تولید فرآوری محصولات زراعی و باغی
سال:1393 | دوره:4 | شماره:13 |تعداد مقالات:25

تنش شوری یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده تولید محصولات کشاورزی است. به منظور بررسی اثر کاربرد اسید سالیسیلیک بر ویژگی های رشد گیاه کاهو، پژوهشی در سال 1389 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق شامل 3 سطح تنش شوری شامل 0، 75 و 150 میلی مولار کلرید سدیم و 4 غلظت اسید سالیسیلیک شامل 0، 0.25، 0.5 و 1 میلی مولار بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اسید سالیسیلیک به طور معنی داری ویژگی های رشدی گیاه را در شرایط تنش افزایش داده و اثر سوء تنش شوری بر گیاه را کاهش داده است. با افزایش شدت تنش میزان پرولین، محتوای مالون دی آلدهید و فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش اما ویژگی های رشدی کاهش یافتند. افزایش غلظت اسید سالیسیلیک باعث افزایش کلیه ویژگی های اندازه گیری شده غیر از محتوای مالون دی آلدهید شد. در کل، تیمار اسید سالیسیلیک با افزایش محتوای پرولین و فعالیت آنتی اکسیدانی و نیز کاهش پراکسیده شدن چربی-های غشای سلولی سبب کاهش آثار سوء تنش شوری بر گیاه کاهو شد.

در آزمایشی مزرعه ای به منظور تعیین مناسب ترین روش کاشت دو رقم هندوانه در منطقه ورامین با نام های چارلستون گری و محبوبی، با سه روش کاشت (کاشت مستقیم بذر، کاشت بذر جوانه دار و نشاکاری)، تحقیقی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار و به مدت دو سال (1386-1385) در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین اجرا شد. نتایج این تحقیق نشان داد که روش های کاشت و هم چنین ارقام مورد بررسی اثر معنی داری روی کلیه صفات مورد مطالعه از جمله عملکرد کل محصول، عملکرد برداشت اول و متوسط وزن میوه ها داشتند. در روش استفاده از نشا، گرچه محصول در حدود 14 روز نسبت به روش کاشت مستقیم بذر زودرس تر شد ولی میانگین عملکرد در این روش نسبت به دو روش دیگر به طور معنی داری کمتر بود. در بین روش های مختلف کشت، بیشترین میانگین عملکرد به روش کاشت بذر جوانه دار با 30890 کیلوگرم در هکتار اختصاص داشت. روش کشت بذر جوانه دار شده بالاترین متوسط وزن میوه را نسبت به دو روش دیگر دارا بود. کشت نشائی بالاترین تعداد میوه در بوته و شاخه جانبی را تولید نمود اما به دلیل وزن کم میوه ها کمترین مقدار عملکرد در هکتار را به خود اختصاص داد. بالاترین غلظت مواد جامد محلول در میوه (8.2%) در روش کشت مستقیم بذر به دست آمد. رقم محبوبی با میانگین عملکرد محصول 28310 کیلوگرم درهکتار نسبت به رقم چارلستون گری با میانگین عملکرد 26250 کیلوگرم در هکتار برتری معنی دار نشان داد. این رقم از نظر عملکرد برداشت اول و متوسط وزن میوه ها نیز نسبت به رقم چارلستون گری برتر بود. با توجه به اثر معنی دار برهمکنش رقم و شیوه کاشت، بیشترین مقدار عملکرد (31750 کیلوگرم در هکتار) در این پژوهش مربوط به رقم محبوبی در شیوه کاشت بذر جوانه دار شده بود. نتایج این پژوهش نشان داد، روش کاشت بذر جوانه دار شده می تواند روشی قابل رقابت با سایر روش های کاشت باشد.

کیفیت میوه مرکبات علاوه بر خواص فیزیکی و شیمیایی، به ترکیبات آنتی اکسیدانی چون آسکوربیک اسید، فنل ها، فلاونوئیدها و آنزیم های آنتی اکسیدانی نیز بستگی دارد. گروه فلاونوئیدها به ویژه فلاونوئیدهای گلیکوزیدی در مرکبات غالبیت دارند و بازدارنده بیماری های مزمن چون سرطان و عارضه های قلبی و عروقی هستند. در این مطالعه میزان فلاونوئیدهای کل و هم چنین نارینجین، هسپریدین، نئوهسپریدین، کوئرستین و کاتچین در میوه های بالغ و رسیده شش رقم مرکبات (تامسون، سیاورز، مورو، سانگینلو، تاراکو و نارنگی پیج) با دستگاه HPLC اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که همه ارقام در زمان رسیدن در اوج مقدار فلاونوئیدکل بودند. مقدار نارینجین در زمان بلوغ ارقام تامسون و تاراکو بالاترین (به ترتیب با مقادیر 452.8 و 436.3 میکروگرم در گرم) بود. به طورکلی تجمع هسپریدین در ارقام خونی بیشتر از ارقام غیرخونی بود. ارقام سانگینلو و سیاورز از نظر میزان نئوهسپریدین به خصوص در حالت رسیده در سطح بالایی قرار داشتند. میزان کاتچین گوشت رقم تاراکو در شهریور با 24.36 میکروگرم در گرم در بالاترین سطح و بعد از آن رقم سیاورز با مقدار 10.6 میکروگرم در گرم قرار داشت. میزان کوئرستین در میوه های نارس و در ارقام تامسون، سیاورز و تاراکو بالاتر بود. در میان ارقام مورد مطالعه، رقم تاراکو سطوح بالاتری از ترکیبات فلاونوئیدی را در حالت بلوغ و یا رسیده داشتند.

مطالعه ریزموجودات خاکزی و برهم کنش روابط همزیستی مفید بین اجزاء مختلف زنجیره غذایی از جمله مباحث نوین در کشاورزی پایدار می باشد. از اینرو به منظور بررسی تاثیر تلقیح قارچ ها و باکتری های محرک رشد بر عملکرد مینی تیوبر سه رقم سیب زمینی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 10 تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده بیوتکنولوژی منطقه مرکزی کشور اجرا شد. سه رقم سیب زمینی (آگریا، مارفونا و آریندا) در طول دوره رویشی تحت تاثیر 11 تیمار بیولوژیک مختلف شامل باکتری باسیلوس (Bacillus polymixa)، باکتری سودوموناس (Pseudomonas putida)، باکتری ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum)، قارچ گلوموس (Glomus intraradicies)، ترکیب های باسیلوس + گلوموس، سودوموناس+گلوموس، ازتوباکتر+گلوموس، ازتوباکتر+ باسیلوس، ازتوباکتر+ سودوموناس، ازتوباکتر+ باسیلوس+گلوموس، ازتوباکتر+ سودوموناس+گلوموس قرار گرفت. شاخص های رشدی گیاه مانند ارتفاع و وزن خشک گیاهچه و هم چنین صفات مربوط یه مینی تیوبر مانند عملکرد، وزن خشک و تعداد مینی تیوبر سه ماه پس از اعمال تیمارهای آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر تیمارهای بیولوژیک روی صفات مربوط به غده مانند تعداد مینی تیوبر، عملکرد مینی تیوبر و وزن خشک کل مینی تیوبر در سطح احتمال 1% معنی دار شد. اما تفاوت معنی داری از لحاظ طول و وزن مینی تیوبر دیده نشد. اثر متقابل رقم و تیمارهای بیولوژیک نیز بر عملکرد و وزن خشک کل مینی تیوبر نیز معنی دار شد. به طوری که بیشترین عملکرد و وزن خشک مینی تیوبر در گیاهان رقم آریندا تلقیح شده با ازتوباکتر+ سودوموناس+گلوموس دیده شد. نتایج هم چنین حاکی از آن بود که تیمار آزتوباکتر+گلوموس و آزتوباکتر به ترتیب دارای بیشترین طول ساقه و بیشترین تعداد ساقه فرعی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی بودند. به طورکلی نتایج به دست آمده از این آزمایش حاکی از آن است که کاربرد قارچ ها و باکتری های محرک رشد گیاه نقش مفید و موثری در رشد و افزایش عملکرد مینی تیوبر سیب زمینی داراست و می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای کودهای شیمیایی در تولید ارگانیک این محصول مطرح باشد.

در این پژوهش تاثیر کاربرد تیمارهای اسید سالیسیلیک و اکسید نیتریک و تلفیق این دو تیمار در غلظت های مختلف بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی سیب رقم رد دلیشیز بررسی شد. میوه ها با سدیم نیتروپروساید (ماده آزاد کننده نیتریک اکسید) در غلظت های صفر، 3، 5 و 7 میکرومولار و اسید سالیسیلیک در غلظت های صفر، 1 و 2 میلی مولار و نیز تلفیق این تیمارها، تیمار و سپس در دمای 1-0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی £ 85% به مدت 5 ماه نگهداری شدند و پس از خروج از انبار صفاتی چون سفتی بافت، فنل کل، درصد کاهش وزن، میزان پوسیدگی و بازار پسندی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که همه تیمارها موجب حفظ سفتی میوه ها در مقایسه با شاهد شدند. تیمار ترکیبی 5 میکرو مولار اکسید نیتریک و 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک بهترین تیمار در بین تیمارهای اعمال شده در حفظ سفتی بافت بود. میوه های تیمار شده با اکسید نیتریک میزان فنل بالاتری در مقایسه با شاهد داشتند. بالاترین میزان فنل کل مربوط به تیمار ترکیبی اسید سالیسیلیک 1 میلی مولار و اکسید نیتریک 3 میکرو مولار بود. کمترین کاهش وزن در میوه های تیمار شده با اکسید نیتریک 3 میکرومولار و اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار بود. تیمار میوه ها با 3 میکرومولار اکسید نیتریک و 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک به طور موثری از پوسیدگی های قارچی جلوگیری کرد و باعث حفظ کیفیت میوه ها شد. همه تیمارهای اعمال شده موجب حفظ بهتر بازارپسندی میوه ها در مقایسه با شاهد شدند. بنابراین و بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد تیمارهای اکسید نیتریک و اسید سالیسیلیک به خصوص در تلفیق با یکدیگر می تواند جایگزین مناسبی برای مواد شیمیایی مضر در تکنولوژی پس از برداشت سیب باشند.

گردو یکی از مهم ترین محصولات خشکباری به شمار می آید. با توجه به تکثیر بذری گردو، در حال حاضر این گونه در ایران دارای تنوع بسیار بالایی است. مطالعه رابطه میزان محصول با سطح مقطع شاخه، سطح مقطع تنه، سطح مقطع تاج و سطح برگ در گردو از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. با بررسی این رابطه، امکان گزینش ژنوتیپ های برتر گردو با دقت بیشتری امکان پذیر خواهد بود. در این مطالعه سطح مقطع تنه، سطح مقطع تاج، نسبت تراکم میوه بر سطح مقطع تنه و تاج، نسبت تعداد برگ و سطح برگ به ازای هر میوه، نسبت تعداد میوه به سطح مقطع شاخه، نسبت تعداد برگ به سطح مقطع شاخه، نسبت سطح برگ به سطح مقطع شاخه و درصد سال آوری در هشت ژنوتیپ با عادت باردهی انتهایی و جانبی از کلکسیون گردوی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در دو سال (90-1389) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین دو ساله نسبت تعداد میوه به سطح مقطع تنه (cm2/تعداد) و تاج (m2/تعداد) به ترتیب برابر 1.68 و 19.43 بود. میانگین نسبت تعداد برگ به میوه، 4.42 و سطح برگ به میوه 1346.33 سانتی مترمربع به ازای هر میوه بود. کمترین و بیشترین تراکم میوه به ترتیب مربوط به ژنوتیپ H1-1 با مقدار 2.74 و رقم پدرو با مقدار 4.36 بود. همبستگی ساده بین تراکم میوه و نسبت سطح برگ به میوه -0.7 به دست آمد. بیشترین درصد سال آوری، در رقم هارتلی با 15.38 درصد دیده شد. این بررسی نشان داد که تعداد میوه با سطح مقطع شاخه، تعداد میوه با سطح برگ، سطح برگ با سطح مقطع شاخه دارای رابطه معنی داری بوده و مدل رگرسیونی پلی نومیال (Polynomial) روابط بین صفات مورد مطالعه را به خوبی توجیه نموده و از ضریب تبیین (R2) بالایی برخوردار بود.

هدف از این تحقیق بررسی آثار تنش خشکی بر آناتومی آوند های چوبی و آبکش، سلول های مزوفیل، اپیدرم بالا و پایین، محتوی آب نسبی و سرعت تراوش یونی غشاها در برگ چهارم دو رقم گندم بود. ارقام شعله به عنوان رقم حساس و آذر 2 به عنوان رقم متحمل به خشکی در دو شرایط تنش خشکی (60% ظرفیت زراعی) و شاهد (100% ظرفیت زراعی) درگلخانه تحقیقاتی دانشگاه باهنر کرمان در سال زراعی 1390 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت شدند. نتایج حاصل نشان داد که تنش خشکی باعث تغییر قطر آوند چوبی و آبکش، مساحت سلول های مزوفیل و اپیدرم بالا در چهار مقطع برگ شده است در حالی که هیچ گونه اثر متقابل معنی داری بین رقم و تنش بر مساحت اپیدرم پایین و محتوی آب نسبی برگ دیده نشد. اثر تنش بر میزان یون تراوش یافته از غشا 15 و30 دقیقه پس از قرار دادن بافت برگی در آب در هر دو رقم در سطح احتمال 1% معنی دار بود در حالی که 60 دقیقه بعد هیچ گونه اختلاف معنی داری دیده نشد. اثر تنش بر میزان یون تراوش یافته 15 و 30 دقیقه پس از غوطه ور شدن در آب به مدت 4 ساعت رقم شعله بیشتر بوده و باعث افزایش معنی داری در آن شد. به نظر می رسد که تغییرات آناتومیک به وجود آمده در اثر تنش خشکی در برگ های گندم یک نوع واکنش بوده و لازم است که در آینده ارتباط این تغییرات با عملکرد در شرایط خشک در مجموعه بیشتری از ارقام بررسی شود.

تغذیه نادرست درختان دلیل اصلی کاهش کیفیت و افزایش ضایعات میوه های کیوی در مرحله پس از برداشت محسوب می شود. در این پژوهش میوه ها از 24 باغ مختلف کیوی در شرق استان گیلان، زمانی که میزان مواد جامد محلول میوه ها به 6.2 درجه بریکس رسید، برداشت شدند. پس از برداشت میزان عناصر معدنی میوه شامل نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، نسبت بین عناصر و سفتی بافت میوه ها اندازه گیری شدند. سپس میوه ها به سردخانه با دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90% منتقل شدند و در پایان 15 هفته سفتی بافت، کاهش وزن، میزان تولید اتیلن و شدت تنفس میوه ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد بین سفتی بافت میوه ها در زمان برداشت با میزان کلسیم میوه همبستگی مثبت، ولی با میزان پتاسیم، نیتروژن و نسبت های نیتروژن به کلسیم (N:Ca)، مجموع نیتروژن و پتاسیم به کلسیم (N+K:Ca)، پتاسیم به کلسیم (K:Ca) و مجموع پتاسیم و منیزیم به کلسیم (K+Mg:Ca) همبستگی منفی وجود داشت. در پایان انبارمانی، سفتی بافت میوه ها با میزان کلسیم میوه در زمان برداشت همبستگی مثبت و با میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم و نسبت-های N:Ca، N+K:Ca، K:Ca و K+Mg:Ca همبستگی منفی نشان داد. به علاوه، میزان کاهش وزن میوه ها همبستگی مثبت معنی داری با میزان پتاسیم میوه نشان داد. هم چنین بین میزان اتیلن با سفتی بافت میوه ها پس از انبارمانی همبستگی منفی و با نسبت های N:Ca و N+K:Ca همبستگی مثبت وجود داشت. تجزیه خوشه ای نیز باغ ها را بر اساس صفات اندازه گیری شده به دو گروه اصلی تفکیک کرد. در مجموع، نتایج نشان داد که میزان و نسبت عناصر معدنی بافت میوه های کیوی در زمان برداشت می تواند به عنوان عاملی موثر در ارزیابی عمر پس از برداشت میوه استفاده شود.

هلو از محصولات مهم باغی است که کشت آن از مناطق نیمه گرمسیری تا معتدله توسعه یافته است که در مناطق معتدله با مشکلاتی مانند سرمای دیررس، عدم سازگاری در برخی نقاط و پایین بودن عملکرد و کیفیت میوه مواجه می شود. به منظور انتخاب ارقام سازگار برای منطقه مشگین شهر، 25 رقم هلو در قالب طرح آزمایشی لاتیس ساده مربع با دو تکرار و هر تکرار دارای 25 کرت آزمایشی و در هرکرت چهار اصله درخت با فاصله (4×3) متر، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول سه سال تحقیق (86 تا 88) خصوصیات رویشی (رشد سالانه، قطر تنه، ارتفاع و سطح گسترش تاج) و زایشی (زمان شروع و خاتمه گلدهی، طول دوره گلدهی، تاریخ برداشت، دوره رشد میوه، عملکرد، مواد جامد محلول، اسیدیته، رنگ گوشت و پوست میوه و...) ارقام بررسی شدند. پس از تجزیه آماری مرکب، ارقام مورد بررسی از لحاظ صفات پومولوژیکی و مورفولوژی سازگاری مناسبی با منطقه نشان دادند. از لحاظ صفات رویشی ارقام سانکرست، دکسی رد، روبین، اسپرینگ کرست، ایرلی گلد، آمسدون، آلبرتا، ایرلی رد، ردتاپ، پائیزه مشگین شهر و بابی گلد 7 بهترین سازگاری را نشان دادند. از لحاظ عملکرد رقم جی اچ هال، رد اسکین، لورینگ، رد تاپ، دیکسی رد، بابی گلد 7، سانکرست و مریل سوندانس بالاترین عملکرد را داشتند. توصیه می شود از ارقام زودرس (اسپرینگ کرست، ایرلی گلو، ایرلی رد و دیکسی رد) و میان رس (آلبرتا، لورینگ، رد تاپ، بابی گلد 7، سانکرست واسپرینگ کرست) و دیررس (پائیزه مشگین شهر وجی اچ هال، رد اسکین و مریل سوندانس) جهت احداث و یا جایگزینی باغات استفاده شود.

بابونه آلمانی از مهم ترین گیاهان دارویی شناخته شده توسط انسان و یکی از پر مصرف ترین گیاهان دارویی در جهان است. به منظور بررسی تاثیر خاک های مختلف بر ویژگی های رویشی، درصد و عملکرد اسانس و کامازولن بابونه آلمانی، آزمایش گلدانی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. برای این منظور، ده نوع خاک مختلف بر اساس نقشه خاک 1.50000 از استان چهارمحال و بختیاری انتخاب گردید. نمونه برداری از افق سطحی (صفر تا 30 سانتی متر) صورت گرفت و پ هاش، هدایت الکتریکی، درصد سنگریزه، توزیع اندازه ذرات وکلاس بافت خاک، پتاسیم، کلسیم و منیزیم محلول، سولفات، ازت کل، فسفر قابل جذب، ماده-آلی و درصد کربنات کلسیم معادل آنها اندازه گیری شد. در فصل برداشت، ویژگی های آگرومورفولوژیکی، درصد و عملکرد اسانس و درصد کامازولن بابونه نیز تعیین گردید. داده ها به صورت تک متغیره و چند متغیره (PCA و RA) آنالیز شدند. نتایج نشان داد که ویژگی-های آگرومورفولوژیکی بابونه در خاک های مختلف، متفاوت است. هم چنین نتایج آنالیز چند متغیره نشان داد که میزان گوگرد، فسفر قابل جذب، پتاسیم محلول، درصد ماده آلی و درصد کربنات کلسیم معادل از مهم ترین فاکتورهای تاثیر گذار بر ویژگی های بابونه هستند و این ویژگی ها، خصوصیاتی از جمله تعداد گل، عملکرد گل تازه و خشک، عملکرد کاه، عملکرد اسانس و درصد کامازولن را بیش تر تحت تاثیر قرار می دهند.

شوری یکی از مهم ترین موانع در تولید محصولات باغبانی در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک است. گوجه فرنگی با نام علمی (.Lycopersicon esculentum L) گیاه یکساله علفی است که تولید جهانی آن به بیش از 152 میلیون تن در سال می رسد. در مناطق گرم و خشک که اقلیم مناسبی برای تولید گوجه فرنگی است، شوری یک مشکل اساسی قلمداد می شود. به منظور مطالعه اثر تنش شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی گیاه گوجه فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. بذرهای گیاه گوجه فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود در سینی های کاشت پر شده از ماسه شسته شده در محیط گلخانه با رطوبت کافی کاشته شدند. گیاهچه ها در مرحله دوبرگی به ظروف حاوی محلول غذایی جانسون منتقل شدند. پس از استقرار گیاهان در محیط هیدروپونیک، گیاهچه ها تحت پنج تیمار شوری شامل شاهد (صفر) و غلظت های 40، 80، 120، 160 میلی مول نمک کلرید سدیم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش شوری وزن خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، محتوای کلروفیل برگ ها و شاخص تنش (Fv/Fm) هر دو رقم را به طور معنی داری کاهش می دهد. سطح ویژه برگ (SLA) در هر دو رقم در اثر تیمار شوری کاهش یافت هرچند این کاهش در رقم رد کلود معنی دار نبود. هم چنین شوری باعث افزایش معنی دار در میزان پرولین اندام هوایی هر دو رقم شد. نتایج بیانگر مقاومت نسبی گیاه گوجه فرنگی رقم ردکلود نسبت به رقم سوپراسترین-بی در شرایط تنش شوری است.

درختان سیب پاییزه زنوز از توان قابل ملاحظه ای در میوه بندی و تولید میوه برخوردار می باشند که این امر موجب تولید میوه های کوچک در آنها می شود. تنک گل و میوه در درختان جنس پرونوس به طور چشمگیری ارزش میوه را از طریق بهبود بخشیدن اندازه، رنگ و سایر صفات مربوط به کیفیت میوه افزایش می دهد. به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی ایندول استیک اسید و تیو سولفات آمونیوم در مراحل مختلف گلدهی بر درصد تنک، عملکرد و کیفیت میوه سیب پاییزه زنوز آزمایشی در سال 1390 در منطقه زنوز شهرستان مرند اجرا شد. جهت دقت بیشتر، درختانی با قدرت رشد و اندازه یکنواخت انتخاب شدند. تیمارهای آزمایشی شامل محلول پاشی تیو سولفات آمونیوم به غلظت های 0.25%، 1% و 1.75% در زمان های قبل از باز شدن گل ها، باز شدن 30% از گل ها و باز شدن 90% از گل ها و محلول پاشی ایندول استیک اسید به غلظت های 15، 30 و 45 ppm در زمان رسیدن میوه ها به اندازه 21-7 میلی متر به شاخه های منتخب اعمال شد. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 13 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که کاربرد تیو سولفات آمونیوم و ایندول استیک اسید در غلظت های بالا تاثیر معنی داری بر درصد تنک داشتند. تیو سولفات آمونیوم و ایندول استیک اسید وزن تر میوه را افزایش دادند. محلول پاشی تیوسولفات آمونیوم اندازه قطر میوه و محلول پاشی ایندول استیک اسید اندازه طول میوه را افزایش داد.

این آزمایش روی گل های شاخه بریده رز رقم ’ردنائومی‘ با طول 35 سانتی متر، به مدت 18 ساعت به صورت تیمار کوتاه مدت (پالسینگ) به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار شیمیایی: آب مقطر (Control)، ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات (Suc + 8-HQS)، ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات + سالسیلیک اسید (Suc + 8-HQS + SA)، ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات+ آسکوربیک اسید (Suc + 8-HQS + ASA)، ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات + سالسیلیک اسید+ آسکوربیک اسید (Suc + 8-HQS + SA + ASA) در 3 تکرار در داخل بطری ها، انجام گرفتند. صفات مورفولوژی مانند ماندگاری، تغییرات جذب آب، وزن تر، قطر گل و صفات فیزیولوژی مانند پروتئین کل و میزان پرولین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ترکیب تیماری ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات + سالسیلیک اسید در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها بیشترین تاثیر را بر ماندگاری گل رز داشت. هم چنین نتایج نشان داد که تیمار ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات + سالسیلیک اسید+ آسکوربیک اسید پیری گل ها را به تاخیر انداخته و میزان جذب آب، وزن تر و قطرگل را افزایش می دهد. نتایج به دست آمده نشان می دهد میزان پروتئین کل تحت تیمار ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات+ آسکوربیک اسید و محتوی پرولین تحت تیمار ساکاروز+ هیدروکسی کینولین سولفات دارای بیشترین مقدار هستند.

فن آوری سنجش از دور در پژوهش های محیط زیست و کشاورزی استفاده گسترده ای دارد و امروزه به منبع ارزشمند و مطمئنی از اطلاعات برای مدیریت تولید گیاهان زراعی و ارزیابی عرضه و تقاضای جهانی این محصولات تبدیل شده است. هدف از این پژوهش بررسی امکان استفاده از داده های سنجنده MODIS و شاخص های پوشش گیاهی مبتنی بر آنها جهت پایش رشد چغندرقند بود. به همین منظور از داده های بازتاب سطحی باندهای قرمز و مادون قرمز نزدیک این سنجنده در دوره های هشت روزه و تفکیک پذیری مکانی 250 متر که از مجموعه MOD09Q1 بود، استفاده شد. داده ها در گستره زمانی دهه پایانی اردیبهشت تا دهه آغازین آذر 1390 و از مزارع چغندرقند منطقه اقلید استان فارس تهیه شد. نتایج نشان داد که اگرچه در آغاز دوره رشد چغندرقند تفاوت بازتاب نور قرمز و مادون قرمز نزدیک نسبتا کم بود، اما با رشد و گسترش شاخساره و کامل شدن زمین پوش این تفاوت به بیشترین مقدار رسید. بیشترین جذب طیف قرمز و بازتاب مادون قرمز نزدیک در زمان بیشترین پوشش گیاهی و کاهش چشمگیر بازتاب مادون قرمز نزدیک و افزایش نسبی بازتاب قرمز در زمان برداشت مشاهده شد. توانایی شاخص RVI در نشان دادن وضعیت جذب و بازتاب نور قرمز در طول دوره رشد سایه انداز چغندرقند مشخص شد. هم چنین الگوی تغییرات شاخص های SR و NDVI به خوبی چگونگی رشد چغندرقند در طول زمان را نشان داد. بنابراین در شرایط اقلیمی و مدیریت زراعی موجود واحدهای کشاورزی استان و کشور، داده های MODIS و شاخص های پوشش گیاهی می توانند در پایش تغییرات رشد سایه اندازهای گیاهان زراعی از جمله چغندرقند کاربرد داشته باشند.

پسته یکی از محصولات مهم صادراتی کشور است و با توجه به میزان کم بارندگی در ایران تولید آن با مشکل کمبود آب روبرو شده است. یکی از راه هایی که در سال های اخیر برای مقابله با کم آبی و تنش خشکی در گیاهان مورد استفاده قرار گرفته، استفاده از قارچ-های میکوریز و باکتری های حل کننده فسفات است. بنابراین به منظور بررسی اثر همزیستی قارچ میکوریز آربوسکولار Glomus mosseae و باکتری سودوموناس فلورسنس سویه P52 بر جذب عناصر غذایی توسط نهال های پسته رقم قزوینی در شرایط تنش خشکی، یک آزمایش گلخانه ای با چهار سطح تنش خشکی (100درصد ظرفیت مزرعه (FC) به عنوان شاهد و سطوح 75، 50 و 25 درصد FC) و چهار سطح از کود زیستی (گیاهان بدون میکوریز و باکتری به عنوان گیاهان شاهد، میکوریز به تنهایی (100 گرم مایه تلقیح میکوریز در هر گلدان)، باکتری به تنهایی (دو میلی لیتر از سوسپانسیون باکتری در هر گلدان) و ترکیب میکوریز و باکتری (100 گرم مایه تلقیح میکوریز و دو میلی لیتر از سوسپانسیون باکتری در هر گلدان)) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. این آزمایش بین سال های 1389 تا 1390 روی نهال هایی با سن سه ماه انجام شد و تعداد نهال ها در هر گلدان سه عدد بود. در این آزمایش کاربرد باکتری در شرایط خشکی روی درصد آلودگی ریشه اثر معنی داری نداشت. صرفه نظر از اثر تیمار باکتری، افزایش خشکی سبب افزایش آلودگی ریشه شد. میزان فسفر با کاربرد کود زیستی افزایش یافت و در بیشتر موارد بیشترین میزان فسفر در تیمار میکوریز و تیمار ترکیبی باکتری و میکوریز در تنش خشکی 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه به دست آمد. بیشترین محتوای پتاسیم شاخساره در تیمار ترکیبی میکوریز و باکتری مشاهده شد. بیشترین میزان کلسیم ریشه در تنش خشکی 25 درصد ظرفیت مزرعه ثبت شد. تنش خشکی سبب افزایش معنی دار عناصر کم مصرف در سطح 25 درصد ظرفیت مزرعه نسبت به شاهد شد درحالی که در ریشه بی تاثیر بود. در نهایت، نتایج این مطالعه نشان داد که در بیشتر موارد تیمار ترکیبی میکوریز و باکتری با افزایش عناصر و به خصوص فسفر در تنش خشکی شدید، سبب افزایش مقاومت به خشکی در نهال ها شد.

والنسیا یکی از اصلی ترین ارقام پرتقال تولید شده در جنوب ایران است که درصد قابل توجهی از آن هر ساله به مدت چند ماه در سردخانه نگهداری می شود. این آزمایش برای تعیین اثر پوتریسین و متیل جاسمونات روی برخی از ویژگی های انباری پرتقال رقم والنسیا انجام شده است. میوه های این رقم تجاری با غلظت های صفر (شاهد)، 2.5 و 5 میلی مولار پوتریسین، 10 و 20 میکرو مولار متیل جاسمونات تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد، به مدت 4 ماه نگهداری شدند. نتایج حاکی از آن بود، میوه هایی که با پوتریسین 5 میلی مولار و متیل جاسمونات 10 میکرومولار، تیمار شده بودند به طور معنی داری نسبت به شاهد دارای کمترین خسارت سرمازدگی و کاهش وزن بودند. اگر چه در طول انبار مانی، مقادیر اسید اسکوربیک، اسید قابل تیتر و مواد جامد محلول در میوه های تیمار شده و شاهد کاهش و هم چنین pH آب میوه ها افزایش یافت، ولی تیمار پوتریسین و متیل جاسمونات این ویژگی ها را کمتر کاهش دادند. میوه های تیمار شده با پوتریسین 5 میلی مولار بالاترین کیفیت ظاهری با کمترین خسارت سرمازدگی را دارا بودند.

در این تحقیق اثر چهار نوع خاکپوش در سه ضخامت مختلف بر دما و رطوبت خاک و برخی از صفات رشدی دو رقم گل جعفری (درانگوبی (Tagetes patella var Durango Bee) و آنتیگوا (Tagetes erecta var Antigua)) مورد استفاده در فضای سبز شهر مشهد که در اقلیم نیمه خشک قرار دارد، مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق به صورت طرح آزمایشی فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل شاهد (بدون خاکپوش) و چهار نوع خاکپوش چیپس چوب، کمپوست زباله شهری، خاک اره و سنگریزه در سه ضخامت 4، 8 و12 سانتی متر بودند. در این آزمایش صفات اندازه گیری شده شامل رطوبت خاک، درجه حرارت خاک، تعدادگل، وزن تر و خشک بوته، ارتفاع بوته و وزن تر ریشه بودند. خاکپوش خاک اره با ضخامت 12سانتی متر دارای بیشترین میانگین درصد رطوبت وزنی (23.62 درصد) و کمترین میانگین درجه حرارت خاک (25.01 درجه سانتی گراد) در طول فصل رویش بود و در صفات رشدی در مجموع بیشترین مقدار رشد را در هردو رقم نشان داد. در هردو رقم، در تمامی صفات رشدی با افزایش ضخامت لایه خاکپوش، میزان رشد افزایش پیدا کرد. رقم آنتیگوا دارای رشد رویشی بیشتر، تعداد گل کمتر و گل درشت تر نسبت به رقم درانگوبی بود. تمامی تیمارها از نظر صفات رشدی، اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشتند. در مجموع در هردو رقم، در رابطه باصفات رشدی اندازه گیری شده، بیشترین میانگین میزان رشد به ترتیب در خاکپوش خاک اره، چیپس چوب، کمپوست، سنگریزه و شاهد بود. به نظر می رسد که خاک اره با حفظ بهتر رطوبت خاک نسبت به دیگر خاکپوش ها و کاهش تنش رطوبتی خاک، باعث رشد بیشتر گل های جعفری در مناطق خشک و نیمه خشک می شود.

در این تحقیق تعدادی از خواص فیزیکی و مکانیکی خرمای رقم کبکاب اندازه گیری و ارزیابی شد. مقادیر متوسط طول، عرض و ارتفاع، وزن هزار میوه و یک واحد میوه، قطر متوسط هندسی، حجم، مساحت سطح رویه و سطح مقطع، چگالی حقیقی (میوه)، چگالی توده، تخلخل میوه خرمای رقم کبکاب با میزان رطوبت 21.23 درصد بر پایه تر به ترتیب عبارت بودند از: 36.89، 18.68، 23.56، میلی متر، 8264.07 و 8.25 گرم، 25.24 میلی متر، 8507.8 میلی مترمکعب، 2008.27 و 502.07 میلی مترمربع، 0.96 گرم بر سانتی-مترمکعب، 0.51 گرم بر سانتی مترمکعب و 46.02 درصد. مقادیر متناظر برای هسته به ترتیب 22.98، 6.25، 7.48 میلی متر، 789.2 و 0.79 گرم، 10.23 میلی متر، 568.24 میلی مترمکعب، 330.30 میلی مترمربع، 82.58 میلی مترمربع، 0.99 گرم بر سانتی مترمکعب، 0.65 گرم بر سانتی مترمکعب و 30.45 درصد تعیین شد. نسبت گوشت به هسته 9.9 برآورد گردید. نوع سطح اصطکاکی بر ضریب اصطکاک میوه خرما در سطح احتمال 1% معنی دار بود. مقادیر ضریب اصطکاک ایستایی برای ورق آهن گالوانیزه، ورق استیل، پلاستیک فشرده، شیشه و چوب به ترتیب 0.34، 0.30، 0.32، 0.31 و 0.42 تعیین گردید. خواص مکانیکی میوه خرما شامل نیرو، انرژی و نیز چغرمگی ظاهری در سه سطح سرعت بارگذاری فشاری 5، 15 و 25 mm/min در راستای ارتفاع میوه تا ایجاد تغییر شکل هایی به میزان 15، 30 و 45 درصد ارتفاع اولیه تعیین شد. نتایج نشان داد که اثر سرعت بارگذاری بر کلیه مقادیر خواص مکانیکی معنی دار بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش سرعت بارگذاری مقدار نیرو، انرژی و چغرمگی به طور معنی داری افزایش می یافت.

به منظور مقایسه عملکرد و تجمع نیترات در پنج توده بومی اسفناج ایرانی، پژوهشی در سال 1389 با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. در این آزمایش مزرعه ای، توده های مورد بررسی شامل بذر خاردار ورامین، برگ پهن ورامین، شهرضا، نجف آباد و کاشان بودند. توده بذر خاردار ورامین با عملکردی معادل 47830 کیلوگرم در هکتار، حداکثر عملکرد را در میان توده های اسفناج داشت. تعداد برگ (بیش از 20 برگ) و شاخه جانبی زیادتر (بیش از 3.5 عدد) در توده های بذر خاردار ورامین، برگ پهن ورامین و کاشان از دلایل عملکرد بالاتر این توده ها محسوب می شد. در هر پنج توده آزمایش شده برگ های وسط هر بوته تجمع نیترات به مراتب بیشتری نسبت به برگ های بالا و یا پایین هر بوته داشتند اما تفاوت معنی داری بین مقدار نیترات برگ های پایین و بالای هر بوته وجود نداشت. توده بذر خاردار ورامین با 1380 قسمت در میلیون نیترات بر اساس وزن تر، بالاترین مقدار نیترات برگ را داشت اما تفاوت معنی داری بین مقدار نیترات این توده با سایر توده ها (به جز توده کاشان) وجود نداشت. نتایج این پژوهش نشان داد توده بذر خاردار ورامین می تواند با عملکرد و درصد نیترات قابل قبول جایگزین ژنوتیپ های رایج استان اصفهان شود.

با توجه به اهمیت اقتصادی که طول عمر گل های شاخه بریده دارد، در این آزمایش اثرات نانوذرات نقره، تیوسولفات نقره، هیدروکسی کوئینولین و یک ماده طبیعی شامل تیمول بر عمر پس از برداشت و تعداد باکتری های ساقه گل رز رقم ’دلس ویتا (Dolce vita’‘) ‘ مورد بررسی قرار گرفت. گل های شاخه بریده به آزمایشگاهی با دمای 22±1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 60±5 درصد انتقال یافتند. گل های شاخه بریده به صورت تیمار کوتاه مدت با محلول های نانوذرات نقره ((Silver nanoparticle (SNP) با غلظت های (2.5، 5 و 10 میلی گرم در لیتر)، تیوسولفات نقره (Silver Thiosulfate (STS)) (0.5، 1 و 2 میلی مولار)، 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات (Hydroxy quinoline sulfate (HQS)) (50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) و اسانس تیمول (Thymol) (50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) حاوی 5 درصد ساکارز تیمار شدند. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با 8 تکرار، هر تکرار شامل یک گل انجام شد. با توجه به نتایج، تمامی تیمارها بر طول عمر گل ها و کاهش تعداد باکتری های ساقه اثر مثبتی داشتند به طوری که هیچ باکتری در تیمارهای نانوذرات نقره با غلظت های 5 و10 میلی گرم در لیتر یافت نشد. بیشترین میانگین طول عمر (19 روز) در تیمار 5 و 10 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره به دست آمد. با در نظر گرفتن نتایج و جنبه های اقتصادی و کاربردی مواد مورد آزمایش، تیمار نانوذرات نقره را می توان در جهت افزایش عمر گلجای رز رقم’ دلس ویتا‘ مورد استفاده قرار داد.

با توجه به مشکلات نگهداری، حمل و نقل و نوسان فصلی قیمت سیب زمینی تازه، تولید فرآورده های آماده مصرف نظیرخلال سیب زمینی نیمه سرخ شده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کیفیت خلال سیب زمینی نیمه سرخ شده عمدتا به ظاهر، رنگ، طعم، بافت و میزان جذب روغن برمی گردد. یکی از مراحل مهم در فرآوری این محصول، مرحله آنزیم بری است. آنزیم بری سیب زمینی موجب بهبود رنگ محصول در اثر کاهش میزان قندهای احیاکننده سیب زمینی، کاهش جذب روغن به دلیل ژلاتینه شدن نشاسته سطحی و بهبود بافت محصول می شود. بنابراین با انتخاب روش و شرایط مناسب آنزیم بری، می توان کیفیت محصول را بهبود بخشید. به منظور بررسی اثر دمای آنزیم بری بر سینتیک افت قندهای احیاکننده و تغییرات رنگ و بافت خلال، خلال های سیب زمینی با ابعاد 8×0.8×0.8 سانتی متر تهیه شده و در آب با دماهای 60، 70، 80 و 90 درجه سلسیوس و مدت زمان های مختلف تا 120 دقیقه آنزیم بری شدند. از خلال های سیب زمینی طی آنزیم بری نمونه برداری شده و رنگ، بافت، میزان قندهای احیاکننده نمونه ها تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان قندهای احیاکننده نمونه ها طی آنزیم بری کاهش یافته و میزان آن تابعی از دما و زمان آنزیم بری بوده است. هم چنین، کیفیت بافت و رنگ خلال سیب زمینی به وسیله دمای آنزیم بری تحت تاثیر قرار می گیرد و آنزیم بری در دمای پایین در بهبود خصوصیات کیفی خلال موثرتر می باشد. مطابق نتایج به دست آمده، تفاوت معنی داری در میزان قند احیاکننده خلال آنزیم بری شده در دمای 80 و 90 با دمای 60 درجه سانتی گراد مشاهده نشد و بین مقادیر قند احیاکننده در زمان های 100 دقیقه و 5 دقیقه آنزیم بری در دمای 60 درجه سانتی گراد تفاوت معنی داری دیده نشد و کمترین آسیب بافتی با آنزیم بری در دمای 60 درجه سانتی گراد و زمان کوتاه حاصل شد. نتایج نشان داد که برای حفظ رنگ و بافت مطلوب خلال و کاهش مصرف انرژی می توان آنزیم بری را در دمای 60 درجه سانتی گراد و زمان 5 دقیقه به شرط غیرفعال شدن آنزیم ها انجام داد.

این آزمایش گلدانی با هدف بررسی تاثیر تلقیح سه توده یونجه با ریزوبیوم و میکوریزا تحت تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا شد. در این آزمایش سه رقم رهنانی، همدانی و بمی در چهار سطح شوری (20، 60، 120 و 180 میلی مولار کلرید سدیم) و چهار تیمار تلقیح (شاهد، میکوریزا، ریزوبیوم و میکوریزا + ریزوبیوم) ارزیابی شدند. در اثر شوری ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، درصد آغشتگی میکوریزایی ریشه، تعداد و وزن گره و هم چنین سطح کل، سطح ویژه، قطر و طول تجمعی ریشه گیاهان یونجه کاهش یافت. بیشترین مقادیر این صفات به ترتیب در تیمار تلقیح دو جانبه میکوریزا+ریزوبیوم، تلقیح با میکوریزا، تلقیح با ریزوبیوم و تیمار شاهد به دست آمد. درصد آغشتگی میکوریزایی، تعداد و وزن گره نیز در تیمار تلقیح دو جانبه بیشترین بود. میزان تاثیر مثبت تلقیح گیاهان بر رشد ریشه بیشتر از تاثیر آنها بر رشد اندام هوایی هوائی بود. میزان تاثیر تلقیح گیاهان با میکوریزا بیشتر از میزان تاثیر تلقیح با ریزوبیوم بود. رقم رهنانی در مقایسه با ارقام همدانی و بمی نسبت به تنش شوری متحمل تر بود. میزان کاهش وزن خشک گیاه در شرایط شور در تیمار تلقیح نشده نسبت به تیمارهای تلقیح شده بیشتر بود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تلقیح دو جانبه گیاهان با ریزوبیوم و میکوریزا موجب هم افزائی اثرات این دو میکروارگانیسم در بهبود رشد گیاه یونجه می شود، با این حال تلقیح دو جانبه نسبت به تلقیح گیاهان با میکوریزا و یا ریزوبیوم به تنهائی مزیت قابل ملاحظه ای از نظر تعدیل آثار شوری نداشت.

پرتو گاما می تواند به عنوان یک روش موثر برای افزایش عمر پس از برداشت محصولات مختلف کشاورزی از طریق کاهش بار میکروبی و ضدعفونی آنها بدون تاثیر سوء مورد استفاده قرار گیرد. این تاثیر مربوط به حذف یا کاهش میکروارگانیسم های بیماری زا، حشرات و پارازیت های مختلف می باشد. در این تحقیق، تاثیر پرتوتابی با اشعه گاما بر بار میکروبی گیاهان دارویی نعنا فلفلی (Mentha piperita)، مرزه (Satureja hortensis)، بادرنجبویه (Melissa officinalis) و آویشن شیرازی (Zataria multiflora) مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق که به صورت طرح کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شده است برگ های گیاهان با چشمه کبالت-60 (Co60) با دوزهای 3، 7، 10 و 15 کیلوگری پرتودهی شدند سپس میزان کل میکروارگانیسم ها، باکتری های کولیفرمی وکپک مخمر بررسی شد. نتایج نشان داد که پرتو گاما باعث کاهش بار میکروبی نمونه های گیاهی مورد بررسی شده بود. در این تحقیق دوز 15 کیلوگری بیشترین کاهش بار میکروبی را داشت و بیشترین بار میکروبی مربوط به تیمار شاهد بود. هم چنین نتایج نشان داد که نعنا فلفلی و آویشن شیرازی به ترتیب بیشترین و کمترین بار میکروبی را داشتند. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که پرتو گاما به عنوان یک روش ضدعفونی مهم جهت کاهش بار میکروبی گیاهان دارویی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

همزیستی قارچ- گیاه یکی از مهم ترین روابط متقابل مفید در اکوسیستم های زمینی است که آثار مثبت آن بر رشد و فیزیولوژی گیاهان مختلف اثبات شده است. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط برخی از ویژگی های مهم فیزیکوشیمیایی خاک نظیر pH، هدایت الکتریکی (EC)، بافت خاک، درصد کربن آلی، میزان پتاسیم و میزان فسفر قابل دسترس با فراوانی جمعیت قارچی صورت پذیرفت. پس از تقسیم بندی مناطق مورد بررسی به 4 ناحیه اقدام به تهیه 43 نمونه مرکب خاک از مناطق مورد نظر شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری بر روی ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک و ارتباط آنها با فراوانی جمعیت اسپوری قارچ های میکوریز آربوسکولار نشان داد که رابطه همبستگی بین شاخص هدایت الکتریکی EC))، pH،، درصد رس، درصد فسفر قابل دسترس خاک، درصد پتاسیم و درصد کربن آلی با میانگین تعداد اسپورهای قارچی منفی بود. از طرفی نوعی همبستگی مثبت بین شاخص های درصد سیلت و شن موجود در خاک با میانگین تعداد اسپور دیده شد. با توجه به ضرایب تبیین بررسی شده، بهترین مدل بر اساس شرایط مطالعه در نمونه های ریزوسفر مدلی بود که در آن شاخص های درصد فسفر قابل دسترس خاک به عنوان متغیرهای مستقل و میانگین جمعیت اسپور قارچ به عنوان متغیر وابسته بودند. هم چنین با انجام آنالیزهای رگرسیونی بر روی داده های موجود رابطه همبستگی بین شاخص درصد فسفر قابل دسترس در نمونه های خاک با میانگین تعداد اسپورهای قارچی از نظر آماری در سطح P<0.05 معنی دار و منفی بود و بین مابقی شاخص ها و جمعیت اسپوری رابطه آماری معنی دار وجود نداشت.

جهت ارزیابی تحمل به تنش سرما در بیست ژنوتیپ جو آزمایشی تحت شرایط مزرعه ای با طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تاریخ کاشت 15 مهر، 15 آبان و 15 آذر در سال زراعی 90-1389 در ایستگاه ساعتلو مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی اجرا شد. هم چنین روی همان ژنوتیپ ها آزمایش دیگری تحت شرایط گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. در مراحل دو، چهار و شش برگی تنش سرما تا 25- درجه سلیسیوس اعمال شد. صفات 50 درصد بوته های مرده (50LT)، نشت یونی، ماده خشک تک بوته اندازه گیری و از جوانه انتهایی عکس برداری شد. نتایج آزمایش مزرعه ای نشان داد که تفاوت آماری معنی داری برای صفات ارتفاع بوته، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و ماده خشک کل بین سطوح مختلف تاریخ کاشت، ژنوتیپ و اثر متقابل آنها وجود داشت. ژنوتیپ های با تیپ رشد پاییزه با عملکرد دانه 4250 کیلوگرم در هکتار نسبت به تیپ رشد بهاره با 4190 کیلوگرم در هکتار از مقدار بیشتری برخوردار بود. تفاوت آماری معنی داری برای صفات ماده خشک تک بوته و نشت یونی در مرحله چهار و شش برگی تحت شرایط گلخانه ای دیده شد. ژنوتیپ 1 با تیپ رشد پاییزه با کمترین دامنه تغییرات و انحراف معیار برای صفات عملکرد دانه، ماده خشک کل و 38- =50LT درجه سلسیوس، از نشت یونی نسبتا پایینی برخوردار بود. در مقابل ژنوتیپ های 5، 10 و 14 با تیپ بهاره و داشتن انحراف معیار و دامنه تغییرات بیشتر، 50LT بین 18- تا 27- درجه سلسیوس و نشت یونی 25 تا 33 میکروزیمنس بر متر به عنوان ژنوتیپ های حساس به تنش سرما شناسایی شدند. در تجزیه رگرسیون صفات وزن هزار دانه، ماده خشک کل در مدل نهایی باقی ماندند. تجزیه خوشه ای نشان داد که ژنوتیپ های 2، 18، 1، 17 و 19 به عنوان ژنوتیپ های برتر شناخته شدند. در تجزیه به مولفه های اصلی چهار مولفه 80 درصد تغییرات کل را تبیین نمودند و مولفه اول با 26 درصد از کل تغییرات به عنوان مولفه عملکرد برای گزینش ژنوتیپ ها برای بهبود عملکرد دانه دارای اهمیت بیشتری بود. در نهایت عملکرد دانه ژنوتیپ های جو با تیپ رشد پاییزه و بهاره تحت تاثیر تاریخ کاشت قرار گرفت.