تولیدات دامی
سال:1397 | دوره:20 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی ژنتیکی صفات جفت ماندگی، متریت، تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی و روزهای باز با مدل های استاندارد و یک طرفه براساس داده های زایش اول 50230 راس گاو هلشتاین جمع آوری شده در سال های 1387 تا 1396 در 17 گله بزرگ گاو شیری، بود. داده ها با مدل دام گوسی-آستانه ای چهارصفتی با دو مدل استاندارد و یک طرفه واکاوی شدند. در مدل یکطرفه، آثار علَی بروز جفت ماندگی بر متریت، تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی و روزهای باز، متریت بر تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی و روزهای باز و تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی بر روزهای باز در نظر گرفته شدند. اثرات علَی جفت ماندگی و متریت بر تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی به ترتیب 0. 19 و 0. 09 سرویس، بر روزهای باز به ترتیب 4. 74 و 5. 38 روز و اثر علّی تعداد تلقیح به ازای هر آبستنی بر روزهای باز 33 روز به دست آمدند. روابط علَی بین صفات به جز جفت ماندگی بر متریت و همبستگی های فنوتیپی و باقیمانده بین ناهنجاری ها و باروری تحت دو مدل از لحاظ آماری معنی دار بودند. میانگین های پسین وراثت پذیری جفت-ماندگی، متریت، تعداد تلقیح به ازای آبستنی و روزهای باز در مدل استاندارد به ترتیب 0. 15، 0. 17، 0. 07 و 0. 09 و در مدل یک طرفه به ترتیب 0. 16، 0. 17، 0. 07 و 0. 1 برآورد گردیدند که همه آنها از لحاظ آماری معنی دار بودند؛ ولی با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشتند. بنابراین، این مدل می تواند به عنوان جایگزین برای مدل استاندارد در ارزیابی ژنتیکی صفات تولیدمثلی زایش نخست گاوهای هلشتاین به کار رود.

در این پژوهش، اثرات تزریق زرده تخم مرغ خزک به تخم مرغ سویه تجاری راس 308 بر برخی شاخص های التهابی و ایمنی، و نیز بیان نسبی ژن های TNF-α و یا Zo-1 در بافت روده و کبد نتاج بررسی شد. بدین منظور تعداد 250 تخم مرغ بارور سویه راس 308 بطور تصادفی به دو گروه آزمایشی یکسان شامل گروه آزمون (تزریق زرده خزک) و گروه شاهد (تزریق زرده راس) تخصیص داده شدند. پس از تفریخ، جوجه ها در شرایط یکسان استاندارد تحت برخی چالش های التهابی در سنین 28-21 روزگی برای مدت شش هفته پرورش یافتند. نمونه های خون و یا بافت پرندگان در روزهای 10 و 42 جمع آوری و برای صفات مورد نظر بررسی شدند. نتایج نشان داد که ترکیبات زرده خزک سبب کاهش بیان سیتوکین التهابی TNF-α در بافت های کبد و روده نتاج شد )05/0>(P. در مقایسه با گروه شاهد، تزریق زرده خزک سبب افزایش میزان تیتر آنتی بادی طبیعی IGA و تیتر آنتی بادی های اولیه و ثانویه بر ضد گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) و کاهش غلظت سرمی پروتئینCRP و آنزیم کبدی ALT در نتاج شد )05/0>(P. بر اساس نتایج این پژوهش تزریق زردة تخم مرغ های بومی خزک به زرده تخم مرغ های سویة تجاری راس 308 می تواند به طور مؤثری سبب کاهش میزان بیان سیتوکین التهابی TNF-α در بافتهای کبد و روده نتاج شود.

در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیره های پیش و پس از زایش، بر ﻣ ﺼ ﺮ ف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیت ها و ایمونوگلوبولین های G، M و A در خون و آغوز میش و بره های شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 رأس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 تکرار) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی تقسیم شدند. جیره های آزمایشی حاوی اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی معادل با میزان پیشنهادی NRC، و همچنین بیش از نیاز NRC بودند. جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی یا متیونین روی تأثیری بر صفات مختلف در میش نداشت، اما افزایش سطح روی در جیره میش موجب افزایش مصرف روزانه روی، کاهش ضریب جذب روی، و افزایش دفع روی از مدفوع شد (05/0>P). تغذیه میش های مادر با منابع مختلف روی تأثیری بر متابولیت ها و ایمونوگلوبولین های خون بره های شیرخوار نداشت. در مجموع، نانواکسید روی تأثیر منفی یا مثبت بر میش و بره های شیرخوار نداشت و مصرف متیونین روی به جای اکسید روی نیز موجب بهبود وضعیت متابولیکی دام نشد. از سوی دیگر، افزایش غلظت روی در جیره میزان دفع روی به محیط را افزایش داد. در عمل، استفاده از شکل مرسوم اکسید روی در سطح توصیه NRC برای تأمین نیاز و حفظ ایمنی میش ها در دوره پیش و پس از زایش کافی است و نیازی به روی اضافی از منابع دیگر نمی باشد.

به منظوربررسیتأثیر افزودن بیوچار محصول فرعی پسته به جیره میش های شیرده، دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، تأثیر افزودن سطوح صفر، 5/0، یک و 5/1 درصد از بیوچار محصول فرعی پسته به جیره پایه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار بر فراسنجه های تخمیر شکمبه پس از 24 ساعت انکوباسیون بررسی شد. در آزمایش دوم با افزودن سطح مطلوب بیوچار تعیین شده در آزمایش اول به جیره میش های شیرده، تأثیر آن بر عملکرد شیردهی و قابلیت هضم خوراک بررسی شد. در این آزمایش از هشت رأس میش شیرده نژاد کرمانی زایش دوم در اوایل شیردهی در قالب یک طرحمربع لاتین چرخشی طی دو دوره 21 روزه استفاده شد. با افزایش سطح بیوچار در جیره ها تولید متان و غلظت نیتروژن آمونیاکی کاهش خطی نشان دادند (01/0P< ) و pH به صورت خطی افزایش (01/0P< ) یافت. هم چنین با افزودن یک درصد بیوچار به جیره میش های شیرده تولید شیر، غلظت گلوکز خون و قابلیت هضم ماده خشک نسبت به جیره شاهد افزایش (05/0P< ) و غلظت نیتروژن اوره ای خون کاهش (05/0P< ) یافت. به طورکلی افزودن سطح یک درصد بیوچار محصول فرعی پسته به جیره میش های شیرده می تواند سبب بهبود تولید شیر و قابلیت هضم ماده خشک شود.

این مطالعه به سرعت، منظور بررسی اثر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از اعمال محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه قطعه جوجه 336 های گوشتی با استفاده از تعداد گوشتی یک در 308 روزه سویه راس قالب طرح کاملاً تصادفی به. قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت 14 ) با شش تیمار، چهار تکرار و 2×3( روش فاکتوریل درصد محدودیت) و سه نوع افزودنی محرک رشد (بدون 10 فاکتورها شامل دو سطح محدودیت غذایی (بدون محدودیت و افزودنی، آنتی روزگی به 18 بیوتیک و مخلوط اسانسهای سیر و آویشن) بودند. نتایج نشان داد وزن بدن طور معنی داری تحت P 0/05( تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت <. ) محدودیت غذایی، افزودنی های خوراکی و اثر متقابل آن ها تأثیری بر شاخصهای عملکردی نداشت. افزودن مخلوط اسانسها باعث کاهش معنا P 0/05( دار تلفات گردید <. ) سرعت رشد نسبی تحت تأثیر محدودیت غذایی وآثار متقابل محدودیت غذایی و افزودنیها به P 0/05( طور معنیداری بالاتر بود <. ) تیمار های آزمایشی نتوانستند هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده را تحت تأثیر قرار دهند. جمعیت اشریشیا کلای و کل باکتری های P 0/05( روزگی تحت تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت 18 هوازی ایلئوم در <. ) افزودن مخلوط اسانسها اثر معناداری بر کاهش جمعیت اشریشیاکلای و کل باکتری P 0/05( های هوازی و افزایش جمعیت باکتریهای اسیدلاکتیک داشت <. ) با توجه به استفاده از مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن در تغذیه جوجه، نتایج حاصل های مواجه با محدودیت غذایی می تواند سرعت رشد جبرانی را افزایش دهد. استفاده از مخلوط اسانسهای سیر و آویشن در این پرندگان، تلفات را به طور چشم گیری کاهش، و جمعیت میکروبی ایلئوم را بهبود می بخشد.

به منظور تعیین نیاز روی جوجه های گوشتی در شرایط تغذیه با جیره های بر پایه گندم آزمایشی با استفاده از 250 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار در دوره سنی یک تا 42 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تأمین پنج سطح غلظت روی جیره (30، 70، 110، 150 و 190 میلیگرم در کیلوگرم) با افزودن مکمل روی به فرم "ZnSO4. 7H2O" بودند. با افزایش سطح روی جیره به 70 میلیگرم در کیلوگرم شاخصهای عملکردی شامل میانگین وزن در سنین، 10، 24 و 42 روزگی، مصرف خوراک و رشد روزانه در دوره های سنی یک تا 10، 42-25 و یک تا 42 روزگی و بازده غذایی در دوره سنی یک تا 10 روزگی به طور معنی دار افزایش یافتند. میزان احتیاجات روی به منظور بهینه سازی شاخصهای میانگین وزن پایان دوره پرورش، مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و بازده غذایی با استفاده از مدل رگرسیونی خط شکسته خطی به ترتیب 68. 77، 83. 12، 66. 99 و 62. 75 میلیگرم در کیلوگرم جیره و با استفاده از مدل رگرسیونی خط شکسته درجه دو به ترتیب 70. 00، 79. 93، 69. 63 و 58. 01 میلیگرم در کیلوگرم جیره برآورد شد. با توجه به نتایج این تحقیق احتیاجات روی جوجه های گوشتی در شرایط تغذیه با جیره های بر پایه گندم به منظور بروز بهینه شاخصهای عملکرد رشد در دامنه 83-58 میلیگرم در کیلوگرم جیره، بیشتر از توصیه انجمن ملی تحقیقات و کمتر از توصیه سویه های تجاری است.

این تحقیق به منظور تعیین معادلات رگرسیونی براساس آنالیز شیمیایی برای پیش بینی انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای ازت AMEn)) نه نمونه کنجاله سویای موجود در بازار ایران انجام شد. انرژی قابل سوخت وساز کنجاله های سویا به روش جایگزینی در دوره آغازین (هفت تا 10 روزگی)، رشد (21 تا 24 روزگی) و پایانی (31 تا 34 روزگی) در جوجه های گوشتی و با استفاده از نشانگر خاکستر نامحلول در اسید اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوت معنی دار بین داده های آنالیز شیمیایی و AMEn اندازه گیری شده به روش بیولوژیکی نمونه های کنجاله های سویا موجود در بازار ایران وجود دارد (05/0P˂ ). میانگین AMEn اندازه گیری شده نمونه های کنجاله سویا در سن آغازین، رشد و پایانی برابر1463، 1871 و 2025 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک بود. همچنین، بین میانگین AMEn برآورد شده با معادله انجمن ملی تحقیقات آمریکا و میانگین AMEn اندازه گیری شده به روش بیولوژیکی به ترتیب برای دوره آغازین، رشد، پایانی و کل دوره برابر با 2/34، 8/15، 9/8 و 7/19 درصد اختلاف مشاهده شد. در نهایت، باتوجه به دو شاخص ضریب تبیین و آماره انحراف استاندارد پیش بینی در دوره آغازین استفاده از معادله رگرسیونی AMEn = 47. 873×NFE، در دوره رشد معادله AMEn = 60. 203×NFE، در دوره پایانی معادله AMEn = 65. 612×NFE و در کل دوره پرورش معادله AMEn = 57. 923×NFE پیشنهاد می شود. درنتیجه به نظر می رسد با استفاده از این معادلات می توان تامین دقیق تری از AMEn کنجاله سویا و در نتیجه عملکرد تولیدی بهتری از پرنده انتظار داشت.

این آزمایش به منظور بررسی اثر کنجاله گلرنگ حاوی مکمل های میکروبی و آنزیمی بر عملکرد، کیفیت گوشت و ایمنی همورال بلدرچین ژاپنی انجام شد. تعداد 300 قطعه بلدرچین ژاپنی هفت روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ، 3) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ تخمیرشده، 4) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ+ پروبیوتیک کلسپورین® به میزان 50 میلی گرم در کیلوگرم خوراک و 5) جیره حاوی 20 درصد کنجاله گلرنگ+ آنزیم اندوپاور® به مقدار 125 میلی گرم در کیلوگرم خوراک بودند. نتایج این مطالعه نشان دادند که استفاده از تیمارهای حاوی کنجاله گلرنگ تخمیر شده، پروبیوتیک کلسپورین و آنزیم در مقایسه با تیمار شاهد سبب بهبود افزایش وزن و مصرف خوراک جوجه ها شدند (05/0P<). ضریب تبدیل خوراک گروه شاهد و بلدرچین های دریافت کننده جیره های حاوی کنجاله گلرنگ تخمیرشده و کنجاله گلرنگ+ آنزیم اندوپاور® از سایر گروه های آزمایشی کمتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیهشده با کنجاله گلرنگ افت ناشی از پخت گوشت کمتری داشتند (05/0P<). ظرفیت نگهداری آب گوشت و نیز عیار پادتن تولیدشده علیه گلبول قرمز گوسفندی در تیمار دریافت کننده کنجاله گلرنگ تخمیرشده نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0P<). با توجه به اثرات مثبت تغذیه با کنجالهگلرنگ تخمیر شده و حاوی مکمل های پروبیوتیک و آنزیم بر عملکرد، کیفیت گوشت و سیستم ایمنی بلدرچین ژاپنی می توان از این منبع پروتئینی قابل دسترس و ارزان در جیره بلدرچین استفاده کرد.

هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچین های تخمگذار ژاپنی بود. به همین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه به عنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، 2) جیره پایه + اکسی تتراسایکلین (200 میلی گرم در کیلوگرم)، 3) جیره پایه + اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا (250 میلی گرم در کیلوگرم) و 4) جیره پایه + پروبیوتیک (CFU1011× 02/4 لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک در مقایسه با تیمارهای شاهد و آرتمیزیا سبب افزایش معنی دار مجموع وزن تخم و گرم تخم تولیدی روزانه شد (05/0P<). هم چنین در مقایسه با گروه شاهد، مکمل کردن جیره پایه با اسانس گیاه آرتمیزیا سبب کاهش میزان مالون دی آلدئید زرده تخم (05/0P<) و وزن کبد (06/0P=) شد. افزون بر این استفاده از تمامی افزودنی ها سبب افزایش وزن فولیکول های F3 و F2 شد (05/0P<). براساس نتایج این آزمایش، می توان از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به عنوان یک جایگزین برای آنتی بیوتیک برای افزایش تولید و از اسانس آرتمیزیا برای تولید محصولات سالم در تغذیه بلدرچین استفاده نمود.

هدف از این تحقیق، بررسی سطح، اندازه ذرات و منبع پلی ساکاریدهای نامحلول (پوسته برنج و پوسته یولاف) بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ریخت شناسی روده جوجه گوشتی نر یک روزه به مدت 42 روز بود. در این آزمایش از 360 قطعه جوجه گوشتی نرسویه راس (308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار و 10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارها شامل شاهد، دو نوع منبع فیبر (پوسته برنج و پوسته یولاف) نامحلول با دو سطح مصرف (سه و شش درصد جیره) و با دو اندازه ذرات (نیم و دو میلی متر) بود. نتایج نشان داد سطح شش درصد و اندازه ذرات نیم میلی متر پوسته برنج در 42-29 روزگی باعث افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل در مقایسه با شاهد گردید (05/0>P). سطح شش درصد و اندازه ذرات نیم میلی متر پوسته یولاف در مقایسه با گروه شاهد باعث کاهش چربی محوطه بطنی و راندمان لاشه شد. وزن نسبی سنگدان و کیسه صفرا در تیمارهای دارای پوسته یولاف و پوسته برنج درمقایسه با شاهد افزایش یافت(05/0>P). استفاده از پوسته برنج سبب افزایش ارتفاع پرز در ژژنوم در 21 و42 روزگی و در ایلئوم در 21 روزگی نسبت به سایر تیمارها شد (01/0>P). در 21 روزگی بیشترین ضخامت اپیتلیوم در بخش دوازدهه روده باریک جوجه های مصرف کننده جیره حاوی سه درصد پوسته برنج با اندازه ذرات دو میلی متر در مقایسه با گروه شاهد بود (01/0>P). بنابراین افزودن پوسته برنج در سطح سه درصد و اندازه ذرات نیم میلی متر سبب بهبود فراسنجه های بافت شناسی روده و در نتیجه عملکرد جوجه های گوشتی می شود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط شاخصهای مختلف تولیدی و تولیدمثلی با جنسیت گوسالههای نوزاد در شهرستان شهریار انجام شد. برنامههای همزمانسازی فحلی و تشخیص آبستنی در گله توسط یک متخصص مامایی دام، 1396 تا 1395از سال برنامهریزی و اجرا شد. گاوهای فحل بر اساس پیشینه تولیدمثلی با یکی از روشهای تلقیح مصنوعی و یا جفتگیری با گاو نر بارور شدند. لانه گزینی جنین در شاخ چپ یا راست رحم با استفاده از سونوگرافی تعیین شد. جنسیت گوسالهها بعد از زایش جهت آنالیز ثبت شد. نتایج نشان داد فاکتورهای فاصله زایش تا اولین تلقیح و فاصله گوسالهزایی هیچگونه اثر معنی داری بر P 0/05(جنسیت گوساله نداشتند >). بین سن مادر و نوع تلقیح با جنسیت گوساله ارتباط معنیداری مشاهده نشد. لانهگزینی جنین در شاخ سمت راست رحم نسبت به شاخ سمت چپ منجر به افزایش معنیدار تولد گوسالههای ماده نسبت به نر شد درصد )به 45 ). میزان تولد گوسالههای ماده در گاوهای پر تولید ( P<0/05( 25 طور معنیداری بیشتر از گاوهای کم تولید ( درصد )به 60 ). در گاوهای شکم اول میزان تولد گوسالههای ماده ( P<0/05( درصد) بود طور معنیداری بیشتر از گاوهای شکم. )بنابراین میتوان نتیجه گرفت برخی شاخصها نظیر سمت شاخ رحمی P<0/05( درصد )بود 47 و 46، 47( سوم و چهارم، دوم آبستن، سطح تولید شیر و شکم زایش ارتباط معنیداری با جنسیت گوسالهها دارند. بنابراین این امکان وجود دارد که بتوان قبل از تولد، مدیریت گله را به گونهای هدایت کرد که درصد جنسیتی گوسالههای نوزاد را به سوی درصد جنسیتی مورد نظر افزایش داد.