مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1395 | دوره:25 | شماره:2 |تعداد مقالات:20

این تحقیق به منظور مقایسه و بررسی انگل های پریاخته ماهی شوریده در آب های خلیج فارس و دریای عمان انجام شد. در مجموع 318 عدد ماهی به صورت فصلی توسط تور گوشگیر، ترال کف و قلاب از تابستان 92 تا بهار 93 از سه استان خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان صید شدند. نمونه ها بلافاصله منجمد شده و به آزمایشگاه منتقل شدند پس از اندازه گیری طول و وزن، بررسی های انگل شناسی بر روی اندامهای داخلی و خارجی ماهیان انجام شد. در مجموع 20 گونه متفاوت انگلی در ماهی شوریده در مناطق مذکور مشاهده شد که برخی از انگل ها در هر سه منطقه و برخی تنها در یک یا دو منطقه حضور داشتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انگل های منوژن و دیژن بیشترین فراوانی را در سه منطقه به خود اختصاص دادند و سایر گروه های انگلی درصدهای کمتری را در هر منطقه داشتند. نتایج حاصل از بررسی های آماری نشان داد که اختلاف معنی داری بین فراوانی انگل ها در فصول مختلف وجود دارد. همچنین اختلاف معنی داری بین جنس های نر و ماده و فراوانی انگل های دیژن در خوزستان، منوژن و سستود در هرمزگان و نماتود در سیستان و بلوچستان وجود داشت. فراوانی انگل ها بستگی به شرایط محیطی و حضور میزبان واسطه آنها دارد که احتمال دارد این فاکتورها در سه منطقه متفاوت باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف این پژوهش بهینه سازی نانو ریزپوشانی اسیدهای چرب امگا-3 با استفاده از روش کوآسرواسیون مرکب با روش سطح پاسخ (RSM) در قالب طرح مرکب مرکزی (CCD) بود، لذا نانو ذرات حاوی امگا-3 توسط دیواره ژلاتین پوست ماهی قزل آلای رنگین کمان و صمغ عربی با استفاده از روش کواسرواسیون مرکب تولید شدند. این روش قابلیت منحصر بفرد جداسازی الکترواستاتیکی فازهای مایع- مایع بر اساس تجمیع ماکرویون های با بار مخالف را دارد. تاثیر سه متغیر مستقل غلظت ژلاتین ماهی 33 تا 66 درصد)، غلظت اسید چرب امگا-3 (10 تا 30 درصد) و سرعت هموژنایزر (در سه سطح 10000 rpm، 15000rpm و 20000rpm) بر متغیرهای وابسته از قبیل اندازه ذرات، میزان روغن سطحی، روغن کپسوله شده و کارآیی ریزپوشانی، بررسی شد. بر اساس نتایج بدست آمده سرعت هموژنایزر بیشترین تاثیر را بر اندازه ذرات داشت (p<0.01). همچنین تیمارهایی که در آن ها اسیدهای چرب امگا-3 بیشتری استفاده شده، در مقایسه با تیمارهای با امگا-3 کمتر، از روغن سطحی نانو ذرات بیشتری برخوردارند. پودرهای تولید شده کارآیی ریزپوشانی در حدود 69.74 الی 98.41 درصد دارند. بنابراین پیشنهاد می گردد به منظور نانوریزپوشانی اسیدچرب امگا-3 از مقادیر %33 ژلاتین ماهی، %30 اسید چرب امگا-3 و سرعت هموژنایزر با 20000rpm استفاده گردد.

فرآورده غذایی برگر از شاخص ترین فرآورده های خمیری از گوشت ماهی و گوشت قرمز محسوب میگردد. در حال حاضر برگر از زایدات و گوشت قرمز با کیفیت های متفاوت در کشور تولید و عرضه شده که از ارزش غذایی چندانی برخوردار نمیباشد. استفاده از گوشت ماهی به عنوان جایگزین گوشت قرمز با ایجاد تنوع غذایی، بالا بردن کیفیت ارزش غذایی و ایجاد قابلیت مصرف برای تمام مردم با کاهش قیمت از مهمترین اهداف این تحقیق است. همچنین استفاده تلفیقی از گوشت یک گونه ماهی دریایی مانند ماهی کیلکای دریای خزر بهمراه یک گونه پرورشی مثل ماهی کپور نقره ای باعث بالا بردن شاخص اسیدهای چرب غیر اشباع و اسیدهای آمینه در محصول نهایی می شود. در این تحقیق اثرات جایگزینی درصدهای مختلفی از گوشت ماهی کیلکا بجای گوشت ماهی کپور نقره ای در تولید صنعتی برگر تلفیقی ماهی و اثر آن بر روی میزان پذیرش و همچنین تغییرات اسیدهای چرب چندغیر اشباع و ضریب پلی ان در طی 5 ماه مورد بررسی قرار گرفته و بهترین تیمار انتخاب و معرفی گردید.بدین منظور چهار تیمار برگر ماهی شامل تیمار (شاهد): ترکیب برگرماهی با 100 درصدگوشت کپورنقره ای، تیمار1: ترکیب برگرماهی با 100 درصد گوشت کلیکا، تیمار2: ترکیب برگرماهی با 75 درصد گوشت کلیکا و 25 درصد گوشت کپورنقره ای و تیمار 3: ترکیب برگرماهی با 50 درصد گوشت کلیکا و 50 درصد گوشت کپورنقره ای با بررسی اولیه میزان پذیرش انتخاب شد. پس از اضافه کردن سایر افزودنی های مجاز طبیعی به نسبت درصدهای، آرد سوخاری 6.5، پیاز 6، سویا 5، رب 3.25، آبلیمو 0.15، پودر سیر و تخم مرغ 2.1 و ادویه و نمک 1.5 به کلیه تیمارها و عبور از خط تولید در شرایط مشابه برای کلیه تیمارها، برگرها پخته، منجمد و پس از بسته بندی در سرخانه به مدت 5 ماه نگهداری و تیمارها برای ارزیابی به صورت ماهانه نمونه برداری و مورد آزمایش قرار گرفتند. بر اساس آزمون های آماری تیمار 3 با 50 درصد گوشت ماهی کیلکا و 50 درصد گوشت ماهی کپور نقره ای نسبت به سایر تیمارها از نظر حفظ ارزش غذایی ارجعیت داشته و نسبت به تیمار شاهد با 100 درصد گوشت ماهی کپور نقره ای اختلاف معنی دار دارد (P<0.05). با توجه به اهداف این طرح که تلفیق گوشت ماهی کیلکا و ماهی کپور نقره ای در تهیه برگر تلفیقی به منظور افزایش ارزش غذایی و اقتصادی تر شدن محصول نهایی بوده است نتایج بدست آمده از بررسی روند ضریب پلی ان نیزدرطی 5 ماه نگهداری محصول در دمای 18- درجه سانتیگراد نشان دهنده این واقعیت است که هر چند در تمام تیمارها شاهد کاهش ارزش غذایی در فرآیند حرارتی پخت و نگهداری بصورت منجمد در سردخانه بوده ولی از نظر پایداری اسید های چرب چند غیر اشباع در پایان دوره کلیه تیمارها ارزش غذایی خود را حفظ نموده و مورد پذیرش بوده اند.

توسعه سریع و افزایش روز افزون استفاده از نانو ذرات موجب نگرانی هایی در زمینه احتمال ورود این مواد به محیط های آبی و بروز مسمومیت در آبزیان شده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تجویز خوراکی ترکیب حفاظت کننده سیلیمارین به منظور مقابله با اثرات سمی نانوذره اکسید نیکل با تاکید بر فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان می باشد. برای این منظور تعداد 1200 قطعه ماهی (3.83±0.01 گرم) در هشت تیمار آزمایشی شامل تیمار شاهد و هفت تیمار دیگر بصورت ترکیبی از مقادیر مختلف نانوذره اکسید نیکل (0، 100 و 500 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا) و سیلیمارین (0 و 1 گرم در هر کیلوگرم غذا) در ماه های اول و دوم آزمایش تقسیم گردیدند. هر تیمار در سه تکرار انجام شد و آزمایش به مدت 60 روز ادامه یافت. یافته ها نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز مربوط به تیمار 6 (1.00± 16.56)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین- 500 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و به همراه 1 گرم سیلیمارین) بود که با تیمار های 5 (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین - حاوی 100 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و 1 گرم سیلیمارین)، 7 (100 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین - 100 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) و 8 (500 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین- 500 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) اختلاف معنی دار داشت (P≤0.05). بیشترین فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز مربوط به تیمار1 (0.05±0.54)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین) بود که با تیمارهای 7 و 8 اختلاف معنی دار داشت (P≤0.05). بیشترین میزان فعالیت آنزیم لیپاز مربوط به تیمار 4 (500 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره و حاوی 1 گرم سیلیمارین) (0.04±1.03) بود که با اکثر تیمار ها اختلاف معنی دار داشت (P≤0.05). حضور همزمان سیلیمارین و نانوذره در جیره غذایی تیمارهای 3 (حاوی 100 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و 1 گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین)، 4، 5 و 6 موجب افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی در مقایسه با تیمارهای 7 و 8 گردید. همچنین در مطالعه حاضر وجود سیلیمارین، نانوذره اکسید نیکل و همچنین استفاده همزمان سیلیمارین و نانوذره اکسید نیکل اثری بر شاخص های رشد و ضریب تبدیل غذایی تیمارهای مختلف نداشت (P>0.05). البته به نظر می رسد در صورت افزایش مدت زمان رویارویی با نانوذره و سیلیمارین، امکان تغییر شاخص های رشد و کارآیی تغذیه وجود دارد که نیازمند بررسی بیشتری است.

روتیفر ها گروه مهمی از زئوپلانکتون های اکوسیستم های آبی را تشکیل داده و دارای مقادیر نسبتا زیادی از اسیدهای چرب غیر اشباع، پروتئینها و پپتیدها می باشند. روتیفر ها از جمله Brachionus plicatilis به عنوان یکی از منابع مهم غذای زنده لارو ماهیان دریایی در آبزی پروری محسوب می شوند. هدف این مطالعه ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی پپتیدهای تخلیص شده از روتیفر B. plicatilis می باشد. در این پژوهش، پپتید های آنتی اکسیدانی از این روتیفر به وسیله آنزیم های –Chymotrypsin α، Papain، Neutrase، Trypsin و Alcalase هیدرولیز شدند و با استفاده از فعالیت مهارکنندگی رادیکال آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازیل (DPPH) مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین، با استفاده از روش کروماتوگرافی متوالی جداسازی و خالص سازی شدند. نتایج نشان داد که پپتید هیدرولیز شده با پپسین در مقایسه با دیگر هیدرولیزها، بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی را دارد. فعالیت مهارکنندگی هیدرولیز پپسین %58 در 0.015 میلی مولار DPPH مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت، هیدرولیز پپسین به ترتیب با استفاده از روش های کروماتوگرافی متوالی شامل ژل فیلتراسیون کروماتوگرافی (سفادکس G-250) و فاز معکوس مایع کروماتوگرافی با کارایی بالا (HPLC) روی ستون Eurospher C18 (250×4.6mm) خالص سازی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که هیدرولیزهای گونه B. plicatilis دارای فعالیت آنتی اکسیدانی چشمگیری بوده و امکان استفاده از آن به عنوان مکمل در مواد غذایی قابل بررسی می باشد.

این تحقیق با هدف مطالعه اثرات نسبت های مختلف مکمل های غذایی متیونین و لیزین بر فعالیت آنزیم های گوارشی روده در ماهی جوان صبیتی (Sparidentex hasta) طراحی و اجرا گردید. 180 قطعه ماهی جوان صبیتی با میانگین وزنی 31.38±1.4 گرم در 18 تانک پلی اتیلنی 300 لیتری با تراکم یکسان در هر تانک (10 عدد ماهی در هر تانک) توزیع گردید. ماهیان با 6 جیره غذایی آزمایشی با نسبت های مختلف متیونین به لیزین شامل تیمار فاقد متیونین و لیزین (گروه شاهد)، تیمار 1 حاوی 100% متیونین، تیمار 2 حاوی 75% متیونین و 25% لیزین، تیمار 3 حاوی 50% متیونین و 50% لیزین، تیمار 4 حاوی 25% متیونین و 75% لیزین، تیمار 5 حاوی 100% لیزین در حد 2 درصد وزن خشک جیره غذایی، به مدت 8 هفته و در حد سیری به روش دستی تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش، آنزیم های گوارشی تریپسین، کیمو تریپسین، آلکالین فسفاتاز، پروتئاز کل، لیپاز و آلفا آمیلاز مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که استفاده از نسبت های مختلف مکمل های اسید آمینه ای متیونین و لیزین بر فعالیت آنزیم های گوارشی تریپسین، کیمو تریپسین، آلکالین فسفاتاز و لیپاز به طور معنا دار تاثیر گذاشت (P<0.05). آنزیم های تریپسین و کیمو تریپسین با افزایش میزان لیزین در جیره غذایی روند افزایشی را داشتند، بطوریکه تیمار 5 بیشترین فعالیت این آنزیم ها را نشان داد. در حالیکه فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در تیمار هایی با مقادیر بیشتر اسید آمینه متیونین در جیره غذایی، میزان بالاتری داشت (تیمار 2). افزایش اسید آمینه لیزین در جیره غذایی سبب کاهش فعالیت آنزیم لیپاز گردید. سنجش میزان فعالیت آنزیم های آلفا آمیلاز و پروتئاز کل، تفاوت معناداری را نشان نداد. همچنین با توجه به حد متعادل تر مکمل های اسید آمینه ای متیونین و لیزین در تیمار 2، می توان جیره غذایی با نسبت 75 درصد مکمل اسید آمینه متیونین و 25 درصد لیزین را مطابق نیاز این گونه معرفی نمود.

رده مارسانان متعلق به شاخه خارپوستان از فراوان ترین جانوران ساحلی با بیش از 2000 گونه می باشند که در هر محیطی از قطب تا استوا و هر عمقی پراکنش دارند. شناسایی مارسانان به دلیل شباهت های ریخت شناسی مشکل می باشد. این پژوهش به منظور شناسایی و بررسی ریخت شناسی گونه های مارسان موجود در خلیج چابهار صورت گرفت. جمع آوری نمونه ها در آبان 1392 از منطقه بین جزر و مدی سواحل سنگی - قلوه سنگی ساحل بندر تیس واقع در غرب چابهار انجام شد. نمونه ها در آزمایشگاه بر اساس شاخص های شناسایی موجود در کلید شناسایی خارپوستان از جمله قسمت پشتی و شکمی دیسک و بازو بررسی شدند. نتایج نشان داد که مارسانان شناسایی شده گونه های Ophiothrix savgnyi و Macrophiothrix elongata متعلق به خانواده Ophiotrichidae می باشند.

بوم سازگان آبی هر روزه، دریافت کننده حجم وسیعی از آلاینده هایی همچون فلزات سنگین، هیدروکربن ها، آفت کش ها و مواد آلی هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات کلرید کادمیوم بر بافت های کبد و آبشش ماهی نازک Chondrostoma regium بود. به این منظورتعداد 100 قطعه ماهی نازک از یکی از سرشاخه های زاینده رود به کمک تور پره صید و به آزمایشگاه منتقل شد. ماهیان در 4 تیمار شاهد، 0.5، 2.5 و 7.5 میکروگرم بر لیتر کلرید کادمیوم قرار گرفتند. بافت های مورد نظر در پایان روز 14 جهت مطالعه آسیب شناسی در فرمالین 10% تثبیت شدند. نتایج نشان داد که مهم ترین تغییرات ایجاد شده در بافت آبشش شامل هایپرپلازی، چماقی شدن و همجوشی و در بافت کبد پرخونی، پیکنوزیس هسته ای و نکروز کانونی بود. شدت تغییرات وارده به بافت آبشش و کبد متناسب با افزایش غلظت کلرید کادمیوم، افزایش یافت به طوری که بیشترین تغییرات آسیب شناسی در ماهیان تیمار شده با غلظت 7.5 میکروگرم بر لیتر کلرید کادمیوم در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. این نتایج بیانگر اثر کادمیوم در ایجاد تغییرات و آسیب شناسی بافت آبشش و کبد است.

در مطالعه حاضر ساختار ژنتیک جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus)، با استفاده از ناحیه کنترلی میتوکندریایی (D-loop) و روش توالی یابی DNA مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور تعداد 132 نمونه شاه میگو از مناطق مختلف دریای خزر و دریاچه سد ارس در سال 1390 جمع آوری گردید. سپس کمیت DNA نمونه ها به روش اسپکتروفتومتری و کیفیت آن از طریق الکتروفورز ژل آگارز و رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید تعیین شد. در مجموع در نمونه های مناطق مختلف، 38 هاپلوتیپ شناسایی و تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی به ترتیب برابر با 0.811±0.049 و 0.0127±0.0038 اندازه گیری شد. مقدار D در آزمون بی طرفی تاجیما 3.120 و میانگین آزمون مربع کای c2=78.25 نیز بدست آمد. مقدار D بدست آمده در بین نمونه ها ممکن است نشان دهنده متعادل بودن فشار انتخاب باشد. از طرف دیگر، نتایج منفی آزمون گسترش و پراکنش تاریخی جمعیت ها (Fu's Fs) و همچنین شاخص هارپندینگ تایید کننده گسترش جمعیت ها بود. با توجه به نتایج آزمون های تمایز F ST ، آزمون دقیق و آنالیز واریانس مولکولی مناطق آستارا در دریای خزر، رودخانه سیاه درویشان و جفرود اختلاف معنی داری را با سایر مناطق نشان دادند (P<0.001). همچنین مشخص گردید که در مناطق نمونه برداری، گروه های متمایزی از شاه میگوی آب شیرین وجود دارد، بطوری که نمونه های رودخانه سیاه درویشان و جفرود و ناحیه آستارا گروه های متمایز ژنتیکی از این گونه را نشان می دهند. بطور کلی یافته های این تحقیق می تواند نقش موثری برای شناسایی ذخایر و بهبود ژنتیکی شاه میگوی آب شیرین ایفا نماید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پودر سیر خام بر روی برخی شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیبات بدن میگوی پا سفید ( (Litopenaeus vannamei پرورش یافته با آب دریای خزر صورت پذیرفت. بدین منظور، 4 گروه از میگوها با میانگین وزنی 0.44±4.20 گرم در وان های فایبرگلاس 100 لیتری با تراکم 20 عدد میگو در هر وان، به مدت 56 روز با سطوح مختلف پودر سیر خام (0، 0.25، 0.5 و 1 درصد غذا، هر تیمار با 3 تکرار) غذادهی شدند. در انتهای دوره شاخص های رشد (میانگین افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و ضریب رشد ویژه)، درصد بازماندگی و ترکیبات بدن این تیمارها با تیمار شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد، که تیمار تغذیه شده با سطح 1 درصد پودر سیر خام، از شاخص های رشد بهتر و بازماتدگی بیشتری نسبت به سایر تیمارها برخوردار بود (P<0.05). بررسی ترکیب شیمیایی لاشه نشان دهنده آن بود که اختلاف معناداری در میزان پروتئین بین تیمار 1 درصد با تیمارهای 0.25 و شاهد وجود داشت، هر چند که در درصد چربی، خاکستر و رطوبت بین تیمارهای مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05). بر اساس نتایج حاصله، استفاده از پودر سیر خام بویژه در سطح 1 درصد در جیره میگو پا سفید، به منظور بهبود شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیبات بدن توصیه می شود.

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات علف کش بوتاکلر بر برخی از پارامترهای خونی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بود. ابتدا غلظت LC50 علف کش بوتاکلردر مدت 96 ساعت تعیین و سپس تعداد 150 قطعه بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزنی 20.25±2.33 گرم در 5 تیمار، شامل 4 تیمار آزمایشی (25، 50، 75 و 100 درصد میزان LC50) و یک تیمار شاهد و هر تیمار شامل سه تکرار به مدت 6 روز، مورد آزمایش قرار گرفتند و تغییر تعدادی از پارامترهای خونی بررسی شد. نتایج نشان داد که تعداد گلبول های قرمز و سفید، میزان هموگلوبین و هماتوکریت و مقادیر حجم متوسط گلبولی، هموگلوبین متوسط گلبولی و غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی در تیمارهای مختلف آزمایشی اختلاف معنادار آماری داشتند (p<0.05)، بطوریکه با افزایش غلظت سم بوتاکلر تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و مقادیر هموگلوبین و هماتوکریت، همچنین فاکتورهای MCH و MCHC سیر نزولی داشتند. تفاوت معنادار (p<0.05) بین تیمار شاهد با تیمارهای مورد آزمون در این دو فاکتور نیز مشاهده گردید. از لحاظ MCV نیز، اختلاف معنادار آماری بین تیمار شاهد و سایر تیمارها مشاهده گردید (p<0.05). این سم موجب کاهش معنی دار در تمامی فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش گردید که تمام فاکتورها با افزایش غلظت سم بوتاکلر روند کاهشی را نشان دادند. همچنین در تمامی فاکتورها به استثنای WBC اختلاف معنی دار بین دو غلظت پایینتر (%25 و %50) با دو غلظت بالاتر (%75 و %100) از این علف کش نیز وجود داشت. بنظر می رسد تغییر حاصله در فاکتورهای خونی ماهیان قرار گرفته در معرض سم بوتاکلر باعث کاهش ایمنی غیراختصاصی و بروز تلفات آنها شده است.

تحقیق حاضر بمنظور بررسی اثر عصاره جلبک پادینا (Padina astraulis) بر شاخص های رشد (وزن نهایی و میزان رشد روزانه)، تغذیه (ضریب تبدیل غذایی، میزان غذای دریافتی، کارایی مصرف پروتئین، کارایی مصرف چربی)، ترکیب شیمیایی (میزان پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر) و اسیدهای چرب بدن ماهی کفال خاکستری به مدت 62 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 360 قطعه لارو کفال ماهی با میانگین وزنی 0.82±0.02 g در یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 30 قطعه در هر تکرار) که شامل تیمار آزمایشی شاهد (بدون استفاده از عصاره جلبک) و تیمارهای آزمایشی 2، 3، 4 میزان استفاده از عصاره جلبک به ترتیب 5 g/kg، 10، 15 غذا بود، در بهمن ماه 1393 مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در پایان آزمایش، بالاترین وزن نهایی g 4.22±0.12، بیشترین میزان رشد روزانه 1.77±0.51، کمترین ضریب تبدیل غذا 0.95±0.05، بالاترین میزان غذای دریافتی 2.81±0.12%، بالاترین کارایی مصرف پروتئین 2.91±0.78، بالاترین کارایی مصرف چربی 3 3.66±0.54 بیشترین میزان پروتئین لاشه 23.51±0.98%، بیشترین میزان چربی لاشه 18.95±0.08 و بیشترین سطوح اسیدهای چرب غیر اشباع چند زنجیره ای (PUFA) شامل اسید لینولئیک 6.51±0.04%، اسید لینولنیک (41.81±0.09%) و ایکوزا پنتانوئیک اسید (5.21±0.10%) در تیمار حاوی 15 g/kg عصاره جلبک مشاهده شد. که با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (P<0.05). در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن 15 g/kg عصاره جلبک پادینا به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری بمنظور بهبود شاخص های رشد، تغذیه، کیفیت لاشه و افزایش اسیدهای چرب چند زنجیره ای در این ماهی پیشنهاد می شود.

در این پژوهش شناسایی مولکولی گونه های جنس Nerita، شامل N. lognii، N. albicilla و N. polita، در سواحل شمالی خلیج فارس به همراه بررسی مورفولوژیک آن ها انجام شد. این جنس متعلق به خانواده Neritidae بوده و از گونه های غالب شکم پایان سواحل صخره ای می باشد. نمونه برداری در سال های 92 و 93 در سواحل صخره ای صورت گرفت. نمونه ها مورد شناسایی مورفولوژیک قرار گرفتند و سپس مراحل استخراج DNA (با استفاده از پودر Chelex)، تکثیر قطعه ژنی زیر واحد I سیتوکروم اکسیداز (COI) و 16S rRNA و با روش سنجر توالی یابی انجام شد. در مجموع تعداد 6 توالی COI و 6 توالی 16S متعلق به 13 گونه از جنس Nerita به دست آمد که این توالی ها برای اولین بار از منطقه شمالی خلیج فارس گزارش شده است. آنالیزهای فیلوژنی با استفاده از نرم افزارهای MEGA 6 و BEAST و با رسم درخت های فیلوژنی Maximum Likelihood و Bayesian صورت گرفت. نتایج حاصل از شناسایی مولکولی گونه های N. longii و N. albicilla با شناسایی سنتی و مورفولوژیک مطابق بود، ولی درمورد گونه N. polita تفاوت هایی میان آن ها مشاهده شد که می تواند نشان دهنده اهمیت مطالعه هم زمان مولکولی و مورفولوژیک باشد. همچنین نتایج نشان داد که گونه های جنس Nerita مونوفیلتیک می باشند.

ساختار ژنتیکی ماهی کفال طلایی Liza aurata در حوضه جنوبی دریای خزر با استفاده از جایگاههای ریزماهواره بررسی گردید. در مجموع 120 نمونه ماهی کفال بالغ از چهار منطقه تالاب انزلی، رامسر، فریدونکنار و تالاب گمیشان جمع آوری شد. در این بررسی تمام پرایمرها الگوی باندی چند شکلی (پلی مورفیسم) نشان دادند که از آنها برای تعیین تمایز ژنتیکی استفاده شد. میانگین اللی در جایگاه های مختلف 5.7 (با دامنه 3 تا 9 الل) بود. نمونه های برخی مناطق دارای الل های اختصاصی بودند. میانگین ضریب خویشاوندی در جایگاههای ریزماهواره مثبت بود. میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار و مشاهده شده به ترتیب 0.739 و 0.365 محاسبه شد. تمامی جایگاه ها خارج از تعادل هاردی وینبرگ بودند. میزان شاخص تمایز و جریان ژنی بر اساس فراوانی اللی بترتیب 0.127 و 2.11 محاسبه شد. بر اساس تست AMOVA، شاخص های تمایز Fst و Rst تفاوت معنی داری بین مناطق نمونه برداری نشان داد. میزان فاصله ژنتیکی نیز نشان دهنده تمایز ژنتیکی بین جمعیت های مورد مطالعه بود. این بررسی، وجود گروههای متمایز ژنتیکی ماهی کفال طلایی در جنوب دریای خزر را نشان می دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.