پژوهش در علوم ورزشی
سال:1385 | دوره:4 | شماره:12 |تعداد مقالات:13

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط تعهد سازمانی و دلبستگی شغلی و مقایسه آن بین دبیران تربیت بدنی مرد آموزشگاه های نواحی هفت گانه مشهد است.این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی وبه شکل میدانی اجرا شده است. جامعه آماری آن 182 نفر از دبیران تربیت بدنی مرد شهر مشهد بودند که به صورت خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. به منظور گرد آوری اطلاعات، از سه پرسشنامه اطلاعات فردی، تعهد سازمانی و دلبستگی شغلی استفاده شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و ..) آمار استنباطی (ضریب همبستگی ANOVA و آزمون تعقیبی توکی برای ارزیابی اختلافات در میانگین ها) استفاده گردید.برخی از نتایج پژوهش نشان می دهد که میزان تعهد سازمانی دبیران تربیت بدنی برابر با (SD=±7.75 و (M=49.26 می باشد که بیانگر سطح تعهد سازمانی متوسط و بالایی است. همچنین میزان دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی برابر با (SD=±6.91 و (M=44.75 می باشد که حاکی از متوسط بودن میزان دلبستگی شغلی در افراد تحت بررسی است. در مقایسه میانگین تعهد سازمانی که با استفاده از روش تحلیل واریانس (ANOVA) انجام پذیرفت تفاوت بین میانگین های تعهد سازمانی در نواحی تحت بررسی با ضریب همبستگی (0.035=(P. معنادار بود و در ادامه از طریق آزمون تعقیبی توکی مشخص شد که نواحی سه و هفت نسبت به یک و چهار از تعهد سازمانی بالاتری برخوردار است.

به منظور تعیین جایگاه ورزش در اوقات فراغت و مقایسه فعالیت های فراغتی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان، 400 نفر از دانشجویان پسر و دختر به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی (SD،  x̅، (r×y و آمار استباطی (خی دو و مان ویتنی) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اوقات فراغت دانشجویان روزانه 4 ساعت بود که از نظر زمان صرف شده به ترتیب به تماشای تلویزیون، گوش دادن به موسیقی، هم صحبتی با دوستان، مطالعه غیر درسی، ورزش کردن و استفاده از رایانه، پرداخته می شد. اما فعالیت های فراغتی مورد علاقه به ترتیب شامل استفاده از رایانه ورزش کردن و گوش دادن به موسیقی بود. ورزش در اوقات فراغت پسران در رتبه دوم و برای دختران در رتبه نهم قرار داشت. همچنین 2.26 درصد دختران و 5.11 درصد از پسران اصلا ورزش نمی کردند. رشته های ورزشی مورد علاقه پسران به ترتیب فوتبال، شنا، بدنسازی، کوهنوردی، پیاده روی، و والیبال، و برای دختران شامل شنا، پیاده روی، اسب سواری، والیبال، کوهنوردی و دویدن بود. از سوی دیگر، بین نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دختر و پسر در فعالیت هایی مانند دیدار اقوام، کارهای هنری، ورزش کردن، فعالیت های مذهبی، تماشای ویدئو و گوش دادن به موسیقی (p<0.05) تفاوت معناداری وجود داشت. در نتیجه، فعالیت های غیر حرکتی سهم عمده ای در اوقات فراغت دارد و در این میان نقش ورزش بسیار کمرنگ می باشد و عواملی مانند وضعیت های فرهنگی - اجتماعی باعث شده تا فعالیت های فراغتی بین دانشجویان پسر و دختر متفاوت باشد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرات انتقال متقاطع تمرینات قدرتی یک طرفه بر سازگاری عصبی- عضلانی فلکسورهای آرنج بود. آزمودنی های این پژوهش را 24 داوطلب مرد سالم (سن: 1.83±20.63 سال، قد: 4.05±173.88 سانتیمتر، وزن: 7.64±72.04 کیلوگرم) بدون سابقه آسیب د رمفاصل و عضلات شانه و دست تشکیل می دادند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (12 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی تمرین قدرتی ایزوتونیک را روی فلکسورهای آرنج دست غیر برتر 3 بار در هفته به مدت 10 هفته انجام دادند. داده های الکترومیوگرافی سطحی شامل انتگرال الکترومیوگرافی از عضلات موافق (دوسر بازویی) و مخالف (سه سر بازویی) در حالت حداکثر انقباض ارادی فلکشن آرنج، محیط بازو و حداکثر انقباض ارادی مربوط به فلکسورهای آرنج برای هر دو عضو برتر و غیر برتر در پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری t مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش معناداری (P<0.05) در انتگرال الکترومیوگرافی عضله دو سر بازویی و حداکثر انقباض ارادی فلکسورهای آرنج و در مقابل کاهش معناداری در انتگرال الکترومیوگرافی عضله سه سر بازویی به دنبال 10 هفته تمرین در هر دو تمرین کرده و تمرین نکرده در گروه تجربی وجود داشت؛ در حالی که این تفاوت در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین افزایش معناداری (P<0.05) در هایپرتروفی عضو غیر برتر گروه تجربی مشاهده شد. این در حالی است که تغییرات در عضو برتر گروه تجربی و هر دو عضو گروه کنترل معنادار نبود.نتایج کلی این پژوهش نشان می دهد که تمرینات قدرتی یک طرفه باعث افزایش سازگاری های عصبی و همچنین قدرت ایزومتریکی فلکسورهای آرنج نه فقط در عضو تمرین کرده بلکه در عضو تمرین نکرده طرف مقابل نیز می شود و قدرت کسب شده در عضو تمرین نکرده ناشی از تغییر در مورفولوژی عضله نمی باشد. در نتیجه مکانیسم هایی که بر اساس آن ها انتقال متقاطع صورت می گیرد، ممکن است به واسطه عوامل عصبی مرکزی توضیح داده شود.

بخش اعظم اهداف تعلیم و تربیت از طریق شرکت دانش آموزان در فعالیت های ورزشی و حرکتی قابل تحقق است. تربیت بدنی به عنوان یکی از شاخه های اصلی تعلیم و تربیت نقش مهمی در فرایند رشد جسمانی و روانی فراگیران ایفا می نماید و یکی از دروس اصلی در بسیاری از کشورهاست و برنامه های درسی آن همواره بازنگری و اصلاح می شود.رویکرد استراتژیک برای تدوین برنامه های درسی یکی از رویکردهایی است که بیشتر برنامه های درسی تربیت بدنی به سوی آن گرایش پیدا کرده است، بر این اساس به مطالعه و بررسی اسناد و مدارک برنامه های درسی برخی از کشورها و مبانی نظری برنامه درسی تربیت بدنی تلاش گردید الگوی مطلوب برای درس تربیت بدنی با رویکرد برنامه ریزی استراتژیک طراحی گردد. در این رویکرد توجه به چشم انداز، بیانه ماموریت و اصول حاکم بر برنامه درسی از نکات برجسته آن می باشد که عناصر برنامه درسی بر اساس رویکرد فراگیر محوری و توجه به علایق و نیازهای دانش آموزان شکل گرفته است. این الگو با تلفیق حوزه های مرتبط با برنامه درسی، عناصر راهبردی و عناصر اساسی برنامه درسی تربیت بدنی، هماهنگی این درس را در نظام آموزشی افزایش داده که در صورت اجرا بسیاری از اهداف تربیت بدنی در مدارس تحقق خواهد یافت. برای اعتبار بخشی الگوی پیشنهادی از نظرات کارشناسان تربیت بدنی و برنامه ریزی درسی استفاده شده که درصد بالایی از نمونه آماری الگوی مذکور را تایید نموده اند.

هدف این پژوهش شناخت عوامل بحران زا و راهکارهای پیشگیری از بحران در حوزه های سخت افزار، نرم افزار، جان افزار و رسانه ها از دیدگاه تماشاگران، ورزشکاران، مربیان، داوران و خبرنگاران ورزشی بود.در این پژوهش 400 نفر تماشاگر، 770 نفر ورزشکار از بین 2512 نفر، 70 مربی از بین 222 نفر، 132 داور از بین 150 نفر، 217 خبرنگار ورزشی از بین 500 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که به صورت دو بعدی تنظیم گردید و در یک سمت آن عوامل بحران زا و در سمت دیگر راهکارهای پیشگیری از بحران ثبت شده بود. در این پژوهش از روش توصیفی استفاده شد و از روش های آماری توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA و آزمون تعقیبی شفه) استفاده شد.نتایج به دست آمده از پژوهش حاکی از این موارد بود: بین دیدگاه آزمونی ها در خصوص عوامل بحران زا و راهکارهای پیشگیری از بحران در زمینه های سخت افزار، نرم افزار، جان افزار و رسانه ها تفاوت معنی دار بود. اختلاف بین دیدگاه آزمودنی ها در حوضه های فوق باعث شده بود تا عوامل بحران زا و راهکارهای پیشگیری از بحران با توجه به میانگین پاسخ آزمودنی ها اولویت بندی گردد. نتایج حاکی از آن بود که از دیدگاه آزمودنی ها مهم ترین عامل در ایجاد بحران سو مدیریت (نرم افزار) است (اولویت دوم)، پس از آن سخت افزار و جان افزار به صورت مشترک در اولویت دوم قرار گرفتند، عامل رسانه ها نیز در رتبه سوم قرار گرفت. در خصوص راهکارهای پیشگیری از بحران نیز نرم افزار، سخت افزار، جان افزار و رسانه ها به ترتیب در اولویت های اول تا چهارم قرار گرفتند. الگوی راهبردی مدیریت بحران نیز بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش طراحی گردد.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط کایفوز با افسردگی و اضطراب بین دانشجویان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار بود. برای این منظور، پژوهشگران از پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه خودسنجی (اضطراب صفتی) و دستگاه اسپاینال ماوس برای اندازه گیری متغیرها سود برده اند.این پژوهش روی 190 دانشجوی پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه های تهران صورت گرفت. ابتدا درجه کایفوز آزمودنی ها با استفاده از دستگاه اسپاینال ماوس مشخص شد. سپس پرسشنامه های مذکور بین افراد توزیع گردید. نمونه گیری به صورت خوشه ای بود که ابتدا سه دانشگاه (تهران، علامه طباطبایی و دانشکده تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی) انتخاب شدند و از بین آنها 106 نفر که کایفوز بالای 40 درجه داشتند برگزیده شدند. نوع پژوهش توصیفی بود که به روش میدانی اجرا شد. برای بررسی میزان همبستگی و معنی داری از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه بین دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار از آزمون فیشر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین کایفوز با افسردگی و اضطراب در ورزشکاران و غیر ورزشکاران ارتباط معنی داری وجود ندارد، اما ارتباط معنی داری بین میانگین کایفوز ورزشکاران و غیر ورزشکاران با افسردگی به دست آمد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک برنامه تمرینی ویژه بر کیفیت زندگی زنان یائسه غیر ورزشکار بود. به این منظور 60 نفر از زنان یائسه ساکن در منطقه 6 تهران با میانگین سنی 52 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه تمرینی و غیر تمرینی تقسیم شدند وبرای گروه تمرینی یک برنامه تمرین منظم هوازی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته طراحی گردید. پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی زنان یائسه (MENQOL Questionnaire) توسط هر دو گروه و در دو مرحله پیش و پس از انجام تمرین تکمیل گردید. در این پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه در 4 حیطه جسمی، روانی- اجتماعی، وازوموتور و جنسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون t نشان داد که در دو حیطه جسمی (p=0.003) و روانی- اجتماعی (p=0.01) تاثیر تمرین معنی دار بوده است، در حالی که این تفاوت در دو حیطه وازوموتور (p=0.088) و جنسی (p=0.113) معنی دار نبود. همچنین به طور کلی کیفیت زندگی آزمودنی ها در اثر برنامه تمرینی بهبود معنی داری یافت (p=0.019).

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روش های مختلف آرایش تمرین بر یادگیری و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در تکالیف تعقیبی انجام گرفت. در این پژوهش که در دو آزمایش جداگانه انجام شد، 120 آزمودنی (5 گروه 12 نفری در هر آزمایش) به طور تصادفی انتخاب شدند. تکلیف شرکت کننده ها در آزمایش اول تعقیب هدف نوری روی صفحه نمایشگر با برنامه حرکتی ثابت (دایره) و پارامتر متغیر (سرعت های 20 و 30 و 40 دور در دقیقه) با آرایش های مختلف بود. تکلیف در آزمایش دوم، تعقیب هدف نوری با پارامتر ثابت (سرعت 30 دور در دقیقه) و برنامه حرکتی متغیر (شکل های دایره، مربع و مثلث) با آرایش های مختلف بود. آزمودنی ها می بایست در کوشش های 20 ثانیه ای هدف نوری را تعقیب کنند. زمان باقی ماندن روی هدف توسط رایانه به عنوان نمره عملکرد منظور شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در دوره اکتساب 9 جلسه به تمرین پرداختند و در انتها در آزمون های یادداری و انتقال شرکت کردند. در نهایت، نتایج نشان داد که تفاوت ها بین روش های مختلف آرایش تمرین در اکتساب و انتقال پارامتر معنی دار است. تفاوت ها در مرحله یادداری تاخیری معنی دار نبود. همچنین تفاوت ها بین روش های مختلف آرایش تمرین در مراحل اکتساب، یاددرای و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته معنی دار بود.آرایش های مختلف تمرین در مراحل مختلف آزمون اکتساب، یادداری (یادگیری) و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر منجر به بروز اثر تداخل زمینه ای می گردد.