مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان (Journal of Advances in Medical and Biomedical Research)
سال:1393 | دوره:22 | شماره:95 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: کولیت اولسراتیو شامل گروهی از اختلالات التهابی مزمن با اتیولوژی نامشخص است که دستگاه گوارش را درگیر می کند. آلوئه ورا در بسیاری از شرایط مانند ترمیم زخم استفاده می گردد. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره آبی این گیاه بر میزان ترشح اسید معده و هیستوپاتولوژی کولون در مدل القای کولیت اولسراتیو حاد به روش اسید استیک در موش صحرایی می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت تجربی بر روی 32 سر رت نژاد ویستار با وزن (200 تا 250 گرم) صورت گرفت. حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه سالم، گروه کولیت القا شده با اسید استیک، گروه درمان با آلوئه ورا (به مدت 8 روز) و گروه درمان با سولفاسالازین تقسیم شدند. حیوانات پس از بیهوشی با اتر تحت القای کولیت حاد با استفاده از اسید استیک قرار گرفتند. پس از درمان، بیوپسی های کولونی از قسمت 10 سانتی متری انتهایی آن جهت مطالعات هیستوپاتولوژی خارج گردید. به منظور مقایسه کمی ویژگی های هیستوپاتولوژیک از سیستم نمره دهی (Bita 2012) استفاده گردید. غلظت اسید معده به روش تیتراسیون اندازه گیری گردید. نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: درمان با عصاره آبی آلوئه ورا باعث کاهش اسید معدی نشد. نتایج بافت شناسی نشان دهنده یک پاسخ التهابی در گروه کولیت اولسراتیو بود. عصاره آلوئه ورا شدت علایم هیستوپاتولوژی کولیت اولسراتیو را کاهش داد، هر چند که میزان کارایی آن از سولفاسالازین کمتر می باشد.نتیجهگیری: با توجه به اثرات بهبود دهنده این عصاره، به نظر می توان از این گیاه در رفع اختلالات کولون استفاده کرد. ولیکن مطالعه بیشتری جهت تعیین دز موثر این گیاه در کاهش ترشح اسید معدی نیاز است.

زمینه و هدف: پژوهشگران آسیب پذیری بالاتر زنان ورزشکار را با عدم تعادل عملکردی عضلات همسترینگ و چهارسررانی مرتبط می دانند و استفاده از روش های مختلف تمرینی را به منظور کسب الگوهای عملکردی عضلانی مناسب، پیشنهاد کرده اند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین های عصبی عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر نسبت قدرت همسترینگ به چهارسر در زنان بسکتبالیست حرفه ای بود.روش بررسی: 43 نفر بسکتبالیست زن با میانگین سن (20.73±1.88) سال و قد (172.47±6.57) سانتی متر و وزن (63.54±4.98) کیلوگرم و شاخص توده بدنی (21.36±1.17) کیلوگرم/متر مربع، در قالب 3 گروه آزمایش و یک گروه کنترل انتخاب و گروه های آزمایش به مدت شش هفته برنامه های تمرینی را انجام دادند. نسبت عملکردی قدرت همسترینگ به چهار سر در چهار گروه قبل و بعد از برنامه تمرینی با استفاده از دستگاه دینامومترایزوکینتیک بایودکس 4، اندازه گیری و محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تی زوجی، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و توکی انجام شد.یافته ها: اختلاف میانگین نسبت قدرت عملکردی در پیش و پس آزمون در گروه تمرینات قدرتی در هر سه سرعت زاویه ای معنادار بود (P<0.05) بین گروه تمرینات قدرتی و گروه کنترل نسبت به دیگر گروه های تمرینی تفاوت مشهودتری در رابطه با افزایش نسبت عملکردی قدرت همسترینگ به چهارسر مشاهده شد.نتیجه گیری: تجویز تمرین های قدرتی اندام تحتانی در برنامه های تمرینی پیشگیری از آسیب، موجب بهبود نسبت عملکردی قدرت خواهد شدوممکن است باعث کاهش خطر آسیب شود.

زمینه و هدف: پروتئین (Bcl-2-associated death promoter)BADعامل پروآپوپتوتیک بوده که در حالت فسفریله، عملکرد آپوپتوزی آن خاموش و در حالت غیرفسفریله از طریق اتصال و مهار پروتئین BCL-XL باعث پیشروی آپوپتوز در سلول ها می شود. ترکیبات افزایش دهنده cAMP، آپوپتوز القاشده توسط دوکسوروبیسین که نوعی داروی ضد توموری است را کاهش می دهند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات عوامل افزایش دهنده cAMP داخل سلولی فورسکولین و IBMX بر فسفریلاسیون پروتئین BAD در سلول های لوسمی لنفوبلاستیک حاد بود.روش بررسی: سلول های رده لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش ساز B با عوامل افزایش دهندهcAMP به همراه داروی دوکسوروبیسین 250 و 500 نانو مولار به مدت 24 ساعت مجاور شدند. برای بررسی مرگ سلولی از رنگ آمیزی تریپان بلو و برای ارزیابی میزان آپوپتوز از رنگ آمیزی Annexin V-FITC با فلوسایتومتری استفاده شد. از تکنیک وسترن بلات برای بررسی بیان پروتئین BAD و تغییرات فسفوریلاسیون استفاده گردید. بررسی داده ها با آزمونPaired T- Test انجام شد.یافته ها: بررسی فلوسایتومتری کاهش معنادار آپوپتوز را در نمونه های تیمار شده با عوامل افزایش دهندهcAMP و دوکسوروبیسین در مقایسه با سلول های تیمار شده با دوکسوروبیسین به تنهایی نشان داد. نتایج وسترن بلات نشان داد که عوامل افزایش دهندهcAMP سبب فسفوریلاسیون پروتئین BAD گردد، همچنین داروی دوکسوروبیسین به تنهایی قادر به تغییراتی در فسفوریلاسیون پروتئین BAD نیست.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که عوامل افزایش دهندهcAMP آپوپتوز القاشده با دوکسوروبیسین را از طریق فسفوریلاسیون پروتئین BAD در رده سلولی NAMLM-6 کاهش می دهد.

زمینه و هدف: سوختگی یک بیماری نیست، بلکه یک حادثه است و اثرات اجتماعی، اقتصادی و روانی آن موضوع را چندین برابر بزرگتر می نماید. مطالعات بسیاری عوامل مختلفی را در سوختگی مورد بررسی قرار داده اند. در این مطالعه اثر گلوتامین بر روی آزمایشات بیوشیمیایی (آلبومین، کراتینین و اوره سرم) در موش هایی که دارای سوختگی درجه 2 سطحی بودند، مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی بر روی تعداد 30 سر موش نر که به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند، صورت گرفت. موش ابتدا به طور عمومی بیهوش، موهای پشت حیوان تراشیده و با استفاده از پلیت 80oc به مدت 1 ثانیه سوختگی درجه 2 سطحی ایجاد گردید. در موش های گروه مورد، روزانه آب با پودر گلوتامین به صورت 1gr/kg/day وزن بدن حل گردید ولی در گروه شاهد صرفا آب فاقد گلوتامین به حیوان داده شد. با تهیه چک لیست برای موش های مورد مطالعه اطلاعاتی در روزهای مختلف در آن ثبت گردید.یافته ها: از کل 30 سر موش در انتها 13 نمونه در گروه مورد و 14 نمونه در گروه شاهد مورد تحلیل آماری قرار گرفته شد و 3 نمونه در حین مطالعه از بین رفت. دریافت گلوتامین با آلبومین،کراتینین و اوره سرم در دو گروه مورد و شاهد رابطه معنادار نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه هیچ گونه ارتباطی را بین دریافت گلوتامین خوراکی و آزمایشات بیوشیمیایی (آلبومین،کراتینین و اوره سرم) در سوختگی نشان نداد.

زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نشان داده، بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات شناختی، یادگیری و حافظه ای می شود. بربرین آلکالوئیدی ایزوکوئینولین و ویتامین E آنتی اکسیدانی محلول در چربی است که آثار ضددیابتی و آنتی اکسیدانی دارند. لذا در این مطالعه تاثیر توام بربرین هیدروکلراید و ویتامین E بر اختلالات شناختی ناشی از دیابت ارزیابی شد.روش بررسی: در این مطالعه 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی انتخاب و به شش گروه کنترل، کنترل تیمارشده با ویتامی E (30mg/kg)، دیابتی و دیابتی تیمارشده با بربرین هیدروکلراید (100mg/kg) و دیابتی تیمارشده با ویتامینٍ E (30mg/kg) و دیابتی تیمارشده با هر دو ویتامین E (30mg/kg) و بربرین هیدروکلراید (100mg/kg)، تقسیم شدند. ابتدا دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین با دز (55mg/kg) به صورت درون صفاقی القا گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با بربرین هیدروکلراید و ویتامین E به مدت شش هفته به صورت خوراکی انجام گردید. قند خون در هفته های 1، 3، 5 و 7 با خون گیری از سیاهرگ دمی سنجش و در پایان گروه ها با آزمون های رفتاری شناخت فضایی و شناخت اشیا ارزیابی شدند.یافته ها: در گروه دیابتی درمان شده با ویتامین E و بربرین هیدروکلراید بهبودی معنی داری، در انجام آزمون های رفتاری، در مقایسه با گروه دیابتی کنترل، دیابتی درمان شده با ویتامین E و گروه دیابتی تحت درمان با بربرین هیدروکلراید مشاهده گردید. همچنین نمرات آزمون شناختی نیز به طور مشابهی در این گروه افزایش یافت.نتیجه گیری: تجویز توام بربرین هیدروکلراید و ویتامین E به مدت شش هفته سبب بهبود اختلالات شناختی در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می شود.

زمینه و هدف: گیاهان بیلهر، زنیان و سنبله کرک دار در طب سنتی ایران به ویژه در کهگلویه و بویراحمد استفاده میشوند. هدف این مطالعه بررسی اثرات این گیاهان بر تکثیر سلولهای الیگودندروسیت مغز موش صحرایی است.روش بررسی: با استفاده از اتانول 50 درصد از گیاهان مذکور عصاره آبی الکلی خیسانده تهیه شد. سلول های رده الیگودندروسیت مغز (OLN-93) برای 24 ساعت با غلظت های مختلف این عصاره ها تیمار شدند. سپس درصد سلول های زنده با روش احیای نمک تترازولیوم ارزیابی شد.یافته ها: عصاره بیلهر در غلظت های 50، 100، 200 و 400 میکروگرم در میلی لیتر درصد سلول های زنده را از 4±100 (سلول های شاهد) به ترتیب به 4±84، 6±58 (P<0.001)، 6±0.5 (P<0.001) و ±0.54 درصد (P<0.001) کاهش داد. عصاره سنبله کرک دار نیز در غلظت های 50، 100، 200 و 400 میکروگرم در میلیلیتر باعث کاهش سلول های زنده بهترتیب از 4±100 به 6±81، 3±64 (P<0.01)، 61±4 (P<0.01) و 55±2 درصد (P<0.001) شد. همچنین عصاره زنیان در غلظت های بیشتر از 50 میکروگرم در میلی لیتر درصد سلول های زنده را به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: عصاره بیلهر، زنیان و سنبله کرک دار تکثیر سلول های الیگودندروسیت مغز موش صحرایی را کاهش می دهند.

زمینه و هدف: لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) یک اختلال کلونال بدخیم سلول های بنیادی خون ساز است که منجر به افزایش سلول های میلوئید، سلول های اریتروئیدی و پلاکت ها در خون محیطی و هیپرپلازی در مغز استخوان می شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر سیتوتوکسیکی عصاره های آبی، متانولی و اتانولی برگ های منتاسپیکاتا بر روی لاین سلولیK562 به عنوان مدل لوسمی میلوئید مزمن صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، برگ های منتاسپیکاتا از شهر بویین جمع آوری و با استفاده از روش سوکسله عصاره گیری شد. سلول های K562کشت داده شد و با غلظت های عصاره (12.5 تا 150 میکروگرم بر میلی لیتر) تحت درمان قرار گرفتند. سمیت سلولی عصاره منتاسپیکاتا علیه سلول هایK562 لوسمی با استفاده از روش MTT برآورد شد. جذب با استفاده از دستگاه الایزا در طول موج 540 نانومتر اندازه گیری شد.یافته ها: عصاره اتانولی بالاترین اثر سیتوتوکسیک را در (75 IC50=میکروگرم بر میلی لیتر) نشان داد، درحالی که عصاره آبی حداقل اثر سیتوتوکسیک را در (150 IC50=میکروگرم بر میلی لیتر) در میان عصاره ها نشان داد. عصاره متانولی اثر سیتوتوکسیک را در 100IC50= میکروگرم بر میلی لیتر روی رده سلولی K562 بروز داد. عصاره های آبی و الکلی اثر سیتوتوکسیک را به صورت وابسته به دز در رده سلولی K562 به نمایش گذاشت.نتیجه گیری: با توجه به اثرات سیتوتوکسیک عصاره های آبی و الکلی برگ منتاسپیکاتا بر سلول های K562، گیاه می تواند به عنوان یک پتانسیل بالقوه برای مطالعات بیشتر در درمان CML مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت، در ریزنشت ترمیم موثر است. اخیرا کامپوزیت (USA، ESPE 3M) Filtek p90 با پایه Siloxane،Oxirans معرفی شده که پلیمریزاسیون کاتیونیک «حلقه باز» دارد که منجر به کاهش انقباض می شود. هدف این مطالعه، مقایسه ریزنشت حفرات CLIIترمیم شده با کامپوزیت با پایه سایلوران و متاکریلات با استفاده از دو روش ترمیمی (روش سا ندویچ باز، باندینگ) بود.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، در مزیال و دیستال 24 دندان پرمولرسالم، حفرات CLII، (لبه جینجیوالی 1 میلی متر زیرC.E.J ) تراشیده شد. حفرات بر اساس نوع ماده ترمیمی وروش ترمیم (ساندویچ باز (کامپوزیت وگلاس اینومر)، باندینگ) به چهار گروه 12 تایی تقسیم شدند: I: کامپوزیت سایلوران (P90)،II: گلاس اینومر تغییر یافته با رزین (Fuji II LC, GC ,Japan) و P90،III: کامپوزیت متاکریلات (USA، ESPE، 3M) ()، IV: LC II Fuji و Z250 نمونه ها پس از ترموسیکل (5 تا 55 درجه سانتی گراد)، در محلول 0.5 درصد فوشین بازی (24 ساعت) قرار داده شدند و با دیسک الماسی برش داده شدند و سپس با استریومیکروسکوپ (20 X) بررسی شدند. درجه ریزنشت براساس میزان نفوذ محلول فوشین ثبت و یافته ها با آزمون دقیق فیشر ارزیابی شدند.یافته ها: بین گروه III با سایر گروه ها اختلاف معنی دار (P<0.01) وجود داشت. گروه III در درجه نفوذ پذیری 2 بیشترین ریزنشت را داشت. اختلاف آماری معنی داری بین گروه های II, I,IV مشاهده نشد.نتیجه گیری: روش ساندویچ باز (گروهII,IV ) و کامپوزیت سایلوران (روش باندینگ) گروه I کمترین ریزنشت را داشتند

زمینه و هدف: یکی از مشخصه های بیماری آلزایمر آسیب عملکرد شناختی و حافظه است که علت آن می تواند کاهش فعالیت سیستم کولینرژیکی باشد. اسکوپولامین یک آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی است که باعث ایجاد اختلال موقت در حافظه شده و مدلی شبیه بیماری آلزایمر در حیوانات ایجاد می کند. این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره آبی سنجد بر اختلال حافظه ایجاد شده توسط اسکوپولامین طراحی شده است.روش بررسی: مطالعه تجربی حاضر بر روی شش گروه 10 تایی موش صحرایی نر بالغ انجام شد که شامل 4 گروه دریافت کننده اسکوپولامین همراه با عصاره آبی سنجد با دوزهای 50، 100، 200، 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و دو گروه کنترل مثبت و کنترل منفی بودند. گروه ها روزانه و به مدت 4 هفته گاواژ شدند. در پایان میزان یادگیری و حافظه فضایی آن ها با استفاده از روش ماز آبی موریس ارزیابی گردید.یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد تزریق اسکوپولامین باعث ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه موش صحرایی در آزمون ماز آبی موریس می شود (P<0.0001). تجویز خوراکی عصاره آبی سنجد به صورت وابسته به دوز، اختلال ایجاد شده در یادگیری و حافظه ناشی از اسکوپولامین را در موش بهبود بخشید (P<0.0001)؛ به طوری که اختلاف معنی داری بین گروه های دریافت کننده عصاره با گروه کنترل منفی مشاهده نگردید.نتیجهگیری: عصاره آبی سنجد باعث بهبود روند یادگیری و حافظه فضایی در اختلال ایجاد شده توسط اسکوپولامین موش های صحرایی می شود.

زمینه و هدف: مدت های مدیدی است که ریشه گیاه شیرین بیان (Glycyrhiza glabra L.) برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها از جمله سرفه ساده تا هپاتیت و حتی موارد پیچیده تر از قبیل سرطان کاربرد دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ایمونومودلاتوری عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه شیرین بیان بر موش های سوری متعاقب چالش با پادگن گویچه های سرخ گوسفند(SRBC) می باشد.روش بررسی: جامعه مورد مطالعه، شامل 20 موش سوری نر بود که در دو گروه مساوی بهطور تصادفی قرار گرفتند و با پادگن SRBC ایمونیزه شدند. موش های گروه تیمار از ابتدای مطالعه به مدت دو هفته عصاره هیدروالکلی شیرین بیان (0.75g/Kg- روزانه- خوراکی) را دریافت نمودند. موش های گروه تیمار از ابتدای مطالعه روزانه به مدت دو هفته عصاره هیدروالکلی شیرین بیان را به میزان 0.75g/Kg دریافت نمودند.یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از افزایش معنی دار تیتر پادتن ضد SRBC در سرم موش های گروه تیمار همزمان با کاهش شدت واکنش DTH می باشد. بهعلاوه، میزان قابلیت انفجار تنفسی در بین سلول های فاگوسیت کننده موجود در جمعیت سلول های طحالی در موش های گروه تیمار کاهش معنی داری یافت، در حالی که میزان تکثیر لنفوسیت های طحالی در مقایسه با گروه شاهد بهطور معنی داری افزایش یافته بود.نتیجه گیری: بهنظر می رسد که عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه شیرین بیان ممکن است که به عنوان یک ترکیب طبیعی تعدیل کننده دستگاه ایمنی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: یادگیری کسب اطلاعات از دنیای اطرف خود می باشد و حافظه مکانیسمی برای کدبندی، ذخیره سازی و فراخوانی دوباره اطلاعات یاد گرفته شده است. ضعف در حافظه و اختلال در یادگیری از شایع ترین مشکلات روان شناختی هستند. یکی از گیاهانی که در بسیاری از فرهنگ ها و طب سنتی از آن به عنوان داروی تقویت حافظه یاد شده است، کندر می باشد. در این مطالعه تاثیر دارویی عصاره آبی کندر بر فرایندهای یادگیری و حافظه فضایی در موش صحرایی نر توسط ماز آبی موریس بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 21 سر موش صحرایی نر بالغ به 3 گروه کنترل (آب مقطر) و گروه تیمار با عصاره آبی کندر (50 mg/kg و 100) تقسیم شدند و به مدت 4 هفته مورد آزمایش قرار گرفتند. به منظور ارزیابی میزان یادگیری حیوانات، روش ماز آبی موریس استفاده شد.یافتهها: تمام گروه ها بین روز اول و روز اخر کارآزمایی، کاهش چشمگیری در زمان سپری شده (P<0.0001) و نیز مسافت پیموده شده (P<0.0001) نشان دادند. در روز ششم هر دو گروه تیمار از لحاظ زمان سپری شده (P<0.05) و مسافت پیموده شده (P<0.05) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری از خود نشان دادند.نتیجهگیری: نتایج حاصل حاکی از آن است که مصرف کندر یادگیری و تشکیل حافظه فضایی موش صحرایی را در بررسی به روش ماز آبی موریس تسهیل می نماید.