علوم باغبانی ایران
سال:1387 | دوره:39 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

با توجه به تاثیرات مثبت سیلیسیم بر افزایش مقاومت به شوری تعدادی از محصولهای کشاورزی، به منظور بررسی اثر سیلیسیم بر تعدادی از عناصر غذایی و مقدار نیترات در کاهو شرایط تنش شوری آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. هدایت الکتریکی محلول غذایی بوسیله کلرید سدیم تا میزان 3 میلی موس با سانتیمتر افزایش یافت. سیلیسیم اضافه شده از یک ترکیب سیلیکات محلول در غلظتهای صفر، 0.5، 1.0 و 2.0 میلی مول در لیتر بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمار 0.5 میلی مول در لیتر سیلیسیم بیشترین میزان کلسیم و منیزیم را در بافت های کاهو داشته است. افزایش بیشتر از نیم میلی مول سیلیسیم در لیتر باعث کاهش میزان کلسیم، منیزیم و فسفر در گیاه گردید. همچنین افزایش مقدار سیلیسیم از 1.0 به 2.0 میلی مول سیلیسیم در لیتر باعث افزایش میزان پتاسیم، نیتروژن کل و نیترات و کاهش سدیم گیاه گشت.

رسوراترول (5، 3، 4- تری هیدروکسی استیلبن) یک ترکیب آروماتیک ارزشمند است که از سرطان و بیماریهای قلبی و عروقی در انسان جلوگیری می کند. این ماده از میوه (در سه مرحله) و برگ دو رقم انگور ایرانی (رجبی سفید شیراز و کشمشی قرمز) با پیرایش یک شیوه عمومی استخراج و با استفاده از انگور ایرانی (رجبی سفید شیراز و کشمشی قرمز) با پیرایش یک شیوه عمومی استخراج و با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا مورد ارزیابی کمی قرار گرفت. مقدار رسوراترول موجود در میوه و برگ رقم رجبی سفید شیراز بیش از رقم کشمشی قرمز و میزان این ماده در میوه های هر دو رقم بیش از برگ های آن ها بود. میزان تجمع رسوراترول در هر دو رقم در ابتدای رشد و نمو میوه (4 هفته پس از مرحله تمام گل) بیشتر از مراحل بعد (8 هفته پس از مرحله تمام گل و رسیدن کامل میوه) اندازه گیری شد بطوریکه مقدار تجمع آن از ابتدای رشد و نمو میوه تا مرحله رسیدن کامل سیر نزولی داشت و در موقع رسیدن کامل میوه به کمترین میزان خود رسید. میوه ها و برگ های دو رقم مورد آزمایش تحت تاثیر تیمار پرتو فرابنفش (با طول موج 254 نانومتر) قرار گرفت و میزان رسوراترول آنها پس از تیمار اندازه گیری شد و این میزان بطور معنی داری نسبت به شاهد افزایش یافت. میوه های هر دو رقم تحت تاثیر تیمارهای مذکور در مرحله 4 هفته پس از تمام گل واکنش بهتری نشان داده و رسوراترول بیشتری انباشته کردند، اما میزان تجمع این ماده در مراحل بعدی (8 هفته پس از مرحله تمام گل و رسیدن کامل میوه) سیر نزولی داشت بطوریکه اثر تیمارهای یاد شده روی تولید رسوراترول در میوه های کاملا رسیده به حداقل خود رسید.

گلچه های کلم براکلی رقم پرمیوم کراپ با استفاده از دو نوع پوشش پلیمری (پلی اتیلن با دانسیته کم و پلی پروپیلن) بسته بندی شده و به منظور مطالعه اثرات MAP فعال (با ترکیب گازی %7.5 CO2+%1.5O2 ( و غیرفعال (بدون ترکیب گازی) بر روی حفظ کیفیت و ارزش غذایی براکلی در مقایسه با گلچه های شاهد در دمای 1 درجه سانتیگراد برای 18 روز انبار شدند. در طول مدت نگهداری در فواصل زمانی معین پارامترهایی از قبیل درصد افت وزن، میزان تولید اتیلن، کیفیت، تولیدات تخمیری (اتانول، استالدهید و اتیل استات)، ویتامینC ، کلروفیل،pH  اسیدیته قابل تیتراسیون مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در گلچه های شاهد کیفیت به سرعت افت پیدا کرد. از مهم ترین علایم کاهش کیفیت می توان به افت وزن و سفتی، تخریب کلروفیل و زرد شدن گیاهچه ها اشاره کرد. بر عکس بسته بندی گلچه های براکلی تحت شرایط اتمسفر تعدیل یافته به ویژه با استفاده از پوشش پلی پروپیلن میزان تولید اتیلن و کلیه تغییرات مرتبط با افت کیفیت را به طور معنی داری کاهش و همراه با حفظ ویتامینC ، ارزش غذایی و سایر خصوصیات کیفی عمر انباری محصول را به بیش از 18 روز افزایش داد. همچنین در پایان این دوره در نتیجه تولید و تجمع ترکیبات نامطبوع الکلی همچون استالدهید و اتانول در بافت براکلی، مقدار کم اما مشخص این ترکیبات به مشام رسید.

ایران به عنوان مرکز پیدایش و تنوع انار (Punica grantum L.) معروف است و بیشترین سطح زیر کشت و میزان تولید را در دنیا به خود اختصاص داده و بهترین و بیشترین ارقام انار را دارا می باشد. به منظور پرورش یک رقم میوه به طور اقتصادی در یک منطقه لازم است مدیریت مناسب باغ براساس تغییرات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی که در طول دوره رشد و نمو میوه رخ می دهد انجام شود. در پژوهش حاضر تغییرات فیزیکوشیمیایی میوه انار رقم ملس ترش ساوه در طی رشد و نمو مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که الگوی رشد و نمو میوه انار سیگموئید ساده است. همچنین قطر، طول، حجم، وزن تر، وزن خشک، وزن 100 آریل تر، درصد آریل، درصد آب میوه، پ هاش، مقدار مواد جامد محلول و شاخص طعم در طول دوره رشد و نمو میوه افزایش یافت، در حالی که مقدار اسیدیته قابل تیتراسیون، ضخامت پوسته، درصد پوست و نسبت طول به قطر میوه در طی دوره رشد، از ابتدای تشکیل میوه تا بلوغ و رسیدن کامل آن کاهش یافت. همبستگی بین مقدار مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون برای تعیین زمان مطلوب برداشت میوه وجود داشت. در مجموع رقم ملس ترش ساوه یک رقم دیررس است و طول و قطر میوه در مرحله رسیدن کامل میوه تقریبا با هم برابر می باشند. در مرحله رسیدن کامل میوه، پوست میوه %32 و آریل %68 وزن میوه را تشکیل می دهد، در حالیکه %68 وزن آریل را آب میوه تشکیل می دهد. در این مرحله مقدار مواد جامد محلول %18، مقدار اسیدیته قابل تیتراسیون 1 میلی گرم در 100 گرم، پ هاش در حدود 3.40-3.50 و شاخص طعم 18 بودند. نتایج پژوهش حاضر جهت مدیریت صحیح باغ های انار رقم ملس ترش ساوه قابل استفاده خواهد بود.

آلسترومریا (Alstroemeria cv. Fuego) با نام عمومی سوسن پرویی، سوسن شیلی و یا سوسن برزیلی یکی از مهمترین گلهای شاخه بریده دنیا بوده و به طور معمول از طریق تقسیم ریزوم تکثیر می شود، با این روش تعداد محدودی گیاه در زمان طولانی حاصل می شود که خود باعث گسترش بیماریهای ویروسی می گردد، به همین دلیل امروزه روشهای ازدیاد درون شیشه ای بر پایه کشت مریستمهای ریزوم در حال گسترش می باشد. در این پژوهش جوانه های جانبی و انتهایی ریزوم به طولmm 4-6 از رقم فیگو پس از گندزدایی بر روی محیط کشت MS حاوی 30 گرم در لیتر ساکارز، 7 گرم در لیتر آگار و غلظتهای مختلف BAP و NAA کشت گردیدند و به فواصل هر 3 هفته واکشت شدند. صفات رویشی مختلف مانند: تعداد ریزوم، تعداد شاخساره، ارتفاع شاخساره، تعداد ریشه و طول ریشه اندازه گیری شدند. جوانه های کشت شده از هفته سوم شروع به رشد نمودند. بیشترین تعداد شاخساره از محیط کشت حاوی 1.5 میلی گرم در لیتر BAP و 0.2 میلی گرم در لیتر NAA حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت BAP بدلیل کاهش اثر غالبیت انتهایی ارتفاع شاخساره ها کاهش یافته و کاربرد مقدار کم NAA جهت رشد شاخساره و ریزوم های اولیه ضروری می باشد. از آنجایی که در ازدیاد آلسترومریا تعداد ریزوم تکثیر یافته مهمتر از تعداد شاخساره می باشد، در نتیجه محیط کشت حاوی 0.5 میلی گرم در لیتر BAP و 0.2 میلی گرم در لیتر NAA توصیه می گردد. در این محیط میانگین تعداد ریزوم ها 4.10 و ریشه ها 2.62 در هر ریزنمونه می گردد. این شرایط هورمونی بهترین تیمار برای ازدیاد آلسترومریا رقم فیگو گزارش گردید.

به منظور تعیین رابطه بین ارتفاع گلدان و میزان آبشویی محلول غذایی بر میزان آلبینیسم توت فرنگی رقم "کاماروزا" در کشت عمودی بدون خاک، آزمایش گلخانه ای در سال 1385 در بستر پرلیت به مورد اجرا درآمد. محصول بدست آمده طی سه زمان: دی بهمن، اسفند فروردین و اردیبهشت خرداد مورد ارزیابی قرار گرفت. به دلیل آبشویی نیتروژن و پتاسیم محلول غذایی از طبقات بالاتر و تجمع در بخش های پایین و نیز کاهش شدت نور، در بخش های بالای ستون به میزان 40.42 درصد بیشتر از بخش های پایینی ستون میوه آلبینو تولید گردید. نتایج آزمایش نشان داد که میوه آلبینو دارای نیتروژن و پتاسیم بیشتر و کلسیم کمتری بوده و نسبت N/Ca و K/Ca در آنها بیشتر است. میوه های گلدان های پایین ستون کشت با 1.4 میلی گرم/ گرم نیتروژن، 2.14 میلی گرم/ گرم پتاسیم و 0.13 میلی گرم/ گرم کلسیم کمتری نسبت به گلدان های بالایی داشتند. همچنین در گلدان های پایین، اندازه میوه و عملکرد به طور معنی داری کاهش پیدا کرد. میوه های اوایل فصل بیشترین میزان میوه های آلبینو و مقادیر بالاتری از نیتروژن 1.29) گرم / میلی گرم) و پتاسیم 2.05) گرم / میلی گرم) را دارا بودند. در اواخر فصل به دلیل کاهش نیتروژن و پتاسیم در اندام های ذخیره ای (ریشه و طوقه) درصد کمتری از میوه های آلبینو 19.55) درصد) به دست آمد. با این حال اثر متقابلی بین تاریخ برداشت و ارتفاع کشت مشاهده نشد.

زیره کرمان از گیاهان دارویی بومی ایران بوده و دارای پراکنش قابل توجهی در نقاط مختلف کشور می باشد. با توجه به ضرورت مطالعه و اهلی کردن این گیاه دارویی ارزشمند، در این تحقیق بررسی تنوع ژنتیکی 24 توده زیره کرمان با استفاده از نشانگرهای RAPD انجام گرفت. به این منظور از 15 آغازگر RAPD که DNA ژنومی را به خوبی تکثیر نموده و چند شکلی بالایی را در الگوهای باندی نمونه ها نشان می دادند استفاده شد. از 228 نوار تکثیر یافته 196 نوار (%86) چند شکل بودند. میانگین چند شکلی برای هر آغازگر RAPD، 3.07 بود. در این مطالعه از ضریب تشابه جاکارد، جهت محاسبه تشابه میان توده ها استفاده شد. میزان تشابه محاسبه شده براساس باندهای چند شکل در دامنه ای از 0.19 تا 0.75 قرار داشت و میانگین تشابه نیز برابر با 0.53 بود. تجزیه کلاستر بر پایه ماتریس تشابه و با روش UPGMA صورت گرفت، در این محاسبات بیشترین شباهت بین توده های سیرچ و روستای درین جیرفت و کمترین شباهت در بین توده های بم و سیستان و بلوچستان مشاهده شد. نتایج حاکی از تنوع ژنتیکی بالایی در میان توده های مورد بررسی بود. همچنین این تحقیق نشان داد که کاربرد نشانگرهای RAPD جهت بررسی تنوع ژنتیکی توده های مختلف زیره کرمان مناسب می باشد.

تولید مواد اکسیدانت در اثر تنش شوری از عوامل مهم در کاهش فتوسنتز و به دنبال آن کاهش رشد گیاه می باشد. به منظور مطالعه مواد آنتی اکسیدانت و شوری بر خصوصیات فتوسنتزی و رشد نهال های زیتون، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در سال 86 انجام شد. در این آزمایش فاکتور اسید اسکوربیک (2mM) و گلوتاتیون احیا شده  (3mM)به عنوان مواد آنتی اکسیدانت و فاکتور شوری در دو سطح 0) و 100 میلی مولار) بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار بر روی نهال های یک ساله زیتون رقم زرد استفاده گردید. نتایج نشان داد که اثر متقابل مواد آنتی اکسیدانت و شوری برای فتوسنتز خالص معنی دار می باشد و تیمار اسید آسکوربیک در شرایط بدون شوری باعث افزایش مقدار فتوسنتز نسبت به بقیه تیمارها شده است. همچنین تیمار اسید آسکوربیک باعث افزایش هدایت روزنه ای و تعرق گردید. خصوصیات رویشی تحت تاثیر اسید آسکوربیک قرار گرفت بطوریکه این ماده سبب افزایش نسبت سطح برگ، کلروفیل و نسبت وزن برگ و از سویی کاهش مقدار آب برگ، سطح ویژه برگ و مقدار آب برگ در واحد سطح شد. در حالت عکس شوری موجب کاهش فتوسنتز خالص، تعرق، نسبت سطح برگ، شاخص کلروفیل، نسبت وزن برگ، مقدار آب شاخساره، مقدار آب شاخه و فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. همچنین شوری سبب افزایش مقدار آب برگ، سطح ویژه برگ و مقدار آب برگ در واحد سطح گردید. با توجه به نتایج گرفته شده ماده آنتی اکسیدانت اسید آسکوربیک برای بهبود عمل فتوسنتز و رشد زیتون در شرایط شور و غیرشور نسبت به گلوتاتیون احیا شده و شاهد بهتر عمل نموده است.

انگور یکی از مهمترین محصولات میوه در ایران است که اهمیت زیادی در مصارف تازه خوری و کشمشی دارد. در این تحقیق پارامترهای ژنتیکی (همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی، وراثت پذیری و تکرار پذیری) برخی از صفات مهم در انگورهای تازه خوری شامل: تاریخ رسیدگی، وزن، طول و عرض حبه، قند، اسید و نسبت آنها، تراکم حبه در خوشه و استحکام حبه به خوشه برآورده شده اند. نتایج نشان داد برخی از صفات دارای وراثت پذیری بالایی می باشند. وراثت پذیری برای وزن، طول و عرض حبه به ترتیب 0.65، 0.67 و 0.54 برآورد شد. وراثت پذیری برای تاریخ رسیدگی، قند، اسید و نسبت قند به اسید به ترتیب 0.60، 0.29، 0.37 و 0.28 برآورد شد. نتایج مربوط به همبستگی نشان داد که همبستگی وزن حبه با درصد قند و اسید بیشتر تحت تاثیر عوامل ژنتیکی قرار دارد و همبستگی فنوتیپی بین آنها نسبتا پایین است. تکرار پذیری اغلب صفات مورد مطالعه بالا بود و تکرار پذیری برای صفت رنگ حبه 0.98 برآورد شد. صفات مرتبط با عصاره شامل: قند، اسید و نسبت آنها دارای کمترین مقدار تکرارپذیری بودند.

این پژوهش در دو آزمایش جداگانه در جنوب خراسان انجام گردید. آزمایش 1 به مدت پنج سال (1378-82) در ایستگاه تولید پسته گناباد متعلق به آستان قدس رضوی انجام شد. با توجه به مشاهده آسیب خشکیدگی برگ در درختان پسته و مشکلات شوری این آزمایش طراحی شد. دو واحد پسته کاری 6 و 7 که هدایت های الکتریکی آب آبیاری آن ها به ترتیب 7.45 و 11 دسی زیمنس بر متر بود برای آزمایش 1 انتخاب گردید. ارقام پسته بادامی سفید و اوحدی با پایه بادامی ریز به عنوان ترکیبات پایه پیوندی مورد استفاده در آزمایش انتخاب شدند. در هر یک از واحدها، آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. در هر یک از بلوک های دو واحد در سال 1380 برای هر یک از درختان کوددهی تکمیلی در نظر گرفته شد که شامل ترکیبی از کودهای شیمیایی و دامی با مقادیر معین بوده است. آزمایش 2 با ارقام بیشتر در طی سال های 1369 تا 1378 در یکی از باغ های پسته منطقه خواف که هدایت الکتریکی آب آبیاری آن 10.29 دسی زیمنس بر متر بود به صورت طرح کاملا تصادفی نامتعادل بر روی 66 درخت انجام شد. با توجه به نتایج تجزیه مرکب آزمایش ها در آزمایش 1 محصول کمی بادامی سفید به طور معنی دار از اوحدی بیشتر بود. در آزمایش 1 ویژگی سال آوری در اوحدی قابل توجه بود. دو سال بعد از کوددهی تکمیلی (1382) محصول پسته بطور معنی دار افزایش و در نتیجه سال آوری مشاهده نشد. با این تیمار علایم خشکیدگی برگ ها نیز کاهش یافت. مقادیر تجمع یون های کلرید و به ویژه سدیم و همچنین آسیب نکروز برگ در رقم حساس اوحدی بیشتر بود. در بلوک 1 واحد 6 که قبلا شوری آن افزایش یافته بود، جذب یون های Ca و Mg بطور معنی دار کاهش یافت. رقابت کاتیونی سدیم نسبت به یون های کلسیم و منیزیم سبب کاهش معنی دار محصول در آن بلوک شده بود. با این وجود تجمع نیتروژن در بافت برگ رقم حساس نیز قابل توجه بود. همچنین اثر شوری به گونه ای نبوده که از جذب فسفات ممانعت نماید. با عمل سربرداری گیاهان از زیر نقطه پیوند چنین تشخیص داده شد که حساسیت به نمک در شرایط فوق عمدتا مربوط به رقم می باشد. در آزمایش 2 کمیت محصول اوحدی قابل توجه بود و آسیب برگ مشاهده نشد. به منظور احداث باغ های جدید پسته در شرایط آب و خاک شور، باید این گونه تنوع ژنتیکی را در نظر بگیریم.

جهت بررسی اثر کاربرد کود حیوانی و کود اوره بر عملکرد و برخی ویژگیهای میوه توت فرنگی آزمایشی در سالهای 1383-1381 در ایستگاه گریزه مرکز تحقیقات کشاورزی سنندج انجام گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار صورت گرفت. در این پژوهش دو فاکتور کود حیوانی (در سطوح 0، 20 و 40 تن در هکتار) و اوره (در سطوح 0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد کود حیوانی و اوره اثر معنی داری بر عملکرد، وزن میوه، ماندگاری بعد از برداشت و وزن مخصوص برگ داشته اند. بالاترین میزان عملکرد در تیمار 100 کیلوگرم اوره در هکتار بدست آمد. ولی عملکرد در این تیمار تفاوت معنی داری با تیمار 50 کیلوگرم در هکتار اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار نداشت. از طرفی بالاترین میزان وزن میوه در تیمار 50 کیلوگرم کود اوره و تیمار 50 کیلوگرم کود اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار بدست آمد. نتایج مربوط به ماندگاری میوه ها بعد از برداشت نشان داد که با افزایش مصرف کود اوره درصد تلفات میوه ها افزایش می یابد. همچنین نگهداری میوه ها در دمای پایین و سرد کردن به موقع آنها بعد از برداشت درصد تلفات را کاهش داد. بالاترین وزن مخصوص برگ در تیمار 50 کیلوگرم کود اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار بدست آمد. درصد اسیدیته و مواد جامد محلول تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان نداد که کاربرد 20 تن کود حیوانی در هکتار + 50 کیلوگرم کود اوره بهترین تیمار در شرایط آزمایشی این پژوهش می باشد. از طرفی می توان با کاربرد کود حیوانی مصرف کود اوره را کاهش داده و در جهت کشاورزی پایدار حرکت نمود.

به منظور بررسی و شناخت جنبه های مرفوفیزیولوژیک و آناتومیک، شش رقم زیتون (نبالی، فیشمی، آربکین، زرد، گوردال و روغنی) تحت تنش خشکی این آزمون انجام شد. طرح آزمایشی بکار برده شده فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تیمار شاهد و تنش (1.5-مگاپاسکال) در سه تکرار بود. فاکتورهای مورد بررسی در این پژوهش، سطح برگ، سطح ویژه برگ، زاویه برگ نسبت به ساقه ساقه، تعداد برگ، طول و تعداد شاخه ها، تعداد روزنه، قطرساقه، محتوی نسبی آب برگ  (RWC)، پتانسیل آب برگ  (LWP)، کمبود اشباع آب (WSD) و ظرفیت آب (WC) بودند. در این بررسی بین سطح برگ و سطح ویژه برگ (SLA) تیمار شاهد و تنش تفاوت چندانی مشاهده نگردید. در فاکتور زاویه برگ با ساقه از نظر آماری اختلاف معنی دار نشان داده شد. بطوریکه در رقم نبالی نسبت به دیگر ارقام تغییرات زاویه برگ آن کمتر بود. همچنین تعداد برگ ها تحت تاثیر تنش خشکی کاهش یافت و ریزش برگ در گیاهان تحت تنش مشاهده نگردید، بطوریکه افزایش تعداد برگ در ارقام نبالی و آربکین نسبت به دیگر ارقام کارآیی بیشتر فتوسنتز در ماده سازی گیاه را نشان می دهد. تعداد شاخه و به تبع آن طول شاخه تحت تاثیر تنش کاهش یافت. بنابراین ارقام آربکین و نبالی کمتر تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفتند. در بررسی تعداد روزنه ها مشخص شد که با اعمال تنش خشکی بر تراکم روزنه ها افزوده شده است. افزایش تراکم روزنه در ارقام گوردال و روغنی کاملا مشهود بود. بررسی وضعیت آبی گیاه زیتون نشان می دهد، مقاومت به خشکی به دلیل بالابودن پتانسیل آب برگ و افزایش محتوی نسبی آب و پایین بودن کمبود اشباع آب در ارقام نبالی، گوردال و زرد در مقایسه با دیگر ارقام بیشتری نسبت به خشکی برخوردار بودند.

به منظور بررسی تاثیر بستر کشت و میزان بذر بر رشد و نمو قارچ صدفی فلوریدا آزمایشی در سال 1384 در آزمایشگاه گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گردید. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد و در آن دو فاکتور بستر کشت و میزان بذر در سه سطح به اجرا درآمد. بستر کشت شامل کلش گندم، باگاس نیشکر و مخلوط %50 کلش گندم و %50 باگاس نیشکر و میزان بذر در سه سطح 2.5، 4 و 5 درصد به اجرا درآمد. صفاتی از قبیل روزهای کامل شدن پنجه دوانی، شروع تشکیل اندام گره ای و میوه ای، عملکرد، ماده خشک و پروتیین مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که بستر کشت و میزان بذر بر همه صفات اندازه گیری شده اثر معنی داری در سطح احتمال %1 داشت. مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که ماده خشک و پروتیین قارچ های پرورش یافته بر روی باگاس نیشکر بیشتر از دو بستر دیگر است در حالیکه میزان محصول قارچ های تولید شده بر بستر کلش گندم و میزان بذر %5 بیشتر از سایر تیمارها بود. همچنین در این تیمار کلاهک اندام خوراکی قارچ سریعتر تشکیل شد.

در این آزمایش اثر تیمارهای مختلفی شامل محلول نگهدارنده (200 میلی گرم در لیتر ماده-HQS 8 همراه با 20 گرم در لیتر ساکارز) به تنهایی یا در ترکیب با بنزیل آدنین (BA) و تیدیازورون (TDZ) به صورت تیمار کوتاه مدت (پالسی) یا افشانه (اسپری) بر صفات مرتبط با پیری و همچنین طول عمر گل های شاخه بریده رز رقم رد جانت بررسی شد. تیمارهای محلول نگهدارنده و همچنین BA به میزان 25 میلی مولار بصورت تیمار کوتاه مدت بعلاوه محلول نگهدارنده موجب حفظ وزن تر نسبی و میزان آب گلبرگ و برگ، افزایش میزان جذب محلول ، جلوگیری از کاهش کربوهیدارت های گلبرگ و برگ، جلوگیری از تخریب پروتیین های محلول گلبرگ و کلروفیل برگ ها در طی دوره آزمایش شدند. میزان آنتوسیانین گلبرگ ها و قطر گل ها در تیمار 25 میلی مولار BA بعلاوه محلول نگهدارنده بیشتر از محلول نگهدارنده به تنهایی بود. بیشترین طول عمر پس از برداشت گل ها نیز در دو تیمار فوق مشاهده گردید. با کاربرد سیتوکینین های مختلف بعلاوه محلول نگهدارنده نه تنها افزایشی در طول عمر گل ها نسبت به محلول نگهدارنده به تنهایی مشاهده نشد بلکه طول عمر آنها اندکی نیز کاهش یافت.

این تحقیق در سال 1384 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران با هدف بررسی کاربرد اثرات سطوح مصرف سیتوکینین و کلسیم بر ماندگاری گل بریده رز رقم الونا انجام شد. شاخه های بریده رز در گلخانه از پایه های مادری دو ساله تولید شده و در مرحله غنچه در معرض سایتوکینین به غلظت های 1، 1.0، 0 و 10 میکرومول در لیتر و کلسیم به غلظت های 0، 10، 20 و 30 میلی مول در لیتر، قرار گرفتند. سپس گلهای تیمار شده پس از برداشت در شرایط آزمایشگاهی و در داخل آب مقطر نگهداری شده و صفات متعددی مانند درصد پیری، محتوای آب نسبی، نشت الکترولیت، پروتیین کل، میزان فعالیت پراکسیدازو کاتالاز در گلبرگها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که سطوح مصرف سیتوکینین اثر معنی دار بر صفات درصد پیری، میزان کلروفیل، پروتیین کل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان داشت. همچنین سطوح مصرف کلسیم اثر معنی دار بر صفات درصد پیری، میزان کلروفیل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان داشت. مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف توام سیتوکینین به میزان 10 میکرومول و کلسیم به میزان 30 میلی مول موجب افزایش معنی دار کلروفیل، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالازو در نتیجه کاهش معنی دار درصد پیری گلها گردید.

در این پژوهش صفات مورفولوژیک 17 ژنوتیپ موسیر ایرانی شامل ژنوتیپ های آشتیان، اراک، بروجرد، دشت ارژن، دشمن زیاری، دیواندره، خمین، خوانسار، سپیدان، سیاخ دارنگون، صحنه، کنگاور، کوهرنگ، کوهمره سرخی، نهاوند، هرسین و یاسوج مورد ارزیابی قرار گرفت. سوخ های جمع آوری شده از مناطق ذکر شده به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه کشت و صفات کمی و کیفی آن ها از جمله صفات طول، عرض، ضخامت و تعداد برگ، طول و قطر ساقه گل دهنده، ضخامت طبق گل آذین، تعداد گل در گل آذین، طول دمگلچه، قطر متوسط سوخ، وزن متوسط سوخ، تعداد سوخک، درصد سوخ خوشه ای، درصد ماده خشک و درصد خاکستر اندازه گیری شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر کلیه صفات مورد اندازه گیری شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر کلیه صفات مورد اندازه گیری، به جز عرض برگ و طول دمگلچه، تفاوت بسیار معنی داری با هم داشتند. ژنوتیپ خوانسار دارای بیشترین قطر متوسط سوخ (62.05میلی متر)، وزن متوسط سوخ (140.45 گرم) و عملکرد (1400.45 گرم در مترمربع) بود. تجزیه خوشه ای ژنوتیپ های مورد مطالعه را در 3 گروه قرار داد که در گروه اول ژنوتیپ های اراک، دشمن زیاری، کوهمره سرخی، خوانسار، هرسین و نهاوند، در گروه دوم ژنوتیپ های خمین، یاسوج، بروجرد، دیواندره و سپیدان و در گروه سوم ژنوتیپ های دشت ارژن، کوهرنگ، آشتیان، سیاخ دارنگون، صحنه و کنگاور قرار گرفتند. نتایج نشان داد که موسیر ایرانی یک گونه کاملا متفاوت با شالوت معمولی (Allium ascalonicum) بوده و دارای تنوع بسیار زیاد بوده و منبع ژنتیکی با ارزشی برای تحقیقات به نژادی است.