پژوهش در علوم توانبخشی
سال:1392 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

مقدمه: تیلت لگن (Pelvic inclination) با تمایل لگن نسبت به صفحه افقی تعریف می شود. از جمله عوامل موثر بر تیلت لگن می توان به میزان انعطاف پذیری و قدرت عضلات ناحیه کمری - لگنی اشاره کرد. مطالعاتی که ارتباط بین تیلت لگن، طول و عملکرد عضلات را بررسی کرده اند، نتایج متناقضی داشته اند. هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه میان این متغیرها در یک نمونه بزرگ و با ابزارهای دقیق تر بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 180 زن سالم (65-20 سال) شرکت کردند. تیلت لگن به وسیله تیلت سنج و عملکرد عضلانی با استفاده از دو روش ثبت قدرت ایزومتریک با دینامومتر و ثبت تحمل با کرونومتر اندازه گیری گردید. میزان انعطاف پذیری هر عضله با تست های کوتاهی قراردادی اختصاصی تست شد.یافته ها: بین تیلت لگن و طول عضله ایلیوپسواس (r=0.33)، قدرت عضلات اکسترنال (r=0.39) و اینترنال روتاتور ران (r=0.32) ارتباط ضعیف معنی داری وجود داشت. همچنین ارتباط معنی دار ضعیفی بین تیلت لگن و تحمل عضلات فلکسور (r=0.20) و فلکسور طرفی تنه (r=0.22) مشاهده شد. در بررسی این ارتباطات به تفکیک گروه های سنی (صرف نظر از تفاوت های مختصر در گروه های سنی مختلف) نتایج مشابه نتایج در کل نمونه ها بود.نتیجه گیری: با توجه به نوع چسبندگی عضلات ناحیه لومبوپلویک به لگن، به نظر می رسد که تغییرات طول و عملکرد عضلات این ناحیه بتواند بر نحوه قرارگیری آن موثر باشد، اما در مطالعه حاضر وجود این تاثیر ثابت نشد. بسیاری از این عضلات دو یا چند مفصلی می باشند، بنابراین شاید اثر تغییرات قدرت یا تحمل و طول خود را در مناطقی دیگر (غیر از لگن) نشان دهند. همچنین چون افراد این مطالعه از نظر انعطاف پذیری و عملکرد عضلانی در محدوده غیر نرمال نبودند شاید عاملی برای این ارتباط ضعیف یا عدم ارتباط باشد.

مقدمه: شکاف کام و لب جنبه های رشدی کودک مانند مهارت های شناختی، شنیداری، زبانی و گفتاری را متاثر می سازد. تاخیر در تشخیص و ارزیابی همه جانبه این کودکان تاثیر غیر قابل جبرانی بر آنها خواهد گذاشت. به همین دلیل در این مطالعه، مهارت های رشدی در کودکان دارای شکاف کام و لب مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: طی مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر از نوع شاهد موردی، تعداد 72 کودک 6-3 ساله در قالب دو گروه، 40 کودک هنجار و 32 کودک دارای شکاف کام و لب در چهار رده سنی 72-61، 60-49، 48-43 و 42-37 ماهه با استفاده از آزمون سنجش رشد مهارت های شناختی، شنیداری، گفتاری، زبان دریافتی و بیانی نیوشا مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین امتیازات مهارت های زبان - بیانی و مهارت گفتاری در دو گروه در محدوده های سنی مختلف با هم تفاوت معنی داری داشتند (P<0.050). همچنین سابقه ابتلا به عفونت گوش میانی در کودکان دارای شکاف کام و لب بیشتر از گروه هنجار بود.نتیجه گیری: مهارت های رشدی در کودکان دارای شکاف کام و لب تحت تاثیر نقص ساختاری موجود قرار می گیرد. ارزیابی جامع و زودهنگام این کودکان می تواند به طراحی دقیق برنامه مداخله ای کمک کند.

مقدمه: مشکلات تعادل و کنترل وضعیت بدن در جمعیت افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (Multiple sclerosis یا MS) مساله شایعی است؛ به طوری که میزان خطر شکستگی ناشی از به زمین افتادن در این افراد 2 تا 3 برابر افراد سالم می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین قدرت عضلانی اندام تحتانی و تعادل پویا در بیماران مبتلا به MS بود.مواد و روش ها: تعادل پویای 33 نفر از افراد مبتلا به MS توسط آزمون تعادلی Berg (Berg balance scale یا BBS)، آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار (Timed up and go test یا TUG) و آزمون رسیدن عملکردی (Functional reach test یا FRT) سنجیده شد. همچنین قدرت عضلات اندام تحتانی دو طرف با استفاده از دینامومتر و آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست اندازه گیری شد.یافته ها: بین قدرت عضلات اندام تحتانی با FRT آزمون رابطه وجود داشت (P<0.01). همچنین آزمون TUG با قدرت عضلات اکستنسور و فلکسور زانو در سطح P<0.05 و با آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست در سطح P<0.01 رابطه داشت. رابطه بین آزمون تعادلی Berg و قدرت اکستنسورها (راست r=0.47 و چپ r=0.46، P<0.01) و فلکسورهای زانو (راست r=0.45، P=0.01 و چپ r=0.37، P<0.05) معنی دار بود؛ در حالی که رابطه بین این آزمون تعادلی با آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست در سطح P=0.01 معنی دار بود.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کاهش قدرت عضلانی اندام تحتانی می تواند بر تعادل دینامیک بیماران مبتلا به MS اثرگذار باشد. این نتایج برای ارزیابی کیفیت برنامه توان بخشی ویژه بیماران MS مفید هستند. پیشنهاد می شود به منظور بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن در این بیماران، افزایش قدرت عضلانی اندام تحتانی مورد توجه ویژه قرار گیرد.

مقدمه: کمردرد مزمن یک مشکل رو به رشد در بسیاری از جوامع است، اما در مورد مناسب ترین مداخله درمانی توافقی وجود ندارد. به تازگی تمرینات پیلاتس که روشی برای سلامتی ذهن و جسم می باشد به عنوان یک روش بازتوانی پذیرفته شده است. همچنین یکی دیگر از روش های درمانی جدید کینزیوتیپینگ (Kinesio taping) است که ادعا می شود قادر به کاهش درد، تورم و اسپاسم عضلانی است و در ارتوپدی، طب ورزشی و توان بخشی عصبی - عضلانی متداول شده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس و کینزیوتیپ بر شدت درد و ناتوانی عملکردی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.مواد و روش ها: 24 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با میانگین سنی 54±6.82 سال به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند. گروه اول تمرینات پیلاتس را انجام دادند و گروه دوم با استفاده از کینزیوتیپ، نواربندی (Taping) شدند. طول مدت درمان برای هر دو گروه 6 هفته بود. از مقیاس VAS (Visual analog scale) برای ارزیابی تغییرات شدت درد و از مقیاس ناتوانی عملکردی Quebec (Quebec functional disability scale) جهت ارزیابی ناتوانی عملکردی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه های تکراری با سطح معنی داری P<0.050 استفاده گردید.یافته ها: بهبود معنی داری در شدت درد و ناتوانی عملکردی در هر دو گروه پس از درمان دیده شد (P<0.001). از طرف دیگر، مقایسه داده ها پس از مداخله اختلاف معنی داری در شدت درد بین دو گروه را نشان داد (P<0.001)، اما اختلاف معنی داری از نظر ناتوانی عملکردی بین دو گروه دیده نشد (P=0.188).نتیجه گیری: تمرینات پیلاتس نسبت به کینزیوتیپ، اثرات بهتری را در کاهش درد و افزایش سطح عملکرد مبتلایان به کمردرد مزمن غیر اختصاصی ایجاد می کند.

مقدمه: بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های اختلال در سیستم اعصاب مرکزی است که باعث کندی حرکات، لرزش، بی ثباتی وضعیت قامت، کاهش تعادل و اختلالات سیستم اعصاب خودکار می شود. یوگای خنده یکی از درمان های مکمل و ترکیبی از حرکات کششی و تنفسی یوگا به همراه خنده می باشد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات یوگای خنده بر عملکرد حرکتی، تعادل و انعطاف پذیری بیماران زن مبتلا به پارکینسون بود.مواد و روش ها: تعداد 24 زن مبتلا به بیماری پارکینسون (مرحله 3-1 بر اساس مقیاس Hoehn وYahr ) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه به انجام فعالیت یوگای خنده پرداختند؛ در حالی که بیماران گروه شاهد در این مدت تنها درمان های دارویی، دریافت کردند. در ابتدا و انتهای تحقیق عملکرد حرکتی ]قسمت 3 پرسشنامه UPDRS(Unified Parkinson's disease rating scale)[، تعادل (Berg) و انعطاف پذیری [تست بشین و برس (سانتی متر)] بیماران ارزیابی شد و داده ها با استفاده از آزمون Independent t تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: یافته های تحقیق بهبود معنی داری (P<0.05) را در عملکرد حرکتی بیماران گروه تجربی بعد از 8 هفته مداخله نشان داد (12.9 در مقابل 12.6)؛ به طوری که عملکرد حرکتی بیماران گروه تجربی حدود 2 درصد بهبود یافت؛ در حالی که در بیماران گروه شاهد کاهش معنی داری (P<0.05) مشاهده شد (14.3 در مقابل14.7 ). اگر چه تعادل در بیماران گروه تجربی تا حدی بهبود یافت، اما این تغییر از لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05). در متغیر انعطاف پذیری افزایش معنی داری (P<0.05) در بیماران گروه تجربی (11.1 در مقابل13.3 ) و در گروه شاهد کاهش معنی داری (P<0.05) مشاهده گردید (13 در مقابل 12.5). در متغیرهای ذکر شده بین دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: تمرینات یوگای خنده تاثیر مثبتی بر عملکرد حرکتی و انعطاف پذیری بیماران مبتلا به پارکینسون داشت، بنابراین یوگای خنده به عنوان یک مدالیته مفید برای این دسته از بیماران توصیه می شود.

مقدمه: وجود کودک مبتلا به فلج مغزی، مادران را در معرض استرس های مراقبتی قرار می دهد و کیفیت زندگی آنان را در تمامی ابعاد متاثر می سازد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف، تعیین میزان تاثیر برنامه آموزش مراقبت های ویژه بر استرس و کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود که با انتخاب تصادفی دو گروه آزمون (29 نفر) و شاهد (25 نفر) انجام شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه منابع و استرس (Questionnaire on resources and stress)، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 (Short form-36) و اطلاعات دموگرافیک بود. داده ها قبل و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن مادران در گروه شاهد 32.8±4.9 سال و در گروه آزمایش 35.3±4.4 سال بود و میانگین سن کودکان در گروه شاهد 6.2±2.1 و در گروه آزمایش 7.0±2.8 سال بود. آزمون آماری Independent t بین ابعاد کیفیت زندگی در دو گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله، اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05)، اما تنها در دو خرده مقیاس عملکرد جسمی و سلامت عاطفی اختلاف معنی دار یافت نشد (P>0.05). همچنین در تمامی ابعاد استرس اختلاف معنی داری بین دو گروه رویت گردید (P<0.05).نتیجه گیری: اجرای برنامه آموزش مراقبت های ویژه بر کاهش استرس و ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی موثر می باشد.

مقدمه: نورون های آینه ای دسته ای از نورون ها هستند که هنگام انجام یک حرکت و نیز در هنگام مشاهده انجام حرکت توسط دیگری، فعال می شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مشاهده وضعیت تعادلی بر نوسان وضعیتی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، عملکرد وضعیتی 20 نفر از دانشجویان با استفاده از دستگاه تعادل بایودکس در سه شاخص نوسانات در راستای داخلی - خارجی، نوسانات در راستای قدامی - خلفی و نوسانات کلی در هنگام مشاهده و عدم مشاهده وضعیت تعادلی بررسی گردید. جهت مقایسه میانگین نوسانات در دو حالت، از آزمون Paired-t استفاده گردید.یافته ها: در دو پارامتر نوسان در راستای داخلی - خارجی و کلی، مقایسه دو حالت مقایسه میانگین ها نشان دهنده تفاوت معنی دار بود (P=0.018، P=0.049) اما در پارامتر نوسان در راستای قدامی - خلفی، تفاوت میانگین ها به حد معنی دار نرسیده بود (P=0.049).نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، مشاهده فرد بی ثبات، باعث افزایش نوسانات وضعیتی می شود. این یافته ها می تواند با فعالیت نورون های آینه ای درگیر در کنترل حرکتی در ارتباط باشد. می توان بر اساس این یافته پیشنهاد نمود که انجام تکلیف تعادلی به همراه بیمار می تواند به عنوان یک اضافه بار برای تکلیف حرکتی او باشد.

مقدمه: گردن درد یکی از ضایعات شایع اسکلتی - عضلانی می باشد و عدم درمان مناسب این عارضه می تواند سبب ایجاد ناتوانی برای افراد شود. درمان های دستی گروهی از درمان های کم هزینه، با حداقل عوارض جانبی هستند که در درمان گردن درد مورد استفاده قرار می گیرند، اما مطالعات کمی در زمینه تاثیر این درمان ها بر گردن درد و یا مقایسه آنها جهت یافتن درمان موثرتر وجود دارد. هدف از این تحقیق، مقایسه تاثیر دو تکنیک دستی شامل ماساژ درمانی و استرین - کانتراسترین بر کاهش درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به گردن درد مکانیکال بود.مواد و روش ها: تحقیق حاضر بر روی 30 زن مبتلا به گردن درد در محدوده سنی 35-18 سال انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول، ماساژ درمانی و گروه دوم، استرین - کانتراسترین دریافت نمودند. هر گروه، سه جلسه درمان را یک روز در میان دریافت کردند. درد بر اساس مقیاس عددی شاخص درد (Pain numerical rating scale یا PNRS) و سطح ناتوانی عملکردی بیمار بر اساس پرسشنامه شاخص ناتوانی گردن (Neck disability index یا NDI)، قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزیابی شد. روش های آماری مورد استفاده شامل آزمون Paired t و Independent t بود.یافته ها: اختلاف معنی داری در شدت درد و سطح ناتوانی عملکردی بعد از ماساژ درمانی بر اساس مقیاس عددی سنجش درد (PNRS= 0.001) و پرسشنامه سطح ناتوانی عملکردی گردن (PNDI= 0) و بعد از درمان استرین - کانتراسترین (PNDI= 0.03 و PNRS= 0) مشاهده شد. در مقایسه دو گروه پس از درمان، در متغیر شدت درد اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0.001)، اما در سطح ناتوانی عملکردی اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید (P=0.057).نتیجه گیری: ماساژ درمانی و استرین - کانتراسترین هر دو در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران مبتلا به گردن درد موثر هستند. تکنیک استرین - کانتراسترین در مقایسه با ماساژ درمانی تاثیر بیشتری در کاهش درد داشت.

مقدمه: تغییرات در کمربند شانه و کتف به هم مرتبط هستند. انحراف وضعیتی کمربند شانه با عدم تعادل عضلانی اطراف شانه هم زمان است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین شاخص های کتف و پکتورالیس مینور پس از یک دوره تمرینات منتخب کششی - قدرتی در افراد شانه به جلو بود.مواد و روش ها: بر این اساس افراد با وضعیت شانه به جلو با استفاده از صفحه شطرنجی از بین دانش آموزان دختر 12-9 ساله غربالگری شده و از بین آنها 20 نفر به صورت تصادفی گزینش شدند. پس از تکمیل فرم های پرسشنامه و رضایت نامه، وضعیت شانه به جلو با دستگاه چهارگوش دوگانه (فاصله زایده آخرومی شانه از دیوار)، فاصله بین نقطه میانی حفره جناغی با زایده غرابی و فاصله افقی لبه خلفی جانبی آخروم با ستون فقرات به منظور اندازه گیری شاخص کتف، فاصله بین نقطه میانی حفره جناغی با زایده غرابی و نقطه میانی دنده های سوم تا پنجم (طول عضله پکتورالیس مینور) و قد آزمودنی ها به منظور اندازه گیری شاخص پکتورالیس مینور با متر نواری اندازه گیری گردید. آزمودنی ها با توجه به فاصله شانه از دیوار، به گروه های همگن شاهد و تجربی تفکیک شدند و سپس گروه تجربی تمرینات منتخب 6 هفته ای را اجرا کردند.یافته ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که تمرین در گروه تجربی باعث کاهش معنی دار 12 درصدی ناهنجاری شانه به جلو (P=0.008)، افزایش معنی دار فاصله SN Sternal notch)) به CP (Coracoied prossess) (P=0.024)، بهبود معنی دار شاخص پکتورالیس مینور (P=0.019) و شاخص کتف (P=0.023) شد. تاثیر معنی داری در فاصلهPLA  (Posterolateral acromion) به TS (Thoracic spine) مشاهده نشد، اما رابطه معنی داری بین شاخص های کتف و پکتورالیس مینور (P<0.050) وجود داشت.نتیجه گیری: اجرای یک دوره تمرین درمانی موجب بهبود وضعیت شانه، شاخص کتف و شاخص پکتورالیس مینور افراد شانه به جلو می شود و همچنین شاخص کتف و شاخص پکتورالیس مینور دارای همبستگی مثبت بالایی می باشند.

مقدمه: عضلات روتیتورکاف که مسوول چرخش داخلی و خارجی بازو هستند، نقشی حیاتی در ایجاد حرکت پذیری و پایداری مفصل شانه دارند. این وظیفه در ورزشکارانی که نیاز به اجرای حرکات مکرر در بالای سر دارند، دارای اهمیت بیشتری است. از آن جایی که تطابق اسکلتی - عضلانی به واسطه بعضی نیازهای فیزیکی و الگوهای حرکتی برای ورزشکاران بسیار مهم است، هدف از تحقیق حاضر، مقایسه نسبت قدرت و دامنه حرکتی چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه ورزشکاران زورخانه با افراد غیر ورزشکار بود.مواد و روش ها: آزمودنی های این تحقیق شامل 29 ورزشکار زورخانه با میانگین سنی 23.51±2.04 سال و میانگین سابقه ورزشی 8.75±4.47 سال و 30 نفر غیر ورزشکار با میانگین سنی 24.8±1.56 سال بودند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه صورت گرفت. قدرت ایزومتریک توسط دستگاه قدرت سنج دستی و دامنه حرکتی توسط انعطاف سنج لیتون در حرکات چرخش داخلی و خارجی هر دو اندام فوقانی اندازه گیری شدند. از آزمون Independent t برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: نسبت دامنه حرکتی چرخش داخلی به خارجی مفصل شانه در ورزشکاران زورخانه کمتر از افراد غیر ورزشکار بود (P£0.050). به علاوه، نتایج موید آن است که نسبت قدرت چرخش داخلی به خارجی ورزشکاران زورخانه در این مفصل بیشتر از گروه غیر ورزشکار می باشد (P£0.001).نتیجه گیری: انجام الگوهای حرکتی تکراری در زورخانه، ممکن است در مدت زمان طولانی باعث به هم خوردن نسبت طبیعی تعادل قدرت و دامنه حرکتی در مفصل شانه شود که به عنوان عامل خطرزا در آسیب های شانه، مستلزم توجه به رویکردهای پیشگیرانه با ایجاد راهکارهای اصلاحی می باشد.

مقدمه: نقش و اهمیت تکالیف دوگانه و نیم کره راست برای حفظ کنترل وضعیتی، در مطالعات بسیاری ذکر گردیده است، اما تاثیر سطوح مختلف تکلیف بینایی روی کنترل وضعیتی در بیماران همی پارزی مزمن راست و چپ مشخص نشده است. بنابراین این مطالعه با هدف، بررسی مقایسه ای تاثیر تکلیف بینایی بر کنترل وضعیتی بیماران همی پارزی مزمن راست و چپ انجام شد.مواد و روش ها: 6 بیمار همی پارزی راست و 14 بیمار همی پارزی چپ به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده در مطالعه حاضر شرکت کردند. کنترل وضعیتی بر روی صفحه نیرو در حالات مختلف چشم باز، چشم بسته، جستجوی هدف دار در فاصله دور و نزدیک و جستجوی بدون هدف در فاصله دور و نزدیک مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای نوسان مرکز فشار در این مطالعه شامل سطح کل نوسان، میانگین سرعت، طول مسیر و سطح فاز کل بود.یافته ها: اثر اصلی تکلیف وضعیتی در تمامی پارامترها (میانگین سرعت، طول مسیر و سطح فاز کل) به جز سطح کل نوسان و همچنین اثر اصلی سمت مبتلا فقط در پارامتر سطح کل نوسان مرکز فشار معنی دار بود (P£0.05). اثر متقابل سمت مبتلا با تکلیف وضعیتی در هیچ یک از پارامترهای مرکز فشار به جز صفحه فاز کل معنی دار نبود (P³0.05).نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت اثر تکلیف بینایی بر کنترل وضعیتی بیماران همی پارزی راست و چپ می توان گفت هر دو گروه بیماران از راهکارهای مشابهی در این تکالیف استفاده می کنند.

مقدمه: کمردرد یکی از شایع ترین آسیب های مرتبط با محیط کار می باشد که در سال های اخیر با وجود به کارگیری روش های درمانی حضوری، روش های مبتنی بر تکنولوژی های جدید برای آن معرفی نشده است. بنابراین هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر دو روش تمرین درمانی و ارگونومیک مبتنی بر فضای مجازی بر روی کاربران رایانه مبتلا به کمردرد بود.مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 150 بیمار مبتلا به کمردرد، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد (ارگونومیک) و آزمایش (ترکیبی شامل تمرین درمانی و ارگونومیک) قرار گرفتند. هر دو گروه، درمان خود را از طریق فضای مجازی دریافت نمودند. گروه شاهد، از طریق مداخله های درمانی ارگونومیک و گروه آزمایش علاوه بر مداخله های درمانی ارگونومیک، به تمرین درمانی نیز پرداخت. میزان درد و ناتوانی از طریق پرسش نامه اصلاح شده Nordic قبل و بعد از سه ماه مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تحلیل یافته ها از آزمون c2 استفاده گردید.یافته ها: کمردرد در افراد مبتلا به ناهنجاری کمر در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد در ارزیابی 12 ماهه و 7 روز بعد از آن به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.050).نتیجه گیری: استفاده از روش تمرین درمانی و ارگونومیک مبتنی بر فضای مجازی موجب بهبود کمردرد مزمن در کاربران رایانه می شود، بنابراین انجام این نوع از تمرینات توصیه می گردد.

مقدمه: با افزایش روزافزون زمینه های ورزشی تعداد نوجوانانی که در فعالیت های ورزشی دچار آسیب می شوند در حال افزایش است و بیشترین میزان این آسیب ها در این گروه سنی اتفاق می افتد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین قدرتی، تعادلی و ترکیبی بر تعادل پویای نوجوانان پسر ورزشکار بود. 60 نوجوان پسر ورزشکار 17-14 سال با میانگین و انحراف استاندارد وزنی 62.79±3.62 کیلوگرم و قد 171.1±4.46 سانتی متر، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی به صورت تصادفی به چهار گروه 15 نفری شامل گروه های تمرینی قدرتی، تعادلی و ترکیبی (قدرتی و تعادلی) و گروه شاهد تقسیم شدند.مواد و روش ها: قبل و بعد از اجرای شش هفته برنامه تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها با تست تعادل ستاره اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون اندازه گیری های تکراری، آزمون Paired t، ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey در سطح معنی داری a³0.05 استفاده شد.یافته ها: تمرین قدرتی، تعادلی و ترکیبی، افزایش معنی دار فاصله دستیابی آزمودنی ها در هر هشت جهت را نشان دادند و همچنین تمرین ترکیبی از تمرین قدرتی و تعادلی و تمرین تعادلی نیز از تمرین قدرتی بهبود بیشتری در تعادل پویای آزمودنی ها ایجاد می کند.نتیجه گیری: با توجه به نیاز ویژه نوجوانان به تعادل در مهارت های ورزشی و همچنین به عنوان عامل مهم در پیشگیری از آسیب های ورزشی، بهتر است در طراحی برنامه های تمرینی از مزایای هر سه برنامه تمرین به ویژه تمرینات ترکیبی استفاده کنند.

مقدمه: کمردرد از شایع ترین بیماری ها در کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت است که 70 تا 80 درصد بالغین در زندگی خود به آن مبتلا می شوند. مطالعات نشان داده است که عوامل روحی - روانی به ویژه ترس از درد در تعیین بیمارانی که درد آنها مزمن می شود و یا درمان آنها موفقیت آمیز نیست، نقش مهمی دارند. هدف این مطالعه توصیفی، مروری بر مطالعاتی است که ارتباط بین درد و ترس از درد را با ثبات پوسچرال در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی (Chronic nonspecific low back pain یا CLBP) بررسی نموده اند.مواد و روش ها: در مطالعه مروری - توصیفی حاضر، با استفاده از کلیدواژه های «کمردرد، کمردرد مزمن، ترس از درد، پوسچر، ثبات، کنترل حرکتی، مرکز ثقل (Center of pressure) و صفحه نیرو» پایگاه های اطلاعاتی PubMed وMedline  را جستجو نمودیم. شاخص های ورود شامل: مقالات مرتبط با ترس از درد و ثبات پوسچرال در بیمارن بالغ مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی، به زبان انگلیسی تا سال 2011 در غالب مطالعات مقطعی و کوهورت بود.یافته ها: عوامل روحی - روانی از جمله ترس از درد، در مزمن شدن کمردرد تاثیر دارند. از نظر ارتباط درد با ثبات پوسچرال نتایج متفاوت بود. تنها یک مطالعه ارتباط ترس از درد و ثبات پوسچرال را بررسی کرده بود که در آن ارتباط معنی داری بین این دو پارامتر یافت نشده بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد تفاوت نتایج مطالعات مختلف ناشی از تفاوت در روش جمع آوری داده ها باشد. مطالعات بیشتر و دقیق تری برای بررسی ارتباط ترس از درد و ثبات پوسچرال نیاز است.

مقدمه: قطع عضوهای اندام تحتانی به طور معمول به علت ضربه، بیماری های عروقی، دیابت و یا اختلالات مادرزادی ایجاد می شود. افراد دچار قطع عضو (Amputee)، توانایی ایستادن و راه رفتن را با توجه به سطح قطع عضو خود از دست می دهند. انواع مختلفی از پروتزها جهت افزایش عملکرد افراد قطع عضو مورد استفاده قرار می گیرد. کارآمدی پروتزهای اندام تحتانی توسط یک روش تعلیق مناسب تعیین می گردد، در حقیقت تعلیق و Fitting مناسب نقش مهمی در راحتی و عملکرد پروتز ایفا می نماید. به طور تقریبی سه دهه از پیدایش پروتزهای سیلیکون لاینر می گذرد. تاثیر این نوع سیستم پروتزی بر کارایی پروتز به طور واضح مشخص نشده است. علاوه بر آن، تاثیر سیلیکون لاینر بر عواملی مانند سرعت راه رفتن، تعادل ایستگاهی و اطمینان راه رفتن مشخص نیست. بنابراین هدف از این مقاله مروری، بررسی تاثیر سیلیکون لاینر بر پارامترهای ذکر شده در بالا با توجه به تحقیقات موجود بود.مواد و روش ها: یک جستجوی الکترونیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، ISI web of science و Embase از سال 1960 تا 2012 و با استفاده از کلمات کلیدیIcelandic roll on silicon Socket (ICEROSS) ، Trans-tibial amputation، Trans-tibial prosthesis و Silicone liner انجام گردید و کیفیت مقالات با استفاده از ابزار Black and down مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بر اساس کلمات کلیدی استفاده شده، 100 مقاله به دست آمد که 10 مقاله با توجه به معیارهای انتخاب برای تحلیل نهایی پذیرفته شدند. امتیاز گزارش دهی، روایی خارجی، روایی داخلی (خطا) و روایی داخلی به ترتیب بین 9-5، 3-1، 4-3 و 5-3 متفاوت بود.نتیجه گیری: بسیاری از تحقیقات بیانگر بهبود سیستم تعلیق این نوع از پروتزها نسبت به سیستم های رایج بودند. همچنین در خصوص کیفیت راه رفتن، تفاوت محسوسی مشاهده نگردید. در مجموع می توان گفت که تحقیقات بیشتری به صورت تست های کلینیکی جهت درک بهتر مزایای پروتزهای سیلیکونی در افراد قطع عضو زیر زانو مورد نیاز است.