پژوهش و سازندگی
سال:1385 | دوره:19 | شماره:3 (پی آیند 72) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:17

نور یکی از فاکتورهای مهم محیطی موثر در زندگی ماهیان به شمار می رود. در این تحقیق تاثیر فتوپریود بر روی رشد، بقا، فاکتور وضعیت، رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی در 4 تیمار نوری (24D/0L, 16L/8D, 16D/8L, 24D/0L) به مدت 30 روز مورد بررسی قرار گرفت که در این تیمارها L برابر ساعات دوره نوری و D برابر ساعات تاریکی هست. در این طرح از لاروهایی که تازه کیسه زرده را جذب کرده بودند استفاده شد. وزن متوسط لاروها در شروع دوره، 112.28 میلی گرم بود. برای بررسی از نور سفید با شدت 300Lux استفاده شد. لاروها در تانکرهای 40 لیتری با تراکم 200 لارو در هر تانکر پرورش داده شدند. نتایج طرح نشان داد که تاثیر تیمارهای مختلف رژیم نوری بر روی وزن، طول، فاکتور وضعیت، ضریب تبدیل غذایی (FCR) معنی دار بود (p<0.05). تغییرات پارامترهای بقا و رشد 30-18 درصدی در تیمار 24L نسبت به سایر تیمارها از نتایج دیگر طرح بود.

در بازرسی بهداشتی یک مورد لاشه گاو 5 ساله، از جنس ماده و از نژاد مخلوط سیستانی، کیست های شفاف کوچک به تعداد فراوان در سطح بافت کبد مشاهده گردید. این کیست ها دارای جدار نازک و شفاف بودند و از یک مایع بی رنگ و بدون بو انباشته شده و در سرتاسر بافت کبد پراکنده بودند. درمطالعه ریزبینی، کیست های با اندازه های مختلف مشاهده شد که از یک محتوای شبیه به موسین، به رنگ آبی کمرنگ و هموژن پرشده و جدار این کیست ها در یک لایه سلول های سنگفرشی کشیده تشکیل می داد. اغلب کیست ها در نواحی باب قرار داشتند. براساس نتایج بررسی های انگل شناسی و آسیب شناسی، این ضایعات شباهتی به کیست های انگلی به خصوص متاسستودهای تنیاها (سیستی سرک ها) نداشتند. به وسیله رنگ آمیزی با روش پریودیک اسید شیف (PAS)، انباشته شدن کیست های مذکور از مواد موسینی + PAS و به رنگ قرمز ارغوانی تایید شد. براساس مشخصات ظاهری و یافته های میکروسکوپیک، ضایعه مذکور به عنوان کیست های مادرزادی کبد (Intrahepatic congenital cysts) تشخیص داده شد.

در این تحقیق اثر غلظت های مختلف عنصر منیزیم بر میزان رشد و بیوماس جلبک سبز Chlorella vulgaris به مدت یک سال (1381) در مرکز تحقیقات ماهیان استخوانی دریای خزر- بندر انزلی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش با 7 تیمار و یک شاهد در سه تکرار (مجموعا 24 عدد) با استفاده از استوک خالص جلبک سبز Ch.vulgaris و محیط کشت زایندر (با تغییر غلظت منیزیم در تیمارها) در شرایط آزمایشگاهی (درجه حرارت 2±25 درجه سانتیگراد، شدت نور 350±3500 لوکس) برای مدت 96 ساعت انجام پذیرفت. پس از مدت مذکور، به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتر (طیف سنجی) میزان جذب نمونه ها در طول موج 750 نانومتر خوانده شد. علاوه بر آن شمارش جلبک کلرلا با استفاده از لام توما در دو مرحله شروع آزمایش و پایان آزمایش صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که غلظت موثره این عنصر در محدوده 0.1 تا 10 میلی گرم در لیتر بوده و میزان موثره منیزیم برای حداکثر رشد این جلبک 0.1 میلی گرم در لیتر می باشد. در حالی که مقدار آنها در محیط کشت شاهد 4.6 میلی گرم در لیتر بوده است. طبق این بررسی ها رشد و بیوماس جلبک کلرلا در غلظت های ذکر شده بیشترین مقدار بوده و مقادیر بالاتر از این اعداد می تواند رشد بازدارنده داشته باشد از این رو با توجه به نتایج حاضر می توان محیط اصلاح شده زایندر را به عنوان یک محیط کشت بهتر برای گونه Ch. vulgaris مطرح نمود.

در این مطالعه از 300 لاشه کشتار شده درکشتارگاه شهرکرد بازرسی به عمل آمد و عضلات مختلف مانند قلب، دیافراگم، مری، ران و کتف از نظر وجود کیست های ماکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند و سپس از این عضلات نمونه گیری شد و گسترش مهری از نمونه ها تهیه و رنگ آمیزی به عمل آمد، لام های تهیه شده از نظر وجود کیست های میکروسکوپیک انگل سارکوسیست، توسط میکروسکوپ مطالعه و سپس نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون مربع کای و بررسی ارتباط بین میزان آلودگی به این تک یاخته و عواملی مانند سن، جنس و موقعیت تشریحی عضلات مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشانگر این بود که هیچ یک از عضلات به کیست های ماکروسکوپی آلوده نبوده ولی در مطالعات میکروسکوپی آلودگی به کیست های میکروسکوپیک این انگل در 91% از لاشه های گاوها مشاهده شد. نتایج نشان داد که بین میزان آلودگی با جنس و سن ارتباط معنی داری وجود ندارد (p>0.05)، ولی بین میزان آلودگی در عضلات مختلف آماری معنی داری مشاهده گردید (p<0.05)، به طوری که قلب بیشترین و مری کمترین میزان آلودگی را دارا بودند. براساس نتایج به دست آمده از این مطالعه گاوهای کشتاری در شهرستان شهرکرد به کیست های ماکروسکوپیک تک یاخته سارکوسیست آلوده نمی باشند ولی اغلب این لاشه ها حاوی کیست های میکروسکوپیک این انگل هستند. آلودگی عضلات به این تک یاخته بسته به موقعیت و وضعیت خون رسانی عضله متفاوت می باشد.

مطالعه حاضر به منظور شناسایی و بررسی ماهیان رودخانه مزدقان ساوه واقع دراستان مرکزی صورت گرفته است. در این مطالعه با انتخاب 4 ایستگاه بر روی رودخانه در مدت پنج ماه در سال نسبت به صید ماهی به کمک سه نوع توردست افشان با چشمه های مختلف اقدام گردید. در این مطالعه 187 عدد ماهی صید گردید که از خانواده کپور ماهیان Cyprinidae می توان به گونه های:سیاه ماهی Capoeta barroisi، سیاه ماهی Capoeta siboldi، سیاه ماهی Capoeta aculeata، سیاه ماهیCapoeta capoeta macrolepis، ماهی خیاطه Alburnoides bipunctatus، ماهی سفید رودخانه ای Barbus mursa.cephalus  Leuciscus سس ماهی کلفت لب و از خانواده رفتگر ماهیان Balitoridae می توان به Nemacheilus kermanshaensis و Nemacheilus persa اشاره کرد. بیشترین فراوانی ماهیان صید شده به ترتیب مربوط به سیاه ماهی Capoeta barroisi و ماهی سفید رودخانه ای Leuciscus cephalus به میزان 78 و 29 عدد بود. همچنین در این طرح، بررسی های، طولی و وزنی و ... انجام شده است.

دراین تحقیق کیفیت اسپرماتوزوئید قزل آلای رنگین کمان منطقه فیروزکوه در سال 1382 ارزیابی گردید. مولدین نر درسه گروه شامل؛ فیروزکوه، فتوپردیودیک فیروزکوه و دماوند، هر کدام با بیست مولد انتخاب شدند. بین گروه ها اختلاف معنی داری در وزن مولد و حجم اسپرم پیدا شد. با طبقه بندی گروه ها به گروه های وزنی کمتر از 1000 گرم و 1000 تا 1500 و بیشتر از 1500 گرم مشخص گردید که گروه فتوپریودیک فیروزکوه و زیرگروه وزنی کمتر از 1000 گرم آن کیفیت اسپرماتوزوئید برتری نسبت به سایرین داشتند. میانگین میانه طول، وزن و ضریب چاقی مولد نر، درصد و مدت تحرک اسپرماتوزوئید، حجم و تراکم اسپرم و درصد طبیعی بودن اسپرماتوزوئید کل نمونه ها به ترتیب: 40.125 سانتیمتر، 1215 گرم، 0.0181772 گرم در سانتیمتر مکعب، 100 درصد، 39.375 ثانیه، 29.125، میلی لیتر 109×5.58687 عدد در میلی لیتر و 100 درصد بودند. طول و وزن ماهی و حجم اسپرم مولد نر با ضریب چاقی، مدت تحرک اسپرماتوزویید و تراکم اسپرم آن رابطه معکوس دارد. به طوری که باافزایش 1.375 سانتیمتر به طول، 127.5 گرم به وزن مدل، مدت تحرک اسپرماتوزویید 3.25 ثانیه و تراکم اسپرم 109×1.16562 عدد در میلی لیتر، کاهش و حجم اسپرم 5.625 میلی لیتر افزایش یافت.

تکامل غده پانکراس در سنین مختلف در گوسفند ماده از طریق محاسبه فراوانی و درصد ساختارهای تشکیل دهنده پارانشیم و استروما و اندازه گیری قطر جزائر مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی، غدد از چهار گروه سنی مختلف شامل؛ جنین (3-2.5 ماهه)، نوزاد (یک هفته بعد از تولد)، بلوغ جنسی (7-6 ماهه) و بلوغ جسمی (بالای 3 سال سن) انتخاب شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که فراوانی و درصد ساختارهای تشکیل دهنده پارانشیم و استروما در جنین به ترتیب شامل، واحدهای ترشحی برون ریز 0.63±11.84 (35.61%)، مجاری ترشحی 0.37±3.72 (11.19%)، عروق خونی 0.89±1.66 (4.99%)، جزائر لانگرهانس 0.13±2.26 (6.79%) و بافت همبند استروما 0.33±13.76 (41.39%) بود که کمترین درصد به عروق خونی (4.99%)، و بیشترین به بافت همبند استروما (41.39%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در جنین 2.09±43.59 میکرومتر به دست آمد. در نوزاد به ترتیب واحدهای ترشحی برون ریز 0.21±19.15 (65.85%)، مجاری ترشحی 0.29±2.43 (%8.35)، عروق خون 0.07±0.88 (3.02%)، جزائر لانگرهانس 0.08±2.29 (7.87%) و بافت همبنداستروما 0.21±4.33 (14.86%) بود که کمترین درصد به عروق خونی (3.02%) و بیشترین به واحدهای ترشحی برون ریز (65.85%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در نوزاد 1.35±52.75 میکرومتر به دست آمد. در بلوغ جنسی به ترتیب واحدهای ترشحی برون ریز 0.15±18.85 (63.66%)، مجاری ترشحی 0.18±1.99 (6.72%)، عروق خونی 0.27±1.86 (6.28%)، جزائر لانگرهانس 0.06±1.74 (5.87%) و بافت همبند استروما (0.39±5.17 (17.46%) بود که کمترین درصد به جزائر پانکراس (5.87%) و بیشترین به واحدهای ترشحی برون ریز (63.66%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در بلوغ جنسی 1.20±51.56 میکرومتر به دست آمد. در بلوغ جنسی به ترتیب، واحدهای ترشحی برون ریز 0.36±19.37 (64.07%)، مجاری ترشحی 0.21±1.9 (6.28%)، عروق خونی 0.37±2.29 (7.57%)، جزائر لانگرهانس 0.09±1.69 (5.59%) و بافت همبند استروما، (16.47%) 0.18±4.98 بود که کمترین درصد به جزائر لانگرهانس (5.59%) و بیشترین به واحدهای ترشحی بروی ریز (64.07%) اختصاص داشت. قطر جزائر لانگرهانس در بلوغ جسمی 1.81±46.20 میکرومتر تعیین گردید. در مقایسه بین گروهی، فراوانی واحدهای ترشحی برون ریز در جنین با نوزاد، بلوغ جسمی و بلوغ جسمی افزایش معنی دار وجود داشت. از طرف دیگر فراوانی مجاری ترشحی جنین با نوزاد، بلوغ جنسی و بلوغ جسمی و فراوانی عروق خونی جنین با نوزاد کاهش معنی دار دارد. در فراوانی جزائر لانگرهانس جنین و نوزاد با بلوغ جنسی و بلوغ جسمی کاهش معنی دار مشاهده شد (p<0.05). در مقایسه بین گروهی قطر جزائر بین جنین با نوزاد و بلوغ جنسی افزایش معنی دار و بین نوزاد و بلوغ جنسی با بلوغ جسمی کاهش معنی دار وجود داشت (p<0.05) و در سایر موارد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. به طور کلی بررسی ساختارهای پارانشیم و استروما و تغییرات اندازه قطر ساختارها در بین قطعات مختلف غده پانکراس در هر گروه سنی اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. این پارامترها درمقایسه بین گروه های مختلف مورد بررسی غالبا اختلاف معنی داری را نشان می دهد و این اختلاف بین جنین با سایر گروه های سنی بارزتر است. بنابراین نتیجه گیری می شود که تغییرات ساختارهای پارانشیمی و استرومای غده پانکراس از قبل از تولد آغاز شده و در طول تکامل بعد از تولد به صورت نسبی ادامه می یابد.

زهر زنبور عسل یکی از محصولات مهم کلنی زنبور عسل است که برای درمان برخی از بیماری ها مانند ورم مفاصل (آرتریت)، رماتیسم، تبخال و غیره از آن استفاده می شود. در ایران دو دستگاه زهرگیری جهت استفاده در خارج از کندو و داخل کندو ساخته شده است. در این تحقیق تاثیر استحصال زهر توسط دستگاه های ساخت ایران روی برخی از خصوصیات رفتاری و تولید ی زنبور عسل شامل: رفتار تهاجمی، رفتار عمومی، بقا و پایداری ملکه ها، تولید موم و شان سازی، راندمان تولید عسل و راندمان استحصال زهر توسط دستگاه های زهر گیری و مقایسه آنها با هم انجام گرفت. نتایج نشان داد که:1- استحصال زهر توسط دستگاه های ابتکاری خارج از کندو روی رفتار تهاجمی و تولید موم و شان سازی کلنی های زنبور عسل در سطح 1% و روی رفتار عمومی در سطح 5% در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری دارد ولی روی ملکه کشی و راندمان تولید عسل در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری ندارد. همچنین میزان استحصال زهر با این دستگاه دارای راندمان پایینی می باشد و زحمت زیادی از برای استفاده کننده در زمان زهرگیری به دنبال دارد.2- استحصال زهر با دستگاه مرسوم داخل کندو روی رفتار تهاجمی، رفتارعمومی، تولید موم و شان سازی، ملکه کشی و راندمان تولید عسل در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری ندارد. همچنین میزان استحصال زهر با این دستگاه دارای راندمان پایینی نسبت به دستگاه های مشابه خارجی است ولی زهرگیری با آن ساده و راحت می باشد.به طور کلی تاثیر زهرگیری روی خصوصیات رفتاری و تولیدی کلنی های زنبور عسل تا حدود زیادی بستگی به نوع دستگاه، روش استحصال زهر و احتمالا عوامل دیگر دارد.

ژلاتین یکی از پرمصرف ترین مواد پروتینی کلوئیدی در صنایع غذایی، دارویی، پزشکی و نظامی است که هر ساله مقادیر قابل ملاحظه ای از آن برای مصارف مختلف وارد کشور می گردد. از طرفی نیز مقادیر قابل توجهی از باقیمانده های کپور ماهیان پرورشی و به ویژه کپور نقره ای یا فیتوفاگ (Fitofague) که بیشترین آنها را تشکیل می دهد (60%-55) تحت عنوان ضایعات هدر می رود در صورتی که می تواند منبع مناسبی برای استخراج ژلاتین باشد. در این بررسی کیفیت ژلاتین استخراج شده به دو روش اسیدی و قلیایی با کیفیت ژلاتین اسیدی و قلیایی حاصل از منابع دیگر مقایسه گردید. لازم به ذکر است که خصوصیات کیفی ژلاتین اسیدی و قلیایی کپور فیتوفاگ و منابع دیگر از نظر رطوبت، خاکستر، پروتئین، دما و زمان بستن، دما و زمان باز شدن، قدرت ژلی، ویسکوزیته، رنگ و pH با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج این بررس نشان داد که ژلاتین قلیایی کپور نقره ای در مقایسه با ژلاتین اسیدی آن از کیفیت بهتری برخوردار است. همچنین مقایسه کیفیت ژلاتین فیتوفاگ با ژلاتین حاصل از منابع دیگر نیز نشان داد که کیفیت ژلاتین اسیدی و قلیایی فیتوفاگ در مقایسه با کیفیت ژلاتین اسیدی و قلیایی حاصل از منابعی مانند گاو، گوساله، گوسفند، خوک، پای مرغ، پوست کوسه ماهی و پوست ماهی و غیره در برخی از موارد بهتر است.

تفاله گلاب گیری، بقایای تقطیر گل محمدی می باشد که مورد استفاده ای نداشته و انباشت آن سبب آلودگی های زیست محیطی می گردد. در این پژوهش که به منظور بررسی ترکیبات شیمیایی و امکان سیلو نمودن این بقایا انجام گرفت، تفاله گلاب گیری تازه، از منطقه کاشان تهیه و ترکیبات شیمیایی آن تعیین گردید. سپس تفاله تهیه شده همراه با نسبت های متفاوتی از مواد افزودنی شامل کاه گندم، سبوس گندم، تفاله خشک چغندر ونیز یک درصد آهک در داخل سطل های پلاستیکی 6 لیتری سیلو گردید. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی متعادل با 10 تیمار و 4 تکرار اجرا شد و پس از گذشت یک ماه، کلیه سیلوها مورد ارزشیابی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به ترکیبات شیمیایی نشان داد که میزان ماده آلی، پروتئین خام، الیاف خام، چربی خام و ان- اف- ای در تفاله گلاب گیری، براساس ماده خشک، به ترتیب 94.4، 11، 24، 2.4، 57.3 درصد و انرژی خام 4525 کالری بر گرم بود. غلظت عناصر معدنی بر نیاز شامل: کلسیم، فسفر و منیزیم، به ترتیب 0.84، 0.14 و 0.8 درصد و عناصر معدنی کم نیاز شامل: آهن و مس به ترتیب 250 و 8.3 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. نتایج مربوط به سیلوهای آزمایشی مشخص نمود که میزان ماده خشک در تیمارهای مختلف، بین 26.7 تا 36.6 درصد متغیر بود که تفاوت بین آنها معنی دار (p<0.05) بود. ارقام مربوط بهpH  سیلوها از حداقل 4.08 در تیمار حاوی 79 درصد تفاله همراه با 20 درصد تفاله چغندر و یک درصد آهک، تا حداکثر 4.36 در تیمار حاوی 82.5 درصد تفاله گلاب، همراه با 11 درصد کاه گندم، 5.5 درصد سبوس گندم و یک درصد آهک متغیر بود که تفاوت بین آنها نیز معنی دار (p<0.05) بود. به طور کلی دو تیمار که به ترتیب حاوی 79، 20 و 1 درصد تفاله گل، تفاله چغندر و آهک و یا 79، 10، 10 و 1 درصد تفاله گل ، کاه گندم، تفاله چغندر و آهک بودند با دارا بودن 4.08 pH و 4.09 و ماده خشک 29.7 و 32 درصد از نظر کیفیت در رتبه خوب ارزشیابی شدند و نسبت به دیگر سیلوها برتری داشتند.

به منظور مقایسه تراکم جمعیت میکروبی شکمبه گاوهای سیستانی (Bos indicus) و هولشتاین (Bos taurus)، در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل، تعداد شش راس گاو نر بالغ سیستانی پرورش یافته در شهرستان های زابل و کرج (با میانگین وزن 23±395 کیلوگرم)، و تعداد سه راس گاو نر هولشتاین (با میانگین وزن 12±378 کیلوگرم) فیستول گذاری شکمبه ای شده و در سه مرحله جداگانه با سه خوراک پایه علف یونجه، علف نی و کاه گندم، دوبار در روز، و در حد نگهداری تغذیه شدند. از مایع شکمبه گاوها درزمان های صفر، 4، 8، 12، 16و 20 ساعت پس از مصرف خوراک صبح، نمونه برداری گردید. جمعیت کل باکتری ها در هر میلی لیتر مایع شکمبه، با تغذیه علف یونجه به ترتیب 1011×1.423 و 1011×1.367 و 1011×1.298، با مصرف علف خشک نی 1011×1.193، 1011×1.143 و 1011×1.089 و با مصرف کاه گندم 1010×10.28 و 1010×10.19 و 1010×9.10 بود اما تفاوت ها معنی دار نبود. جمعیت کل تک یاخته ها در هر میلی لیتر مایع شکمبه با مصرف علف یونجه (104×5.19 در مقابل 104×3.71 و 104×2.96)، و کاه گندم (104×3.03 در مقابل 104×2.17 و 104×2) به ترتیب درگاوهای سیستانی زابل بیشتر از سیستانی کرج و هولشتاین بود (p<0.05). با مصرف علف نی تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده نگردید. جمعیت تک یاخته های هولوتریچ (دسته ای از تک یاخته های شکمبه که تمام بدن آنها از مژه پوشیده شده است) نیز در گاوهای سیستانی زابل با مصرف علف یونجه، علف نی و کاه گندم به طور معنی داری بیشتر از گاوهای سیستانی کرج و هلشتاین بود (p<0.05). با مصرف سه نوع خوارک تفاوتی بین جمعیت کل قارچ های بی هوازی در هر میلی لیتر مایع شکمبه، بین سه گروه مشاهده نگردید و بیشترین تراکم زواسپور قارچ ها در هنگام تغذیه کاه وجود داشت.

آنالیز گرده های موجود در عسل ها (ملیسوپالینولوژی) نقش مهمی در تشخیص منشا گیاهی و جغرافیایی عسل ها و شناخت نوع و کیفیت آنها و اکولوژی تغذیه زنبورهای عسل دارد. به همین منظور گرده های 25 نمونه عسل مربوط به منطقه حوضه آبخیز نورود استان مازندران استخراج و به روش استولیز تیمار گردید. اختصاصات مورفولوژیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت. بر روی نمونه عسل جمع آوری شده مطالعه گرده شناسی به روش George Stokes انجام گرفته است. رد مجموع 52 تیپ گرده متعلق به 18 تیره گیاهی در نمونه ها شناسایی شدند. به طور کلی بیشترین گرده های موجود در نمونه عسل ها مربوط به تیره های (%21.2) Leguminosae, (%15.4) Rosaceae, (%13.5) Compositae, (%1.23) Labiatae می باشد و سایر تیره ها در مجموع 26.8 درصد عسل ها را شامل می شوند. همچنین براساس نتایج به دست آمده با استفاده از گرده های جدا شده در نمونه عسل ها مهمترین جنس ها شناسایی شده عبارتند از:Thymus, Rosa, Cerasus, Coronilla, Melilotus, Medicago, Trifolium, Mentha, Eryngium, Phlomis, Salvia, Stachys, Taraxacum, Teucrium, Astragalus, Onobrychis, Verbascum, Echinops, Achillea, Cirsium, Helianthemum, Plantago, Dracocephalum.

اثر دفعات (1، 2 و 3 دفعه) و زمان های شستشو (5، 10 و 15 دقیقه) با آب خالص و شستشوی قلیایی- نمکی حاوی 0.15% نمک طعام و 0.2% بی کربنات سدیم بر ترکیب متشکله و خواص تولید ژل سوریمی کیلکای آنچوی (Clupeonella engraulformis) برای تعیین بهترین روش تولید سوریمی، ارزیابی شد. شستشوی قلیایی- نمکی با صرف دفعات کمتر و زمان های کوتاه تر موجب افزایش بیشتر میزان پروتئین و کاهش چربی در وزن خشک و بهبود تنش بر شی و قابلیت تا شدن ژل سوریمی گردید. ولی بهبود کرنش برشی ژل سوریمی های تولیدی توسط دو نوع شستشوی ذکر شده تفاوت معنی داری نداشت. در نظر گرفتن مجموع عوامل کیفی مشخص می کنند که 2 بار شستشو با نسبت آب به گوشت 1:5 و مدت زمان 15 دقیقه که مرحله اول آن توسط محلول قلیایی- نمکی حاوی 0.2% بی کربنات سدیم و 0.15% نمک طعام انجام گیرد. موجب تولید سوریمی با خواص کاری مطلوب تری از میان 18 تیمار مختلف در نظر گرفته شده می گردد. مقایسه بین گوشت چرخ شده و سوریمی تولیدی به روش منتخب نشان داد که فرآیند تولید سوریمی موجب 9% افزایش در غلظت اسیدهای آمینه ضروری گردید.

دراین مطالعه، کلنی چندهزار سری خوکچه هندی متعارف مورد بررسی قرار گرفت و در طی آن حیوانات مظنون به زایش نوزادان فاقد مو تعیین گردیدند. سپس براساس شجره نامه و جفت اندازی های متعددی که انجام شد، حیوانات مولد فرزندان فاقد مو شناسایی و تکثیر شدند. خوکچه های فاقد مو درهنگام تولد، از خوکچه های دارای مو کوچک تر می باشند. موهای بدن آنها کم پشت بوده و در حدود یک هفتگی شروع به ریزش می کنند و در 4-3 هفتگی، بدن حیوان کاملا برهنه می گردد. پوست بدن خوکچه های برهنه که والدین آنها به رنگ قهوه ای- سفید می باشند، شفاف و صاف است و از نظر فولیکول و مواد کراتینی سازنده مو با فولیکول هیا خوکچه های معمولی تفاوت دارند. خوکچه های برهنه، دارای غده تیموس و گنادهای طبیعی هستند و حدود 2 سال عمر می کنند. نتایج آزمایش ها نشان داد که تعداد گلبول های قرمز، پلاکت ها و میزان هموگلوبین در حیوانات برهنه در مقایسه با خوکچه های دارای مو بیشتر است و تعداد لنفوسیت ها در حیوانات برهنه کم تر از گروه دیگر است. با توجه به مجموعه اطلاعات به دست آمده، این کلنی از خوکچه های هندی برهنه که برای نخستین بار درایران گزارش می گردد، یک مدل حیوان آزمایشگاهی جدید ایرانی می باشد، از خوکچه های آزمایشگاهی برهنه می توان درمطالعه و درمان بیماری های پوستی، تست های آلرژی، مطالعات ایمنولوژی و پیوند پوست استفاده کرد.

6 جیره حاوی دوزهای صفر، 800، 400، 200، 100 و 1600 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین C از نوع ال- آسکوربیل-2- پلی فسفات در سه تکرار و به مدت 8 هفته جهت پرورش فیل ماهیان جوان در نظر گرفته شد. در پایان هفته چهارم در موارد WG، متوسط وزن FCR, SGR و PER بین دوزهای صفر با 200و 800 اختلاف معنی داری مشاهده گردید (p<0.05) در حالی که در سایر موارد اختلافی مشاهده نشد (p>0.05). در پایان آزمایش و در هفته هشتم نیز به جز در مورد CF بین دورهای صفر و 200 (p<0.05)، در سایر موارد اختلافی مشاهده نشد (p>0.05). در مورد شاخص HIS نیز در حالی که بیشترین مقدار در دوز 200 و حداقل آن در دوز 400 مشاهده شد اما اختلاف معنی دار نبود (p>0.05)، با توجه به نتایج کسب شده و اندازه گیری شاخص های مختلف از نظر رشد و FCR می توان مناسب ترین سطح پیشنهادی ویتامین C را در محدوده وزنی و دمایی مورد آزمایش، 200 mg kg-1 در نظر گرفت که خصوصا می تواند در هفته های ابتدایی رشد موثر واقع گردد.