طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1390 | دوره:17 | شماره:2 (پیاپی 52) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: استرپتوکوک های موتانس به خاطر قابلیت سنتز پلیمرهای خارج سلولی و تشکیل بیوفیلم از عوامل مهم ایجاد کننده پوسیدگی دندان در انسان هستند. هدف از این مطالعه تشکیل بیوفیلم از سویه های بالینی و استاندارد استرپتوکوکوس موتانز در شرایط آزمایشگاهی و بررسی مقاومت آن ها نسبت به عوامل ضد میکروبی می باشد.روش تحقیق: در این بررسی از بین سویه های استرپتوکوکوس موتانس جدا شده از پلاگ های دندانی و عفونت های دهان، سویه ای با قابلیت برتر تولید بیوفیلم جهت آزمون عوامل ضد میکروبی انتخاب گردید. بیوفیلم استرپتوکوکوس موتانس در میکروپلیت هایی از جنس پلی استیرن تشکیل گردید. میزان تاثیر مواد ضد میکروبی متداول مانند آنتی بیوتیک های پنی سیلین، اریترومایسین، تتراسایکلین و کلرهگزیدین در زمان های مختلف بر روی تعداد سلول های زنده بیوفیلم مورد ارزیابی قرار گرفت. MIC مواد مورد آزمون برای سلول های پلانکتونیک استرپتوکوکوس موتانس تعیین گردید.یافته ها: بیشترین اثر باکتریوسایدی بعد از 5 دقیقه تیمار بیوفیلم در مورد کلرهگزیدین 0.2 درصد با 0.09 mg/ml MIC و کمترین تاثیر در مورد تتراسایکلین با 0.3 mg/ml MIC مشاهده گردید. نسبت جذب نوری بیوفیلم سویه بالینی به OD بیوفیلم حاوی بیوساید در همان سویه (ODr) نشان داد که ضخامت بیوفیلم تشکیل یافته در حضور مواد میکروبی موثرتر در پایین ترین حد خود قرار دارد. کاهش پایدار در تعداد سلول های زنده بیوفیلم در تیمارهای اریترومایسین و پنی سیلین مشخص بوده است.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که برای ریشه کن کردن سلول های زنده بیوفیلم به غلظتی بیش از 5 MIC مواد ضد میکروبی لازم است.

زمینه و هدف: خواب یک فرآیند مهم فیزیولوژیک است که اثرات عمیقی بر سلامت روحی و جسمی افراد می گذارد. با توجه به تاثیر خواب بر عملکرد ذهنی و جسمی افراد، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات 30 ساعت بی خوابی بر زمان عکس العمل، هماهنگی عصبی- عضلانی و ظرفیت هوازی دانشجویان غیر ورزشکار بود.روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون استفاده شد. 18 دانشجوی پسر سالم غیر ورزشکار دانشگاه گیلان (سن =2±21 سال، قد =6.50±174.6 سانتی متر، وزن =5.50±71.50 کیلوگرم، درصد چربی بدن =5±13) به طور تصادفی انتخاب شده و در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها 7 روز قبل از زمان بی خوابی و بعد از 8 ساعت خواب کامل، آزمون های زمان عکس العمل با استفاده از دستگاه سنجش زمان واکنش، هماهنگی عصبی- عضلانی با استفاده از پرتاب دارت و هم چنین ظرفیت هوازی با دوی 800 و 1500 متر را اجرا کردند. یک هفته پس از آن و بعد از طی 30 ساعت بی خوابی (از ساعت 6 صبح تا ساعت 12 ظهر روز بعد)، مجددا آزمون ها انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و آزمون t همبسته استفاده شد.یافته ها: بی خوابی بر زمان عکس العمل هر دو دست چپ و راست تاثیر معنی داری داشت (p<0.05). همچنین، امتیاز پرتاب دارت آزمودنی ها متعاقب 30 ساعت بی خوابی به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05). بی خوابی رکوردهای دوی 800 و 1500 متر را در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش داد (p<0.05).نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که 30 ساعت بی خوابی می تواند باعث کاهش اجرای بدنی و کاهلی گردد. بنابراین، ورزشکاران و غیر ورزشکاران بایستی خواب کافی شبانه جهت جلوگیری از افت اجرا در فعالیت هایی که نیازمند دقت، هماهنگی و توجه ویژه ای هستند، داشته باشند.

زمینه و هدف: در تحلیل آماری برای تعیین عامل های خطر فشارخون، معمولا از نسبت شانس حاصل از رگرسیون لجستیک استفاده می کنند که به دلیل تعیین مرز برای فشارخون کارآیی و دقت تحلیل را کاهش می دهد. این کار را با استفاده از نسبت شانس (OR) حاصل از ضرایب رگرسیون با دقت بیشتر می توان انجام داد. هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل خطر پرفشاری خون سیستولیک و دیاستولیک در شهر شیراز با استفاده از نسبت شانس حاصل از دو روش رگرسیون خطی و رگرسیون لجستیک و مقایسه این دو روش می باشد.روش تحقیق: در یک مطالعه مقطعی در سال 1384، تعداد 3997 نفر از نوجوانان و بزرگسالان شهر شیراز با استفاده از نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ارتباط فشار خون با متغیرهای مستقل سن، جنسیت و شاخص توده بدنی توسط شاخص نسبت شانس به دو روش رگرسیون لجستیک و رگرسیون خطی (بدون مرز بندی) بررسی و نتایج مقایسه شد. تحلیل با نرم افزارهای SPSS 13 و S-PLUS 2000 انجام شد.یافته ها: در این بررسی دامنه سنی افراد مورد مطالعه 18 تا 99 سال و میزان شیوع پر فشاری خون سیستولیک و دیاستولیک به ترتیب 10.8 و 7.4 درصد به دست آمد. در هر دو روش، متغیرهای مستقل جنسیت، سن و شاخص توده بدنی با افزایش خطر پر فشاری خون سیستولیک و دیاستولیک رابطه معنی داری نشان داد. دقت روش رگرسیون در برآورد OR بیشتر از روش رگرسیون لجستیک و فاصله اطمینان آن نیز نسبت به روش لجستیک کوتاه تر بود.نتیجه گیری: نسبت شانس حاصل از مدل رگرسیون به دلیل مزایایی که دارد می تواند جهت تحلیل عوامل موثر بر متغیرهای پاسخی نظیر فشار خون که نقاط مرزی مشخصی ندارند، مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: حس عمقی مفاصل اندام تحتانی نقش قابل توجهی در پیشگیری از آسیب های حاد، مزمن و بیماری تخریبی مفاصل ایفا می کند. گفته می شود افراد دارای سندرم درد پتلافمورال (PFPS)، دارای اختلال حس عمقی مفصل زانو هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تیپینگ پتلا بر حس عمقی مفصل زانو در فوتسالیست های زن مبتلا به PFPS بوده است.روش تحقیق: این تحقیق به روش نیمه تجربی انجام شد و تعداد 30 زن ورزشکار نخبه با میانگین سنی 2.37±22 سال در آن شرکت کردند که نیمی از افراد مبتلا به PFPS بودند. خطای مطلق بازسازی زاویه ای فعال در زوایای 30o و 60o به صورت اندازه گیری قبل و بعد، توسط دستگاه الکتروگونیامتر محاسبه شد. داده ها بر اساس تقسیم بندی افراد به گروه مبتلا و غیر مبتلا و یک بار بر اساس گروه با حس عمقی خوب (انحراف از زاویه هدف >5o، تعداد=9) و ضعیف (انحراف از زاویه هدف ≤5o، تعداد=21) توسط آزمون آماری تی زوجی مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد، تیپینگ باعث بهبود حس عمقی در زاویه 30o در هر دو گروه افراد مبتلا (p=0.01) و کنترل (p=0.03)، شده است. اگرچه در تقسیم بندی افراد به دو گروه با حس عمقی خوب و ضعیف، تیپینگ توانسته بود حس عمقی افراد در گروه ضعیف را در زاویه 30 درجه، بهبود دهد (p=0.01)، ولی در گروه با حس عمقی خوب باعث کاهش حس عمقی شده بود (p=0.04).نتیجه گیری: تیپینگ پتلا صرفه نظر از ابتلا به PFPS توانسته است حس عمقی را در فوتسالیست های زن ارتقا دهد. همچنین نشان می دهد، در افراد با حس عمقی ضعیف ممکن است تیپینگ کمک کننده باشد و حس عمقی مفصل زانو را بهبود بخشد.

زمینه و هدف: بهبود کیفیت آموزش هر دانشگاه وابسته به بهبود کیفیت گروه های آموزشی آن است. بنابراین ارزیابی درونی گروه های آموزشی گامی موثر در رشد کیفی نظام آموزش عالی خواهد بود. لذا این مطالعه به منظور ارزیابی درونی گروه علوم پایه پزشکی یکی از دانشگاه های علوم پزشکی تیپ 3 در سال 1389 انجام شده است.روش تحقیق: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی و جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی گروه علوم پایه پزشکی، مستندات و منابع بود. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام گردید. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که در تکمیل آن از مصاحبه، مشاهده و بررسی اسناد نیز استفاده گردید و با به کارگیری روش های آمار توصیفی در قالب جداول توزیع فراوانی و شاخص های تمایل مرکزی و پراکندگی، تفسیر و استنتاج صورت گرفت.یافته ها: نتایج ارزیابی نشان داد که بجز عامل پایان نامه ها، فرصت های مطالعاتی و سمینارها که در وضعیت نامطلوبی قرار دارد، سایر عوامل شش گانه مورد مطالعه در حد مطلوب قرار دارند. به طوری که بیشترین امتیاز مربوط به عامل رسالت، اهداف و جایگاه سازمانی (3 از 3) و کمترین امتیاز متعلق به عامل پایان نامه ها، فرصت های مطالعاتی و سمینارها (1.66 از 3) بود.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت ارزیابی درونی، گروه آموزشی باید جهت حفظ و ارتقای عامل هایی که وضعیت مطلوبی دارد، تلاش نموده و برای بهبود عواملی که نامطلوب بوده برنامه ریزی نماید. مسوولین دانشگاه نیز باید شرایط و منابع لازم را برای بهبود وضعیت موجود و دستیابی به بالاترین حد مطلوب فراهم آورند.

زمینه و هدف: کلامی کردن تفکر، بیان فرآیند تفکر و راهبردهای مورد استفاده به صورت شفاهی می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر کلامی کردن تفکر بر عملکرد حل مساله می باشد.روش تحقیق: در پژوهش حاضر در قالب یک طرح آزمایشی، 50 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه زنجان (18 دختر و 32 پسر) که دارای میانگین سنی 22.48 سال بودند، با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه تفکر کلامی و تفکر بدون صدا جای داده شدند. برای اندازه گیری عملکرد حل مساله از مساله کشیش ها و آدم خوارها استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که تفکر کلامی باعث کاهش زمان حل مساله، کاهش تعداد حرکات مجاز و غیرمجاز می شود (p<0.05).نتیجه گیری: بیان شفاهی راهبردهای حل مساله می تواند خطا را کم کرده و سرعت حل مساله را افزایش دهد.

زمینه و هدف: شیوه های فرزندپروری به عنوان یکی از وظایف اساسی والدین نقش مهمی در دوره های بعدی زندگی فرزندان دارد. این تحقیق با هدف تعیین اثربخشی شیوه های فرزندپروری بر خودکارآمدی و سلامت روانی دانشجویان علوم انسانی دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد اسلامی نیشابور در سال تحصیلی 1387-88 انجام گرفته است.روش تحقیق: این پژوهش توصیفی- تحلیلی بر روی 210 دانشجو (105 دختر و 105 پسر) از بین 3757 دانشجوی رشته های علوم انسانی که به شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی دو مرحله ای انتخاب شدند انجام گرفت. نمونه پژوهش با سه پرسشنامه شیوه های فرزندپروری (تکمیل شده توسط والدین)، خودکارآمدی و سلامت عمومی آزمون شدند و داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس یک عاملی و دو عاملی (F) و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.یافته: نتایج تحقیق نشان داد شیوه های فرزندپروری والدین بر خودکارآمدی دانشجویان تاثیر معنی داری داشته (p=0.0064) و در این میان شیوه فرزندپروری مقتدرانه نسبت به شیوه سهل گیرانه (p=0.001) و شیوه مستبدانه (p=0.01) بر افزایش خودکارآمدی تاثیر معنی داری داشته است. همچنین شیوه های فرزندپروری بر سلامت روان نیز تاثیر معنی داری داشت (p=0.027) و تاثیر شیوه های فرزندپروری بر سلامت روانی متفاوت بوده است. به طوری که شیوه فرزندپروری مقتدرانه نسبت به شیوه مستبدانه ((p=0.0078 و شیوه سهل گیرانه نسبت به شیوه مستبدانه (p=0.018) بر سلامت روان دانشجویان تاثیر معنی داری گذاشته است.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر شیوه های فرزندپروری بر خودکارآمدی و سلامت روانی که اهمیت ویژه ای در دانشجویان دارد، آموزش این شیوه ها برای والدین در سطوح مختلف توصیه می شود.

زمینه و هدف: علی رغم پیشرفت های حاصل شده در زمینه درمان بیماری های قلبی، هنوز میزان بستری مجدد این گروه از بیماران نسبتا بالا می باشد و به عنوان یک مشکل عمده سلامتی مطرح است. گرچه برخی مطالعات در خارج از کشور این موضوع را در مورد بعضی از انواع بیماری های قلبی مورد بررسی قرار داده اند، اما این مهم در کشور ایران آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی بستری مجدد و عوامل مرتبط با آن در بیماری های قلبی انجام گرفته است.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 600 بیمار قلبی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مشخصات فردی و بیماری، تبعیت از رژیم درمانی و رویداد استرس زای اخیر بود که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. دو گروه بیماران قلبی بستری اول و بستری مجدد از نظر عوامل فردی و بیماری مورد مقایسه قرار گرفتند. همچنین عوامل اصلی و منجر به بستری مجدد نیز در بین بیماران بستری مجدد بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، مجذور کای و من ویتنی با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت.یافته ها: میزان بستری مجدد بیماران قلبی 57 درصد و بیشترین فراوانی مربوط به بیماران مبتلا به بیماری های دریچه ای و نارسایی قلبی بوده است (p<0.001). بر اساس یافته های مطالعه، بروز رویداد استرس زا، عدم تبعیت از رژیم دارویی، غذایی و الگوی فعالیت از عوامل عمده مرتبط با بستری مجدد بیماران قلبی می باشد. از نظر متغیرهای زمینه ای نیز، متغیرهایی نظیر جنس ((p=0.043، سن (p=0.015)، تحصیلات ((p=0.004، محل سکونت (p=0.014) و وجود بیماری همراه (p=0.010) با بستری مجدد در ارتباط می باشد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد برخی مشخصات فردی و بیماری با بستری مجدد در ارتباط هستند. در رتبه اول استرس و بعد از آن عدم رعایت رژیم درمانی منجر به بستری مجدد بیماران قلبی شده است. با وجود این موضوع که درصد بالایی از بیماران به علت بروز رویداد استرس زا در بیمارستان بستری شده اند، به نظر می رسد ارایه راهکارهای مقابله با استرس و تبعیت از رژیم درمانی توصیه شده در بیماران قلبی باید مورد توجه قرار گیرد.

هموتوراکس پدیده ای است که در آن مقادیر قابل توجهی خون در فضای پلور تجمع پیدا می کند و شایع ترین علت آن تروما می باشد. مواردی نیز ناشی از سایر علل و یا به صورت خود به خود رخ می دهد. در گزارش حاضر دو مورد از هموتوراکس در رابطه با زایمان واژینال ارایه می شود. بیماران در پایان یک دوره بارداری طبیعی بوده و به منظور انجام عمل زایمان طبیعی به بیمارستان معرفی شده بودند. در هر دو مورد القای زایمان انجام و زایمان به صورت واژینال و در یک مورد به کمک واکیوم به انجام رسیده است. یکی از بیماران در زمان انتقال به اتاق عمل زایمان علایم افت فشار خون ناگهانی و سیانوز پیدا می کند. به دنبال زایمان خونریزی واژینال ادامه پیدا می کند و هر دو بیمار با ترانسفیوژن مکرر خون و پلاسمای تازه تحت مراقبت های لازم قرار می گیرند. یکی از دو مورد به دلیل اینرسی رحمی و عدم کنترل خونریزی رحمی هیستریکتومی می شود و مورد دیگر نیز به دلیل پارگی سرویکس تحت درمان قرار می گیرد. هر دو بیمار چند ساعت بعد از زایمان دچار دیسترس تنفسی می شوند. رادیوگرافی قفسه سینه تجمع مایع در فضای پلور را نشان می دهد. در یکی از بیماران ادم ریه نیز بروز می کند. توراسنتز تشخیصی وجود مایع خونی را ثابت می کند. اقدام به تخلیه مایع خونی با لوله گذاری در قفسه سینه می شود و بیماران به سرعت بعد از چند ساعت بهبودی تنفسی پیدا می نمایند و علیرغم وجود اختلالات انعقادی خونریزی ادامه پیدا نمی کند. به نظر می رسد اثرات هورمونی دوران بارداری روی عروق و افزایش کمپلیانس آن ها مقاومت آنان را در برابر نیروهای وارده تضعیف کرده و خطر خونریزی را از آن ها در فضای پلور که در زمان انجام مانورهای زایمانی بیشترین فشار منفی را تحمل می نمایند افزایش داده باشد. وجود اختلالات انعقادی مزید بر علت هستند. منطقی به نظر می رسد که برای جلوگیری از هموتوراکس، از انجام زایمان های تهاجمی و وارد کردن نیروی زیاد زایمانی خودداری شود و اختلالات انعقادی نیز در اسرع وقت اصلاح شود.