ابتلا به HIV/AIDS یک معضل جهانی است که سه دهه از ظهور آن می گذرد(1) اما هنوز در بین دانشمندان علوم ذیربط مسأله ای پیچیده و منحصربه فرد محسوب می شود. در حالی که HIV/AIDS از نظر پزشکی یک بیماری مزمن و کشنده تعریف می شود، از لحاظ اجتماعی به عنوان یک انگ اجتماعی تلقی شده که شأن افراد مبتلا را مورد آماج خود قرار می دهد. به این معنی که فرد مبتلا به HIV در کنار تحمل بار درد و استرس ناشی از بیماری و ترس از مرگ ناچار است احساسات منفی دیگری نظیر طرد، پیش داوری، تحقیر و انواع تبعیض ها را از سوی جامعه تحمل نماید. به طوری که به نظر می رسد پیامدها و مشکلات ناشی از انگ اجتماعی مرتبط با HIV از خود بیماری دردناک تر باشد(2). از آنجا که بیماری HIV با رفتارهای قابل اجتنابی همچون رابطه جنسی غیرایمن و سوء مصرف مواد مخدر در ارتباط است، افراد مبتلا غالباً مسئول بیماری خود شناخته می شوند(3) و خصوصاً عدم اطلاع رسانی صحیح رسانه ها موجب شده که این افراد به عنوان مجرم در جامعه شناخته شوند(4).