مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

1,275
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

584
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

1

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

مقایسه بین اثرات انسولینوتروپیک میلرینون و آمرینون، مهار کننده های انتخابی PDE3، در شرایط برون تنی و درون تنی

صفحات

 صفحه شروع 7 | صفحه پایان 15

چکیده

 در تحقیق حاضر اثر دو داروی میلرینون و آمرینون, مهار کننده های انتخابی PDE3, بر ترشح انسولین در شرایط درون تنی (in vitro) با استفاده از روشهای استاتیک (انکوبیشن جزایر لانگرهانس رت و نیزسلولهای مترشحه انسولین کشت داده شده CRI-D2) و دینامیک (پرفزیون جزایر) و نیز در شرایط درون تنی (in vivo) مورد بررسی قرار گرفت.در انکوبیشن جزایر, گلوکز با غلظت 10 mM موجب تحریک ترشح انسولین گردید. میلرینون با غلظت 10-4 M به طور معنی دار ترشح انسولین القا شده به وسیله گلوکز را افزایش داد (p<0.05). در حالیکه اثر آمرینون, مهار کننده انتخابی PDE3 دیگر, معنی دار نبود. افزودن غلظت های مختلف میلرینون به محیط حاوی 10 mM گلوکز, موجب افزایش وابسته به دوز ترشح  انسولین شد (ED50=9µm). در منحنی دوز- پاسخ آمرینون, غلظت های متفاوت این دارو ایجاد اثر معنی دار نکردند.مقدار ترشح انسولین سلولهای CRI-D2 در حضور گلوکز 10 mM بسیار پایین بود و گلوکز با غلظت 10 mM افزایش معنی دار در ترشح انسولین ایجاد نکرد. ولی افزودن میلرینون با غلظت 10-4 M به 10 mM گلوکز مقدار ترشح انسولین را افزایش داد.در شرایط درون تنی میلرینون موجب افزایش وابسته به دوز غلظت انسولین پلاسما شد (p<0.05). در حالیکه آمرینون در همان دوزهای به کار برده شده نه فقط ترشح انسولین را افزایش نداد بلکه آن را ظاهرا کاهش داده است. در مجموع تغییرات ایجاد شده توسط آمرینون معنی دار نبود (p<0.05).با توجه به تفاوت IC50 گزارش شده برای میلرینون و آمرینون در مهار PDE3, در این تحقیق اثر میلرینون می تواند تاکید کننده گزارشات قبلی در مورد اثر انسولینوترپیک داروهای مهار کننده PDE3 باشد. متفاوت بودن اثر آمرینون در مقایسه با میلرینون می تواند ناشی از متغییر بودن اثر داروهای مهار کننده PDE در بافتهای مختلف (tissue specificity) با وجود مکانیسمهای دیگر در تقویت اثر گلوکز توسط داروهای مهار کننده انتخابی PDE3 باشد.

استنادها

ارجاعات

  • ثبت نشده است.
  • استناددهی

    APA: کپی

    پری زاده، سیدمحمدرضا، شفیعی نیک، رضا، و زهرایی، مهین. (1380). مقایسه بین اثرات انسولینوتروپیک میلرینون و آمرینون, مهار کننده های انتخابی PDE3, در شرایط برون تنی و درون تنی. مجله علوم پایه پزشکی ایران، 4(1 (پیاپی 9))، 7-15. SID. https://sid.ir/paper/52473/fa

    Vancouver: کپی

    پری زاده سیدمحمدرضا، شفیعی نیک رضا، زهرایی مهین. مقایسه بین اثرات انسولینوتروپیک میلرینون و آمرینون, مهار کننده های انتخابی PDE3, در شرایط برون تنی و درون تنی. مجله علوم پایه پزشکی ایران[Internet]. 1380؛4(1 (پیاپی 9)):7-15. Available from: https://sid.ir/paper/52473/fa

    IEEE: کپی

    سیدمحمدرضا پری زاده، رضا شفیعی نیک، و مهین زهرایی، “مقایسه بین اثرات انسولینوتروپیک میلرینون و آمرینون, مهار کننده های انتخابی PDE3, در شرایط برون تنی و درون تنی،” مجله علوم پایه پزشکی ایران، vol. 4، no. 1 (پیاپی 9)، pp. 7–15، 1380، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/52473/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button