فناوری آموزش
سال:1394 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

یکی از مهم ترین اقدامات در برنامه ریزی طراحی فضاهای آموزشی توجه به ایمنی فیزیکی این فضاها، بخصوص در مدارس ابتدایی است. به همین لحاظ اولویت اول در طراحی، امنیت کودک است و بعد از آن توجه به انعطاف پذیر بودن محیط و ابزار، تا به کودک مجال تخیل پردازی بدهد. این پژوهش با هدف بررسی اهمیت امنیت فیزیکی و شناسایی متغیرهای محیطی ایجاد امنیت در فضاهای آموزشی به منظور دستیابی به مطلوبیت بیشتر فضا انجام گرفته است. روش تحقیق پژوهش حاضر بدین گونه است که در مرحله نخست مبانی نظری تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه ای تدوین و تهیه گردید، که بر اساس نتایج حاصل از تحقیق شکل گرفته بودند. در مرحله بعد برای آزمون فرضیات تحقیق، مطالعات میدانی و مصاحبه ای روی 8 مدرسه ابتدایی شهر رشت انجام شد و طی دو مرحله توزیع پرسش نامه، نتایج مورد نیاز استخراج و تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها نشان داد که پاسخ دهندگان عوامل بسیاری از قبیل مکان یابی صحیح مدارس، نحوه دسترسی، حریم های عملکردی مدارس و غیره را در ایجاد امنیت فضاهای آموزشی دارای اهمیت ویژه ای برشمردند، این در حالیست که سطح امنیت کالبدی در مدارس مذکور متوسط بوده است، حال آن که ایجاد امنیت فیزیکی سبب ارتقای مطلوبیت فضاهای آموزشی گردیده و افزایش میزان یادگیری کودکان را در پی خواهد داشت.

ارزشیابی خواندن و درک مطلب انگلیسی به شیوه سنتی به دلیل عدم ارائه بازخورد آموزشی کافی به فراگیر و نادیده گرفتن اصل ارتقای یادگیری و تربیت فراگیر مورد انتقاد قرار گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میانجی گری در ارزشیابی پویا در بهبود راهبردهای خواندن و درک مطلب است. بدین منظور، چهار کلاس آموزش زبان انگلیسی (1) متشکل از 116 دانش آموز پسر در دو دبیرستان شهرستان همدان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، و کلاس ها به طور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. به منظور مقایسه اثربخشی دو شیوه مداخله مختلف، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. در طول دوره مداخله، به گروه کنترل آزمون های خواندن غیر پویا داده شد، در حالی که گروه آزمایش در خلال آزمون های ارزشیابی پویا، با هدف به کارگیری راهبردهای درک مطلب، میانجی گری دریافت کردند. همچنین به تمامی شرکت کنندگان پرسش نامه راهبردهای خواندن و درک مطلب داده شد. نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای خواندن و درک مطلب از طریق حاشیه نویسی در برگه های آزمون و میانجی گری های شفاهی در ارزشیابی پویا اثرات آنی و تاخیری مثبتی بر افزایش آگاهی و به کارگیری چنین راهبردهایی به ویژه برای دانش آموزانی داشت که پیشرفت تحصیلی پایین تری داشتند.

درک اعداد منفی و انجام عملیات روی آن ها یکی از موضوعات اساسی در ریاضیات است که دانش آموزان در مدارس برای رویارویی با آن ها با مشکلات بسیاری مواجه می شوند. یکی از عواملی که منجر به مشکلات جدی در یادگیری مفاهیم ریاضیات می شود، بدفهمی هایی است که بر اثر یاددهی نامناسب، تفکر غیر رسمی یا یادآوری ضعیف گذشته ایجاد می شوند. شناخت بدفهمی ها و ریشه های ایجاد آن ها در حوزه های مفهومی و در سطوح مختلف تحصیلی، می تواند موجب ارتقای یادگیری شود. منظور از بدفهمی در این پژوهش برداشت ناقص یا نادرست از یک مفهوم است که اشتباهات نظام مندی را در عملکرد فرد موجب می شود. در این پژوهش درک و تصور دانش آموزان از مفهوم عدد منفی و بدفهمی های آنان بررسی شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، روش توصیفی از نوع زمینه یابی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه دوم راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 92-1391 و کلیه دانش آموزان پایه هفتم شهرستان درمیان در سال تحصیلی 93-1392 است. حجم نمونه 443 نفر از دانش آموزان پایه دوم راهنمایی و 55 نفر از دانش آموزان پایه هفتم بود که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر، پرسشنامه ای محقق ساخته مبتنی بر پرسشنامه «بوفردینگ» و «کیلهامن» بود. نتایج تحقیق نشان داد که اغلب دانش آموزان، درک و فهم مناسبی از اعداد منفی در ریاضیات مدرسه ای ندارند و در پیاده سازی دانسته های خود در حل مسائل ریاضی با مشکل مواجه می شوند. برخی از دانش آموزان علامت «-» را به عنوان یک عملگر کاهشی و برخی نیز علامت «+» را به عنوان یک عملگر افزایشی در نظر می گیرند.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه مهارت حل مساله و کارگروهی دانش آموزان بهره مند از لگوی آموزشی و روش موجود در مدارس در درس علوم پایه سوم ابتدایی بوده است. بدین منظور، در یک مطالعه شبه- آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل 40 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (آموزش با لگو و آموزش با روش موجود در مدارس) قرار گرفتند. قبل از اجرای متغیر مستقل از همسانی دو گروه به واسطه بررسی هوش بهر و نمرات کلاسی آنان اطمینان حاصل شد. در ابتدا، قبل از هرگونه مداخله ای، از گروه های آزمایشی، پیش آزمون حل مساله و کارگروهی به عمل آمد. سپس گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل قرار گرفت و در گروه کنترل از شیوه های متداول تدریس که در کشور هم اکنون اجرا می شود، استفاده شد. درنهایت هر دو گروه، در معرض پس آزمون حل مساله و کارگروهی قرار گرفتند. نتایج حاصله حاکی از آن است که مهارت حل مساله و کارگروهی دانش آموزان بهره مند از لگوی آموزشی نسبت به دانش آموزانی که از روش های متداول بهره می بردند، دارای وضعیت بهتری است.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش محیط زیست بر سطح دانش دانشجویان دختر و پسر با استفاده از رسانه های ارتباط جمعی دیداری انجام پذیرفت. به منظور گردآوری داده ها در ابتدا پرسش نامه ای محقق ساخته تدوین گردید که روایی آن توسط متخصصان و استادان اعتبار سنجی و پایایی آن 0.77 محاسبه شد. جهت دستیابی به هدف پژوهش، از روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بین گروه آزمایش و گروه کنترل استفاده شد. از میان جامعه آماری 1450 نفری دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی که در سرفصل مصوب وزارت علوم هیچ گونه واحد مرتبط با محیط زیست نداشتند، 60 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، آموزش با استفاده از رسانه های جمعی دیداری (کلیپ، فیلم) دریافت کردند، در حالی که گروه های کنترل چنین مداخله ای را دریافت نکردند. در نهایت داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد رسانه های ارتباط جمعی دیداری در ارتقاء دانش زیست محیطی دانشجویان تاثیر دارد. بنابراین توصیه می شود از تولیدات رسانه های دیداری (فیلم ،کلیپ، و ...) به عنوان یک بستر مناسب برای انتقال و ارائه دانش، اطلاع رسانی و آموزش مباحث زیست محیطی استفاده شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر استفاده از الگوی سازنده گرایی بر دانش تلفیق تکنولوژی دانشجو معلمان انجام شد. دانش تکنولوژیکی پداگوژیکی محتوا (TPACK) به عنوان یک چارچوب مطالعه و اندازه گیری دانش تلفیق تکنولوژی انتخاب شد. نمونه پژوهشی شامل 22 معلم دانشجومعلم دوره کارشناسی تکنولوژی آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی بودند که از میان 174 دانشجویی که در سال تحصیلی 1393-1394 در این رشته مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. به منظور پاسخگویی به سوالات پژوهشی، از روش پژوهش کیفی- کمی استفاده شد و داده های مورد نیاز برای پاسخگویی به سوالات پژوهش از طریق پرسش نامه، مصاحبه، مشاهده و نسخه های پیشرفت پروژه درسی جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده به دو شیوه کیفی و کمی تجزیه و تحلیل شد. تحلیل کمی نتایج حاصل از آزمون تی استیودنت حاکی از افزایش معنادار میزان TPACKدر گروه نمونه، پس از آموزش با لگوی سازنده گرایی بود. همچنین اطلاعات به دست آمده از تحلیل کیفی داده ها، تاثیر مثبت فعالیت های انجام شده در یک محیط سازنده گرا را به تفکیک بر روی هر یک از مولفه های TPACK آشکار نمود. تعامل های درون گروهی و بین گروهی میان دانشجومعلمان و مدرس، همراه با دریافت بازخورد از مهم ترین عوامل موثر برای افزایش دانش تلفیق تکنولوژی شناخته شد. همچنین یادگیری از راه انجام دادن به عنوان فعالیت موثر برای آماده کردن معلمان برای تلفیق تکنولوژی در تدریس پیشنهاد گردید.

ضرورت توجه به عملکرد کارکنان و استفاده از سرمایه های فکری جهت رسیدن به اهداف و استفاده بهینه از امکانات موجود در سازمان ها، به ویژه دانشگاه ها که خود مرکز تولید سرمایه های فکری هستند، مدیران را ملزم به استفاده از سرمایه های فکری جهت رسیدن به عملکرد مطلوب می نماید. در این تحقیق از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است و کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، جامعه آماری آن را تشکیل می دهند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و با بهره گیری از امکانات نرم افزار SPSS صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشان دهنده آن است که بین سرمایه فکری و عملکرد پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از تحلیل رگرسیون نتیجه گیری می شود که از بین مولفه های سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای؛ سرمایه ساختاری بیشترین میزان همبستگی و پیش بینی را نسبت به عملکرد پژوهشی اعضای هیات علمی دارد و پس از آن سرمایه رابطه ای دارای همبستگی و پیش بینی بیشتری نسبت به عملکرد پژوهشی اعضای هیات علمی است.