زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1397 | دوره:21 | شماره:6 |تعداد مقالات:14

مقدمه: دیسمنوره به عنوان یکی از شایع ترین مشکلات ژنیکولوژیک زنان، به صورت درد در قسمت تحتانی شکم مشخص می شود که زندگی آنها را مختل می کند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات پیلاتس بر شدت و مدت درد دیسمنوره و طول مدت خونریزی دختران جوان انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1396 بر روی 30 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو 15 نفره تمرین پیلاتس و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) به انجام پروتکل تمرینی پیلاتس پرداختند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، شدت، مدت درد دیسمنوره و طول مدت خونریزی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه مک گیل و مقیاس عددی شدت درد مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های لوین، تی وابسته و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: وزن، درصد چربی و شاخص توده بدنی آزمودنی ها قبل و بعد از 8 هفته تمرین پیلاتس تغییر معنی داری نداشت (p=0.06). همچنین در مقایسه با گروه کنترل نیز تفاوت معنی داری را نشان نداد (p=0.20)، اما 8 هفته تمرین پیلاتس منجر به کاهش معنی دار مقیاس شدت درد نسبت به قبل از مداخله شد. پس از 8 هفته تمرین پیلاتس در مقیاس شدت درد (p=0.001) و مدت دیسمنوره (p=0.019) گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد، اما طول مدت خونریزی تفاوت معنی داری را نشان نداد (p=0.893).نتیجه گیری: هشت هفته تمرین پیلاتس می تواند در کاهش شدت درد مدت درد دیسمنوره موثر باشد، در حالی که تاثیری در طول مدت خونریزی ندارد.

مقدمه: نقاط فشاری LI4 و SP6، رایج ترین نقاط برای تسکین درد پس از سزارین در ایران می باشند، اما در زمینه نقطه فشاری ارجح، اتفاق نظری وجود ندارد،لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر طب فشاری در نقاط LI4 و SP6 بر درد پس از سزارین انجام گرفت.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1396 بر روی 90 نفر از زنان مراجعه کننده به زایشگاه های شهر رفسنجان انجام شد. افراد به روش تصادفی در سه گروه مداخله LI4، مداخله SP6 و گروه کنترل قرار گرفتند. مداخله در نقاط فشاری به صورت دوطرفه، در دوره های 10 ثانیه فشار و 2 ثانیه استراحت به مدت 20 دقیقه به طور متوالی اعمال گردید. در گروه کنترل، نقاط فوق با الگوی مشابه بدون فشار، لمس می شد. شدت درد، قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از مداخله در سه گروه توسط مقیاس آنالوگ دیداری تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های ANOVA و آنالیز واریانس برای اندازه گیری های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر میانگین نمرات درد در بین سه مرحله اندازه گیری متوالی تفاوت آماری معنی داری داشت (p=0.033)، اما مقایسه میانگین سه نمره درد در هر گروه با گروه های دیگر تفاوت معنی داری نشان نداد (p=0.428). نتایج نشان دهنده روند کاهش نمره درد در گروه مداخله در نقطه Li4 در طول اندازه گیری های متوالی و همچنین کاهش نمره درد در گروه Li4 در مقایسه با گروه کنترل در زمان یک ساعت پس از مداخله بود (p=0.001).نتیجه گیری: عملکردطب فشاری در نقطه LI4 در تسکین درد سزارین بهتر از نقطه فشاری SP6 می باشد.

مقدمه: در زمانی که تلاش های جهانی برای کاهش سزارین و افزایش زایمان طبیعی صورت یافته است، رضایت مادران و ابعاد آن نیز باید توسط کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ماساژ شکم توأم با تکنیک های تنفسی بر رضایت مندی زایمان زنان نخست زا انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 بر روی 64 زن باردار نخست زا که در بخش زایمان بیمارستان لولاگر شهر تهران بستری شدند، انجام گردید. افراد به روش تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون، ماساژ شکمی افلورج به همراه تکنیک های تنفسی لاماز را طی 30 دقیقه ابتدایی فازهای فعال و انتقالی دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. میزان رضایت مندی از زایمان با استفاده از ابزار رضایت مندی مکی بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های آماری تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین رضایت مندی کلی از زایمان پس از مداخله در گروه آزمون (64.08±5.68) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (42.87±7.09) بود (p<0.001). ابعاد مختلف رضایت مندی شامل رضایت کلی (p=0.01)، رضایت از خود (p<0.001)، رضایت از ماما (p=0.001) و رضایت از وضعیت نوزاد (p<0.001)، به جز بعد رضایت از حمایت همسر (p=0.606)، بین دو گروه تفاوت آماری معناداری داشت.نتیجه گیری: ماساژ شکمی افلورج توأم با تکنیک های تنفسی موجب افزایش رضایت مندی از زایمان می شود، لذا پیشنهاد می شود استفاده از این روش غیردارویی طی لیبر جهت خوشایندسازی زایمان مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: یکی از ریسک فاکتورهای خونریزی پس از زایمان، طول مدت لیبر و افزایش آن می باشد. امروزه روش های مختلف دارویی و غیر دارویی برای کاهش درد و نیز مدت زمان زایمان استفاده می شود. یکی از این روش های موثر، کاربرد اوریکولوتراپی (عمل تحریک گوش ها) در لیبر است که نه تنها درد مادر را کاهش می دهد، بلکه زمان زایمان را نیز کوتاه می کند. احتمالا روش های موثر در کاهش طول مدت لیبر بتوانند بر عوارض ناشی از افزایش زمان زایمان نیز تاثیر بگذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات این روش بر خونریزی پس از زایمان، علائم حیاتی مادر و آپگار نوزاد انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1393 بر روی 84 نفر از زنان باردار 35-18 سال که به منظور زایمان به بیمارستان شهید بهشتی شهر اصفهان مراجعه کردند، انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (اوریکولوتراپی) و گروه کنترل (مراقبت معمول) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل دو بخش خصوصیات فردی (سن، محل سکونت، شغل، سطح تحصیلات) و سن حاملگی و بخش دوم مربوط به اطلاعات وضعیت خونریزی مادر و علائم حیاتی پس از زایمان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره آپگار نوزادان در دقیقه پنجم در گروه اوریکولوتراپی در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود (p=0.001)، اما میزان خونریزی پس از زایمان در گروه اوریکولوتراپی در مقایسه با خونریزی در گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (p=0.51). تعداد تنفس مادر (p=0.007) و نیز درجه حرارت پس از زایمان (p=0.021) تغییرات معناداری را در دو گروه نشان داد. نتایج حاکی از آن است که علائم حیاتی مادران در گروه مداخله، پس از زایمان به شرایط طبیعی نزدیک تر بود.نتیجه گیری: اوریکولوتراپی با تحریک نقاط شن من، زیرو، تالامیک، اندوکرین، اتونوم، سربرال و سنسوریال و نقاط تخصصی شامل سه نقطه رحمی، نقطه هیپوفیز قدامی، هیپوفیز خلفی (اکسی توسین)، دو نقطه پروستاگلاندین و نقاط دستگاه ژنیتال خارجی (پرینه و واژن)، باعث بهبود آپگار نوزادان شده و هیچ عارضه ناخوشایندی بر مادران ندارد.

مقدمه: دیابت، شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسمی و یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی است. دیابت، مسوول 9% کل مرگ های جهان می باشد و می تواند در درازمدت منجر به نوروپاتی، نفروپاتی، رتینوپاتی و بیماری قلبی گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرین ترکیبی (هوازی - مقاومتی) بر سطوح بتااندورفین و تاثیر آن بر گیرنده m در سطح عضله اسکلتی برای کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین زنان غیرفعال دیابتی نوع دو انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1394 بر روی 18 نفر از زنان غیرفعال دیابتی نوع دو با محدوده سنی 50-40 سال انجام شد. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین هوازی شامل 20 دقیقه فعالیت ایروبیک و برنامه تمرین قدرتی توسط افراد گروه تجربی انجام شد. 48 ساعت قبل و بعد از مداخله تمرینی، نمونه خونی آزمودنی ها به منظور برآورد مقادیر سرمی بتااندورفین، گلوکز و انسولین جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی دانشجویی وابسته و مستقل و آزمون های ویلکاکسون و یومن ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 0.06 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تمرین ترکیبی باعث افزایش معنی دار اکسیژن مصرفی اوج، قدرت، سطح سرمی بتااندورفین و کاهش معنی دار گلوکز و مقاومت به انسولین گردید (p£0.05).نتیجه گیری: تمرینات ترکیبی، شاخص گلایسمیک را کاهش و بتااندورفین را افزایش می دهد که می تواند اثر مطلوبی در کاهش عوامل خطرزا در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.

مقدمه: استرس اکسیداتیو به عنوان یک عامل ایجاد کننده ناباروری مردانه شناخته شده و آنتی اکسیدانت ها نیز به عنوان عامل موثر در مقابل استرس اکسیداتیو مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط آنتی اکسیدانت های دریافتی رژیم غذایی با پارامترای آنالیز اسپرم انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی - همبستگی در سال 1395 بر روی 190 نفر از مردان مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام شد. میزان دریافت غذایی آنتی اکسیدانت های رژیم غذایی با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک (FFQ) و نرم افزار Nutritionist IV به دست آمد. پس از بررسی پارامترهای آنالیز اسپرم، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون های یو من ویتنی و اسپیرمن انجام گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین آنتی اکسیدانت دریافتی رژیم غذایی در مردان مورد مطالعه به ترتیب ویتامین A: 2081.81±1459.47 میکروگرم، ویتامین E: 5.52±.55 میلی گرم و ویتامین C: 251.63±160.58 میلی گرم بود. میانگین میزان آنتی اکسیدانت های دریافتی (ویتامین A، ویتامین E و ویتامین C) با معیارهای آنالیز اسپرم شامل حجم، تعداد، تحرک، مورفولوژی اسپرم و تعداد گلبول های سفید سمن ارتباط معناداری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: دریافت غذایی آنتی اکسیدانت های رژیم غذایی شامل ویتامین A، ویتامین E و ویتامین C با پارامترهای آنالیز اسپرم (حجم، تعداد، تحرک، مورفولوژی اسپرم و تعداد گلبول های سفید سمن) ارتباط معناداری ندارد.

مقدمه: افزایش بیش از اندازه هورمون استرس در اواخر بارداری، مشکلات زیادی از جمله تغییر در فشارخون زن باردار را به همراه خواهد داشت. ابتلاء به افزایش بیش از اندازه فشارخون بارداری با خطراتی مانند عقب افتادن رشد جنین در داخل رحم، زایمان زودرس، جدا شدن جفت و مرده زایی همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین پرانایاما در سه ماهه سوم بارداری بر سطوح سرمی کورتیزول و سطوح فشارخون زنان باردار انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1395 بر روی 18 نفر از زنان سه ماهه سوم بارداری مراجعه کننده به یکی از مطب های تخصصی زنان زایمان شهرستان بابل انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه پرانایاما (8 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه پرانایاما تمرینات آرام سازی و تنفسی را به مدت 6 هفته و به صورت 2 جلسه 60 دقیقه ای در هفته انجام دادند. اندازه گیری فشار خون و نمونه خونی به صورت ناشتا از ورید آرنجی در شرایط استراحت، 48 ساعت قبل و بعد از اجرای طرح انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون های شاپیروویک، تی مستقل و تی جفتی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج، تمرین پرانایاما باعث کاهش معنی دار سطوح سرمی کورتیزول گردید (p=0.035). همچنین سطوح فشارخون دیاستولیک در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (p=0.001). نتایج نشان داد که فشارخون سیستولیک در گروه تمرین نسبت به کنترل تغییر معنی داری نداشت (p=0.079).نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سه ماهه سوم بارداری، در صورت استرس بالای زنان باردار، جهت کنترل سطوح فشارخون و دیگر عوارض استرس می توان از تمرینات پرانایاما بهره برد.

مقدمه: افسردگی پس از زایمان از جمله اختلالات شایعی است که با عوامل گوناگونی مرتبط است. با توجه به این که سطح هورمون ها در مزاج های مختلف متفاوت می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط مزاج سرد و گرم با افسردگی پس از زایمان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1396 بر روی 169 زن نخست زا و چند زا در شهر سبزوار انجام گرفت. پرسشنامه مزاج قبل از زایمان تکمیل و پرسشنامه افسردگی ادینبورگ در هفته سوم یا چهارم بعد از زایمان با پیگیری زنان در نزدیک ترین مرکز بهداشتی به ایشان تکمیل می گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج آزمون کای دو، بین انواع مزاج با افسردگی پس از زایمان ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0.001)؛ به طوری که از 48 مشارکت کننده ای که مزاج سرد داشتند، 46 نفر (%95.8) مبتلا به افسردگی پس از زایمان شده بودند. حداقل مشکل افسردگی، در مزاج معتدل مشاهده شد (%17.9). بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک، ارتباط معنی داری بین افسردگی پس از زایمان با مزاج سرد و مزاج گرم نسبت به مزاج معتدل وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: میزان افسردگی پس از زایمان در افراد سرد مزاج نسبت به افراد گرم مزاج دارند بیشتر است. پیشنهاد می شود متخصصین زنان و ماماها با توجه به نوع مزاج، مادران را از نظر افسردگی پس از زایمان پیگیری نمایند.

مقدمه: بررسی و پیش بینی تغییرات زمانی زایمان های سزارین و طبیعی در آینده می تواند در آگاهی و سیاست گذاری های طرح تحول سلامت و شیوع و بروز مشکلات بهداشتی نقش بسزایی ایفا کند، بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین روند و مدل سازی سری زمانی در پیش بینی زایمان ها در استان آذربایجان غربی انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر یک بررسی طولی در طی سال های 94-1383 در خصوص تعداد زایمان های طبیعی و سزارین در استان آذربایجان غربی است که به صورت ماهانه مورد بررسی قرار گرفت. برای نشان دادن روند و ارائه پیش بینی برای 3 سال آینده زایمان ها از مدل سری های زمانی Box-Jenkins و روش های تشخیص و ارزیابی آن استفاده شد. جهت برازش مدل های مناسب در هر دو نوع زایمان، از نرم افزارهای آماری R و SPSS (نسخه 23) استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج داده های زایمان ها طی 12 سال در استان، %37.4 زایمان ها به روش سزارین و %62.6 به روش طبیعی بوده است. نتایج پیش بینی برای 3 سال آینده از مدل ها نیز نشان داد که تعداد سزارین حدود %0.9 در مقایسه با سال 1394 کاهش داشته و در مقابل، تعداد زایمان طبیعی %6.7 افزایش داشته باشد.نتیجه گیری: پیش بینی حاصل از مدل ها نشان داد سزارین نسبت به زایمان طبیعی دارای روند نسبتا کاهشی است و حدود %37.1 تخمین زده شد که نشان دهنده اقدامات وزارت بهداشت درمان در ترویج زایمان طبیعی است و همچنان از استاندارد سازمان جهانی بهداشت فاصله زیادی دارد.

مقدمه: اختلالات تخمک گذاری، یکی از شایع ترین علل ناباروری است. با توجه به اهمیت این موضوع در متون طب ایرانی و دیدگاه کل نگر این مکتب طبی در درمان اختلالات تخمک گذاری، مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی ناباروری به علت اختلالات تخمک گذاری در طب ایرانی و کلاسیک انجام شد.روش کار: در این مطالعه مروری به روش کتابخانه ای برای گردآوری داده ها، ابتدا تمامی علل اختلالات تخمک گذاری بر اساس کتب مرجع طب کلاسیک مانند اسپیروف، دنفورث، نواک، ویلیامز استخراج و سپس در منابع الکترونیک مانند Scopus، Pubmed و Magiranبا کلیدواژه های فارسی عقر، ناباروری، نازایی و اختلالات تخمک گذاری و کلید واژه های انگلیسی Infertility، Persian medicine و Ovulatory disorder جستجو انجام شد. فقط مطالعات بالینی و مروری به زبان های فارسی یا انگلیسی و در محدوده زمانی سال های 2017-2000 بررسی شدند. در نهایت علل کلی اختلالات تخمک گذاری در مجموع منابع، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: همانطور که در طب کلاسیک سلامت محور مغز و تخمدان ها در تخمک گذاری اهمیت ویژه ای دارد، در طب ایرانی نیز به این محور توجه جدی شده است. بر اساس متون طب ایرانی، علاوه بر تخمدان ها سلامت مغز، قلب، کبد و دستگاه گوارش نیز در تخمک گذاری تاثیر دارد. حکمای طب ایرانی اختلالات تخمک گذاری را به دو دسته اختلالات در خود تخمک و اختلالات در مغز و دیگر اعضاء تقسیم بندی می کنند. بر اساس همین نظریه، بازگرداندن سلامتی دیگر اعضای بدن نیز برای درمان نازایی ضروری است.نتیجه گیری: علل کلی اختلالات تخمک گذاری در طب ایرانی و کلاسیک تا حدودی شبیه هستند. تفاوت در علل جزئی است و اینکه طب ایرانی علاوه بر تخمدان ها به نقش اعضای دیگر نیز در ایجاد اختلالات تخمک گذاری توجه ویژه ای دارد. بنابراین توجه به دیدگاه کل نگر طب ایرانی، اصلاح سبک زندگی و بهبود عملکرد همه اعضای بدن در کنار طب کلاسیک می تواند در موفقیت درمان های ناباروری تاثیر گذار باشد.

مقدمه: اختلال عملکرد نعوظی، یکی از مشکلات شایع اختلال عملکرد جنسی است که کیفیت کلی زندگی زوجین را تحت تاثیر قرار داده است. استفاده از طب سوزنی در درمان اختلال عملکرد نعوظی در مطالعات مختلف گزارش شده است، لذا مطالعه مرور سیستماتیک حاضر با هدف بررسی تاثیر طب سوزنی در درمان اختلال عملکرد نعوظی انجام شد.روش کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک اطلاعات مربوط به تاثیر طب سوزنی در درمان اختلال عملکرد نعوظی با استفاده از کلیدواژه های فارسی: اختلال عملکرد نعوظی، ناتوانی جنسی، اختلال عملکرد جنسی مردان، طب سوزنی و کلیدواژه های انگلیسی شامل: electro-acupuncture، acupuncture، intradermal needling،erectile dysfunction، impotence، male sexual dysfunction در پایگاه های اطلاعاتی SID، Iranmedex، IranDoc، Magiran، Scopus، Cochrane، Pubmed و موتور جستجوی Google Scholar بدون محدودیت زمانی تا آذر ماه 1396 جستجو انجام شد. جهت ارزیابی کیفیت مطالعات از مقیاس جداد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی انجام شد.یافته ها: از تعداد کل 1274 مطالعه بعد از اعمال معیارهای ورود و خروج، در نهایت 5 مطالعه کارآزمایی بالینی با حجم نمونه 228 نفر مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات در کشورهای ترکیه، استرالیا، چین و هلند انجام شده بود. اکثر مطالعات موید بهبود معنادار اختلال عملکرد نعوظی در گروه طب سوزنی در مقایسه با گروه کنترل بودند. برخی مطالعات عوارض جانبی احتمالی ناشی از بکارگیری طب سوزنی را مورد بررسی قرار داده بودند که در هیچ کدام عارضه جانبی خاصی گزارش نشده بود.نتیجه گیری: طب سوزنی می تواند یک روش موثر در درمان بیماران مبتلا به اختلال عملکرد نعوظی باشد، اما به دلیل متدولوژی ضعیف کارآزمایی های موجود، جهت تایید این یافته ها انجام مطالعات بیشتر با متدولوژی قوی و حجم نمونه بالا ضرورت دارد.

مقدمه: تروما در طول حاملگی، یک علت مهم بستری و مرگ و میر مادر و جنین می باشد. برخی از این عوارض شامل: مرگ مادر یا مرگ جنین داخل رحمی، شوک، پارگی احشاء داخل شکمی و حتی پارگی رحم، جداشدگی جفت و آسیب مستقیم جنین می باشد. مطالعه حاضر با هدف معرفی چند مورد تروما در زنان باردار و بررسی برخی مطالعات منتشر شده قبلی در زمینه ترومای بارداری انجام شد.معرفی بیمار: در این مطالعه هفت زن باردار در سنین مختلف بارداری که به تعدادی از مراکز درمانی آکادمیک شهر مشهد مراجعه کرده بودند، شامل ترومای بلانت شکم، ترومای ناشی از سوختگی و ترومای متعدد و آسیب مغزی معرفی می شوند.نتیجه گیری: اولویت در مدیریت بیمار باردار دچار تروما، پایدارسازی وضعیت مادر می باشد و در بسیاری موارد، نتیجه نهایی وضعیت جنین با احیاء کامل و سریع مادر مرتبط است. در صورتی که جنین قابلیت حیات دارد، انجام پایش جنین امری ضروری است. از سوی دیگر با توجه به آمار بالای حوادث در دوران بارداری و عوارض آن، با آموزش به مادران و خانواده های ایشان و آگاه ساختن از عوارض جسمی و نیز جلوگیری از قرارگیری مادران در شرایط پرخطری همچون تردد با موتورسیکلت یا عدم استفاده از کمربند ایمنی مناسب می تواند تا حدی از وقوع سوانح و بالطبع عوارض ناشی از آن به خصوص مرگ مادر پیشگیری نمود.