هدف: نوجوانان در سنین نوجوانی با تجربه های منفی بسیاری روبرو می شوند که مقابله با آنها مهارتهای خاصی را طلب می کند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر افزایش توانایی های نوجوانان در زمینه چهار مولفه کفایت اجتماعی، کفایت و توانایی رفتاری، شناختی، هیجانی و انگیزشی است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی مداخله ای است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع سوم راهنمایی شهرستان جویبار در سال تحصیلی88-87 بودند. حجم نمونه شامل 90 دانش آموز بود که با روش نمونه گیری تصادفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه کفایت اجتماعی همه دانش آموزان مورد آزمون قرار گرفتند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. سپس به گروه آزمایش عملیات حل مساله آموزش داده شد. در پایان جلسات آموزش مجددا میزان کفایت اجتماعی هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت و تفاوت نمرات قبل و بعد از آموزش مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون 2 نمونه ای مستقل و آزمون زوجی استفاده شده است. یافته ها: نتایج آزمون ها نشان دهنده تاثیر آموزش حل مساله در افزایش کفایت اجتماعی گروه آزمایش است (با پی کمتر از 0.003). این آموزش همچنین در خرده مقیاس های رفتاری، هیجانی و انگیزشی موثر بوده است اما در خرده مقیاس شناختی بین نمرات قبل و بعد از مداخله بین دو گروه رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در مجموع آموزش مهارت حل مساله در افزایش کفایت اجتماعی دانش آموزان در خرده مقیاس های رفتاری، هیجانی و انگیزشی موثر بوده است و وارد کردن این مباحث در کتاب های درسی می تواند در ارتقای کفایت اجتماعی دانش آموزان بسیار تاثیرگذار باشد.