نشریه پرستاری ایران
سال:1397 | دوره:31 | شماره:113 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: تمرکز اصلی برساخت اجتماعی، نمایان کردن شیوه ها و رویه هایی است که بر اساس آن افراد و گروه ها در خلق معانی و محصولات اجتماعی موجود مشارکت می کنند. از آنجا که ناباروری باعث ناتوانایی برای ایفای نقش مورد نظر اجتماعی می شود، اغلب با پیامدهای اجتماعی-روانی همراه است. بر این اساس این مطالعه با هدف تحلیل برساخت گرایانه فرایند مواجهه با ناباروری در زنان ناباور ایرانی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کیفی با رویکرد تئوری زمینه ای هم ساخت گرا است. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف در مرکز ناباروری ولیعصر و ابن سینا در شهر تهران آغاز و به صورت نظری ادامه یافت. داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته با 30 زن نابارور، مشاهده و یادداشت در عرصه جمع آوری شد. مدیریت داده ها به روش چارمز و با نرم افزارMAXQDA10 انجام گرفت. یافته ها: طبق اصول برساخت گرایی اجتماعی با تناسب تغییراتی در هر یک از عناصر برساخت گرایی اجتماعی ناباروری، تغییراتی در سایر عوامل و اثر آنها بر یکدیگر ایجاد شده که خود باعث خلق تجربه های متنوعی از ناباروری می شود. تحلیل برساخت گرایانه مواجهه با ناباروری حاصل از داده های ما نشان داد ناباروری تعامل پیچیده ای با روابط اجتماعی، انتظارات و نیازهای اجتماعی دارد، بنابراین پسخوراندهای اجتماعی برای زنان نابارور اهمیت بسیاری دارد. طبق رویکرد برساخت گرایی اجتماعی، مهمترین تصمیمات درباره ناباروری مانند درمان و نوع آن، توقف درمان، فرزندخواندگی و مسائلی از این نوع، تفسیرهای ناباروری از نظر اجتماعی هستند که منعکس کننده ی ایدئولوژی و ساختار اجتماعی جامعه ا ی است که افراد نابارور در آن زندگی می کنند. نتیجه گیری کلی: از دیدگاه رویکرد برساخت گرایی اجتماعی، فرایند مواجهه با ناباروری یک سازه اجتماعی است که تحت تاثیر کنشگران متعددی قرار می گیرد و عناصر ساختار اجتماعی و فرهنگی نیز نقش مهمی در ایجاد، حفظ و تغییر این فرایند دارند، بنابراین در تدوین سیستم های حمایتی برای افراد نابارور باید تمام عوامل و عناصر تأثیر گذار در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: سلامت معنوی اعضای تیم مراقبت خصوصاً پرستاران نقش مهمی در ارائه مراقبت کل نگر دارد. همچنین سلامت معنوی دانشجویان نیز نقش مهمی در شناسایی نیازهای معنوی بیماران و حمایت معنوی از آن ها ایفا می کند. از آنجایی که ویژگی هایی همانند هوش معنوی می تواند در نگرش نسبت به مسائل معنوی و در نتیجه سلامت معنوی افراد تأثیر گذار باشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین هوش معنوی و سلامت معنوی در دانشجویان دانشکده پرستاری صورت گرفته است. روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر در سال 1396 بر روی 178 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری بروجن که به روش سرشماری انتخاب شدند صورت گرفت. ابزار جمع آوری دادها شامل سه پرسشنامه اطلاعات جمعت شناختی، پرسشنامه هوش معنوی بدیع و همکاران و پرسشنامه سلامت معنوی Ellison و Paloutzian بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و توسط آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین متغیرهای هوش معنوی و سلامت معنوی دانشجویان همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (7/0; r= 001/0P≤ ). همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که هوش معنوی دانشجویان یک عامل پیش بینی کننده جهت سلامت معنوی آن ها است (54/0; r2= 001/0P ≤ ). میانگین کل هوش معنوی در دانشجویان از دامنه (5-1) 3/0 ± 63/3 و میانگین کل سلامت معنوی دانشجویان از دامنه (6-1) 6/0 ± 3/4 گزارش شد. بین هوش معنوی و سلامت معنوی با متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0P ≥ ). نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که سلامت معنوی دانشجویان با افزایش هوش معنوی آن ها افزایش می یابد و هوش معنوی می تواند یک متغیر پیش بینی کننده جهت ارتقاء سلامت معنوی دانشجویان به حساب آید. بنابراین توصیه می شود مدیران آموزشی به نقش هوش معنوی در بهبود سلامت معنوی دانشجویان توجه داشته و جهت بررسی و ارتقای هوش معنوی در دانشجویان برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.

زمینه و هدف: فرآیند اجتماعی شدن در سرتاسر زندگی انسان ها جریان دارد. برای بهبود این فرایند باید عوامل تقویت کننده آن شناسایی شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط هوش هیجانی با اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان اتاق عمل دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی است که پس از تعیین حجم نمونه، 93 نفر از دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از سه پرسش نامه مشخصات دموگرافیک، آزمون خودگزارشی هوش هیجانی Shiring/Siberia و اجتماعی شدن حرفه ای Toit جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که نمره سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان با نمره کل هوش هیجانی (04/0P=) و نمره مؤلفه های مهارت اجتماعی (001/0P<)، همدلی (04/0P=) و خودآگاهی (045/0P=) رابطه مستقیم داشت اما با نمره سایر مؤلفه های هوش هیجانی رابطه معنی دار نداشت (05/0P>). نتیجه گیری کلی: به نظر می رسد اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان اتاق عمل با میزان یادگیری در محیط آکادمیک و میزان هوش هیجانی آن ها ارتباط دارد. بنابراین با توجه به اهمیت هوش و استعداد و اجتماعی شدن در محیط بالینی در مراقبت جامع و انسانی از مددجویان، آموزش مهارت های تقویت هوش هیجانی به دانشجویان ضروری می باشد.

زمینه و هدف: پرستاران در مقایسه با سایر مشاغل، استرس شغلی بالاتری را تحمل می کنند و بنابراین احتمال نارسایی شناختی در آنها بیشتر است که ممکن است منجر به بروز خطاهای بالینی گردد. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین استرس شغلی و نارسایی شناختی پرستاران با بروز خطاهای بالینی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در سال 1396 در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد، 367 پرستارکه حداقل سابقه شش ماه خدمت داشتند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، استرس شغلی، نارسایی شناختی و بروز خطای بالینی جمع آوری گردید. از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تجربه خطاهای بالینی در 61/19 درصد از مشارکت کنندگان گزارش شد. میانگین کلی استرس شغلی و نارسایی شناختی بین پرستاران به ترتیب برابر با 48/3 و 98/1 بود. میزان حقوق دریافتی [066/0=odds ratio (OR)]، سابقه کار بالینی (114/2 = (OR، نارسایی شناختی (897/3 (OR=، عوامل استرس زای مرتبط با وظیفه (837/2 (OR= و عوامل استرس زای مرتبط با روابط بین فردی )340/0 (OR= به عنوان عوامل مرتبط در بروز خطاهای بالینی شناسایی شدند. نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد که بروز خطاهای بالینی تحت تأثیر سابقه کار بالینی، نارسایی شناختی و استرس شغلی قرار می گیرد. بنابراین پیشنهاد می گردد که مدیران پرستاری و مدیران بیمارستان ها، به نقش استرس شغلی و نارسایی شناختی در بروز خطاهای بالینی پرستاران توجه داشته باشند و در جهت کاهش استرس شغلی و خطاهای بالینی، راهبردها و سیاست های مناسبی را به کار گیرند.

زمینه و هدف: آمار مبتلایان به سرطان به عنوان یکی از بیماری های غیرواگیر، مزمن و شایع روز به روز در حال افزایش است. حدود 60 درصد از مبتلایان به سرطان در طول درمان خود، تحت پرتودرمانی قرار می گیرند که یکی از عوارض ناتوان کننده ی آن خستگی است. با توجه به تأثیر کم داروهای موجود برای رفع خستگی و مشکلات و عوارض زیاد ناشی از دارودرمانی می توان برای کاهش خستگی از درمان های مکمل و جایگزین مانند ماساژ آروماتراپی استفاده کرد. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل در بیمارستان فیروزگر شهر تهران انجام شد. 70 بیمار مبتلا به انواع سرطان که تحت پرتودرمانی بودند، به روش در دسترس و براساس شرایط ورود به مطالعه انتخاب و به دوگروه مداخله (35 نفر) و کنترل (35 نفر) تقسیم شدند. در گروه مداخله سه نوبت (یک روز در میان و برای 30 دقیقه) ماساژ افلوراژ با روغن معطر ناحیه ی پشت اجرا و در گروه کنترل، اقدام معمول انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه چند بعدی خستگی قبل و بلافاصله پس از پایان مداخله جمع آوری شدند و نتایج با آزمون های تی زوجی، تی مستقل، دقیق فیشر و کای دو تجزیه و تحلیل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نمره ی خستگی در دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت آماری معنی داری نداشت (P >0/05). در حالی که نمره ی خستگی در هر دو گروه پس از اجرای مداخله تفاوت آماری معنی داری داشت (P<0/05) که نشان دهنده کاهش خستگی در گروه مداخله بود. نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه نشان داد که ماساژ افلوراژ با روغن معطر در کاهش خستگی ناشی از پرتودرمانی در افراد مبتلا به سرطان تأثیر مثبتی داشته است و استفاده از این روش در کنار درمان های رایج می تواند موجب رفع خستگی ناشی از درمان گردد.

زمینه و هدف: اختلال در عملکرد و کیفیت زندگی ممکن است سلامت روان افراد تحت درمان همودیالیز را دچار مشکل کند. رفتارهای معنوی به ویژه ارتباط با خدا می تواند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در این افراد شود. هدف این مطالعه بررسی سلامت معنوی با کیفیت زندگی در افراد تحت درمان با همودیالیز بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 82 فرد تحت درمان با همودیالیز در مرکز همودیالیز بیمارستان مطهری شهر جهرم در سال 1395 انجام شد. نمونه گیری به روش آسان بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران کلیوی و سلامت معنوی Paloutzian و Ellison گردآوری شد و با کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) و نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: همبستگی مثبت و معنی داری بین بعدهای کیفیت زندگی از جمله عملکرد جسمی (222/0)، اختلال نقش به خاطر مشکلات عاطفی (260/0)، انرژی/خستگی (393/0)، سلامت عمومی (394/0) و سلامت جسمی (293/0) با بعدهای سلامت معنوی وجود داشت. نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج مطالعه، می توان به ضرورت تقویت بعد سلامت معنوی به عنوان عاملی مهم در راستای بهبود کیفیت زندگی افراد پی برد. توجه به این نکته کلیدی در کشوری با باورهای فکری، فرهنگی و مذهبی مانند ایران می تواند در طراحی برنامه های مراقبتی درمانی برای این دسته از بیماران مفید و مؤثر واقع گردد.

زمینه و هدف: برخورداری از مراقبت با کیفیت از حقوق اولیه بیماران است. از آنجا که بررسی دیدگاه پرستاران و بیماران می تواند اطلاعات جامع تری از وضعیت ارائه خدمات فراهم سازد، این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت خدمات پرستاری از دیدگاه پرستاران و بیماران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه کاربردی از نوع توصیفی– تحلیلی در سال 1395در زنجان انجام شد. در این مطالعه تعداد 150 نفر از بیماران و 16نفر از پرستاران شاغل در تنها مرکز دیالیز زنجان واقع در بیمارستان ولیعصر به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سروکوال ((SERVQUAL) Service Quality) تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها آزمون های تی زوجی، تی مستقل و آنالیز واریانس (ANOVA) و نرم افزار SPSSنسخه 16استفاده گردید. یافته ها: از دیدگاه بیماران شرکت کننده در مطالعه، شکاف )یعنی تفاوت امتیاز آنچه مورد انتظار بیماران بود و آنچه در عمل درک می نمودند( در کیفیت ارائه خدمات در تمامی ابعاد ادراکات و انتظارات، بجز بُعد تضمین وجود داشته (001/0P<). از دیدگاه پرستاران نیز این شکاف در تمامی ابعاد ادراکات و انتظارات وجود داشت (001/0P<). بین تحصیلات (027/0P=)، و شغل (002/0P=) بیماران، با ادراکات رابطه معنی داری دیده شد. نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه، بیانگر وجود شکاف در کیفیت ارائه خدمات پرستاری در ابعاد ادراکات و انتظارات بیماران و پرستاران می باشد. پیشنهاد می گردد پس از بررسی و تعیین علل وجود شکاف کیفیت خدمات، برنامه هایی جهت ارتقای کیفیت خدمات پرستاری طراحی و اجرا گردد.

زمینه و هدف: ارتقای کیفیت و پویایی برنامه های آموزش عالی پرستاری مستلزم ارزشیابی و بررسی های کمی و کیفی مستمر و به کار بردن نتایج حاصل از ارزشیابی در عمل است. یکی از روش های ارزیابی، که در بیشتر نقاط جهان از آن به عنوان شرط لازم برای طراحی نظام های آموزشی نوین استفاده می شود، پژوهش های تطبیقی است. مطالعه حاضر به مقایسه شایستگی های مورد انتظار از دانشجویان دوره دکتری تخصصی پرستاری در ایران و دانشگاه های برتر جهان پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه به شیوه توصیفی تطبیقی با استفاده از روش Beredy در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و ﻣ ﻘ ﺎ یﺴ ﻪ انجام شد. اﺑ ﺘ ﺪ ا ﺑ ﺮ ﻧ ﺎ ﻣ ﻪ آﻣ ﻮ زﺷ ﯽ دوره دﮐ ﺘ ﺮ ی ﭘ ﺮ ﺳ ﺘ ﺎ ری ایﺮ ان از سایت وزارت بهداشت و ﺑ ﺮ ﻧ ﺎ ﻣ ﻪ ﻣ ﺮ ﺑ ﻮ ط به آموزش دکتری پرستاری دانشگاه های برتر دنیا (بر اساس رتبه بندی دانشگاه شانگهای در سطح جهانی)، از سایت دانشگاه های مربوطه تهیه شد. سپس برنامه ها به دقت مطالعه شد. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر در این پژوهش، جستجوی الکترونیکی در پایگاه های داده های علمی فارسی و انگلیسی از جمله Google scholar، Pub Med، Science Direct، CINAHL، Iran Medex، SID و Magiran از سال 2000 تا 2017 انجام شد. یافته ها: شایستگی های مورد انتظار از دانشجویان دکتری تخصصی پرستاری در برنامه های دانشگاهای مختلف بررسی شده در این پژوهش، توانایی استفاده از پژوهش برای توسعه علم پرستاری، آموزش، رهبری و مدیریت است. برنامه پرستاری ایران از لحاظ در برگرفتن این شایستگی ها، نسبت به سایر برنامه ها غنی تر است. در برنامه جدید تربیت دانشجوی دکتری پرستاری در ایران، سعی شده در کنار انتظارات قبلی مهارت های بالینی نیز گنجانده شود؛ با این حال، بررسی واحدهای درسی و سرفصل دروس این برنامه نشان می دهد که برنامه ریزی مناسبی برای کسب این شایستگی ها وجود ندارد. نتیجه گیری کلی: غنی کردن برنامه آموزشی دوره دکتری تخصصی پرستاری و انتظار کسب شایستگی های متعدد در دانشجویان، بدون برنامه ریزی مناسب غیر ممکن است و می تواند به تکرار آموخته های قبلی، سردرگمی و در نهایت، بی انگیزگی دانشجویان این دوره، عدم بهبود وضعیت پرستاری ایران و عدم اعتلای رشته منجر شود.