ناتوانی های یادگیری
سال:1391 | دوره:1 | شماره:3 |تعداد مقالات:7

هدف این پژوهش مقایسه و تحلیل خطاهای نوشتاری در دانش آموزان پسر عادی و نارسانویس دوره ابتدایی بود. به منظور انجام این پژوهش ابتدا دو منطقه از بین مناطق آموزش و پرورش شهر تهران، و سپس 6 مدرسه ابتدایی پسرانه به شیوه نمونه گیری تصادفی از این مناطق برگزیده شد. 75 دانش آموز عادی به صورت تصادفی و 75 دانش آموز نارسانویس به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند مجموعا تعداد 150 دانش آموز پسر پایه 4، 3، 5 دبستان انتخاب شدند. ابزار پژوهش، آزمون محقق ساخته سنجش خطاهای نوشتاری، نمونه دست خط و دیکته دانش آموزان نارسانویس و گفتگو با والدین و معلمان این دانش آموزان بود. داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین خطاهای نوشتاری دانش آموزان پسر عادی و نارسانویس از نظر نوع و فراوانی خطاها تفاوت معنادار وجود دارد. مقایسه خطاهای نوشتاری بین پایه ها نشان داد با افزایش پایه تحصیلی، میزان خطاها در دانش آموزان عادی به طور چشمگیری کاهش می یابد؛ اما در دانش آموزان نارسانویس با افزایش پایه تحصیلی و با ادامه روش های مرسوم آموزشی (تکرار و تمرین)، و به دلیل مشکلات ادراکی - شناختی، مشکلات نوشتاری این دانش آموزان همچنان پایدار است.

یکی از مشکلات شایع در مدارس ابتدایی خوانایی دست خط دانش آموزان است. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر این خوانانویسی دانش آموزان دوره ابتدایی است. روش انجام این پژوهش توصیفی - پیمایشی و نمونه آماری شامل 100 نفر از آموزگاران دوره ابتدایی شهرستان لاهیجان بودند. که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی - طبقه ای انتخاب شدند. پس از بررسی مبانی نظری و پیشینه پژوهش، 4 عامل به عنوان عوامل اصلی انتخاب و بر اساس آنها سوالات پژوهش طراحی شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته 24 سوالی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری t تک متغیره برای مقایسه میانگین ها با سطح متوسط 3 استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که عوامل پیش نیاز نوشتاری، عوامل کارپژوهی و عوامل مرتبط با دیکته نویسی بر خوانانویسی دانش آموزان موثر است و عوامل مربوط به خطاهای متداول تاثیر چندانی بر خوانانویسی دانش آموزان ندارد.

هدف این مطالعه، بررسی نقش عزت نفس و اضطراب امتحان در پیش بینی رضایت از زندگی دانش آموزان پسر دارای اختلال ریاضی بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه این پژوهش 60 نفر از دانش آموزان پسر دارای اختلال ریاضی دوره راهنمایی شهرستان دلیجان بودند که از میان دانش آموزان شهرستان دلیجان به صورت نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون ریاضی کی مت، مقیاس رضایت زندگی، مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس اضطراب امتحان استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که عزت نفس (r=0.43) و اضطراب امتحان (r=0.37) با رضایت از زندگی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی رابطه معناداری دارند (P<0.001). نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که اضطراب امتحان و عزت نفس برای پیش بینی رضایت از زندگی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی معنادار هستند (p<0.01). این نتایج بیان می کند که با افزایش سطوح عزت نفس و کاهش سطوح اضطراب امتحان، رضایت از زندگی این دانش آموزان افزایش می یابد.

هدف این تحقیق مقایسه نیم رخ حافظه و توجه دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری با دانش آموزان عادی می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، پنج گروه 15 نفری (15 دانش آموز عادی، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری املا، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری ریاضی، 15 دانش آموز دچار ناتوانی در یادگیری خواندن و 15 نفر دچار ناتوانی در یادگیری از نوع مرکب) از دو ناحیه آموزش و پرورش شهرستان بوشهر انتخاب و همتا شدند. سپس در قالب روش علی - مقایسه ای آزمون اختلال در خواندن، املا، حساب، مقیاس تجدیدنظر شده هوشی وکسلر کودکان، آزمون عملکرد پیوسته و مصاحبه بالینی اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره MANOVA نشان داد گروه ها در میزان توجه و توانایی حافظه با هم تفاوت معناداری دارند (P<0.001). به طوری که نتایج آزمون توکی نشان داد دانش آموزان عادی در مقایسه با سایر گروه های دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری از میزان توجه و توانایی حافظه بالاتری برخوردار هستند (P<0.001)، پس از آن به ترتیب دانش آموزان دارای نارسایی حساب و دانش آموزان دارای نارساخوانی بدون تفاوت معنادار بودند، سپس دانش آموزان دارای نارسانویسی و پایین تر از همه، دانش آموزانی که دارای بیش از یک ناتوانی یادگیری بودند، کمترین میزان توجه و توانایی حافظه را دارا بودند (P<0.001). این تحقیق نشان داد که دانش آموزانی که مشکل نارسانویسی و به ویژه ترکیب دو یا سه ناتوانی در یادگیری را دارند از توانایی حافظه و توجه کمتری برخوردارند.

هدف این مطالعه، مقایسه باورهای خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت در میان دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری بود. این پژوهش از نوع مقطعی - مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی (دختر و پسر) با و بدون ناتوانی های یادگیری شهر اردبیل در سال 1390 بود. آزمودنی های پژوهش، 40 نفر از دانش آموزان با ناتوانی یادگیری بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و 40 نفر از دانش آموزان عادی به شیوه همتاسازی (بر اساس سن، جنس، پایه تحصیلی، مدرسه و پایگاه اقتصادی - اجتماعی) انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه از دانش آموزان در باورهای خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که دانش آموزان با ناتوانی یادگیری به دلیل سطوح پایین انتظارات از خود، سطوح پایینی از باورهای خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت را تجربه می کنند. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره ای این دانش آموزان دارد.

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر نارساخوان انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر نارساخوان مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر کرمانشاه بود که از میان آنها نمونه ای به حجم 120 نفر به روش نمونه گیری موجود انتخاب شد و پس از تکمیل پرسشنامه پرخاشگری آیزنک 30 نفر که بیشترین نمره را داشتند، انتخاب گردید و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 6 جلسه به نقاشی آزاد پرداختند. بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. طرح پژوهش آزمایشی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون پرخاشگری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. از یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که نقاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان دختر دچار نارساخوانی موثر است.

پژوهش حاضر توان آزمون بندر - گشتالت را در پیش بینی ابتلا به ناتوانی خواندن و دیکته کودکان پیش ‏دبستانی تهران بررسی کرده است. این تحقیق برای دستیابی به آزمونی جهت تشخیص کودکان نیازمند درمان ناتوانی خواندن و دیکته قبل از ورود به دبستان انجام شد. این پژوهش از نوع علی - مقایسه‏ ای بود. 473 کودک پیش دبستانی به صورت تصادفی از مناطق 3، 2، 5 و 6 آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب و با آزمون بندر - گشتالت آزمون شدند. وضعیت خواندن و دیکته آنها در پایه اول ابتدایی بررسی شد که 28 کودک دارای بهره هوش 95-85 مبتلا به ناتوانی خواندن و دیکته با 28 کودک دارای همان سطح هوش و فاقد ناتوانی یادگیری مقایسه شدند. نتایج آزمون t نشان داد که عدم خطای یکپارچگی کودکان پیش‏ دبستانی آماده برای ابتلا به ناتوانی خواندن و دیکته بیش از کودکان پیش ‏دبستانی عادی بود.