تازه های بیوتکنولوژی سلولی مولکولی
سال:1397 | دوره:8 | شماره:31 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: هدف از این بررسی، تقویت اثر سینرژیک ترکیب دوتایی RA-FICZ به واسطه افزودن آنتی بادی مونوکلونال علیه CD44 در تمایز و آپوپتوز سلول های میلوئیدی بیماران بود. مواد و روش ها: برای تیمار، غلظت های 5 تا 25 میکروگرم در میلی لیتر از آنتی بادی علیه CD44 تهیه و همراه با غلظت ثابتی ازRA-FICZ به پرومیلوسیت های جداشده 3 بیمار اضافه شد. غلظت اپتیموم آنتی بادی تعیین و بیانCD11b و CD14 و آپوپتوز با فلوسیتومتری بررسی شدند. یافته ها: افزودن غلظت های مختلف آنتی بادی مونوکلونال ضد CD44 باعث ارتقای توان تمایزی ترکیب RA-FICZ، بلوغ بیش تر پرومیلوسیت ها و افزایش بیان آنتی ژن های CD11b و CD14 تا بیش از 2 برابر مشاهده شد. جمعیت سلول های آپوپتوز شده نیز تا 66 درصد افزایش داشتند. نتیجه گیری: این احتمال وجود دارد که با کار بر روی مدل های حیوانی و حتی بالینی، داروهای شیمی درمانی حذف و یا مصرف شان کاهش یافته و سبب شود تا ترکیب سه تایی فوق در آینده به عنوان کاندیدی مؤثر در درمان تمایزی بیماران لوسمی پرومیلوسیتی حاد پیشنهاد شود.

سابقه و هدف: اگزوپلی ساکاریدها بیوپلی مرهایی هستند که توسط میکروارگانیسم ها به محیط اطراف ترشح می شوند. هدف از این تحقیق تعیین شرایط برای تولید حداکثری اگزوپلی ساکارید توسطباکتری Bacillus pasteuri و بررسی خواص ضد باکتریایی و ضد اکسیدانی آن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه بر اساس روش تاگوچی و توسط نرم افزار Qulitek-4 برای تولید اگزوپلی ساکارید آزمایش طراحی شد. سپس از اگزوپلی ساکارید تولید شده غلظت های مختلفی تهیه و به منظور بررسی خواص ضد باکتریایی به اثر آن برروی باکتری های استافیلوکوکوس ارئوس و اشریشیاکلی پرداخته شد. به منظور بررسی فعالیت ضد اکسیدانی 4 غلظت از اگزوپلی ساکارید تهیه و توسط سه روش مهار فعالیت رادیکالی DPPH، رادیکالی سوپراکسیدانی و رادیکال هیدروکسیل اندازه گیری شد. یافته ها: بهترین شرایط برای بیش ترین میزان تولید اگزوپلی ساکارید پس از گذشتن 48 ساعت از کشت باکتری با میزان غلظت نمک 05/0 میلی گرم بر میلی لیتر و ساکارز 1 میلی گرم بر میلی لیتر بود. نتایج حاصل از فعالیت ضد باکتریایی نشان داد که بیش ترین هاله عدم رشد مربوط به غلظت µ g/ml400 بود. نتایج فعالیت ضد اکسیدانی در هر سه روش بکار گرفته شده در این مطالعه نشان داد که در غلظت g/mlµ 1000 از اگزوپلی ساکارید بیش ترین فعالیت مهار وجود دارد. نتیجه گیری: با تعیین چند عامل کلیدی می توان بیش ترین میزان اگزوپلی ساکارید توسط باکتری باسیلوس پاستوری را تولید و به منظور فعالیت ضد باکتریایی و ضد اکسیدانی از آن استفاده نمود.

سابقه و هدف: فراوان ترین منابع برای به دست آوردن آنزیم ها با قابلیت پایداری بیش تر، باکتری های ترموفیل هستند. در سال های اخیر ال-آسپاراژیناز میکروبی به طور گسترده ای در درمان سرطان های انسانی مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه به دلیل کاربرد زیاد ال-گلوتامیناز در صنعت پزشکی از آن در درمان لوسمی حاد لنفوبلاستی و بیماری ایدز استفاده می گردد. هدف مطالعه حاضر، غربالگری سویه های ترموفیل جدید با قابلیت تولید آنزیم های ال-گلوتامیناز وال-آسپاراژیناز بود. مواد و روش ها: چشمه آبگرم لاریجان به عنوان محل جداسازی باکتری های ترموفیل انتخاب شد. کشت و تست های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی، انجام شد. تمام سویه های باکتریایی به منظور بررسی فعالیت آنزیمی ال-آسپاراژیناز و ال-گلوتامیناز به وسیله روش (RPA) غربالگری شدند. محیط M9 اصلاح شده حاوی ال-آسپاراژین و ال-گلوتامین و فنل رد به عنوان معرف استفاده شدند. سویه های باکتریایی به وسیله تعیین سکانس ژن6RrRNA بعد از PCR شناسایی شدند. یافته ها: در مجموع 6 سویه ترموفیل از چشمه آبگرم لاریجان جداسازی شدن aد که متعلق به گونه باسیلوس لیکنی فورمیس بودند. فعالیت ال-آسپاراژیناز در سویه های LT-1, LT-2, LT-3, LT-4, LT-5 مشاهده شد. فعالیت ال-گلوتامینازی به وسیله باسیلوس لیکنیفورمیس سویه هایLT-1, LT-3, LT-5, LT-6 تولید شد. سه سویه ترموفیل LT-1, LT-3, LT-5باقابلیت تولید آنزیم ال-آسپاراژیناز وال-گلوتامیناز با موفقیت جداسازی شدند. نتیجه گیری: چشمه آبگرم لاریجان یکی از منابع با پتانسیل بالای محصول های مفید میکروبی است که می تواند به عنوان یک منبع مفید محصول های متعدد بیولوژیکی همانند آنزیم ها مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: شناسایی اهداف اختصاصی در هر پاتوژن برای جلوگیری از اثرهای سوء مصرف سموم شیمیایی ضروری است. در مطالعه حاضر، با استفاده از یک روش بیوانفورماتیکی مبتنی بر همولوژی، پروتئوم پاتوژن P. syringae با پروتئوم گیاه گوجه فرنگی و دیگر محصول های کشاورزی میزبان آن مقایسه و تعدادی پروتئین به عنوان اهداف بالقوه برای مبارزه در پاتوژن انتخاب شدند. مواد و روش ها: پروتئوم پاتوژن با گیاهان میزبان مقایسه و پروتئین های غیرمشابه انتخاب شدند. این پروتئین ها با پروتئوم انسان و سایر موجودات غیرهدف مقایسه و پروتئین های غیرمشابه انتخاب و اهداف بالقوه تحت آنالیزهای کیفی مختلفی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آنالیزها، 95 پروتئین را به عنوان اهداف منحصر بفرد مشخص کرد. از مجموع پروتئین ها، 59 پروتئین در سیتوپلاسم، 15 پروتئین در غشاء داخلی، 17 پروتئین در فضای پری پلاسمیک، 3 پروتئین در غشاء خارجی و 1 پروتئین در خارج از سلول پاتوژن P. syringae تجمع پیدا می کردند. نتیجه گیری: پروتئین های مشخص شده در این مطالعه، اهدافی بسیار مؤثر برای مبارزه بوده و هدف قرار دادن چنین پروتئین هایی می تواند به طور مؤثری باعث کنترل پاتوژن P. syringae شود. هم چنین طراحی و تولید مواد شیمیایی علیه این پروتئین های هدف، در کنار کنترل مؤثر این پاتوژن، می تواند طیف وسیعی از پاتوژن ها را کنترل کرده و از اثرهای مضر بر انسان، موجودات غیرهدف و محیط زیست جلوگیری کند.

سابقه و هدف: Pseudomonas aeroginosa یکی از مهم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی اینتگرون کلاس I در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا و ارتباط آن با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انجام شد. مواد و روش ها: 103 سویه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه ه ای بالینی مورد استفاده قرار گرفت. ایزوله ها از نظر حضور اینتگرون کلاس I و ارتباط بین حضور اینتگرون و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با آزمون 2χ در سطح معنی داری 05/0 بررسی شدند. یافته ها: بیش ترین مقاومت مربوط به سفوتاکسیم (7/75%) و بیش ترین حساسیت به سفتازیدیم-کلاولانیک (7/73%) بود. 7/40% ایزوله ها دارای اینتگرون بوده و ارتباط معنی داری بین حضور اینتگرونکلاس I و مقاومت به اغلب آنتی بیوتیک ها مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای اینتگرون کلاس I در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا و ارتباط آن با مقاومت دارویی؛ اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در بیمارستان ها برایجلوگیری از انتشار بیش تر آن-ها ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: توجه به کیفیت آب برای تداوم زندگی بشری ضروری است. منابع آب یکی از پایه های اساسی توسعه پایدار به حساب می آید و در سال-های اخیر در زمینه بررسی کیفیت آب تحقیق های گسترده ای انجام شده است. یکی از مسئله های مهم در بهره برداری از منابع آب، کیفیت آن است که در غیر این صورت پیامدهای غیرقابل انتظاری در بخش کشاورزی، شرب و صنعت حاصل خواهد شد. رودخانه مهاباد که در دشت مهاباد قرار گرفته یکی از مهم ترین رودخانه های استان آذربایجان غربی است. مساحت حوضه آبریز و متوسط آورد سالانه رودخانه مهاباد به ترتیب 806 کیلومتر مربع و 295 میلیون متر مکعب است. در این پژوهش سعی شده است که کیفیت آب رودخانه مهاباد از نقطه نظر برخی پارامترهای میکروبیولوژیکی و ارزیابی میزان خودپالایی رودخانه مورد بررسی قرار گیرد. برای دست یابی به این هدف، استانداردهای بین المللی آب آشامیدنی و آبیاری مورد استفاده قرار گرفتند. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر که از نوع توصیفی – مقطعی است، نمونه برداری در طی 6 ماه از 4 ایستگاه به ترتیب شامل ایستگاه شماره یک کیلومتر 20 سد مهاباد (بالادست روستای کوثر)، ایستگاه شماره دو کیلومتر 15 سد مهاباد (بالادست روستای دهبکر)، ایستگاه شماره سه کیلومتر 10 سد مهاباد و ایستگاه شماره چهار کیلومتر 5 سد مهاباد انجام پذیرفت و جهت سنجش باکتری های شاخص آلودگی آب از روش MPN استفاده گردید. یافته ها: هفت پارامتر بیولوژیکی شامل دیاتومه، کلروفیسه، سیانوفیسه، پرتوزوآ، روتیفر، کرستاسه، نماتد، کلر باقی مانده، مقدار احتمالی، مقدار تأییدی و اشرشیاکلی گرماپای اندازه گیری شد. نتایج مربوط به آنالیز داده ها نشان از بالا بودن بار میکروبی آب رودخانه داشت. به طوری که میزان باکتری های کلیفرمی در ایستگاه های شماره 1 و 4 در اکثر نمونه برداری ها بالاتر از حد استاندارد قرار داشت. نتیجه گیری: نتایج حاصل ازمحاسبه های MPN در طول تحقیق نشان داد، به رغم بالا بودن میزان آلودگی میکروبی در ایستگاه های شماره 1 و 4 این میزان روند کاهشی در پیش گرفته است که این امر به دلیل جریان حرکت آب و توان خودپالایی آن است.

سابقه و هدف: مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس(MAP) عامل بیماری یون است. این بیماری گستره جهانی داشته و از لحاظ ایجاد خسارت اقتصادی به صنعت دامپروری از اهمیت زیادی برخوردار است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 30 جدایه که از لحاظ موقعیت جغرافیایی منطقه جداسازی (استان های تهران و البرز) و هم چنین میزبان (گاو، گوسفند وبز) متفاوت بودند، اجرا گردید. از روش PCRجهت تکثیر دو لوکوس SSR1 و SSR2 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که جدایه های مورد بررسی از نظر ساختار دو لوکوسSSR1 و SSR2 هم با یکدیگر و هم با سویه های استاندارد دارای تفاوت ژنتیکی است. در این لوکوس ها به علت وجود Insertion و یا Deletion توالی های تکرار شده پشت سر هم، الگوهای ژنتیکی متفاوتی مشاهده می شود که امکان تمایز بین سویه ها را میسر می سازد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن دو آلل مربوط به هر کدام از ژن ها، باکتری های مورد مطالعه در دو تیپ ژنتیکی جای گرفتند.

سابقه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی، زمینه را برای جایگزین نمودن روش های درمانی گیاهی دارای عوارض جانبی کم تر نسبت به داروهای رایج فراهم نموده است. این مطالعه باهدف تعیین اثر ضد میکروبی گیاه خرزهره (Nerium oleander) بر باکتری های سالمونلا تیفی و لیستریا منوسیتوژنز انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی برگ های گیاه خرزهره از محل مرکز تحقیقات گل و گیاه استان گیلان شهر لاهیجان جمع آوری و پس از عصاره-گیری، اثر ضد باکتریایی عصاره های آبی و اتانولی گیاه علیه دوسویه استاندارد سالمونلا تیفی PTCC 1609 و لیستریا منوسیتوژنز PTCC 1295 مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت ضد میکروبی، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره ها با استفاده از تکنیک رقت های سریال در آبگوشت و انتشار در آگارتعیین شد. یافته ها: در روش انتشار در آگار همه غلظت های عصاره اتانولی گیاه خرزهره بر روی سالمونلا تیفی اثر بازدارندگی داشت، بااین وجود، اثرهای مهاری عصاره اتانولی آن در مقایسه با عصاره آبی به مراتب بالاتر بود. کم ترین غلظت بازدارندگی عصاره اتانولیmg/ml 128 و حداقل غلظت کشندگی mg/ml 256 تعیین شد. عصاره های آبی و اتانولی این گیاه بر روی سویه استاندارد لیستریا منوسیتوژنز اثری نداشت. بحث: به نظر می رسد عصاره های اتانولی و آبی گیاه خرزهره در شرایط آزمایشگاهی دارای اثر ضد میکروبی قابل ملاحظه ای بر روی باکتری گرم منفی سالمونلا تیفی است. بنابراین می توانند به عنوان ترکیب های دارویی و یا نگه دارنده مفید باشند.

سابقه و هدف: استفاده از رادیونوکلیدهای گسیلنده بتا و آلفا مانند ید-131و رادیوم-223 یکی از روش های درمان سرطان است. رادیونوکلئیدهای گسیلنده گاما به دلیل گسیل فوتون که جذب پایین در بافت داشته، کاربرد تشخیصی دارند. در این مطالعه، روشی نوین جهت امکان سنجی استفاده از تکنسیوم-m99 برای درمان سرطان پیشنهاد می گردد که در آن مواد با عدد اتمی بالا مانند ید پایدار و گادولونیوم، هم زمان با تکنسیوم-m99 جهت بالا بردن سطح مقطح جذب فوتون ها و در نهایت افزایش دوز بافت مورد نظر استفاده می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه، تکنسیوم-m99 به موش ها تزریق، در فواصل زمانی مختلف کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو اندازه گیری و داده های انسانی استخراج شد. سپس با وارد کردن مواد کنتراست زا (I، Gd) در غلظت های متفاوت در اندام های هدف، میزان تغییر دوز دریافتی اندام ها با استفاده از کد MCNPX محاسبه گردید. یافته ها: در حضور عوامل کنتراست زا (I، Gd) در کبد و ریه با در نظر گرفتن فعالیت انباشت انسانی (حاصل از موش سالم) دوز حاصل افزایش یافته است. وجود عامل کنتراست زا ید و گادولونیوم دوز را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد فاکتور افزایش دوز در ناحیه هدف در حضور عامل کنتراست زا افزایش و دوز در خارج از ناحیه هدف کاهش یافت. با توجه به افزایش دوز ناشی از حضور مواد کنتراست زا، از تکنسیوم-m99 در آینده به عنوان رادیونوکلئید درمانی نیز استفاده کرد.

سابقه و هدف: کورینه باکتریوم دیفتریه باکتری هوازی و بی هوازی اختیاری است. مهم ترین گونه از خانواده کورینه باکتریاها، عامل بیماری دیفتری است که به وسیله توکسین خود، بیماری دیفتری را ایجاد می کند. آمونیم سولفات نمکی معدنی است که از آن برای ترسیب و خالص سازی پروتئین ها استفاده می شود که با افزایش مقدار نمک حلالیت پروتئینی کم شده و پروتئین ها به واسطه قطعه های هیدروفوب خود، به هم پیوسته و رسوب می-کنند. واکسن دیفتری از طریق تخلیص و ترسیب توکسوئید باکتری دیفتری تهیه می شود که از جمله روش های ترسیب، استفاده از آمونیوم سولفات به-صورت نمک خشک و یا تهیه محلول فوق اشباع از آن است. مواد و روش ها: کشت باکتری دیفتری در شرایط بهینه و مغذی سبب افزایش تولید توکسین توسط باکتری می شود و بعد از غیرفعال سازی توکسین و تبدیل آن به توکسوئید در صنایع تولید واکسن مورد استفاده قرار می گیرد. کلیه محیط های کشت باید حداقل به مدت 24 ساعت در حرارت 37-35 درجه سانتی گراد انکوبه شوند. به منظور ترسیب توکسوئید باکتری از محلول فوق اشباع 32/4 مولار آمونیوم با درصدهای مختلف سولفات استفاده شد. نتایج به دست آمده از این روش باSDS PAGE و (Lateral flow test) Lf TEST مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: استفاده از آمونیوم سولفات فوق اشباع32/4 مولار به جای استفاده از نمک خشک آمونیوم سولفات که در روش سنتی (WHO TRS, No. 980) که قبل در صنایع واکسن سازی مورد استفاده قرار می گرفت، باعث حذف مرحله طولانی مدت دیالیز شده و از طرفی هدر رفت محصول نهایی (توکسوئید) را به صورت کامل محسوس کاهش داده و هم چنین باعث حذف ناخالصی های ناخواسته از محصول نهایی شده و محصول نهایی خالص تر را در مقیاس بیش تر در اختیار قرار داده است. نتیجه گیری: از آنجایی که هدف در صنایع تولید واکسن، دست یابی به مقدار حداکثری توکسوئید از این باکتری است لذا استفاده از آمونیوم سولفات فوق اشباع 32/4 مولار برای ترسیب توکسوئید دیفتری به جای استفاده از نمک خشک آمونیوم سولفات باعث کاهش هدر رفت محصول نهایی و حذف مرحله زمان بر و غیر اقتصادی دیالیز شده و از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه تر خواهد بود.