فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری (شیلات)
سال:1390 | دوره:5 | شماره:2 (پیاپی 18) |تعداد مقالات:19

این مطالعه با هدف بررسی اثرات شورکردن بر روی اسیدهای چرب بافت اردک ماهی (Esox lucius) و تعیین زمان ماندگاری آن به مدت 90 روز در شرایط سردخانه انجام شد. پروفایل اسیدهای چرب توسط دستگاه گاز کروماتوگرافی در بافت اردک ماهی تازه و شورشده در فواصل زمانی 0، 30، 60 و 90 روز اندازه گیری شد. جهت تعیین زمان ماندگاری، آزمایش های شمارش کلی میکروبی (TC)، پراکسید (PV) و تیوباربیوتیک اسید (TBA) به مدت 90 روز انجام گرفت. مجموع اسیدهای چرب در بافت اردک ماهی تازه شامل 34.32 درصد اسیدهای چرب اشباع، 18.75 درصد اسیدهای چرب غیراشباع بود. نتایج نشان داد که در بافت اردک ماهی شورشده طی 90 روز مجموع اسیدهای چرب اشباع، افزایش یافته و به 36.22 درصد (P>0.05) و مجموع اسیدهای چرب غیراشباع بر اثر اکسیداسیون کاهش یافته به 18 درصد می رسد (P>0.05). شورکردن علاوه بر این که یک روش مناسب نگهداری محسوب می شود، با کاهش میزان چربی بافت ماهی از 1.53 درصد به 1.28 درصد (P>0.05)، می تواند از بروز تاثیرات منفی به خصوص بر روی میزان اسیدهای چرب غیراشباع امگا-3 و امگا-6 جلوگیری نماید. در بافت اردک ماهی شورشده میزان پراکسید سیر افزایشی داشت و از 1.84 به meqo2/kg  2.10رسید که تغییرات آن نسبت به زمان معنی دار بود ((P<0.05، میزان TBA ابتدا از زمان صفر تا 60 روز افزایش داشته از 0.05 به 0.07 (mg/100g) رسید و پس از آن به 0.06 mg/100g در زمان 90 روز کاهش یافت (P<0.05). بار میکروبی از 1.63×102 cfu/g سیر کاهشی داشته و به cfu/g 1.51×102 رسید که این امر می تواند به دلیل شورکردن باشد (P>0.05).

ماهی به عنوان یکی از فرآورده های گوشتی نقش به سزایی را در مصرف خانوارها می تواند ایفا نماید و در بسیاری از کشورها بهره برداری از آبزیان علاوه بر تامین پروتئین مورد نیاز منجر به کسب درآمد ارزی و حل مسائل اجتماعی-اقتصادی از جمله بیکاری می گردد؛ لذا با توجه به اهمیت این محصول گوشتی، تلاش شده است تا به بررسی و تجزیه و تحلیل آن پرداخته شود. در این گزارش ابتدا به الگوهای نظری و مطالعات صورت گرفته پرداخته شده، سپس یک مدل بسیار مناسب برای توابع عرضه و تقاضای ماهی استان کرمانشاه به همراه شهرستان های آن معرفی گردید و با استفاده از بسته نرم افزاری Eviews برآورد انجام شد. مدل برآورد شده به روش پنل-دیتا می باشد. نتایج حاصل از برآورد، نشان دهنده باکشش بودن عرضه و کم کشش بودن تقاضای ماهی در استان کرمانشاه است. همچنین کشش درآمدی ماهی نشان دهنده این است که ماهی یک کالای ضروری برای خانوارهای استان کرمانشاه محسوب می گردد.

در این بررسی جهت مطالعه تغییرات گونه سمی Nitzschia seriata از گروه دیاتومه تعداد 4164 نمونه از لایه های سطح 2، 5، 10، 20، 50 و 100 متری به صورت فصلی طی سال های 1373 الی 1385 از حوضه جنوبی دریای خزر جمع آوری گردید. مقایسه دادهای سال های 1373-1385 نشان داد، قبل از سال 1383 در نمونه ها گونه سمی Nitzschia seriata مشاهده نشد ولی از سال 1383 به بعد حضور این گونه در بعضی از لایه های آب حوضه جنوبی دریای خزر نمایان گردید. میانگین تراکم و زی توده این گونه به ترتیب 106×4.25±106×23.41 تعداد در مترمکعب و 4.81±23.71 میلی گرم در مترمکعب بوده است. بررسی سالانه تراکم و زی توده N. seriata نشان داد که بیشترین تراکم و زی توده در سال 1385 به ترتیب 106×39 تعداد در مترمکعب و 39.55 میلی گرم در مترمکعب بوده است. بیشترین تراکم و زی توده این گونه در فصول بهار 1385 و زمستان 1384 مشاهده گردید و کمترین آن در فصل پائیز سال های 1383 و 1384 بوده. بررسی منطقه ای این گونه نشان داد که بیشترین تراکم و زی توده در منطقه شرق حوضه جنوبی دریای خزر در سال 1384 و 1385 مشاهده شد، و منطقه میانی نسبت به مناطق دیگر حوضه جنوبی دریای خزر (شرق و غرب) کمترین مقدار را دارا بوده است. بنابراین حداکثر فراوانی و شکوفایی N. seriata به ترتیب در مناطق شرق و غرب حوضه جنوبی دریای خزر به ثبت رسید.

تحقیق حاضر در سال 1387 در آزمایشگاه شیمی دانشگاه تربیت مدرس به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین سرب و روی در بافت های کبد و عضله سه گونه ماهی شوریده (Otolithes ruber)، قباد (Scomberomorus guttatus) و شیر (Scomberomorus commerson) انجام شد. نمونه برداری به صورت کاملا تصادفی انجام شد و 36 عدد ماهی از بازار سرچشمه تهران تهیه گردید. جهت استخراج فلزات از بافت های مورد مطالعه، از روش شیمیایی هضم مرطوب و تعیین غلظت فلزات سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی Philips PU 9400X صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS17 و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد که وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح 5 درصد (P≤0.05) تعیین گردید. بالاترین غلظت سرب و روی در کبد ماهی شیر و کبد ماهی شوریده به میزان 0.20±1.13 و 15.71±247 میلی گرم در کیلوگرم و پایین ترین میزان سرب و روی در کبد ماهی قباد و کبد ماهی شیر به میزان 0.5±0.32 و 0.02±0.90 میلی گرم در کیلوگرم به دست آمد. در این تحقیق غلظت فلزات سرب و روی در عضله و کبد ماهی شیر، قباد و شوریده اختلاف معنی داری داشت (P≤0.05). نتایج حاصله نشان داد که میزان سرب در کبد و عضله ماهی شیر و عضله ماهی شوریده در مقایسه با استاندارد غذا و داروی آمریکا (EPA) بالاتر و میزان روی در هر سه گونه در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO) پایین تر است.

تحقیق حاضر در سال 1388 در مرکز بازسازی ذخائر آزاد ماهیان شهید باهنر کلاردشت صورت گرفت. جهت انجام آن، از 9 قطعه مولد نر هم سن (3 ساله) و 11 قطعه مولد ماده ماهی آزاد دریای خزر که در مرکز پرورش یافته بودند، استفاده شد. در مرحله اول از همه مولدین نر (9 مولد) به صورت جداگانه اسپرم گیری صورت گرفت. عمل لقاح با مخلوط اسپرم های هر گروه و تخمک های استحصال شده از 5 قطعه مولد ماده انجام شد و پس از آب گیری تخم ها، به 3 سینی در یک تراف در سالن انکوباسیون انتقال یافتند تا روند انکوباسیون در آنها بررسی شود. 14 روز بعد دومین مرحله اسپرم گیری و 27 روز بعد از مرحله دوم، سومین مرحله اسپرم گیری نیز همانند مرحله اول اجرا شد و برای هر مرحله نیز از 3 قطعه مولد ماده استفاده شد. در پایان هر 3 مرحله، تراکم اسپرم، درصد اسپرماتوکریت، حجم اسپرم، میزان تحرک و مورفولوژی اسپرماتوزوئید (درصد اسپرماتوزوئیدهای غیرطبیعی) ثبت شد و اثر آن بر روی درصد لقاح، چشم زدگی، تخم گشایی و در پایان بازماندگی لاروهای حاصل در طی اسپرم گیری های مکرر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حجم، تحرک، مرفولوژی اسپرم و درصد لقاح در 3 مرحله از تحقیق اختلاف معنی داری با هم داشتند (P<0.05). بیشترین درصد لقاح در مرحله اول (1.53±97.33%) و کمترین آن در مرحله سوم (6.25±75%) مشاهده شد. اما تراکم اسپرم، اسپرماتوکریت، درصد چشم زدگی، تخم-گشایی و بازماندگی لارو در 3 مرحله اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05). البته با توجه به آزمون LSD، درصد بازماندگی لارو در مرحله 2 و 3 اختلاف داشته است.

این بررسی در تابستان 88 در ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفیدرود در شهرستان آستانه اشرفیه انجام گرفت. در این مطالعه تاثیر 5 جیره آزمایشی ایزونیتروژنیک و ایزوانرژیک با منابع پروتئینی مختلف با 4 تکرار برای هر تیمار که مجموعا 20 مخزن 110 لیتری را تشکیل می شد، در قالب یک طرح کاملا تصادفی به مدت 60 روز مورد ارزیابی قرار گرفت. منابع اصلی تامین کننده پروتئین، پودر ماهی (F) و آرد سویا (S) بوده و به تدریج پودر ماهی از 100 درصد در جیره با 100 درصد آرد سویا جایگزین شد. جیره های آزمایشی شامل F100/S0، F70/S30، F50/S50،F30/S70  و F0/S100 بودند. غذادهی به میزان 3 درصد وزن بدن و برای تمام تیمارها یکسان بود. نتایج نشان داد که جیره های F100/S0و F70/S30 نتایج بهتری را در افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب بهره برداری پروتئین و ضریب تبدیل غذایی داشته و اختلاف آن با سایر جیره های آزمایشی معنی دار بود (P<0.05). میزان ماندگاری در تمامی تیمارهای آزمایشی 100 درصد بود. به طورکلی جیره های با 70 تا 100 درصد پودر ماهی برای حداکثر رشد در بچه ماهی سفید مناسب تر بوده و با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار بین آنها، به منظور کاهش هزینه تولید غذا در بهینه سازی اقتصاد پرورش ماهی سفید، می توان 30 درصد منبع تامین پروتئین مورد نیاز در جیره غذایی این ماهی را به جای پودر ماهی به آرد سویا اختصاص داد.

طی 13 ماه نمونه برداری (مهرماه 87 تا مهرماه 88)، تعداد 809 قطعه ماهی خیاطه Alburnoides bipunctatus از رودخانه تالار مازندران صید شد (412 قطعه از سرشاخه کسلیان و 397 قطعه از سرشاخه تجون). بررسی های انجام شده شامل 30 صفت ریخت سنجی و 10 صفت شمارشی بوده است. نتایج تست T اختلاف معنی دار در 13 صفت ریخت سنجی و 7 صفت شمارشی بین ماهیان خیاطه دو ایستگاه نشان داد (0.05 .(P£چهار طبقه سنی در جمعیت ماهیان خیاطه دیده شد که گروه سنی +2 با 49 درصد جمعیت بیشترین فراوانی را داشته است. در مجموع ماهیان ماده 50 درصد، ماهیان نر 39 درصد و ماهیان نابالغ 11 درصد کل جمعیت را شامل می شدند. حداکثر طول در این بررسی 96.14 میلی متر و حداکثر وزن 9.27 گرم بود. رابطه طول-وزن همبستگی شدیدی بین ماهیان کسلیان ( (r2=0.98و تجون ( (r2=0.97نشان داد. فاکتور وضعیت نیز نشان دهنده چاقی بیشتر ماهیان سرشاخه کسلیان بود. الگوی رشد در ماهیان خیاطه دو سرشاخه آلومتریک منفی و میزان رشد لحظه ای نابالغ ها بیشتر از سایر گروه های سنی بوده است. می توان نتیجه گرفت ماهیان خیاطه دو سرشاخه از چند ویژگی مورفولوژیک با یکدیگر اختلاف دارند و برای بررسی کامل تر جدایی جمعیتی، باید از روش های نوین ژنتیکی مانند PCR، الکتروفورز و میکروستلایت بر روی جمعیت این ماهیان انجام داد.

این تحقیق از 20 مهر 1386 تا 20 خرداد 1387 در قسمت جنوب غربی دریای خزر (سواحل کیاشهر) بر روی گونه سیاه کولی (Vimba vimba L.1758) متعلق به خانواده کپورماهیان انجام شد. نمونه برداری ها به طور ماهانه و با استفاده از تور پره ساحلی صورت گرفت و در مجموع 415 عدد ماهی سیاه کولی صید شد. متغیرهای طول کل، طول چنگالی، طول استاندارد، وزن بدن، سن و جنسیت آنها ثبت گردید. نمونه ها در 3 گروه سنی (+1، + 2و +3) طبقه بندی شده و برای تعیین آن نیز از فلس ها استفاده شد. میانگین طول چنگالی در جنس نر 164±16.17 میلی متر، میانگین وزن بدن در آنها 60.7±21.23 گرم، میانگین طول چنگالی در جنس ماده 183±17.68 میلی متر و میانگین وزن بدن در آنها 89.4±26.88 گرم بود. بیشترین تعداد ماهیان (84.8 درصد) +2 ساله و کمترین تعداد ماهیان (0.48 درصد) نیز به گروه سنی +3 تعلق داشتند. جنسیت 412 عدد از ماهیان تشخیص داده شد که 42% را ماهیان نر و 58% را ماده تشکیل دادند، به طوری که نسبت جنسی ماده: نر در این تحقیق 1.38 به 1 بدست آمد. میانگین ضریب چاقی یا ضریب کیفیت یا CF سیاه کولی های نر و ماده به ترتیب، 0.98±0.07 و 1.04±0.08 بود.

کاروتنوئیدها به طور وسیع برای کاربرد دارویی، غذایی، ماده افزودنی و مواد آرایشی به عنوان رنگ ها و مواد ضداکسیدانی و ضدسرطانی استفاده می شوند. دونالیلا نیز به عنوان یک منبع طبیعی در تجمع مقدار زیاد کاروتنوئیدها مطرح می باشد. در این مطالعه اثر غلظت های نمک 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درصد روی تولید بتاکاروتن در میکروجلبک دونالیلا بررسی شده است. دونالیلا از دریاچه شاهی واقع در جنوب تهران جداسازی و خالص سازی گردید. جهت کشت انبوه، از محیط کشت جانسون تغییر یافته استفاده شد. ارلن های حاوی محیط کشت در شرایط مطلوب کشت داده شدند. جهت بررسی مقدار بتاکاروتن عصاره های به دست آمده از تیمارها با HPLC آنالیز گردید. نتایج حاصل از آنالیز نمونه های جلبکی با شوری های مختلف (0، 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درصد) در محیط کشت آنها بر میزان تولید بتاکاروتن اختلاف معنی داری (0.0001) را نشان داد. بالاترین میزان تولید بتاکاروتن معادل 0.33 میکروگرم در لیتر در شوری 25 درصد به دست آمد. نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که با افزایش غلظت های مختلف نمک در محیط کشت تا میزان شوری 25 درصد، مقدار بتاکاروتن افزایش و سپس کاهش می یابد.

در این پژوهش اجتماعات و ساختار جمعیتی کفزیان بزرگ رودخانه کسلیان مورد بررسی قرار گرفته است. رودخانه کسلیان یکی از سرشاخه های مهم رودخانه تالار می باشد. در مجموع 8 ایستگاه در مسیر رودخانه انتخاب و از کفزیان بزرگ آن به صورت ماهانه طی مدت یک سال توسط نمونه بردار سوربر و با 3 تکرار نمونه برداری شد. نمونه های جمع آوری شده با فرمالین 4 درصد تثبیت و در آزمایشگاه جداسازی و شمارش گردید. 31 خانواده از کفزیان بزرگ در این رودخانه شناسایی شدند که در میان آنها لارو حشرات آبزی بیشترین تنوع و فراوانی را داشته است. افراد متعلق به سه راسته Diptera،Ephemeroptera  و Trichoptera در همه ایستگاه ها جانداران غالب بوده اند. بررسی تغییرات فراوانی راسته Diptera نشان می دهد که فراوانی خانواده Chironumidae در دو ایستگاه 4 و 8 افزایش قابل توجه داشته است که علت آن ورود آلودگی شهری قبل از این دو ایستگاه به رودخانه می باشد. در بین راسته Ephemeroptera دو خانواده Baetidae و Ecdyonuridae در همه ایستگاه ها حضور داشتند. همچنین، نتایج نشان داد در راسته Trichoptera خانواده Hydropsychidae غالب بوده است. مقایسه میانگین راسته های فوق وجود اختلاف معنی دار (P<0.001) در بین ایستگاه های مورد بررسی را تایید می کند. نتایج حاکی از آن است که روند طبیعی رودخانه توانسته است تغییرات ایجاد شده در ترکیب جمعیت کفزیان را جبران نماید.

رودخانه کرگان رود در ناحیه جنوب غربی دریای خزر قرار داشته و از نظر تخم ریزی گونه های مهاجر، تغذیه ماهیان مصبی و داشتن جمعیت های خاص ماهیان دارای اهمیت می باشد. هدف از این تحقیق شناسایی، تعیین فراوانی، شاخص های تنوع، غنا و یکنواختی گونه ای و نیز تعیین وضعیت کنونی این رودخانه در بازسازی ذخایر گونه های مهاجر و مصبی بوده و نمونه برداری ماهیان با استفاده از الکتروشوکر، تور پرتابی و پره در 7 ایستگاه و به-صورت فصلی از پاییز 1380 تا تابستان 1381 انجام پذیرفت. طبق این بررسی 18 گونه ماهی از 8 خانواده شناسایی شدند که کپورماهیان با 10 گونه و فراوانی 90.05 درصد غالب بودند. گونه های Capoeta capoeta،Alburnoides eichwaldi  و Alburnus hohenackeri به ترتیب با فراوانی 29.58، 29.15 و 19.87 درصد غالب بودند. ماهیان رودخانه ای دارای 10 گونه و ماهیان مهاجر و مصبی به طور مساوی دارای 4 گونه بوده و 5 گونه نیز متعلق به ماهیان غیربومی بوده است. شاخص تنوع شانون در پاییز کمترین (1.050) و در تابستان بیشترین مقدار (1.679)، شاخص غنای مارگالف در پاییز کمترین (0.635) و در تابستان بیشترین (2.228) و شاخص یکنواختی پیلو در تابستان کمترین (0.593) و در پاییز بیشترین (6.52) مقدار بود. نتایج حاصله نشان داد که شاخص های تنوع و یکنواختی با تغییر ایستگاه نیز دچار تغییر می گردد. نتایج بررسی کنونی نشان داد که کرگان رود به طور بالقوه یکی از رودخانه های مناسب در بازسازی ذخایر ماهیان مهاجر حوزه جنوبی دریای خزر به حساب می آید.

در این تحقیق تاثیر یک محصول باکتریایی پروبیوتیکی بنام واناژن بعنوان محرک رشد و ایمنی بر معیارهای رشد و بازماندگی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) به مدت دو ماه مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 4 تیمار تحت تاثیر پروبیوتیک و یک تیمار شاهد هر کدام با سه تکرار بود. جیره های آزمایشی شامل مکمل سازی مقادیر 0.62، 1.25، 2.5 و 5 گرم محصول پروبیوتیکی واناژن در هرکیلو غذا، و یک تیمار شاهد بدون مکمل سازی بود. 100 قطعه بچه ماهی با وزن اولیه 1±22 گرم به هر حوضچه بتونی مدور با قطر 3 متر و عمق 1.5 متر (در مجموع 15 حوضچه) در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان سردابی قزل پرور اراک معرفی شدند. غذادهی با جیره های آزمایشی بر اساس حداکثر 3 درصد وزن توده زنده در 4 نوبت در روز صورت می گرفت. زیست سنجی بچه ماهیان هر 10 روز یک بار انجام شد. نتایج بررسی معیارهای رشد نشان داد که بیشترین میزان رشد بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در تیمار 5 گرم در کیلوگرم غذای حاوی واناژن مکمل شده در جیره مشاهده شد (به طور متوسط افزایش وزن آن 49 گرم بود)، ولی اختلاف معنی داری با تیمار تغذیه شده با 2.5 گرم پروبیوتیک در کیلوگرم غذا نداشت (P<0.05). بالاترین میزان بقا در تیمار 2.5 گرم واناژن در کیلوگرم غذا دیده شد (92.3%) که تفاوت معنی داری با تیمار 0.62 گرم واناژن در تغذیه غذا داشت (P>0.05). مکمل سازی محصول پروبیوتیک واناژن با جیره های بچه ماهیان قزل آلا سبب افزایش رشد، بقا، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، نسبت کارآیی پروتئین، شاخص رشد روزانه، کارآیی تغذیه و کاهش ضریب تبدیل غذایی شد.

استفاده از داروهای بیهوشی در آبزیان پرورشی به خصوص در ماهیان، دارای کاربردهای متعددی است. در این مطالعه ارزیابی اثر بیهوشی پودر گل میخک روی 30 قطعه از فیل ماهیان پرورشی 4 ساله در غلظت های 0.5، 0.7 و 0.8 گرم در لیتر جهت بیهوشی به منظور جراحی انجام گرفت. نتایج نشان داد که متوسط زمان ایجاد بیهوشی در گروه های ماهیان با غلظت 0.5 گرم در لیتر 10 دقیقه و متوسط زمان باز گشت از بیهوشی (ریکاوری) 3.5 دقیقه، متوسط زمان ایجاد بیهوشی در غلظت 0.7 گرم در لیتر 7.5 دقیقه و متوسط زمان باز گشت از بیهوشی 4 دقیقه و متوسط زمان ایجاد بیهوشی در غلظت 0.8 گرم در لیتر 6 دقیقه و متوسط زمان باز گشت از بیهوشی 5 دقیقه بود. تست آماری آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA و تست جداساز توکی نشان داد که غلظت 0.5 گرم در لیتر با دو غلظت 0.7 و 0.8 گرم در لیتر از لحاظ مدت زمان بیهوشی دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.05)، ولی گروه های بیهوش شده با غلظت 0.7 و 0.8 گرم در لیتر با یکدیگر اختلاف معنی داری را نشان نداند. دو غلظت 0.5 با 0.8 گرم در لیتر با از لحاظ مدت زمان باز گشت از بیهوشی با یکدیگردارای اختلاف معنی دار بودند، غلظت 0.7 گرم در لیتر با دو غلظت دیگر اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05). با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش غلظت 0.7 گرم در لیتر برای بیهوشی فیل ماهیان 4 ساله به منظور عمل جراحی مناسب تر از سایر غلظت ها تشخیص داده شد.

ارگانیسم های فراوانی باعث وارد آمدن آسیب به ماهیان می شود که از آن جمله می توان به انگل ها اشاره کرد. فقدان قوانین و مقررات جامع در مورد بیماری های آبزیان سبب شده است که بسیاری از بیماری های خطرناک از منطقه ای به منطقه دیگر انتشار یابد که در پاره ای از موارد موجب برچیده شدن انواع فعالیت های آبزی پروری در برخی از کشورها شده است. یکی از عواملی که موجب انتقال انواع انگل ها به عنوان عوامل بیماری زا می شود ماهیان هرز غیربومی می باشد که تحقیق حاضر به منظور بررسی آلودگی محوطه شکمی ماهی آمورچه (Pseudorasbora parva) توسط انگل لیگولا (Ligula intestinalis) در مخازن چاه نیمه زابل انجام شده است. این بررسی بر روی 108 نمونه ماهی در طی سه ماه اسفند 1386 تا اردیبهشت 1387 انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده میزان شیوع، درصد فراوانی و میانگین شدت آلودگی این انگل در محوطه شکمی ماهی آمورچه به ترتیب 13.60، 13.88 و 1.4 درصد به دست آمد. همچنین حداکثر تعداد انگل در یک نمونه 4 عدد و طول بزرگترین انگل 5.84 سانتی متر بود. همچنین مشاهده شد که بیشترین میزان شیوع انگل لیگولا در ماه فروردین بوده است.

این تحقیق در مرکز مطالعات و تحقیقات ماهیان زینتی جهاد دانشگاهی واحد مازندران به مدت 90 روز انجام شد. آزمایش ها در آکواریوم هایی با حجم 32 لیتر که در هر کدام تعداد 75 عدد بچه ماهی گورخری قرار داده شده بود، انجام شد.. ماهیان در 4 تیمار شامل آب شیرین، آب شور با غلظت قسمت در هزار 8، قسمت در هزار 10 و قسمت در هزار 12، با سه تکرار و در مجموع 12 آکواریوم آزمایشی به صورت کاملا تصادفی تقسیم بندی شدند. نتایج نشان داد که در کل دوره آزمایش، شوری های مختلف تاثیری بر میزان تلفات نداشته و همچنین با توجه به آزمون LSD با سطح اطمینان 95 درصد مشخص شد که بین تیمار شاهد با دیگر تیمارها و همچنین بین تیمار قسمت در هزار 8 با تیمارهای قسمت در هزار 10 و قسمت در هزار 12 و همچنین بین تیمار قسمت در هزار 10 و قسمت در هزار 12 از نظر ضریب تبدیل غذایی (FCR) اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). نتایج حاصله نشان داد که حداقل درصد افزایش مربوط به تیمار با شوری قسمت در هزار 12، 5.80 و حداکثر آن مربوط به تیمار با شوری قسمت در هزار 8 با میانگین 7.74 گرم و حداقل نرخ رشد ویژه مربوط به تیمار شاهد و قسمت در هزار 10 با مقدار 0.002 و حداکثر آن مربوط به تیمار با شوری قسمت در هزار 8 و قسمت در هزار 12 با مقدار 0.003 بوده است. حداقل میانگین ضریب تبدیل غذایی بچه ماهیان مربوط به تیمار با شوری 8 قسمت در هزار با مقدار 1.17 و حداکثر آن مربوط به تیمار قسمت در هزار 10 با میانگین 1.88 بود. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد، شوری 8 قسمت در هزار مطلوب در این مقطع از زندگی بچه ماهیان زینتی می باشد.