مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1379 | دوره:43 | شماره:68 |تعداد مقالات:21

جهت بررسی اثرات درمانی سم کلستریدیوم بوتولینوم در بیماری آشالازی، 20 بیمار مبتلا به آشالازی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران طی سالهای 77 - 1374 به طور تصادفی تحت درمان با تزریق سم بوتولینوم (BT) و یا تزریق دارونما (PL) قرار گرفتند. ارزیابی بالینی پس از دو هفته نشان داد که در گروهی که مورد تزریق سم بوتولینوم قرار گرفته بودند علایم بالینی به نحو چشمگیری تخفیف یافته اند به طوری که میزان کل نمره بالینی از 1.4 ±6.2 به 1.66± 1.9 کاهش پیدا کرده است (P<0.05) و تفاوت میزان کل نمره بالینی بین دو گروه PL و BT معنی دار بود (P=0.0001) در مقایسه علایم منفرد بین دو گروه تنها در مورد درد قفسه صدری تفاوت موجود معنی دار نبود. در این زمان به بیماران گروه PL و بیماران گروه سم بوتولینوم که به تزریق اول پاسخ نداده بودند، تزریق توکسین به میزان قبل انجام گرفت و ارزیابی مجدد دو هفته پس از تزریق دوم و شش ماه بعد از تزریق اول انجام گرفت. پس از تزریق توکسین به گروه دارونما میزان نمره بالینی از 0.94± 6 به 1.37 ±1.9 تنزل یافت (P<0.05). پس از 6 ماه در گروه توکسین میانگین مجموعه نمرات بالینی به 1.9± 3.4 (P<0.005) و در گروه دارونما به 1.51± 2.4 (P<0.005) رسید. در این زمان %60 بیماران 12) نفر( کماکان بهبود در پاسخ بالینی را نشان دادند. در مقایسه میزان پاسخ بالینی و ارتباط آن با سن و جنس ارتباط معنی داری یافت نگردید.

یکی از روش های دزیمتری که امروزه به عنوان مکمل دزیمتری فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرد، دزیمتری بیولوژیک می باشد. در این تحقیق، آسیب های کروموزومی ایجاد شده در لنفوسیت های خون محیطی 44 تن از پرتوکاران مراکز رادیولژی مشهد به تفکیک سابقه کار و جنس با گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفت.درصد آسیب های کروموزومی مشاهده شده در پرتوکاران مرد 0.399± 3.151، پرتوکاران زن 0.576± 2.364 و در گروه کنترل 0.091± 0.772 می باشد که با اطمینان %95 بین میانگین آسیب های کروموزومی پرتوکاران و گروه کنترل اختلاف معنی دار وجود دارد.با استفاده از روش رگرسیون خطی، فرض وجود رابطه خطی بین متغیر مستقل سابقه کار و متغیر وابسته تعداد آسیب های کروموزومی مورد تایید قرار گرفت.

راشیتیسم و استئومالاسی اختلال در مینرالیزاسیون ماتریکس استخوان می باشد. با وجودی که در نیمکره غربی بیماری نادری است، ولی هنوز در کشورهای در حال رشد، منجمله بعضی کشورهای آسیایی، بیماری شایعی بوده و از معضلات بهداشتی محسوب می شود. لذا تصمیم گرفتیم علایم کلینیکی و اختلالات آزمایشگاهی و رادیوگرافیک بیماران را مورد ارزیابی قرار دهیم و با مناطق دیگر مقایسه نماییم.روش کار: در یک مطالعه آینده نگر از سال 1368 تا 1377 در تمام بیماران مراجعه کننده به کلینیک و بخش روماتولوژی بیمارستان امام رضا (ع) که علایم کلینیکی مشکوک به راشیتیسم و استئومالاسی داشتند، بررسی های آزمایشگاهی شامل کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز سرم )در مواردی (PTH و رادیوگرافی استخوان انجام و بر مبنای علایم بالینی و تغییرات آزمایشگاهی و رادیوگرافیک، تشخیص موارد بیماری تایید و بیماران پیگیری شدند.یافته ها: تعداد بیماران 797 مورد 795) نفر مونث و 2 نفر مذکر(. سن بیماران بین 8-74 سال و عمدتا خانم های در سن رشد، دهه دوم زندگی، بودند. علایم کلینیک بصورت: درد استخوانی 96.4 درصد بیماران که بیشتر به صورت درد زانو، کمر و لگن بود، ضعف عضلانی 81 درصد، اختلال راه رفتن 43 درصد و تغییر شکل های استخوانی 19.6 درصد که ژنووالگوس و ژنوواروس شایع ترین آنها بود.یافته های آزمایشگاهی شامل هیپوفسفاتمی 54 درصد، هیپوکلسمی 21 درصد، افزایش آلکالن فسفاتاز سرو در 92 درصد موارد بود. تغییرات رادیوگرافیک بصورت: استئوپنی در 63 درصد، تغییرات صفحه رشد در 74.4 درصد موارد راشیتیسم، نمای شیشه مات 26.8 درصد و خطوط لوزر (Looser’s Zones) در 26.5 درصد موارد. تمام بیماران پاسخ خیلی خوبی به ویتامین D و کلسیم دادند بجز چهار مورد که فرم مقاوم به ویتامین D بودند.نتیجه گیری: راشیتیسم و استئومالاسی در منطقه ما بیماری شایعی است که خانم ها و مخصوصا دختران در سن رشد بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند. فرم شایع در این منطقه ناشی از کمبود ویتامین D می باشد که ممکن است تابش ناکافی اشعه خورشید به پوست بدن، مهمترین علت آن باشد. توصیه می نماییم با آموزش همگانی، مخصوصا خانم ها، جهت استفاده مناسب از نور آفتاب و یا اضافه کردن ویتامن D به فرآورده های لبنی و غذایی، از بروز بیماری و عوارض آن جلوگیری شود.

برای اندازه گیری عناصر موجود در یک نمونه از روش های متعددی منجمله تکنیک های اسپکتروسکوپی جذب اتمی (A.A.S.) اسپکتروسکوپی نشر اتمی (A.E.S.) جداسازی از طریق فعال سازی با نوترون (N.A.A.) و رادیوایمنواسی (R.I.A.) استفاده می شود که روش های موثر برای تعیین میزان عناصر کمیاب در نمونه های بیولوژیکی و حتی نمونه های طبیعی می باشند. اما زمانی که عناصر مورد اندازه گیری خود پرتوزا باشند جهت سنجش کمی و کیفی آنها یعنی تعیین نوع عنصر - اکتیویته و اکتیویته ویژه آن - نوع تابش یا تابش های رادیواکتیو و فراوانی این تابش ها، یکی از مفیدترین و رایج ترین روش ها، گاما اسپکتروسکوپی می باشد. در این روش با تعیین مستقیم طیف اشعه گامای ساطع شده از عناصر رادیواکتیو موجود در نمونه ها و تحلیل آن به مشخصات عناصر موجود در نمونه پی می برند.نمونه های مورد نظر در این مطالعه، نمونه های طبیعی هستند که قبلا با روش آشکارسازی تشعشع محیطی (Environmental Radiation Detection) تا حد زیادی از رادیواکتیو بودن آنها اطمینان حاصل شده است. بررسی نتایج این مطالعه نشان می دهد که تراکم سری های پرتوزای 232Th، 40K و تا حدی 226Ra در خاک و نمونه های گیاهی تهیه شده از برخی از این نقاط بالاتر از مقادیر میانگین جهانی است ولی در تعداد دیگری از این نقاط مقادیر هم چنان پایین و در حد طبیعی می باشد. بر همین اساس اکتیویته مربوط به 232Th در خاک یکی از این نقاط تا حد ماکزیمم 814Bq نیز تعیین شده است. که این مقدار بسیار بالاتر از میانگین های جهانی تخمین زده به وسیله UNSCEAR )یعنی (52.85 Bq می باشد.

27 مورد بیمار مبتلا به بیماری مجاری صفراوی تحت اسفنکتروتومی آندوسکپیک آمپول واتر (EST) قرار گرفتند. این مطالعه از سال 73 لغایت آذرماه 78 طی مدت 6 سال انجام شد. 11 نفر زن و 16 نفر مرد بودند. سن متوسط بیماران 13.2 ±60.6 سال بود.کمترین سن مربوط به زن 24 ساله و مسن ترین بیمار مرد 76 ساله بود. اکثر بیماران کولدوکولیتیازیس داشتند که بعضی منجر به عارضه کلانژیت یا پانکراتیت شده بود. درد ناحیه RUQ در 23 مورد، ایکتر در 16 مورد، کلانژیت در 12 مورد، پانکراتیت شدید در 4 مورد سابقه کوله سیستکتومی در 21 مورد، از یک هفته قبل تا 9 سال قبل، گذاشتن T-Tube در ضمن عمل در 9 مورد مشاهده شد. تست های کبدی به نفع انسداد ناکامل و در ERCP در 26 (%96.2) مورد کولدوکولیتیازیس به تعداد 1 تا بیش از 15 عدد سنگ در کولدوک متفاوت بود. در تمام این بیماران اقدام به EST شد. در مواردی که قطر سنگها کمتر از 15 میلیمتر بود و تعداد 1-2 عدد سنگ بود با بسکت درمیا خارج گردید و جهت تجزیه فرستاده شد. در موارد سنگ های بزرگتر فقط به EST اکتفا شد و سنگ های دفع شده از مدفوع در روزهای بعد جمع آوری و جهت تجزیه فرستاده شد. یک مورد (%3.7) دیس فونکسیون اسفنکترادی و نامنظمی انتهای کولدوک داشت و فقط EST انجام شد 16 مورد (%59.2) حال عمومی خراب داشتند که از آنها 12 مورد کلانژیت و 4 مورد پانکراتیت داشتند و پس از EST بهبودی قابل ملاحظه ای در حال عمومی بیماران پیدا شد. در تعداد 7 مورد سنگ های خارج شده تجزیه شدند و درصدهای متفاوتی از کلسترول و پیگمان صفراوی گزارش شد. مرتالیتی به واسطه EST در بیماران ما مشاهده نشد.

آلوپسی آراتا یک نوع ریزش موی نسبتا شایع است که ممکن است به مشکلات سایکولوژیک قابل توجه به ویژه در جوانان و زنان منتهی شود.عوامل درمانی موضعی و سیستمیک متعددی وجود دارند که بعضی اثرات جانبی قابل توجه دارند و مدرک روشنی هم از تاثیرشان بر سیر طبیعی بیماری وجود ندارد.هدف ما از این مطالعه، بررسی تاثیر کرایوتراپی بر بیماری آلوپسی آراتا بود. یکصد بیمار در یک کارآزمایی بالینی از سال 1375 تا 1377 مورد بررسی قرار گرفتند. کرایوتراپی با روش تماسی، هفته ای یک نوبت به مدت ده هفته برای هر بیمار انجام شد و نتایج از این قرار بود:پاسخ خوب 22 مورد (%22)پاسخ متوسط 28 مورد (%28)پاسخ کم 42 مورد (%42)عدم پاسخ 8 مورد (%8)در این مطالعه، روش تماسی کرایوتراپی برای درمان آلوپسی آراتا موثر شناخته شد و عارضه جانبی مهمی مشاهده نگردید.

از آبان ماه 1368 لغایت آبان ماه 1378، 200 اهدا کننده زنده تحت نفرکتومی قرار گرفتند. روش انتخاب شده برش پهلو بود. مدت بستری بیماران کوتاه و هیچگونه مرگ و عارضه جدی در بیماران ما بوجود نیامد. فونکسیون اولیه کلیه پیوندی عالی بوده و حجم ادرار 24 ساعت اول از 6100-39100 سی سی متغیر بود. پیگیری بیماران نفرکتومی شده هیچ مورد اختلال فونکسیون کلیوی و یا افزایش فشار خون را در اهدا کننده نشان نداد. ما نتیجه گرفتیم که نفرکتومی از طریق برش پهلو خارج صفاقی جهت اهدا کننده بی خطر بوده و با بیشترین موفقیت درگیرنده همراه است.

شایع ترین شکستگی استخوان در کودکان 10 تا 14 ساله، شکستگی ران می باشد. این عارضه هر ساله مشکلات اقتصادی، روانی و فیزیولوژیک برای خانواده و کودک ایجاد می کند. بنابراین با توجه به آثار فوق، دو روش اصلی درمان طبی (Conservative) و طبی جراحی (Surgery) را مورد مطالعه قرار دادیم.34 بیمار 10 تا 14 ساله که بین سالهای 1371-74 با شکستگی ران مراجعه کردند و بر اساس تشخیص تحت درمان با روش طبی یا جراحی قرار گرفتند به طور کامل از ابتدا تا انتهای درمان، ارزیابی شدند.نتایج حاصل نشان داد که در گروه درمان طبی، یک مورد عفونت سطحی، دو مورد کوتاهی به میزان 1.5 سانتیمتر و یک مورد زاویه دار شدن استخوان به خارج (7º) مشاهده شد. طول دوره بستری شدن مطابق استاندارد بین المللی 20) روز( بود. در گروه تحت عمل جراحی، یک مورد افزایش رشد اندام حدود یک سانتیمتر و یک مورد محدودیت حرکت در چرخش به خارج مشاهده شد. متوسط طول مدت بستری شدن در این گروه 8 روز بود.با توجه به نتایج حاصله علیرغم هزینه بالاتر، روش جراحی به دلیل طول بستری شدن کمتر و عوارض جانبی کمتر از روش غیر جراحی می باشد.

امروزه گرچه ESWL در درمان سنگ های ادراری تحول زیادی ایجاد کرده است ولی مواردی از سنگ ها وجود دارد که ISWL برای آنها بهتر می باشد.ما در این جا ضمن ارزیابی نتایج درمانی در 57 بیمار 19) زن و 38 مرد( که ESWL برای سنگ حالب تحتانی آنها ناموفق بوده و سپس با روش ISWL بوسیله پنوماتیک لیتوکلاست TUL شده اند روش tulp را به تفصیل بیان خواهیم کرد.

مایستوما از بیماری های قارچی زیر جلدی است که به صورت تک گیر در ایران دیده می شود. عوامل متعددی در ایجاد این بیماری نقش دارند و ضایعات مزمن گرانولوماتوز همراه با تورم بدون درد و فیستول های چرکزایی که دانه هایی را در ترشحات خود دارند از علایم بیماری می باشند. به منظور بررسی موارد مایستوما در مراجعین بیمارستان امام رضا (ع) طی 10 ساله اخیر مطالعه ای به صورت گذشته نگر در بخش پوست و آزمایشگاه قارچ شناسی بیمارستان امام رضا (ع) انجام گردید و 9 بیمار که از نظر بالینی و آزمایشگاهی مایستوما در آنها به اثبات رسیده بود مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که 3/2  بیماران مرد و 3/1  آنها زن بودند اکثر بیماران کشاورز بودند که به خاطر وضعیت کار در مزرعه به بیماری مبتلا شده بودند. سن تمام بیماران از 25 سال بیشتر بود و ضایعات اکثرا در کف و پشت پا مشاهده شد.نتایج کشت فقط 5 بیمار از 9 بیمار مشخص شده بود که 4 مورد اکتینومایسس (نوکاردیا و اکتینومایسس) و یک مورد قارچ حقیقی (فوزاریوم) عامل آن بودند. نتایج درمان فقط 2 بیمار موجود بود که هر دو با داپسون و استرپتومایسین درمان شده بودند.از این مطالعه چنین نتیجه گیری می شود که بیماری مایستوما چنانچه مورد تشخیص دقیق آزمایشگاهی قرار گیرد بخوبی قابل درمان است و نیازی به قطع عضو نمی باشد.

لوپوس یکی از بیماری های نسبتا شایع در روماتولوژی است. در این مطالعه در طی 6 سال تمامی بیماران لوپوسی بستری شده در بیمارستان امام رضا (ع) مورد بررسی قرار گرفتند.هدف از این مطالعه مشخص کردن تعداد و چگونگی فعالیت بیماری لوپوس و ایجاد عفونت که منجر به بستری شدن آنان گردیده است، می باشد. 82 بیمار در طی 6 سال بستری شده بودند )از 1372 تا (1377. 64 بیمار مونث و 18 بیمار مذکر بودند.شایع ترین علت بستری شدن، فعالیت بیماری لوپوس بوده است (%67). عامل دوم عفونت می باشد (%30).ما دریافتیم که فعالیت بیماری نقش مهمی در بستری شدن بیماران لوپوسی دارد. همچنین عفونت همراه با فعالیت بیماری علت برجسته بستری شدن در بیمارستان می باشد. عوارض درمان با کورتیکواستیروئید نیز یکی دیگر از علل بستری شدن می باشد.

از بهمن ماه 1375 لغایت آذر ماه 1376 به مدت 11 ماه تمام 2550 نوزاد مذکر متولد شده از نظر وجود ناهنجاری مادرزادی دستگاه تناسلی خارجی بررسی شدند. از 2550 نوزاد متولد شده تعداد 2040 نفر (%80) رسیده یا ترم بودند و تعداد 402 15.7) درصد( نارس و تعداد 108 نفر 4.2) درصد( پست ماچور بودند. جمعا 261 مورد آنومالی در 258 نوزاد 10.11) درصد( تشخیص داده شد. 14 نوزاد دارای شکلی از هیپوسپادیازیس بودند که %5.3 آنومالی های ما را تشکیل می داد و انسیدانس کلی 5.4 مورد در هر هزار نوزاد داشت. اکستروفی وزیکال همراه با اپی سپادیازیس در یک مورد وجود داشت. هیدروسل نوزادی در 45 مورد از نوزادان ما یعنی 1.76 درصد کل نوزادان وجود داشته است. در بررسی ما تعداد 199 نوزاد دارای نهان بیضه ای بودند یعنی 7.8 درصد کل نوزادان شکلی از عدم نزول بیضه داشته اند. در 106 نفر (%26) از نوزادان نارس و در 93 نفر (%3.6) از نوزادان رسیده نهان بیضه ای وجود داشته است 116 نفر دارای عدم نزول بیضه دو طرفه یعنی (%58.3) و 44 نفر (%22.1) عدم نزول بیضه در طرف راست و 39 نفر %19.6 عدم نزول بیضه در طرف چپ داشته اند. میکروپنیس در دو بیمار وجود داشت و %95 نوزادان در معاینه فیموزیس فیزیولوژیک داشتند.

ما سونوگرافی 95 بیمار را که تحت کوله سیستوکتومی برای کوله لیتیازیس قرار گرفته بودند مجددا مرور کرده و یافته های آنها را با هم مقایسه کردیم، یافته های سونوگرافی و جراحی در 12 بیمار از 95 بیمار متفاوت بود (%12.6). در هفت بیمار در سونوگرافی سنگ صفراوی گزارش شده بود، ولی در کوله سیستکتومی در هیچ کدام سنگ وجود نداشت. میزان مثبت کاذب اولتراسوند (%7.3) بود. در پنج بیمار، در سونوگرافی کیسه صفرا غیر طبیعی و بدون سنگ گزارش شده بود، اما در جراحی سنگ در آنها دیده نشده بود، میزان منفی کاذب %5.3 می باشد. اگر جدار کیسه صفرا ضخیم و خود کیسه صفرا به فشار حساس باشد با تکرار آزمایش می توان تا حدی از میزان False-negative جلوگیری نمود.

در تعداد زیادی از بیماری های قلبی جهت جلوگیری از پیدایش روندهای ترومبوآمبولی، از آنتی گواگولانهای خوراکی استفاده می شود.وارفارین از شایع ترین داروهای مورد استفاده می باشد که سنتز فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K را مهار می کند.شدت اثر وارفارین در سنتز فاکتورهای انعقادی در بیماران مختلف متفاوت است متابولیسم وارفارین تحت تاثیر بسیاری از داروها و مواد غذایی بوده که موجب تشدید و یا تخفیف اثرات وارفارین می گردند.در بیماران با افزایش فعالیت انعقادی خون مانند کمبود آنتی ترومبین III، پروتیین C و S که نیازمند دوزهای بیشتری از وارفارین یا هپارین می باشد.همچنین در موارد بسیار نادری مقاومت شدید به اثرات وارفارین وجود داشته که نیاز به دوزهای 50 mg/day دارد این موارد عمدتا زمینه ارثی دارد.و جهت درمان علاوه بر وارفارین با دوزهای بالا می بایست از استروییدهای آنابولیک سود جست.

هامارتوم ها ضایعات غیر توموری هستند که ناشی از رشد نامنظم اجزا طبیعی و غیر طبیعی بافتی می باشند.هامارتوم های ریه توده هایی متشکل از بافت های بومی نامنظم شامل غضروف، چربی، عضله صاف و لوله های مفروش از پوشش برونش یا برونشیول می باشند.ضایعات نادر بوده غالبا در بالغین به شکل توده منفرد کوچک داخل پارانشیم ریوی با نمای ضایعات سکه ای با رشد کند مشاهده می شوند.آنها ضایعاتی اکتسابی هستند. گرچه اختلالات کروموزومی در آنها دیده می شود. در این مقاله یک مورد هامارتوم ریوی گزارش گردیده مکتوبات پزشکی مرتبط اخیر بررسی می شوند.

همراهی استئومالاسی هیپوفسفاتمیک و دیسپلازی فیبروز استخوان های مختلف بدن نادر است و در بررسی نوشتار پزشکی تا به امروز موارد محدودی گزارش شده است و در جستجوی مدلاین در طی 7 سال گذشته، موردی وجود نداشت.آقای عباس ع. 22 ساله، به علت دردهای استخوانی در بخش آندوکرین بستری گردید. وجود لکه های شیر قهوه ای با کناره های دندانه دار از خط رویش موهای پشت گردن تا ناحیه کمری، ضایعات لیتیک و متعدد با نمای شیشه مات در لگن و ناحیه متافیز استخوان ران و ساعد و ایجاد تغییر شکل با نمای عصای چوپان، تشخیص دیسپلازی فیبروز استخوان های مختلف بدن را محرز نمود.فسفر سرم بطور ثابتی پایین تر از حد طبیعی و فسفات ادرار 24 ساعته بالاتر از نرمال بود که همراهی استئومالاسی هیپوفسفاتمیک را تایید نمود و درمان با فسفات و کلسی تریول علایم بیماری را بنحو چشمگیری تخفیف داد.

در این مقاله شرح حال شیرخواری با هیپرکپلکسی، هیپرتونی و هیپررفلکسی و پاسخ شدید و مکرر بدن و صورت به لمس ناحیه بینی بیان می شود.موارد فامیلیال هیپرکپلکسی به نظر می رسد ناشی از جهش در رسپتورهای گلیسین باشد اما اساس ژنتیک نوع مغلوب و اسپورادیک مشخص نیست.این اختلال به خاطر افزایش خطر آپنه و مرگ ناگهانی شیرخوار اهمیت داشته و اکثر بیماران به کلونازپام پاسخ می دهند.

دو مورد میوزیت در میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان قائم معرفی می گردند که هر دو مورد به علت ضعف اندام ها به بیمارستان مراجعه کرده بودند. در معاینات بالینی به عمل آمده قدرت عضلات در بخش های پروگزیمال اندام ها کاهش یافته و درد و حساسیت وجود نداشت.آتروفی در عضلات پروگزیمال کاملا مشهود بود. در بررسی فرا بالینی CPK در هر دو بیمار افزایش یافته و الکترومیوگرافی موید طرح غالب میوژن در هر دو مورد بوده و در یک مورد همراه با علایم مختصر درگیری شاخ قدامی و در مورد دیگر موید درگیری عصب محیطی نیز بود.بررسی HTLV1 در هر دو مورد مثبت بود و به روش Western blot نیز تایید شد. بیوپسی عضلانی در هر دو بیمار آتروفی و نکروز الیاف عضلانی خصوصا الیاف تیپ 1 به همراه انفیلتراسیون لنفوسیتی از نوع T.Killer cell و ماکروفاژ در محیط پری میوزال و اندومیوزال را نشان داد و ارتباط آن با میوزیت ناشی از HTLV1 در مراکز مهم میولوژی دنیا (آمریکا، پروفسور انگلز - آلمان، پروفسور شرودر و دکتر مهر آیین) نیز تایید گردید. تشخیص نهایی ما به احتمال قریب به یقین میوزیت به دنبال HTLV1 بوده است.قابل ذکر است که ویروس HTLV1 در استان خراسان اندیمک بوده و تا به حال از مییلوپاتی این ویروس گزارشاتی ذکر شده است، در حالی که میوزیت همراه با HTLV1 هنوز در ایران گزارشی موجود نیست و در گزارشات سایر کشورها فقط کم و بیش به وسیله نویسندگان معدودی بیان شده است.

قبل از پیدایش روش های متداول آندوسکوپی معده، کارسینوئیدهای این ناحیه بیشتر از نظر آسیب شناسی بررسی می شدند. در مطالعات اخیر انجام شده، حدود %3 از تمام کارسینوییدهای دستگاه گوارش در معده رخ داده اند. بررسی های اندوسکوپیک این تومورها را در %9 از مبتلایان به آنمی پرنسیوز نشان داده اند که این آنمی خطر پیدایش چنین نئوپلاسم هایی را افزایش می دهد. کارسینوییدهای معده ممکن است به دنبال درمان طولانی مدت با مهار کننده های قوی ترشح اسید معده ایجاد شدند. این مساله در ابتدا در مشاهدات سم شناسی که بر روی جوندگان انجام می شد مشخص گردید. سپس در مواردی از سندروم های زولینگر - الیسون و نئوپلازی متعدد اندوکرین نوع 1 دیده شد.در این گزارش، یک تحقیق بافت شناسی بر روی بیماری که با علایم شکمی مبهم مراجعه کرده بود، انجام دادیم. در هنگام گاستروسکوپی و به دنبال آن بیوپسی، تشخیص کارسینویید معده مطرح گردید. بعد از بررسی نوشتجات متعدد، به بحث کارسینوییدهای معده می پردازیم.

دیسپلازی های متافیزی یک گروه ناهمگون از بیماری های اسکلتی نادر هستند که با نامنظمی و فرسایش سطوح متافیزی تظاهر می کنند. تظاهرات رادیولوژیک این بیماری ها مشابه ریکتز هستند، اما متابولیسم کلسیم و فسفر نرمال است. این بیماری های ارثی با انحنا در اندام ها و کوتاهی قد نامتناسب مانند سایر دیسپلازی های اسکلتی تظاهر می نمایند. چهار نوع این بیماری بنام اشمیت، اسپار، مک کوزیک و جانسن هستند که با علایم کلینیکی، رادیولوژیک و الگوی وراثتی و تغییرات بیوشیمیایی از یکدیگر جدا می شوند.ما در این مقاله دو مورد از دیسپلازی متافیزی نوع مک کوزیک را گزارش می کنیم که مدتی به عنوان راشیتیسم درمان می شده اند. پیشنهاد می شود در تشخیص افتراقی ریکتز به خصوص انواع مقاوم به درمان و کوتاهی قد نامتناسب دیسپلازی های متافیزی مد نظر قرار گیرند.

بیماری کاوازاکی شایع ترین نوع واسکولیت دوران کودکی است. اتیولوژی نامعلوم بوده و به طور اولیه شیرخواران و کودکان کم سن را مبتلا می کند. تشخیص بر پایه معیارهای کلینیکی است که اولین بار به وسیله ژاپنی ها در سال 1979 تعیین شده است. وخیم ترین تظاهر بیماری ابتلا قلبی است. علاوه بر نماهای تشخیصی کلاسیک گزارشات زیادی از سایر علایم بالینی و فیزیکی توام با بیماری وجود دارد.یک لزیون زخمی شده در محل واکسیناسیون BCG )یا فعال شدن مجدد واکسن (BCG تظاهر نادری در دوره بیماری می باشد و هیدروسل علامت دیگری است که فقط 5 مورد از سال 1990 از ایتالیا گزارش شده است. در اینجا به معرفی یک مورد از بیماری و بروز کاوازاکی با فعال شدن مجدد واکسن BCG و بروز هیدروسل در دوره بیماری می پردازیم.