخشیدن به وضعیت اقتصادی منطقه است. جهت نمونه برداری از آب در 5 ایستگاه (از شاخه حفار تا مصب رودخانه) که گویای بهترین وضعیت رودخانه انجام شد. در شکل 1 محل ایستگاههای مورد مطالعه ارایه گردیده است. برای مدت یکسال آبی بصورت ماهیانه برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب رودخانه بهمنشیر از قبیل کل مواد معلق، دما، نیترات، نیتریت، فسفات، هدایت الکتریکی، آمونیاک، pH، DO و BOD5، با هدف بدست آوردن اطلاعات کمی از تغییرات زمانی و مکانی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب و شناخت کیفیت آب از نظر پارامترهای فوق الذکر اندازه گیری شدند. پس از بررسی های آزمایشگاهی، نتایج در نرم افزارهای آماری تحلیل گردیدند.گسترش روز افزون فعالیتها و تمرکز نیروی انسانی همراه با رشد و تکامل صنعتی و کشاورزی، هر چند امتیاز ویژه ای را برای انسان ایجاد نموده است، اما مشکلات متعددی را برای منابع پذیرنده آبی موجب می گردد.به منظور مطالعات فیزیکی و شیمیایی آب، نمونه برداری بصورت ماهانه 12) مورد نمونه برداری) برای مدت یکسال آبی از آبان ماه 1383 تا مهرماه 1384 در دو عمق (سطح و 2 متری) توسط بطری نانسن انجام گردید. نمونه برداری سطحی به کمک سطل نمونه برداری و نمونه برداری عمقی توسط بطری نانسن و با هدف آگاهی از تاثیر افزایش عمق بر برخی از فاکتورها (نیترات، نیتریت، فسفات، کل مواد معلق، هدایت الکتریکی) صورت پذیرفت.