دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی
سال:1386 | دوره:9 | شماره:31 |تعداد مقالات:10

این پژوهش به اثربخشی روش تصورات ذهنی هدایت شده فردی بر میزان اضطراب و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه بخش رادیوتراپی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران می پردازد. برای انجام پژوهش ابتدا 36 نفر از بیماران داوطلب انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه (یک گواه و دو آزمایش) جایگزین شدند. در این مرحله افرادی که بر اساس اطلاعات جمعیت شناختی با دیگران اختلاف داشتند حذف گردیده و حجم نمونه به 30 نفر رسید. سپس میزان اضطراب و امید به زندگی بیماران یک بار قبل و یک بار بعد از اجرای روش تصورات ذهنی هدایت شده (تلقین آگاهانه مثبت و مستقیم درباره مبارزه با بیماری و به دست آوردن سلامتی) با شاخص امید هرث و پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر ارزیابی شد. با این تفاوت که در این فاصله، مداخله ای در گروه گواه صورت نگرفت، در حالی که یکی از گروههای آزمایش، 7 جلسه و گروه دیگر، 15 جلسه آموزش دیدند. در نهایت برای تجزیه و تحلیل داده ها از محاسبه میانگین، انحراف معیار،تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج نشان داد که روش تصورات ذهنی هدایت شده درکاهش اضطراب موقعیتی و اضطراب کل و همچنین افزایش امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه موثر است (0.05 < 0.001 = P). به علاوه مشخص شد که سطح امید به زندگی افرادی که 15 جلسه از روش تصویرسازی ذهنی استفاده کردند، بیش از کسانی است که 7 جلسه از این کلاسها بهره گرفتند (0.05 < 0.014 = P). ولی از نظر سطح اضطراب موقعیتی (0.05 > 0.187 = P) و اضطراب کل (>0.05 0.076 = P) تفاوتی بین این دو گروه وجود ندارد.

هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر 8 هفته پیاده روی و دویدن بر علایم نشانگان پیش از قاعدگی (PMS) دختران غیرورزشکار دبیرستانهای شهر اهواز بود. به همین منظور پس از اجرای آزمون سرند با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 75 نفر از دانش آموزان داوطلب دختر غیرورزشکار از دبیرستانهای شهر اهواز انتخاب گردید. آزمودنی ها با روش تصادفی در سه گروه 25 نفری قرار گرفتند. پس از انجام مرحله پیش آزمون و تکمیل پرسشنامه PMS و استخراج نتایج اولیه، گروه تمرین دویدن به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه 45 دقیقه ای با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین دویدن پرداختند. گروه تمرین پیاده روی نیز به مدت 2 ماه، هفته ای 5 جلسه 30 دقیقه ای در روز با شدت های مختلف معمولی و تند و کند فعالیت خود را انجام دادند. گروه گواه در مدت 8 هفته پژوهش، هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشت. پس از اجرای مطالعه آزمایشی، آزمودنی های سه گروه پرسشنامه PMS را در دو مرحله (یک ماه پس از تمرین و دو ماه پس از تمرین) تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 5/SPSS11 انجام گرفت. یافته ها نشان دادند که تمرین دویدن تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (0.001 P<) داشت، همچنین تمرین پیاده روی نیز تاثیر معناداری بر کاهش علایم جسمی PMS (0.001 P<) و علایم روانی (0.002 P<) داشته است. نتیجه دیگر پژوهش این بود که بین تاثیر تمرین پیاده روی و انجام تمرین دویدن بر علایم جسمی (0.001 P<) تفاوت معناداری وجود داشت به طوری که تمرین دویدن موثرتر از پیاده روی بود.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین باورهای دنیای عادلانه با سلامت عمومی، رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و منفی و افکار خودکار بود. به منظور دستیابی به این هدف، از جامعه آماری (زنان و مردان ساکن شهر اصفهان) 300 نفر به عنوان گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای برای پاسخگویی به ابزارهای پژوهش انتخاب شدند. از پنج پرسشنامه سلامت عمومی (با چهار زیرمقیاس)، رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و منفی، افکار خودکار و پرسشنامه باورهای دنیای عادلانه برای دیگران و خود به منظور دستیابی به داده های مورد استفاده در پژوهش استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان و گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین زیرمقیاس های سلامت عمومی (GHQ) با باورهای دنیای عادلانه برای خود و دیگران رابطه منفی و معنادار (P<0.01)وجود دارد. رابطه بین باورهای دنیای عادلانه برای خود و دیگران با رضایت از زندگی منفی و معنادار (P<0.01) بود. رابطه بین عاطفه مثبت و باورهای دنیای عادلانه برای خود منفی و معنادار (P<0.01) و رابطه بین عاطفه منفی و باورهای دنیای عادلانه برای خود و دیگران مثبت و معنادار(P<0.01) بود. افکار خودکار نیز با باورهای دنیای عادلانه برای خود و دیگران دارای رابطه مثبت و معنادار (P<0.01) بود. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که از کل متغیرهای پژوهش، فقط رضایت از زندگی قادر به پیش بینی باورهای دنیای عادلانه برای خود و دیگران است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که باورهای دنیای عادلانه برای دیگران و خود، رضایت از زندگی و افسردگی توان پیش بینی معنادار داشتند.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه جو عاطفی خانواده و خلاقیت دانش آموزان (دختر و پسر) چهارم و پنجم دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 85-1384 انجام گردید. روش مورد استفاده همبستگی بود، لذا برای انتخاب گروههای نمونه، به طریق تصادفی ساده، 90 دانش آموز دختر و 90 دانش آموز پسر انتخاب شدند. برای سنجش خلاقیت دانش آموزان از آزمون تداعی لغات محقق ساخته (میرلوحی، مولوی) و برای سنجش عملکرد خانواده از آزمون مقیاس عملکرد خانواده استفاده شد. روایی و پایایی آزمون مقیاس عملکرد خانواده قبلا به دست آمده بود (0.83=a). همچنین پایایی آزمون تداعی لغات در این پژوهش محاسبه گردید (0.79=a) و پاسخ ها بر اساس نظریات تارنس نمره گذاری شد (روایی محتوایی). پرسشنامه جمعیت شناختی نیز شامل معدل، شغل والدین، تعداد فرزندان، ترتیب تولد و نوع و فضای منزل بود. مقیاس عملکرد خانواده 7 زیرمقیاس داشت: ارتباط، نقش ها، حل مساله، پاسخ دهی عاطفی، مشارکت عاطفی، عملکرد کلی و نظارت بر رفتار.نتایج نشان داد که بین خلاقیت دانش آموزان با پاسخدهی عاطفی و مشارکت عاطفی رابطه معناداری وجود دارد (p<0.05). بین خلاقیت و سایر زیرمقیاس های جو عاطفی خانواده رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین خلاقیت در دختران به طور معناداری بیشتر از خلاقیت در پسران بود (p<0.05). از متغیرهای جمعیت شناختی، متغیر معدل با خلاقیت رابطه معناداری داشت (p<0.01). بین سایر متغیرهای فضای منزل، نوع منزل، شغل پدر و مادر، تعداد اعضای خانواده، ترتیب تولد با خلاقیت رابطه معناداری مشاهده نگردید.

هدف این پژوهش تعیین سهم هر یک از عوامل وضعیت اشتغال، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، شدت معلولیت و جنس در پیش بینی سلامت روانی معلولان جسمی شهر اصفهان بود. نمونه پژوهش 100 نفر از اعضای جامعه معلولان شهر اصفهان بود که به طور تصادفی انتخاب شدند. برای اندازه گیری سلامت روانی آزمودنیها از فرم 28 سوالی پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که وضعیت اشتغال میزان سلامت روانی معلولان جسمی را به طور معناداری پیش بینی می کند (0.006=P) و افزودن متغیر وضعیت تاهل به متغیر وضعیت اشتغال قدرت پیش بینی سلامت روانی آنها را به طور معناداری افزایش می دهد (0.003=P)؛ اما اضافه کردن هر یک از متغیرهای سطح تحصیلات، شدت معلولیت و جنس به متغیرهای وضعیت اشتغال و وضعیت تاهل نمی تواند قدرت پیش بینی سلامت روانی معلولان جسمی را به طور معناداری افزایش دهد.

هدف این پژوهش بررسی رابطه سرسختی روان شناختی و انگیزه پیشرفت با فرسودگی شغلی کارکنان منطقه 6 (واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی مستقر در استان خوزستان) دانشگاه آزاد اسلامی بود. بدین منظور از بین کلیه کارکنان غیر عضو هیات علمی شاغل در واحدهای دانشگاهی منطقه به شیوه تصادفی طبقه ای 211 نفر (126 مرد و 85 زن) از تمامی قسمتها انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری عبارت اند از: آزمون سرسختی روانشناختی اهواز (A-H-Q)، پرسشنامه توصیف خودگیزلی، مقیاس فرسودگی شغلی مزلچ.اعتبار و پایایی آزمونها محاسبه گردید که در سطوح معنادار بودند. داده ها با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین سرسختی روان شناختی و انگیزه پیشرفت با فرسودگی شغلی در سطح (0.05>P)، رابطه منفی وجود دارد. در این میان تفاوت معناداری بین آزمودنیها از نظر جنسیت، سن، تاهل، سابقه خدمت، رسته خدمتی و واحد دانشگاهی مشاهده نگردید.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اهمیت عوامل فردی، ساختاری و ارتباطی حل تعارض از نظر کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد بوده است . به منظور دستیابی به این هدف از جامعه آماری که کلیه کارکنان اداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد بودند، به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده 160 نفر انتخاب شدند. پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش یکی پرسشنامه ویژگیهای جمعیت شناختی و دیگری پرسشنامه عوامل حل تعارض بوده است پرسشنامه عوامل حل تعارض بر مبنای پیشینه پژوهش 26 سوال داشت که پژوهشگران ساخته بودند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه عوامل حل تعارض را کارشناسان و متخصصان بررسی و تأیید کردند. پایایی پرسشنامه نیز برحسب همسانی درونی (آلفای کرونباخ ) بررسی و در حد قابل قبولی بود. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t تک متغیره، t متغیر مستقل و آلفا تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه نمونه در حوزه عوامل فردی حل تعارض یعنی در اعمال قدرت، از خودگذشتگی، عقب نشینی و مصالحه (P<0.05) نظری پایین تر از حد متوسط دارند، ولی نظر آنان در بررسی منطقی اختلاف بالاتر از حد متوسط (P<0.05 و 15.30 = t) بوده است . نظر گروه نمونه در حوزه عوامل ساختاری حل تعارض نیز در اعمال قدرت، از خودگذشتگی، عقب نشینی و مصالحه پایین تر از حد متوسط (یعنی میانگین ثابت 3 و P<0.05)، ولی نظر آنان در بررسی منطقی اختلاف (P<0.05 و 15.97 = t) بالاتر از حد متوسط بوده است . نظر گروه نمونه در حوزه عوامل ارتباطی حل تعارض در اعمال قدرت، از خودگذشتگی و عقب نشینی پایین تر از حد متوسط (یعنی میانگین 3 و P<0.05)، در بررسی منطقی اختلاف (P<0.05 و 14.39 = t) بالاتر از حد متوسط و در مصالحه (P<0.05 و 1.392 = t) در حد متوسط بوده است . مقایسه های صورت گرفته برحسب متغیرهای جنسیت، تحصیلات، سابقه خدمت در عوامل فردی، ساختاری و ارتباطی حل تعارض در مواردی تفاوت معنادار نشان می دهد.

هدف اساسی این مطالعه، بررسی رابطه بین عوامل محیط کار و سطح تعهد سازمانی اعضای هیات علمی است. بر اساس فرضیه تحقیقات همبستگی و با اجرای پرسشنامه محقق ساخته محیط کار و پرسشنامه تعهد سازمانی (ماودی، استیرز، پورتر، 1979) روی 214 عضو هیات علمی تمام وقت و نیمه وقت 5 واحد دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 8 که با روش تصادفی مرحله ای و طبقه ای انتخاب شده بودند، اطلاعات لازم جمع آوری شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می دهد که بین مولفه های تعارض نقش، گرانباری نقش، ماهیت تکلیف، پسخوراند، سبک نظارتی ملاحظه کار، سلسله مراتب اداری و رسمی بودن با تعهد سازمانی رابطه وجود دارد و ضرایب به دست آمده نشان می دهد که می توان بر اساس متغیرهای مرتبط با محیط معادله ای را برای پیش بینی تعهد سازمانی ارایه کرد.