بر اساس آمارهای موجود تعداد شهرهای ایران در سال 1335، 119 شهر بوده است درحالیکه درسال 1390 به 1200 شهر افزایش یافته است.به تعبیری در هر سال 19,6 شهر به تعداد شهرهای کشور اضافه یعنی هرماه 1,6 یاهر 18 روز یک شهر به شهرهای کشور افزوده شده است.این روند در 15 سال اخیر شتاب بیشتری داشته و هر 9 روز شاهد اضافه شدن یک شهر به تعداد شهرهای کشور هستیم.بر اساس آمارهای موجود وسعت و جمعیت شهر خرم آباد تا سال 1390 به طور چشمگیری افزایش یافته است.در این مدت مساحت شهر 14.8 برابر و جمعیت آن 16.1 برابرافزایش یافته است.تعادل بین روند افزایش مساحت و جمعیت شهر خرم آباد به این معنا نیست که علیرغم روند افزایش شهروند توسعه اسپرال شهر کنترل و فشرده سازی صورت گرفته است بلکه بر اساس اسناد تاریخی بسیاری از باغات و فضاهای بکر طبیعی که در سالهای قبل درمحدوده شهربوده اند، در سالهای اخیر به کلی نابود وزیر بافت اغلب مسکونی رفته و آثاری از آنها برجایی نمانده است.علاوه برافزایش جمعیت شهر خرم آباد بویژه در 50 سال اخیر، رشد افقی در طول دره خرم آباد و امتداد رودخانه و هجوم بافت مسکونی شهری به زمینهای زراعی، باغات و دامنه های ارتفاعات بویژه در قسمت شمال و شمال غرب و شرق این شهر، سیما و ریخت ناهمگون و نامتعارفی ایجاد نموده است جهت بررسی توسعه ناهمگون به ویژه توسعه پراکنده آن، این پژوهش به روش توصیفی پیمایشی انجام شده است.بر اساس نتایج این تحقیق نظام برنامه ریزی غیر علمی،اوضاع اقتصادی شهر، نگرش های شهروندان ناکارآمدی نظام ارزیابی و نظارت پروژه های شهری از مهمترین بسترهای پراکنده رویی و بدقوارگی کالبد شهر، نقصان در زیرساخت ها، تنزل کمیت وکیفیت ارائه خدمات مدیریت شهری به شهروندان و توزیع ناهماهنگ کاربری ها از مهمترین چالش های فراروی مدیریت شهری برای اعمال سیاست های نوین شهری از جمله سیاست رشد هوشمند است.