Journal of Psychology
Year:2007 | Volume: | Issue: |Papers Count:7

هدف از انجام این پژوهش، بررسی روابط ساده و چندگانه حرمت خود، اضطراب اجتماعی، کمال گرایی و تعلل با عملکرد تحصیلی و اضطراب امتحان می باشد. نمونه این پژوهش 200 نفر از دانش آموزان دختر سال اول دبیرستانی شهرستان اهواز بودند که در سال تحصیلی 1383-84 به تحصیل اشتغال داشتند و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. آزمودنی ها مقیاس های «اضطراب امتحان اهواز»، «حرمت خود کوپر اسمیت»، «اضطراب اجتماعی واتسون و فرند»، «کمال گرایی اهواز» و «تعلل شوارتزر و دی هل» را تکمیل کردند. در ضمن، معدل سال قبل دانش آموزان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که حرمت خود با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و با اضطراب امتحان رابطه منفی دارد. اضطراب اجتماعی، کمال گرایی و تعلل با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و با اضطراب امتحان رابطه مثبت دارند. همچنین، مشخص گردید که از میان متغیرهای پیش بین این پژوهش، متغیر حرمت خود بهترین پیش بینی کننده برای عملکرد تحصیلی و متغیرهای کمال گرایی، حرمت خود و اضطراب اجتماعی به ترتیب، بهترین پیش بینی کننده ها برای اضطراب امتحان می باشند.

هدف پژوهش حاضر مطالعه آثار تنیدگی امتحانات نهایی بر تغییرات کورتیزول بزاقی در کودکان بوده است. بدین منظور 100 دانش آموز (50 پسر و 50 دختر) پایه پنجم دبستان از دو مدرسه در منطقه 5 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند و به سوالات سیاهه «اضطراب امتحان» و مقیاس «حرمت خود» پاسخ دادند. پس از اطمینان از سلامت جسمی و روانی آنها بر اساس پرونده بهداشتی و معاینات بالینی و موافقت والدین و مهار متغیرهای خواب، تغذیه، دارو و ورزش، نمونه های بزاقی آنها 5 بار یعنی بار اول یک هفته قبل از امتحانات نهایی و سه بار در طول امتحانات ریاضی، تاریخ و علوم و بار پنجم یک هفته پس از امتحانات در ساعات یکسانی گرفته شد. نمونه های بزاقی در آزمایشگاه با روش الیزا تحلیل شدند و میزان «کورتیزول بزاقی» آزمودنی ها بدست آمد. تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر نشان داد که میزان کورتیزول در طول امتحانات نسبت به قبل و بعد از امتحانات به صورت معناداری (a=0.01) افزایش یافته است و از میان متغیرهای جنس، «اضطراب امتحان» و «حرمت خود» تنها تاثیر اضطراب امتحان (a=0.01) معنادار است یعنی میزان افزایش کورتیزول در دانش آموزان دارای اضطراب امتحان بالا، کمتر است.

پژوهش حاضر با هدف «بررسی رابطه دلزدگی زناشویی با عوامل جو سازمانی در پرستاران زن و مرد» طراحی و اجرا گردید. از بیمارستانهای شمال و جنوب شهر تهران به طور تصادفی 120 نفر (60 نفر زن و 60 نفر مرد) انتخاب شدند. در این پژوهش از 2 «پرسشنامه شناخت سازمان» (ODQ) با استفاده از الگوی شش وجهی و ایزبورد و «سنجش دلزدگی زناشویی» (CBM) استفاده شد. داده های جمع آوری شده به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تفاوت بین دو همبستگی از گروههای مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین «دلزدگی زناشویی» و «عوامل جوسازمانی» رابطه وجود دارد و این رابطه در ابعاد ارتباطات (r=0.242)، روشهای کمکی (r=0.227) و پاداشها (r=0.264) مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بین زنان و مردان «عوامل جو سازمانی» با «دلزدگی زناشویی» تفاوت معنی دار وجود دارد (فقط در ابعاد ساختار و واکنش در مقابل تغییر این تفاوت دیده شد). از دیگر نتایج این بود که بین «میزان درآمد» و «دلزدگی زناشویی» رابطه معنی دار وجود داشت.

هدف این پژوهش بررسی تحول درک مفهوم دروغ و اشتباه در کودکان مقاطع مهدکودک، پیش دبستان و کلاس دوم ابتدایی شهر اصفهان بوده است. بدین منظور 123 کودک (61 پسر و 62 دختر) به صورت تصادفی با روش نمونه گیری خوشه ای از سه مقطع مهد کودک، پیش دبستانی و کلاس دوم ابتدایی 3 منطقه جغرافیایی شمال، مرکز و جنوب شهر اصفهان انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش مصاحبه بالینی و داستانهای عروسکی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس نشان داد که تحول درک مفهوم «دروغ» و «اشتباه» در کودکان از روندی تحولی پیروی می کند (p<0.0001). کودکان مهدکودکی علیرغم آشنایی با مفهوم دروغ، در تمایز دروغ و اشتباه با مشکل مواجه بودند. 69 درصد کودکان گروه مهد کودکی، 85 درصد گروه پیش دبستانی و 95 درصد گروه کلاس دوم توانستند مفهوم دروغ را درک کنند و این در حالی بود که فقط 21 درصد کودکان گروه مهد کودکی، 45 درصد گروه پیش دبستانی و 85 درصد گروه کلاس دوم توانایی درک مفهوم اشتباه را داشتند. علاوه بر این، یافته ها حاکی از آن بود که تفاوت معنی داری بین دو «جنس» از نظر متغیرهای مورد بررسی وجود ندارد.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین تعهد سازمانی و مولفه های آن (تعهد همانندسازی شده، تعهد مبادله ای و تعهد پیوستگی) با متغیرهای پیشایند و پسایند هفده گانه شامل مشارکت در تصمیم گیری، رفتار مدنی سازمانی، چشم انداز شغلی، اعتماد به سرپرست، رضایت از پرداخت، فرصت ترفیع، انگیزش درونی، کیفیت سرپرستی، میل به ماندن، ترک خدمت، جایگزین های شغلی، رفتارهای فرانقشی، اعتماد سازمانی، دلبستگی شغلی کانونگو، دلبستگی به کار کانونگو، رضایت از سرپرست و رضایت از همکاران به مرحله اجرا در آمده است. در راستای دستیابی به اهداف پژوهش از یک شرکت دولتی 250 نفر زن و مرد به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. شواهد روایی و اعتبار کلیه ابزارهای مورد استفاده در پژوهش بررسی و مورد تایید قرار گرفته است. فرضیه هایی مبنی بر وجود مسیرهای یکسویه و معین بین تعهد سازمانی کلی، تعهد همانندسازی شده، تعهد مبادله ای و تعهد پیوستگی و متغیرهای هفده گانه مطرح و با استفاده از الگوی معادلات ساختاری لیزرل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصله حاکی از آن بود که از بین متغیرهای هفده گانه فوق الذکر، صرفا «رضایت از پرداخت»، «میل به ماندن»، «رفتارهای فرانقشی» و «اعتماد سازمانی» با «تعهد همانند سازی شده» دارای ضریب مسیر معنی دار (p£0.05) بوده اند. برای تعهد مبادله ای صرفا «اعتماد به سرپرست»، «فرصت ترفیع»، «میل به ماندن»، «ترک خدمت»، «جایگزین های شغلی» و «رفتارهای فرانقشی» دارای ضریب مسیر معنادار (p£0.05) بوده اند. برای «تعهد پیوستگی»، صرفا «مشارکت در تصمیم گیری»، «رضایت از پرداخت»، «فرصت ترفیع»، «انگیزش درونی»، «ترک خدمت» و «اعتماد سازمانی» دارای ضریب مسیر معنادار (p£0.05) بوده اند. و بالاخره برای «تعهد سازمانی» کلی مشارکت در تصمیم گیری، اعتماد به سرپرست، رضایت از پرداخت، فرصت ترفیع، میل به ماندن، ترک خدمت، جایگزینهای شغلی، رفتارهای فرانقشی و اعتماد سازمانی دارای ضریب مسیر معنادار (p£0.05) بوده اند.

این پژوهش در پی پاسخگویی به این پرسش اساسی است که تغییر حسی اطلاعات معمولی یا واژگان پربسامد و اطلاعات آزمایشگاهی یا واژگان کم بسامد چه تاثیری بر حافظه آشکار و ناآشکار کودکان و بزرگسالان دارد؟ در پژوهش حاضر دو نمونه کودکان و بزرگسالان گزینش شدند. نمونه کودکان از پایه های تحصیلی سوم، چهارم و پنجم ابتدایی (120 نفر) و نمونه بزرگسالان به حجم 120 نفر از دانشجویان. ابزار پژوهش شامل چهار آزمون واژگان کم بسامد (آزمایشگاهی) و پربسامد (معمولی) برای دو حافظه آشکار و ناآشکار بود که بعد از طی مراحل مختلف آزمون سازی و بررسی اعتبار، از آنها استفاده گردید. داده های بدست آمده با بسته نرم افزاری SPSS و از طریق تحلیل واریانس، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج بیانگر تایید سه فرضیه از چهار فرضیه مورد نظر بود. در مجموع پژوهش حاضر نشان داد که عوامل مورد بحث در حافظه آشکار و ناآشکار کاملا متفاوت هستند و نکته مهمتر اینکه حافظه کودکان در تاثیرپذیری از متغیرهای مورد بحث از حافظه بزرگسالان متفاوت است. بر خلاف اکثر پژوهش ها که به عدم رشد حافظه ناآشکار اشاره دارند در پژوهش حاضر ملاحظه شد به موازات رشد حافظه آشکار، حافظه ناآشکار هم رشد می یابد.

پژوهش حاضر به بررسی «تاثیر بازی های آموزشی تمرکز فکر بر کاهش شدت علایم اختلال کمبود توجه - بیش فعالی نوع مرکب، در کودکان دبستانی» مبتلا به این اختلال می پردازد. به این منظور، 30  نفر از دانش آموزان پسر پایه های اول، دوم و سوم دبستان که در سال تحصیلی 82-83 به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی آموزش و پرورش استان اصفهان مراجعه نموده و به وسیله روانپزشک مرکز و نیز سیاهه علایم مرضی کودک (CSI-4)، تشخیص اختلال کمبود توجه / بیش فعالی نوع مرکب را دریافت کرده بودند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش، طی 8 جلسه به انجام بازی های آموزشی پرداختند. بازی های انجام شده در این پژوهش، برگرفته از دیدگاههای نظری و عملی جدید در آموزش و پرورش هستند و به منظور افزایش سطح توجه و خود کنترلی در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی طراحی شده اند. بعد از اتمام جلسات آموزشی، پس آزمون و آزمون پیگیری با تکمیل مجدد سیاهه علایم مرضی کودک (CSI-4) توسط معلم و والدین دانش آموزان انجام گردید. داده های بدست آمده از سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با چند متغیر وابسته، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بر اساس ارزیابی والد و معلم، بازی های آموزشی، باعث کاهش معنادار شدت مجموع علایم کمبود توجه همراه با بیش فعالی در آزمودنی های گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون شده است (p<0.05). همچنین بر اساس ارزیابی والد و معلم در مرحله پس آزمون، میانگین شدت علایم کمبود توجه گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، بطور معناداری کاهش یافت (p<0.05). یافته دیگر این پژوهش نشان داد که بر اساس ارزیابی والد در مرحله پس آزمون، میانگین شدت علایم بیش فعالی / تکانشگری گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بطور معناداری کاهش یافته است (p<0.05).