علوم دامی ایران
سال:1387 | دوره:39 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

به منظور بررسی تاثیر مکمل ویتامین L) C اسکوربیک) بر عملکرد و پاسخ های ایمنولوژیک جوجه های گوشتی آزمایشی با استفاده از 300 جوجه نر یکروزه گوشتی از سویه راس 208 در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. مکمل ویتامین C به مقادیر 1000 ppm و 500 به دو صورت محلول در آب و همراه خوراک به همراه گروه شاهد (فاقد مکمل) 5 تیمار این آزمایش بود. یک جیره متشکل از ذرت و سویا برای دوره های آغازین و رشد بر اساس توصیه های انجمن ملی تحقیقات تهیه شد. نتایج نشان داد که مصرف 1000 ppm و 500 ویتامین در آب و مصرف 1000 ppm در خوراک باعث افزایش معنی دار (P<0.05) اضافه وزن روزانه در دوره آغازین شد. مصرف 1000 ppm ویتامین محلول در آب باعث افزایش اضافه وزن روزانه (42-22)، کاهش ضریب تبدیل غذایی و افزایش معنی دار وزن نهایی در 42 روزگی شد (P<0.05). مصرف 1000 ppm ویتامین C بصورت محلول در آب باعث افزایش تکثیر لنفوسیت ها در میتوژن PHA در لنفوسیت خالص و خون کامل گردید. افزایش معنی دار (P<0.05) پاسخ های CBH در گروههای مصرف کننده 500 و 1000 ppm ویتامین C بصورت محلول مشاهده شد. بررسی های ایمنی همورال نشان داد که مقادیر 1000 ppm و 500 ویتامین C بصورت محلول در آب باعث افزایش تولید آنتی بادی بر علیه برونشیت و نیوکاسل بعد از 6 و 12 روز پس از واکسیناسیون گردید. ویتامین C اثر چندانی بر وزن اعضای لنفوئیدی نداشت و فقط مقدار 500 ppm ویتامین C محلول باعث افزایش معنی دار (P<0.05) وزن بورس شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف مکمل ویتامین C بصورت محلول در آب آشامیدنی سودمندتر از مصرف آن به همراه خوراک است و مصرف مکمل آن بصورت 1000 ppm و 500 در آب آشامیدنی باعث بهبود عملکرد و پاسخ های ایمنولوژیک همورال و وابسته به سلول در جوجه های گوشتی می شود.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله کلزا با و بدون آنزیم فیتاز آزمایشی با استفاده از تعداد 288 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین W36 در سن 60 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی بصورت فاکتوریل (6×3) و با 4 تکرار انجام شد. عوامل شامل 6 سطح جایگزینی کنجاله کلزا (20، 40، 60، 80 و 100درصد) و سه روش استفاده از آنزیم (بدون آنزیم، با آنزیم با تصحیح و با آنزیم بدون تصحیح) بود. آزمایش در سه دوره 28 روزه انجام شد. مصرف خوراک، درصد تولید تخم مرغ و تولید توده ای تخم مرغ تحت تاثیر سطوح مختلف کنجاله کلزا، آنزیم و اثر متقابل آنها قرار نگرفتند. افزایش کنجاله کلزا در خوراک وزن تخم مرغ را کاهش داد (P<0.01). اثر متقابل آنزیم×کنجاله کلزا نیز معنی دار بود (P<0.05). تغییرات وزن بدن، درصد تخم مرغ های شکسته و لمبه و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر سطح جایگزینی، آنزیم و اثر متقابل آنها قرار نگرفتند. سطح جایگزینی و آنزیم فیتاز تاثیر معنی داری بر درصد خاکستر و کلسیم استخوان انگشت پا داشتند (P<0.01).

در این تحقیق اثر تزریق عصاره برگ زیتون در تخم مرغ مادر گوشتی به عنوان یک آنتی بیوتیک محرک رشد روی درصد جوجه درآوری، وزن جوجه یک روزه، افزایش وزن جوجه های تولیدی در دوره های آغازین، پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل غذایی، میزان خوراک مصرفی، میزان تلفات و کیفیت لاشه مورد بررسی قرار گرفت. 320 عدد تخم مرغ به 4 تیمار به طور تصادفی تقسیم شدند و در روز 18 جوجه کشی تزریق انجام گرفت. تیمارها عبارت بودند از: 1- گروه شاهد (Con) بدون تزریق 2- تزریق 1 میلی لیتر آب مقطر استریل داخل کیسه هوا (DW) 3- تزریق 1 میلی لیتر عصاره برگ زیتون حاوی 0.75 درصد الوروپین (OL0.75) در کیسه هوا 4- تزریق 0.8 میلی لیتر عصاره برگ زیتون حاوی 0.9 درصد الوروپین (OL0.9) در کیسه هوا. تزریق عصاره برگ زیتون روی نرخ جوجه درآوری و وزن جوجه های یکروزه تاثیر معنی داری نداشت. در تیمار OL0.9 در دوره دوم پرورش (6-3 هفتگی) و کل دوره، میانگین افزایش وزن بطور معنی داری کاهش نشان داد (P<0.05). میزان خوراک مصرفی تحت تاثیر تزریق قرار نگرفت. بالاترین ضریب تبدیل (پایین ترین راندمان) در دوره دوم و کل دوره پرورش متعلق به تیمار OL0.9 بود و اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (P<0.05). میزان تلفات در تیمارها در طول دوره پرورش معنی دار نبود. وزن مرغ پرکنده در تیمار OL0.9 از سایر تیمارها کمتر بود و وزن بورس در تیمارهای OL0.9 و  OL0.75 به طور معنی داری از سایر تیمارها کمتر بود (P<0.05). اثر تیمارها در دیگر خصوصیات تفکیک لاشه معنی دار نبود. بر اساس نتایج این تحقیق با توجه به اینکه در میزان جوجه درآوری تاثیر سویی مشاهده نشد استفاده از دزهای پایین عصاره برگ زیتون امکان پذیر است، اما در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.

به منظور بررسی ارتباط بین صفات رشد و لاشه، اطلاعات صفات رشد (6240 راس) و لاشه بره های لری بختیاری ایستگاه توسعه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری مورد استفاده قرار گرفت. بره ها در سن 5±90 روزگی از شیر گرفته شدند و پس از طی دوره رشد بعد از شیرگیری (سن 193 روزگی) تعداد 454 راس بره کشتار و لاشه 264 راس از آنها تجزیه شد. پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و لاشه به وسیله روش حداکثر درستنمایی محدود شده تحت مدل حیوانی به صورت تجزیه چندصفتی برآورد گردید. وراثت پذیری مستقیم صفات وزن تولد، وزن شیرگیری، وزن شش ماهگی، افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، افزایش وزن روزانه از تولد تا شش ماهگی، نسبت کلیبر شیرگیری و شش ماهگی، وزن بدن در زمان کشتار، وزن لاشه سرد، وزن گوشت، وزن استخوان، وزن دنبه و چربی لاشه به ترتیب 0.32، 022، 0.29، 0.20، 0.28، 0.14، 0.26، 0.32، 0.26، 0.41، 0.30، 0.33 و 0.27 بود. وراثت پذیری مادری صفات قبل از شیرگیری به استثنای وزن تولد پایین بود. همبستگی ژنتیکی بین صفات قبل از شیرگیری و پس از شیرگیری از متوسط تا بالا بود. همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات رشد قبل و بعد از شیرگیری با صفات لاشه از پایین تا بالا ( 0.32تا0.98 ) برآورد شد. همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی بین صفات لاشه نیز از پایین تا بالا بود. همبستگی ژنتیکی بین میزان گوشت و چربی لاشه اگرچه مثبت ولی پایین بود.

هدف از این تحقیق انجام بررسی مقدماتی و امکان سنجی اجرای پروژه وارد نمودن ژن چند قلوزایی FecB به گوسفند افشاری می باشد. در این راستا تست مستقیم DNA به روش PCR-RFLP برای تشخیص وجود احتمالی آلل مسوول در پدیده چندقلوزایی در گوسفند افشاری بررسی شد. همینطور محتوای چندشکلی گله اصلاحی گوسفند افشاری بر روی کروموزم های حامل و غیرحامل ژن مورد نظر با هدف بهره گیری از آن در پالایش ژنوم وارد شده در یک نمونه 100 راسی با 18 جایگاه میکروساتلایت مورد بررسی قرار گرفت. صرف نظر از جایگاه مونومورفیک MCMA26 بقیه جایگاههای مورد مطالعه، سطح متوسطی از چندشکلی را نشان دادند، به طوری که در مجموع 102 آلل با میانگین 6 آلل به ازای هر جایگاه تشخیص داده شد. با محاسبه فراوانی های آللی، برآوردی از پارامترهای دخیل در محتوای اطلاعات ژنتیکی گله همچون هتروزیگوسیتی، PIC-Value، احتمال همسانی (I) و قدرت تشخیص (D) برای جایگاههای مورد مطالعه بدست آمد. میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار معادل (SD=0.07) 0.72 و میانگین PIC معادل (SD=0.08) 0.67 برآورد شد احتمال همسانی کل پس از اعمال تصحیح برای جایگاههای پیوسته معادل 3.128E-13 برآورد گردید. نتایج بدست آمده از آنالیز جایگاههای میکروساتلایت نشان می دهد که علیرغم وجود سیستم بسته اصلاحی در طول چند سال گذشته هنوز مقدار تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای در گله مورد نظر وجود دارد. همچنین نتایج الگوی باندی بدست آمده از هضم فرآورده PCR با آنزیم AvaII نشان داد که جهش مسوول فنوتیپ چندقلوزایی FecBB در گوسفند افشاری وجود ندارد. نتایج حاصل از این مطالعه مقدماتی، تصمیم گیری در خصوص شروع پروژه وارد نمودن ژن را تسهیل می نماید.

در تغذیه زنبور عسل مواد غذایی پروتئین دار مانند انواع دانه سویا، انواع گلوتن، انواع مخمر، انواع کنجاله دانه های روغنی، پودر شیر و تخم مرغ و ... را به عنوان جایگزین گرده مصرف می کنند ولیکن اثرات و هضم این مواد هنوز کاملا شناخته شده نیست. در این پژوهش 6 تیمار غذایی متشکل از 3 ماده پروتئینی گلوتن ذرت ،کنجاله سویا و مخمر نانوایی با سطح پروتئین خام 20 و 25% و انرژی کل 4000 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک مورد استفاده قرار گرفت و در گروه شاهد فقط شربت شکر مصرف گردید. هر یک از تیمار ها بر روی  5کلنی (تکرار) و در قالب طرح کاملا تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. کلنی ها از نظر عسل، جمعیت و ملکه خواهری هم سن یکسان سازی گردیدند و فراسنجه های میزان مصرف غذا، وزن بدن، درصد پروتئین و چربی لاشه زنبوران کارگر اندازه گیری شدند. در مجموع سه دوره 6 روزه تغذیه از جیره ها انجام شد. نتایج حاصله نشان داد که در تیمار های مختلف، مقدار مصرف جیره ها، دوره تغذیه، درصد پروتئین، درصد چربی لاشه و وزن بدن کارگران با یکدیگر اختلاف معنی دار دارند (P<0.01). با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق استفاده از روش جیره نویسی علمی همانند سایر دام ها در تغذیه زنبور عسل نیز توصیه می شود.

تعداد 24 راس گاو هلشتاین سه بار یا بیشتر زایش کرده و در اوایل دوره شیردهی با میانگین فاصله از زایش 20.2±59 روز و با میانگین وزن 40.5± 615 کیلوگرم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی برای بررسی اثرات سطوح مختلف تفاله چغندرقند در جایگزینی نسبی با یونجه (به عنوان تنها منبع علوفه ای جیره) استفاده گردید (جیره یک حاوی صفر درصد تفاله و 35 درصد یونجه، جیره دوم 6 درصد تفاله و 28 درصد یونجه و جیره سوم 12 درصد تفاله و 22 درصد یونجه بر اساس ماده خشک) این طرح در قالب فرضیه جدید اثر الیاف موثر بر روی تولید و ترکیب شیر، ماده خشک مصرفی، فعالیت جویدن، pH شکمبه و مدفوع، متابولیت های خون و قابلیت هضم مواد مغذی، پایه ریزی گردید. جیره ها از لحاظ پروتئین خام ( 19.3درصد) و دیواره سلولی ( 32.5درصد) همسان بودند. گاوها به صورت گروهی تغذیه شدند و جیره های آزمایشی به صورت کاملا مخلوط به مدت 60 روز در اختیار گاوها قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده های تولید شیر، تولید شیر تصحیح شده برای درصدهای مختلف چربی و ترکیبات شیر تفاوت معنی داری نشان نداد. تجزیه واریانس مربوط به طول زمان فعالیت جویدن، در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت ولی طول زمان نشخوار تفاوت معنی داری (P<0.05) را نشان داد. میزان فعالیت جویدن برای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی و دیواره سلولی علوفه ای مصرفی نیز تفاوت معنی داری (P<0.05) را نشان داد. pH شکمبه در گاوهای دریافت کننده جیره های آزمایشی یک تا سه افزایش معنی داری (P<0.05) نشان داد. متابولیت های خون و قابلیت هضم مواد مغذی نیز بین گاوهای دریافت کننده جیره های آزمایشی معنی دار نبود.

در این مطالعه از رکوردهای 2593 میش جمع آوری شده در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند بلوچی عباس آباد مشهد برای برآورد پارامترهای ژنتیکی صفت مجموع وزن شیرگیری بره های حاصل از هر میش تحت آمیزش (TWW/EJ) در زایش های مختلف استفاده شد. برآورد وراثت پذیری مستقیم برای مجموع وزن شیرگیری بره های هر میش تحت آمیزش در زایش های اول (TWW1/EJ)، دوم (TWW2/EJ)، سوم (TWW3/EJ)، چهارم (TWW4/EJ)، به ترتیب 0.112±0.03، 0.028±0.030،  0.075±0.060 0.135±0.12 و بودند. همبستگی های ژنتیکی افزایشی مستقیم بین صفات مجموع وزن شیرگیری بره های حاصل از هر میش تحت آمیزش مثبت و بالا بوده و دامنه ای از 0.362 تا 0.955 برای بین TWW1/EJو TWW2/EJ و بین TWW2/EJ و TWW4/EJ داشتند. این برآوردها برای همبستگی های فنوتیپی مثبت، اما کمتر از همبستگی های ژنتیکی بوده، از 0.147 (بینTWW3/EJ و TWW4/EJ) تا 0.204 (بین TWW2/EJ و TWW4/EJ) متغیر بود. با توجه به همبستگی ژنتیکی افزایشی مستقیم بالا بین TWW1/EJ با دوره های زایش بعد، انتخاب برای افزایش عملکرد تولید مثل می تواند بر اساس مجموع وزن شیرگیری بره های هر میش تحت آمیزش در زایش اول صورت گیرد.

در این بررسی، از شجره 382831 گاو نر و ماده هلشتاین ایران، که طی سال های 1346 تا 1378 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور از گله های مختلف ثبت مشخصات و جمع آوری شده بود، برای محاسبه ضریب هم خونی استفاده شد. میانگین ضریب هم خونی کل جمعیت (گاوهای ماده و نر) تحت مطالعه بر مبنای سال پایه 1346، 0.184 درصد محاسبه شد. این میانگین برای جمعیت گاوهای ماده (94 درصد کل جمعیت) 0.180 درصد و جمعیت گاوهای نر (6 درصد کل جمعیت) 0.240 درصد بود. حداقل ضریب هم خونی محاسبه شده صفر و حداکثر آن 39.844، 39.844 و 25.780 درصد به ترتیب برای کل جمعیت، جمعیت گاوهای ماده و جمعیت گاوهای نر بود. در این جمعیت، 9.5 درصد حیوانات هم خون بوده، میانگین ضریب هم خونی آنها 2.175 درصد بود. تابعیت روند تغییرات هم خونی از سال برای کل جمعیت و جمعیت گاوهای ماده، مثبت و مشابه بود ( 0.021درصد در سال). این تابعیت برای جمعیت گاوهای نر نیز مثبت، اما بالاتر (0.026) از کل جمعیت و جمعیت گاوهای ماده بود.

نقشه های ژنتیکی اشباع از نشانگرهای DNA، امکان شناسایی نواحی ژنومی مرتبط با صفات اقتصادی (QTL) را در دام های اهلی فراهم نموده اند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی اصول استفاده از روش رگرسیون ساده برای آنالیز QTL در طرح خانواده ناتنی پدری (PHS) بود. جنبه های تئوری کاربرد رگرسیون ساده برای آنالیز QTL در طرح PHS مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه داده های شبیه سازی شده نشان داد که با افزایش میزان اثر QTL و اندازه خانواده، قدرت روش رگرسیون برای تشخیص QTL افزایش می یابد. همچنین افزایش اندازه خانواده منجر به افزایش دقت و صحت برآورد موقعیت و اندازه اثر QTL می شود. داده های وزن شیرگیری رکوردبرداری شده روی 366 حیوان مربوط به سه خانواده ناتنی از گاوهای گوشتی که برای تعداد 189 نشانگر ریزماهواره ای واقع بر روی 29 اتوزوم، تعیین ژنوتیپ شده بودند، با استفاده از روش رگرسیون ساده تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که کروموزوم های 14 (محتمل ترین موقعیت 29 سانتی مورگان) و 16 (محتمل ترین موقعیت81 سانتی مورگان) حامل QTL موثر بر این صفت هستند.

این آزمایش برای ارزیابی اثر سطوح مختلف روغن ماهی روی عملکرد، ترکیب اسید چرب و میزان کلسترول و تری گلیسرید بافت های کبد، سینه، ران در جوجه های گوشتی نر (240 قطعه سویه راس) با چهار گروه آزمایشی (1: شاهد، جیره 2: 1% روغن ماهی ،3: 2% روغن ماهی، 4: 3% روغن ماهی) و چهار تکرار در یک طرح کاملا تصادفی از یک روزگی تا 49 روزگی (دوره آغازین، رشد و پایانی به مدت یک هفته پس از حذف روغن ماهی) انجام گرفت. همه جوجه ها تا 10 روزگی جیره یکسان دریافت کردند. نتایج نشان داد در مقایسه با گروه شاهد تغذیه با جیره های غذایی حاوی روغن ماهی موجب افزایش معنی دار وزن بدن، سرعت رشد جوجه ها و بازده مصرف خوراک گردید (P<0.05). خوراک مصرفی تحت تاثیر سطوح روغن ماهی قرار نگرفت. سطوح مختلف روغن ماهی بر میزان کلسترول و تری گلیسرید بافت جوجه های گوشتی مورد مطالعه در 42 روزگی معنی دار نبود؛ به غیر از غلظت کلسترول بافت کبد که با افزایش سطح روغن کاهش معنی داری داشت (P<0.05). اما بعد از حذف روغن به مدت یک هفته (در 49 روزگی) کاهش معنی دار در غلظت کلسترول بافت ران و غلظت کلسترول و تری گلیسرید بافت کبد مشاهده شد (P<0.05). پروفیل اسید چرب در بافتهای مورد مطالعه تحت تاثیر روغن ماهی تغییر یافت. افزایش سطح روغن ماهی مقدار اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 را در عضله ران، سینه و کبد افزایش داد ولی فقط در 42 روزگی اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه (PUFA) در دو گروه امگا-6 و امگا-3 افزایش معنی دار بود (P<0.05). در نتیجه افزودن روغن ماهی در سطح 2 تا 3% و حذف آن یک هفته قبل از کشتار می تواند جهت غنی سازی گوشت طیور مورد استفاده قرار گیرد.

در این آزمایش اثر سه سطح متفاوت تعادل الکترولیتی جیره بطور متوسط در مقادیر 250، 183 و 114 میلی اکی والان برکیلوگرم روی عملکرد جوجه های گوشتی مورد آزمون قرار گرفت. این بررسی با 486 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه آرین در یک طرح بلوک تصادفی در3  تکرار به انجام رسید. در هر تکرار 54 قطعه جوجه لحاظ گردید. جیره های غذایی بطور آزاد در سه مرحله تغذیه ای و طی 42 روز در اختیار جوجه ها قرار داده شد و در پایان هر مرحله تغذیه ای نیز میزان سدیم، پتاسیم و کلر خون و همچنین در پایان 42 روزگی میزان خاکستر استخوان ساق پا در گروه های آزمایشی بررسی گردید. در این آزمایش هنگام مرحله آغازین پرورش با افزایش تعادل الکترولیتی جیره مصرف خوراک و میزان رشد بطور معنی داری کاهش یافت (P<0.05) و پس از آن در مراحل رشد و پایانی با افزایش تعادل الکترولیتی جیره تفاوت معنی داری در عملکرد جوجه ها مشاهده نگردید (P>0.05). در هر سه مرحله تغذیه ای با افزایش تعادل الکترولیتی جیره میزان سدیم و کلر خون بترتیب افزایش و کاهش یافتند ولی تغییرات قابل ملاحظه ای در غلظت پتاسیم خون گروه های آزمایشی مشاهده نشد. همچنین بر اساس نتایج تفاوت معنی داری در میزان خاکستر استخوان پا در گروه های مورد آزمایش مشاهده نشد (P>0.05) و افزایش تعادل الکترولیتی جیره تاثیری در شیوع سندرم آسیت و دیسکندروپلازیای استخوان درشت نی نداشت. نتایج این آزمایش نشان می دهد تغییر تعادل الکترولیتی جیره بطور میانگین در دامنه 114 تا 250 میلی اکی والان بر کیلوگرم جیره اثر معنی داری بر عملکرد جوجه های گوشتی در پایان 42 روزگی ندارد.

تاثیر شوری آب و بتائین با استفاده از طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل روی عملکرد رشد 576 قطعه جوجه گوشتی نر، در یک دوره 6 هفته ای آزمایش شد. سه سطح کلرورسدیم (0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح بتائین (0.000، 0.075، 0.150 و 0.225 درصد) به ترتیب به آب آشامیدنی و جیره پایه اضافه شده و مورد تغذیه آزاد قرار گرفتند. در پایان دوره، خصوصیات لاشه (شامل بازده لاشه، درصدهای ران، عضله سینه، کبد، چربی حفره بطنی و قلب) 96 قطعه از این پرندگان مورد بررسی قرار گرفت. افزایش سطح شوری آب و بتائین در سنین 21، 28 و 42 روزگی منجر به افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید (P<0.05). افزایش سطح کلرورسدیم آب، نسبت به گروه کنترل، میزان خوراک مصرفی دوره های 11 تا 21 روزگی و 29 تا 42 روزگی را به ترتیب 12% و 7% افزایش داد (P<0.01). مقادیر بالای کلرورسدیم آب، وزن عضله سینه را 7% بالا برد (P<0.01). اثر متقابل بین سطوح کلرورسدیم و بتائین بر روی میانگین افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در سن 21 روزگی معنی دار بود (P<005) طبق نتایج حاصله احتمالا بتائین در محافظت از اپی تلیوم روده در برابر عامل برهم زننده تعادل اسمزی (آب شور) شرکت می کند، شرایط هضم و جذب را در دستگاه گوارش بهبود می بخشد و منجر به استفاده بهتر از مواد مغذی می شود.

در این تحقیق به بررسی چگونگی تکثیر و چندشکلی در هشت جایگاه ریزماهواره ای دو نوکلئوتیدی که برای بلدرچین ژاپنی اختصاصی بودند پرداخته شد. آغازگرهای مورد نظر در 200 پرنده از ایستگاه تحقیقاتی بناب آزمایش شدند. نمونه ها از چهار سویه Tuxedo، Golden، Pharach و Panda گرفته شده بودند. در مجموع تمامی جایگاهها پلی مرف بودند بجز جایگاههای GUJ0001 و GUJ0041 بترتیب در سویه های Panda و Tuxedo که یک شکل بودند. پارامترهای مختلف تنوع درون جمعیتی برای جمعیت مورد نظر بررسی شد. میانگین هتروزایگوسیتی بدست آمده برای کل جایگاهها 0.366 بود، همچنین میزان میانگین هتروزایگوسیتی بدون احتساب جایگاه مونومورف 0.374 برآورد گردید. در بین جایگاههای مختلف بیشترین و کمترین میزان PIC و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب برای جایگاههای  GUJ0059و GUJ0001 بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان میدهند که علیرغم اعمال انتخاب برای سالیان متمادی و نیز سیستم جفت گیری بسته در این جمعیت هنوز سطح نسبتا بالایی از چندشکلی در جمعیت مورد نظر وجود دارد.

به منظور تعیین اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام و تعیین نوع پروتئین قابل تجزیه کنجاله منداب فرآیند شده با دزهای صفر، 25، 50 و 75 کیلوگری (Kilogray) پرتو گاما در شکمبه گاو، آزمایشی با تلفیق روش کیسه های نایلونی و تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید (SDS-PAGE) انجام شد. با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی متحرک قابلیت هضم پروتئین خام در روده تعیین شد. تفاوت معنی دار (P<0.05) بین فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده مشخص شد. تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای 25، 50، 75 کیلوگری پرتو گاما در سرعت عبور 5 درصد در ساعت به ترتیب 67.8، 61.1، 54.1 و 50.5 درصد و 65.9، 53.4، 47.9 و 44.5 درصد بود. دو نوع پروتئین عمده در کنجاله منداب شامل آلبومین  2S(ناپین) با دو زیرواحد به وزن مولکولی 9.6 و 8 کیلودالتون و گلوبولین 11S (کروسیفرین) با چهار زیرواحد به وزن مولکولی 31.9، 26، 21.4 و 19.5 کیلودالتون مشخص شد که به ترتیب 24 و 51 درصد از کل پروتئین کنجاله منداب را شامل می شدند. زیرواحدهای ناپین کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان صفر و 4 ساعت انکوباسیون مشاهده شد. تجزیه پذیری کروسیفرین کمتر از ناپین بود، به طوری که چهار زیرواحد این پروتئین در کنجاله فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان 24 و 48 ساعت انکوباسیون در شکمبه مشاهده شد. بین قابلیت هضم پروتئین عبوری کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف تفاوت معنی دار (P<0.05) مشاهده شد. قابلیت هضم روده ای پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده 72.3 درصد و برای کنجاله فرآیند شده با دزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو گاما به ترتیب 76.2، 78.5 و 80.1 درصد بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که می توان از پرتو گاما برای فرآوری کنجاله منداب استفاده نمود. با افزایش دز پرتو گاما تجزیه پذیری پروتئین کنجاله منداب در شکمبه کاهش و قابلیت هضم پروتئین در روده افزایش یافت.