مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1395 | دوره:18 | شماره:2 (پی در پی 58) |تعداد مقالات:28

کاتالاز یکی از اصلی ترین آنزیم های آنتی اکسیدانت بدن است که به مقدار فراوانی در بافت های فعال مانند کبد و کلیه یافت می شود. تغییرات در فعالیت و عملکرد این آنزیم به طور گسترده ای در انواع سرطان برای فهم بهتر فرایند سرطان و مکانیسم های درمانی آن بررسی شده است. زیرا کاهش فعالیت کاتالاز در سطح mRNA، پروتئین و فعالیت در انواع سلول های سرطانی به عنوان یکی از ویژگی های بارز بافت های توموری است. این مطالعه به تحقیقات مروری انجام شده روی اثر تغییرات در آنزیم کاتالاز کبدی در انواع سرطان ها و مکانیسم مقاومت به شیمی درمانی و متاستاز می پردازد. به علت نقش مهم هیدروژن پراکسید در مراحل مختلف سرطان، کاتالاز این مراحل را با سم زدایی هیدروژن پراکسید تغییر می دهد. هیدروژن پراکسید از طرق مختلف موجب افزایش متاستاز بافت سرطانی به بافت سالم می شود. بنابراین کاتالاز موجب کاهش متاستاز می گردد. داروهای ضدسرطانی که مکانیسم عملکردشان برای انهدام سلول توموری از طریق افزایش تولید رادیکال آزاد است؛ در صورت فعالیت بالای کاتالاز اثرشان بر سلول سرطانی کاهش می یابد. به عبارتی مقاومت دارویی در حضور فعالیت بالای کاتالاز ایجاد می شود. بنابراین کاتالاز نقش متناقضی در مورد درمان و پیشرفت سرطان دارد که به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

زمینه و هدف: کمردرد یک اختلال عضلانی اسکلتی با شیوع بالا است که 85 درصد افراد جامعه ممکن است آن را تجربه کنند. ورزش های ثبات دهنده مرکزی برای تقویت توانایی سیستم های عصبی عضلانی و اسکلتی برای حفاظت ستون فقرات توصیه شده اند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات ثبات دهنده مرکزی و ورزش های عمومی بر فعالیت های عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 60 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری ورزش های عمومی و ورزش های ثبات دهنده مرکزی قرار گرفتند. شاخص فعالیت های عملکردی توسط آزمون های Bilateral squat test، Timed single hop test،Distance single hop test  و Star excursion test برای همه افراد در ابتدا و پس از دوره مداخله مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. در گروه ورزش های ثبات دهنده مرکزی هشت تمرین اختصاصی تقویتی استفاده گردید و در گروه ورزش های عمومی، تمرینات تقویتی روتین فیزیوتراپی برای بیماران در نظر گرفته شد. کلیه تمرینات در هر دو گروه به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گردید.یافته ها: تمرینات ثبات دهنده مرکزی موجب افزایش معنی دار شاخص های فعالیت عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی نسبت به تمرینات عمومی گردید (P<0.05).نتیجه گیری: تمرینات ثبات دهنده مرکزی نسبت به تمرینات عمومی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی ارجح است.

زمینه و هدف: مکمل دانه کتان نقش مهمی در درمان و پیشگیری دیس لیپیدمی و التهاب دارد و ممکن است مزایای تمرین ورزشی را افزایش دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین هوازی به همراه مکمل دانه کتان بر لیپیدها و پروتئین واکنشگر C سرم زنان چاق انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 45 زن چاق در دامنه سنی 45-30 سال به صورت در دسترس و به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی 60-50 دقیقه در روز، سه روز در هفته، باشدت 85-50 درصد ضربان قلب بیشینه برای 10هفته اجرا شد. گروه تمرین هوازی+ مکمل و گروه مکمل به مدت 10 هفته پودر دانه کتان را به مقدار 9-6 گرم در روز مصرف نمودند. ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرینی ارزیابی شد.یافته ها: مصرف دانه کتان موجب کاهش آماری معنی داری در مقادیر تری گلیسیرید، HDL -کلسترول، TC-HDL، وزن بدن، نمایه توده بدن، دور کمر و توده چربی گردید (P<0.05). از طرفی مصرف دانه کتان همراه با تمرین هوازی منجر به کاهش در شاخص های آدیپوسیتی وزن، نمایه توده بدن، دور کمر، توده چربی، تری گلیسیرید، HDL -کلسترول،LDL  -کلسترول،LDL/HDL  و TC-HDL شد (P<0.05).نتیجه گیری: مصرف دانه کتان برای بهبود سلامت قلبی - متابولیکی زنان یک روش ایمن و موثر است و ترکیب کردن دانه کتان با تمرین هوازی می تواند برخی اثرات مفید آن را طی یک دوره 10 هفته ای افزایش دهد.

زمینه و هدف: آلزایمر یک بیماری مرتبط با سن است و با دمانس و کاهش نورون ها در مغز مشخص می شود. استرس اکسیداتیو مغز نقش مهمی در پیری و اختلالات نورودژنراتیو دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره دانه انگور بر بهبود اختلالات حافظه و یادگیری ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین (STZ) در موش صحرایی نر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 80 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه 16 تایی کنترل، شم، دریافت کننده STZ، دریافت کننده عصاره دانه انگور 100mg/kg)،  30روز، گاواژ) به علاوه STZ و دریافت کننده STZ به علاوه عصاره دانه انگور تقسیم شدند. حافظه حیوانات به وسیله تست های ماز آبی موریس، شاتل باکس و ماز T ارزیابی شد.یافته ها: تزریق STZ به صورت داخل بطنی موجب تخریب حافظه حیوانات در تمامی تست ها گردید. تجویز عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز داخل بطنی STZ زمان رسیدن به سکوی مخفی در تست ماز آبی موریس را نسبت به گروه آلزایمری کاهش داد (P<0.05). همچنین زمان تاخیر ورود به محفظه تاریک در تست حافظه اجتنابی غیرفعال نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05). به علاوه درصد انتخاب بازوی صحیح در تست ماز T در حیوانات دریافت کننده عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز STZ، نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: عصاره دانه انگور اثر مهمی در پیشگیری و بهبود اختلال حافظه ناشی از تزریق داخل بطنی STZ دارد.

زمینه و هدف: حجم و وزن بخش هایی از مغز مانند هیپوکمپ بعد از استرس مزمن کاهش پیدا می کند و در عوض حجم و وزن غده فوق کلیه افزایش می یابد. این مطالعه به منظور تعیین اثر استرس مزمن و تجویز ممانتین داخل آمیگدالی بر تغییرات نسبت وزن و حجم مغز به وزن و حجم غده فوق کلیه روی موش آزمایشگاهی نر انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی به کمک دستگاه استریوتکس کانولگذاری یک طرفه و دو طرفه آمیگدال انجام شد. پس از یک هفته بهبودی حیوانات دوزهای متفاوت ممانتین0.1mg/Mouse) ،  0.5و 1) را پنج دقیقه قبل از شروع استرس دریافت کردند. شوک الکتریکی کف پا به صورت تصادفی و به مدت هفت روز متوالی به حیوانات القاء شد. در پایان روز هفتم، همگی حیوانات کشته شدند و مغز و غده فوق کلیه آنها در فرمالین 4 درصد فیکس شد. حجم به روش غوطه وری در جیوه و وزن توسط ترازوی دقیق تعیین شد.یافته ها: استرس موجب کاهش غیرمعنی دار میزان حجم مغز به حجم غده فوق کلیه و همچنین وزن مغز به وزن غده فوق کلیه گردید. تجویز ممانتین به داخل آمیگدال موجب مهار اثر استرس گردید (P<0.05). تجویز دوز کم و متوسط آن به آمیگدال راست و یا چپ باعث افزایش نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غده فوق کلیه گردید (P<0.05).نتیجه گیری: ممانتین به صورت وابسته به دوز و محل تزریق موجب مهار اثر استرس در موش های نر می شود. در این ارتباط تجویز ممانتین به صورت یک طرفه به آمیگدال راست و یا چپ موثرتر است.

زمینه و هدف: صرع یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی مرکزی پس از سکته مغزی است. گیاه بارهنگ کبیر (Plantago major) با خواص درمانی گسترده در طب سنتی، حاوی فلاونوئیدها و ویتامین C است و خواص آنتی اکسیدانی قوی دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره هیدروالکلی بارهنگ بر آستانه تشنج ناشی از پنتلین تترازول (PTZ) در موش های سوری نر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 50 سر موش سوری نر نژاد NMRI در 5 گروه 8 تایی کنترل و گروه های تجربی قرار گرفتند. گروه کنترل سرم فیزیولوژی و گروه های تجربی عصاره هیدروالکلی بارهنگ را با دوزهای 5، 10، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نیم ساعت قبل از تزریق PTZ ( 60میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. بلافاصله پس از تزریق PTZ مدت زمان لازم تا بروز تشنج و میزان مرگ و میر ثبت شد.یافته ها: در گروه های دریافت کننده عصاره هیدروالکلی بارهنگ با دوز 10، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل (2.88±21.5) به ترتیب با مقادیر 7.61±154.1، 6.31±120.1 و 2.11±140.3 افزایش معنی داری در آستانه تشنج مشاهده شد (P<0.05). همچنین در گروه های دریافت کننده عصاره هیدروالکلی بارهنگ با دوز 10، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش مرگ معنی داری نسبت به گروه کنترل (2.32±24.5) مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج نشان داد عصاره گیاه بارهنگ دارای اثر ضدتشنجی است.

زمینه و هدف: فعالیت های جسمانی متفاوت بر روی سیستم ضداکسایشی موثرند. انتخاب مناسب نوع، زمان و شدت تمرین در جهت ارتقاء سطح سلامت جامعه ضروری به نظر می رسد. این مطالعه به منظور تعیین اثر  هشت هفته تمرین بی هوازی فزاینده میان مدت بر سطح سرمی آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) موش های صحرایی ماده انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی ماده به طور تصادفی در دو گروه کنترل و بی هوازی تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته، کنترل (بدون فعالیت)، تمرین بی هوازی (هفته ای 3 جلسه با سرعت 24 تا 30 متر در دقیقه، شیب 5 تا 15 درجه و مدت 30 ثانیه) اجرا شد. سطح سرمی آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: سطح سرمی آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (U/ml) در گروه کنترل و بی هوازی فزاینده به ترتیب 12.8±98.8 و 17.3±109.1 تعیین شد (P<0.05). همچنین سطح سرمی آنزیم کاتالاز (U/ml) در گروه کنترل و بی هوازی فزاینده به ترتیب 7.2±51.2 و 4.2±48.4 تعیین شد که از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: تمرین بی هوازی فزاینده در میان مدت، سبب افزایش اثرگذاری در سطح سرمی آنزیم ضداکسایشی SOD می شود.

زمینه و هدف: تاموکسیفن یکی از تعدیل کنندگان انتخابی گیرنده استروژن است که اثر استروژنی / آنتی استروژنی در بافت های مختلف بدن دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف طولانی مدت تاموکسیفن بر حافظه موش های صحرایی نر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. گروه شم حلال تاموکسیفن دریافت نمود و گروه تجربی تاموکسیفن (400mg/kg/day) را به مدت 35 روز متوالی به صورت خوراکی دریافت کرد. در پایان تیمار، یادگیری و حافظه فضایی حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس و حافظه اجتنابی با استفاده از شاتل باکس ارزیابی شد.یافته ها: مدت زمان و مسافت سپری شده برای دست یابی به سکوی پنهان در آزمون ماز آبی موریس در حیوانات دریافت کننده تاموکسیفن افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (P<0.05). به علاوه زمان و مسافت شنا شده در ربع دایره هدف (در آزمون پروب) در حیوانات گروه تاموکسیفن کاهش معنی داری داشت (P<0.05). در آزمون حافظه اجتنابی، تاموکسیفن موجب کاهش معنی داری در زمان ورود حیوان به اتاق تاریک در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<0.05).نتیجه گیری: تیمار طولانی مدت تاموکسیفن موجب اختلال در یادگیری و حافظه فضایی و همچنین کاهش حافظه اجتنابی در موش های صحرایی نر می گردد.

زمینه و هدف: نوروپاتی دیابتی یکی از شایع ترین عوارض میکروواسکولار دیابت است که با ایجاد بی حسی در پاها، ایجاد درد و اختلال در حس عمقی به دنبال تخریب آوران های عصبی اندام تحتانی، موجب اختلال در حفظ تعادل می شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی دو شیوه ماساژ رفلکسولوژی و یومی هوتراپی بر درد و حفظ تعادل زنان مبتلا به نوروپاتی دیابتی اندام تحتانی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 34 زن مبتلا به نوروپاتی دیابتی اندام تحتانی به صورت غیرتصادفی در سه گروه ماساژ رفلکسولوژی (12 نفر)، یومی هوتراپی (11 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. اندازه گیری درد و حفظ تعادل به ترتیب توسط مقیاس بصری درد، آزمون شارپند رومبرگ و برگ قبل و بعد از شش هفته اندازه گیری شد. دو گروه رفلکسولوژی و یومی هوتراپی 6 هفته (سه جلسه در هفته و به مدت 30 دقیقه) تحت ماساژ قرار گرفتند.یافته ها: بهبودی معنی داری در دو گروه ماساژ رفلکسولوژی و یومی هوتراپی بر درد و حفظ تعادل (ایستا و پویا) در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<0.05). تفاوت آماری معنی داری بین میزان اثرگذاری دو روش رفلکسولوژی و یومی هوتراپی وجود نداشت.نتیجه گیری: شیوه ماساژ رفلکسولوژی و یومی هوتراپی به یک میزان در بهبود درد و حفظ تعادل بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی اندام تحتانی موثر است.

زمینه و هدف: در روان درمانی شناختی - رفتاری مذهب محور، علاوه بر روش های شناخت درمانگری، اعتقادات معنوی و باورهای دینی تقویت می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر روان درمانی شناختی - رفتاری مذهب محور بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ایدز انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع شبه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون، گروه کنترل و مرحله پیگیری سه ماهه بود. 30 بیمار مبتلا به ایدز به صورت غیرتصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله، 12 جلسه 45 دقیقه ای، روان درمانی شناختی- رفتاری مذهب محور دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در پژوهش، شامل آزمون افسردگی بک نسخه دوم (BDI-II) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-Brief) بود. با استفاده از این آزمون ها، هر دو گروه مداخله و کنترل در مراحل پیش آزمون، پس از خاتمه 12 جلسه آموزشی و پس از پیگیری 3 ماهه ارزیابی شدند.یافته ها: میزان افسردگی در گروه مداخله پس از اعمال روان درمانی شناختی - رفتاری مذهب محور به صورت معنی داری کاهش و میزان کیفیت زندگی به صورت معنی داری افزایش یافت و در دوره پیگیری نیز تداوم داشت (P<0.05).نتیجه گیری: روان درمانی شناختی - رفتاری مذهب محور در کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ایدز موثر است.

زمینه و هدف: سندرم خارپاشنه از جمله بیماری های متداول پاشنه پا در افراد میان سال بوده که با درد در ناحیه پاشنه همراه است. از روش های کاهش درد در این سندرم تجویز کفی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر کفی سیلیکونی بر توزیع فشار کف پایی افراد دارای خارپاشنه انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 15 فرد مبتلا به خارپاشنه با روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. از کفی سیلیکونی تمام طول فشار کف پایی به همراه ساپورت قوس طولی و پدمتاتارس که در نواحی پاشنه و سر انگشتان از سیلیکونی با چگالی متفاوت ساخته شده بود؛ استفاده گردید. با استفاده از دستگاه پدار در پنج منطقه آناتومیکی کف پا فشارهای کف پایی در حالت با کفی و بدون کفی، پس از طی یک مسیر 9 متری اندازه گیری شد.یافته ها: کفی سیلیکونی موجب کاهش آماری معنی دار 7.5 درصدی فشار در ناحیه قدامی-داخلی پا در مقایسه با کفش بدون کفی گردید (P<0.05). همچنین استفاده از کفی سبب کاهش غیرمعنی دار 19.49 درصدی فشار در پاشنه شد. کفی سیلیکونی سبب افزایش معنی دار سه متغیر نیرو، سطح در تماس و انتگرال فشار - زمان در ناحیه میانی - داخلی پا (P<0.05) و کاهش معنی دار متغیر انتگرال فشار - زمان در ناحیه قدامی - داخلی پا گردید (P<0.05).نتیجه گیری: کفی سیلیکونی موجب کاهش فشار در نواحی قدامی-داخلی و کاهش میانگین و انحراف معیار میانگین حداکثر فشار در مناطق پنج گانه کف پا می گردد.

زمینه و هدف: جراحی زیبایی بینی مشکل ترین و پیچیده ترین جراحی زیبایی کل صورت است. اگرچه اکثر افراد متقاضی روش های جراحی زیبایی، در ظاهر از نظر روان شناختی سالم به نظر می رسند؛ اما در خصوص برخی از بیماران این امر صدق نمی کند. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت ﺳﻼﻣﺖ روان ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞﺟﺮاحی زیبایی بینی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 100 نفر از زنان و مردان متقاضی جراحی زیبایی بینی انجام شد. افراد مورد مطالعه به  پرسشنامه تجدیدنظر شده علایم اختلالات روانی (SCL-90-R) قبل از عمل جراحی، سه ماه و شش ماه پس از عمل جراحی پاسخ دادند.یافته ها: در مقایسه با مردان، زنان به طور معنی داری علایم افسردگی (7.24 در برابر 10.79)، جسمانی کردن (4.64 در برابر 7.35)، وسواس فکری-عملی (5.67 در برابر 8.51)، حساسیت در روابط متقابل (5.48 در برابر 7.52)، اضطراب (5.26 در برابر 8.07) و شدت کلی ناراحتی روانی (0.58 در برابر 0.79) بیشتری داشتند (P<0.05). اثر اصلی عامل زمان نشان داد تفاوت معنی داری بین علایم اختلالات روانی در سنجش های خط پایه و 6-3 ماه بعد وجود نداشت. همچنین اثرات تعاملی جنسیت و زمان در هیچ یک از علایم اختلالات روانی معنی دار نبود.نتیجه گیری: خط سیر علایم اختلالات روانی در 3 تا 6 ماه پس از جراحی انحراف قابل ملاحظه ای نسبت به قبل از جراحی نداشت. این یافته می تواند نشان دهنده وجود علایم روانی دیرین پیش از عمل زیبایی باشد.

زمینه و هدف: اختلال نقص توجه / بیش فعالی شایع ترین اختلال روانپزشکی دوران کودکی از نظر میزان مراجعه به مراکز خدمات درمانی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر بازی های ریتمیک بر مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه از نوع شبه تجربی به همراه پیش آزمون، پس آزمون به همراه گروه شاهد، 30 نفر از دانش آموزان پیش دبستانی شهر اصفهان که به اختلال نقص توجه / بیش فعالی مبتلا بودند؛ به صورت غیرتصادفی در دو گروه قرار داده شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه کانرز سال 1997 و چک لیست مهارت های اجتماعی سال 2004 بود.یافته ها: بازی های ریتمیک سبب افزایش معنی دار مهارت اجتماعی کودکان مبتلا به نقص توجه / بیش فعالی گردید و این افزایش مهارت در مرحله پیگیری نیز ادامه داشت (P<0.05).نتیجه گیری: بازی های ریتمیک باعث افزایش مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی می گردد.

زمینه و هدف: ویتیلیگو با شیوع 2-1 درصد در جمعیت های مختلف، یکی از شایع ترین بیماری های پوستی است. اتیولوژی این بیماری به خوبی مشخص نیست. تئوری های مختلفی در این زمینه وجود دارد که فرضیه خودایمنی بودن بیماری بیشتر پذیرفته شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی اختلالات عملکرد تیروئید و آنتی بادی های ضدتیروئید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی روی 45 بیمار مبتلا به ویتیلیگو و 45 فرد غیرمبتلا به ویتیلیگو انجام شد. متغیرهای جنس، سن، طول مدت بیماری و نوع بیماری توسط یک چک لیست جمع آوری شد. سطح T3 و T4 آزاد، TSH، آنتی بادی ضدپراکسیداز تیروئیدی (Anti-TPO) و آنتی بادی ضدتیروگلبولین (Anti-TG) سرم افراد در دو گروه اندازه گیری شد.یافته ها: سطح سرمی T4 آزاد 20 درصد بیماران در مقابل 2.2 درصد افراد شاهد کمتر از سطح طبیعی بود (P<0.05). در 14 نفر (31.1 درصد) از افراد مبتلا به ویتیلیگو و 6 نفر (13.3 درصد) از افراد گروه شاهد، آنتی بادی پراکسیداز ضد تیروئیدی بالاتر از سطح طبیعی (<60IU/ml) قرار داشت (P<0.05). همچنین سطح آنتی بادی ضدتیروگلبولین گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: اختلالات عملکرد تیروئید، به ویژه کم کاری تیروئید و آنتی بادی ضدتیروئید در مبتلایان به ویتیلیگو افزایش می یابد.

زمینه و هدف: سل یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده انسان و یکی از علل اصلی مرگ در دنیاست که در صورت عدم درمان 50درصد بیماران تا 5 سال اول ابتلا به سل ریوی فوت می کنند. آمارهای سازمان بهداشت جهانی حاکی از میزان پایین تر موفقیت درمان موارد سل اسمیر مثبت در ایران نسبت به میانگین منطقه ای و جهانی است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل موثر در پیامد درمان بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت در استان گلستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی- تحلیلی روی 331 نفر (185 مرد و 146 زن) از بیماران جدید مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت شناسایی شده در آزمایشگاه های تشخیص سل استان گلستان طی سال 1393 انجام شد. درمان کلیه بیماران به مدت دوماه بر مبنای پروتکل کشوری و مطابق استراتژی DOTS انجام شد. ملاک پیامد درمان بررسی وضعیت اسمیر خلط در پایان ماه دوم درمان بود و اثر متغیرهای مستقل جنسیت، نوع داروی مصرفی، میانگین سنی و وزنی بیماران، مصرف مواد دخانی، وابستگی به مواد مخدر و شدت آلودگی اسمیر خلط زمان تشخیص بیماری بر آن ارزیابی گردید.یافته ها: 50.8 درصد بیماران تحت درمان با داروهای ترکیبی و 49.2 درصد تحت درمان با داروهای مجزا بودند. میزان تبدیل اسمیر خلط مثبت به منفی در پایان ماه دوم درمان 67.7 درصد بود. در تحلیل چند متغیره مهم ترین متغیرهایی که به صورت معنی دار در مدل رگرسیونی باقی ماندند؛ شامل سن بیمار (P=0.017، OR=0.98،(95% CI:0.96-0.99 ، وابستگی به مواد مخدر (P=0.008، OR=2.4، (95% CI: 1.26-4.54، قومیت (P=0.0001، OR=3.62، (95%CI: 1.86-7.02 و شدت آلودگی اسمیر خلط تشخیصی (P<0.0001) بود.نتیجه گیری: میزان موفقیت درمان دو ماهه در بیماران تحت مطالعه نسبتا پایین بود. سن بیماران در زمان تشخیص بیماری، وابستگی به مواد مخدر و شدت آلودگی اسمیر خلط زمان تشخیص، عوامل موثر در پاسخ به درمان بیماران مسلول در مرحله حمله ای بود.

زمینه و هدف: خواب یکی از عناصر مهم در چرخه های شبانه روزی است که با بازسازی قوای فیزیکی و روحی همراه است. فعالیت بدنی از جمله عوامل مداخله گر در بهبود کیفیت خواب است. این مطالعه به منظور تعیین اثر فعالیت بدنی بر کیفیت خواب دانشجویان دختر انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی مقطعی روی 370 دانشجوی دختر دانشگاه زابل در نیم سال اول تحصیلی 93-1392 انجام شد. اطلاعات به روش نمونه گیری تصادفی و از طریق پرسشنامه دموگرافیک محقق ساخته و پرسشنامه های استاندارد سنجش کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و فعالیت بدنی بک جمع آوری گردید. سپس دانشجویان با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی بک به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند.یافته ها: 32 نفر (25.2 درصد) از دانشجویان فعال و 153 نفر (67.4 درصد) از دانشجویان غیرفعال دارای کیفیت خواب نامناسب بودند. میانگین کیفیت خواب در هر دو گروه فعال (3.22±5.73) و غیرفعال (3.75±7.21) نامناسب بود؛ اما دختران فعال نسبت به غیرفعال از کیفیت خواب بهتری برخوردار بودند (P<0.05). 65.7 درصد گروه فعال دارای نمایه توده بدن کمتر از 25 و تنها  9.1درصد دانشجویان با نمایه توده بدن بیش از 25، کیفیت خواب مناسبی داشتند. در گروه غیرفعال  60.8درصد افراد دارای سطح مطلوب نمایه توده بدن از کیفیت خواب نامطلوبی برخوردار بودند. در هر دو سطح نمایه توده بدن، کیفیت خواب در دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشت؛ اما این تفاوت در گروه فعال بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: 52 درصد از دانشجویان دختر کیفیت خواب مناسبی نداشتند و کیفیت نامناسب خواب در دختران با فعالیت بدنی کمتر، بیشتر بود.

زمینه و هدف: مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به آنتی بیوتیک ها، یکی از مشکلات عمده بهداشت جهانی است و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بسیار مهم است. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از نمونه های بالینی با روش انتشار دیسک و تشخیص مولکولی (Polymerase Chain Reaction: PCR) انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- آزمایشگاهی روی 50 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اهواز در سال 1392 انجام شد. سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش انتشار دیسک انجام شد. تعیین مقاومت به متی سیلین با روش PCR توسط پرایمر اختصاصی انجام شد.یافته ها: از 50 ایزوله حاصله تمامی جدایه ها نسبت به متی سیلین، آمپی سیلین و پنی سیلین مقاوم بودند. مقاومت جدایه ها نسبت به اریترومایسین، جنتامایسین، کلیندامایسین و سیپروفلوکسایسین به ترتیب 48 درصد، 34 درصد، 34 درصد و 34 درصد بود. در روش PCR 98 درصد از جدایه استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین حاوی ژن مقاومت به متی سیلین بودند.نتیجه گیری: 98 درصد جدایه ها حاوی ژن  mec-Aبودند و مقاومت بالا به آنتی بیوتیک متی سیلین به ژن mec-A وابسته است. این امر می تواند به عنوان یک تهدید بالقوه برای بهداشت عمومی باشد.

زمینه و هدف: یرسینیا باسیلی است که در ایجاد اسهال های ناشی از مصرف آب و غذای آلوده اهمیت دارد. با توجه به عدم اطلاع کافی در خصوص نقش مارکرهای ویرولانس در گونه های آتیپیک یرسینیا در ایجاد بیماری، این مطالعه به منظور تعیین مارکرهای ویرولانس در یرسینیاهای آتیپیک جدا شده از کودکان مبتلا به اسهال انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی نمونه مدفوعی 384 کودک صفر تا 14 سال مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران طی مرداد 1390 تا مرداد 1391 انجام شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، برای غنی سازی در سرما در محیط بافر قلیایی با pH=7.2 به مدت 21 روز سرماگذاری شدند و در روزهای 7، 14 و 21 بر روی محیط افتراقی- انتخابی CIN و MaC کشت داده شدند. برای افتراق گونه های یرسینیای آتیپیک از سایر یرسینیاهای تیپیک از تخمیر قندهای مختلف استفاده شد. از تست های فنوتایپینگ مانند اتوآگلوتیناسیون، جذب کونگو رد، اتصال به کریستال ویوله و رشد وابسته به کلسیم برای تعیین مارکرهای ویرولانس سوش های آتیپیک استفاده شد.یافته ها: 4 نمونه (1.04 درصد) آلوده به یرسینیا شامل یک سویه یرسینیا فردریکسنی، یک سویه یرسینیا کریستنسنی و 2 سویه یرسینیا انتروکلی تیکا بودند. از میان چهار نمونه جداسازی شده فقط دو ایزوله از لحاظ مارکرهای ویرولانس مثبت بودند.نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد از مارکرهای فنوتیپی می توان برای بررسی خاصیت فنوتیپی ایزوله های یرسینیا استفاده نمود.

زمینه و هدف: مسمومیت یکی از شایع ترین علل مراجعه به اورژانس بیمارستان ها در بسیاری از کشورهاست. بروز انواع مسمومیت ها براساس ویژگی های فرهنگی و اقتصادی جوامع مختلف متفاوت است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل ایجاد کننده مسمومیت در کودکان مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های شاهرود انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی روی 201 کودک زیر 12 سال مراجعه کننده به بیمارستان های امام حسین (ع) و فاطمیه و خاتم الانبیاء شاهرود به دلیل مسمومیت از فروردین ماه 1390 تا پایان اسفند ماه 1391 انجام شد. چک لیستی حاوی اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به علت و عامل مسمومیت، علایم بالینی، مدت زمان بستری و نتیجه آن تکمیل شد.یافته ها: شایع ترین ماده مصرفی اپیوم (51.2 درصد) بود و متادون شایع ترین ماده مصرفی در میان اپیوم ها بود. در 180 کودک (89.6 درصد) به طور اتفاقی و در 21 کودک ( 10.4درصد) توسط والدین یا اطرافیان تجویز شده بود. 15 کودک (7.5 درصد) فاقد علامت بودند. 11 کودک (5.5 درصد) با علایم عصبی- تنفسی، 93 کودک (46.3 درصد) با علایم بالینی عصبی و 26 کودک (12.9 درصد) با علایم گوارشی، 19 کودک (9.5 درصد) با علایم گوارشی- تنفسی و 22 کودک (10.9 درصد) با ضعف و بی حالی مراجعه کرده بودند و  2کودک فوت نمودند. ارتباط آماری معنی داری بین علت مسمومیت و سن و نیز بین سطح تحصیلات والدین و نوع مسمومیت و بین نوع مسمومیت و محل سکونت وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: شایع ترین علت مسمومیت در میان کودکان مصرف مواد اپیوئیدی بود.

شیرخوار پسر 20 ماهه هایپوتونی با سابقه تولد پره ترم در 32 هفتگی، تشنج ژنرالیزه ثانویه در نوزادی و شیر خوارگی، مورد هایپوتیروییدی (T4=2، TSH=14) و با تاخیر در تکامل حرکتی و کلامی، آتاکسی خفیف و نارسایی کلیه (chronic kidney disease: CKD) به درمانگاه تخصصی مرکز آموزشی درمانی طالقانی گرگان در سال 1393 مراجعه نمود.