پژوهش های آموزشی و کاربردی زبان انگلیسی
سال:1390 | دوره:4 | شماره:1 (پیاپی 8) |تعداد مقالات:10

الگوهای واژه گزینی (شیوه ایجاد پیوند بین کلمات و مفاهیم) از زبانی به زبان دیگر متفاوت است. مطالعه حاضر تاثیر الگوهای واژه گزینی زبان اول بر پردازش کلمات در زبان دوم را در یک زمینه جمله ای مورد بررسی قرار میدهد. تمرکز این تحقیق بر روی مواردی میباشد که در آن دو معنای متفاوت یک کلمه چند معنا در فارسی به دو کلمه متفاوت در انگلیسی ترجمه می شوند. مثلا، در زبان فارسی کلمه "ماه" بر هر دو مفهوم ماه (آسمان) و ماه (سال) در زبان انگلیسی دلالت میکند. در این مطالعه، پردازش ترجمه های انگلیسی لغات فارسی چند معنا مانند "ماه" در یک آزمون قضاوت نابهنجاری معنایی مورد بررسی قرار میگیرد. شرکت کنندگان در این تحقیق به دو نوع جمله واکنش نشان دادند: جملات نابهنجار آزمایشی که در آن یکی از آن دو کلمه انگلیسی در زمینه ای بکار برده شده است که جای کلمه مناسب دیگر را گرفته است، و جملات نابهنجار گواه که در آن همان کلمه در زمینه ای بکار برده شده است که هیچکدام از آن دو کلمه مناسب نبودند. از شرکت کنندگان خواسته شد که با حداکثر سرعت و دقت تصمیم بگیرند که آیا کلمه آخر میتواند جمله را بطور معنادار تکمیل کند (جواب بلی) و یا اینکه کلمه آخر از نظر معنایی غیر قابل قبول است (جواب خیر). زمان واکنش شرکت کنندگان برای جوابهای خیر صحیح و میزان خطای آنها در مورد جوابهای بلی ثبت گردید. هم در تحلیل داده های مربوط به زمان واکنش و هم در تحلیل داده های مربوط به میزان خطا، تاثیر نوع جمله و همچنین تاثیر متقابل بین نوع جمله و سطح بسندگی زبانی شرکت کنندگان مشاهده گردید. نتایج بدست آمده با توجه به فعال سازی ویژگیهای معنایی معادل ترجمه ای زبان اول کلمات زبان دوم مورد بحث قرار گرفته اند. یافته های این مطالعه رهنمودهایی برای روشهای یادگیری و آموزش لغات در زبان دوم بدست میدهند.

هدف از انجام تحقیق حاضر این بود که اولا کدامیک از ابزارهای اینترنتی موجود از قبیل بلاگها، ویکی ها و پادکستها میتوانند بطور موثرتری به یادگیری نگارش دانشجویان زبان انگلیسی کمک کنند و دوما آیا جنسیت دانشجویان نقش مهمی در عملکرد بهتر آنان ایفا میکند یا خیر. بدین منظور، 156 دانشجوی سال دوم رشته زبان که در دانشگاههای آزاد اسلامی واحد شیراز، آباده و غیرانتفاعی زند تحصیل مینمودند انتخاب شدند. پس از اینکه دانشجویان به سه گروه تقسیم شدند، یک پیش آزمون نگارش گرفته شد و نتیجه نشان داد که همه دانشجویان از نظر توانایی نگارش انگلیسی همگون هستند. به هر کدام از این سه گروه آموزش نگارش با استفاده از ابزار اینترنتی ویژه ای داده شد: یک گروه از طریق وبلاگ، گروه دوم ویکی و سومین گروه پادکست. پس از یک دوره دو ماه و نیم، دانشجویان در یک پس آزمون نگارش شرکت کردند. مقایسه اختلاف نمرات پیش و پس آزمون نشان داد علیرغم اینکه که قدرت نگارش دانشجویان در هر سه گروه افزایش داشته، از نظر آماری تفاوت عملکرد آنان در گروههای مختلف معنادار نبوده است. بدین ترتیب، هر سه ابزار اینترنتی به یک نسبت به یادگیری نگارش دانشجویان کمک نموده است. از طرف دیگر نتایج حاصل از این تحقیق نمایانگر این بود که جنسیت دانشجویان هیچ نقشی در عملکرد آنان در گروههای مختلف نداشته است. نتایج حاصله از این مطالعه به مدرسین زبان کمک میکند تا از ابزارهای موجود در اینترنت بخصوص ابزارهای یاد شده، در جهت ارتقاء دانش زبانی فراگیران ،صرفنظر از جنسیت آنان، استفاده نمایند.

تاثیر بازخوردهای اصلاحی بروی صحت ساختاری فعالیت های برون دادی از قبیل بازسازی متون، فعایت های ویرایشی، نوشتار با کمک تصاویر و غیره بدرستی انجام نگرفته است. بر اساس نظراتی مانند اینکه با استفاده از فعالیت های برون دادی و بازخوردهای اصلاحی به عنوان دو متغیر مستقل در یک تحقیق، محقق قادر نمی باشد تا نتایج حاصله از تحقیق را به یکی از آن دو نسبت دهد، این پژوهش سعی دارد تا تاثیر بازخوردهای اصلاحی نوشتاری را بروی صحت دستوری فعالیت های برون دادی در طول تحقیق و همچنین تاثیر کلی آنان را در یادگیری ساختار دستوری مورد نظر از طریق دو تست بسنجد. بدین منظور 93 نفر از زبان آموزان سطح متوسط از طریق تست تاقل انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول نوع بازخورد اصلاحی مستقیم، گروه دوم بازخورد اصلاحی غیر مستقیم، و به گروه کنترل هیچ بازخورد اصلاحی داده نشد. با توجه به سوال اول تحقیق که سعی داشت میزان پبشرفت زبان آموزان را از نخستین فعالیت برون دادی به دومین فعالیت در طی ده جلسه بسنجد، بررسی این فعالیت ها نشان داد که زبان آموزانی که فرصت دریافت بازخوردهای اصلاحی مستقیم یا غیر مستقیم به آنها داده شده است، رشد چشمگیری از نظر دستوری داشته اند. به منظور پاسخ به سوال دوم این تحقیق که موضوع یادگیری ساختار را از طریق دو تست مورد بررسی قرار می داد، بار دیگر نتایج بیانگر این مهم بود که عملکرد دو گروه هدف که بازخورد اصلاحی دریافت کرده اند موفق تر بوده است. گفتنی است که از بین این دو بازخورد اصلاحی نوشتاری، بازخورد اصلاحی مستقیم نسبت به نوع غیر مستتقیم در آزمون تولیدی نتیجه بهتری بهمراه داشته است اما در خصوص آزمون بازشناختی تفاوت چشمگیری بین تاثیر این دو بازخورد اصلاحی نبوده است.

هدف این مطالعه بررسی نقش دو فرایند بازنگری-شفاهی چند مرحله ای به عنوان ابزار ارائه بازخورد بر پیشرفت نوشتار استدلالی زبان آموزان ایرانی بود. 45 دانشجوی زبان انگلیسی بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به افراد سه گروه سه تکلیف نوشتار استدلالی داده شد که هر یک نیازمند سه پیش نویس مجزا بود. افراد گروه کنترل انشاءهایشان را در پاسخ به بازخورد کتبی معلم اصلاح نمودند، درحالیکه افراد دو گروه آزمایش گفتگوهای بازنگری-شفاهی با معلم یا همتای خود را تجربه کردند. دو دسته داده کمی و کیفی گردآوری شد: انشاءهای استدلالی نوشته شده در ابتدا و انتهای دوره و مصاحبه. نتایج بخش کمی مطالعه حاکی از عملکرد بهتر معنادار دو گروه آزمایش بود. بعلاوه، طبق نتایج مصاحبه، تفاوتهایی در رابطه با تاثیر بازخورد دریافت شده بین دو گروه آزمایش مشاهده گردید. افراد گروه همتا-محور توجه بیشتر به ساختارهای بلاغی و توانایی اصلاح خطاهای سطحی را گزارش کردند. در حالیکه، گروه بازنگری معلم-محور مسائل نوشتاری کلی تر از جمله محتوی، ساماندهی ایده ها، و گفتمان را بیان نمودند. نتایج بدست آمده خاطر نشان می سازد که شکل دهی مشترک نقشهای مشارکتی و تلفیق خاص مذاکره و حمایت به معلم اجازه میدهد تا فضای مذاکره حمایتی و پشتیبانی متناسب با دانش فراگیران را در گروه معلم-محور ارائه دهد تا مشارکت بیشتر فراگیر را باعث شود.

در حیطه آزمون سازی و اندازه گیری، ارزیابی مهارت های شنیداری، علیرغم اهمیت بالای آن، کمتر مورد توجه و درک متخصصین قرار گرفته و از پیشرفت کمتری نسبت به آنها برخوردار بوده است. اهمیت این حیطه بیشتر ریشه در تاثیرات بازگشتی آن روی تمرین های کلاسی دارد. با توجه به نقش شایان توجه آزمون های شنیداری در اندازه گیری معلومات زبانی فراگیرندگان، از آن ها انتظار میرود که از روایی سازه ای بالایی برخوردار باشند. پژوهش حاضر به منظور بررسی روایی سازه ای سه نوع متفاوت از آزمون های شنیداری شامل آزمون های چهار جوابی، پر کردن جای خالی در خلاصه متن، و پر کردن در متن دست نخورده با هدف اندازه گیری مهارت شنیدن فراگیران زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی انجام شد. برای دستیابی به هدف تحقیق، سه متن با سطح دشواری نسبتا یکسان برای ساخت نه آزمون شنیدن برای درک مفهوم مورد استفاده قرار گرفتند. سپس این آزمون ها بر اساس طرح موازنه ای به 91 زبان آموز همگون داده شدند. تحلیل آماری داده ها نشان داد که آزمون چهارجوابی از بالاترین میزان روایی سازه ای برخوردار بود. بعلاوه، بعد از مقایسه نتایج آزمون ها با استفاده از آزمون ANOVA یکطرفه، نتیجه گرفته شد که آزمون پر کردن جای خالی در متن دست نخورده از همه آزمون ها دشوارتر و آزمون چهارجوابی از همه آن ها برای شرکت کنندگان در پژوهش آسان تر بود.

متعاقب مطالعاتی که تاثیر مثبت طراحی قبل از فعالیت درسی را بر عملکرد نوشتار زبان آموزان گزارش کرده اند، تحقیق حاضر بر آن است که تاثیرات احتمالی جلب توجه زبان آموزان را به سوی معنا و صورت زبانی نوشتار در قالب زمان های یک دقیقه ای و پنج دقیقه ای بسنجد. 48 زبان آموز سطح متوسط مهارت زبانی به صورت تصادفی انتخاب و به شش گروه تقسیم و هر کدام یک فعالیت نوشتاری روایی را تحت شرایط طراحی صورت محور، معنا محور و هدایت نشده در زمان های یک دقیقه ای و پنج دقیقه ای انجام دادند. عملکرد آنها از طریق آزمون های میزان صحت و سرعت اندازه گیری و نتایج آن با استفاده از آزمون تحلیل واریانس بررسی گردید. مقایسه هایی که در شرایط طراحی یک دقیقه ای انجام گرفت نشان داد طراحی صورت محور منجر به نتایج بهتری نسبت به دو گروه دیگر از نقطه نظر سرعت و صحت می شود و نتایج مشابه ای تحت شرایط پنج دقیقه ای بدست آمد. نتایج همچنین نشان داد شرایط طراحی پنج دقیقه ای باعث افزایش بیشتر سرعت نوشتار نسبت به صحت نوشتار میشود که این بر خلاف شرایط نوشتار یک دقیقه ای می باشد.

در این مقاله به بررسی وضیعت رو به بهبود آموزش تلفظ و دیدگاه های کنونی بر آن و همچنین شیوه های نوآورانه به همراه تکنیکها و روش های یادگیری و آموزش تلفظ پرداخته شده است. شیوه های آموزش تلفظ طی دهه های اخیر به خصوص پس از جنبش اصلاحات دستخوش تغییرات زیادی شده است. آموزش تلفظ به صورت خاص برای اولین بار در متد صوتی-زبانی پدیدار گردید و در تدریس زبان به شیوه گویایی ادامه یافت؛ هر چند که روش های آموزش تلفظ تاریخچه ای بس طولانی دارد. در این مقاله، محقق به مطالعه دقیق عامل های موثر بر یادگیری تلفظ پرداخته است. مطالعه ای که در تسهیل کردن آموزش و فراگیری تلفظ به صورت گسترده ای کمک خواهد کرد. سپس، در ادامه مقاله تمرکز عمدتا بر قابل فهم بودن تلفظ به عنوان هدفی واقع بینانه تر در آموزش و تعلیم تلفظ خواهد بود. و همچنین، پیشنهاداتی برای آموزش تلفظ ارائه و نشان داده شده است که آموزش تلفظ در کلاس های یادگیری زبان به عنوان زبان خارجه با ارائه به روزترین و موثرترین شیوه های تدریس تلفظ بسیار آسان و ثمربخش خواهد بود که در این مقاله مجموعه ای متنوعه از این شیوه ها و تکنیکها معرفی می گردد. نهایتا، محقق روش های کنونی و نوین آموزش تلفظ را به اختصار ذکر کرده و بینش های جدیدی در تعلیم تلفظ ارائه می دهد.

پژوهش حاضر، در وهله اول، تلاشی در جهت بررسی رابطه میان تفکر نقادانه، خودکارآمدی و پنداشت تدریس اثربخش مدرسان زبان انگلیسی است. بعلاوه محققان تلاش نمودند تا بیازمایند که کدامیک از متغییرها (تفکر نقادانه یا خودکارآمدی) پیش بینی کننده بهتری برای تدریس اثربخش هستند. به منظور نیل به این هدف، میزان توانایی تفکر نقادانه 143 نفر از مدرسان زبان انگلیسی بوسیله پرسشنامه تفکر نقادانه Honey (2000) بدست آمد. همچنین، احساس خودکارآمدی آنان با استفاده از مقیاس احساس خودکارآمدی مدرس Tschannen-Morgan & Hoy (2001) مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، پنداشت آنان از تدریس اثربخش توسط پرسشنامه تدریس اثربخش Bell (2005) تعیین گردید. نتایج بدست آمده حاکی از این بود که به لحاظ آماری رابطه معناداری میان تفکر نقادانه و احساس خودکارآمدی مدرسان با پنداشت تدریس اثربخش ایشان وجود دارد. با این وجود، تنها دو مولفه تفکر نقادانه با عناوین تحلیل و سنجش، با پنداشت تدریس اثربخش رابطه معنادار داشتند. همچنین، مولفه های تفکر نقادانه رابطه معناداری با مولفه های پنداشت اثربخش داشتند. افزون بر این، نمایان شد که رابطه معنادار مثبتی میان تمامی مولفه های خودکارآمدی و پنداشت تدریس اثربخش به طور کلی و مولفه های آن وجود دارد. در پایان تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد که احساس خودکارآمدی، پیش بینی کننده بهتری در مقایسه با تفکر نقادانه برای پنداشت تدریس اثربخش مدرسان است، هر چند که تفاوت چندان قابل ملاحظه نبود. این تحقیق، فواید ضمنی ای را برای آماده سازی و آموزش مدرسان زبان انگلیسی دارا می باشد.

این مطالعه تاثیر تدریس استراتژ های شناختی و فراشناختی خواندن را بر روی توانایی درک مطلب زبان آموزان ایرانی بررسی می کند. ابتدا یک تست تعیین سطح از دو گروه به تعداد شست نفر به منظور اطمینان از هم سطح بودن فراگیران گرفته شد. دو گروه متشکل از سی دانش آموز با رده سنی هفده تا نوزده سال در مقطع متوسطه برای این مطالعه انتخاب شدند. به طور تصادفی، یکی از گروه ها به عنوان گروه شاهد و دیگری به عنوان گروه تجربی در نظر گرفته شدند. سپس یک پیش آزمون از زبان آموزان هر دو گروه گرفته شد و آزمون T بر روی نمرات پیش ازمون فراگیران به منظور اطمینان بیشتر از هم سطح بودن شرکت کنندگان در مهارت خواندن اعمال شد. بعد از اطمینان از همسانی سطح ورودی گروهها، استراتژی های شناختی و فرا شناختی (استفاده از عنوان و حدس زدن معنی کلمه از بافت) در طول هفت جلسه به فراگیران تدریس شد. سپس ازمون T بر روی نمرات پس آزمون هر دو گروه به منظور بررسی تاثیر تدریس استراتژی ها بر روی گروه تجربی انجام شد. نتایج نشان داد که تدریس استراتژی محور خواندن تاثیر مثبت و معنی داری بر روی توانایی درک مطلب زبان اموزان دارد. این یافته ها نشان می دهد که تدریس زبان های خارجی در محیط های اکادمیک مخصوصا برای بزرگسالان می بایست به همراه آموزش مستقیم و عملی استراتژی ها باشد. نتایج این مطالعه برای طراحان کتب درسی، برنامه ریزان و تربیت معلم می تواند مفید باشد.

پژوهش های انجام شده در زمینه نحوه پرسش معلمان در تعاملات کلاسی، عمدتا کمی و معطوف به شناسایی انواع پرسش ها و نقش آنها در مرتفع ساختن ابهامات مفهومی در یادگیری بوده است. پژوهش حاضر با بهره گیری از تئوری اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی و دیدگاه گفتگوکاوی، به بررسی کیفی رابطه ممکن بین پرسشهای معلمان زبان انگلیسی و ایجاد و بستر سازی فضای یادگیری می پردازد. جهت جمع آوری داده ها، میانکنش های یازده کلاس (هفت معلم) ضبط و تصویربرداری شد؛ سپس تعاملات ضبط شده به صورت نوشتاری تهیه گردید. تحلیل نوبت به نوبت تعاملات نشان داده است که صرفا تعداد اندکی از پرسشهای معلمان فرصت های مشارکت و فضای یادگیری موثری را برای زبان آموزان ایجاد می کنند. علاوه بر این، چهار نوع پرسش موثر شناسایی شد: پرسشهایی که پاسخگویی را آسان تر می کنند، پرسشهایی که ابعاد اساسی بحث را برجسته می کنند، پرسشهایی که نظر سایر زبان آموزان را می پرسند و پرسشهای متوالی که تعامل را ادامه می دهند. مشاهدات و تحلیل ها نشان می دهد که پرسشهای معلمان تنها برای یافتن پاسخ از سوی زبان آموزان نیست بلکه آنها ابزارهای تعاملی مناسبی در جهت درک و مشارکت بیشتر زبان آموزان درتعاملات کلاسی هستند.