مقدمه و هدف: رزماری از خانواده نعناع و لیزوزیم به عنوان عامل ضد باکتری طبیعی در میکروب شناسی غذا مورد توجه می باشند. این مطالعه با هدف شناسایی ترکیبات و بررسی اثرات ضدلیستریایی روغن فرار رزماری به تنهایی و به صورت ترکیب بالیزوزیم جهت ارتقای اثرات ضدلیستریایی دو ماده مذکور و استفاده از نتایج حاصل از این بررسی به منظور تعمیم در مدل های غذایی و تبدیل این روش های آزمایشگاهی به روش کاربردی در خط تولید مواد غذایی در آینده صورت پذیرفت.مواد و روش ها: این یک مطالعه تجربی است که در سال 1388 در دانشگاه ارومیه انجام شد. پس از شناسایی گیاه رزماری، روغن فرار به روش تقطیر با آب استخراج و ترکیبات آن با دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی شناسایی گردید. فعالیت ضد باکتریایی روغن فرار علیه لیستریا مونوسیتوژنز به تنهایی و به صورت ترکیبی با لیزوزیم در pH های 5، 6 و 7 به روش رقت سازی میکروبراث بر اساس تعیین حداقل غلظت بازدارنده در سه بار، تکرار و محاسبه میانگین ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 98.05 درصد ترکیبات روغن رزماری شناسایی گردید. ترکیبات اصلی شامل؛ آلفا- پینن، 1 و 8- سینئول، وربنون، کامفر، بورنئول، 3- اکتانون، کامفن و لینالول بود. ممانعت از رشد روغن رزماری علیه باکتری در pH=5 بارزتر و حداقل غلظت ممانعت کننده برابر با 225 میکروگرم در میلی لیتر بود. حداقل غلظت ممانعت کننده در pH=5 برابر 640 میکروگرم در میلی لیتر و در pH=7 ممانعتی دیده نشد. لیزوزیم تیمار شده با حرارت 80 درجه سانتی گراد در pH مذکور، حداقل غلظت بازدارنده را به 160 میکروگرم در میلی لیتر تقلیل داد.نتیجه گیری: روغن رزماری با ترکیب شیمیایی شناخته شده به تنهایی و به طور ترکیبی با لیزوزیم معمولی و تیمار شده علیه لیستریا مونوسیتوژنز ممانعت کننده می باشد. ترکیب لیزوزیم و به خصوص لیزوزیم تیمارشده با روغن رزماری، اثر ضد لیستریایی را افزایش می دهد.