متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف: تعیین میزان حضور آفلاتوکسین M1 در پنیرهای تولیدی توسط کارخانجات مختلف در استان تهران.طرح: مطالعه مقطعی.تعداد نمونه: 80 نمونه پنیر سفید ایرانی.روش: توسط کروماتوگرافیآنالیز آماری: آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی.نتایج: AFM1 در 83.3 درصد نمونه های پنیر مورد آزمایش یافت شد. محدوده مقادیر آلودگی در ماههای مختلف سال متفاوت بود. در ماههای خرداد، شهریور، آذر و اسفند مقادیر AFM1 به ترتیب در محدودهای 197-1423، 177-1274، 179-1506 و 219-2918 نانوگرم در هر کیلوگرم قرار داشت. در حالی که میانگین غلظت آفلاتوکسین M1 در این ماهها به ترتیب 549.7، 503.9، 602.1 و 749.6 نانوگرم در هر کیلوگرم بود.بالاترین میانگین AFM1 در نمونه های ماه اسفند 2918 ng/kg و پایین ترین میانگین AFM1 در نمونه های ماه شهریور 177 ng/kg ثبت گردید.بررسی آماری نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین AFM1 در نمونه های پنیر جمع آوری شده در ماههای خرداد، شهریور، آذر و اسفند وجود ندارد (p>0.05) اما میانگین AFM1 مربوط به نمونه های پنیر جمع آوری شده در فصول بهار و تابستان به طور معنی داری پایین تر از نمونه های جمع آوری شده در فصول پاییز و زمستان می باشد.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون Tukey.نتیجه گیری: با توجه به حضور بالای AFM1 در نمونه های پنیر می توان نتیجه گرفت که احتمالا جیره غذایی دامهای تولید کننده شیر تحویلی به کارخانجات پنیرسازی، حاوی مقادیر بالای آفلاتوکسین بوده و این امر به طور قابل ملاحظه ای می تواند برای سلامتی انسان خطرناک باشد.

زمینه: آفلاتوکسین M1 از متابولیزه شدن آفلاتوکسین B1 در کبد دام تولید و به داخل شیر وارد میشود. لذا برای سلامت عمومی جامعه، یک تهدید محسوب میگردند. این تحقیق، با هدف بررسی آفلاتوکسین M1 در نمونه شیر خام گاو و آفلاتوکسین B1 در خوراک دام در شهر اسلام شهر، صورت گرفته است. روش کار: در فصول زمستان 2212، بهار و تابستان 2214 و در هر فصل 85 نمونه شیر خام گاو از پنج مرکز دامداری جمع آوری شد. مقدار 255 گرم از هریک از ترکیبات مورد استفاده در خوراک دامها از مکانهای مختلف انبار، برداشت و به آزمایشگاه منتقل شدند. با روش الایزا، میزان افلاتوکسین سنجش گردید. آنالیز داده ها در سطح معنیدار 1/5˂ p با کمک روش آماری ANOVA صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه، در فصل تابستان، 70 درصد نمونه ها دارای آفلاتوکسین M1 بالاتر از حد مجاز قابل قبول کمیته اروپایی کدکس 05 نانوگرم در لیتر بودهاند. در فصل زمستان 2/0 درصد نمونه ها و در فصل بهار 27/0 درصد از نمونه ها بالاتر از استاندارد مذکور آلوده بوده است. آلودگی انواع خوراک دام به آفلاتوکسین B1، به طور کلی، در فصل تابستان7/04 درصد، در فصل زمستان 4/24 درصد و در فصل بهار 4/20 درصد بوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج این تحقیق، ارتباط معنیداری بین آفلاتوکسین B1 در جیره دام و آفلاتوکسین M1 در شیر خام گاو وجود دارد (1. 0

مقدمه: در سال های اخیر، اطلاعات کمی از شیوع آفلاتوکسین در آرد و مقایسه آن در نان های سنتی و حجیم موجود در بازار منتشر شده است. در پژوهش حاضر، حدود آلودگی به آفلاتوکسین در برخی از محصولات نانوایی و ارزیابی خطر دریافت آن مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این مطالعه مقطعی- تجربی، 66 نمونه شامل 29 نمونه مختلف آرد ستاره، 14 نمونه نان سنتی، 10 نمونه نان حجیم و 13 نمونه مغز برای تزیین نان به صورت تصادفی از کارخانه ها و نانوایی های مختلف استان اصفهان جمع آوری و از نظر حضور باقی مانده آفلاتوکسین به روش کیت اختصاصی Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) بررسی شد. ارزیابی خطر دریافت آفلاتوکسین برای مصرف کنندگان با استفاده از شاخص خطر محاسبه و داده ها به کمک آزمون های آماری One-way ANOVA و آزمون Fishers least significant difference) Fisher's LSD) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: کلیه نمونه های مورد مطالعه، حاوی آفلاتوکسین در محدوده 6.54-0.5 قسمت در بیلیون (Parts per billion یا ppb) و کمتر از حد استاندارد ملی ایران (15 ppb) تشخیص داده شدند. محدوده آلودگی در نان های سنتی دو برابر نان های حجیم محاسبه گردید. ضریب خطر بین 101-5.4 و عامل خطر اضافی بروز سرطان در طول عمر بالاتر از 4-10 به دست آمد.نتیجه گیری: اگر چه نتایج بررسی میزان باقی مانده آفلاتوکسین در نمونه های آرد و نان، نشان دهنده نمای ایمنی از نظر آلودگی نان به آفلاتوکسین است، اما بالاتر بودن ضریب خطر برآورد شده از دریافت آفلاتوکسین در نان، نسبت به حدود قابل تحمل برای بدن نشان دهنده لزوم کاهش سرانه مصرف نان در رژیم غذایی است.

آفلاتوکسین ها متابولیت های کارسینوژنیک هستند که به وسیله قارچهای آسپرژیلوس فلاووس در غذا و فرآورده های غذایی تولید می شوند. در این مطالعه برای تمایز بین جدایه های مولد آفلاتوکسین و آنهایی که تولید کننده توکسین نمی باشند با پرایمرهای مربوط به ژن های ساختمانی کد کننده آنزیم ها در مسیر بیوسنتز آفلاتوکسین شامل ver-1، nor-1، omt-1 و ژن aflR که نقش تنظیمی دارد آزمایش PCR انجام شد. نتایج حاصل با نتایج کروماتوگرافی نازک لایه به عنوان روش متداول برای تشخیص مقایسه شد. DNA چهارده جدایه آسپرژیلوس فلاووس به وسیله روش فنل- کلروفرم استخراج و با هر یک از جفت پرایمرها آزمایش شد. DNA چهار جدایه از جدایه های مذکور با هر چهار جفت پرایمر واکنش داد که از بین این چهار جدایه سه جدایه در روش کروماتوگرافی هم مثبت شدند. نتایج نشان داد PCR روش سریع برای تشخیص جدایه های اسپرژیلوس فلاووس مولد آفلاتوکسین می باشد اما آنها را از جدایه های غیر مولد آفلاتوکسین به طور کامل نمی تواند تمیز دهد و باید مطالعات بیشتری برای توسعه روش غربالگری مناسب انجام پذیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: هدف این مطالعه، بررسی شیرهای پاستوریزه از نظر آلودگی به آفلاتوکسین M1 و مقایسه محصول دو شرکت عمده تامین کننده لبنیات یکی از دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران از نظر آلودگی به این مایکوتوکسین بود.مواد و روش ها: 50 نمونه شیر دو کارخانه لبنی، در دو فصل سرد (زمستان 1387) و گرم (تابستان 1388) به طور تصادفی انتخاب و میزان آفلاتوکسین M1 در آنها با استفاده از الایزای رقابتی اندازه گیری شد. اختلاف میانگین ها با استفاده از آزمون T استودنت در محیط نرم افزاری  INSTATAمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: %84 نمونه ها به میزان قابل اندازه گیری، آلوده به آفلاتوکسین M1 بودند. میانگین غلظت این مایکوتوکسین در کل نمونه ها 20.7±14.6 نانوگرم در لیتر و دامنه آن از 0 تا 63.4 نانوگرم در لیتر متغیر بود. میزان آلودگی به آفلاتوکسین M1 تنها در دو نمونه (%4)، بالاتر از حد استاندارد ایران (50 نانوگرم در لیتر) قرار داشت. میانگین غلظت آفلاتوکسین M1 در محصولات شرکت یک (25.4±15.7) بیشتر از محصولات شرکت دو (15.4±11.6) بود (P<0.01). نمونه های زمستانی (31.2±15) شرکت یک نسبت به نمونه های تابستانی (18.5±14.2) آن شرکت آلودگی بیشتری داشتند (P<0.05).نتیجه گیری: شیوع بالای آلودگی با آفلاتوکسین M1 در نمونه های شیر پاستوریزه نگران کننده است و لزوم پیشگیری از ورود پیش ساز این سم (آفلاتوکسین B1) در خوراک دام های شیری و نیز لزوم نظارت بیشتر بر توزیع شیر را خاطر نشان می کند.