مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1386 | دوره:25 | شماره:3 (پی در پی 73) |تعداد مقالات:20

یکی از شیوه های بدیعی که طی 30 سال اخیر در غرب رایج شده است؛ توجه به ماخذ مقالات علمی به عنوان ابزاری برای بازیابی مقالات جدید، تحلیل محتوای آنها، ربط موضوعی میان نوشته ها و مسایلی از این قبیل می باشد. در واقع ارزش یک مقاله علمی بر اساس تاثیر در مقالات و نوشته های بعدی (حضور در ماخذ آنها) تعیین می شود. یکی از موسسات معتبر جهان که در زمینه معرفی مقالات معتبر علمی فعالیت می کند، Institute for Science Information (موسسه اطلاعات علمی) می باشد. SCI (Science Citation Index) از سال 1961 هر دو ماه یکبار توسط ISI منتشر می شود. این پایگاه مقالات بیش از 3300 عنوان مجله علمی و فنی برجسته جهان را نمایه می کند و از طریق آن می توان از میزان استنادهایی که به یک مقاله شده، اطلاع یافت.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع نسبتا بالای اپولیس فیشوراتوم در بیماران دارای پروتز کامل و تبعات و عوارض شناخته شده آن، همچنین نداشتن اطلاع کافی از میزان شیوع آن در سالمندان دارای پروتز کامل، این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع اپولیس فیشوراتوم و عوامل مرتبط با آن در سالمندان وابسته در دو آسایشگاه سالمندان کهریزک و پاسداران استان تهران در سال 1384 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق توصیفی- مقطعی بر روی 201 زن و مرد سالمند بالای 65 سال دارای پروتز کامل انجام گرفت. عوامل مرتبط سن، جنس، مدت استفاده، گیر، ثبات و رضایت از زیبایی پروتز، درمان کننده، سال های استفاده از پروتز کامل و محل زندگی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده جمع آوری، شیوع اپولیس فیشوراتوم و میزان آن در جامعه سالمندان دارای پروتز کامل با احتمال %95 تعیین و عوامل مرتبط با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: در 201 نفر واجد شرایط، شیوع ضایعه اپولیس فیشوراتوم %16.4 بود. ثبات و گیر، مدت استفاده از پروتز کامل در شبانه روز و جنس با بروز بیماری ارتباط داشتند (P<0.05). سن، سالهای استفاده از پروتز کامل و رضایت از زیبایی پروتز، محل زندگی و سازنده دنچر با بروز بیماری ارتباط نداشتند. نتیجه گیری: شیوع اپولیس فیشوراتوم در جامعه مورد بررسی درصد نسبتا بالایی را نشان داد که این مطلب نگران کننده است. با توجه به امکان تغییرات دیسپلاستیک و پیش بدخیمی در این ضایعه، انجام تحقیقات هم گروهی و کارآزمایی بالینی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: سرومرها نسل جدید کامپوزیت ها هستند دارای خصوصیات مقاومت سایشی زیاد، قابلیت ارتجاعی بالا، استتیک خوب، وزن کم و ترمیم آسان می باشند و با داشتن سختی نزدیک به مینای دندان باعث سایش دندان مقابل نمی شوند. گاهی استفاده از زیرساخت فلزی جهت پشتیبانی سرومرها اجتناب ناپذیر است. هرگونه ریزنشتی بین کوپینگ و ونیر می تواند باعث تغییر رنگ یا خوردگی در ناحیه سرویکال، طعم و بوی بد دندان بیمار و حتی جدا شدن ونیر شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان ریزنشت سطح تماس بین آلیاژ نیکل کروم و سه نوع ماده سرومر Belleglass, Signum, Gradia بود. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، 21 کوپینگ فلزی با ضخامت 0.5 میلی متر از جنس آلیاژ نیکل کروم بر روی یک دای برنجی با تراش چمفر ساخته شدند. بیدزهایی به قطر 0.4 میلی متر در سطح ونیر شونده تعبیه شدند. کوپینگ ها به سه گروه 7 تایی تقسیم شده، بعد از آماده سازی 3 نوع ماده سرومر Belleglass, Signum, Gradia بر طبق دستورالعمل کارخانه بر روی آنها قرار داده شد. برای بازسازی محیط دهان، کوپینگ ها به مدت دو هفته در دمای 55 درجه سانتیگراد و 2000 سیکل در دستگاه ترموسیکلینگ قرار داده شده، سپس در محلول فوشین 0.5 درصد برای مدت 24 ساعت قرار گرفتند. سپس نمونه ها در آکریل شفاف گذاشته شده بعد از برش در امتداد پلن سرویکواینسایزال میزان ریزنشت با استفاده از اندازه گیری میزان نفوذ رنگ توسط میکروسکوپ dimensional محاسبه شد. از آزمون آماری Kruskal-wallis جهت تعیین اختلاف معنی دار بین گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند Signum دارای بیشترین میزان ریزنشت (1.4286±0.5345) بوده، کمترین ریزنشت متعلق به (0.4286 ± 0.7868) Belleglass بود. Gradia بین این دو قرار داشت (0.8571±0.3779). تنها تفاوت میان Belleglass و Signum معنی دار بود (P= 0.024). نتیجه گیری: با محدودیت موجود در این مطالعه، میزان گسترش ریزنشت سرویکالی بین کوپینگ فلزی و سرومر به نوع بخصوص ماده سرومر به کار رفته بر روی آن بستگی دارد. Belleglass دارای کمترین ریزنشت و Signum دارای بیشترین ریزنشت بود.

سابقه و هدف: همواره ترمیم ضایعات صورتی برای متخصصین پروتز مشکل بوده است. پروتزهای فکی صورتی خارج دهانی محدودیت های بارزی از قبیل بستر بافتی متحرک، فقدان گیر پروتزهای بزرگ و عدم پذیرش پروتز توسط بیمار دارند. استفاده از ایمپلنت سبب کاهش این مشکلات می گردد. گیری که به واسطه ایمپلنت ایجاد می گردد، این امکان را می دهد که بتوان پروتزهای بزرگ را بر بسترهای بافتی متحرک قرار داد. در نتیجه متخصص پروتز تمام تلاش خود را صرف زیبایی پروتز خواهد نمود. بر این اساس این مقاله با هدف معرفی یک مورد ساخت پروتز گوش متکی بر ایمپلنت در یک بیمار با سابقه تروما، مراجعه کننده به بخش پروتز متحرک دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارایه شد.

سابقه و هدف: تطابق رنگ یکی از مهمترین عوامل در دندانپزشکی زیبایی می باشد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر پلی مریزاسیون بر تغییر رنگ کامپوزیت صورت پذیرفت. مواد و روشها: برای این تحقیق تجربی آزمایشگاهی، 60 استوانه از 6 کامپوزیت مختلف (Tetric ceram، Z 100، Point Z1، Charisma، Glacier، Clearfilst) با قطر 3 میلیمتر و ضخامت 2 میلمیتر ساخته شدند. در یک اتاق تاریک، یک لام شیشه ای زیر نمونه قرار داده شد و مقداری از هر کامپوزیت، داخل حفره قالب ریخته و به خوبی pack شد. سپس لام دیگری روی قالب قرار گرفت. برای استاندارد کردن شرایط تحقیق برای تمام نمونه ها، شابلونی تهیه شد تا در تمام مراحل تحقیق، شرایط یکسان باقی بماند. لنز دوربین در زاویه 45 درجه و در فاصله 3 سانتی متر از نمونه ثابت شد. در نور روز فتوگرافی های قبل و بعد از پلی مریزاسیون با دوربین دیجیتال تهیه شدند. اطلاعات با سیستم CIE lab و با استفاده از نرم افزار Photoshop ارایه شدند. تغییرات رنگی با ایندکس DE مورد محاسبه قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون های آماری Paired-t و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میزان L (Lightness) پس از پلی مریزاسیون تنها در کامپوزیت Clearfill ST افزایش یافته، در سایر کامپوزیت ها کاهش پیدا کرد. میزان a (کرومای سبز – قرمز) پس از پلی مریزاسیون تنها در Clearfill ST افزایش پیدا کرده، در سایر کامپوزیت ها کاهش یافت. میزان b (کرومای زرد- آبی) پس از پلی مریزاسیون در کامپوزیت های Z100 و Glacier افزایش و در بقیه کاهش یافت (P<0.05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده تغییرات رنگی در تمامی کامپوزیت ها بود (DE> 3.3). بالاترین تغییر رنگ متعلق به Z100 (10.75) و کمترین آن به Tetric-ceram، 3.79 مربوط بود.

سابقه و هدف: مقاومت باکتری ها در مقابل آنتی بیوتیک مصرفی یک مشکل عمده در کنترل عفونت های دندانی است. مقاومت چند دارویی در بین باکتری های گرم منفی بی هوازی که نقش مهمی را در ایجاد علایم و نشانه های کلینیکی بیماری پالپ و پری رادیکولار بازی می کنند، از آنزیم های تغییر دهنده باکتریال و ترشح آنزیم بتالاکتاماز ناشی می باشد. این میکروارگانیسم های گرم منفی قادرند از باکتری های حساس به پنی سیلین با آزاد کردن آنزیم بتالاکتاماز در حفره دندانی محافظت کنند. این مطالعه با هدف تعیین حضور ژن تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز در کلیه میکروارگانیسم های موجود در آبسه های ادنتوژنیک دندان های شیری کودکان انجام گردید. مواد و روشها: در تحقیق تجربی- مشاهده ای حاضر در مجموع 40 کودک با فاصله سنی 4-10 سال از میان مراجعین به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتخاب شدند. این کودکان هیچ گونه بیماری سیستمیک نداشته و حداقل به مدت دو هفته قبل از نمونه گیری، هیچگونه آنتی بیوتیک دریافت نکرده بودند. کلیه بیماران انتخاب شده حداقل یک دندان مبتلا به آبسه قابل مشاهده کلینیکی همراه با سابقه درد طی روزهای اخیر داشتند. از تکنیک دقیق و سریع polymerase chain reaction برای تایید حضور ژن بتالاکتاماز به عنوان عامل ایجاد رقابت در برابر ترکیبات پنی سیلین دارای حلقه بتالاکتام استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: با بررسی نمونه های تهیه شده و طبق اطلاعات به دست آمده از داده های جمع آوری شده حضور ژن بتالاکتاماز در %63.2 نمونه ها مشاهد شد. نتیجه گیری: با توجه به وجود ژن بتالاکتاماز در بیش از نیمی از نمونه ها به نظر می رسد به منظور کنترل ایجاد سوش های مقاوم باید در تجویز آنتی بیوتیک ها در کلینیک دقت بیشتری نمود.

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به پریودنتیت دارای ریسک فاکتورهای بیشتری در ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی می باشند این تحقیق با هدف مقایسه میانگین CBC، CRP و فاکتورهای انعقادی در بیماران مبتلا به ژنژیویت انجام شد. مواد و روشها: در یک مطالعه مورد- شاهدی، 40 بیمار مرد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه اصفهان با دامنه سنی 25-50 سال بررسی شدند. نمونه ها به دو گروه مورد (مبتلا به ژنژیویت) و شاهد (افراد سالم) تقسیم شدند. ایندکس خونریزی لثه نمونه ها (CBI) در ابتدا ثبت و در صورت داشتن شرایط از آنها نمونه گیری خونی به عمل آمد. فاکتورهای خونی CBC (شامل RBC، WBC، HB، HCT)، CRP، فیبرینوژن و فاکتور VII بررسی و داده ها با آزمون های T و ANOVA تحلیل شدند. یافته ها: RBC در گروه مورد و شاهد برابر 5.31´106 و 5.08´106 در میکرولیتر، WBC در گروه مورد 6.35´103 و در شاهد 6.16´103، HB در گروه مورد (13.52 gr/dlit) و در گروه شاهد (13.93 gr/dlit) بود. هماتوکریت در گروه مورد و شاهد به ترتیب %42.72 و %43.07، CRP در گروه مورد و شاهد به ترتیب 2.05 و 2.04 میلی لیتر، فیبرینوژن در افراد مبتلا به ژنژیویت 215.3 و در گروه شاهد 183.5 mg/dlit و عامل VII در افراد گروه مورد 176 و در گروه شاهد 181 mg/dlit بود که هیچ کدام اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان ندادند. نتیجه گیری: نمونه های مورد و شاهد تفاوت معنی داری از نظر متغیرهای مورد بررسی نشان ندادند. با توجه به احتمال ورود باکتری ها در داخل خون و تشدید احتمال بروز ضایعات اولیه آتروسکلروز در بیماری های پریودنتال لزوم آگاه سازی بیماران در این خصوص احساس می شود.

سابقه و هدف: آلیاژهای دندانی به دنبال پدیده خوردگی می توانند تغییراتی در بافت های دهانی ایجاد کنند. چون در کشور ما اکثر آلیاژهای مورد استفاده در پروتز ثابت از نوع بیس متال و تولیداتی در زمینه ساخت این نوع آلیاژ در داخل کشور صورت گرفته، هدف از این مطالعه تعیین اثر سمیت سه نمونه آلیاژ بیس متال از نوع نیکل- کروم با یک نمونه آلیاژ high noble روی سلول های فیبروبلاست موش L929 با استفاده از تست 5, 4, 3) MTT دی متیل تیازول – 2 و 5 دی فنیل تترازولیوم برمید) بود. مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربی انجام گرفت. از هر آلیاژ 12 دیسک به قطر 5 میلی متر و ضخامت 2.5 میلی متر تهیه و در محیط کشت RPMI به مدت 48 و 72 ساعت قرار داده شد (ایجاد محیط extract). محیط های Extract هر آلیاژ با دو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تهیه شده، سمیت آنها با تست MTT بررسی و با گروه کنترل شامل محیط کشت بدون نمونه و محیط کشت حاوی نمونه تفلون مقایسه گردید. عناصر نیکل، کروم، مس، روی و نقره آزاد شده از هر آلیاژ با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند. جهت انجام آنالیزهای آماری از نرم افزار Graph Instat و آزمون های ANOVA یک طرفه و Tukey استفاده گردید. یافته ها: پس از 48 ساعت نمونه های آلیاژ از نظر سمیت نسبت به هم و نسبت به گروه کنترل، اختلاف معنی دار نداشتند. پس از 72 ساعت، نمونه ها با هم تفاوت معنی داری نداشتند ولی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار ملاحظه گردید (مینالوکس با کنترل: P<0.01، دگوباند با کنترل: P<0.001، ویرون 99 با کنترل: P<0.001، سوپرکست با کنترل: P<0.05). بین نمونه های هر آلیاژ با دو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تفاوت معنی دار وجود نداشت. بیشترین آزادسازی نیکل و کروم از مینالوکس، نقره از دگوباند و روی از سوپرکست صورت گرفت. نتیجه گیری: سه نمونه آلیاژ نیکل- کروم و یک نمونه آلیاژ high noble مورد مطالعه از نظر سمیت، تفاوتی با یکدیگر نداشتند. با افزایش زمان مجاورت سلول ها با نمونه های آلیاژ فوق، درجاتی از سیتوتوکسیته ملاحظه گردید.

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین شاخص های مقبولیت کلینیکی و دوام رستوریشن های ریختگی تطابق مارجینالی آنهاست. عدم وجود آن به اکسپوژر لایه سمان، حل شدن آن، تجمع پلاک باکتریال، عود پوسیدگی و التهاب بافت های لثه منجر می گردد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی تاثیر نوع خط خاتمه تراش بر میزان marginal discrepancy بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، سه عدد دای فلزی به روش شبیه سازی تهیه، یکی از آنها با تراش شولدر بول (A)، دیگری با تراش چمفر (B) و دای فلزی سوم به صورت شولدر بول در ناحیه باکال و چمفر در ناحیه پالاتال آماده شد (C). برای هر دای فلزی 7 نمونه فریم ورک از آلیاژ Wiron99 کست شد و marginal discrepancy در دو بعد عمودی و افقی اندازه گیری شد. برای مقایسه های آماری از آزمون ANOVA و مقایسه چندگانه Tukey استفاده شد. یافته ها: Marginal opening افقی در جهت باکوپالاتالی و مزیودیستالی در سه گروه A، B و C تفاوت معنی داری داشت (P<0.05، P<0.05). تفاوت بین دو به دوی گروه ها به جز گروه های B و C در جهت باکوپالاتالی و گروه های A و B در جهت مزیودیستالی معنی دار بود (P<0.05). تفاوت های معنی داری بین Marginal opening عمودی در جهات مزیال، دیستال و پالاتال وجود داشت (P<0.05). در مقایسه دو به دوی گروه ها تفاوت معنی داری بین گروه های (A و C)، (B و C) در جهات مزیال، دیستال و پالاتال وجود داشت (P<0.05) و در سایر موارد تفاوت ها قابل توجه نبودند. نتیجه گیری: تحقیق نشان دهنده تاثیر نوع خط خاتمه تراش بر میزان marginal discrepancy بود. کمترین و بیشترین میزان Marginal opening افقی در تراش شولدر بول و ترکیب دو روش شولدر بول و  چمفر اتفاق افتاد. تراش چمفر کمترین Marginal opening عمودی را ایجاد کرده ولی تفاوت آن با شولدر بول از نظر آماری معنی دار نبود.

سابقه و هدف: با توجه به افزایش تمایل بیماران برای مصرف فرآورده های فلوراید در منزل و رواج روزافزون انواع متفاوت دهان شویه ها مانند پرسیکا و ایرشا که کارخانه های سازنده آنها را واجد فلوراید معرفی نموده اند، هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان و جذب فلوراید در مینای سالم بعد از مصرف دهان شویه ایرانی (پرسیکا و ایرشا) در مقایسه با دهان شویه استاندارد Oral-B بود. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی (آزمایشگاهی)، در مرحله نخست دو نمونه دهان شویه Oral-B، سه نمونه دهان شویه پرسیکا و چهار نمونه دهان شویه ایرشا آنتی پلاک با سری ساخت مختلف در شهر تهران خریداری و در مرحله بعد، مقادیر فلوراید هر سه نوع دهان شویه پس از رقیق سازی با معرف فلوراید (شامل اسید استیک، کلرید سدیم و CDTA) با استفاده از پتانسیومتری تعیین شد. دهان شویه پرسیکا در مقادیر قابل اندازه گیری فاقد فلوراید تشخیص داده شد. در مرحله بعد 30 دندان پرمولر سالم و عاری از پوسیدگی به طور تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم و هر دندان به دو نیمه تقسیم و در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. در گروه های مورد به ترتیب دهان شویه های Oral-B، ایرشا و ایرشا به همراه مسواک زدن طی 7 روز متوالی به کار رفتند. میزان فلوراید جذب شده در سطح (KOH-Soluble Fluoride or KOH-SF) به روش Caslavska و فلوراید پیوند شده) Structurally Bound Fluoride (SBF) به روش McCann اندازه گیری شد. سپس نتایج به کمک آزمون های آماری Paired t، ANOVA و LSD مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: دهان شویه ایرشا مانند Oral-B حاوی حداقل %0.05 سدیم فلوراید بود. در مقادیر فلوراید جذب شده در ساختار (SBF) برحسب ppm به دست آمده و در سه گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در رابطه با KOH-SF تنها با استفاده از آزمون LSD تفاوت جزیی در مقدار فلوراید جذب شده در گروه دوم و سوم مشاهده شد. نتیجه گیری: دهان شویه ایرانی ایرشا از نظر مقدار و جذب فلوراید (SBF) مشابه دهان شویه Oral-B بود. مسواک زدن 5 دقیقه بعد از مصرف دهان شویه اثری بر نفوذ فلوراید در ساختار مینا ندارد ولی مقدار فلوراید جذب شده در سطح (KOH-SF) را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: آنالیزهای بیوشیمیایی بزاق اخیرا به عنوان یک آزمون تشخیصی مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین آنزیم آسپارتیت آمینوترانسفراز (AST) در بزاق و بیماری پریودنتال بود. مواد و روشها: در این تحقیق Historical cohort، 60 داوطلب شامل سه گروه 20 نفری سالم، پریودنتیت خفیف و پریودنتیت شدید قرار گرفتند. پس از کسب رضایت و اخذ اطلاعات عمومی پارامترهای پریودنتال شامل پلاک، خونریزی، عمق پاکت و میزان از دست رفتن چسبندگی ثبت گردیدند. در انتها 1 میلی لیتر از بزاق پس از شستشوی دهان با آب، جمع آوری و ارزیابی بیوشیمیایی میزان آنزیم صورت پذیرفت. داده ها استخراج و اختلاف بین سه گروه توسط آزمون Kruskal Wallis، همچنین اختلاف بین گروه ها (دو گروه با هم) توسط آزمون student t مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بزاق افراد با پریودنتیت شدید میزان بالاتری از آنزیم (67.95±16.4) را در مقایسه با گروه سالم (36.80±13.5) و افراد با پریودنتیت خفیف (43.45±18.4) نشان داد که این اختلاف کاملا معنی دار بود (P<0.0001). نتیجه گیری: به نظر می رسد بین میزان آنزیم AST بزاق و شدت بیماری پریودنتال رابطه معنی داری وجود دارد و با افزایش شدت بیماری میزان این آنزیم در بزاق افزایش می یابد. با این وجود انجام مطالعات طولانی مدت با شرایط دقیق تر و حجم نمونه بالاتر جهت اثبات ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: نقش الیاف کلاژن در چسبندگی به عاج دندان و لایه هیبرید هنوز به وضوح مشخص نشده است. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر برداشت کلاژن سطح عاج دمینرالیزه با اسید بر ریزنشت عاجی ترمیم کامپوزیت با چهار سیستم باند عاجی نسل پنجم صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی 144 حفره کلاس V در ناحیه CEJ روی سطح باکال و لینگوال دندان های پرمولر سالم انسان در هشت گروه انجام شد. لبه اکلوزالی حفرات در مینا و لبه سرویکالی آنها در عاج یا سمنتوم قرار داشت. حفرات با اسید فسفریک 15 ثانیه اچ و شسته شدند. کلاژن عاج دمینرالیزه شده در نیمی از نمونه ها با هیپوکلریت سدیم %5.25 به مدت 1 دقیقه برداشته شد. حفرات با چهار سیستم باند عاجی یک جزیی Single Bond، Excite، One-Step و Prime & Bond NT باند و با کامپوزیت ترمیم شدند. نمونه ها پس از ترموسیکل به مدت 3 ماه در آب مقطر با دمای اطاق نگهداری شده و سپس 72 ساعت در محلول متیلن بلو %10 قرار گرفتند. ترمیم ها به طور باکولینگوالی بریده شده بوسیله استریومیکروسکوپ بررسی شدند. توسط دو مشاهده کننده مجزا مقدار ریزنشت لبه ای رتبه بندی شد. داده ها با آزمون های آماری Kruskal Wallis و Dunn- multiple comparison مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میزان ریزنشت در لبه های سرویکالی حفرات در گروه های اچ شده و گروه هایی که بعد از اچ شدن عاج با اسید، توسط هیپوکلریت سدیم دپروتئینه شده بودند، بسته به نوع سیستم باندینگ تفاوت معنی دار داشت (P<0.001). همچنین مشخص شد که در لبه عاجی ترمیم، برداشت کلاژن سطح عاج دمینرالیزه موجب کاهش معنی دار ریزنشت سیستم One-Step و افزایش ریزنشت سیستم Excite می گردد (P<0.001). در گروه های Single Bond و Prime & Bond NT کاربرد هیپوکلریت سدیم بعد از اچ نمودن عاج با اسید در مقدار ریزنشت تغییر معنی داری ایجاد نکرد. نتیجه گیری: ریزنشت لبه عاجی ترمیم های کامپوزیت بعد از برداشت کلاژن از سطح عاج دمینرالیزه با اسید، بسته به نوع سیستم باندینگ عاجی می تواند به طور قابل ملاحظه کاهش، یا افزایش یافته یا اینکه بدون تغییر بماند.

سابقه و هدف: ضایعات استخوانی به دلیل ایجاد دفرمیتی، بی حسی، درد، اشکال در بلع و در نهایت مرگ در موارد بدخیم از جمله ضایعاتی هستند که تشخیص سریع آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. در کتب مرجع اطلاعات کاملی در این مورد وجود دارد ولی در کشور ما تاکنون کاری در این زمینه صورت نگرفته، لذا این تحقیق با هدف تعیین شیوع 2 گروه از ضایعات استخوانی، ضایعات فیبرواوسئوس و تومورهای با منشا استخوانهای سر و گردن در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی و بیمارستان طالقانی در سال های 1360-81 صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این تحقیق توصیفی و گذشته نگر بود و از پرونده های موجود بیماران در بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی و بیمارستان طالقانی در سال های 1360-81 استفاده شد. در مجموع سرشماری 144 نمونه تومور استخوانی و ضایعه فیبرواسئوس در بین پرونده ها وجود داشت. فرم های اطلاعاتی با استفاده از متغیرهای موجود ثبت شده در پرونده ها تکمیل شدند و اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از بررسی تعداد 4935 پرونده تعداد 144 مورد ضایعه فیبرواسئوس و تومور استخوانی در سر و گردن یافت شد. از میان ضایعات، فیبرواسئوس، فیبروزدیسپلازی و از میان تومورهای خوش خیم، استئوما و استئوبلاستوما و در بین ضایعات بدخیم استخوانی، استئوسارکوم شایع تر بودند. نتیجه گیری: فیبروز دیسپلازی در زنان، در دهه دوم زندگی و در فک بالا، استئوبلاستوما در زنان، در دهه اول و چهارم زندگی و در فک پایین و استئوما در زنان، در دهه سوم زندگی و در فک پایین و استئوسارکوما در مردان و در فک پایین شایعتر بودند.

سابقه و هدف: ZOE خالص، ماده است که به طور رایج در پرکردن کانال دندان های شیری کاربرد دارد. برای وارد کردن ZOE به داخل کانال از دو روش مختلف استفاده می شود. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه دو روش استفاده از پلاگر و لنتولواسپیرال از نظر میزان ریزنشت در پالپکتومی دندان های شیری بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 44 دندان قدامی شیری ماگزیلا به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. پس از آماده سازی کانال ها، نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 20 تایی مورد آزمایش و دو گروه 2 تایی شاهد مثبت و منفی تقسیم شدند. در گروه مورد آزمایش اول، کانال دندان ها به روش دستی و از طریق کندانس کردن با پلاگر، با ZOE خالص و با قوام سفت پر گردید. در گروه دوم کانال دندان ها به کمک لنتولواسپیرال با ZOE رقیق پر شد. سپس ابتدای کانالها با کلتوزول سیل گردید و تمام سطح ریشه به جز 2 میلی متر انتهای ریشه، با دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده شد. پس از آن نمونه ها در محلول متیلن بلو %2 قرار گرفته، در جهت طولی برش داده شدند. در نهایت میزان نفوذ رنگ با استفاده از استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد، یافته ها با آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نفوذ رنگ (ریزنشت) برای گروه اول 2.92 میلی متر (با انحراف معیار 0.98) و برای گروه دوم 4.83 میلی متر (با انحراف معیار 1.50) بدست آمد که این میزان در گروه اول به طور معنی داری کمتر از گروه دوم بود (P<0.001).نتیجه گیری: روش دستی به علت قوام و ویسکوزیته بالای ZOE، دارای ریزنشت اپیکالی کمتر بوده، و برای پر کردن کانال دندان های شیری ارجح می باشد.

سابقه و هدف: یکی از خصوصیات دندان های آکریلی مورد استفاده در درمان پروتز کامل اتصال شیمیایی آنها با بیس پروتز می باشد که در این مورد تحقیقات زیادی بر روی تولید مختلف دندانهای آکریلی انجام گرفته است. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه قدرت باندینگ میان آکریل بیس پروتز و 4 نوع دندان مصنوعی ساخت کارخانه ایده آل ماکوی ایران با 2 نمونه خارجی ایوکلار تولید کشورهای لیختن اشتاین و ایتالیا بود.مواد و روشها: تحقیق حاضر از نوع تجربی و مقطعی و به صورت in vitro انجام شد. نمونه گیری، غیر احتمالی آسان بوده و از هر نوع دندان مصنوعی 6 عدد و در مجموع 36 عدد دندان مورد بررسی قرار گرفتند. این تحقیق طبق استاندارد شماره ISO 3336 انجام شد، به طوری که 6 مولد گچی با استفاده از یک قالب برنجی استاندارد آماده شد و از این مولدها جهت تهیه بلوک آکریلی که هر کدام به 6 عدد دندان مصنوعی متصل بودند، استفاده شد. هر بلوک آکریلی توسط دیسک فلزی غیر قابل ارتجاع به 6 قسمت تقسیم شد. به طوری که نمونه نهایی شامل یک دندان متصل به یک قطعه آکریلی بود. نمونه ها در دستگاه تعیین کشش Instron 1195 با سرعت 5 mm/min تا بروز شکست (fracture) تحت کشش قرار گرفتند. داده ها حاصل بر حسب کیلوگرم گزارش شد که با استفاده از آزمون آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از لحاظ مقداری، بالاترین میزان میانگین نیرو مربوط به دندان مصنوعی ایوکلار لیختن اشتاین (67.5±11.7 kg) و کمترین میزان میانگین نیرو نیز در دندان های مصنوعی مرجان (50.3±9.3 kg) مشاهده شد. لازم به ذکر است که نمونه سوپربرلیان از لحاظ مقدار میانگین قدرت باندینگ تنها یک کیلوگرم با دندان ایوکلار لیختن اشتاین اختلاف داشت.نتیجه گیری: دندان ایوکلار لیختن اشتاین از لحاظ مقدار میانگین نیروی باندینگ در مقایسه با سایر دندان های این تحقیق به عنوان برترین معرفی شد در حالی که دندان سوپربرلیان اختلاف بسیار کمی با آن داشت.

سابقه و هدف: ایجاد ارتباط سینوسی- دهانی (oroantral fistula) یکی از عوارض خارج کردن دندانهای خلفی فک بالا است. اخیرا استفاده از فلاپ پایه دار چربی گونه جهت درمان ارتباط سینوسی- دهانی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مقاله تعیین نتایج کلینیکی استفاده از فلاپ پایه دار چربی گونه در بستن ارتباط سینوسی دهانی بود.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی که به صورت case series صورت پذیرفت، 13 بیمار (11 مرد و 2 زن) با میانگین سنی 34.06 و انحراف معیار 8.6 سال (24-52 سال) که در اثر کشیدن دندان خلفی بالا یا جراحی کیست دندانی دچار ارتباط ناخواسته سینوس و دهان شده بودند از فلاپ پایه دار چربی گونه استفاده شد. جراحی تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام شد. تمامی بیماران قبل و 6 ماه بعد از جراحی توسط رادیوگرافی واترز از نظر وجود عفونت داخل سینوس مورد ارزیابی قرار گرفتند. ترمیم کلینیکی زخم در هفته اول و دوم و 6 ماه بعد از جراحی بررسی گردید.یافته ها: بستن ارتباط سینوسی- دهانی در کلیه بیماران با موفقیت انجام شد. به غیر از یک بیمار که بعد از 6 ماه از علایم سینوزیت فکی شکایت داشت بقیه بیماران در طی مدت پیگیری بدون علامت بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که فلاپ پایه دار چربی گونه می تواند به عنوان روشی مطمئن در درمان ارتباط سینوسی دهانی به کار رود.

سابقه و هدف: استفاده از پست های پیش ساخته برای بازسازی دندان های اندو شده از مدتها قبل متداول بوده است. این مقاله با هدف مرور و طبقه بندی انواع پست های پیش ساخته نگاشته شد. هم اکنون سیستم های متفاوتی از پست های پیش ساخته در بازار موجود است. این سیستم ها از نظر روش قرار دادن در ریشه دندان، شکل هندسی، فرم سطحی و جنس پست با یکدیگر متفاوت هستند. هر کدام از انواع این پست ها دارای مزایا و معایب خاص خود می باشد. در ابتدا تنها پست های پیش ساخته فلزی در طرح های متفاوت ساخته می شد، اما با افزایش تقاضا جهت ساخت رستوریشن های زیباتر از جمله رستوریشن های تمام سرامیک و نیز برای استفاده بیشتر از سیستم های باندینگ، نیاز به پست های غیر فلزی آشکار گشت و انواع پست های سرامیکی و رزینی تقویت شده با فایبر ساخته شد. نتیجه گیری: لازم است که دندانپزشک با آگاهی از خصوصیات، مزایا و معایب هر سیستم بتواند در هر مورد خاص پست مناسب را برگزیند و مورد استفاده قرار دهد.

سابقه و هدف: بخش تحتانی صورت به ویژه فک پایین بیش از سایر نواحی مستعد شکستگی است حال آنکه از میان شکستگی ها، کندیل به سبب وضعیت آناتومیک منحصر به فرد خود حایز اهمیت و دقت می باشد. این تحقیق با هدف شناخت علل و میزان شیوع شکستگی کندیل انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه اپیدمیولوژیک از طرح و علل شکستگی های کندیل به صورت گذشته نگر با استفاده از پرونده بیماران در طی 11 سال (1373-1383) صورت پذیرفت. اطلاعات شامل سن، جنس، محل آناتومیک، علت شکستگی، نوع درمان و عوارض پس از درمان بودند. از نظر سنی بیماران بین 2 تا 75 سال سن داشتند و شایع ترین دهه سنی 20-30 سال بود. از 134 نفر 78 درصد را مردان تشکیل می دادند. از مجموع 475 بیمار با شکستگی فک پایین که به بخش جراحی فک و صورت بیمارستان دکتر شریعتی در طی این 11 سال مراجعه کرده بودند 134 نفر (28.2 درصد) دچار شکستگی کندیل بودند.یافته ها: نتایج نشان دادند که شایع ترین موقعیت های شکستگی، شکستگی های ساب کندیلر بودند. شکستگی های یک طرفه میزان بیشتری (70.1 درصد) را به خود اختصاص دادند. از میان شکستگی ها، بیش از %42 آنها ناشی از تصادفات ترافیکی بودند. بیشتر بیماران (%88.8) به روش بسته تحت درمان قرار گرفتند. نتیجه گیری: شکستگی های کندیل 28.2 درصد از کل شکستگی های فک پایین را در این مطالعه به خود اختصاص دادند. شایع ترین محل شکستگی، ساب کندیلر بودند. شایع ترین علت شکستگی تصادفات ترافیکی بودند. شایع ترین روش درمانی برای شکستگی فک پایین روش بسته بود. میزان شکستگی در مردان بیش از زنان بوده و شایع ترین عارضه پس از درمان شکستگی، آنکیلوز بود.