فیزیولوژی و تکوین جانوری (علوم زیستی)
سال:1397 | دوره:11 | شماره:3 (پیاپی 42) |تعداد مقالات:8

زمینه وهدف: تلقیح مصنوعی در گوسفند یک راه موثر جهت بهبود ژنتیکی و مدیریت تولیدمثل می باشد. یکی از مراحل مهم و حیاتی تلقیح مصنوعی محافظت از اسپرم قوچ طی فرآیند ذخیره سازی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف قند تره هالوز و زمان های مختلف نگهداری در رقیق کننده های تریس-زرده تخم مرغ و تریس-زرده تخم بوقلمون برخصوصیات منی قوچ دالاق در شرایط نگهداری به صورت مایع بود. روش کار: در این تحقیق نمونه های منی از چهار رأس قوچ دالاق 2 تا 3 ساله جمع آوری شد. نمونه ها در رقیق کننده های مختلف، رقیق سازی و تیمارهای مختلف قند را دریافت نمودند. نمونه های منی وارد پایوت های 5/0 میلی لیتری گردیدند و به یخچال (دمای ° C5) منتقل شدند. سپس در زمان های مختلف ﺧ ﺼ ﻮ ﺻ ﯿ ﺎ ت اسپرم، ﺷ ﺎ ﻣ ﻞ درﺻ ﺪ اسپرم ﻣ ﺘ ﺤ ﺮ ک، زﻧ ﺪ ه، سلامت غشاء و اسپرم طبیعی ﻣ ﻮ رد ارزﯾ ﺎ ﺑ ﯽ ﻗ ﺮ ار ﮔ ﺮ ﻓ ﺘ ﻨ ﺪ . این آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 با استفاده از طرح کاملاً تصادفی برای هر رقیق کننده به صورت مجزا انجام شد. تیمارها شامل سطوح مختلف قند تره هالوز(صفر، 80، 100و 120 mM) زمان های مختلف نگهداری(صفر، 24 و 48 h) بودند. داده ها در محیط اکسل پردازش و با استفاده از نرم افزار آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه واریانس داده ها با رویه ANOVA و مقایسه میانگین داده ها توسط آزمون توکی در سطح خطای 1% انجام شد. یافته ها: تأثیر سطوح مختلف قند و زمان های مختلف نگهداری در رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ و تخم بوقلمون بر خصوصیات اسپرم معنی دار بود(01/0P<). اثر متقابل سطوح قند و زمان ها در رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ و تخم بوقلمون بر درصد تحرک و سلامت غشاء معنی دار بود (01/0P<). بیشترین درصد تحرک (45/3± 00/86%) و زنده مانی اسپرم (74/2± 40/94%) و اسپرم طبیعی (69/2± 00/88%) در رقیق کننده تریس-زرده تخم بوقلمون حاوی 120 میلی مولار قند و در زمان صفر به دست آمد. بیشترین درصد سلامت غشاء (66/2± 40/72%) در رقیق کننده تریس-زرده تخم بوقلمون حاوی صفر میلی مولار قند و در زمان صفر بود. نتیجهگیری: برای رقیق نمودن منی قوچ دالاق استفاده از سطح 120 قند تره هالوز در رقیق کننده تریس-زرده تخم بوقلمون در ساعات اولیه ذخیره سازی در شرایط مایع موثر می باشد.

زمینه و هدف: شیرین بیان(Glycyrrhiza glabra L. ) گیاه چند ساله مدیترانه ای است. عصاره ریشه گیاه دارای گلوکز، سوکروز، آسپاراژین، مواد آلبومین، فلاونوئیدها، آنتی اکسیدان ها و رزین ها بوده و برای درمان انواع مختلف بیماری استفاده می شود. داروهای گلوکوکورتیکوئید و غیر استروئیدی معمولاً برای از بین بردن التهاب استفاده می شود، اما این داروها عوارض جانبی فراوانی داشته و بنابراین استفاده از گیاهان دارویی برای کاهش التهاب مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد التهابی عصاره الکلی ریشه شیرین بیان در موش های نر بالغ نژاد NMRI با استفاده از آزمون های زایلن و کاراکینان است. روش کار: موش ها به صورت تصادفی به گروه های مختلف تقسیم شدند(6 سر در هر گروه). حیوانات سرم فیزیولوژی، عصاره شیرین بیان(50، 100، 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) و دگزامتازون (10 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن) را به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند. سپس با استفاده از آزمون های زایلن و کاراگینان، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره اتانولی شیرین بیان، ادم گوش ناشی از زایلن را کاهش می دهد. علاوه بر این، عصاره اتانولی شیرین بیان، به صورت معنی داری ادم پای القا شده توسط کاراگینان را کاهش داده است. نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق حاضر، استفاده از عصاره شیرین بیان در برابر التهاب ایجاد شده توسط آسیب های مختلف را توصیه می کند، اگرچه تحقیقات بیشتری برای روشن شدن مکانیزم اثر ضد التهابی عصاره گیاه مورد نیاز است.

زمینه و هدف: در کشور بچه­ تاسماهی سیبری تا رسیدن به مرحله پرواربندی در مخازن فایبرگلاس پرورش می­ یابد. تا به حال آزمایشی در خصوص تعیین حد بهینه تراکم این گونه قبل از رسیدن به مرحله پرواربندی انجام نشده است. هدف از این پروژه بررسی تاثیر تراکم­ های مختلف بر شاخص­ های رشد و استرس بچه­ تاسماهی سیبری در مراحل انگشت قد و جوان بود. روش کار: در فازاول و دوم پرورش به­ ترتیب تعداد 700، 1000 و1300 قطعه بچه­ ماهی با میانگین وزنی 083/0 ± 93/2 گرم در تراکم­ های 5/0، 75/0 و 1کیلوگرم در متر مربع و تعداد 350، 500 و 750 قطعه بچه­ ماهی با میانگین وزن 18/0 ± 31/9 گرم در تراکم­ های 8/0، 3/1 و 9/1 کیلوگرم در متر مربع در 9 مخزن فایبرگلاس پرورش یافتند. ماهیان در سه وعده غذایی به میزان 5 و 4 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در انتهای دوره پرورش از ماهیان به وسیله سرنگ 2 سی سی خون­ گیری به عمل آمده و سطوح هورمون کورتیزول به روش رادیو ایمنواسی(RIA)، کلسترول و گلوگزبه روش اسپکتروفتومتری اندازه­ گیری گردید. یافته­ ها: در فاز اول پرورش(اوزان سه گرم) افزایش تراکم موجب کاهش معنی­ دار شاخص­ های رشد، افزایش ضریب تبدیل غذا و شاخص­ های استرس گردید. در فاز دوم پرورش افزایش تراکم موجب افزایش معنی­ دار شاخص­ های استرس نگردید، اما شاخص­ های رشد ماهی در بالاترین سطح تراکم(9/1 کیلوگرم در متر مربع) کاهش یافت. نتیجه گیری: تاسماهی سیبری در اوزان 3 تا 9 گرم به افزایش تراکم ذخیره­ سازی حساس بوده، اما با رسیدن به وزن 9 گرم تحمل بیشتری نسبت به تراکم از خود نشان می­ دهد و امکان پرورش آن در تراکم­ های بالا وجود دارد.

زمینه و هدف: دیابت به عنوان یک بیماری التهابی که با اختلالات متابولیسمی همراه است، شناخته می شود. فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا(Tumor necrosis factor-Alpha, TNF-α ) یکی از سایتوکاین های اصلی التهابی بوده و نقش مرکزی در دفاع میزبان، التهاب و عملکرد سیستم ایمنی دارد. مصرف گیاهان دارویی مختلف از جمله زنجبیل در جهت کاهش عوارض التهاب از گذشته های دور رایج بوده است. در این تحقیق به بررسی اثر غلظت های مختلف عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر میزان بیانفاکتور نکروز تومور– آلفادر سلول های بنیادی مزانشیمی(Mesenchymal stem cells, MSCs)مشتق از مغز استخوان پرداخته شد. روش کار: سلول های بنیادی مزانشیمی در گروه شاهد بدون دریافت عصاره زنجبیل و شش گروه تیمار با عصاره هیدروالکلی زنجبیل با غلظت های μ g/ml 100و 50 و در زمان های 2، 16و24 ساعت مورد مطالعه قرار گرفتند. RNA از سلول های شاهد و تیمار استخراج شده و پس از سنتز cDNA، میزان بیان ژن TNF-α به روش Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده ازctΔ Δ-2 میزان بیان ژن TNF-α سنجیده و نتایج با t-test مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نمونه های تیمار شده با عصاره زنجبیل با غلظت های μ g/ml 50 و 100به مدت16 و 24 ساعت، برای ژن TNF-α کاهش معنی داری نشان دادند(05/0>p). در سایر گروه های تیمار بیان معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، این کاهش میزان بیان TNF-α ، نشان دهنده اثر دراز مدت این عصاره در مقایسه با اثر کوتاه مدت 2 ساعته آن بوده است. بنابراین تاثیر زنجبیل بر میزان بیان ژن التهابی TNF-α وابسته به غلظت و زمان تیمار می باشد.

زمینه و هدف: افزایش روز افزون مقاومت های باکتریایی نسبت به آنتی بیوتیک های تجاری، گرایش به استفاده از گیاهان را به منظور تحریک سیستم ایمنی ذاتی افزایش داده است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثرات عصاره هیدرو الکلی گیاه آنغوزه(Ferula assafoetida) بر بیان ژن های مرتبط با ایمنی(TNF-alpha و IL-1β ) در ماهی گور خری بود. روش کار: بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 01/0± 3/0 گرم با غذای حاوی سه سطح مختلف 5/0، 1، و 2 درصد عصاره فرولا و یک گروه شاهد با جیره پایه به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره از بافت روده نمونه برداری و RNA از نمونه های روده استخراج و cDNA سنتز گردید، بررسی با روش Real Time PCR و استفاده از آغازگرهای اختصاصی TNF-alpha و IL-1β صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج افزایش میزان بیان ژن هر دو ژن در تیمار تغذیه شده با جیره حاوی عصاره آنغوزه در سطح 2% را نشان داد که این افزایش ازنظر آماری در ژن TNF-alpha با تیمارهای 5/0% و 1% معنی دار بود(05/0P<). در بررسی بیان ژن IL-1β ، هرچند در تیمار ازنظر آماری اختلاف معنی داری بین تیمارهای تغذیه شده با آنغوزه مشاهده نشد(05/0P>)، اما تیمار تغذیه شده با جیره حاوی 2% عصاره آنغوزه میزان بیان بالاتری را نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به نظر می رسد استفاده از عصاره هیدرو الکلی گیاهی آنغوزه می تواند به واسطه افزایش بیان نسبی سایتوکین های التهابی به بهبود وضعیت ایمنی در ماهی گور خری کمک نماید.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوارض مصرف داروهای ضدصرع در دوران بارداری افزایش ناهنجاری های جنینی می باشد. در رابطه با اثرات تراتوژنیک توپیرامات در دوران بارداری بر روی ارگانوژنز جنین اطلاعات کاملی در دسترس نیست. از این رو این مطالعه به منظور تعیین ناهنجاری های ماکروسکوپی ایجاد شده توسط توپیرامات در زمان ارگانوژنز جنین موش طراحی گردید. روش کار: در این مطالعه 40 سر موش سفید کوچک آزمایشگاهی نژادNMRI به سه گروه تجربی(Ι ، Π ، Ш ) و یک گروه شاهد تقسیم شدند. سه گروه تجربی، توپیرامات را به ترتیب با مقادیر50، 100 و200میلی گرم بر کیلوگرم در روز و گروه شاهد سرم فیزیولوژی با حجم 2/0 میلی لیتر از روز ششم(GD6) تا روز چهاردهم(GD14) بارداری به صورت درون صفاقی دریافت نمودند. موش ها در روز 18 بارداری سزارین شده و جنین ها پس از توزین و اندازه گیری طول سری-دمی، مورد بررسی ماکروسکوپی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های ANOVA و LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شدند. یافته ها: کاهش معنی داری در میانگین وزن بین گروه تجربی Ш و شاهد دیده شد(05/0P<). در گروه های تجربی Π و Ш میانگین طول سری-دمی جنین در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافته بود(05/0P<). افزایش معنی داری در میزان بروز هموراژی و جذب جنین در گروه های تجربی Ι ، Π و Ш در مقایسه با گروه شاهد دیده شد(05/0P<). در هر سه گروه تجربی میانگین تعداد جنین در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافته بود(05/0P<). نتیجه گیری: استفاده از داروی توپیرامات در طی مراحل ارگانوژنز موش سبب کاهش وزن، طول سری-دمی و تعداد جنین ها؛ هم چنین سبب جذب جنینو هموراژی می گردد.

زمینه و هدف: خیار دریایی اسکبرا(Holothuria scabre) به دلیل برخورداری از ویژگی هایی مانند مقاومت بالا در مقابل تغییرات دما، شوری و اکسیژن در شرایط پرورش و هم چنین کاربرد در صنایع غذایی و دارویی، به عنوان یک گونه ارزشمند و تجاری محسوب می شود. این مطالعه با هدف تعیین سطح مطلوب پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی جوان اسکبرا به منظور معرفی خیارهای دریایی مقاوم، به مزارع پرورشی و احیاء ذخایر آن در دریا انجام شد. روش کار: پس از انتقال خیارهای دریایی به یک مخزن 5000 لیتری در محل آزمایش، به منظور سازگاری با محیط، به مدت دو هفته تغذیه با خوراک آغازین میگو انجام گردید. پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب شامل اکسیژن محلول، دما، شوری و PH روزانه در دو نوبت صبح و بعد از ظهر اندازه گیری و ثبت شد. جیره های آزمایشی در قالب چهار تیمار حاوی 10، 15، 20 و 25 درصد پروتئین در سه تکرار طراحی شد. تعداد 144 قطعه خیار دریایی با میانگین وزن اولیه 48/0± 6 گرم به طور کاملاً تصادفی در 12 تانک با حجم 300 لیتر توزیع و روزانه سه بار(7، 12 و 18) در حد سیری تغذیه گردیدند. یافته ها: نتایج به دست آمده موید این امر است که با افزایش پروتئین در تیمار 4(25 درصد)، درصد افزایش وزن(BWI)، راندمان ضریب غذایی(FER)، کارایی پروتئین(PER) و درصد بازماندگی(SR) بهبود یافته و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار را نشان می دهد(05/0 >P). کم ترین میزان افزایش وزن، راندمان ضریب غذایی، کارایی پروتئین و درصد بقاء در تیمار حاوی 10 درصد پروتئین مشاهده شد. هم چنین افزایش میزان پروتئین خام و چربی عضله در تیمارهای 15، 20 و 25 درصد مشاهده و به عبارتی با کاهش رطوبت، مواد مغذی در عضلات بهبود یافتند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از جیره ی حاوی 25 درصد پروتئین جهت رشد و بقای بهتر خیارهای دریایی جوان مناسب می باشد.

زمینه و هدف: ساردین ماهیان از خانواده شگ ماهیان از نظر اکولوژیک جزو ماهیان سطحزی ریز به شمار آمده و اولین مصرف کنندگان در زنجیره ی تولیدات دریایی می باشند و در صورت صید بی رویه در زنجیره ی غذایی محیط های دریایی اختلال ایجاد شده و کاهش جمعیت سطح زیان دریا مثل تون ماهیان موجب می شود. مطالعه حاضردر راستای بررسی تنوع احتمالی مورفولوژیک و ایجاد زیر جمعیت در حوزه پراکنش گونه ساردین رنگین کمان است. روش کار: طی زمستان90 و بهار91 تعداد 64 عدد ساردین رنگین کمان با روش پرساین دو قایقی از دو منطقه جاسک(دریای عمان) و بندر مقام(خلیج فارس) جمع آوری گردید. با استفاده از وسایل مختلف صفات مورفولوژیک اندازه گیری به روش آنالیز چند متغیره MANOVA، آزمون متغییرهای اصلی PCA و آزمون تفکیک استاندارد با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بررسی های مورفولوژیکی و آنالیز واریانس صفات وجود یک شیب معنی دار در سطح05/0 P≤ درکلیه صفات را بین دو منطقه نشان داد. بر اساس آزمونpost hoc و مولفه های اصلی و تمام صفات به جز طول کل در ایجاد این تنوع دخیل می باشند. از سوی دیگر Claster analysis و آزمون تفکیک استاندارد بر پایه صفات مورفولوژیک دو منطقه را از یک دیگر جدا سازی می کند. نتیجه گیری: تنوع مشاهده شده در صفات مورفولوژیک این گونه می تواند ناشی از استرس شوری و گرما در خلیج فارس و در دسترس بودن بیشتر مواد مغذی و نیز دمای متعادل تر آب و در نتیجه فراجوشی(Upwelling) حاصل از مانسون تابستانه باشد واین گونه به زندگی در مناطق ساحلی و مصب می تواند سبب کم شدن امکان اختلاط جمعیت های مختلف این گونه گردد.