تولیدات دامی
سال:1393 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

اثر ضریب همخونی بره و والدین بر وزن پشم با استفاده از 10868 رکورد وزن پشم مربوط به 3244 رأس بره ی ایران بلک (1633 نر و 1611 ماده) حاصل از 96 قوچ و 995 میش جمع آوری شده طی سال های 1362 تا 1385 در مرکز اصلاح نژاد دام شمال شرق کشور (ایستگاه عباس آباد، واقع در در کیلومتر 25 سرخس مشهد) بررسی شد. اثر سال و ماه پشم چینی، ضریب همخونی بره و مادر، جنس، و تیپ تولد بره بر وزن پشم معنی دار بود. 6/92 درصد حیوانات موجود در شجره، هم خون بودند. میانگین و انحراف معیار ضریب همخونی بره، پدر، و مادر در کل جمعیت به ترتیب 1/6± 1/8 و 1/6± 5/6 و 8/5± 3/5 و در جمعیت هم خون 7/5± 0/9 و 1/6± 0/7 و 8/5± 7/5 درصد بود. حداقل و حداکثر ضریب همخونی بره به ترتیب صفر و 4/36 درصد بود. افزایش هر یک درصد ضریب همخونی بره، سبب کاهش وزن پشم به مقدار 9/26 و 8/4 و 3/4 و 1/13 گرم در بره های نر چهارقلو، ماده ی دوقلو، ماده ی سه قلو، و ماده ی چهارقلو شد. با افزایش هر یک درصد ضریب همخونی مادر، وزن پشم بره ها به میزان 4/1 گرم کاهش یافت. روند تغییرات سالانه ی ضریب همخونی برای کل حیوانات و حیوانات هم خون به ترتیب 02/0± 2/0 و 02/0± 1/0 درصد و معنی دار بود. برای کاهش تأثیرات زیان بار هم خونی، لازم است برنامه ی تلاقی کنترل شده درنظر گرفته شود.

تأثیر جایگزینی یونجه با علوفه ی کنگرفرنگی بر گوارش پذیری، فراسنجه های تولید گاز جیره های آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشه ی بره های ماده ی لری بختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. بره های گروه شاهد، جیره ای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیره ی بره های تیمار آزمایشی، علوفه ی کنگر به طور کامل جایگزین یونجه شد. مصرف خوراک جیره ی حاوی علوفه ی کنگر بیشتر بود (05/0>P) ولی اختلاف در میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا بین تیمارها معنی دار نبود. نرخ تولید گاز بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نبود، اما تولید گاز از بخش دیرتخمیر در جیره ی حاوی کنگر بیشتر بود (05/0P<). گوارش پذیری ماده ی خشک و ماده ی آلی جیره ی حاوی علوفه ی کنگر از جیره ی حاوی یونجه بیشتر بود (05/0P<)، در حالی که گوارش پذیری پروتئین و فیبر نامحلول در شوینده ی خنثی در جیره ی حاوی یونجه بیشتر از جیره ی حاوی کنگر به دست آمد (05/0P<). اثر جیره های آزمایشی بر فراسنجه های لاشه و وزن نسبی اندام های داخلی معنی دار نبود. براساس نتایج این تحقیق می توان از علوفه ی کنگر در جیره ی بره های پرواری استفاده کرد.

آزمایش به منظور بررسی اثر ساف مانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجه ی گوشتی یک روزه انجام شد. در روز ششم جوجه ها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعه ای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0. 5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم ساف مانان برای کل دوره به جیره ی چهار تیمار اول و همچنین ساف مانان به مقدار 75/0 گرم در کیلوگرم برای دوره ی آغازین و 25/0 گرم در کیلوگرم برای دوره ی رشد به جیره ی غذایی تیمار پنجم (S0. 75-0. 25) اضافه شد. جمعیت باکتری های اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در محتویات انتهای ایلئوم پرندگان، در روز های 18، 28، و 38 بررسی شد. نتایج نشان داد پرندگانی که از جیره های حاوی ساف مانان تغذیه کردند، ضریب تبدیل بهتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). در روز 18 و 28، جمعیت اشریشیاکلی در محتویات ایلئوم پرندگانی که در جیره ی خود ساف مانان دریافت کردند، کمتر از پرندگان گروه شاهد و تیمار آنتی بیوتیک بود (05/0P<). در روز 28، جمعیت لاکتوباسیلوس ها در محتویات ایلئوم پرندگانی که یک گرم ساف مانان در جیره دریافت کردند، از پرندگان سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، افزودن 5/0 گرم بر کیلوگرم ساف مانان به جیره ی جوجه های گوشتی احتمالاً ازطریق بهبود جمعیت میکروبی روده، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل، خوراک را بهبود می بخشد.

این آزمایش به منظور بررسی هضم پذیری و فراسنجه های تخمیر جیره های حاوی برگ، غلاف با دانه، و گل درخت برهان در گوسفند با روش های هضم دومرحله ای و تولید گاز انجام شد. جیره های آزمایشی شامل سطوح صفر، 25، 50، 75، و 100 درصد برگ، غلاف، و گل برهان بودند. نتایج نشان داد بیشترین قابلیت تولید گاز مربوط به جیره ی حاوی 50 درصد برگ بود (05/0P<). نرخ تولید گاز در جیره ی حاوی 75 درصد گل از سایر جیره ها بیشتر بود (05/0P<). عامل پارتیشنینگ، تولید توده ی میکروبی، و بازده توده ی میکروبی در جیره ی حاوی 100 درصد برگ و سطوح متفاوت غلاف بالاترین بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده ی خشک در جیره های حاوی سطوح مختلف برگ، 50 درصد گل، و 25 درصد غلاف برهان، و قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی در جیره های حاوی سطوح مختلف گل و 25 درصد غلاف برهان در مقایسه با جیره ی شاهد بالاتر بود (05/0P<). کمترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به جیره های حاوی 100 درصد برگ و غلاف با دانه ی برهان بود (05/0P<). براساس این نتایج، می توان از برگ، گل، و غلاف با دانه ی برهان به جای یونجه در جیره ی گوسفند استفاده کردد و هضم پذیری و تخمیر شکمبه ای جیره را افزایش داد.

سلول های بینادی اسپرماتوگونی بنیان گذار و نقطه ی شروع اسپرماتوژنز هستند و تنها سلول های بنیادی در بدن به شمار می آیند که می توانند اطلاعات ژنتیکی را از والدین به نتاج منتقل کنند. این تحقیق به منظور بررسی روش دسترسی به منبع قابل اطمینانی از این نوع سلول ها از بافت بیضه ی بز، در طی چهار مرحله ی جمع آوری و آماده سازی بافت بیضه، هضم آنزیمی بافت، عبور سلول ها از صافی سلولی، و کاشت سلول های بینادی اسپرماتوگونی روی فیبروبلاست انجام شد. نشانگرهای ژنی خاص پرتوانی چون (NANOG)Homeobox transcription factor، (SOX2) Sex determining region Y-box 2، و (OCT4)Octamer-binding transcription factor 4 در سلول های پرتوان جداشده از بیضه ی بز بیان شدند. تست نشانگرهای پروتئینی مانند واکنش آلکالین فسفاتاز در این سلول ها مثبت بود. این سلول ها در شرایط کشت هم زمان با سلول های فیبروبلاستی جنینی بز، برای چندین پاساژ بدون وقوع تمایز یا تغییر شکل، تکثیر شدند. افزون بر آن این سلول ها قابلیت نگهداری در دمای 70-سانتی گراد را به مدت یک ماه با استفاده از دی متیل سولفواکساید (DMSO) داشتند. نتایج نشان داد که روش به کار گرفته شده برای جداسازی و تکثیر این سلول ها از بافت بیضه ی بز مناسب است و سلول های حاصل افزون بر توانایی بیان ژن های پرتوان می توانند برای مدتی طولانی و در مقادیر قابل قبول و بدون تمایز در محیط کشت تکثیر شوند.

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر اکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان کلسترول در گوشت خام ران جوجه گوشتی پس از شش ماه نگهداری در دمای بین 60-تا 80-درجه سلسیوس انجام شد. اسانس مرزه خوزستانی در پنج سطح صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم در لیتر و امولسیفایر پلی سوربات-80 به میزان 500 میلی گرم در لیتر تا سن 42 روزگی به آب آشامیدنی جوجه اضافه شد. افزودن اسانس مرزه به آب آشامیدنی جوجه میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید در گوشت ران را به طور معنی داری کاهش داد..

در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنه ی دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) و آنتی بیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجه ی یک روزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیره ی حاوی 300 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس درمنه ی دشتی دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی داشتند (05/0P<). نامناسب ترین ضریب تبدیل متعلق به پرندگان شاهد بود و از این نظر، تفاوت معنی داری با پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس درمنه ی دشتی داشتند (05/0P<). تعداد گلبول های سفید در پرندگانی که با جیره ی حاوی 100 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس درمنه ی دشتی تغدیه شدند، در مقایسه با سایر پرندگان بالاتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس درمنه ی دشتی، گلبول های قرمز بیشتری در مقایسه با سایر پرندگان داشتند (05/0P<). در این تحقیق، افزودن اسانس درمنه ی دشتی به میزان 300 میلی گرم بر کیلوگرم به جیره ی جوجه های گوشتی موجب بهبود عملکرد می شود و می تواند جایگزینی مناسب برای آنتی بیوتیک های محرک رشد در نظر گرفته شود.